(Fic-BLEACH)จะไม่มีวันปล่อยมือเธอ(ฮิซึ-ฮินา)

ลำดับตอนที่ #4 : 4

ตอนที่4 

ณ.บ้านอิโนอุเอะ 
อิโนอุเอะ: เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วหละนะค่ะ 
โทชิโร่: อืมข้าขอบใจเจ้ามาก 
เร็นจิ: หัวหน้าฮิซึกายะครับแล้วคนเมื่อตอนเย็นนั้นใครกันครับ 
โทชิโร่:ข้าเองก็ไม่แน่ในเหมือนกัน เพราะเจ้านั้นใส่หน้ากากเอาไว้ เลยไม่เห็นหน้า แล้วก็.... 
อิคาคุ: แล้วก็อะไรครับหัวหน้า 
โทชิโร่: ปะ..เปล่าไม่มีอะไร มัตสึโมโต้ เดี๋ยวส่งเรื่องนี้ไปที่โซลโซไซตี้ด้วยนะ 
รันงิคุ: ค่ะหัวหน้า เข้าใจแล้วค่ะ 
อิจิโกะ: นายว่านะจะเป็นลูกน้องของไอเซ็นรึป่าว 
โทชิโร่: ข้าว่าไม่ใช่หรอก เพราะแรงดันวิญญาญนั้น ไม่ใช่ทั้ง อารันคาร์ ฮอลโลว์ เลย 
ลูเคีย: ถ้างั้นช่วงนี้พวกเราต้องระวังกันหน่อยแล้วหละ โดยเฉพาะหัวหน้าฮิซึกายะ 
โทชิโร่: เอ๊ะ? 
เร็นจิ: ว่าไปแล้ว ก็จิงนะ เท่าที่ฟังๆมาจากที่เล่าก็มีความเป็นไปได้อยู่ 
อิจิโกะ: ฉันว่าเราแยกย้าย กันกลับก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกันอีกที 
ลูเคีย: นั้นสิ หัวหน้าฮิซึกายะจะได้พักด้วย งั้นเรากลับกันเถอะ 
อิจิโกะ: จะว่าไปเร็นจิ พวกได้ได้ที่พักแล้วหรอ 
เร็นจิ: ฉันก็ไปพักที่ร้านอุราฮาระ นั้นและ 
อิคาคุ: ฉันกับ เจ้ายูมิจิกะ เดี๋ยวก็หาที่กันได้เองหละ 
อิจิโกะ: แล้วเธอหละลูเคีย 
ลูเคีย: ข้าก็มีที่นั้นที่เดียวนั้นแหละ 
อิจิโกะ: ฉันอนุญาตหล่อนแล้วหรือไง 
ลูเคีย: ว่าไงนะ 
อิจิโกะ: เออๆ 
ฮิตซึกายะ:นี้พวกแกจะไปกันได้ยัง 
ทุกคน: คร้าบ/ค่า 
แล้วทุกคนก็กลับกันไป 
อิโนอุเอะ : งั้นคุณรันงิคุ กับโทชิโรคุง พักตามสบายเลยนะ งั้นฉันไปนอนก่อนหละ 
ทั้ง2คน: จ้า/อือ 
-------------------------------------- 
ฮินาโมริ: ฮิซึหายะคุง ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย 
โทชิโร่: ฮินาโมริ เจ้าอยู่ไหนฮินาโมริ อ่ะ 
ฮินาโมริ: ฮิซึกายะคุง ช่วย....ดะ 
ฉึก! 
โทชิโร่: อ่ะ ฮิ....ฮินาโมริ..... 
------------------------------- 
โทชิโร่:ฮินาโมริ ฮินาโมริ 
รันงิคุ: หัวหน้าค่ะหัวหน้า ตื่นสิค่ะ 
โทชิโร่: อ่ะ มัตสึโมโต้เองหรอ 
รันงิคุ: ฝันร้ายหรอค่ะ 
โทชิโร่: คงงั้น กี่โมงแล้วหละ 
รันงิคุ: 6โมงครึ่งค่ะ 
โทชิโร่: งั้นหรอ แล้วอิโนอุเอะหละ 
รันงิคุ: เตรียมตัวไปโรงเรียนอยู่หนะค่ะ 
โทชิโร่:งั้นหรอ งั้นเจ้าไปเตรียมตัวเถอะ 
รันงิคุ: ค่ะ หัวหน้าก็เร็วนะค่ะ 
โทชิโร่:อือ 
ที่บ้านอิจิโกะ 
ลูเคีย: เจ้าบ้าอิจิโกะ ตื่นเดี๋ยว นี้! 
อิจิโกะ: เออ ตื่นแล้ว จะรีบปลุกไปไหน 
ลูเคีย:เจ้าบ้านี้มัน7โมงครึ่งแล้วนะ 
อิจิโกะ:ว่าไงนะ! ทำไมไม่รีบปลุกหละ 
ลูเคีย: ข้าปลุกเจ้าหลายรอบแล้วแต่ไม่ตื่นเองนิ เร็วเข้าไม่งั้นข้าไปก่อนนะ 
อิจิโกะ:เสร็จแล้วๆ รอด้วยเซ่ออออออออออ 

ที่โรงเรียน 
เคย์โกะ: อิ~จิ~โกะ 
อิจิโกะ: เออ (ผู้แต่ง :ตอบแบบไร้เยื่อใยมาก) 
อิโนอุเอะ:สวัดดีจ้า คุโรซากิคุง คุณคุจิกิ 
ลูเคีย: ไงอิโนอุเอะ 
อิจิโกะ:ไง อิโนอุเอะ แช้ด อิชิดะ เร็นจิ อิคาคุ ยูมิจิกะ คุณรันงิคุ โทชิโร่ 
โทชิโร่: ข้าบอกเจ้าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วคุโรซากิ ช่างมันเหอะ เว้นวันนึงแล้วกัน 
อิจิโกะ: อ่ะ โทชิโร่ทำไมดูเครียดจัง 
รันงิคุ: ก็เมื่อคืนหัวหน้านอนฝันร้ายนิค่ะ แล้วก็ฝันถึง.... 
โทชิโร่: เงียบปากไปเลย มัตสึโมโต้ 
รันงิคุ:ค่า~ 
อิจิโกะ: แหม โทชิโร่ฝันถึงแฟนหรอไง 
โทชิโร่:คุโรซากินี้แก อยากโดนมากช่ายยยยมั้ยยยย 
อิจิโกะ: เออๆๆ ล้อเล่นๆ 
พักกลางวัน ที่ดาดฟ้า 
อิชิดะ: งั้นเท่าที่พวกนาย เล่ามานี้ ก็หมายความว่าพวกนั้น จ้องเล่นงานหัวหน้าฮิซึกายะอยู่ช่ายมั้ย 
อิจิโกะ: เออ 
อิชิดะ: แล้วหัวหน้าฮิซึกายะรู้จักพวกนั้นรึป่าวครับ 
โทชิโร่: ฉันไม่รู้จักหรอ 
อิชิดะ: งั้นหรอครับ 
เร็นจิ:พวกนั้นมันจะโผล่มาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้นะ ยังไงก็ต้องระวังตัวก่อน 
ทุกคน: เออ 
อิจิโกะ: งั้นกลับห้องเรียนกันเถอะ อ่ะ! 
อิคาคุ: แรงดันวิญญาญนี้มัน 
โทชิโร่: ไม่ผิดแน่ พวกนั้น 
อิคาคุ: ออกมาตอนนี้ก็สวยสิเฟ้ย 
อิจิโกะ: อิโนอุเอะ แช้ด อิชิดะ นายอยูที่นี้แหละ 
ทั้ง3คน:เข้าใจและ 
แล้วทุกคนก็รีบตามแรงดันวิญญาญนั้นไปทันที 
ณ. ที่สวนสาธาราณะ 
อิจิโกะ: ที่นี้งั้นหรอ 
เร็นจิ: อือ แรงดันวิญญาญอันไรกันเนี่ย 
โทชิโร่: ทุกคนระวังตัวด้วยนะ 

โคริ:แหมๆๆๆๆ ออกมากันแล้วหรอ เจ้าหนูทั้งหลาย 
อิจิโกะ: นี้แก 
โคริ: โอ้โห รู้สึกคราวนี้จะมากันเยอะนี้ อย่างนี้แสดงว่าจะรุมฉันใช่มั้ยเนี่ย 
ลูเคีย: แล้วเจ้าจะทำไม 
โคริ: อย่างงี้ไม่ดีหละมั้ง สงสัยต้องมีผู้ช่วยซักหน่อยแล้ว 
โทชิโร่: ว่าไงนะ 
โคริ: หึ ออกมาได้แล้วหละ คูเคียว โคโชคุ เง็กโค โซคิว มุกะ โยวรัง 
คูเคียว: รอนานแล้วนะเนี่ยกว่าจะได้ออกมา 
โคริ: เลือกได้ตามใจชอบเลยกะว่าพวกนาย จะจัดการคนไหน 
โทชิโร่: อะไรนะ 
คูเคียว: งั้น ข้าเลือก อ่ะ เจ้าแล้วกันนะ เจ้าหัวส้ม 
อิจิโกะ: หนอยแก 
โคโชคุ: งั้นข้าขอจัดการ ไอ้หัวล้าวแล้วกัน 
อิคาคุ: อะไรน้า(ไฟลุกท่วมตัว) 
เง็กโค : งั้นฉันเลือก ไอ้ตุ๊ดนั้นแล้วกัน 
ยูมิจิกะ: อะไรนะ หนอยแก บังอาจ 
โซคิว: งั้น ข้าจัดการไอ้หัวแดงเอง 
เร็นจิ: นี้แก 
มุกะ: งั้น ฉันเลือ แม่สาวผมยาวแสนสวยนั้นก็แล้วกัน 
รันงิคุ: หึ 
โยวรัง : อะไรกันเนี่ย ฉันไม่ได้เลือกเลยนะเนี่ย งั้นไม่เป็นไร แม่หนูตัวเล็กนี้ก็ได้ 
ลูเคีย: หนอยแก 
โคริ:งั้นเริ่มกันเลยก็แล้วกัน นะเจ้าหนู 
โทชิโร่: เข้ามาเลย โคริ 
-------------------------------------------------