ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องของเขา...1
“ภีรภัทร
” ชื่อน่ารักดีว่ะ
ผมคิดกับตัวเอง น่ารักเหมือนรอยยิ้มที่เธอส่งให้ผมทุกวัน
              “เฮ้ย มึงชอบยัยนั่นหรอวะ” ไอ้เม้งเพื่อนผมมันล้อ มันรู้ว่าผมขี้อาย
              “ป่าวโว้ย กูแค่ดูเฉยๆ เท่านั้นแหละ” ..
   
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมชอบเธอคนนั้นมากๆๆๆที่สุดในโลกเลย นี่ผมบ้าไป
รึป่าวเนี่ย แต่ผมไม่กล้าบอกเธอหรอกนะ ผมขี้อายนี่นา เป็นครั้งแรกที่ผมแอบชอบใครนานขนาดนี้ เพราะปกติเวลาผมชอบใครผมก็จะไปบอกเค้าตรงๆเลย แต่นี่มันเป็นเพราะอะไรทำไมผมถึงไม่กล้า
   
          เรารู้จักกันตอนอยู่ ม.4 ผมได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ มันน่าดีใจมากเพราะตอนม.ต้นผมได้อยู่คนละห้องกับเธอ แต่ตอนนี้ผม ผม ดีใจมากที่สุดเลยคับ
          ที่น่าดีใจก็คือผมได้เป็นเพื่อนกับเธอด้วยล่ะ ดูๆไปแล้วยิ่งทำความรู้จักกับเธอ เธอยิ่งน่ารักมากขึ้นทุกวัน เธอเป็นคนเก่งทีเดียว ผมยังสงสัยอยู่ว่าทำไมเธอยอมที่จะมาเป็นเพื่อนกับผม คนที่ไม่มีอะไรไร้สาระไปวันๆ เอ้อ ลืมบอกไป เธอชื่อ ‘พี’ คับ
     
      จนวันนึง อ๋อ วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ พอดีเลย ตอนเช้าก่อนมาร.ร.ผมแวะไปซื้อดอกกุหลาบพลาสติกมา ก็เพื่อจะให้เธอ ก็เผื่อเวลาเธอรับรักผม เธอจะได้เก็บเอาไว้ดูได้นานๆ ไม่เหมือนกับดอกกุหลาบสดที่พอให้ปุ๊บก็เน่าปั๊บ และแล้วผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินทางมาร.ร.จนได้
        ทำไมเธอยังไม่มานะ .นี่มัน  8 โมงแล้วเดี๋ยวก็เข้าแถวสายหรอก .ผมรอจนกระทั่งร.ร.เลิกเธอก็ยังไม่มาซะที เธอเป็นอะไรนะ ปกติเธอไม่เคยขาดเรียนนี่นา .
       
            เลย วาเลนไทน์ มา 2 วัน .วันนี้เธอมาร.ร. ผมเพิ่งมารู้เอาทีหลังว่าเธอไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดมา  เฮ้อ ผมก็นึกว่าเธอไม่สบายซะอีก ค่อยยังชั่วหน่อย .สงสัยล่ะซิว่าดอกกุหลาบไปไหน ยังอยู่คับยังอยู่และผมก็จะเอามาให้เธอวันนี้
          “พีเป็นแฟนกับเราได้รึป่าว” แลเธออึ้งๆไปหลังจากที่ผมบอกเธอไปแบบนี้ เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที  ผมไม่เข้าใจเธอจิงๆ หรือว่าเธอจะไม่ชอบผมแต่ไม่อยากพูดอะไรให้ผมเสียใจก็เลยรีบเปลี่ยนเรื่องหนี
            วันต่อมา ผมไม่กล้าไปทวงคำตอบจากเธอหรอก ผมไม่กล้าอีกแล้ว ตอนนี้ผมกัวไปหมดเลย ถ้าเธอบอกผมว่าไม่ได้ชอบผม แล้วจะทำหน้ายังไง  รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเลย เธอเองก็เหมือนกันเวลาผมมองเธอก็หันหน้าหนีทุกที ผมไม่เข้าใจเลย
                            “อย่าปล่อยให้คิดไปเอง ฝันไปเอง *
                            ว่าเธอน่ะรักกัน  อย่าทำอย่างนั้น
                            มันทำร้ายเกินไป
                            อย่าปล่อยให้คิดไปเอง  ฝันไปเอง
                          ว่าเธอนั้นมีใจ ใกล้เธอเท่าไร
                            ฉันเองก็หวั่น อย่าให้ฉันต้องคิดอะไร เกินเลย ”
                                 
                            .................................................
* เกินเลย ของ Basher
ผมคิดกับตัวเอง น่ารักเหมือนรอยยิ้มที่เธอส่งให้ผมทุกวัน
              “เฮ้ย มึงชอบยัยนั่นหรอวะ” ไอ้เม้งเพื่อนผมมันล้อ มันรู้ว่าผมขี้อาย
              “ป่าวโว้ย กูแค่ดูเฉยๆ เท่านั้นแหละ” ..
   
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมชอบเธอคนนั้นมากๆๆๆที่สุดในโลกเลย นี่ผมบ้าไป
รึป่าวเนี่ย แต่ผมไม่กล้าบอกเธอหรอกนะ ผมขี้อายนี่นา เป็นครั้งแรกที่ผมแอบชอบใครนานขนาดนี้ เพราะปกติเวลาผมชอบใครผมก็จะไปบอกเค้าตรงๆเลย แต่นี่มันเป็นเพราะอะไรทำไมผมถึงไม่กล้า
   
          เรารู้จักกันตอนอยู่ ม.4 ผมได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ มันน่าดีใจมากเพราะตอนม.ต้นผมได้อยู่คนละห้องกับเธอ แต่ตอนนี้ผม ผม ดีใจมากที่สุดเลยคับ
          ที่น่าดีใจก็คือผมได้เป็นเพื่อนกับเธอด้วยล่ะ ดูๆไปแล้วยิ่งทำความรู้จักกับเธอ เธอยิ่งน่ารักมากขึ้นทุกวัน เธอเป็นคนเก่งทีเดียว ผมยังสงสัยอยู่ว่าทำไมเธอยอมที่จะมาเป็นเพื่อนกับผม คนที่ไม่มีอะไรไร้สาระไปวันๆ เอ้อ ลืมบอกไป เธอชื่อ ‘พี’ คับ
     
      จนวันนึง อ๋อ วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ พอดีเลย ตอนเช้าก่อนมาร.ร.ผมแวะไปซื้อดอกกุหลาบพลาสติกมา ก็เพื่อจะให้เธอ ก็เผื่อเวลาเธอรับรักผม เธอจะได้เก็บเอาไว้ดูได้นานๆ ไม่เหมือนกับดอกกุหลาบสดที่พอให้ปุ๊บก็เน่าปั๊บ และแล้วผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินทางมาร.ร.จนได้
        ทำไมเธอยังไม่มานะ .นี่มัน  8 โมงแล้วเดี๋ยวก็เข้าแถวสายหรอก .ผมรอจนกระทั่งร.ร.เลิกเธอก็ยังไม่มาซะที เธอเป็นอะไรนะ ปกติเธอไม่เคยขาดเรียนนี่นา .
       
            เลย วาเลนไทน์ มา 2 วัน .วันนี้เธอมาร.ร. ผมเพิ่งมารู้เอาทีหลังว่าเธอไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดมา  เฮ้อ ผมก็นึกว่าเธอไม่สบายซะอีก ค่อยยังชั่วหน่อย .สงสัยล่ะซิว่าดอกกุหลาบไปไหน ยังอยู่คับยังอยู่และผมก็จะเอามาให้เธอวันนี้
          “พีเป็นแฟนกับเราได้รึป่าว” แลเธออึ้งๆไปหลังจากที่ผมบอกเธอไปแบบนี้ เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที  ผมไม่เข้าใจเธอจิงๆ หรือว่าเธอจะไม่ชอบผมแต่ไม่อยากพูดอะไรให้ผมเสียใจก็เลยรีบเปลี่ยนเรื่องหนี
            วันต่อมา ผมไม่กล้าไปทวงคำตอบจากเธอหรอก ผมไม่กล้าอีกแล้ว ตอนนี้ผมกัวไปหมดเลย ถ้าเธอบอกผมว่าไม่ได้ชอบผม แล้วจะทำหน้ายังไง  รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเลย เธอเองก็เหมือนกันเวลาผมมองเธอก็หันหน้าหนีทุกที ผมไม่เข้าใจเลย
                            “อย่าปล่อยให้คิดไปเอง ฝันไปเอง *
                            ว่าเธอน่ะรักกัน  อย่าทำอย่างนั้น
                            มันทำร้ายเกินไป
                            อย่าปล่อยให้คิดไปเอง  ฝันไปเอง
                          ว่าเธอนั้นมีใจ ใกล้เธอเท่าไร
                            ฉันเองก็หวั่น อย่าให้ฉันต้องคิดอะไร เกินเลย ”
                                 
                            .................................................
* เกินเลย ของ Basher
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น