(Fic-BLEACH)จะไม่มีวันปล่อยมือเธอ(ฮิซึ-ฮินา)

ลำดับตอนที่ #3 : 3(แก้ไข)

ตอนที่3 

ที่สวนสาธาราณะ หัวหน้าฮิซึกายะได้นั่งอยู่ตรงชิงช้าแล้วนั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆ 

(ความคิด) 

ฮินาโมริ: นี้ๆ ชิโร่จัง 

โทชิโร่: อย่ามาเรียกฉ้นว่าชิโร่จังนะ ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วฮะ 

ฮินาโมริ: โห ชิโร่จังก็ ถ้าเธอยังไม่เข้าโรงเรียนยมทูตฉันก็จะเรียกเธออย่างงี้เนี่ยแหละ 

โทชิโร่: เชอะ ใครจะไปเข้ากันที่แบบนั้น 

(ปัจจุบัน) 

โทชิโร่: ฮินาโมริ เธออยู่ที่ไหนกัน 

คาริน: อ่ะ! โทชิโร่นี้นา 

โทชิโร่: นี้เธอ น้องสาวของอิจิโกะใช่มะ 

คาริน: อืม ฉัน คุโรซากิ คาริ 

โทชิโร่: แล้วเธอมีอะไร 

คาริน: อะไรเนี่ย ดูพูดเข้าสิ พอดีฉันมาเตะฟุตบอลกัน แล้วเห็นนายมานั่ง แล้วดูซึมๆ เลยจะมาชวนไปเล่นหนะ 

โทชิโร่: งั้นหรอ ขอโทดนะ แต่ฉัน อึก! แรงดันวิญาญนี้มัน 

คาริน:นี้...โทชิโร่ 

โทชิโร่: นี้เธอกลับไปก่อนนะ แล้วไปตามคุโรซากิมาที่นี้ด้วย 

คาริน: อ่ะ.. อืมเข้าใจและ 

โทชิโร่: แรงดันวิญญาญนี้ ของใครกัน ไม่ใช้ฮอลโลว์ หรืออารันคาด้วย อ่ะ! 

ฉึก!

อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงโผล่มาข้างหลัง แล้วใช้ดาบฟันมาที่ฮิซึกายะ ผู้หญิงคนนั้นใส่หน้ากากเอาไว้เลยไม่เห็นหน้า แต่โชคดี ที่โดนที่แขน 

โทชิโร่: นี้เธอ เป็นใครกัน 

ผู้หญิง: แหม รู้ตัวเร็วเหมือนกันนี้ เจ้าหนู อย่างงี้ค่อยสนุกหน่อย 

โทชิโร่: หนอย แก นี้แกเป็นใคร 

ผู้หญิง : ถ้าอยากรู้นักฉันก็จะบอกเจ้าให้ ชื่อของฉันคือ โคริ 

โทชิโร่: โคริ

แล้วโคริก็ได้จู่โจมเข้ามา แต่โทชิโร่ป้องกันไว้ทัน 

โทชิโร่: เจ็บชะมัด หนอยแก แต่ขอโทดด้วยนะเพราะฉันเองก็ใช้เหมือนกัน 

จงสถิตเหนือฟ้าเหมันต์ เฮียวรินมารุ 

โคริ: คิดหรอว่าแค่นี้จะจัดการฉันได้นะเจ้าหนู หึ กิเฮียว 

ฉึก! 

โทชิโร่: อ่ะ นั้นมันอะไรกัน 

โคริ: นี้คือ กิเฮียว เป็นพลังของฉัน 

โทชิโร่: พลังงั้นหรอ 

โคริ: ใช่ พลังของฉัน คือการสร้างน้ำแข็งออกมา ให้เป็นเกราะ หรือดาบ หรือไม่ก็เกล็ดน้ำแข็ง 

โทชิโร่: หึ 

โคริ: เอาหละ จบแค่นี้หละนะ 

อิจิโกะ: เท็สซึกะ เท็นโซ 

ฉึก! 

โคริ: นี้แก 

มัตสึโมโต้: หัวหน้าไม่เป็นไรนะค่ะ 

โทชิโร่: อืม ฉันไม่เป็นไร 

โคริ: ชิ มากันจนได้ 

อิจิโกะ: นี้แก เป็นใคร 

โคริ: เอาไว้คราวหน้าฉันค่อยมาบอกนะ ไปและ อ่ะจริงสิ นี้เจ้าหนู ถ้าเธอไม่อยากให้สาวน้อยคนนั้นตายก็รีบๆมาช่วยเร็วๆนะ 

โทชิโร่: เธอคนนั้น อ่ะนี้หรือว่าแก 

โคริ: หึหึ ไปนะบ๊ายยยยบาย 

อิจิโกะ: นี้กลับมานะ หึ ไปซะแล้ว 

มัตสึโมโต้: หัวหน้าแขน 

โทชิโร่: ฉันไม่เป็นไรหรอก มัตสึโมโต้ กลับเถอะ 

มัตสึโมโต้: ค่ะ 

อิจิโกะ: นี้โทชิโร่ เจ้านั้นเป็นใคร 

โทชิโร่:ข้าก็ไม่รู้ 

อิจิโกะ:แล้วเมื่อกี้ที่มันพูดถึงอะไร 

โทชิโร่:ข้าไม่รู้ อย่าถามมากจะได้มะ 

อิจิโกะ:เออๆ 

โทชิโร่: เมื่อกี้ที่มันพูดรึว่าจะหมายถึง........... 

------------------------------------------------------------ 

ฉึก!