[GOT7] ล้อ 3.2 - yugbam end
บทสรุปของยูคแบม เมื่อความตายไม่อาจพรากยูคยอมจากแบมแบมได้
ผู้เข้าชมรวม
1,094
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
1.09K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 9 ก.ย. 58 / 12:15 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงง กลับมาอัพต่อแล้วนะคะหลังจากสัญญาไว้ละหายจ้อย อันเนื่องมาจากขัดข้องทางทรัพยากรซับพอร์ต 555
ตอนนี้จะจบยูคแบมจริงๆล่ะ ดองไว้นานกลัวความหวานจะจืดไปซะก่อน คราวนี้เปิดตัวละครใหม่มาเพิ่มค่ะ คือพี่หมอแบค!! ถ้าเรทติ้งพี่หมอแบคดีอาจมีเรื่องต่อระหว่างความแสบสรรของเหล่าหมอๆจากเอ็กโซในโรงพยาบาลเอกชนเอสเอ็มกันนะคะ
แปะพี่หมอแบคยั่วววววว
ตอนนี้จะจบยูคแบมจริงๆล่ะ ดองไว้นานกลัวความหวานจะจืดไปซะก่อน คราวนี้เปิดตัวละครใหม่มาเพิ่มค่ะ คือพี่หมอแบค!! ถ้าเรทติ้งพี่หมอแบคดีอาจมีเรื่องต่อระหว่างความแสบสรรของเหล่าหมอๆจากเอ็กโซในโรงพยาบาลเอกชนเอสเอ็มกันนะคะ
แปะพี่หมอแบคยั่วววววว
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พอลืมาื่นึ้นมาอีที ลิ่นยา่าเื้อ็ลอยมาแะมูอย่าแร สมอลับมาประมวลผลอีรั้ว่าเิอะไรึ้น แม้หัวใอแบมแบมะภาวนาให้มีเพียแ่เาที่นอนอยู่โรพยาบาลแ่ผู้ายที่นอนอยู่้าๆเา็ยืนยันไ้อย่าีว่าไม่ไ้มีเพียเาที่อยู่ที่นี่แน่นอน
“ยูยอม”
แม้อะแหบแห้นเสียแทบะไม่มีแบมแบม็ยัเรียื่อเ็ผู้ายที่นอนอยู่้าๆเาอย่าสะเทือนใ มีสายระโยรยา์ัวอยูยอมเ็มไปหมส่วนแบมแบมมีเพียสายน้ำเลือเพียเส้นเียว ยูยอม.. ะเป็นอะไรมาไหมนะ
“…….”
ไร้ึ่เสียอบรับานที่นอนรอบ้วยออิเน แบมแบมปิปาอย่าทนไม่ไ้ที่้อมาเห็นเพื่อนอเาในสภาพนี้ น้ำาไหลออมาอีรั้อย่าเียบๆ่อนที่แพทย์ฝึหัหนุ่มหน้าสวยะเินเ้ามาวัวามันแบมแบม
“ร้อไห้ทำไม รู้ัเ็นนี้เหรอ?” แพทย์ฝึหัหนุ่มถามอย่าๆพลาสวมผ้าวัวามันที่้นแนอแบมแบม ในึเบื่อนไ้เ็ที่อบทำอะไรน่ารำาให้เาเห็น ราว่อน็นไ้เ็ี้โวยวาย ราวนี้็มานไ้เ็ี้แ ถ้ามันย้ายแผนไ้เาอยาะย้ายไปูแลโนทำฟันที่มีหมอหล่อเยอะๆให้มันรู้แล้วรู้รอไปเลย
“เาะายมั๊ยอ่ะพี่” แบมแบมถามแพทย์ฝึหัหนุ่มอย่าไร้เียสาที่เห็นยูยอมนอนนิ่ไม่ไหวิ ำสารภาพ่อนหน้านั้นอยูยอมทำให้เารู้สึอยาะบอยูยอมเหลือเินว่าแบมแบม็รัเาเหมือนัน รัั้แ่แรพบ้วยนะ
“อย่าี้แเป็นะนีน้อยเลยน่า ที่ใส่ๆใหู้โอเวอร์แบบนั้น็ไม่มีอะไรหรอ แผลรีผิวแ่นิเียวไม่ไ้ทะลุพุัหน่อย” แพทย์ฝึหัหนุ่มมวิ้วอบอย่ารำา่อนะถอผ้าวัวามันออาแนอแบมแบม ห่วันริๆนะพวเ็ สมัยยุมืที่เาเป็นเ็ไม่เห็นมีอะไรแบบนี้เลย ถ้านึถึเพื่อนเาล่ะ็ไม่ทรยศ่อน็้อโนหัหลัแน่ ลูผู้าย้อเ้มแ็เป็นหมาป่าเียวายสิ ถึะอยู่บนโลบ้าๆนี่รอ
“แ่นิเียวริอ่ะ” แบมแบมถาม้วยสีหน้าัวลแ่็โล่อ ูาวามิลล์ๆอพี่หมอหน้าสวยนนี้ ยูยอมปลอยภัยีแล้วมั้
“อือ พี่ไป่อนนะ ไม่้อไปห่วไอ้เ็นี่หรอ”
“เี๋ยวฮะ พี่ื่ออะไรฮะ?”
“พย็อน แบฮยอน ป้ายื่อิหน้าอเป็นนาามู้ระเนี่ย =_=”
แบฮยอนพูิลเล็น้อย่อนะถือเรื่อวัวามันเินไปรวที่เียอื่น่อ แบมแบมยิ้มออมาเล็น้อยที่เห็นแพทย์ฝึหัหนุ่มทำท่าไม่อบใป้ายื่อัวเอเท่าไหร่นั แบมแบมถอนหายใแล้วนอนหันหลัให้ยูยอม่อนะหลับานิ่
“พี่มาร์!!”
แบมแบมผุลุึ้นนั่อย่าใเมื่อนึึ้นไ้ ภาพสุท้าย่อนที่เาะสลบไป็ือมาร์โยโรับไป ะทำยัไี อนนี้มาร์ะเป็นยัไบ้า โนไอ้พวนั้น่าายไปแล้วหรือเปล่า!!?
“อ้าว เสียัึ้นมาะั้น พี่ื่อแบฮยอนนะ เรียมาร์ไ้ไ” แบฮยอนวิ่มาหาแบมแบมที่นั่ทำหน้าหวาลัวและเหม่อลอย
“พี่.. ไม่ใ่พี่ ผมหมายถึพี่ผมโนโรับไป”
“ห๊ะ!!?” แบฮยอนมวิ้วมอแบมแบม นี่เ็นี่เป็นอะไรอีนะ เพิ่โนโรับไปเรีย่าไถ่หรือไ ถ้าเ็นนี้สบลเา้อไปรายานิแพทย์ะแล้ว
“พี่้อแ้ำรวให้ผมนะ พี่ายผมโนโรับไป พวผมโนปล้น หมอนี่โนแทแล้วผม็รอมานี่น่ะ”
“มาถึโรพยาบาลนานี้ พ่อแม่น้อ็ทำเรื่อหมแล้วสิ ไม่้อห่วหรอน่า นอนพัไปะ หมน้ำเลือระปุนี้นาย็ลับบ้านไ้แล้ว เรในไ้นอื่นๆมั่”
“แบม.. แบมแบม”
“อ่ะ ฟื้นละ ุยันเอนะ เบาๆ้วย” พอเห็นนไ้เ็้าเียเ็ี้แฟื้น แบฮยอน็ปล่อยให้ทั้สอุยันเอแล้วลับไปทำาน่อ
“ยูยอม ันรันาย”
แบมแบมสารภาพรัับยูยอม้วยสีหน้าริั ไม่ใ่ว่ามันะเป็นเวลาที่เหมาะแ่ารสารภาพรัหรอนะ แ่แบมแบมลัวว่าถ้าไม่รีบพูมันออมาอนนี้ ถ้าเิไม่เา็ยูยอมไม่มีโอาสไ้รับรู้ มันเป็นเรื่อที่เา้อทนไม่ไ้อีแล้วแน่ๆ
“นี่ันายไปแล้วหรือเห็นภาพหลอนน่ะ นายบอรัันเหรอ?”
ยูยอมยิ้มเหมือนนยัไม่มีสิเมื่อไ้ยินสิ่ที่แบมแบมพู แบมแบมในุสีาวที่มีื่อโรพยาบาลพิมพ์เป็นลายอย่าน่ารั แม้ะอยู่ในุนไ้แถมมีสายน้ำเลือ แบมแบม็ยัูน่ารัสำหรับเาเหมือนเิม
“อือ ยัไม่ายและไม่ไ้เห็นภาพหลอน ันนี่แหละ แบมแบม เ็ายัน์พิมุ ภูวุล ั้นม.2 ห้อ 4 รัเ็ายิม ยูยอม ั้นม.2 ที่ย้ายมาใหม่แ่นละห้อ นที่นอนแบ็บเป็นผัเพราะ่วยันที่โนโรปล้นนถูแท ันเป็นห่วนายมานะ ห่วนแทบ่าัวายามอยู่แล้ว” แบมแบมร่ายำพูยาว้วยเสียสั่น ไม่รู้ว่าัวเาเอนั้นะเนิทีฟมาแ่ไหน แ่พอพูอะไรแบบนี้่อหน้ายูยอม เาลับะร้อไห้ออมาะอย่าั้น
“อบในะที่ห่วันนานั้น ็อย่าที่ันบอนั่นแหละ ัน็รันายเหมือนัน ^^”
“รัแล้วะอมั๊ยล่ะ?”
แบมแบมหลบสายายูยอม้วยวามเินอย่าอไม่ไ้ ทีแรมัน็ไม่ไ้เินหรอแ่พอเห็นสายาอบอุ่นนั่นมอมา เา็เินเ้านไ้
“ออะไร?” ยูยอมยิ้มำที่ัวเอไ้แล้ใสื่อใส่แบมแบมืน แบมแบมเม้มปาหันมามอหน้ายูยอมราวับะบอผ่านแววาว่า ‘็อเรื่อนั้นนั่นแหละ’
“มอ.. แ่มอหน้า ันะไปรู้ไ้ไ” ยูยอมหลุหัวเราะออมาเมื่อแบมแบมทำหน้าบึ้ไม่อบใับำพูอเา ็รู้อยู่แล้วว่าเรื่ออะไร แ่มันอยาแล้นปาแ็อ่ะ นอะไรน่าแล้ไ้ลอเวลา
“เออ ถ้าไม่รู้็่ามันเถอะ - -”
“เป็นแฟนผมนะรับ”
แบมแบมมอหน้ายูยอมเียบๆเมื่อเาพูั้วยประโยที่แบมแบมนั้นรอเมื่อี้ หัวใวน้อยเ้นระรัว ใบหน้าีเริ่มมีสีมพูมาปะปนบนแ้มใส แบมแบมยิ้มมุมปาแล้วพยัหน้าน้อยๆ
“เป็นแฟนผมนะรับ?” ยูยอมเลิิ้วถามประโยเิมับนที่เอาแ่ยิ้มแล้วพยัหน้า ไม่ไ้นะ แ่พยัหน้ามันยัไม่พอหรอ ้อพูใรเลียร์ๆเลยสิ
“อือ!! ันเป็นแฟนนายแล้ว ยูยอม” แบมแบมอบเสีย่อยพลาหลบายูยอม้วยวามเิน มาถาม้ำถามาอยู่นั่นแหละ เินะายอยู่แล้วนะ แล้ันอยู่ไ้าบ้าเอ๊ย! -//-
บ้วยารลเอยันอีเ่นเิม 55555
แ่ๆไปัรำาัวเอละ บหวานมาสออนเล้วนะ เอาแ่บๆบ้าไม่ไ้หรือไ (อย่าถือนบ้าเถียัวเอ ) ที่หายไปไม่ใ่ว่าายแล้วนะะ แ่เน็หม่ะ วันนั้นที่สัาะล (เป็นนที่รัษาีมา) ี้เียัหน้าเลยไม่ไ้ล่ะมารู้ัวอีทีวันนั้นเน็หมแล้ว ;w; เพิ่มาเิม็อนนี้แหละ่ะ ราบออภัยามๆัสามทีนะะ นิสัยไม่่อยีริๆแหละ่ะ //สำนึผิ ราวหน้าะมาเอร์วิสนะะ ะัาราารล้วย่ะ ลทุวันไม่่อยไหว นแ่หัวเียวระเทียมลีบเน๊อะ านารอะไร็มีอยู่เพื่อปาเพื่อท้อทั้สมอและสอมือ ้อเ้าในินึนะะ เพราะมันไม่ใ่านหลัอผู้แ่เน๊อะ //ยิ้มปาเหื่อับำแถ ไม่มีอะไรล่ะ่ะ แ่มาบ่นๆยาวๆในมุมมือฟิ ถ้าใรไ้บัเอิอ่านบ็ฝาอมเม้นผลานหน่อยนะะ อยารู้ริๆ่ะว่าานเรามันไม่ีรไหนะไ้ปรับปรุให้ีึ้นเผื่อัวันะเอาไปส่สำนัพิมพ์ัเรื่อามฝันบ้า ่วยหน่อยนะะ แ่เม้นนิๆเอ ไม่เหลือบาว่าแรเน๊อะ OwO //อ้อน
ผลงานอื่นๆ ของ นางงามสิบแปดมงกุฏ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ นางงามสิบแปดมงกุฏ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น