คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1.....จุดเริ่มต้น (100%)
"แล้วเธอไม่มีอะไรทำหรือไงเนี่ย นอนตั้งเช้าถึงเย็นเนี่ย"นายเรียวพูดขึ้น
"มี.........มั้ง"ฉันตอบพลางหลับตาลงอีกครั้ง
"อ้าว เอาไงแน่จะมีหรือไม่มี = ="เรียวถามย้ำอีกครั้ง
"มี"ฉันพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่
"แล้ว.........."เรียวจะถามอีก
"ขี้เกียจ"ฉันตอบสั้นๆ
"อ่ออออออ"เรียวพยักรับนิดๆ
"แล้วนายไม่มีอะไรจะทำหรือไง - -^"ฉันลืมตา แล้วหันไปถาม
"ก็ไม่มีน่ะสิ"เขาตอบกลับมา อย่างขำๆนิดๆ
"หรอ"ฉันตอบ ขยับตัวลุกขึ้นจากพื้น
"จะไปแล้วหรอ"เรียวถาม ก่อนจะยันตัวขึ้นจากพื้น
"อืม"ฉันตอบ และหยิบกระเป๋าเตรียมตัวไปหาอะไรกิน
"ไปไหน ไปด้วยดิ"เรียวพูดขึ้น
"ไปหาอะไรกินก่อนกลับบ้าน"ฉันพูดขึ้น
"แล้วจะให้ผมไปด้วยได้ไหม ^^"เขาพูดยิ้มๆ แบบจะปฏิเสธลงหรอเนี่ย
"เฮ้อ!! ไปสิ ถ้าฉันห้ามนาย แล้วจะตามไหม- -?"ฉันถามเขากลับ
"ตามสิ -3-"เขาตอบมา
"งั้นก็อย่าถาม -*-"ฉันพูดไปขมวดคิ้วไป
"ฮ่าๆ ครับๆ"เรียวพูอย่างขำๆ ไม่รู้ว่าจะขำอะไรกันนักกันหนา
"งั้นก็ไปกันเถอะ เดี๋ยวมันจะมืดซะก่อน"ฉันพูด ก่อนจะเดินนำไป
"อืมๆ"เขาเดินตามหลังมา ก่อนจะตีตัวขึ้นมาเดินข้างๆ
ครืดดดดดดดดดดดดดด!!!
โทรศัพท์ของเรย์สั่นขึ้น จนเรย์ต้องหยิบขึ้นมาดู
'นะนาว' นะนาวจะโทรมาทำไม - -??
"ฮัลโหลลลลล"เรย์ลากเสียงยาว
(วันนี้ทั้งวันหายหัวไปเลยนะ - -*)ฟังดูจากเสียงก็รู้ว่าคงจะหงุดหงิดกันไม่น้อย
"แล้วมีอะไรล่ะ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ คนข้างๆหยุดมองฉันที่หยุดเดิน
(เปล่าๆ ฉันเห็นว่าเธอหายไปน่ะ แล้วพวกนั้นมันก็บ่น อ่อ!! แล้วเจ้านั้นมันไปมีเรื่องกะรุ่นพี่เมื่อตอนกลางวันน่ะ ^^ )นะนาวพูดขึ้น น่าแปลกแหะ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะมีเรื่อง แล้วทำไมจู่ๆถึงมีเรื่องมีราวขึ้นมาได้เนี่ย
"หรอ แล้วพวกนั้นเป็นไงกันมั่งล่ะ"ฉันพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำเอาคนข้างๆแปลกใจ
(ก็ไม่เป็นอะไรมากหรอกน่า เธอก็รู้ว่าพวกนั้นมันเอาตัวรอดเก่ง)นะนาวพูดขึ้นอีก
"งั้นก็แล้วไป"ฉันพูดกลับ
(แล้วเธออยู่ไหนเนี่ย??)
"อ่อ กำลังจะไปหาอะไรกินน่ะ แล้วเธอล่ะ นะนาว??"ฉันถามกลับไป
(ฉันก็อยู่บ้านน่ะสิ ถามมาได้)
"อ่อๆ มีอะไรอีกป่ะ"ฉันถาม
(ไม่มีแล้วล่ะ)นะนาวพูดด้วยร่าเริง
"อืม"
ติ๊ด!!!
ฉันตัดสายทิ้งก่อนข้างจะสะกิดให้เดินต่อ เมื่อเห็นฉันคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว
"นี่ เธอคุยอะไรกับเพื่อนหรอ"เรียวถามด้วยความสงสัย
"แล้วนายจะรู้ไปทำไมล่ะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉันนะ - -**"ฉันหันไปแหวใส่นายเรียว
"อืมมมม งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะ ^_^"เขามาบอกอย่างยิ้มแย้ม
"อืมๆ"ฉันล่ะปวดหัวจริงๆเลย
กรุ๊งกริ๊ง!!
เสียงกระดิ่งร้านขนมหน้าโรงเรียนดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ คุณป้า ^^"ฉันทักคุณป้าที่ร้านขายขนมหน้าโรงเรียนอย่างสนิทสนม
"อ้าว สวัสดีจ้ะ หนูเรย์ ^^"คุณป้าทักฉันกลับ
"แล้วจะสั่งอะไรดีล่ะ ^^"คุณป้าหันมาถามทางฉันกับเรียว
"เอาเค้กช็อกโกแลตกับมอคค่าปั่นแล้วกันคะ"ฉันตอบป้าไป
"แล้วพ่อหนุ่มล่ะจ๊ะ"คุณป้าหันมาถามด้วยรอยยิ้ม
"เอามอคค่าอย่างเดียวแล้วกันครับ"เรียวตอบป้าด้วยคำสุภาพ
"งั้นรอแปบนึงนะ^^"คุณป้าบอก
"เธอมานั่งกินที่นี่ประจำเลยหรอ ^^??"เขาถามด้วยสีหน้าสงสัย
"ก็บ่อยนะ ปกติฉันมากับเพื่อนๆน่ะ"ฉันพูดพลางมองไปรอบๆ
"อ่าๆ"
"อืมๆ"ฉันนั่งคุยกับเรียวไปเรื่อยเปลือยจนคุณป้ามาเสริฟ์ให้ที่โต๊ะ
"มาแล้วจ้า เด็กๆ^^"เสียงคุณป้าทักมา
"ครับ/คะ"ฉันกับเรียวตอบรับพร้อมกัน
"งั้นก็ตามสบายกันนะ ^^"
"กินสิ"ฉันบอกเรียว
"รู้แล้วล่ะน่า"เขาตอบกลับ ฉันกับเขากินกันเงียบๆจนขนมหมด
"อ่าาา อิ่มล่ะ ไปจ่ายตังค์ดีกว่า"ฉันพูดและเดินไปจ่ายที่เคาน์เตอร์ แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะ
"นาย ไม่ไปจ่ายเงินหรอ"ฉันเลิกคิ้วถาม
"ไปสิ"เขาตอบพลางเดินไปจ่ายเงิน
"แล้วเธอจะกลับยังไง"เขาถามกลับมา
"กลับ............"ฉันพูดยังไม่จบ
"กลับก็ผม มีปัญหาอะไรมั้ย!!!"ชายคนนั้นพูดเสียงพลางเดินมาหาฉัน
ฉันได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น O[]o
ความคิดเห็น