คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : ว่าไงนะฉันต้อง....
CHAPTER.4 – Hahhh …. I must …
และแล้ววันแห่งความโชคร้ายก็จบลง ฉันเดินโซซัดโซเซ หลังจากที่การโดดเรียนอันทรมานได้สิ้นสุดลง ฉันโดน คิมมินโฮ สั่งให้ไปซื้อของกินมาให้ ในขณะที่พวกมันนั่งหัวเราะ ฉันโดนสั่งให้เป็นเบ๊ของเจ้าพวกนั้น ถ้าอยากรู้เรื่องราว ฉันจะย้อนกลับไปให้ดู
เมื่อหลายชั่วโมงก่อน. .. ..
ณ.ดาดฟ้าของโรงเรียนเซอิน ตึกA
“เฮ้ เจ้าหนูไปซื้อน้ำผลไม้มาซะ” นายมินโฮ นายเห็นฉันเป็นอะร๊ายยยย เรายังไม่รู้จักกันดีเลย
บังอาจมาสั่งฉันเรอะ ฉันอยากจะพูดแบบนี้ใจจะขาด แต่มันก็แต่ความคิด ความจริง คือ
“แล้วพวกนายจะกินอะไรเหรอ” ใบหน้าฉันยิ้ม แต่ในใจมันร้องไห้ T^T งือๆๆ แงๆๆๆ
“เฮ้!! มินโฮนายทำแบบนี้ได้ไง ยังงี้หมอนี่ก็ตื่นหมดนะสิ” แทซอง ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนอย่างนาย
จะใจดีมีเมตตากับเค้าด้วย แทซอง นายนิสัยดีจังเลย
"แล้วหมอนี่ก็เป็นเพื่อนเราด้วย" ใช่ๆ TTvTT [ตื้นตัน]
"ทำไมนายถึงทำแบบนี้เล่า" ถูกต้อง แทซอง
"หมอนี่น่าสงสารออก" ใช่ ถูกที่สุดเลยอันนี้
"เพราะงั้น . ..... แทฮยองฉันขอน่ำส้มแล้วกัน" ใช่ๆ อะ เฮ้ยยย . .... ไอบ้า ไอ้ชั่ว ทำไมเป็นงี้ละ ไอ้บ้านี่ ไอ้คนไร้ความเมตตา ไอ้คนโรคจิต แน่จริงมาต่อยกันเลยดีกว่า
"ทำเป็นพูดดีไป งั้นฉันขอน้ำมะนาว" มินโฮแกไอ้คนต้นคิด ถ้าไม่ติดที่ฉันไม่ได้เป็นคนที่ชอบรังแกคนไม่ที่ทางสู้ล่ะก็ ฉันเตะปากนายไปแล้ว
"โคล่า" ทาคุยะ
"นม" จิอากิ
"ชา" กงซาน
เออ เห็นฉันเป็นเบ๊พวกแกใช่มั้ย เหนฉันเป็นคนใช้รึไง เห็นฉันสั่งง่ายขนาดนั้นเลยหรอ (ใช่!!)
และแล้วฉันก็โดนทรมานเยี่ยงทาส
และแล้วเมื่อมันจบลง ฉันก็ขอตัวไปหาห้องพัก(ในหอชาย) เพื่อนที่วางแผนขโมยบ๊อกเซอร์ และขอลายเซ็นของพวกนายเร็วๆ จะได้รีบออกไปจากที่นี่ซะที
เอ...ห้องไรหว่า ฉันหยิบกุญแจขึ้นมาดู 333 vip ห๊ะ 333 vip ว้าววว ห้อง VIP ของ รร นี่ เกิดมาแม่ให้มาย่างกเวเข้าห้อง VIP สักที ที่สำคัญห้อง 333 นั่นมันดับเบิ้ล VIP เลยนะเว้ยยย
ห้องนี้มันใหญ่มาก ข้างในมี ห้าห้องนอน สามห้องน้ำ หนึ่งห้องครัว(เห็นเค้าว่ากันอ่ะนะ) อ้า แม่จ๋า หนูขอบคุณแม่มากเลยนะค่ะ ไม่นึกเลยว่าแม่จะให้หนู อยู่ห้องสุดหรูนี่คนเดียว ย้ำ คนเดียว!!!
ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องพักของฉัน อ้า~ ห้องอันแสนสุข
งั้นขอเปิดเข้าไปเลยละน๊าาา ~ !!!
แอด!!!
และเมื่อฉันประตูเข้าไป ฉันก็พบว่า......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"อ๊ากกกก กกกกกกกกกกกกกก" ฉัน ฉัน ฉัน พูดไม่ออก
"เฮ้ยย!!~"
ก็ไอ้ภาพที่อยู่ด้านหน้านั่นมัน มัน..มัน... มาน คือ
คิม-มิน-โฮ กำลัง โปะโป้ อยู่
"เฮ้ยย!!~"
ปึง!!!!! ฉันปิดประตูมันที
อ๊า ตาฉันเปลื้อนราคีสะแว้ว แย่ชะมัด ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนๆที่แก้มแฮะ รู้สึกว่าเพราะภาพที่ฉันเห็นมันจะทำให้ฉันเลือดกำเดาไหล
พวกนั้นเข้ามาห้องฉันได้ยังไง รึว่าแม่จะ......
คึงไม่หรอกมั้ง แม่คงไม่แม่คงไม่ให้ฉันอยู่พักกับผู้ชายตั้งห้าคนหรอก
แล้วพวกมันจะมาอยู่ห้องเราได้ไงกันล่ะ ไม่ได้ๆต้องโทรถามแม่ซะแล้ว
"ฮัลโหล แม่ แม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น" ฉันแทบตวาดใส่มือถือ
"อ้าว วิมฮวา หรอลูกตอนนี้แม่อยู่ปารีส มีไรเหรอจ๊ะ" OvO
"แม่ ทำไมอ้พวก delivery Boy มันมาอยู่ในห้องหนูอ่ะ ไล่มันออกไปเลยนะ"
"ใจเย็นๆสิจ๊ะลูกรัก แม่ให้ลูกไปพักกับพวกเค้าเองละจ๊ะ"
"แม่! แม่บ้าไปแล้วเหรอ"
"ลูกจ๋า!! นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการขโมยย๊อกเซอร์นะจ๊ะลูกรัก ว๊ายยยย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฝากขโมย ก.ก.น ด้วยแล้วกันนะจ๊ะลูกรัก"
"มะ แม่"
"ลูกจ๋า เป็นเด็กดีนะ อุ๊ยตาย แม่ต้องไปหาลุงสตีฟแล้วแค่นี่นะจ๊ะ"
"มะ แม่ เดี๋ยวก่อน TT^TT"
"โชคดีนะจ๊ะ บ๊ายย บาย"
ตรูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮือๆๆ แงๆๆๆ แม่ไม่ฟังฉันเลย แล้วฉันจะไปพักที่ไหรล่ะเนี่ย ในที่สุดฉันก็ต้องเปิดประตูนรก ที่มีเอเลี่ยนสุดโรคจิตทั้งห้าตัว
"ว่าไงนะ ตกลงนายต้องค้างกับพวกฉัน" จิอากิพูด หลังจากที่ฉันเล่าทุกอย่าง(ยกเว้นเรื่องมาขโมยบ๊อกเซอร์) ให้เอเลี่ยนทั้งห้าตัวฟัง
"ได้ไงเนี่ย ฉันไม่ยอมหรอก" นายจะมาว่าไรป่านนี้ ที่ผิดก็เพราะนายแหละอยากดังทำไมล่ะ
"ฉันไม่ยอม มินโฮ นายเป็นหัวหน้าวงน่าจะเสนอไรมาบ้างสิ"
จิอากิว่า มินโฮถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะพูดว่า
"นายรู้นึปล่าวว่าห้องนี้มีแค่ห้าห้อง แล้วนายจะอยู่ห้องไหน แต่ละห้องก็เต็มหมดแล้ว" มินโฮว่า
"ก็จะให้ฉันทำไงเล่า ฉันก็ต้องพักห้องนี้เหมือนกันนะ"
"งั้นนายก็ต้องเลือกเอาว่าจะนอนกับใคร แต่นายห้ามเลือกฉันเข้าใจ๊??"
แหวะยังกะฉันอยากอยู่กับนายตายแหละ นายมินโฮเอ๊ยยย พอมินโฮพูดจบ ต่างคนต่างหาเหตุผลของตัวเอง
นายกงซาน ,, "โทษทีนะ พอดีฉันไม่ชอบให้ใครมาใช้ชีวิตร่วมกับฉัน"
นายจิอากิ ,, "โทษเหมือนกันห้องฉันมีแค่เตียงเดียว แล้วฉันก็นอนดิ้นด้วย"
นายทาคุยะ ,, "ห้องฉันรก"
นายแทซอง ,, "นายจะนอนกับฉันก็ได้นะ " หมอนี่ยิ้ม
โห นายใจดีเหลือเกิน
"ถ้านายไม่กลัวฉันอ่านะ" หา กลัว กลัวเรื่องไรอ่ะ ไม่เห็นมีไรให้น่ากลัวเลย
"ไม่เห็นต้องกลังเลยหนิ >o<"
"งั้นก็ย้ายเข้ามานอนห้องฉันสิ แต่ว่าฉันเป็นไบเซ็กส์ชัลนะ นายรับได้เหรอ" ง่า!!
ไบเซ็กส์ชัล!!!!!!!!!!!!!!!!1
และแล้วสมองอันติงต๊องของฉัน... ถ้าฉันนอนห้องเดียวกับนายแทซองละก็ ถ้าหมอนี่รู้ความลับของฉัน....
"ในที่สุด นายก็ยอมเผยความลับของนายแล้วสินะ"
"ดีเลย หึหึ นายเป็นนายทั้งชายและหญิง พอดีฉันก็ชอบได้ทั้งสองแบบ" แทซองในจินตนาการยิ้มเจ้าเล่ห์
"นายมาเป็นของฉันซะเถอะ หึหึ" แล้วหมอนี่ก็เดนเข้ามา
ม๊ายยยยย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮะแฮม กลับสู่สภาวะเดิม(นางเอกมีพรสวรรค์ในการจินตนาการสูงงง)
ยังไงถ้ามันรู้ความลับ มีความเป็นไปได้ถึง70%ในการที่มันจะเปนแบบที่ชั้นคิด
"หึหึ นายว่าไง สรุปจะนอนกัยชั้นชั้ยไหม"
"เหอะๆ ผมคิดไปคิดมาแล้ว ผมเปนโรกแพ้พวกผิดเพดนะครับ" พ้อแก้ตัวอันสุดแสนจะเพอร์เฟคหาที่ใดเปรียบ
"งันเหรอ" แทซองคลี่ยิ้ม
"งั้นมินโฮ นายเป็นหัวหน้าวง นายก็รับไปเต็มๆแล้วกัน เอ้าทุกคนเชิญพักผ่อนได้ตามสบายน่ะ อ่ออีกอย่าง แทฮยองถ้าเกิดมีปัญหาไร เรียกผมได้นะครับที่รัก จุ๊บๆ"
"เฮ้ย! แทซอง" มินโฮเรียกแต่แทซองเดินเข้าห้องนอนไปเรียบร้อยแล้ว มินโฮหันหน้ามามองฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
"นาย แทฮยอง!!!!" ชิ่ง! มันส่งสายตาพิคาดมาให้ฉันเต็มๆ ฉันไม่ได้ผิดนะเฟร้ยย แทซองต่างหากมันอยากเป็นเกย์ทำไมล่ะ
"แทซองเปิดนะเว้ย แทซองงงง" มินโฮทุบประตูจนมันจะพังอยู่แล้ว
"มีอะไรรึเพื่อนเลิฟ" มินโฮจ้องหน้าแทซองแบบเอาเรื่อง
"ไหนบอกมาซินายเป็นไบเซ็กส์ชัลตั้งแต่ตอนเมื่อไหร่" มินโฮถามเสียงรอดฟัน
"อ๋อ สามสี่ชั่วโมงก่อน" ห๊าาาาา
"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน" มินโฮถาม แต่ดูเหมือนแทซองจะไม่ใส่ใจกลับหันมาทางฉันมากกว่า
"เจ้าหนูแทฮยอง นายเป็นต้นเหตุทที่ทำให้ฉันเป็นไบเซ็กส์ชัลนะ" ห๊ะ ฉันเรอะ
"ถ้าเกิดดเหงา หรือ มีอะไร มาห้องฉันได้ทุกเมื่อนะจ๊ะ ^^ " แล้วก็ ปึง แทซองปิดประตูอีกครั้ง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉันยืนนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไปหลายนาที
"แทฮยอง เมื่อกี้เพื่อนโรคจิตของฉันมัรสารภาพรักกับนายอ่ะ" มินโฮทำให้ฉันสะดุ้ง
"อะ อืม"
"แล้วนายจะเอาไง ตกลงนอนกับฉันใช่มั้ย" มินโฮถามฉัน
"คงงั้น"
มินโฮเดินไปที่ประตูห้องๆหนึ่งก่อนจะเปิดออก แน่ละว่ามันต้องเป็นห้องนอน แต่ เอ๋! ทำไมมันมีแค่เตียงเดียวฟร่ะ
"เอ่อ..มินโฮ ทำไมมันมีแค่เตียงเดียวละ" ฉันถามเหงื่อตก
"ก็เพราะมันมีเตียงเดียวไงละ ชั้นถึงไม่อยากให้นายนอนด้วย" มินโฮฟุบลงเตียง
เฮ้ยย ชั้นเป็นผู้หญิงนะ จะให้นอนเตียงเดียวกับผู้ชาย ม๊ายยยยย สีทนไม่ดั้ยยย แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างผู้ชายนี่ มันคงไม่คิดจำทำอะไรกับผู้ชายด้วยกันหรอกนะ
ฉันก็กำลังถลาเข้าสู่เตียงอันนุ่มนิ่ม แต่แล้วก็.....
ตึง!!!!!
ส้นตรีนมินโฮเตะชั้นออกจากเตียง อ๊ากก ตูดฉ้านนนนนนนนนน........
"นายเตะชั้นทำไมเล่า !????"
"ถ้ายังไม่อาบน้ำก็อย่าหวังว่าจะได้นอนกับฉัน"
"แต่นี่มันดึกแล้วนะ หนาวตายเลย"
"งั้นก็รีบอาบสิ ไม่งั้นจะยิ่งหนาวนะ" ไอ้มินโฮ แก๊!! ถ้าฉันไม่สบายแกจะต้องรับผิดชอบ!!
"ชิ" อุเหม่ ก็ได้วะ อาบก็อาบ แต่ห้องนี้มันมีห้องน้ำในตัว 333 VIP นี่เลิศจรี๊ง....จริง ฉันหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาค้น หยิบผ้าเช็ดตัว ชุดนอน กกน ฉันค้นหาเครื่องอาบน้ำ แต่หาไม่เจอ แต่แล้วก็.......
พรึบ!!!!
"แทฮยอง" หามินโฮ นายเรียกฉันทำไม
"นายเอ่อ .... ทำ เอ่อ... ยกทรงตกอ่ะ" ~~
"หา !!!!????" เมื่อกี้ อะไร ทรง ทรง นะ
"นาย แทฮยอง นาย ทำ ยก ทรง ตก" มินโฮหน้าแดงเล็กน้อย
"ห๊าาาาา ~~~~!!!" ยกทรง ยกทรง ยกทรง ของฉันตกร๋อ
เฮ้ยฉันทำยกทรงตก แล้วนายมินโฮก็เก็บได้ มินโฮเห็นยกทรงฉันแล้ว
"ของนายรึปล่าว สีขาว ลายหมี" อ๊ายยยย แกพูดอะไรของแกวะ ไอ้หน้าไม่อาย ไอ้หน้าด้าน ไอ้หน้าปูนตราเพชร
"อะ...เอ่อ ของน้องสาวฉันน่ะ" ฉันรีบแย่งยกทรงของฉันคืนมา มินโฮทำหน้างงๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง อะไร ?? รึว่านายรู้แล้วว่าฉันเป็นผู้หญิง
"ฝากบอกน้องสาวด้วยนะ หัดทำโฟรโมตส์ใหญ่กว่านี้หน่อยเปลี่ยนแบบด้วย แบบนี้เด็กอนุบาลเค้าใส่กัน"
"ห๊า"
"แล้วก็ฝากบอกด้วยนะว่า อกอนุบาลรสนิยมประถมแบบนี้ไม่มีใครเอาหร๊อกกก" หนอยแก ไอ้คิมมินโฮ ฉันเห็นแก่แกที่หล่อ ฉันจะไม่ถือสา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ซ่าๆๆๆ ซ่าๆๆ !!!
ทำไมน้ำมันเย็นอย่างนี้ หนาวๆๆๆ อ้าวเฮ้ยยเครื่องทำน้ำร้อนเจ๊งโปะ และแล้ว ร่างกายของฉันก็เปลี่ยน เฮ้ยย ไม่นะ ฉันจะกลายเป็นผู้หญิงตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด
"แทฮยอง ฉันลืมบอกนายว่าเครื่องทำน้ำร้อนเสียนะ"
THE END~
ความคิดเห็น