คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP 7 : หนี้ที่ค้าง
กลุ่มของนารีบย่องเบาเข้ามาในหมู่บ้าน
พยายามหลีกเลี่ยงการตรวจจับของกลุ่มชาวบ้านพวกนั้น
พวกเขาลัดเลาะไปตามเส้นทางเรื่อยๆ เข้าไปในหมู่บ้านที่พวกชาวบ้านกำลังเฝ้ายามอยู่
“ทุกคน
งานนี้ขอเงียบๆและรวดเร็วนะ” ชิโระพูดขึ้น
“ฉันรู้น่าพี่
ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง” จินตอบไป
แต่ในขณะเดียวกัน มีชาวบ้านสองคนถืออาวุธเจอพวกเขาโดยบังเอิญ
ทั้งสองคนกำลังจะรีบวิ่งหนไป แต่ชิตและฮันเตอร์ก็รีบไปคว้าตัวพวกเขา
จากนั้นก็ตีจนสลบไป
“เฮ้ย
เอายังไงต่อดีกับพวกมัน” ชิตถามฮันเตอร์
“เอาพวกมันไปซ่อนไว้ในโกดังก่อนสิ” ฮันเตอร์ตอบไป จากนั้นพวกเขาก็ลากร่างของชาวบ้านทั้งสองคนเข้าไปในโกดังแห่งหนึ่ง
จากนั้นพวกเขาก็ปิดประตูไว้แน่นหนา
“เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะพวกเราเนี่ย” เซนบ่นขึ้น
“แล้วพวกเขาจับพวกเราไว้ไหนกันหล่ะครับ” นาถามพวกของปัด
“พวกเราโดนจับแยกกันหน่ะ
พวกเราโดนจับไปทำงานที่กระท่อมหนึ่งหน่ะ” ปัดพูดขึ้น
“ส่วนซิสเตอร์เอลิซ่าถูกพาตัวไปที่กระท่อมหนึ่งหน่ะ” เชนพูดขึ้น
“เราต้องรีบไปจากที่นี่ด่วนเลยนะคะ” ยูกิพูดขึ้น
“แน่นอน
งานนี้ฉันจัดการเอง” ชิโระพูดจากนั้นก็นำพวกเขาเดินทางกันต่อไป
จนกระทั่งพวกเขาได้เดินทางมาถึงโกดังแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขาก็ได้มาดักซุ่มดูเหตุการณ์ชั่วคราว
“ดูสิ
ตรงนี้มองเห็นลานกว้างด้วยหล่ะ” จินพูดจากนั้นก็ส่องกล้องดู
“ถ้าอย่างงั้น
เราจะรอดูจนกว่าจะมีความเคลื่อนไหวก็แล้วกัน” เซนพูดขึ้น
“จะทำอะไรก็รีบทำเถอะ
ไม่งั้นพวกเราลำบากแน่” ปัดพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงหรอก
ฉันรู้พวกเขาต้องทำได้” เชนพยายามพูดปลอบใจปัด
“หนูเป็นห่วงพวกพี่ๆเขาค่ะ” ออโรร่าพูดขึ้น
กลับมายังบ้านของพ่อเลี้ยง
หลังจากที่พ่อเลี้ยงกับครอบครัวทานอาหารเย็น
เขาก็ออกมาดูสภาพของภพว่าเป็นยังไงบ้าง พ่อเลี้ยงดูกรงขังของเขา
แต่เขาก็สะดุดตากับของอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเศษขนมปังที่อยู่ที่กรงของภพ พ่อเลี้ยงรีบลากตัวภพออกมาในทันที
จากนั้นก็สอบถามความจริงจากเขา
“ไอ้ภพ
ใครเอาของนี่มาให้แก” ภพไม่ยอมพูดอะไรเลย
เสียงของพ่อเลี้ยงดังจนแม่เลี้ยงและอลิสาเดินออกมาดู
“มีอะไรกันคะคุณ”
“มีคนเอาเสีบยงมาให้มันหน่ะ”
“ตายแล้ว ไอ้ภพ
นี่แกบังอาจมากนะ” อลิสาไปตบหน้าภพ
“แกจะยอมรับมั้ย
แกจะบอกมั้ยว่าใครเอามาให้แก” พ่อเลี้ยงถามภพแต่ภพไม่ยอมบอกอะไรเลย
“น่าจะเป็นเพื่อนของมันแน่ๆเลยค่ะคุณ”
“เอาตัวมันไปกลางหมู่บ้าน
เรียกพวกของมันทั้งหมดมาที่นี่ด้วย”
คนของพ่อเลี้ยงลากตัวภพไปที่หน้าหมู่บ้านในทันที
หลังจากนั้นคนของพ่อเลี้ยงก็ไปพาตัวคนอื่นๆในหมู่บ้านที่เป็นเพื่อนของภพมาในทันที
ทางด้านพวกของภพที่กำลังเตรียมการอยู่ในกระท่อม
พวกเขารีบวางแผนในทันทีหลังจากที่พวกเขาขโมยอาวุธกลับคืนมาได้
“เอาหล่ะ
ตอนนี้เราก็ได้อาวุธคืนมาแล้ว เราจะเอายังไงต่อหล่ะ” ไผ่ถามคนในกลุ่ม
“เจ๊ปัดบอกให้เรารอที่นี่
คงต้องรอไปก่อนหน่ะ” เอกพูดขึ้น
“แต่ฉันไม่อยากรอแล้วหว่ะ ป่านนี้ภพจะเป็นไงบ้างเนี่ย” วายุพูดขึ้น
“จริงด้วย
ฉันอยากไปช่วยเขาแล้วเนี่ย”
วิคเตอร์พูดขึ้น
“ใจเย็นๆ
ตอนนี้พวกมันมีเยอะกว่าเรานะ” มีร์พูดขึ้นเพื่อบอกให้คนในนั้นใจเย็นๆ
“แล้วนี่
ถ้าพวกพี่ปัดมาแล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะ” อาซามิถามไป
แต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่
จู่ๆก็มีพวกพ่อเลี้ยงเดินเข้าไปด้านใน พวกเขารีบซ่อนปืนไว้กับตัวก่อน
เพื่อไม่ให้พวกมันได้รู้ตัว
“นี่ พวกแกหน่ะ
ตามพวกเรามาหน่อย”
“มีอะไรหรือเปล่า” ไผ่ตะโกนบอกไป
“พ่อเลี้ยงสั่งให้พวกแกมาที่ลานกว้างหน่อย
เร็วๆด้วยหล่ะ” จากนั้นมันก็เดินออกไป
“หรือว่าพวกมันจะรู้ตัวแล้วหล่ะ” อาซามิถามขึ้น
“ไม่น่านะ
ถ้ามันรู้มันน่าจะมาเอาอาวุธเราไปสิ” ไผ่พูดขึ้น
“แล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะ
ทำยังไงดี” มีร์ถามอย่างกังวล
“กอดอาวุธไว้ให้แน่นก็แล้วกัน
เราได้ใช้มันแน่” เอกพูดขึ้น
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ
ฉันอยากรู้ว่าพวกมันจะทำอะไรเราเหมือนกัน” วิคเตอร์พูดขึ้น
“นั่นสิ
ฉันชักเป็นห่วงภพเขาแล้วหล่ะ” วายุพูดขึ้น
จากนั้นพวกเขาก็เดินออกไปยังลานกว้างของหมู่บ้านในทันที
ณ กระท่อมของเอลิซ่า หลังจากที่เอ็ดเวิร์ดและจอห์นพากันลักลอบเข้ามาด้านใน
ซึ่งในตอนนั้นเองเขาก็ปีนหน้าต่างกระท่อมเข้ามา
เด็กหญิงในกระท่อมของเอลิซ่าตกใจจึงพยายามเรียกเอลิซ่า
เอลิซ่าเห็นว่าเป็นพวกเขาก็เลยให้เด็กคนนั้นเงียบไว้ แล้วออกไปดูต้นทางด้านนอกก่อน
จากนั้นเอลิซ่าก็ไปรับทั้งคู่ทันที
“อ้าว พวกนาย
มาทำอะไรที่นี่หล่ะเนี่ย”
เอลิซ่าถามทั้งคู่
“เรากำลังจะหนีไปจากที่นี่
เราต้องรีบเก็บของไปกันเลย”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้น
“แล้วนี่
พวกเด็กๆไปไหนกันหมดหล่ะ”
รันถามไป
“บางส่วนก็ไปเอาอาวุธมา
บางส่วนก็ไปติดต่อกับพวกเราด้านนอก รีบไปรวมตัวกับพวกเขากันเถอะ” จอห์นพูดขึ้น
แต่ในขณะเดียวกัน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาด้านใน
เนื่องจากว่าเธอเจออะไรบางอย่างด้านนอก
“คุณเอลิซ่าคะ
แย่แล้ว พวกมันกำลังมาค่ะ”
“ไม่ทันการหล่ะ
ยังไงฉันต้องไปก่อนหล่ะ ระวังตัวกันด้วย เดี๋ยวฉันจะมาช่วยทีหลัง” จอห์นรีบหลบออกไปก่อน ส่วนทั้งสามคนก็คอยรับหน้าแขกที่มาเยือนในทันที
“นี่ พวกคุณ
เข้ามากวนพวกเราเวลานี้ได้ยังไงเนี่ย” เอ็ดเวิร์ดตะคอกใส่พวกมันทันที
“ซิสเตอร์
พ่อเลี้ยงเชิญพวกคุณให้ไปที่ลานกว้างด้วยครับ” พวกมันสวนกลับไปทันที
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ
บอกหน่อยได้เปล่า” รันถามแต่พวกนั้นไม่ตอบ
“ถ้าอย่างงั้นก็ได้
รีบไปกันดีกว่า”
เอลิซ่าพูดจากนั้นก็พาคนอื่นๆไปที่ลานกว้างของหมู่บ้านในทันที
ณ เขตปากประตูของหมู่บ้าน ซึ่งเป็นชายป่า
มียามประจำหมู่บ้านเฝ้าอยู่ประมาณสองสามคน ในตอนนั้นเองนาโอมิก็บังเอิญวิ่งเข้ามาเจอกับชายสี่คนนั้น
พวกเขาจึงรีบมาดูนาโอมิในทันที นาโอมิรีบยกมือขึ้นเมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้
“นี่ คุณยาย
มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย”
“อ่า คือ
ฉันวิ่งหนีมา มาเรื่อยๆหน่ะ” พวกนั้นรีบค้นตัวนาโอมิในทันที
จากนั้นพวกเขาก็พบกับสมุดพกเล่มหนึ่ง
“นี่
ยายชื่ออะไรครับเนี่ย”
“อ่า ฉัน
ฉันจำไม่ค่อยได้หน่ะ”
พวกนั้นเปิดสมุดพกของเธอดู ก็พบว่าเธอชื่อนาโอมิ
“นาโอมิ
ชื่อยายอย่างงั้นเหรอครับเนี่ย”
“ใช่ๆ
จำได้แล้ว” นาโอมิพูดขึ้น
“แล้วยายมาทำอะไรแถวนี้เนี่ย
พกปืนมาด้วย”
“คือ
แคป้องกันตัวหน่ะจ้ะ พวกมันกำลังตามฉันมา”
“พวกผีดิบเหรอยาย
ถ้างั้นเข้าไปข้างในก่อนเลย เฮ้ย พวกมึงหน่ะ ไปสำรวจตรงนั้นด้วย
ว่ามีพวกมันตามมาหรือเปล่า”
เขาออกคำสั่งจากนั้นก็พานาโอมิไป
ส่วนชายอีกสามคนก็เดินไปตรวจสอบแถวนั้นว่ามีพวกซอมบี้ตามมาหรือเปล่า
“เฮ้ย
มึงคิดว่าพวกมันจะมาหรือเปล่าวะ”
“อาจจะมาก็ได้
ถ้าอย่างงั้นจะเอายังไงหล่ะ”
“ก็เหมือนเดิม ล่อพวกมันไปที่ริมแม่น้ำ
แล้วดันมันให้ตกไงหล่ะ”
พวกเขาเดินสำรวจไปเรื่อยๆ
ในตอนนั้นเองพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงเงาตะคุ่มๆแถวๆพุ่มไม้
พวกเขารีบเดินเข้าไปดูในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“เฮ้ย
นั่นคนหรือเปล่าวะ ตะโกนถามดิ” เขาบอกเพื่อนเขาให้ตะโกนไป
“เฮ้ย
นั่นคนหรือเปล่า ออกมานะโว้ย”
“ถ้าไม่ออกมากูยิงนะโว้ย”
แต่ไม่ทันไร จู่ๆดตโต้ก็บุกมาจู่โจมพวกมัน โดยเขาข่วนชายคนแรก
จากนั้นก็เตะมันอีกคนกระเด็นไปโดนต้นไม้ ส่วนอีกคนหนึ่งโตโต้กัดคอมันจนตายคาที่
หลังจากที่เคลียร์พื้นที่ได้เสร็จ
โตโต้ก็เดินไปดูสภาพของชายคนนั้นที่เขาเตะไปในทันที
“นี่แก
แกเป็นใครกันแน่วะ”
โตโต้ใช้มือของเขาแทงเข้าไปที่ขั้วหัวใจของมัน จนมันตายคาที่
“ไป ไหน ต่อ ดี”
โตโต้คิดในใจ แต่ในตอนนั้นเองเขาก็สะดุดตากับแสงไฟที่พาไปยังหมู่บ้าน
เขาจึงตามแสงไฟเข้าไปในหมู่บ้าน แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ
มีซอมบี้บางส่วนตามเขาไปเนื่องจากว่าได้กลิ่นตัวของเขา
ซอมบี้กลุ่มนั้นบุกเข้าไปในหมู่บ้านทันที
กลับมายังลานกว้างของหมู่บ้าน
พ่อเลี้ยงจับภพมัดเอาไว้กับเสากลางหมู่บ้าน หลังจากนั้นไม่นาน
พวกเขาก็พาเพื่อนของภพมาเจอกับภพที่กำลังโดนมัดอยู่
สภาพของภพในตอนนั้นน่าเวทนาเป็นอย่างมาก
“เฮ้ย พวกแกทำอะไรกับเพื่อนฉันวะเนี่ย” ไผ่พูดขึ้น
“ให้พวกมันนั่งลง” คนของพ่อเลี้ยงบังคับให้พวกของภพนั่งลง
“ใครเป็นคนให้อาหารกบมัน
บอกมาเดี๋ยวนี้” แม่เลี้ยงของภพตะโกนถามในทันที
“ใช่
บอกมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นมันตายแน่” อลิสาพูดเสริม
“ฉันทำเอง
แกอยากเจอตัวฉันไม่ใช่เหรอ”
วิคเตอร์ยืนขึ้นเป็นคนแรก
“ฉันก็ด้วย
ฉันไม่ยอมให้เพื่อนฉันอดตายหรอก” วายุยืนขึ้นอีก
“ถ้าฉันให้
พวกแกจะทำไมวะ เก่งจริงกับคนไม่มีปืนเนี่ย” เอกยืนขึ้นแล้วพูด
“นี่พวกแกกล้าดียังไง” พ่อเลี้ยงพูดกับพวกเขา
“ก็เพื่อนเราหิวนี่
จะให้ทำยังไงหล่ะ” อาซามิพูดขึ้น
“พวกแกกล้ามากที่ทำแบบนี้
พวกแกได้เจอดีแน่” อลิสาพูดขึ้น
“ใครเจอดีกันแน่
เป็นเด็กเป็นเล็ก ไม่น่าปากหมาเลยนะ” มีร์พูดด่าอลิสา
อลิสาโกรธจัดจะไปตบมีร์ แต่วิคเตอร์ขวางเอาไว้จนเกือบจะวางมวยกัน
“พอได้แล้วค่ะ
คุณพ่อเลี้ยง คุณไม่สงสารลูกคุณเลยงั้นเหรอ” เอลิซ่าพูดกับพ่อเลี้ยง
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ
อย่าพูดดีกว่า” พ่อเลี้ยงตอบกลับไป
“ว่าแต่พวกแกหายไปไหนกันหมด
พ่อคะ มันต้องอยู่แถวๆนี้แน่ๆ” อลิสาพูดขึ้น
“ใช่
แกไม่มีทางตามพวกเราได้หรอก” รันพูดขึ้น
“เฮ้ย พวกมึง
ตามล่าตัวคนที่เหลือมาเดี๋ยวนี้เลย” พ่อเลี้ยงสั่งชาวบ้านให้ออกตามหาคนที่หายตัวไปทันที
“คิดว่าพวกแกจะทำอะไรเพื่อนเราได้งั้นเหรอ” เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้น
“ใช่
ทางที่ดีพวกเราปล่อยแกไปดีกว่า เราอาจจะใจดีไม่เผาที่นี่ทิ้งก็ได้” เอกพูดขึ้น
“ใช่
เรื่องนี้จบได้ 2 แบบ 1 ปล่อยเราไป เราไม่มีอะไรติดค้างกัน 2 เราจะฆ่าพวกแกให้หมดทั้งหมู่บ้านเลย” ไผ่พูดขึ้น
“พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย
ได้ยินหรือเปล่า พวกมันจะฆ่าพวกเรา” พ่อเลี้ยงตะโกนปลุกปั่นชาวบ้านเหล่านั้น
จนชาวบ้านตะโกนด่าพวกของภพ ราวกับว่าจะฆ่าพวกเขาให้ตาย
“พ่อ ผมขอร้อง
อย่าทำอะไรพวกเขาเลย” ภพพยายามพูดกับพ่อเลี้ยง แต่แม่เลี้ยงก็ตบหน้าเขาไป
“ใครใช้ให้แกพูดห่ะ”
“ถ้าพวกแกทำเขาอีกที
ฉันไม่ปล่อยพวกแกแน่” วิคเตอร์พูดขึ้น
“ทำไม
แกจะทำไมหล่ะห่ะ” อลิสาพูดขึ้น แต่ในระหว่างที่กำลังคุยกัน
จู่ๆชายคนหนึ่งเอาตัวนาโอมิไปเจอกับพ่อเลี้ยงของพวกเขา
“พ่อเลี้ยงครับ
เราเจอคุณยายคนนี้หลงมาครับ”
“นี่ พวกแก
ฉันคุ้นหน้าพวกแกนะ” นาโอมิรีบถามไปในทันที
“ก็ต้องคุ้นอยู่แล้ว
เอาพวกมันไปรวมกันไว้”
พ่อเลี้ยงสั่งให้นาโอมิไปรวมกับพวกของภพในทันที
“คุณยาย
เป็นใครกันหล่ะคะเนี่ย” อาซามิถามไป
“ฉันชื่อนาโอมิ
สองคนนี้เขายืมเงินฉันไป กี่บาทกันนะ ฉันจำไม่ค่อยได้หน่ะ” นาโอมิเปิดสมุดพกของเธอดู
“ถ้าจะมาเอาเงินคืน
ผมไม่มีให้หรอกนะ” พ่อเลี้ยงพูดขึ้น
“นี่พวกแกจะเบี้ยวงั้นเหรอ
เสียแรงที่ฉันให้พวกแก” นาโอมิพูดด้วยเสียงแข็ง
“แล้วจะทำไมกันหล่ะ” แม่เลี้ยงพูดเสริม
“คอยดูเถอะ
พวกเราจะมาเล่นงานพวกแกแน่”
มีร์ตะโกนบอกพ่อเลี้ยงไป
“คุณคะ
เรายังพอจบเรื่องนี้ได้ พระผู้เป็นเจ้าให้อภัยมนุษย์ทุกคนเสมอนะ” เอลิซ่าพูดขึ้น
“เสียเวลาพูดกับคนพวกนี้ค่ะ
ซิสเตอร์ พวกมันกะโหลกหนาเกินไป” รันพูดขึ้นเชิงเหน็บแนม
“ใช่
สงสัยคงจะโง่ทั้งหมู่บ้านเลยเนี่ย” เอ็ดเวิร์ดพูดเสริม
“ปากดีนะพวกแก
พวกเรา รีบฆ่ามันเลย”
พ่อเลี้ยงบอกให้ชาวบ้านรุมฆ่าพวกเขา แต่จู่ๆชาวบ้านก็โดนยิงจนล้มลง
จากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น
ชาวบ้านเหล่านั้นรีบแตกกระเจิงหนีเอาชีวิตรอดด้วยความหวาดกลัว
พวกของพ่อเลี้ยงพยายามจะยิงตอบโต้แต่ก็โดนยิงจนตายคาที่
ซึ่งคนยิงก็คือพวกของชิโระที่มาช่วยนั่นเอง ชิโระและคนอื่นๆรีบไปดูพวกของภพในทันที
“พวกนาย
ปลอดภัยกันดีนะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ชิโระพูดขึ้น
“ภพ
ฉันจะไปช่วยภพเอง รอนี่ก่อนนะ” วิคเตอร์รีบวิ่งไปหาภพ
ส่วนวายุก็ตามไปด้วย พวกเขาทั้งคู่ช่วยกันแก้มัดให้กับภพ จากนั้นก็พาเขาออกมา
“นายปลอดภัยแล้วนะพวก
ไม่เป็นไร” วายุพูดกับภพ
“พวกแกทำอะไรกับพวกเราวะ
ห่ะ” จินจับตัวแม่เลี้ยงเอาไว้ได้
“อย่า
อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัวแล้ว” แม่เลี้ยงพูดขึ้น
“สงสัยงานนี้คงได้ฆ่าคนกันแล้วหล่ะ” เซนพูดขึ้น
“นั่นสิ
พวกนี้มันเดรัจฉาน ฆ่ามันให้หมดเลย” จอห์นพูดขึ้น
“อย่า
อย่าทำอะไรพวกเราเลย ภพ ช่วยพ่อด้วยนะ”
“โห
ไอ้หน้าด้าน นี่ยังเรียกวาลูกอีกเหรอเนี่ย” ไผ่พูดขึ้น
และในตอนนั้นเอง ออโรร่าก็วิ่งไปกอดรันในทันที
“น้ารันคะ
หนูคิดถึงน้าจัง”
“ไม่เป็นไรแล้วนะจ๊ะ”
“เอาหล่ะ
พวกแกจะเอายังไงต่อหล่ะวะทีนี้” มีร์พูดขึ้น
และในตอนนั้นเอง อลิสากำลังจะคว้าปืนยิงภพ แต่วิคเตอร์จับมือเธอได้
จากนั้นก็กระหน่ำตบเอลิซ่าฉาดใหญ่
แม่เลี้ยงพยายามจะไปช่วยแต่ก็โดนจินเอาสันปืนฟาดหน้า
“ใจเย็นๆนะครับ
อย่าทำอะไรพวกเขาเลย ผมไม่ยอมให้คุณทำหรอก” ภพพยายามพูดกับคนอื่นๆ แล้วพยายามจะไปช่วยพ่อเลี้ยง แต่ทว่า
“พลั๊ก”
จู่ๆภพก็สลบลงไป โดนฝีมือของเอกที่ต่อยเข้าที่หน้าของภพ
“คราวนี้จะได้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้นหน่อยนะ
ว่ามั้ย” เอกพูดขึ้น
“ใช่
แล้วเราจะเอายังไงกับพวกนี้ต่อหล่ะ” เชนถามไป
“ก็จัดการพวกมันให้หมด
เดี๋ยวมันมาเล่นงานเราทีหลังจะทำยังไงหล่ะ” ยูกิพูดขึ้น
“เห็นด้วยนะ
มันทำกับเราแบบนี้ จะปล่อยไปได้ยังไง” ปัดพูดขึ้น
“อย่าๆ
ฉันยกหมู่บ้านนี้ให้เลย ปล่อยพวกเราไปเถอะ” พ่อเลี้ยงพูดขึ้น
แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงดังมาจากหน้าหมู่บ้าน
“พวกผีดิบบุกมาแล้ว”
“เฮ้ย
พวกซอมบี้มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย” ชิตถามฮันเตอร์ไป
“ไม่รูเหมือนกัน
คงมีใครไปล่อมันมาแน่” ฮันเตอร์ตอบไป
“ทำยังไงดีหล่ะคะเนี่ย
เราตายแน่” ยูกิถามคนในกลุ่ม
“เราคงต้องไปจากที่นี่กันแล้วหล่ะนะ” เชนพูดขึ้น
“เอาแบบนี้
พวกภพ รีบไปเอารถและเก็บของ พวกพี่ชิโระสกัดมันไว้ ส่วนครอบครัวนี้
เอาไปขังไว้ในบ้านพวกเขาซะ”
นาพูดขึ้น จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ละคน
ฝูงซอมบี้บุกเข้ามาในหมู่บ้านราวกับสายน้ำหลาก
เหล่าชาวบ้านพยายามสกัดเอาไว้ พวกของนาขังพ่อเลี้ยงและครอบครัวไว้ในบ้าน
จากนั้นพวกเขาก็รีบไปสกัดฝูงซอมบี้ที่บุกเข้ามาด้านในทันที
ในขณะเดียวกัน โตโต้ก็สังเกตการณ์หมู่บ้านตรงนั้น
แต่ในระหว่างที่เขากวาดตามองไปรอบๆ เขาก็พบกับออโรร่าที่กำลังวิ่งรองเท้าหลุดอยู่ มันทำให้ความทรงจำอะไรบางอย่างของเขากลับมา
“พี่คะ
หนูรักพี่นะคะ”
ในตอนนั้นเอง ออโรร่ากำลังจะวิ่งไปหยิบรองเท้า
แต่พวกชาวบ้านก็เล็งปืนใส่รันและออโรร่า
“ตายซะเถอะพวกแก”
โตโต้วิ่งเข้าไปจัดการชาวบ้านที่เล็งปืนใส่รัน
เขาจับพวกชาวบ้านเหวี่ยงเล่นราวกับตุ๊กตา ในระหว่างนั้นเอง
โตโต้ก็พยายามไปหยิบรองเท้าให้กับเธอ ออโรร่ารีบไปเอารองเท้ามา ในตอนนั้นคนอื่นๆพยายามจะยิงโตโต้แต่รันห้ามเอาไว้ก่อน
“ใจเย็นๆ
เขาไม่เป็นอันตรายหรอกค่ะ”
ออโรร่าหยิบรองเท้าของเธอมาใส่ในทันที
“ขอบคุณมากนะคะพี่ชาย” ออโรร่าพูดกับโตโต้ คำๆนี้มันทำให้เขายิ้มได้
แต่จู่ๆยังมีชาวบ้านอีกระลอกหนึ่งบุกเข้ามา จินจึงพาออโรร่าและโตโต้ไปหลบที่อื่น
จากนั้นก็ยิงสกัดพวกเขาเอาไว้
“เฮ้ย เมื่อไหร่รถจะมาหล่ะวะเนี่ย” ชิตพูดขึ้น
“นั่นดิ
นานไปแล้วนะเนี่ย เราจะยันไม่ไหวแล้ว” ฮันเตอร์พูดเสริม
แต่ในขณะเดียวกัน ขบวนรถสามคันก็มารับพวกเขาเอาไว้
“รีบขึ้นมาเร็ว”
ปัดตะโกนบอกคนอื่นๆให้รีบขึ้นรถ โดยที่ทุกคนแยกย้ายกันไปแต่ละคัน
“นี่
เราจะเอาซอมบี้ตัวนี้ไปด้วยเหรอ” เซนถามคนในกลุ่ม
“ดูเขาไม่เป็นอันตรายอะไรนะ
เอาไปอยู่คันหลังสิ” ชิโระลากโตโต้ไปอยู่รถกระบะด้านหลังซึ่งจอห์นและเอ็ดเวิร์ดขับอยู่
ในระหว่างที่พวกเขากำลังจะหนี จู่ๆจินก็โดนยิงเข้าที่แขนจนเสียการทรงตัว
“จิน
ฉันมาช่วยแล้ว”
นาวิ่งไปสาดกระสุนใส่พวกมัน
จากนั้นก็พาจินไปขึ้นรถของชิโระที่อยู่ด้านหน้า จากนั้นวินก็ไปที่รถบรรทุกคันกลาง
หลังจากนั้นขบวนรถก็ออกไปในทันที
ทางด้านของเหล่าชาวบ้าน พวกเขาพยายามรักษาหมู่บ้านสุดชีวิต
แต่พวกมันก็บุกมาราวสายน้ำหลาก ชาวบ้านล้มตายไปมากมาย และในตอนนั้นเอง
ลูกน้องของพ่อเลี้ยงคนหนึ่งก็ไปดูว่าพวกของพ่อเลี้ยงเป็นยังไงกันบ้าง
พวกเขาเปิดบ้านไปก็พบกับพ่อเลี้ยงและครอบครัวกำลังหลบภัยกันอยู่
“พ่อเลี้ยงครับ
เป็นยังไงบ้างครับ”
“ไม่เป็นไร
ส่งคนไปตามล่าพวกมัน เร็ว”
“แต่หมู่บ้านเรากำลังจะพังนะครับ”
“ไม่เป็นไร
เรามีอาวุธพอจะสู้กับพวกมัน”
แต่ในขณะเดียวกัน ซอมบี้ก็บุกเข้ามาฆ่าคนของพ่อเลี้ยง
จากนั้นมันก็ไปเล่นงานพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงรีบไปหยิบปืนจะมายิงพวกมัน
แต่ดูเหมือนว่ากระสุนจะไม่พอยิง จนกระทั่งพวกมันก็บุกเข้ามาถึงตัวพวกเขา
ทิ้งไว้แต่เสียงร้องโหยหวนอันน่าเวทนา
ณ ทางเข้าหลังหมู่บ้าน
แบทขับรถมาตามทางเรื่อยๆเพื่อแกะรอยภารกิจของเขา ในระหว่างที่เขาขับมา
จู่ๆก็มีซอมบี้นับสิบมาขวางทางของเขา
ในตอนนั้นเองแบทก็เตรียมปืนลูกซองของเขาพร้อมกระสุน
จากนั้นก็ลดกระจกเพื่อเปิดเพลงจากในรถให้ดังออกมาด้านนอก
“เข้ามาเลยไอ้พวกนรก”
แบทยิงซอมบี้ทุกตัวที่ขวางทางเขา ตัวแล้วตัวเล่า
พวกซอมบี้ล้มตายราวใบไม้ร่วง เขาไล่ยิงพวกมันมาเรื่อยๆจนกระทั่งเข้ามาในหมู่บ้าน
ซึ่งในตอนนั้นเองพวกซอมบี้ก็ทำลายหมู่บ้านลงจนหมด
“โห ที่นี่อย่างกับโดนพายุถล่มเลยเว้ย”
ในตอนนั้นเอง แบทจึงจัดการซอมบี้ที่เหลือแล้วตรวจสอบหมู่บ้านในทันที
เขาชักดาบออกมาแล้วไล่ฟันหัวพวกมันทีละตัว จนกระทั่งมาถึงบ้านของพ่อเลี้ยง
ซึ่งในตอนนั้นเองพ่อเลี้ยงและครอบครัวก็พากันเดินออกมาจากบ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ขอโทษนะคุณ
คุณช่วยผมได้หรือเปล่า” พ่อเลี้ยงถามแบทไป
“จะให้ผมช่วยอะไรหล่ะ”
“เรากำลังตามล่าพวกโจรที่มาปล้นบ้านเราหน่ะ
เรามีเด็กมาด้วยนะ” แม่เลี้ยงพูดกับแบท แต่ในตอนนั้นเอง
แบทก็เห็นว่าพวกเขาสามคนโดนพวกมันกัดกันหมด
“นี่พวกคุณโดนกัดนี่”
“ใช่
แต่แค่นี้ไม่เป็นไร ทายาก็หาย” พ่อเลี้ยงพูดหน้าตาเฉย
“แค่นี้ไม่หายหรอกคุณ
พวกคุณกำลังจะกลายเป็นพวกมันแล้ว”
“หนูไม่อยากเป็นพวกมัน
หนูไม่อยากเป็นพวกมัน” อลิสางอแง
“ผมขอร้องหล่ะ
อย่าให้เราเป็นแบบพวกมันเลย” พ่อเลี้ยงพยายามอ้อนวอนแบท
“งั้นสงเคาะห์ให้” แบทใช้ลูกยิงกระหน่ำยิงเข้าไปที่สามพ่อแม่ลูก
และไม่พอ เขายังใช้มดปักเข้าที่หัวเพื่อป้องกันไม่ให้เชื้อเริ่มทำงาน
หลังจากที่พวกเขาจัดการทั้งสามพ่อแม่ลูกเสร็จ จากนั้นก็มีวอมาติดต่อเขาทันที
“เจ้าหน้าที่แบท
คุณเจอพวกเขาหรือยัง”
“ยังเลย
แต่ฉันรู้นะว่าพวกเขาไปที่ไหน”
“นายรู้ได้ยังไง”
“รอยล้อรถ เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี่เอง”
“รีบตามไปด่วน
ตอนนี้น่าจะยังทันนะ”
“เอาที่สบายใจเลยครับคนสวย
แบทเลิกกัน”
แบทตัดสัญญาณไป จากนั้นก็กลับไปขึ้นรถของเขาเพื่อไล่ตามพวกของนา
====================================================================================
แบทจะตามล่าพวกของนาได้ทันหรือไม่ พวกของนาจะเดินทางไปที่ไหนกันต่อ อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
รีบปั่นสุดขีดเพื่ออัพไวๆ ยังไงก็ขออภัยในความล่าช้าเน้อ
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
ความคิดเห็น