คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2.....สิ่งที่ต้องคิด
ฉันยืนอึ้งด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่
"กลับกับผม นายมีปัญหาอะไรมั้ย!!!"นายคนนั้นพูดเสียงดังพลางเดินมาหาฉันแล้วจับข้อมือฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกเจ็บ แต่ฉันจะไปทำอะไรได้ล่ะ ถ้าฉันยิ่งขัดขืนฉันก็จะยิ่งเจ็บตัวมากขึ้น เพราะฉะนั้นฉันไม่เสี่ยงดีกว่า
"เขามากับผม ผมก็พาเขากลับกับผมสิ :)"นายเรียวพูดขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ
"แต่เผอิญว่าเขาต้องกลับกับผมนะ"นายคนที่จับฉันพูด
"นี่!!! ปล่อยข้อมือฉันนะ อีตาบ้า!!!"ฉันพูดเสียงดัง ด้วยความโมโห
"ไม่ปล่อย"ชายคนนั้น ไม่สิ พี่ชายของฉัน ใช่!! เขาคือพี่ชายของฉันเอง ทำไมเขาต้องกวนประสาทฉันด้วยด้วย
"นายน่ะ ปล่อยมือเธอซะ"เรียวพูดเสียงเรียบๆ
"นายคนนอก อย่าเข้ามายุ่ง พี่น้องเขาจะแหย่กัน"พี่ชายฉันหันไปมองเรียวด้วยหางตา
"หาาา!! พี่น้องกันหรอเนี่ยO_O"นายเรียวพลางทำตาโตใส่
"อืม พวกเราเป็นพี่น้องกัน"ฉันตอบเรียวก่อนจะหันไปหาพี่"พี่ ปล่อยมือฉันก่อน ฉันไม่หนีหรอก"ฉันพูดกับพี่ชายที่สุดแสนจะใจดี(?)
"ก็ได้ๆ แหมฉันแค่แหย่เล่นๆเองนะ"พี่ฉันพูด พลางยกมือยอมแพ้"แล้วจะกลับบ้านยัง"พี่ฉันถาม
"กลับสิ แหม นานๆจะได้กลับบ้านพร้อมพี่ทั้งที-3-"ฉันบอกพี่
"งั้นก็กลับกันได้แล้ว"พี่ชายบอกพร้อมยิ้มให้ฉัน
"งั้นก็ พรุ่งนี้เจอกันนะ เรียว ^^"ฉันหันไปบอกเรียว ก่อนจะเดดินควงแขนพี่ออกไปจากร้าน
"อืม"เรียวตอบ
ณ ที่บ้าน
"นี่ ทำไมพี่ถึงไปอยู่ที่ร้านขนมได้อ่ะ"ฉันหันไปถามพี่
"พอดี พี่ผ่านไปแถวนั้นน่ะ แล้วเห็นเธออยู่ในร้านพอดีน่ะ"พี่ตอบคำถามของฉัน
"อ่อๆๆ นึกว่าพี่ไปส่งผู้หญิงซะอีกนะ"ฉันแกล้งพูดไปเล่นๆ
"อะไร ผู้ญงผู้หญิงอะไร ไม่มี๊อ่ะ"พี่ชายพูดเสียงซะสูงเชียว
"แล้วพี่จะพูดเสียงสูงทำไมเนี่ย"ฉันถามพลางจับผิดพี่ตัวเอง
"อย่ามาถามซอกแซกน่า แกจะไปไหนก็ไปไป๊"พี่ฉันไล่ไปที่อื่น
"อืมๆ"ฉันเดินขึ้นห้องไป ก่อนจะล้มตัวนอนที่เตียงกว้าง ก่อนหลับไป....
...เช้าวันใหม่ที่สดใสของวันนี้มันดีจริงๆนะ
"ไง มานานยัง"เสียงใสๆของซีดังขึ้น
"สักพักแล้วล่ะซี"ฉันหันไปพูดกับซี"แล้วทำไมเมื่อวานไม่มาโรงเรียนล่ะ"ฉันเอ่ยถาม
"ฮ่ะๆ มีงานนิดหน่อยน่ะ"ซีหัวเราะนิดเหมือนสะใจอะไรบางอยู่
"นั่นสินะ :)"ฉันหันไปพูดยิ้มๆกับซี
"ฮายยยยยยยย"เสียงคริสต์ดังเข้ามาในโสตประสาทของฉัน ทำให้ฉันต้องหันไปมองทางต้นเสียง
"เสียงดังจังเลยนะ ตัวเธอ"นะนาวพูดขึ้นมาทางด้ายหลังของคริสต์
"ชิส์"คริสต์สะบัดหน้าหนีแบบงอนๆ
"เฮ้!!!!"เสียงมายด์ดังขึ้นมา ทำให้พวกเราทั้งหมดหันไปมอง
"มีอะไร ทำไมต้องเสียงดังกันด้วย"ฉันพูดพลางมองหน้าทีละคน
"ป่าวหรอก"มายด์พูดขึ้น
"หน้าเธอไปโดนอะไรมาน่ะ มายด์"ฉันเอ่ยถามเรียบๆ
"เอ่อ....เดินชนประตูน่ะ"มายด์พูดด้วยเสียงเบาๆ
"เดินชนประตูเนี่ย เป็นคำแก้ตัวที่ห่วยสุดไปเลยนะ"ฉันพุดเรียบๆ ทำเอามายด์หน้าซีดไปเลย
"เดินชชนประตูจริงๆนะ"มายด์ก็ยังยืนยันคำเดิม
"มายด์ เรย์มันไม่ได้โง่นะ"ซีพูดอย่างยิ้มเย็นๆให้มายด์
"แต่....."มายด์กำลังจะพูดแต่ฉันขัดไว้ก่อน
"ฉันรู้ว่านะว่าหน้าเธอไปโดนอะไรมา แต่ถ้าอยากจะจัดการก็ตามใจ"ฉันพูดยักไหล่นิดๆ
"อืม"แววตาของมายด์ดูเครียดแค้นซะเหลือเกิน
"แน่ใจนะว่าจะไม่ให้เรย์ช่วยน่ะ"นะนาวพูดย้ำ
"ไม่เป็นไร"มายด์พูดนิ่งๆ
"ตามใจเธอแล้วกัน"นะนาวพูดนิ่งๆ
"เตรียมตัวเข้าห้องเรียนกันได้แล้วนะ"คริสต์พูดเตือน
ออดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
เสียงออดเข้าห้องเรียนดังขึ้น
"ไปเข้าเรียนกันได้แล้ว"นะนาวพูดพลางเดินขึ้นห้องเป็นคนแรก
"ป่ะ เข้าห้องเรียนกัน"มายด์พูด ยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำหน้าไป
"งั้นพวกเราก็ไปกันได้แล้ว"ฉันพูด พลางจูงมือของ 2 นั้นให้ตามมาด้วย
"ให้ตายเถอะพวกนั้นจะรีบไปต้อนควายที่ไหนกัน"ฉันบ่นไปตามทางเดิน
"พวกนั้นมันรีบไปเรียน ไม่ได้ไปต้อนควายที่ไหน"คริสต์พูดอย่างเอือมๆ
"โอเค ก็แล้วไป นึกว่าพวกนั้นจะรีบไปต้อนควายกัน เห็นรีบกันอย่างนั้น"ฉันพูด
"เอ้าถึงห้องเรียนแล้ว กรุณาปล่อยมือพวกฉันด้วย"คริสต์เอ่อ
"อืมๆ"ฉันปล่อยมือจาก 2 นั้นก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่ประจำของตัวเอง
"นี่ เธอน่ะ ทำไมชอบมองออกไปที่นอกหน้าจังเลยอ่ะ"นะนาวชะโงกหน้ามาพูดกับฉัน
"ก็บรรยากาศมันดีกว่าในห้องเรียนน่ะสิ ฉันก็เลยชอบมองออกไปที่นอกหน้าต่างมากกว่าห้องเรียน"ฉันพูดปัดเพราะความจริงฉันมอง.........
"นั่นสินะ บรรยากาศข้องนอกมันดีกว่าในห้องเรียนจริงๆ"นะนาวพูด พลางมองไปข้างนอกหน้าต่างเหมือนฉัน
.
.
.
.
.
"กลับบ้านก่อน บายยยย"ฉันบอกลาเพื่อนๆก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
เฮ้ออออออ!! ทำไมวันนี้มันเหนื่อยจัง เหนื่อยจนเริ่มจะง่วงแล้วสิ = =;; เอาเถอะ มีอะไรที่ต้องคิด เก็บไปคิดต่อพรุ่งนี้ก็ได้ เพราะถึงคิดไปตอนนี้ก็คิดไม่ออกอยู่ดี ค่อยๆคิดไป เป็นวิธีที่ดีทีสุดแล้วในเวลานี้
ความคิดเห็น