BIGGUTOP~☆ [GD&TOP] [BIGBANG]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ฮยองงงง ผมไม่ไหวแล้ว กลับห้องกันเถอะ"

"อะไรกันชั้นกำลังสนุกเลย"

"แต่ผมไม่ไหวแล้วววว" 

เนื้อเรื่อง

Fiction: BIGGUTOP~☆

[GD&TOP]

"ขอบคุณมากนะคร๊าบ" เสียงของลีดเดอร์แห่งบิ๊กแบงดังขึ้นเกือบพร้อมๆกับเสียงชนแก้วในมือสต๊าฟทุกๆคน

"เหนื่อยหน่อยนะครับ ขอบคุณมากนะครับ" ถึงแม้จะคัมปายไปหลายครั้งแต่เค้าก็ยังคงเดินขอบคุณทั่วงานอาฟเตอร์ปาร์ตี้หลังจากจบงานของยูนิตย่อยคนเดียว เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็คนที่มากับเขาเอาแต่นั่งคุยยังไงละ! 

"ชเว ซึงฮยอน! จะนั่งดื่มไปถึงไหนกันน่ะ" จียงรีบเข้าไปแว้ดทันทีเมื่อเห็นท็อปอยู่คนเดียว

"อ้าว มาแล้วเหรอนายเดินไปไหนมาน่ะ"คนบนโซฟาถามเสียงหวานแต่ไม่พูดเปล่า ซึงฮยอนเอื้อมไปดึงมืออีกคนมานั่งข้างๆ เพราะดูจากสีหน้าแล้วเค้าคงจะโดนไม่ใช่น้อย คงต้องรีบใช้ลูกอ้อนก่อน

"ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นเลย รู้มั๊ยผมน่ะเดินวนไปทั่วงานคนเดียวเลยนะ แต่ฮยองกลับนั่งคุยอยู่ตรงนี้"

"ฮ่ะๆ ชั้นก็คุยกับผู้กำกับพร้อมกับขอบคุณพวกเค้าไง ดื่มนี่สิ" ซึงฮยองยื่นแก้วโคล่าให้เพราะรู้ดีว่าคนข้างๆดื่มแอลกอฮอลมากไม่ได้

"นี่ ดื่มไปเท่าไหร่แล้วล่ะ"  จียงถามขึ้นเมื่อเห็นขวดไวน์ วางเรียงกันอยู่บนโต๊ะ

"หึหึ" ท็อปหัวเราะเล็กน้อยจิบไวน์ พร้อมกับชูนิ้วขึ้นมา

"สามแก้ว?" จียงทวนคำตอบจากจำนวนนิ้วที่เห็น

"สามขวด" ท็อปแก้ ก่อนจะยกขอบแก้วขึ้นจิบอีกครั้ง

"สามขวด! พอได้แล้ว ฮยองดื่มเยอะเกินไปแล้วนะ"

"เอาน่า นี่ปาร์ตี้นะไปเต้นกันดีกว่าเผื่อนายจะอารมณ์ดีขึ้น นะ" 

"...ก็ได้" ถึงแม้จะทำหน้าอิดออดแต่จียงก็ยกให้ฮยองของเค้าเดินจูงมือไปอยู่ดี ก็อยู่ก็ด้วยมันดีกว่านั่งคนเดียวเป็นไหนๆนี่นา

"ฮยองงงง ผมไม่ไหวแล้ว กลับห้องกันเถอะ"

"อะไรกันชั้นกำลังสนุกเลย"

"แต่ผมไม่ไหวแล้วววว" หลังจากที่เค้ากับท็อปออกมาที่ฟลอร์ทีมงานก็ส่งเบียร์ญี่ห้อดังของญี่ปุ่นมาให้พวกเค้าอย่างไม่ขาดสาย ถึงปกติจียงจะดื่มไม่มากแต่เมื่อไม่ให้เสียมารยาทกับทีมงานญี่ปุ่น เค้าจึงต้องรับมาเกือบทั้งหมด 

"ชั้นบอกนายแล้วว่าดื่มแค่ครึ่งเดียวก็พอ แล้วที่เหลือชั้นจะจัดการเอง"

"ไม่ได้นะ ฮยองเองดื่มเยอะแล้ว ผมจะกลับห้องล่ะ"

"มาสิ เดี๋ยวชั้นไปส่งนายก่อน"

"ไม่เป็นไรหรอก ฮยองอยู่ต่อเถอะ ผมขึ้นลิฟท์ไปเองได้น่า" คนตัวเล็กรีบปฏิเสธเพราะเห็นอีกฝ่ายยังสนุกอยู่

"งั้นเดี๋ยวชั้นตามขึ้นไปนะ คีย์การ์ดก็มีแล้ว"

"อือ อย่าดื่มมากนะ" จียงเดินขอบคุณและบอกลารอบงานอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปที่ห้องของเค้า เป็นเพราะการมาญี่ปุ่นครั้งนี้เป็นการโปรโมตยูนิต GD&TOP เท่านั้นเค้าจึงได้นอนห้องสวีทกับท็อปสองคน ส่วนพวกพี่ผู้จัดการก็อยู่ห้องข้างๆ

"อ่าาา กว้างดีจัง" จียงวิ่งไปสำรวจรอบๆห้องก่อนเดินเข้าไปดูในส่วนของห้องนอน

"..." เจ้าของห้องถึงกับเงียบไปชั่วขณะเมื่อเห็นเตียงขนาดคิงไซต์เด่นหราอยู่กลางห้อง ทำไมน่ะเหรอ ก็เค้าเข็ดทุกเวลาต้องนอนกับท็อปน่ะสิ! มีครั้งหนึ่งที่หอพวกเขาย้ายมานอนด้วยกันท็อปรัดเค้าจนเกือบหายใจไม่ออกเพราะนึกว่าเป็นตุ๊กตาที่กอดเป็นประจำ

"เอาเถอะรีบอาบน้ำแล้วเนียนๆนอนไปเลยดีกว่า" จียงตกลงแบบนั้นก่อนจะจัดการธุระส่วนตัวแล้วกลับมาทิ้งลงบนเตียนนุ่มก่อนจะค่อยๆหลับไป

"ซ่า ซ่า" 

"หือ" คนบนเตียงลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวหันหน้าไปทางห้องน้ำตามเสียงที่ได้ยิน

เป็นสัญญาณว่าอีกคนกลับขึ้นห้องแล้วจียงลืมตาอยู่สักพักก่อนจะรีบพลิกตัวกลับมาทางเดิมเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิด

"หลับแล้วเหรอ" ซึงฮยอนนอนลงบนเตียงก่อนจะหันหน้ามาจากคนที่นอนก่อนหน้า เค้าค่อยๆไล่นิ้วไปตามแก้มเนียนจนเหมือนผู้หยิงของจียงก่อนจะตัดสินใจหลับเพราะไม่อยากแกล้งจนคนข้างๆตื่น

จียงได้แต่นอนนิ่งเพราะตกใจปนเขินที่อยู่ๆท็อปก็ทำแบบนั้นก่อนจะหายเกรงเมื่อมือนั้นหยุดเสียที ก่อนจะปล่อยตัวให้ผ่อนคลาย เค้าเกือบจะหลับไปแล้วถ้าอยู่ๆเตียงของเค้าไม่ขยับอย่างแรง 

"ร้อน!!!" 

"ฮยองเป็นอะไร" จียงลืมตัวลุกพรวดขึ้นมาเพราะนึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท็อป แต่ภาพที่เค้าเห็นคือท็อปกำลังถอดเสื้อยืดออกซึ่งเป็นสิ่งที่เห็นได้ไม่บ่อยนักจียงไล่สายตามองคนข้างๆอย่างลืมตัว ผิวใต้เสื้อดูขาวอย่างคนสุขภาพดี กล้ามเนื้อเป็นลอนบ่งบอกว่าระยะหลังนี้เจ้าของเข้ายิมบ่อยแค่ไหน

(ทุกทีมีแต่พุง กร๊าก-ไรท์เตอร์) เค้าคงมองอย่างนั้นถ้าเจ้าตัวไม่หันมาเสียก่อน

"อ้าวชั้นนึกว่าหลับไปแล้ว"

"ก็หลับไปแล้วล่ะ ตะแต่ได้ยินเสียงเลยตื่นน่ะ"

"หืม ชั้นคิดว่านายแกล้งหลับมากกว่า"

..รู้ดีจริงนะ..

"แบบนี้ชั้นคงต้องลงโทษนายแล้วล่ะ"

"ฮยองอย่าสิ เมาแล้วนะ อ๊ะ" เสียโวยวายหายไปแทนที่เสียงครางเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากของเค้าถูกรุกล้ำ

"ควอน จียงมาให้ชั้นทำโทษซะ" หลังจากประกาศแบบนั้นซึงฮยอนก็กดให้คนตัวเล็กกว่านอนลงกับเตียงก่อนที่มือใหญ่จะค่อยๆซุกซนลูบไปทั่วแผ่นหลัง เขาเริ่มฝังจมูกลงบนแก้มก่อนจะลดต่ำลงมาบริเวณต้นคอ

"อื้ออ ไม่ได้นะพรุ่งนี้ต้องกลับไฟท์เช้า" จียงพยายามดันคนตัวใหญ่กว่าออก

"อย่าดันสิ นายอยากโกหกเองนะ เด็กไม่ดีก็ต้องถูกทำโทษ"

"ฮยอง อย่าสิ" จียงพยายามดันอีกครั้ง แต่อยู่ๆคนที่อยู่ข้างบนก็หยุดไปเฉยๆเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกปิดสวิตซ์

"ฮยอง....เป็นอะไรน่ะ" จียงเขย่าตัวท็อปเบาๆ ก่อนจะได้เสียงกรนแทนคำตอบ 

"ชเวซึงฮยอนนน ทำไมนายเป็นคนแบบนี้กันนะ" ถึงเสียงจะดูไม่พอใจแต่จียงก็แอบยิ้นโล่งที่เค้าหมดแรงไปก่อน

"ฝันดีนะ บิงกูท็อป"

 
************************

ไรท์เตอร์ขอเมาท์ : ยิ่งใกล้เดือนตุลามากเท่าไหร่ เราเองก็ยิ่งปั่นฟิคมากขึ้นเท่านั้น ก่อนอื่นบอกก่อนว่าเราเป็นวิปที่อวยคู่นี้สุดๆเลย (แต่คู่อื่นก็โอเค 55+) เรื่องนี้เป้นเรื่องแรกเลยที่แต่งได้จบแบบพอใจ หลังจากที่ลองมห้หลายๆคนอ่านแล้วผ่าน(?) ก็เลยเอามาลงดู ฮ่ะๆ รู็สึกยังไงบอกกันได้นะคะ (นิยายหลักยังคงแต่อยู่นะคะ แต่ยังไม่ได้เอาลงสักที อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนน๊า)