คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: SPY 002 : ภ า ร กิ จ ! ! :: (100%)
SPY002 : ภารกิจ!!
มัธยมปลายปี 3 ห้อง C
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!” เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มลั่นห้องเรียนอย่างกับกรี๊ดดารา ทำเอาชายหนุ่มร่างบอบบางเงยหน้าจากหนังสือเรียนเล่มหนาขึ้นมาเพื่อมองต้นเหตุเสียงกรี๊ดพิฆาตที่ทำให้เขาเสียสมาธิให้การอ่านหนังสือสอบ(สอบก่อนเรียน) ในคาบที่จะถึง!! ไม่ใช่ว่าเขาตั้งใจเรียนหรือเรียนดีเด่ อะไรหรอก แต่เขายังไมได้แตะมันเลยตั้งแต่เปิดเทอมมา
ชายหนุ่มแลซ้ายแลขวา ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนเดินตรงไปยังประตู พร้อมถามเพื่อนหญิงในห้อง
“นี่เธอ...โห่อะไรกันเหรอ?” คำถามที่ออกจากปากของเขาช่างไม่น่าฟังสำหรับเพื่อนหญิงคนนั้นเท่าไหร่
“จะบ้าเหรอฮยอกแจ!! พวกฉันไม่ได้โห่นะยะ กรี๊ดอ่ะเข้าใจมั้ยกรี๊ดๆอ่ะ แล้วก็นะ หัดดูซะบ้าง วันนี้รับน้องปี1 มีรุ่นน้องกลุ่ม Suju นะ เขาหล่อมากๆเลยล่ะ!!!” เธอร่ายยืดยาวเสียจนฮยอกแจเริ่มพะอืดพะอมหน้ามืดคล้ายจะเป็นลมต้องใช้เซียงเพียวอิ๊ว
“อะ..อ่อเหรอ..” ตอบกลับเพียงเท่านั้น เท้ายาวๆสาวไปนั่งลงบนโต๊ะตนเองต่อ..เพื่อจะนั่งอ่านหนังสืออย่างสงบ..แต่หาก..
“กรี๊ด!!! ฮันขากรี๊ด!!!!”
....โว้ย!! จะกรี๊ดทำไมนักหนาวะ!! กรูอยู่ตรงนี้ทั้งคนทำไมไม่กรี๊ดกรูบ้าง!?
..........
.....
...
.....
......
มัธยมปลายปี 3 ห้อง D
“กรี๊ด!!!” อีกหนึ่งห้องที่มีเสียงกรี๊ดดังลั่นไปแพ้ห้องไหนๆ แต่เด็กหนุ่มคนหนึ่งไม่สนใจกับเสียงกรี๊ดกร๊าดนั่นเลยแม้แต่น้อยได้แต่วิ่งวุ่นแกล้งคนนู้นคนนี้ที่ยืนกรี๊ด
“นี่เธอๆ” นิ้วเรียวสะกิดเด็กสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา เธอหันใบหน้ามา
“อะ...กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ดวงตาโตมองไปยังในมือเด็กหนุ่มคนนั้นก่อนจะกรี๊ดเสียงดังเสียยิ่งกว่ากรี๊ดชายซะอีก ในมือของลี ดงเฮน่ะ มีตุ๊กแกยางตัวเบ้อเริ่มติดสอยอยู่บนมือ - -^
“ฮ่าๆๆ กรี๊ดดังได้ใจ...เออใช่ลืมใช้นั่นเลย ” ร่างบางล้วงอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมา มันคือถุงขนาดเท่าฝ่ามือ สีขาวสะอาดตา ริมฝีปากบางขยับยิ้มเล็กๆ ดวงตาคู่โตวาววับอย่างนึกสนุก ก่อนจะก้าวเดินแฝงตัวเข้าไปในกลุ่มหญิงสาวที่กรี๊ดกร๊าด ไปโผล่ริมระเบียงที่ไกลพอสมควรแต่หากมันสะดวกต่อการแกล้ง(?)ของเขามาก
“คิกๆ....” ร่างบางหัวเราะคิกๆ ก่อนจะมองไปยังกลุ่มเด็กหนุ่มหลายคนที่ยืนอยู่กลางวงหญิงสาวมากมาย
“โยว่วอทซาบบบ!!!!!!!!” มือบางเหวี่ยงถุงในมือนั่นสุดแรงก่อนจะผุนผลันเข้าไปในฝูงคน
แผละ!!!
ถุงนั่นตกลงกลางวง แต่โดนใครไม่โดนดันโดนหนุ่มเนื้อหอมหน้าตายอย่างคิม คิบอมเข้า ชายหนุ่มหน้าตายทำหน้านิ่งก่อนจะหยิบถุงเจ้ากรรมออกมาจากศรีษะที่ขาววอกในตอนนี้
ท่ามกลางความแตกตื่นทั้งหมดนั้น ยังมีดงเฮนั่นแหละที่นั่งหัวเราะอยู่คนเดียวในห้องเรียน ..... พร้อมกับอีกหนึ่งหนุ่มร่างค่อนข้างจะอวบหน้าหวานที่มองมายังดงเฮด้วยรอยยิ้มพอใจ...
มัธยมปลายปี 3 ห้อง E (ต่อจากเหตุการณ์เมื่อกี้)
หนุ่มน้อยยืนยิ้มร่าแต่คงความแบ๊วไว้มองเพื่อนต่างห้องที่ตนไม่รู้จัก หัวเราะกับการกระทำเมื่อครู่(ปาถุงแป้ง)
“นี่จุนซู นายยิ้มอะไรของนายน่ะ?” คำถามจากหนุ่มหน้าสวยที่ใครๆเรียกคิม แจจุง หรือโบแจดังขึ้น
“ปล่าวหรอก..” จุนซูหันมายิ้มกับเพื่อนของตนก่อนจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนระเบียง มองชายหนุ่มรูปงามที่แตกตื่นกับการเสียโฉมของเพื่อนอย่างสะใจ
..น่าจะเอาน้ำกรดสาดซักหน่อย รับรองในโรงเรียนฉันหล่อสุด..
“นายนี่แปลกคนเนอะ เออแล้วพวกผู้หญิงกรี๊ดอะไรกัน” แจจุงถามพลางหันซ้ายมองขวาที่มีแต่พวกสาวๆแห่กันมาอย่างกับมารับดารานักร้องวงซูเปอร์จูเนียร์
“เด็กใหม่น่ะ หน้าตาก็ไม่ได้ดีเด่อะไร ชอบกันไปได้ไงไม่รู้ - -^”
“อ้อ.. เด็กใหม่...อืม..ฉันชักรู้สึกแปลกกับพวกนี้ยังไงไม่รู้อ่ะจุนซู” แจจุงหันไปบอกเพื่อนสีหน้าจริงจัง
“นายไม่ชอบพวกมันไง!” ดูเหมือนจุนซูจะตอบความรู้สึกของตัวเองซะมากกว่าจะตอบคำถามเพื่อน แต่แจจุงก็ยังคงพยักหน้าเข้าใจ
“งั้นฉันคงต้องสืบเรื่องของไอ้พวกนี้มาแฉเล่นๆซะแล้ว!” ว่าไปว่ามา แจจุงเหมือนจะน่ากลัวกว่าจุนซูซะอีกนะ...
จุนซูได้แต่มองเพื่อนทำหน้ามุ่งมั่นทั้งที่ตนได้แต่ยิ้มแหย
...ให้ตายเฮอะเพื่อนกรูจะทำให้กรูซวยหรือปล่าววะเนี่ย
.........................กรูเลิกคบเมิงโบแจ!!!T T
....................
..........
....
.....
..................
(หน้า)มัธยมปลายปี 3 ห้อง F
เสียงกรี๊ดยังคงกระหึ่มมันต่อไปเช่นกระนั้น หนุ่มน้อยหน้าแบ๊วที่ยืนอยู่หน้าห้องกำลังจ้องพวงกุญแจฟักทองสีชมพูในมืออย่างไม่วางตาแม้ เสียงจะดังหนักหนาเพียงใด
“คิกๆ ฟักทองน้อยจ๋า ฉันรักเธอจุ๊บๆๆ ~” ใบหน้าหวานเคลิ้มไปกับเจ้าพวงกุญแจในมืออย่างรุนแรงเรียกว่าขั้นโคม่าจะดีกว่าล่ะมั้ง = =
พลั่ก!
ด้วยแรงกดดัน เอ้ย! แรงดันจากกลุ่มหญิงสาวที่กรี๊ดเด็กใหม่ทำให้ร่างอวบๆเซกระเด็นไปด้านหน้า และเหตุการณ์ช่างเป็นใจ เสียเหลือเกิน ซองมินดันกระดอนไปล้มอยู่กลางวงแทบเท้าคนที่ชะนีพวกนี้กรี๊ดเสียนี่
มืออวบๆพยายามดันร่างของตนให้ลุกแต่แหม!! แรงพวกนั้นมันควายแถมไม่ใช่แค่ตัวเดียวดันมีเป็นฝูงซะนี่
..อูยเจ็บชิบ อย่าให้รู้ใครชน ตรูจะเผาบ้านฉลองแมร่ง! - -++
เมื่อเงยหน้าได้ สิ่งที่ประจักษ์แก่สายตากระต่ายน้อยคือรองเท้าสีดำเงาอันงดงามตรงหน้า -..-
“เฮ้ย! ....ฟักทองน้อยฉัน!” ไม่ทันที่จะตกใจกับรองเท้าที่เงางามราวกับใช้ซัลซิลสูตรใหม่ ร่างอวบกระเด้งตัวขึ้นมองซ้ายมองขวา ที่ฝ่ามือขาวในตอนนี้มันไร้พวงกุญแจฟักทองน้อยซะแล้ง แย่จริงเชียว~!
“หานี่อยู่เหรอครับ?” เสียงทุ้มที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของรองเท้าสีเงาวาววับ ดวงตากลมโตตวัดมองผู้ที่อยู่สูงเทียมฟ้า ...ถ้าตรูยืนมันคงตัวเท่าๆกัน (คิดผิดป่ะมิน - -)
“เอ่อ..ใช่..”
“เหรอครับ.......มันน่ารักดีนะฮะ ^ ^” เขาส่งยิ้มมาให้ พลางชูเจ้ากุญแจอันจิ๋วในมือ ร่างอวบลุกขึ้นประจันหน้ากับเขาก่อนจะตะลึงกับความสูงที่ผิดคาดจากเมื่อครู่
..แมร่งงงง! ทำไมมันสูงกว่าตรู๊ T T!!
“แล้วไง นายจะเก็บไว้เองหรือไง เอาคืนมา!” ฟักทองน้อยสีชมพูคือชีวิตอีกอย่างเขาเพิ่งได้มันมาหลังจากตามหามานานนับปีเชียวนะ!
“ถูกครับ ^ ^” สิ้นคำร่างสูงค่อยๆเดินออกไปทิ้งให้ร่างอวบอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าจะพูดตรงจนตรูช็อค
“เฮ้ย!!!! ฟังทองน้อย!!!!!!!!!!”
ติ่ง ติง ติ้ง ติ๊ง!
“ผู้ที่มีรายชื่อต่อไปนี้ โปรดมาพบกันที่ห้องปกครองด้วยครับ ปาร์ค จองซู คิม ฮีชอล ลี ฮยอกแจ คิม จุนซู คิม แจจุง ....แค่กๆๆ! ... ขออภัยครับ ....ลี ดงเฮ ลี ซองมิน เชิญมาพบกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”
ติ๊ง ติ้ง ติง ติ่ง .....ตรู้ด(มาจากไหน)
“ผมทำตามที่บอกแล้วฮะ ท่านผู้อำนวยการ” หนุ่มน้อยร่างเล็กหันไปพูดกับผู้อำนวยการนามว่า ชิน ดงฮี สีหน้าบ่งบอกยี่ห่อว่าเรียบร้อยสุดๆ
“ขอบใจมากเรียววุค” ร่างท้วมหันไปขอบคุณนักเรียนของเขาพร้อมรอยยิ้ม
“ภารกิจของพวกนายมันกำลังจะเริ่ม....”
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
- - •Mi[N]e_Teu[k]iiZ • 利特 - -
มาอัพแล้วๆ ช้าไปนิด ตื้อตันเล็กน้อยน่ะฮะ แหะๆ มึนๆมั้ย ?
ไม่ดียังไงเตือนมาได้ดังที่อยู่ข้างล่าง(ไหน?)
เม้นๆด้วยนะ ขอบคุณทุกคนที่เม้นมาถึงนี่นะฮะ
ต่อไปขอเม้นอีกได้มั้ย หนึ่งเม้นหนึ่งกำลังใจ นะฮะ ^ ^~
ปล.รักทุกคนนะฮะ จุ๊ฟฟฟ~~~
ตอนต่อไป ส่งต่อให้บีมมม~~
~~~~
ความคิดเห็น