(Fic-BLEACH)จะไม่มีวันปล่อยมือเธอ(ฮิซึ-ฮินา)

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6

บ้านโอริฮิเมะ 
อิโนอุเอะ: เอาหละเท่านี้ก็เรียบร้อยแล้วหละนะ 
รันงิคุ: ขอโทษนะโอริฮิเมะจัง ต้องรบกวนเธอตลอดเลย 
อิโนอุเอะ:ไม่เป็รไหรอกค่ะ ฉันยินดีเสมอ 
อิชิดะ: แล้วการต่อสู้เป็นไงบ้าง 
อิจิโกะ: ก็นะ พวกมันก็แข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน แต่ว่า 
แช้ด:ทามไมหรอ 
เร็นจิ: จิงสิ ทามไมลูเคียถึงจัดการมันได้คนเดียวหละ 
ลูเคีย: ดูๆแล้วคนที่สู้กับข้า อาจจะเป็นคนที่อ่อนที่สุดหนะ 
ยูมิจิกะ: จริงสิเห็นแม่นั้น ก็พูดอย่างนั้น 
รันงิคุ: อิคาคุแล้วทำไมนายถึงไม่บาดเจ็บเลยหละ 
อิคาคุ:ก็ว่าฉันเก่งหนะสิ(ผู้แต่ง:โกหก อิคาคุ: อยากตายหรือไง ผู้แต่ง:ไม่อาวววววว) 
โทชิโร่: เอาเถอะ พวกนายไม่เป็นไรก็ดีแล้วหละ มัตสึโมโต้ ทางโซลโซไซตี้ว่าไงบ้าง 
รันงิคุ: ตอนนี้ยังไม่พบอะไรเลยค่ะ 
โทชิโร่: งั้นหรอ 
อิชิดะ: เอาหละ ถ้างั้นเราแยกย้ายกันกลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้วันหยุด ยังไงก็พักกันก่อนแล้วกัน 
ทุกคน: เออ 
-----------ทางด้านโคริ-------------- 
คนๆนึง: เป็นยังไงบ้างโคริ 
โคริ: ค่ะ ทางนั้นบาดเจ็บหนัก ดูๆฝีมือไม่เท่าไหร่ แต่ว่าทางเราก็เสียคนไปคนนึง 
คนๆนึง: งั้นหรอ ช่างมันเถอะ งั้นเธอไปพักได้แล้วหละ 
โคริ:ค่ะ 
คนๆนึง: เอาหละ ฉันว่าคราวนี้ถึงตาเธอแล้วหละนะ ออกมาได้แล้วหละ 
ผู้หญิง: ค่ะเรียกฉันหรอค่ะ 
คนๆนึง: อืม คราวนี้ถึงเวลาเธอต้องจัดการแล้วหละนะ เข้าใจนะ ฆ่ามันได้ แต่ไม่ต้องเอาถึงตายหละ 
ผู้หญิง: เข้าใจแล้วค่ะ 
------------------------------------------- 
ที่บ้าน โอริฮิเมะ ฮิซึกายะกำลังนั้งมองพระจันทร์อยู 
โทชิโร่: ฮินาโมริ(ความคิด: อีกไม่นานเจ้าก็จะได้เจอกับเธอแล้วหละ) ที่ยัยนั้นพูดหมายถึงอะไรกัน 
รันงิคุ:หัวหน้าค่ะ ยังไม่นอนหรอค่ะ 
โทชิโร่: อือ ฉันยังไม่ง่วงหนะ เจ้าหนะไปพักซะเถอะ 
รันงิคุ: ค่ะ หัวหน้าก็พักบ้างนะค่ะ 
โทชิโร่:อือ 
------------ที่โซลโซไซตี้------------- 
ยมทูตคนที่1: เฮ้ย ทางนั้นพบอะไรบ้างรึป่าว 
ยมทูตคนที่2: ไม่พบไรเลยครับ 
ยมทูตคนที่1:เซ็งชะมัด ทามไมต้องมาเข้าเวรตอนกลางคืนด้วย 
ยมทูตคนที่3: นี้ๆ เจอใครมานอนอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้ 
ยมทูตคนที่1: ไหนๆ อ่ะนี้ 
ทุกคน: รองหัวหน้าฮินาโมริ 
-------------ที่โลกมนุษย์ ------------------- 
โทชิโร่: อะไรนะ จริงหรอมัตสึโมโต้ 
รันงิคุ:ค่ะ ทางนั้นบอกมาจริงๆค่ะว่าเจอรองหัวหน้าฮินาโมริแล้ว 
เร็นจิ: งั้นหรอ ดีจัง 
ลูเคีย : ทีนี้หัวหน้าก็ไม่ต้องห่วงแล้วหละนะค่ะ 
อิคาคุ: อ่ะ หัวหน้าคร้าบ มีนเค้าอยากคุยด้วยหนะคร้าบ 
โทชิโร่: เอ๊ะ! เจ้า ฮิ..ฮินาโมริ 
รันงิคุ:ข้าว่าเราออกไปข้างนอกเถอะ เดี๋ยวอยู่เป็นก้าง 
อิคาคุ: นั้นสินะ 
โทชิโร่: นี้พวกแก 
ฮินาโมริ: ไงจ๊ะ ฮิซึกายะคุง 
โทชิโร่: ฮินาโมริเจ้าไม่เป็นแล้วหรอ 
ฮินาโมริ: อืม ไม่เป็นไรแล้วหละ 
โทชิโร่: งั้นหรอ ก็ดีแล้วหละ 
ฮินาโมริ: โทชิโร่คุงเป็นไงบ้าง ที่นั้น 
โทชิโร่: ก็นะ ยุ่งนิดหน่อยนะ 
ฮินาโมริ: งั้นหรอ นี้ฮิซึกายะคุง ฉันได้รับคำสั่งให้ไปที่โลกมนุษย์หนะ 
โทชิโร่: เอ๊ะ! แต่ว่าเจ้า ยังไม่ดีเท่าไหร่เลยนะ 
ฮินาโมริ:ไม่เป็นไรหรอก ข้าหนะอึดจะตาย 
โทชิโร่: งั้นหรอ แล้วเจ้าจะมาเมื่อไหร่หละ 
ฮินาโมริ: พรุ่งนี้หนะจ๊ะ 
โทชิโร่: อืมงั้นหรอ งั้นเจอกันนะ 
ฮินาโมริ: จ๊ะ ไปนะ 
โทชิโร่: อืม 
.... 
ฮินาโมริ: เจอกัน นะ 
--------------------------------------------------