คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้นการเดินทาง
ณ ที่ไหนซักแห่งในมหาสมุทรแปซิฟิก เรือกลไฟสัญชาติอเมริกันลำหนึ่ง
"ข้าต้องตาย ถึงจะหลุดพ้นจากเรื่องนี้ได้เช่นนั้นเหรอ??"
เสียงของชายคนหนึ่งดังก้องอยู่ในหัว ท่ามกลางบรรดาผู้โดยสารใต้ท้องเรือที่นอนกันแออัดยัดเยียด บรรยากาศค่อนข้างอับทึบ แต่ยังโชคดีที่หน้าต่างของเรือยังเปิดออกรับลม ให้พวกเขานอนหลับสบายกันไปได้บ้าง
"ลุยเลย ฆ่าพวกกบฏเงี้ยวให้ราบ!!"
"ทองสุก เจ้าต้องบั่นหัวเด็กคนนี้"
"นี่พวกเจ้าบ้าไปแล้วเหรอ เขาเป็นแค่เด็กนะ??"
"ฉับ!!" เสียงหัวของเด็กน้อยที่ขาดออกจากร่างและเลือดที่กระเด็นไปทั่ว ทำเอาเขาถึงกับหลอนขึ้นมา
"ข้าต้องไปจากที่นี่!!"
"เดินทางไปอเมริกากันจ้า ดินแดนแห่งโอกาสของพวกท่านทุกคน!!"
"ข้าไม่รู้เลยว่าข้าตัดสินใจถูกหรือผิด แต่ข้าก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว ข้าหวังว่าการเดินทางมายังต่างบ้านต่างเมืองมันคงจะช่วยลบทุกอย่างได้นะ!!" เขาคิดอะไรในใจไป พลางนอนกอดเข่าเบียดกับชายคนหนึ่งที่อยู่ในเรือเช่นกัน และเมื่อเขาเบียดไปเบียดมา มันทำเอาชายคนที่กำลังนอนอยู่ตื่นขึ้นมาในทันที
"นี่ เจ้าหน่ะ อย่าเบียดข้าสิ!!"
"ข้าขอโทษ ว่าแต่ เจ้าจะไปทำอะไรที่แผ่นดินอเมริกางั้นหรือ??"
"ข้าจะไปขุดทอง ข้าเคยทำนา แต่โดนหลวงริบที่นาซะเรียบเลย เจ้าชื่ออะไรงั้นหรือ??" ชายคนที่เพิ่งจะตื่นถามไป
"ข้าชื่อทองสุก ข้าไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรต่อ ข้าคงร่อนเร่ไปเรื่อยหน่ะ" ทองสุกตอบไป
"ดูจากลักษณะของเจ้าแล้วเนี่ย เจ้าไม่ได้ไปเป็นกรรมกรแน่ๆ เจ้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า??" ชายคนนั้นถามไป
"ข้า... ช่างมันเถอะ ข้าอยากจะลืมหน่ะ" ทองสุกพูดขึ้น จากนั้นเขาก็นอนต่อ โดยที่ชายคนนั้นไม่สนใจแล้วก็นอนต่อไปในทันที
ท่าเรือแห่งหนึ่ง แคลิฟอร์เนีย 18 กันยายน 1899
เมื่อเรือกลไฟได้เข้าเทียบท่า พวกเขาก็ใช้สะพานไม้พาดลงมา และปล่อยให้บรรดาผู้โดยสารที่มากับเรือทยอยลงจากเรืออย่างรวดเร็ว ทองสุกก็เป็นหนึ่งในนั้น เขารีบลงจากเรืออย่างรวดเร็ว และเมื่อมาถึง ชายในชุดเครื่องแบบคนหนึ่งก็พาทองสุกไปต่อแถวๆหนึ่ง ซึ่งเป็นแถวสำหรับตรวจคนเข้าเมือง และในไม่นานนักก็ถึงคิวของทองสุก ในตอนนั้นเองชายอีกคนในชุดเครื่องแบบก็ถามขึ้นในทันที
"ชื่ออะไร??" เขาถามเป็นภาษาอังกฤษ ทองสุกที่มีความรู้เรื่องภาษาอังกฤษบ้างก็ตอบไป
"ทองสุกครับ!!"
"ทอง... ไม่ๆๆ มาอยู่ที่นี่นายต้องมีชื่อแบบอังกฤษหน่อย ถ้างั้นเอาเป็นชื่อ ทอดด์ แล้วกัน ทอดด์ ซีล ชื่อเท่ดีหว่ะ!!" ชายคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นก็พูดต่อ
"ค่าดำเนินการ 5 ดอลล่าห์!!"
ทองสุกที่ได้ยินในตอนนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก แต่ในตอนนั้นเขาก็ยื่นทองคำให้แท่งหนึ่งกับเขา ชายคนนั้นหยิบมาดูจากนั้นก็ปั๊มตราให้กับทองสุกไป
"ขอต้อนรับสู่อเมริกาพรรคพวก!!"
และเมื่อปั๊มตราเรียบร้อย พวกนั้นก็ปล่อยให้ทองสุกออกมาที่ด้านนอก ทองสุกเดินออกมาก็พบกับตลาดท่าเรือใหญ่ที่ซึ่งเป็นศูนย์รวมทางการค้า เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน เขาเดินไปตามเมืองท่ามกลางสายตาที่หลายคนจับจ้องมองเขา เพราะอะไรหน่ะเหรอ ก็เพราะเสื้อทหารสยามสีแดงที่เขาใส่มันเตะตาคนอื่นๆ
"ปัง!!"
จู่ๆในตอนนั้นก็เกิดเสียงปืนดังขึ้น ทำเอาทุกคนที่อยู่แถวนั้นตกใจมาก ซึ่งภาพที่ทุกคนเห็นก็คือ ภาพที่กลุ่มชายในชุดคาวบอยตะวันตกกำลังขนถุงเงินวิ่งออกมาที่ด้านนอก จากนั้นก็ยิงปืนขึ้นฟ้าขู่ไปด้วย
"เฮ้ย หลบไป!!"
พวกมันพยายามจะขึ้นม้าหนี และพวกมันก็ควบม้าหนีออกไป แต่ทองสุกในตอนนั้นยังอยู่ที่ด้านหน้าพวกมัน มันกำลังจะควบม้าชนททองสุก ทองสุกรู้ตัวหันมาเจอพอดี
"เฮ้ย หลบไปสิโว้ย!!"
มันตะโกนขึ้น ทองสุกกระโดดหลบอย่างรวดเร็ว และในตอนนั้นเอง เขาก็หยิบก้อนหินที่อยู่แถวนั้นขว้างใส่มันในทันที
"ตุ๊บ!!"
หินที่โดนตัวมัน ทำเอาถุงใส่เงินร่วงลงมา ในตอนนั้นเอง พวกมันก็ระดมยิงใส่ทองสุกในทันที ทำเอาทองสุกต้องกระโดดหลบไปที่ด้านหลังเกวียนเล่มหนึ่งในทันที
"ปังๆๆๆๆ"
"ออกมาสิโว้ยไอ้ระยำ!!" มันตะโกนออกมา แต่ในตอนนั้นเอง
"ฟิ้ว!!"
"ฉึก!!"
ในตอนนั้นเองทองสุกชักดาบออกมาแล้วพุ่งใส่มัน ดาบนั้นคาอยู่ที่อกของมันคนหนึ่ง จากนั้นเขาก็กระโดดเข่าลอยใส่มันคนหนึ่งที่อยู่บนหลังม้า
"ไอ้บ้าเอ้ย!!"
โจรอีกคนกำลังจะยิงทองสุก แต่ในตอนนั้นเอง ทองสุกก็กระโดดหมุนตัวและเตะปืนมันจนตก และเตะเข้าไปที่หน้าของมัน ทองสุกดึงดาบออกมาจากร่างของโจรคนหนึ่ง จากนั้นก็ฟาดฟันพวกนั้นจนเละ จนกระทั่งตำรวจกลุ่มหนึ่งก็ขี่ม้าเดินทางมาควบคุมสถานการณ์ในทันที ทองสุกในตอนนั้นต้องรีบเก็บดาบไปก่อนที่จะมีปัญหา
"เอาไอ้พวกนี้ไปเข้าคุกให้หมด ส่วนไอ้คนเจ็บ เอาไปรักษา ฉันไม่อยากให้มันตายก่อนเข้าคุก!!"
"รับทราบครับ!!" ตำรวจคนอื่นพูดขึ้น จากนั้นพวกโจรก็โดนรวบกันเรียงตัว ส่วนนายตำรวจคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาทองสุกในทันที
"นายนี่ฝีมือเฉียบขาดมาก ฉันตามล่าพวกมันเป็นอาทิตย์เลยนะเนี่ย!!"
"อ่า.. ท่านคงจะเป็นสันติบาลของที่นี่สินะ??" ทองสุกถามไป
"ฮ่าๆๆ เขาเรียกว่าตำรวจ เพื่อนเอ้ย เออนี่ นายต้องได้ค่าหัวของพวกมันสินะ ค่าหัวพวกมันรวมแล้ว 50 ดอลล่าห์เลยนะ" ตำรวจคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นก็เอาเงินค่าหัวมาให้กับทองสุก ทองสุกเอาเหรียญมาดูก็พบว่ามันเป็นเหรียญแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
"ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนงั้นสินะ??"
"ก็ใช่ขอรับ ถ้าเช่นนั้น ข้าขอตัวนะขอรับ ท่านตำรวจ!!" ทองสุกพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเขามาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าด้านในกำลังฉลองกันอย่างสนุกสนาน เสียงดนตรีและเสียงเฮฮาเคล้ากันไป และเมื่อทองสุกเดินเข้ามาด้านใน มันก็ค่อนข้างดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ในนั้น ทองสุกถึงกับทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่ยกมือไหว้ทุกคนในนั้นไป จากนั้นก็เดินผ่านทุกคนไปยังเคาน์เตอร์เช็คอินในทันที
"นั่นใช่คนที่เล่นงานดรากอสกับพรรคพวกหรือเปล่า??" คนกลุ่มหนึ่งได้ซุบซิบทองสุกกัน
"ใช่แน่นอน ไม่คิดเลยว่าจะเก่งขนาดนี้"
ทองสุกในตอนนั้นเองได้ไปเช็คอินที่หน้าเคาน์เตอร์ของโรงแรม โดยที่มีหญิงชราคนหนึ่งเดินมาหาเขาและพูดกับเขา
"มีธุระอะไรเหรอจ๊ะ??"
"คือ ฉันอยากจะหาห้องพักซักคืน พอจะมีให้ได้หรือเปล่าจ๊ะ??" ทองสุกถามไป
"มีสิ 50 เซนต์ต่อคืนนะ มีเงินหรือเปล่า??" หญิงชราคนนั้นถามไป จากนั้นเขาก็ควักเงินที่เพิ่งจะได้มาจากตำรวจให้หญิงชราคนนั้นหนึ่งเหรียญ หญิงชราคนนั้นหยิบมันขึ้นมาแล้วเก็บไปในทันที
"แบบนี้ฉันให้พัก 3 คืนเลย ห้องอยู่ที่ชั้น 3 ห้อง 308 นะ" หญิงชราคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นทองสุกก็รีบหยิบกุญแจมา แล้วก็เดินขึ้นไปในทันที และเมื่อเขามาถึงห้องของเขา เขาก็ไขกุญแจ จากนั้นก็เข้าไปนอนในห้องทันที โดยที่ในคืนนั้นเขาก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เราคือคนแปลกหน้า ในดินแดนแปลกถิ่น ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อยังไง ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรอีกหรือเปล่า แต่จู่ๆในตอนนั้นเอง
"ก๊อกๆๆ"
จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูมาจากด้านนอก ทองสุกในตอนนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียงและไปเปิดประตูในทันที และเมื่อประตูเปิด เขาก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งมายืนยั่วเขาอยู่ที่หน้าประตู
"ไงที่รัก อยากขึ้นสวรรค์มั้ยจ๊ะ แค่ 50 เซนต์เองนะ!!"
"แม่หญิง คือว่าข้าอยากพักผ่อน เอาเป็นว่า แม่นางเอาเงินนี่ไปก่อนแล้วกันนะ" ทองสุกพูดขึ้นจากนั้นก็ยื่นเหรียญ 1 ดอลล่าห์ให้กับเธอไป
"แหม่ ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกกันนะจ๊ะ ฉันจะให้ฟรีเลยพ่อหนุ่ม!!"
"อ่า แม่หญิง คือว่าข้าอยากจะถามอะไรหน่อย??"
"ถามมาได้เลยจ้ะ ถ้าฉันรู้นะ"
"แถวนี้มีร้านเสื้อผ้า กับร้านขายม้าหรือเปล่าขอรับ??" ทองสุกถามไป
"อ้อ อยู่ในเมืองหน่ะ ไปซื้อได้นะ!!" โสเภณีคนนั้นพูดขึ้นจากนั้นก็เดินลงไปด้านล่าง ส่วนตัวทองสุกนั้นก็หยิบถุงเงินมาด้วย จากนั้นเขาก็เดินออกจากโรงแรมไป เขาเดินทางไปตามถนนเรื่อยๆเพื่อหาร้านเสื้อและม้าตามที่เขาต้องการ เขาไม่เคยเห็นวิถีชีวิตแบบนี้เลย ทำเอาทองสุกถึงกับมองซ้ายมองขวาเพื่อชมสิ่งที่เขาไม่เห็น แต่สิ่งที่เขาเห็นตอบก็คือชาวเมืองที่มองเขาและยิ้มให้กับเขาราวกับว่าเขาเป็นคนดังของเมือง ทองสุกไม่ได้ทำอะไรนอกจากยิ้มตอบกลับไป
จนกระทั่งเขาก็มาถึงร้านเสื้อผ้าของเมือง เขาเปิดประตูเข้าไปด้านใน เขาก็พบกับเสื้อแบบตะวันตกและกางเกงทรงคาวบอยซึ่งวางขายอยู่มากมาย เขาเห็นแวบแรกจึงเดินไปดูเสื้อเอี่ยมตัวหนึ่งที่แขวนอยู่ และในตอนนั้นเอง ชายแก่ซึ่งเป็นคนดำก็เดินมาหาเขาในทันทีเพื่อคุยด้วย
"สนใจงั้นเหรอ ขายให้ถูกๆ 20 เซนต์เองนะ!!"
"คือ ฉันอยากได้เสื้อ กางเกง รองเท้าใหม่หน่ะจ้ะ ฉันใส่ชุดแบบนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่" ทองสุกพูดขึ้น แต่ชายคนนั้นก็หัวเราะแล้วพูดต่อ
"ฮ่าๆๆ ความจริงชุดของนายไม่ได้แปลกอะไรนักหรอก ถ้าอย่างงั้นฉันจะเลือกให้นายเอง"
ชายคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เลือกกางเกงสีดำตัวหนึ่ง เอี่ยมตัวสีน้ำตาล รองเท้าหนังและหมวกสีน้ำตาลให้กับทองสุก เขาพาทองสุกไปที่หลังร้าน จากนั้นก็ให้ทองสุกลองใส่มันดู
"ลองใส่ดูสิ แล้วไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อของนาย!!"
ชายเจ้าของร้านพูดขึ้น จากนั้นทองสุกก็ถอดกางเกงตัวเก่าออก แล้วใส่กางเกงตัวใหม่แทน ชายคนนั้นแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับทองสุกใหม่ จนในตอนนี้ตัวเขากลายเป็นคนใหม่ในบัดดล เสื้อตัวสีแดงที่เขายังใส่อยู่ แต่เปลี่ยนเป็นกางเกงและรองเท้าหนังอันสะดุดตา พร้อมทั้งหมวกใบใหม่สำหรับเขา ทำเอาเขากลมกลืนกับคนท้องถิ่นได้ไม่ยากนัก ทองสุกไปดูกระจกก็ถึงกับตะลึงในตัวตนใหม่ของเขา
"โห ข้าไม่เคยใส่ชุดแบบนี้มาก่อนเลยจ้ะ!!"
"ทั้งชุดนี่ฉันคิดนายแค่ 50 เซนต์เท่านั้นนะ"
"โห ถ้าแบบนั้นท่านก็ขาดทุนแย่เลยสิ เอาเป็นว่าข้าให้ท่าน 1 เหรียญแล้วกันนะ ถ้าท่านไม่รังเกียจ ข้าอยากให้ท่านช่วยหาม้าให้ข้าซักตัวสิ ข้าอยู่ที่โรงแรมนะ" ทองสุกพูดอย่างตื่นเต้น
"ได้สิ ฉันรู้ว่าโรงแรมของนายอยู่ที่ไหน เอาเป็นว่า ฉันจะเอามันไปส่งเอง" ชายผิวดำคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นทองสุกก็เดินออกจากร้านไปแล้วกลับเข้าไปในโรงแรมทันที แต่ในคราวนี้ เขากลับสังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังนั่งกินเหล้ากันอยู่บนโต๊ะไม้ ในมือถือไพ่และกำลังคุยอะไรกันบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเอง จู่ๆมันก็หยุดคุยแล้วหันมามองทองสุกกันเป็นตาเดียวเลย แต่ในตอนนั้นเอง เขาก็เดินต่อขึ้นไปบนห้องของเขา จากนั้นเขาก็ล็อคห้อง แล้วไปยังห้องอาบน้ำ ซึ่งด้านในก็มีอ่างหนึ่งอ่าง พร้อมกับก๊อกน้ำก๊อกหนึ่ง เนื่องจากว่าเขารู้จักก๊อกน้ำเขาเลยเปิดก๊อกได้ แต่ในตอนนั้นเอง เขาก็ลุกลี้ลุกลนเหมือนกับว่ากำลังหาอะไรบางอย่าง
"ขันอยู่ไหนวะ??"
เขาพยายามมันทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ทำเอาเขาถึงกับหมดความอดทน
"ลงมันในอ่างเลยแล้วกัน!!"
ทองสุกนอนลงไปในอ่างน้ำในทันที จากนั้นเขาก็เทสบู่เหลวใส่ในอ่าง จากนั้นก็อาบน้ำอย่างสบายใจ เขาไม่เคยสบายตัวแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เขาเกือบจะได้นอนในอ่างนั้น แต่เมื่อได้สติคืนมา เขาก็ล้างตัวเขา จากนั้นก็กลับมาใส่เสื้อของเขาเหมือนเดิม จากนั้นเขาก็มานอนบนเตียงในทันที เนื่องจากว่าเขาไม่ได้นอนสบายๆมานานมากนับตั้งแต่ขึ้นเรือมา และในขณะเดียวกันนั้นเอง เขาก็หลับตาลงบนเตียงของเขา และในตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกว่าวันคืนเก่าๆมันย้อนกลับเข้ามาในหัวของเขา
ณ เมืองแห่งหนึ่ง จังหวัดลำพูนในปัจจุบัน ปี 1898
"ปังๆๆๆๆ"
ทหารสยามนับร้อยชีวิตเดินทัพเข้าไปในเมืองอย่างไม่ขาดสาย ในมือของพวกเขาถือปืนประจำกายและดาบซึ่งคอยเตรียมพร้อมตะบันหน้าศัตรู ซึ่งในตอนนั้นเอง หัวหมู่คนหนึ่งก็วิ่งมาบอกกับทหารทุกนายว่าสถานการณ์ด้านหน้าเป็นอย่างไรบ้าง
"ทหารกล้าทุกนาย พวกกบฏเงี้ยวตอนนี้แตกพ่ายไปแล้ว แต่อ้ายพวกนั้นบางส่วนยังคงมุดหัวอยู่ในเมืองนี้ ประหารพวกมันให้เหี้ยน!!"
หลังจากที่ได้รับคำสั่ง หน่วยของทองสุกก็นำกำลังบุกเข้าค้นบ้านเรือนทุกหลัง และในตอนนั้นเอง ทองสุกก็พาเพื่อนของเขาบางส่วนไปค้นเรือนใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งดูบรรยากาศภายในเหมือนกับถูกทิ้งร้าง แต่ในขณะที่พวกเขากำลังย่างกรายเข้าไปด้านใน
"ปังๆๆๆๆๆ"
ในตอนนั้นเอง พวกมันกลุ่มหนึ่งก็ลากปืนกล Gatling ออกมาที่หน้าประตู จากนั้นก็ระดมยิงใส่พวกของทองสุกในทันที
"ทุกคน หาที่หลบเร็ว!!"
พวกโจรเงี้ยวยิงกดทหารสยามที่กำลังเดินหน้าบุกเข้ามา พวกมันระดมยิงกดอย่างหนัก ทำเอาพวกเขาเดินหน้าต่อไปไม่ได้เลย ในตอนนั้นเองทองสุกก็หาที่หลบแถวนั้น จากนั้นก็หยิบปืนไรเฟิลของเขาขึ้นมา แล้วพยายามเล็งไปยังปืนกลนั้น
"ทองสุก เจ้ายิงได้หรือไม่??"
"ข้าจะลองดู!!"
ทองสุกพยายามเล็งไปยังพลปืนกลที่กำลังกระหน่ำยิงพวกเขา และเมื่อเขาเห็นเป้าหมายคือพลบรรจุกระสุน เขาก็ยิงในทันที
"ปัง!!"
เมื่อเป้าหมายล้มลง ทองสุกไม่รอช้ายิงเป้าหมายที่สองในทันที
"ปัง!!"
"พวกเราฆ่ามัน!!"
หลังจากที่พลปืนกลของมันตายกันเรียบ ทหารสยามก็บุกเข้าไปด้านในเรือนใหญ่หลังนั้น พวกเขาฆ่าสังหารโจรกบฏเงี้ยวทุกคนที่เจอจนเรียบ ด้านในเรือนมีแต่เสียงปืนดังไปทั่ว จนกระทั่งช่วงหนึ่งที่เสียงปืนสงบ ในตอนนั้นเอง พวกเขาก็พากลุ่มเด็ก ผู้หญิง และคนแก่ที่หลบซ่อนอยู่ด้านในออกมามากมาย ทำเอาทองสุกถึงกับต้องยืนขึ้นมาดูในทันที
"นี่มันอะไรกันรือ เจ้าพาพวกเขาออกมาทำไม??"
"พวกมันเป็นพวกกบฏ จักต้องประหารพวกมันให้สิ้น!!" นายกองคนหนึ่งพูดขึ้น แต่ในตอนนั้นเอง ทองสุกก็เดินเข้าไปห้ามเอาไว้ก่อนที่การประหารจะเกิดขึ้น
"ท่านนายกอง ท่านจักประหารพวกเขามิได้ มีแต่ผู้เฒ่ากับเด็กยังมิหย่านมทั้งนั้น ไหนจะแม่หญิงพวกนี้อีก!!"
"แต่เราหาได้ล่วงรู้ว่าพวกมันคิดอันใดกันอยู่ ข้าต้องกำจัดมิให้พวกมันเป็นเสี้ยนหนาม!!" นายกองคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นนายกองคนนั้นก็ไปลากเด็กคนหนึ่งออกมา ซึ่งท่าทางของเด็กคนนั้นค่อนข้างกลัวมาก และนายกองคนนั้นก็ยังยื่นดาบให้ทองสุกอีก และได้พูดกับเขา
"ทองสุก เจ้าต้องบั่นหัวเด็กคนนี้!!"
"นี่เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ เขาเป็นแค่เด็กนะ??" ทองสุกถามนายกองของเขาไป
"ถ้าข้าไม่ทำ ข้าจะฆ่าเจ้า!!" นายกองคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นก็เอาปืนเล็งไปที่หัวของทองสุก ทองสุกในตอนนั้นเองก็กำดาบอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก มือของเขาสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด
"ไอ้หนู หลับตาเสีย!!"
ทองสุกพูดขึ้น เด็กคนนั้นหลับตาอย่างหวาดกลัว จากนั้นทองสุกก็บั่นคอเด็กคนนั้นอย่างรวดเร็วในทันที
"ฉับ!!"
ทองสุกลงดาบอย่างรวดเร็วเพื่อหวังไม่ให้เด็กคนนี้ทรมาน แต่ในระหว่างนั้นเอง จู่ๆก็มีทหารคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบเต็มยศขี่ม้าเข้ามาหาพวกเขา ในตอนนั้นเองพวกเขายืนตรงทำความเคารพทหารคนนั้นในทันที
"นี่ พวกเจ้าทำบ้าอะไรกันเนี่ย??"
"ท่านแม่ทัพ พวกข้าจำเป็นต้องประหารเชลยพวกนี้ เพราะเกรงว่าพวกมันจักเป็นเสี้ยนหนามของเรา" นายกองพูดขึ้นและในตอนนั้นเอง แม่ทัพคนนั้นก็ลงจากม้าในทันที จากนั้นก็ต่อยหน้านายกองคนนั้นจนร่วงลงกับพื้น จากนั้นก็พูดต่อในทันที
"พวกเจ้าเป็นทหาร ใยทำตัวเยี่ยงโจรป่าเช่นนี้ พาพวกเชลยไปซะ ส่วนอ้ายทหารผู้นี้ พามันไปพักผ่อนเสีย เจ้ากับข้าได้เห็นดีกันแน่!!" แม่ทัพคนนั้นพูดกับนายกองไป และในตอนนั้นเอง เพื่อนของทองสุกสองคนก็พาตัวทองสุกออกไปก่อน จากนั้นทหารที่เหลือก็เคลียร์พื้นที่ในทันทีอย่างรวดเร็ว
เช้าวันต่อมา
ทองสุกตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่นัก เขาลุกขึ้นมาจากเตียง จากนั้นก็ไปล้างหน้าในทันที หลังจากที่เขาทำธุระส่วนตัวของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็แต่งตัวพร้อมกับเหน็บดาบคู่ใจของเขา จากนั้นเขาก็เก็บของใช้และสมบัติส่วนตัวของเขาจนหมด จากนั้นเขาก็ล็อคห้อง แล้วเดินลงมาที่ด้านล่างในทันที จากนั้นเขาก็เอากุญแจห้องของเขาไปคืนยังเคาน์เตอร์ของโรงแรมในทันที โดยที่หญิงแก่คนเดิมก็มารับกุญแจไป
"ฉันเอากุญแจมาคืนจ้ะยาย!!"
"อะไรกันพ่อหนุ่ม นี่นายจะไปแล้วงั้นเหรอ??" หญิงแก่คนนั้นถามไป
"ใช่ขอรับ ข้ามีธุระนิดหน่อย" ทองสุกตอบไป
"ถ้าอย่างงั้นก็ขอให้โชคดีนะพ่อหนุ่ม" หญิงแก่คนนั้นตอบไป และทองสุกก็เดินออกจากโรงแรมไปในทันที และในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาหาเขา และดึงเสื้อของเขาด้วย
"พี่ครับๆ มีคนเอาม้ามาจูงไว้ด้านนั้นครับ เขาบอกเอาม้าให้พี่ครับ!!"
ทองสุกมองไปก็เห็นม้าตัวหนึ่ง ซึ่งกำลังถูกจูงอยู่ พร้อมกับเสบียงบางส่วนด้วย เขารีบเดินไปจูงม้านั้นในทันที จากนั้นก็ยื่นเหรียญให้กับเด็กคนนั้นหนึ่งเหรียญ จากนั้นเขาก็ไปขึ้นม้าในทันที
"เอาหล่ะ ข้าคงต้องไปที่ไหนซักแห่ง ไกลๆหน่อย!!"
ทองสุกพูดขึ้น จากนั้นเขาก็ควบม้าเดินทางออกจากเมืองไปในทันที โดยที่จุดหมายปลายทางด้านหน้าที่เขาต้องเจอ จะต้องเจอกับอะไร เขาไม่รู้ได้เลยว่าเส้นทางข้างหน้าที่เขาจะเจอนั้น มันอันตรายแค่ไหน
===============================================================
ตอนแรกมาแล้ว อันนี้คือตอนช่วงที่พระเอกมาถึงอเมริกาเน้อทุกคน
ตอนหน้าตัวละครจะมากันเรื่อยๆเลย อาจจะไม่ครบทุกคน แต่จะพยายามใส่มาเน้อ แหะๆ
ขอคนละเม้นท์ด้วย แหะๆ
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig?view_as=subscriber ซับแนลหนูด้วย!!
ความคิดเห็น