คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : EP 9 : วีกัส
ณ ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ภาคกลาง
“เฮ้ย
รีบๆหน่อยนะเว้ย กูง่วง” ชายคนหนึ่งถือปืนหาของในร้านค้าของปั๊ม
“ได้แค่น้ำมันก็ยังดี
ว่ามั้ย” ชายอีกคนหนึ่งเก็บน้ำมันจากปั๊มมา
แต่ในระหว่างนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามเสียงดังใกล้พวกเขา พวกเขาเตรียมอาวุธเพื่อป้องกันตัวเองทันที
“เสียงห่าอะไรวะ
มึงไปดูสิ” ชายคนหนึ่งเดินไปดูต้นทางของเสียง
แต่จู่ๆก็มีมือๆหนึ่งมาลากเขาเข้าไป
“ช่วยกูด้วย”
พวกเขายิงปืนเข้าไปในเงามืด แต่ดูเหมือนว่าจะทำอะไรไม่ได้เลย
จากนั้นมันก็แสดงตัวออกมากัดกินพวกเขาจนเหี้ยน ชายคนหนึ่งพยายามจะหนี
แต่มันก็กระโดดมันตัดหัวเขาจนหลุดออกจากบ่า เมื่อมันจัดการกับเหยื่อทั้งหมดเสร็จ
มันก็หายตัวเข้าไปในเงามืดในทันที
กลับมายังพวกของนาไปพาพวกผู้หญิงที่หลบซ่อนอยู่ในโรงนาให้มารวมตัวกัน
ณ ที่แห่งหนึ่ง โดยที่ไซโคลนได้รอพวกเขาอยู่ ในตอนนั้นเองพวกผู้หญิงก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“นี่มันอะไรกันเนี่ย
เราได้ที่อยู่ใหม่เหรอ” ยูกิถามอย่างสงสัย
“ฉันก็ไม่รู้
เห็นไผ่เขาบอกให้ไปรวมตัวกับคนอื่นๆด้านนั้นหน่ะ” มีร์ตอบไป
“เฮ้อ
เมื่อไหร่จะได้นอนซะทีหล่ะเนี่ย” วิคเตอร์บ่นอย่างเซงๆ
“เอาน่า ใจเย็น
นี่ก็สงบลงแล้วนะเนี่ย” อาซามิพูดขึ้น
พวกเขาไม่รอช้า
รีบเอารถและเสบียงไปรวมตัวกับไซโคลนที่อยู่ตรงด้านนั้นในทันที
“เอารถไปจอดในป่าตรงนั้นได้นะ” ไซโคลนชี้เข้าไปยังแนวป่าตรงนั้น
โดยที่เอ็ดเวิร์ดและจอห์นต้องรับหน้าที่เป็นคนขับรถ
“หมอนี่เป็นใครวะ
ใช่ศัตรูหรือเปล่า” เอ็ดเวิร์ดถามอย่างสงสัย
“ไม่หรอก
ไม่งั้นเขาคงฆ่าเราไปแล้วหล่ะ” เอลิซ่าพูดขึ้น
"แต่อย่าเพิ่งไว้ใจเลยนะ รอดูก่อนดีกว่า" นาโอมิพูดขึ้น
“ใช่
แล้วก็รีบไปขับรถเถอะ เดี๋ยวมืดอีก” จอห์นพูดจากนั้นก็ขึ้นรถ
แล้วขับไปจอดยังลานจอดรถตรงในป่า เมื่อเสร็จทุกอย่างแล้ว
พวกเขาก็มารวมตัวกับไซโคลนอีกรอบหนึ่ง
“เอาหล่ะทุกคน
ตามผมมาทางนี้เลย”
ไซโคลนพาพวกของนาเดินไปเรื่อยๆ ผ่านป่าแถวนั้น
โดยที่พวกเขาไม่รู้จุดประสงค์ของไซโคลนเลย
“น้ารันคะ
เขาจะพาเราไปไหนคะ” ออโรร่าถามรันไป
“เขาคงพาเราไปหาที่พักหน่ะจ้ะ” รันตอบไป
ในระหว่างนั้นเอง ไซโคลนก็พาไปยังประตูลับแห่งหนึ่ง
ซึ่งเขาพาใส่รหัสผ่านจนประตูนั้นเปิด จากนั้นไซโคลนก็พาคนอื่นๆเข้าไปด้านในทันที
โดยที่เส้นทางก็ค่อนข้างสว่างพอสมควร
“คุณอา
คุณอามาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้วเนี่ย” วายุถามไซโคลน
“ได้ซักพักนึงแล้วหล่ะ”
“อานายชื่อนี้จริงๆเหรอเนี่ย” ภพถามอย่างสงสัย
“เปล่า
อาฉันชื่อจริงชื่อพายุหน่ะ”
“เอาหล่ะทุกคน เตรียมรับการฆ่าเชื้อได้”
ไซโคลนพาทุกคนเข้าไปในห้องฆ่าชเอ จากนั้นก็มีควันพ่นใส่พวกเขา
จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปด้านในได้อย่างปลอดภัย โดยที่ด้านในมีห้องรับแขก
ห้องสำหรับทดลองอะไรหลายๆอย่าง ทำเอาพวกเขาถึงกับต้องทึ่ง
“นี่ ด๊อกเตอร์
คุณออกจากหน่วยงานของรา แล้วมาอยู่ที่นี่ ทำไมกันหล่ะ” แบทถามอย่างสงสัย
“เพราะฉันรู้ไง
ว่าองค์กรของนายกำลังทำอะไรอยู่”
“ทำไมครับ
มันเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอครับ” ชิโระถามอย่างสงสัย
“คือเรื่องมันยาวหน่อย
แต่จะย่อสั้นๆแล้วกัน องค์กรเก่าของฉันต้องการจะทำยาแบบใหม่
ซึ่งรักษามะเร็งและลูคีเมียแบบหายขาด แต่บังเอิญว่าเชื้อเกิดกลายพันธุ์
เราทดลองในลิง แต่ลิงก็เกิดพฤติกรรมก้าวร้าวเกินไป มันหนีออกมาจากห้องทดลอง
แล้วพอมารู้ตัวอีกที ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้ว”
“เหมือนในหนังเลย
พวกนายว่าหรือเปล่า” ชิตพูดขึ้น
“ว่าแต่ ด็อกเตอร์รู้ได้ยังไงว่ามันจะกลายพันธุ์เนี่ย” ฮันเตอร์ถามไป
“ก็ลิงที่หลุดออกมา
ฉันเก็บตัวอย่างเซลล์เลือด แล้วลองทดลองในหนูหน่ะ ประสิทธิภาพมันดีมาก
จนฉันต้องเผาหนูตัวนั้นทิ้งไปเลย”
“แล้วแบบนี้เราจะแก้ปัญหายังไงหล่ะคะ” เซนถามไป
“มีทางเดียว
ฉันเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคนกลุ่มหนึ่งที่มีภูมิต้านทานของโรคนี้หน่ะ”
“ฉันว่ามีนะคะ
เพื่อนฉันไงหล่ะคะ เธอโดนกัดมาเป็นอาทิตย์ยังไม่เป็นอะไรเลย” อาซามิพูดขึ้น
“หะ
เป็นไปไม่ได้ คนปกติโดนไปแค่ 5 ชั่วโมงก็กลายพันธุ์แล้วนะ ขอดูแผลหน่อยสิ”
ไซโคลนไปดูแผลของวิคเตอร์ จากนั้นก็แปลกใจนิดหน่อย
“นี่เธอแน่ใจนะว่าโดนพวกมันกัด”
“ใช่ค่ะ
หนูจำได้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่หนูแค่ทายานิดหน่อยก็หายแล้ว”
“ถ้างั้นฉันคงต้องขอตรวจเลือดของเธอหน่อยหล่ะ” ไซโคลนจะพาวิคเตอร์ไป แต่จู่ๆเขาก็เจอกับโตโต้
ที่ยังมีความรู้สึกของความเป็นมนุษย์อยู่ ไซโคลนไปดูตัวเขาในทันทีเมื่อเห็น
“นี่
หมอนี่เป็นพวกมันหรือเปล่าเนี่ย”
“ไม่นะคะ
เขายังพูดภาษาคนได้ แล้วยังปกป้องหนูด้วยค่ะ” ออโรร่าพูดขึ้น
“ด๊อกเตอร์พอตรวจสอบเขาได้หรือเปล่าคะ” รันพูดขึ้น
“แน่นอน
ทั้งสองคนตามผมมาเลย” ตอนแรกโตโต้ไม่กล้าตามไป
แต่ออโรร่าจูงมือเขาเดินไปทำให้เขากล้าที่จะไป
จากนั้นไซโคลนก็พาทั้งคู่ไปยังห้องทดลองของเขาในทันที
“เฮ้ยนี่พี่ชาย
พี่รู้จักหมอคนนี้ด้วยเหรอ”
เอกหันไปถามแบท
“เขาเคยเป็นนักวิทยาศาสตร์ในหน่วยของฉัน
แต่จู่ๆเขาก็ลาออกไป”
“ว่าแต่
เขาจะไว้ใจได้หรือเปล่าหล่ะเนี่ย” เชนถามอย่างสงสัย
“ได้แน่นอน ฉันรู้จักเขาดี
เขาเป็นมือดีคนหนึ่งเลยหล่ะ”
“นี่พี่ปัด
ผมว่าที่นี่ก็น่าอยู่ดีนะ ว่ามั้ย” นาถามปัด
“นั่นสิ
เราน่าจะพักที่นี่ได้ซักพักแล้วหล่ะ” ปัดพูดขึ้น
“ว่าแต่
เขากำลังทดลองอะไรอยู่งั้นเหรอ” เอ็ดเวิร์ดถามอย่างซื่อๆ
“นายอยากไปทดลองกับเขาด้วยมั้ยหล่ะแหม่” จอห์นแซวกลับไป
“ก็คงต้องรอดูต่อไปนะจ๊ะ” เอลิซ่าพูดขึ้น แต่ไม่นานนัก
ไซโคลนก็ออกมาพร้อมกับวิคเตอร์และโตโต้ ออโรร่า โดยที่มีร์และยูกิก็ไปดูวิคเตอร์ด้วย
“วิคเตอร์
เป็นยังไงบ้าง เขาทำอะไรเธอเนี่ย” มีร์ถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรค่ะ
เขาแค่เอาเลือดหนูไปทดลองหน่ะค่ะ”
“แล้วผลการทดลองเป็นยังไงบ้างหล่ะคะ” ยูกิถามด๊อกเตอร์
“เลือดของเธอดีมาก
บวกกับเซลล์ในตัวของโตโต้ ไม่แน่เราอาจเพาะเชื้อเพื่อหยุดเรื่องนี้ได้นะ”
“ยังไงเหรอครับ
บอกหน่อยสิ” แบทถามไป
“ถ้าจะเอาง่ายๆ คือเราเอาแค่ตัวอย่างเลือดของเธอ
บวกกับตัวของเขาไป ก็สามารถเพาะเชื้อที่จะหยุดเรื่องนี้ได้นะ”
ออโรร่าได้ยินถึงกับตกใจ แล้วก็วิ่งไปกอดโตโต้ไว้แน่น
“หนูไม่ให้พี่เขาไปเด็ดขาด”
“นี่ หนู
พี่รู้ว่าหนูผูกพันกับเขา แต่ถ้าเราไม่ทำ ก็ช่วยโลกนี้ไม่ได้นะ” แบทพยายามกล่อมออโรร่า
“เธอเพิ่งจะเจอกับเขา
ให้เวลาเธอตัดสินใจหน่อยเถอะค่ะ” รันพูดขึ้น
“แต่เราไม่มีเวลาแล้วนะครับตอนนี้”
“เอ้า นายนี่
ก็บอกแล้วไงว่าขอเวลาหน่อย ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง” เอกตะคอกใส่ไป
“นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ
ถ้าเชื้อมันไปไกลเกินควบคุม เราจะทำอะไรไม่ได้เลยนะ” แบทพูดไป แต่บรรยากาศด้านในค่อนข้างจะอึมครึมจนเกือบจะได้วางมวยกันแล้ว
"นี่ ใจเย็นๆสิทุกคน ทุกอย่างมันยังแย่ไม่พออีกเหรอ" นาโอมิพยายามจะห้ามศึก
โตโต้เห็นออโรร่าร้องไห้กอดเขาไว้
โตโต้พอเข้าใจเหตุการณ์จึงคุกเข่าลงหาออโรร่า แล้วเช็ดน้ำตาให้เธอ
“ฉัน..รู้..ว่า..เธอ..เสีย..ใจ
แต่..เธอ..ต้อง...เข้มแข็ง”
โตโต้ใช้ความพยายามในการพูดภาษามนุษย์เพื่อพูดปลอบใจเธอ
“หนูไม่อยากให้พี่ไป”
“พี่..ต้อง..ช่วย..โลก”
“ฮือๆๆ
อย่าไปจากหนูเลยนะพี่” ออโรร่าร้องไห้ราวกับจะขาดใจ
“ไม่เป็นไร” โตโต้กอดออโรร่าไว้ ทุกคนถึงกับหยุดนิ่งในทันที
“ฉันขอสาบาน
ฉันจะคุ้มครองเขาอย่างดีเลย” แบทพูดขึ้น
“ถ้างั้น
หนูขออยู่กับพี่เขาซักพักได้หรือเปล่าคะ” ออโรร่าพูดทั้งน้ำตา
จากนั้นไซโคลนก็พาทั้งคู่ไปพักที่ห้องๆหนึ่ง
“แล้วที่นี่นายจะเอายังไงต่อหล่ะเนี่ย” วายุถามแบทไป
“ก็คงต้องพาตัวเขาไปล่ะ
แล้วนี่พี่จะเอาไปยังไงครับ” ภพถามแบทไป
“ฉันจะติดต่อหน่วยของฉันให้ส่งฮอมา
รอที่นี่ก็แล้วกัน” แบทเดินออกไปด้านนอกห้องรับแขก
“ว่าแต่
เราจะเอายังไงต่อดีหล่ะเนี่ย” ไผ่ถามไป
“ก็คงต้องอยู่ที่นี่ไปซักพักแล้วหล่ะ” อาซามิพูดขึ้น
ที่ด้านนอก แบทไปติดต่อหน่วยของเขาเพื่อให้ส่งเฮลิคอปเตอร์มารับตัวเป้าหมาย
“นี่แบท
เรียกฐาน ตอบด้วย”
“ฉันสมศรีรับสาย
นี่ร้อยวันพันปีไม่เห็นติดต่อมาเลยนะแบท”
“ฉันได้ตัวเป้าหมายแล้วหล่ะ”
“จริงเหรอ แล้วนายต้องการอะไรหล่ะ”
“ขอเฮลิคอปเตอร์มารับตัวพวกเราหน่อย”
“งั้นเหรอ จะให้ส่งไปที่ไหนหล่ะ”
“แกะรอยจากที่อยู่ฉันสิ เธอน่าจะรู้นะ”
“ตลอด ว่าแต่นายปลอดภัยนะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วอีกอย่าง ฉันคิดว่าฉันเจอตัวด๊อกเตอร์ไซโคลนแล้วนะ”
“หะ จริงเหรอ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน บอกได้หรือเปล่า”
“บอกยาก ว่าแต่จะส่งฮอมาเมื่อไหร่หล่ะ”
“ตอนนี้ตารางบินเราเต็มแล้ว คงได้พรุ่งนี้เช้าหน่ะ”
“โอเค ยังไงก็ติดต่อมาด้วยแล้วกัน” จากนั้นแบทก็วางสายไป
กลับมายังสถานีวิทยุของปกรณ์ หลังจากที่เขาได้จัดรายการของเขาไปซักพัก
จู่ๆก็มีสัญญาณวิทยุเข้ามายังวิทยุแบบพกพาของเขา เขารีบตอบกลับสัญญาณนั้นไปทันที
“สวัสดี มีใครอยู่ที่นั่นหรือเปล่า”
“นี่ผมปกรณ์รับสาย ความจริงนี่คือเวลานอนของผมนะ”
“ช่วยผมด้วย ผมอยากให้ใครก็ได้มาช่วยผมที”
“ช่วยเรื่องอะไร ว่ามาเลยครับ”
“แถวๆนั้นมีค่ายหรือที่พักอะไรให้ผมหรือเปล่าครับ
ผมไม่ได้กินอะไรมาวันนึงแล้ว แบตผมก็จะหมดแล้วด้วย”
“พอบอกตำแหน่งคุณได้หรือเปล่า”
“ผมอยู่อุดรธานี แถวชานเมืองครับ” หลังจากที่ปกรณ์ได้ยิน เขารีบกางแผนที่ดูในทันที
จากนั้นก็ตอบเขาไป
“ออกจากเมืองไปทางใต้ 10 กิโล คุณจะเจอหมู่บ้าน
ที่นั่นน่าจะมีอะไรให้คุณกินนะ”
“ขอบคุณครับ ผมจะพยายามเดินทางครับ” จากนั้นสัญญาณวิทยุก็โดนตัดไป
ปกรณ์หนุนหมอนนอนอีกครั้ง
กลับมายังห้องลับของไซโคลน
กลุ่มของนาแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องที่ไซโคลนวางไว้ให้
ซึ่งในห้องมีเครื่องปรับอากาศแบบพกพาอยู่ด้วย แถมยังมีน้ำให้อาบ
งานนี้ทุกคนจึงรีบอาบน้ำและซักผ้าของตัวเองตอนที่มีโอกาส
เนื่องจากไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้อาบน้ำแบบนี้อีกเมื่อไหร่ ในตอนนั้นเอง
วายุก็ไปเดินไปหาอาของเขา ซึ่งอยู่ในห้องทดลอง โดยที่อาของเขากำลังทำอะไรบางอย่างอยู่
“คุณอาครับ ทำอะไรอยู่ครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ทดลองผลเลือดอยู่หน่ะ” อาของเขาทดลองอย่างตื่นเต้นมากๆ
“อาครับ อาพูดจริงหรือเปล่าครับเรื่องของโตโต้หน่ะ”
“อารู้ว่ามันทำใจลำบาก แต่ทำยังไงได้
เราไม่มีทางเลือกเท่าไหร่นี่”
ในระหว่างที่พวกเขาทั้งคู่กำลังคุยกัน
จู่ๆยูกิก็เดินเข้ามาด้านใน
“นี่วายุ ฉันทำข้าวเผื่อให้เธอ มากินก่อนสิ”
“เธอไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป”
“ช้าอดหมดนะจ๊ะ เร็วๆด้วย” ยูกิรีบปิดประตูแล้วออกไป
“นั่นแฟนนายงั้นเหรอ” ไซโคลนถามวายุ
“อ่า ไม่ใช่ครับ เราแค่เจอกัน”
“ไม่ต้องอายหรอก เธออายุเท่าไหร่แล้ว ไม่ใช่เด็ก 5
ขวบที่ฉันเคยเล่นด้วยนี่ จริงมั้ย”
และที่ห้องทานอาหารของห้องหลบภัย
ในตอนนั้นเองทุกคนก็รอให้คนอื่นๆที่ยังไม่มามาทานอาหารกัน
แต่ก็ดูเหมือนว่าจะยังมาไม่ครบกันเลย
“นี่ ยูกิหายไปไหนของเขากันนะ” มีร์ถามอย่างสงสัย
“ผมว่าคงจะไปตามวายุอยู่แน่ๆ” ภพตอบไป
“แล้วนี่ออโรร่ายังไม่มาอีกเหรอ” วิคเตอร์ถามไป
“ไม่ต้องลากเธอออกมาหรอก อย่าไปกวนเธอเลย” อาซามิตอบไป
“แต่มันก็น่าเศร้านะ เวลาต้องจากกันไป” ไผ่พูดพลางตักอาหารเข้าปาก
“นั่นดิ น่าไปเคลียร์กับไอ้บ้านั่นชิบหาย” เอกพูดขึ้น
“นี่ ขนาดคนอื่นๆยังไม่รอด แล้วอย่างนายเนี่ยนะ
เดี๋ยวฉันเอาอาหารไปให้ออโรร่าเอง” เชนพูดขึ้น
จากนั้นก็หยิบอาหารส่วนหนึ่งไปที่ห้องพักของออโรร่า
“แล้วนี่ เขาจะไปเมื่อไหร่อย่างงั้นเหรอ” ปัดถามไป
“ฉันไปแอบได้ยินมา น่าจะพรุ่งนี้ตอนเช้านะ” นาตอบไป
“ก็ยังดีนะ จะได้มีเวลาร่ำลากันด้วย” จินพูดจากนั้นก็ดื่มน้ำ
“ฉันไม่อยากเชื่อใจหมอนั่นเท่าไหร่เลยหว่ะ” ชิตพูดอย่างเซงๆ
“เอาน่า ยังไงเขาก็ช่วยโลกนี้ไว้นะ” ฮันเตอร์พูดขึ้นจากนั้นก็กินอาหารในจาน
“ว่าแต่ ถ้าจบเรื่องนี้แล้วเราจะไปไหนกันต่อหล่ะ” เอ็ดเวิร์ดถามไป
“ก็คงต้องไปเรื่อยๆหน่ะ แต่อยู่ที่นี่ก็ดีนะ” จอห์นพูดกับเอ็ดเวิร์ด
"แต่ที่นี่จะปลอดภัยได้นานแค่ไหนกันหล่ะ ว่ามั้ย" นาโอมิพูดจากนั้นก็ดื่มน้ำไปด้วย
“แล้วนี่ ออโรร่าจะเป็นยังไงบ้างนะ” เอลิซ่าถามอย่างเป็นกังวล
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันเถอะครับ” ชิโระพูดขึ้น
จากนั้นก็ดื่มเหล้าของเขาไป
ในห้องๆหนึ่ง
ซึ่งออโรร่ากอดตักของโตโต้และร้องไห้ไปด้วย เธอไม่อยากให้โตโต้ไปแต่ก็ฝืนใจของโตโต้ไม่ได้
โตโต้ทำได้แต่คอยปลอบใจออโรร่า ส่วนรันก็คอยดูอยู่ไม่ห่าง
“พี่คะ หนูไม่อยากให้พี่ไปเลย”
โตโต้พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ลูบหัวออโรร่าไว้
“หนูคงต้องคิดถึงพี่มากๆแน่เลย”
“พี่..ก็..จะ..คิด..ถึง..หนู”
“โตโต้ เธอต้องดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะ” รันพูดกับโตโต้ และในขณะเดียวกัน
ก็มีเสียงคนมาเคาะประตูหน้าห้อง รันในตอนนั้นเองก็เปิดประตูรับในทันที
“อ้าว คุณเชน มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมเอาอาหารมาให้พวกคุณหน่ะ
ดูเหมือนว่าพวกคุณจะยังไม่ได้กินอะไรนะ” เชนเอาอาหารกระป๋องที่เตรียมไว้เอามาให้รัน
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ออโรร่าคงไม่กินหรอกนะ”
“ยังไงก็ต้องกินหน่อยนะครับ จะได้มีแรง”
“ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ” รันหยิบของมา
“ว่าแต่ ออโรร่าเป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็อย่างที่คุณเห็นแหละค่ะ” เชนเหลือบไปเห็นออโรร่านอนกอดโตโต้ไว้
เป็นภาพที่น่าสะเทือนใจที่พวกเขาสองคนจะต้องจากกันไปแล้ว
หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดทำธุระส่วนตัวกันจนเสร็จสรรพ
พวกเขาก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นเอง
ชิตและฮันเตอร์กำลังทำอะไรบางอย่างในขณะที่คนอื่นๆกำลังหลับ ในตอนนั้นเอง
ชิโระกับจินก็เผลอตื่นขึ้น แล้วมาดูชิตและฮันเตอร์ในทันที
“เฮ้ย พวกนายทำอะไรกัน ไม่ไปนอนเหรอ” ชิโระถามอย่างตกใจ
“ผมว่าผมจะเตรียมของแล้วไปจากที่นี่
ก่อนไอ้บ้านั่นจะรู้ตัวหน่ะ” ชิตพูดขึ้น
“ใช่ เราส่งตัวซอมบี้ให้กับหมอนั่น
จะช่วยโลกได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย” ฮันเตอร์พูดขึ้น
“แต่โตโต้ก็เลือกแล้วนี่
พวกนายอย่าคิดอะไรเห็นแก่ตัวแบบนี้สิ” จินพูดขึ้น
และในตอนนั้นเอง เซนได้ยินเสียงก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเพลีย
“โอ้ย นี่ก็ดึกแล้ว จะมาประชุมอะไรกันตอนนี้เนี่ย”
เสียงของเซนทำเอาคนอื่นๆเริ่มตื่นกันเป็นแถว
เนื่องจากพวกเขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“นี่ มีอะไรกันเหรอ เสียงดังโวยวายกันเนี่ย” ปัดพูดด้วยอาการเซงๆ
“เรากำลังจะไปจากที่นี่
ไม่ให้ไอ้บ้านั่นรู้ตัวหน่ะ ฉันว่าจะไปพาโตโต้มาด้วย” ชิตพูดขึ้น
“จริงเหรอพี่ ถ้างั้นผมเอาด้วย” เอกพูดอย่างมั่นใจ
“นี่ รู้ได้ยังไงว่าเขาจะเอาด้วยเนี่ย” ภพพูดขัดไปก่อน
“ถ้าทำแบบนั้น เราจะดูเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า” ไผ่พูดขึ้น
“แล้วนายไม่สงสารออโรร่าเขาหน่อยเหรอ” มีร์พูดขึ้น
“แต่เราต้องทำเพื่อช่วยโลกไม่ใช่เหรอ” อาซามิพูดขึ้น
“เฮ้อ แล้วเราถามโตโต้เขาหรือยัง
หรือต้องให้ออโรร่าถาม” ยูกิถามไป
“ผมว่า เราก็น่าจะรู้ ว่าโตโต้เขาต้องการอะไร
ทำแบบนั้นเขาจะสบายใจเหรอ”
เชนพูดขึ้น
“แต่ผมไม่เชื่อใจไอ้บ้านั่นเหมือนกับที่พี่ชิตพูดนั่นแหละ
จะรู้ได้ไงว่ามันจะได้ผล”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้น
“นี่ คุณอาผมไม่เคยพูดโกหกแม้แต่ครั้งเดียว” วายุพูดขึ้น
“แล้วนายรู้ว่ายังไงว่ามันจะจริงเหรอ ห่ะ” วิคเตอร์พูดขึ้น
“นี่ จะเอายังไงก็เอาเถอะ ฉันได้หมดหล่ะ” จอห์นพูดขึ้น
“นี่ ฉันว่าเราควรจะรอบคอบมากกว่านี้นะ” เอลิซ่าพูดขึ้น
“แล้วนี่จะเอายังไง รีบๆบอกมาดีกว่า” ฮันเตอร์พูดขึ้น แต่ในตอนนั้นเอง นาก็พูดขึ้นว่า
“ผมว่า เราควรจะคิดถึงความรู้สึกของโตโต้เขานะ
เราอย่าให้ความสงสารส่วนตัวมาทำลายความรู้สึกของเขาดีกว่า เขาเลือกแล้วที่จะทำแบบนี้
ถึงเราจะพาเขาไป เขาคงไม่สบายใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ” สิ่งที่นาพูดในตอนนั้นมันทำให้ทุกคนหยุดนิ่งไป แต่ในขณะเดียวกัน
แบทก็เข้ามาในห้องอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“อ้าว นี่พวกนายเอะอะอะไรกันเนี่ย”
ทุกคนไม่มีใครตอบเขา ต่างก็แยกย้ายกันไปนอน
โดยที่ไม่มีใครสนใจแบทเลย แต่ในขณะเดียวกัน นาโอมิก็พูดกับแบท
"อ่า นายหน่ะ อ่า.... แบท ใช่หรือเปล่า ไปนอนเถอะนะ" นาโอมิพูดจากนั้นก็ปิดประตูใส่แบท
เช้าวันต่อมา
หลังจากที่แบทตกลงเรียกเฮลิคอปเตอร์มารับตัวเขากับโตโต้ไป
พวกเขานัดเจอกันที่ลานกว้างๆแถวโรงนา และไม่กี่อึดใจ
เฮลิคอปเตอร์ที่นัดไว้ก็มาในทันที แบทเตรียมพาโตโต้ไปขึ้นฮอ
ในตอนนั้นออโรร่าก็วิ่งมากอดเขาไว้ครั้งสุดท้าย
“พี่คะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ”
โตโต้ไม่พูดอะไรมาก
แต่เขาหลั่งน้ำตาออกมาแล้วกอดออโรร่าไว้
“ไม่เป็นไรนะออโรร่า ทุกอย่างจะเรียบร้อย” รันพยายามปลอบใจออโรร่า
แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะขึ้นฮอ
“ฟิ้ว!!”
จรวดลูกหนึ่งก็บินมาโดนฮอของแบท
จากนั้นฮอก็ตกลงไปในโรงนา ระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
“เฮ้ย นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย” ฮันเตอร์พูดขึ้น
“ฉันก็ไม่รู้ มันฝีมือใครวะเนี่ย” แบทพูดขึ้นจากนั้นก็ชักปืนออกมา
โดยที่ในตอนนั้นเอง มีชายฉกรรจ์ถืออาวุธกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาเปิดฉากยิงพวกเขา
พวกเขาต้องรีบหาที่หลบกันให้วุ่น
“เฮ้ย ไอ้แบท พวกบ้านั่นเป็นใครกันวะเนี่ย” ชิตตะโกนถามเขาไปโดยที่ยังยิงกับพวกมันอยู่
“มันไม่ใช่คนดีก็แล้วกัน ยิงพวกมันเถอะ” ชิโระพูดขึ้นจากนั้นก็ยิงสกัดพวกมันเอาไว้
แต่ทันใดนั้นเอง พวกมันก็ตะโกนออกมา
“เฮ้ย แบท ส่งไอ้บ้านั่นมาให้พวกกูดีกว่า” แบทคุ้นเสียงนั้นมาก
คุ้นจนรู้ทันทีว่าพวกมันเป็นใคร
“นี่พวกมันเป็นใครกันเนี่ย” จินถามแบทไป
“ไม่ได้การหล่ะ บอกด๊อกเตอร์ให้เก็บของไปจากที่นี่
รีบไปให้ไวเลย”
“นี่ นายยังไม่ได้บอกเราเลยนะพวกมันเป็นใคร” เซนถามไป
“พวกมันไม่ใช่คนดีก็แล้วกัน รีบไปเร็ว”
พวกเขารีบกลับเข้าไปในหลุมหลบภัยของไซโคลน
จากนั้นก็ปิดประตูอย่างหนาแน่น
ไซโคลนพยายามเดินมาดูสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"นี่ ด๊อกเตอร์ พวกเรากำลังแย่แล้วเนี่ย" นาโอมิพูดพลางโหลดกระสุนใส่ปืนของเธอ
“นี่ แบท เสียงดังอะไรข้างนอกเนี่ย”
“ด๊อกเตอร์ คุณต้องไปจากที่นี่ พวกมันมาตามล่าคุณแล้ว”
“พวกไหนกัน” ไซโคลนถามอย่างสงสัย
พวกวีกัสครับ
===============================================================================
ดูเหมือนว่าพวกของนากำลังตกที่นั่งลำบาก แล้วพวกวีกัสเป็นใครกันแน่ อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
ความคิดเห็น