Memories Game เกมแห่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #5 : Memories Game [Line5] แลกเปลี่ยน [เทรุมิ]

"เฮ้ย นั่นเทรุมิ หนีเร็ว!!"
กลุ่มเด็ก ม.ปลาย กลุ่มแตกหนีไปคนละทาง ผมก็หันกลับไปมอง เด็กหนุ่ม ม.ปลาย ที่ชื่อ ซาสึชิมะ คุโรโตะ และ สาวน้อย ชื่อ โคโนนากะ มิยูเมะ
"ไม่เป็นไรแล้วนะ มันจะไม่กล้ามายุ่งกับพวกนายอีก"
ผมพูดพร้อมยิ้มอ่อนโยน ในขณะนั้น ใบหน้าของมิยูเมะก็เริ่มแดง คุโรโตะ ก็จับคอเสื้อของผมพร้อมยิ้มชั่วร้าย
"ฮ..เฮ้ย!! แล้วนี่ตูทำอะไรผิดล่ะเฮ้ย!!"
"ถ้าคิดจะแย่งมิยูไป....ก็อย่าหวังเลยครับ รุ่นพี่..." คุโรโตะพูดแล้วยิ้มดุร้ายออกมา จู่ๆก็มีสาว ม.ปลายคนหนึ่ง วิ่งตรงเข้ามาที่ผมด้วยความเร็วสูง "ฮ...ฮิโระคิ!!?" ผมเผลอพูดชื่อของเธอออกมา เธอชื่อว่า ฮิโระคิ จิฮิโระ 
"เรียก จิโระสิ!!"
เธอพุ่งเข้ามาผม แล้วเธอก็เข้ามากอดผม 
"ฮ..เฮ้! อย่าให้มันมากสิ!"
ผมเผลอดุออกไปต่อหน้าเธอ ขณะนั้นจิฮิโระก็เริ่มน้ำตาคลอเบ้า "เทรุมิคุง มีแฟนใหม่แล้วเหรอ?.."เธอถามผมออกมา "ไม่ใช่สักหน่อยนะ!!"
ผมรีบตอบออกไป
"แล้วผู้ชายที่จับคอเสื้อเทรุมิคุงอยู่ล่ะ!!" จิฮิโระ ชี้ไปที่คุโรโตะทันทีที่พูดเสร็จ 
"ห...ห้ะ?"
ผมมองไปที่คุโรโตะด้วยความหวาดระแวง
"ฮ่ะๆๆ เข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมมีมิยูอยู่แล้วล่ะ"
คุโรโตะก็ยิ้มออกมา พร้อมมองไปที่มิยูเมะ ผมก็หันไปตามคุโรโตะ
"มีแฟนอยู่แล้วหรอกเหรอ" จิฮิโระพูดออกด้วยใบหน้าที่ดู ใสซื่อ 
"เฮ้อ....เธอเนี้ยน๊า...ฮ่ะ!?"
ผมตอบออกไปขณะที่กำลังหันไปหาจิฮิโยะ ปรากฎว่า ผมเห็นชายหนุ่มผมสีเทา แสยะยิ้มอยู่ และทุกอย่างก็หยุดนิ่ง เหมือนกาลเวลาถูกหยุด ลักษระของชายคนนั้นเหมือนคนที่ผมเจอที่สวนสาธารณะ
"อ๋อ ใช่ มีอะไรให้ดูแน่ะ..."
หนุ่มผมสีเทาพูดออกมา แล้วตัวผมก็ถูกย้ายไปยังห้องเรียน ผมไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ โดยที่ผมยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องเรียน แล้วจุ่ๆร่างกายก็ขยับไปเอง ตัวผมมองไปยังนาฬิกา ที่แสดงเวลา 16:50 Pm ใต้นาฬิกามีปฏิทินอยู่ แต่มันแสดงปี 2020 ซึ่งปกติแล้ว ปีนี้ต้องเป็นปี 2021จากนั้นตัวผมก็หยิบกระเป๋า ลุกออกจากที่ แล้วผมก็เจอชายผมสีเทาคนเดิม
"อ่า.....หาเจอจนได้..."
เขาเอียงคอแล้วพูดออกมา
"นายเป็นใคร?"
ผมตอบออกไปทั้งๆที่ไม่ต้องการจะตอบแต่เนื่องจากทั้งร่างกายมันขยับไปเอง
"ไม่รู้สิ....แต่ฉันอยากได้อย่างนึง"
เขาพูดออกมาแลเวเดินเข้ามาหาผม
"อยากได้อะไรกัน?"
ผมถามเขา ไม่ทันไร เขาก็มาเแตะดวงตาข้างซ้ายของผมอย่างรวดเร็ว จนตัวผมไม่สามารถหลับตาทันได้ จู่ๆ ดวงตาของผมก็เริ่มร้อนขึ้นมา
"อ๊าก!!!!"
ผมล้มลงไปที่พื้นแล้วร้องออกไปด้วยความเจ็บปวดอันแสนสาหัส
"ปีหน้า...มาเล่นเกมด้วยกันนะ.."
ชายผมสีเทาพูดแล้ว ค่อยๆเดินออกไป
"แกจะไปไหนกัน!!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!?"
ผมพูดตะโดนออกไป ดวงตาซ้ายของผมเริ่มหลั่งเลือดออกมาแทนน้ำตา
"ไม่..รู้..สิ.."
เขาพูดเสร็จแล้วก็เดินหายไป
"กลับมานะเว้ย!!!! แกทำอะไรฉัน!!!"
ผมตะโกนเพื่อให้ชายคนนั้นกลับมาแต่เขาก็ไม่สนใจ ร่างกายผมเริ่มร้อนไปทั้งตัวแล้วทุกอย่างก็หมุนกลับไปที่เดิม ข้างหน้าจิฮิโระ ผมก็หนุดนิ่งไปสักพัก
"เทรุมิคุง เน่~"
จิฮิโยะ โบกมือไปมาหน้าสายตาของผม แต่ผมก็ยังรุ้สึกหวาดกลัว กับภาพที่เห็นเมื่อกี้อยู่