แฝดชุลมุน

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

"นักเรียนเคารพ"  ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ากำลังเรียนอยู่ และตอนนี้ก้อหมดคาบพอดี

--เงียบ—พอฉันหันหลังไปดู โอ้แม่เจ้า แมร่งมันหลับกันทั้งห้องเลย อาจารย์ก้อไม่อยู่แล้วด้วย

"ไอ้เวงข้าว ตื่นเดี๋ยวนี้"  เห็นมั้ยล่ะยังไม่ทันได้คิดเลย มีคนตามมาเช็กบิลแล้ว

"Hi! เฮีย What's up"

"sup แมร่งมรึงซิ มรึงลืมมารยาทไว้ที่บ้านรึไงหา ทำกับจารย์งั้นได้ไง"

"อุ๊ย เฮียต้น มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ มิกิ มิโกะ เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของไอ้ข้าวคนเดียวเลยค่ะเฮียต้นขา"  เออเพื่อนกรูรักกรูมากเลย เลยโยนความผิดให้กรูซะงั้น กรูไม่โกรธหรอกแต่จะจำไว้

"กรูจะบอกพวกมรึงว่า พวกมรึงทำดีมากๆ กรูก้อชอบลืมมารยาทไว้ที่บ้านเหมือนกัน ก้อกรูอยู่บ้านเดียวกับไอ้ข้าวมันนี้นา 5555555555"  แล้วมันจะว้ากใส่กรูทำไมฟะ

"เออแต่ไอ้ข้าวมึงยังมีความผิดอยู่อีกอย่างนึง"  เฮียต้นตะคอกใส่หน้าฉัน

"ไมมรึงปล่อยให้ไอ้หน้าจืดคนนี้นั่งอยู่หน้าห้อง"  เฮียพุดพร้อมลากไอ้หน้าจืดที่ว่าเข้ามาในห้อง

"เฮ้ย ไอ้ที"  พวกเราพูดพร้อมกัน ต่างก็ไม่รู้ว่าอยู่ห้องเดียวกัน ก็หน้าตาไม่ให้อยู่สายวิทย์นี่นา

"อ้าว นี่พวกมรึงรู้จักกันแล้ว ไมมรึงไม่พามันเข้าห้องเรียนหาไอ้ข้าว"  เฮียต้นผู้ไม่รู้อะไรเลย

"ก้อเค้าไม่รู้นี่นาว่าอยู่ห้องเดียวกัน หน้าตาไม่ให้นี่"  ฉันก็แก้ตัวไปงั้นแหละ

"วันนี้นอกจากมรึงลืมมารยาทไว้ที่บ้านแล้วมรึงยังลืมปากไว้ที่บ้านอีกเหรอไง"  ทำไมเฮียฉุนจัง

"ไม่เป็นไรฮะ ผมก็มีส่วนผิดที่ผมเองก็ลืมเอาปากมาจากบ้าน"  เออใช่ย่ะ นายน่ะผิดเต็มๆเลย

"ข้าว พรุ่งนี้แกก็รับมันเข้าห้องด้วยแล้วกัน แกก็รู้นี้ว่าถ้าแกไม่อนุญาต ใครก็เข้าไม่ได้ มันเป็นนักเรียนใหม่ไม่รู้กฎของที่นี้ แกช่วยบอกมันด้วยละกัน"  เรื่องไรจะบอก ให้รู้เองน่ะดีแล้ว เชอะ

"เฮียนายหน้าจืดนั่นเป็นลูกใคร บ้านอยู่ไหน ทำอะไร"  ฉันถามเฮียเรื่องนายที อยากรู้อย่างแรง

"เป็นลูกคน บ้านอยู่ใต้ฟ้าบนดิน และก้อทำมาหารับประทานนี่แหละ"  ดูมันตอบ

"ไอ้เฮียต้น"  ฉันเรียกมันซะลั่นบ้าน อย่างนี้น่าอัดซักป้าบ ถ้าไม่ติดว่า เราอัดมัน เราก้อเจ็บด้วยนะ แม่จะอัดสักที แปลกตรงที่ว่า เวลามันทำเราทำไมมันไม่เจ็บหว่า ไม่งั้นมันจะเตะเราตกเตียงทำไม

"เออ ไอ้เตี้ยหมาตื่น วันนี้มีใครเหยียบตรีนมรึงป่าว"  ไง ยังไม่ทันไรเลยความรู้สึกมันสื่อถึงกัน

"มี ก้อไอ้หน้าจืดนั่นแหละ ซวยชะมัด"  พูดถึงก็ยังโมโหไม่หายเลย

"เอ้า ทุกคนนั่งที่ มีเรื่องจะบอก"  ฉันพูดพลางมองหน้านายหน้าจืดพลาง

"วันนี้เรามีเพื่อนใหม่มาแนะนำ ก้อจากที่เมื่อวานเราไม่ได้แนะนำนั่นแหละ"  ฉันรีบแก้ตัว  แหมพอนายทีนั่นแนะนำตัวจบ พวกผู้หญิงในห้องนะกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่  แหวะไม่เห็นว่าหล่อตรงไหนเลย

"เอานี้" ฉันยื่นของสิ่งหนึ่งให้กับนายนั่น "เก็บมันไว้ให้ดีนะ หายแล้วหายเลย แล้วพกติดตัวไว้ด้วย"

                สิ่งที่ฉันให้นายที ทุกคนในห้องก้อได้กัน แต่มันเป็นเฉพาะห้องของฉันกับของเฮียต้นเท่านั้น มันเป็นพวงกุญแจ จะเอาห้อยอะไรก้อได้ให้พกติดตัวไว้เป็นพอ มันเป็นแผ่นเหล็กสี่เหลี่ยมผืนผ้า สลักชื่อเจ้าของไว้บนสุด ต่อด้วยชื่อห้องและสุดท้ายเป็นอักษรสีดำเขียนว่า y – TK ซึ่งมันย่อมาจาก young แล้วอักษรตัวแรกของเฮียต้นกับฉันไง ส่วนของเฮียต้นเหมือนกันแต่จะเปลี่ยนจาก y เป็น old – TK  เพราะเป็นรุ่นพี่ (แก่แล้วนั่นเอง) และใครที่มีป้ายนี้จะไม่มีใครกล้ายุ่ง เรียกว่าเป็นการป้องกันตัวไปด้วย แต่จะมีการเปลี่ยนไปตามชื่อคนที่เป็นประธานและรองประธานนักเรียน ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนมานานแล้วตั้งแต่ฉันกับเฮียเข้าม้าเรียน (ไม่ได้โม้นะ) และห้ามทำหายเป็นอันขาด เพราะจะไม่มีการทำใหม่ และคนนั้นจะต้องออกจากห้องไปอยู่ห้องอื่น

                และยังไม่ทันไรเรื่องก็เกิดขึ้น………………

"ไอ้เตี้ยหมาตื่น"

"แมร่ง พวกมรึงเล่นอะไรกัน เสียงดังจริงๆ"  ฉันยังตกใจไม่หายเลยแกล้งว่าพวกมัน

"ก้อพวกกรูเรียกมรึงคอแห้งแล้ว มรึงก้อไม่รู้ลอยไปไหน"  ไอ้เนนี้ปากมรึงหรอ

"เออ กรูกลับมาแล้วไง มีไร"  ฉันย้อนกลับไป

"มีรุ่นพี่มาหามรึง เป็นผู้ชายด้วย"  ฉันมองออกไปหน้าห้อง โอ้พระเจ้าหล่อมั่กๆ หล่อบาดใจ

"เอ่อ น้องขวัญข้าวใช่มั้ยครับ"

"( _ _ ) ( - - ) เรียกว่าข้าว ก็ได้ค่ะ"

"พี่ พี่ พี่ชอบน้องข้าวนะครับ เป็นแฟนกับพี่นะ"

"ตกลงค่ะ ข้าวก้อชอบพี่ค่ะ"  

"ไอ้ข้าว ไอ้ข้าว มรึงมองหน้าพี่เขาแล้วยิ้มบ้าคนเดียวมานานแล้วนะ"  เพื่อนเขย่าตัวให้ฉันตื่นจากภวังค์ซักที

"อะ อะ เอ่อ มีอะไรค่ะ"  พี่คนนั้นไม่ตอบแต่ยื่นของคุ้นตามาให้ฉัน

"เอ๊ะ นี่มัน…"  ทำไมมันจะไม่คุ้นตาล่ะ ก็มันเป็นพะวงกุญแจห้องฉันนี่นา และมันก็เป็นของ

"ของนายทีครับ ตามผมมาทางนี้"  พี่คนหล่อจับมือฉันแล้วพาวิ่งไปที่ห้องน้ำชายหลังโรงเรียน พี่เขาจะพาฉันไปไหนนะ หรือว่า……… แล้วฉันก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น นายทีนอนอยู่กับพื้นหน้าห้องน้ำ มีเลือดเต็มหน้าและตัวเลย

"นายที"  ฉันตะโกนเรียกแล้ววิ่งเข้าไปดู "เป็นอะไรเนี๊ยะ ทำไมมานอนตรงนี้ พูดซิ ทำไมไม่พูด"  ฉันเขย่าตัวนายที "ทำไมนายมีเลือดเต็มเลย แต่ก้อดีนะหน้านายจะได้ไม่จืด หน้าแดงดี 55555"

"ทำไงดีค่ะ" ฉันหันไปถามพี่คนหล่อที่พาฉันมา แต่ "มันหายไปไหนแล้วว่ะ"

                แชะ  แชะ  แชะ "เป็นข่าวหน้าหนึ่งของโรงเรียนแน่ รองประธานนักเรียน จูบกับ ฑีฆายุลูกเจ้าของห้างสรรพสินค้า ที่หน้าห้องน้ำหลังโรงเรียน 555"  เสียงใครคนหนึ่งที่กำลังถ่ายรูปฉันกับนายหน้าจืด ท่าทางมันจะบ๋อง แต่มันรู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี้

"เฮียโต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน" ฉันตะโกนเรียกแฝดผู้พี่ ซึ่งไม่รู้ว่ามันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน แล้วก็มีเสียงเปิดประตูห้องน้ำชายออกมา

"อ้าว เฮียอยู่ที่นี้เองเหรอ"

"เออ แล้วมรึงจะเรียกกรู เสียงดังทำไม"  เฮียต้นเดินเข้ามาหาฉัน พร้อมกับจับหน้าฉันพลิกไปมา

"เฮีย ทำอะไร"

"กรูก้อดูว่าปากมรึงกว้างขึ้นบ้างมั้ยนะซิ ตะโกนเรียกกรูซะหูแทบแตก"

"แหม เฮียก้อ เออ เฮียเอาไงดีเนี๊ยะ"  ฉันพูดพร้อมกับชี้มาที่นายหน้าจืดทีนอนอยู่บนตักฉัน

"อ้าวเฮ้ย นี่พวกมรึงมาจีบกันตรงนี้หรือว่ะ"

"เฮียอย่าทำมาตลก เอาตาไว้ที่บ้านหรือไง"

"เออ กรูรู้แล้ว เล่นนิดเล่นหน่อยก้อไม่ได้ พามันไปโรงพยาบาลซิ ถามโง่ๆ หรือมรึงจะให้แฟนมรึงตายคาอกมรึง"

"อ้าว เฮีย พูดให้ดีๆใครแฟนใคร"  เฮียพูดได้ไม่เกรงใจใครเลย

……………………………………………………………………………………………………