ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักซึ้งๆปนเศร้าของเรา2คน

    ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องของเธอ....1

    • อัปเดตล่าสุด 13 ต.ค. 48


               ‘นี่เธอชอบน้องอาร์ทหลอ ทำไมเธอไม่บอกน้องเค้าไปล่ะ’ ยัยแนนเพื่อนตัวดีถามฉัน

              ‘เอ่อ….คือฉันยังไม่อยากบอกตอนนี้อ่ะ’ ฉันอึ้งทันทีเมื่อถูกถามแบบนี้

              ‘แต่..แนนอย่าไปบอกน้องเค้านะคือ..ฉันอยากไปบอกเองน่ะ’

              ‘งั้นก็ได้อ่ะ…อุตส่าห์จาไปบอกให้ซะหน่อยงั้นไม่เป็นไร ฉันไปก่อนนะ’

              ‘อืม…’

           เฮ้อ ไปได้ก็ดี โอ้ยจาให้บอกว่ายังไงล่ะว่าไม่ได้ชอบน้องอาร์ทถ้ายัยแนนรู้ว่าเราชอบคัยมีหวังต้องตะลึงแน่ๆ เลย                             ก็วันนั้นอ่ะนะยัยแอมเค้า  ถามฉันว่าฉันชอบคัย พอดีเด็กรุ่นน้องคนนึงชื่อ อาร์ท เค้าเดินผ่านมาฉันก็เลยบอกว่าฉันชอบอาร์ท แต่จิงๆแล้วนะ ฉันไม่ได้ชอบเค้าหรอก ยัยพวกนั้นน่ะเค้าเชื่อกันไปเอง  ความจิงอ่ะนะคนที่ฉันชอบก็คือเพื่อนฉันเองแหละอยู่ห้องเดียวกัน ฉันยังสงสัยตัวเองเลยว่าชอบมาได้ยังไงตั้ง3 ปี แล้วแถมไม่ได้บอกเค้าอีกนะ อยากรู้มั้ยว่าคนๆนั้นน่ะเค้าชื่ออารัย บอกให้ก็ได้ เค้าชื่อ ติ๊ก

        ครั้งแรกตอน ม.4 ที่เราได้รู้จักกัน ติ๊กเป็นคนใจดี และแถมยังน่ารักอีกด้วย ตัวสูงๆขาวๆ คิ้วเข้มๆ มีผู้หญิงหลายคนมาชอบเค้า แต่ก็ยังไม่เห็นเค้าจะจิงจังกับใครซะที  เราสนิทกันพอสมควร ปกติแล้วฉันก็สนิทกับเพื่อนผู้ชายนะ แต่แลฉันจะสนิทกับเค้าเป็นพิเศษ ….. จนวันนึง ติ๊ก ก็มาบอกฉันว่าเป็น แฟนกับเค้าได้มั้ย ฉันถึงกับอึ้งๆๆๆๆสุดๆๆๆไปเลย ด้วยความที่ฉันยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาบอกกับฉันแบบนี้แถมผู้ชายคนนี้ยังน่ารักอีก ทำให้ฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับว่ายังไงและอีกอย่าง    ตอนนั้นฉันคิดกับเค้าแบบเพื่อนจิงๆ ฉันก็เลยเก็บมันไว้ในใจอย่างนั้น…ตลอดมา….

         หลังจากที่เค้าบอกฉันไปแล้ว วันต่อมา ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นยังกับว่าเมื่อวานนี้เค้าไม่ได้บอกฉันเรื่องนั้นออกไป ฉันก็ไม่แน่ใจว่า ติ๊ก ยังคิดเหมือนเดิมอยู่รึป่าว…แต่ฉันรู้สึกว่าเราสนิทกันน้อยลง

         พอขึ้นม.6 นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วที่ฉันจะอยู่กับเค้าที่จิงคำตอบมันอยู่กับฉันมานานแล้ว ฉันอยากจะบอกให้เค้ารู้ แต่ก็ทำไม่ได้ซะที…เวลาเจอกัน ฉันไม่กล้ามองหน้าเค้าตรงๆอย่างเดิมอีกแล้ว ผิดกับเมื่อก่อนที่สามารถมองตาเค้าตรงๆอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร แต่ตอนนี้เวลาจะมองเค้าก็ต้องแอบมองในระยะ 100 ม.พอเค้าหันมาก็หลบหน้าหนีซะงั้น ตอนนี้ฉันกับเค้าก็เริ่มเหินห่างกันแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรู้สึกฉันหรือว่าความรำคาญของเค้ากันแน่

                   ฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน นี่ตัวเองเป็นอะไรไปนะ ……….

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×