คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : World of Magice บทที่ 2 จุดเริ่มต้นของสงคราม ตอนที่ 4 ชนพื้นเมือง
World
of Magice
บทที่
2 ุเริ่ม้นอสราม
อนที่
4 นพื้นเมือ
‘’ นี่ แอเิล 1 ผมำลัถูโมีโย
นพื้นเมือ ‘’
[ รับทราบแล้วแอเิล 1 ำลัไปสมทบับุ
นพื้นเมือมีนาเท่าไหร่ ]
‘’ เอ่อ...เรว่า ะหลายอพัน ‘’
‘’ เอ่อผมถู...โมี้วย ลูไฟนาให่
แ่มัน้ามา .... แ่มันพุ่มาหาผม ำนวนมามาย เหมือนับว่า เามีรถยิลูไฟ
อยู่ำนวนมามาย ''
‘’ ผมอำสัู่่โมเป้าหมาย้วยรับ ‘’
‘’ นี่แบล็ไวทย์ เรายัะทำารสัหารนพื้นเมือ ไม่ไ้
นว่าทาโละรู้แล้วว่า เราอยู่ในอันราย แล-‘’
‘’ เอ้ยยย...มัร มัร! ‘’
[ แอเิล 1 อธิบายสถานาร์อุ
ผมำลัรีบไปสมทบ ]
‘’ มีมนุษย์ อยู่บนัวอมัร
เา...แ่ัวเหมือนพ่อมในนิยา-‘’
‘’ นี่แบล็ไวย์ แอเิล 1 และ แอเิล 2
รีบล่าถอยลับมาทีุ่สำรวโย่วน ‘’
‘’ ไม่ไ้...ทำไม่ไ้
พวเาู่โมผมรอบ้าน ผมำลัะถูยิ! ‘’
สถานาร์ บริเวรอบนอ หุบเาอาร์เนีย
‘’ ายโหละ .... พวนี้มันอะไรันวะเนี้ยะ โอ้ย ‘’
[ นี่แอเิล 2 มาถึ- ]
ทันในั้น็มีเสียระเบิึ้น มัรหลายัว ล้อมรอบ แอเิล 1 เอาไว้ เาไม่มีทาหนีอีแล้ว
[ นี่แอเิล 2 ผมออภัย้วย
แ่ผม้อัำสั่อุแล้วแบล็ไวย์ แอเิล 1 ท่าะไม่รอแล้ว ]
แอเิล 2 เปิระหน่ำ
ารยิ่อสู้ับมัร
โยารยิปืนลหน้าฮอร์
บรู บรู บรู!!
เสียปืนสนั่นบนท้อฟ้า เหล่ามัร่าๆ พาันแื่น แอเิล 1 หลุออาสถานาร์ับันไ้
‘’ พวบัสบเอ้ย ‘’
แอเิล 1
พุ่ทะยานลไป้าล่า อย่ารวเร็ว ้วยวามหัวร้อน! เารายิ รวมิไ์ มาราานไม่ล็อเป้า ถล่มลไปใน บัเอร์
่าๆ สร้าวามแื่นให้แ่
นพื้นเมืออย่ามา
เสียระเบิัสนั่นไปทั่ว
*มุมออโลเวทมนร์ *
[บริเวรอบนอ หุบเาอาร์เนีย]
เสียวิ่ เสียั วิ่เ้ามาภายใน แมป์
แมป์หนึ่
‘’ ท่านาั...อำลัที่ทำารปิล้อม
หุบเาอาร์เนีย เริ่มล่าถอยแล้วรับ ‘’
‘’ หะ...เป็นไปไ้อย่าไรัน....’’
‘’ เราพยายาม..หยุพวมันแล้ว แ่พวมัน...ม้าเพาัสเหล็มันบินเร็วมา...ไฟบอลอเราทำอะไรมันไม่ไ้เลย
รวมถึ...’’
ายนนั้นเริ่มัวสั่น
‘’ พ...พวมันใ้เวทมนร์
ที่พวเราไม่เยเอมา่อน...ถล่มใส่พวเราไม่ยั้ ....อนนี้ทุน ำลัสับสน
อลม่าน...ท่านาั..โปรี้แนะพวเรา้วย...’’
‘’ ปัโถ่ว้อย...เรียระม อมเวทย์ธาุทั้
5 เรียมทัพ ัแนวไว้ 4 บวนันพื้นที่รอบๆอาร์เนียเพิ่ม
เสริมำลัมัร เพิ่มเิม
ัทัพให้เ็มน่านฟ้าเลย ...ส่วน้า ะออไปเอมันเอ! ‘’
[ บริเว หุบเาอาร์เนีย ]
‘’ อ้า ‘’
‘’ พวเราทำอะไรมันไม่ไ้เลย
‘’
‘’ เอาไปิน! ‘’
อมเวท์ หลายน พยายามเสไฟบอล แ่็พลา
เพาัสเหล็ บินเ้ามาโบ้วยอะไรบาอย่าทีู่น่าลัว
พร้อมับเสียทีู่้อัวาล บนท้อฟ้า
ทำให้ทุๆนในบริเวนั้นลัวมา เหล่ามัร บินระัระายันออไป
ในะที่ทุนำลัสับสน อลม่านอยู่นั้นเอ ู่ๆ อมเวทมนร์ าั็ปราายึ้น
‘’ ้ามาแล้ว ไอพวมิิที่ 4 ‘’
าันั้น อยู่บนมัร ัวที่ให่มาว่า
อมเวท์ ธรรมา บรรยาาศบริเวรอบๆ
อาร์เนีย แปรเปลี่ยนเป็นสภาพอาาศที่เลวร้ายู่ๆฝน็ รวมถึฟ้าผ่า้วย
‘’ เรียมรับ สายฟ้าฟาอ้าไ้เลย !’’
าั ี้นิ้ว
ึ้นไปบนฟ้า และ ่อยๆ ลมันลมา ประวบเหมาะเาะ ับ เพาัส เาำมือและ
ู่ๆสายฟ้าที่รุนแร ็ผ่าลไปที่ เพาัสลำนั้น เิเสีย ระเบิลาอาาศ
ัสนั่นไปทั่ว ท้อฟ้า
โลมิิที่ 4
ู้มมมมมมมมมมมมม
[ นี่แอเิล 2 ร..เราเสียแอเิล 1 ไปแล้ว เปลี่ยน ]
‘’ เิอะไรึ้น แอเิล 2 ‘’
[ ู่ๆ...สภาพอาาศ็เปลี่ยนไป...และู่ๆ
แอเิล 1 ็ถูฟ้าผ่า นระเบิลาอาาศ ]
‘’ รีบถอยออมาแอเิล 2 เร็ว รีบถอยมาเร็ว!
‘’
[ ....แอเิล 2 รับทรา-]
เสียระเบิัึ้นอีรั้พร้อมเสียฟ้าผ่า
อย่ารุนแร ู้มมม
ทุๆน ในบริเวสำรว เริ่มใหาย
‘’ ทุน รีบทำภาริให้สำเร็ หน่วยวิทยุ
รีบไปปัเสาร์สัาเร็ว เรา้อรีบิ่อับโลโย่วน! ‘’
อนนี้ทุๆน ล้วนลัวันหม
รวมถึผม้วย...ไม่ว่าะเป็นหัวะทิมาาไหน ทุน็ล้วนมีวามลัวนหม ผมและ ฟาเรีย เริ่มวิ่ออาุสำรว
เพื่อวิ่ไป วาลูบอลสื่อสาร อนา่า อย่าเร่่วน ผมรีบวิ่ไป้วยวามรวเร็ว และ ปีนึ้นเนิน ้วยวามื่นเ้น
เพราะเราไม่รู้ว่า เราำลัเอับอะไร
ในระหว่าที่ ผมำลัปีนึ้นไปอยู่นั้น ็ไ้ยินเสีย มัร ร้อึ้น
บนท้อฟ้า ผมมอเย ึ้นไปู ปราว่า มัร...ไม่ทราบำนวน ัวเล็
ัวให่ บินใล้เ้ามาในพื้นที่สำรว
อเรา ในัหวะนั้น ผมเ้าใเลยว่า วามายนั้น อยู่ใล้แ่เอื่อม
‘’ เฮ้ ไอหนุ่ม นายปีนึ้นไปนเียวไหวหรือป่าว ‘’
ฟาเรีย ะโนึ้นมา า้าล่า
‘’ ไหวอยู่รับ! ‘’
‘’ ีๆๆ ันะหาุุ่มยิ สนับสนุน พวเรา
าุนี้ นายไปนเียวไ้นะ ‘’
ผมพยัหน้า หลัานั้น ผมึรีบปีนไป้วยวามรวเร็ว
เนินไม่สูเท่าไหร่ ลัวอย่าเียวว่า
สัา ะไม่เื่อม่อับโลอเรา.... ะที่ผม ปีนอยู่
ผม็ไ้ยินเสียปืนัึ้น าุสำรว
เป็นเสียปืน มาราานออทัพสหรั
ผมึหันหลัลับไปู้วยวามลัว
ุสำรว มีเหล่ามัร บินวนอยู่หลายัว
บาัวถูยิล่ว
พว้าบนรวมัวันอยู่ เหมือนะทำอะไรบาอย่า พวเารวมันเป็นวลม
และลาวลมเหมือนะมี ลูบอลสีแๆ ลอยอยู่..... ไม่ทันไร ผมไ้ยินเสียสไนเปอร์ัึ้น มัน้อัวาลมา เพราะยิใล้ๆาุที่ผมอยู่
ผมพอะรู้ว่าระสุนะไปโนใร...และแน่นอน
ยิถูหนึ่ในนี่มัร ที่ำลัรวมันอยู่เป็นวลม
เาล่วามัร
ทำให้มัรที่ำลัรวมัวันอยู่เิวามระสับระส่าย... ูเหมือนะถ่วเวลาไ้สินะ..
ผมรีบปีนึ้นไป่อ พอถึเนิน
ผมึวาลูบอลล พร้อมับปุ่มที่อยู่ ที่ัวอมัน มันเริ่มแปลสภาพเป็น เรื่อัร
อะไรสัอย่าหนึ่ ึ่มีเสาร์สัา บี่อน ระพริบ ระพริบ ระพริบ และ็มี
หน้าออมพิวเอร์เล็ๆ ออมา อยัำมือยู่ .... ผมหันลับไปทีุ่สำรว เสียปืนยััอยู่ พร้อมๆับเสียสไน
ผมำลั ุน ว่าเรื่อนี้มันใ้าร
ยัไ.... ผมมอมันไปรอบๆ เรื่อ แล้ว็พบเ้าับ ัวโทรเล ...ผมพอะเ้าใว่า
เาอยาให้ผมส่รหัสแบบโทรเลไป
ผมึรีบวาเป้ล และหยิบ โ๊ออมา
พร้อมับเริ่มส่สัา ผมปุ่มมันไปามัหวะ โ๊.... สัพัหนึ่ อาที่ำๆ็เริ่มปราลื่นสัา
ออมา เป็นภาพสีัาสัา
ภายในอ์รนา่า ูเหมือน ทุๆ ำลัีใ...ทุนำลัยื-
‘’
นี่ือวามสำเร็อ้าวอันยิ่ให่อมนุษย์....ยินี้วย! นายือนแรอาริ่อสื่อสาร‘’
ผมเ้าใว่าเาำลัื่นเ้นอยู่
ผมึรีบััหวะเา และเรียรายานรีพอร์เป็นภาษาโทรเล
‘’
ทุๆนบนโลำลัรอ ภาพถ่ายทอส าเรื่อนี้ อุอยู่ รุาถ-‘’
‘’ ผมออนุาิไ้ไหม ร. ผมนายพลแห่อทัพบสหรั าโทรเล ุูเหมือนะมีปัหา
‘’
ผมรีบระโออา ระยะสายาอล้อ ผมับภาพล้อไปรอบๆ ให้เาเห็น
ผมลิโทรเลไป้วย
ห้อิามวามเลื่อนไหวอ มิิ
‘’ เาว่ายัไ ‘’
‘’ เาว่า นพื้นเมือทำารโมีพวเา
เราเสีย AH-64 ไปทั้สอลำ ‘’
‘’
อวาม่วยเหลือ่วน นพื้นเมือ...เป็นอันรายอย่ามา ‘’
ผมระโลับไปที่หน้าออมพิวเอร์ ผมโทรเล ลับไปรั้สุท้าย
บอว่าเรา้อารวาม่วยเหลือทาอาาศอย่าเร่่วน
พวมันมีำนวนเยอะมา...พวเราำลัะาย
อน้ามมิิมาปลอภัย 100%
ไ้โปรรีบมา่วยพวเรา้วย.... เมื่อผมส่้อวามเสร็ ผมึระโสไลน์ เนินลไป
หาฟาเรีย ที่ำลัยิสนับสนุน า ุนี้อยู่
‘’ เป็นยัไบ้า... ‘’
‘’ ิ่อไ้แล้ว...หวัว่าพวเาะมา่วยนะ
‘’
‘’ ็หวัไว้สินะ...ระสุนอันำลัะหมแล้ว
‘’
‘’ ผม...เ้าใแล้ว
ุ้มันผม้วย..ผมะวิ่เ้าไป่วยหัวหน้าทีมอเรา ‘’
‘’ ระวััว้วย
ไอลูไฟลมๆ นั่นอย่าไปโนเียวละ นับิน ไหม้สไปแล้ว ‘’
ผมลืนน้ำลาย ่อนที่ะวิ่่อไป
่อนะถึุสำรว ผมเ้าโฟเวอร์
ยิพวมัรบินฟ้า
รู้สึว่ายิไม่่อยเ้า โยเพาะัวให่ๆ แ่ัวเล็ๆ ทั้นี่ และมัร
ล่วลมา ายันหม
เมื่อผมรู้ว่าปลอภัย ผมึสไลน์
เ้าไป หาหัวหน้าที่ำลัหลบอยู่ำบั
‘’ ทานู้นิ่อมาไ้หรือยัไ ‘’
‘’ เรียบร้อยรับ....’’
‘’ เาะส่ำลัมา่วยพวเราไหม! ‘’
‘’ ผมิว่า...่ะส่มาแน่นอนรับ! ‘’
‘’ ็ี
ั้นเรา้อยื้อรนี้ให้นานที่สุเท่าที่ะทำไ้ ‘’
หัวหน้า โยนปืนอเาทิ้ และ
รีบวิ่ไปที่ฮอร์ ระโนเ้าปืนมินิัน เารายิ ไปทั่วท้อฟ้า ผมเห็นแบบนั้นึยิ
่วยสนับสนุน ....
เหล่ามัร เริ่มแื่น พวเาี่มัร
ล่าถอย ออไป าบริเวที่เราอยู่ รวมถีมัรัวให่ๆ ัวหนึ่้วย...
‘’ มันไปันหมแล้ว ‘’
ผมะโนึ้น
‘’
ไอพวบ้านี่ มันี่มัร...มันโลไหนันแน่เนี่ยะ ‘’
‘’ ไม่แน่เราอาะมาหลอยู่ในเทพนิยายรี
โบรา็ไ้รับ ฮ่าๆ ‘’
ฟาเรียรีบวิ่มาทีุ่ สำรว
‘’ ร. ออมาไ้แล้ว...พวมันไปหมแล้ว ‘’
ผมเห็นร. ่อยๆลานออมาา าเรื่อบิน
รบสมัย สรามโลรั้ที่ 2
‘’ พวมันไปหมแล้วใ่ไหม! ‘’
‘’ ใ่’’
‘’ เราวรไปหาที่่อนเรีย
บอนับินว่าเราวรถอยลับไปหลบแถวๆรูหนอน ไม่็บินลับไป เลย ‘’
‘’ ร. ับเอไ้ไหมละ...นี่ไนับินอเรา ‘’
หัวหน้า ี้ไปที่ หลุมเล็ๆหลุมหนึ่
้าในหลุม มีศพที่ย่าเลียม นอนายอยู่....
‘’ พว..เาทำอะไรับหมอนี่ ‘’
‘’ พวมันใ้ลูบอลลมๆ ร้อนๆ
พุ่ใส่นับินอเรานาย ‘’
‘’ เอ่อ...มันอาะเป็นไฟบอล ็ไ้รับ...’’
ทุๆมอมาที่หน้าผม
‘’
เอ่อ...เยูแฮรี่พ็อเอร์ันไหม...มันอาะเป็นพลัเวทมร์็ไ้ .... ‘’
‘’ เอิ่ม...ฟัูแล้วลี...แ่มัน็ริ
เพราะมันเหมือนมาๆ ‘’
‘’ เฮ้ทุน...พวมันเห่ันมาอีแล้ว ‘’
เสียมัรหลายัวำราม
ึ้อัไปทั่วท้อฟ้า
‘’
ระสุนันะหมแล้วนะ มินิันที่ฮอร์็เหมือนัน ‘’
‘’ ผมยัพอมีอยู่บ้า ‘’
‘’
เหลืออี 10 นั ‘’
ฟาเรียบอ ทุๆ มอหน้าัน
‘’ เอาละ...ร.ลับไปแอบที่เิม ‘’
‘’ ไ้เวลาุ้มันุสำรวันอีรั้แล้ว
.... ‘’
เหนือท้อฟ้า ผมเห็นำนวนมัร
เยอะว่าเิมมา มีทั้ัวเล็ัวให่
ปนันไปหม
พวมันบินเหมือนมีรูปบวน แถวหน้าบินโบลมาแล้ว!
‘’ ผมเ้าำบั และเริ่มราปืนึ้นไป’’
มัรำลับินโบลมา้วยวามเร็ว
แ่่อนที่ผมะไ้ทำอะไรมาว่านี้ ู่ๆ็มี้อวามวิทยุ มีนพูึ้นมา
‘’ ...เราืออำลัพิเศษ
พวเราถูส่้ามมา่วยพวุ ‘’
ผมไ้ยินเสียปืน AH-64 หลายลำสาระสุนสา
มัรพวที่บินโบลมา เหนือึ้นไปอี มีฮอร์อี10ว่าลำ ำลับิน
เป็นแนวรบหน้าระาน พวเาสา มิไ์ ถล่มใส่มัรัวให่ เสียระเบิัสนั่นไปทั่ว
แสและสี และ เสีย
มันัึ้อไปทั่วทั้ภูเา
มัรัวให่ เล็อมันล่วลมาอย่าับ ผฝุ่น
มันลมาายอย่ารวเร็ว....มันทำให้ผมเริ่มรู้สึมีำลัใ สัพัหนึ่ มีฮอร์แบล็ฮอร์ ลำหนึบินลมาอ
ทีุ่สำรว มาพร้อมับนที่แุ่ ที่มียศ่อน้าสู
เาเินลมาาฮอร์ เินรมาที่หัวหน้าอผม
‘’ สวัสี ผมือนายพลเมส์ ะมารับหน้าที่
สร้าานารปิบัิานภาพื้นที่นี่
อบุสำหรับวามร่วมมือ! .... ‘’
ความคิดเห็น