ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Evilland - เมืองทรชนคนเย้ยฟ้า

    ลำดับตอนที่ #23 : EP 20 : วางมือ (ตอนจบ)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 80
      1
      11 ส.ค. 62

    ลูกน้องของสุวรรณพาเอกมาพบกับสุวรรณที่กำลังรอเขาอยู่ ซึ่งเมื่อพวกเขาเจอกัน ทั้งเอกและสุวรรณต่างก็จับมือกันในทันทีด้วยความเคารพซึ่งกันและกัน

    ยินดีที่ได้พบคุณครับ แม้จะในสถานการณ์แย่ๆแบบนี้ก็ตามเอกพูดขึ้น

    ไม่เป็นไรครับ ผมรู้ว่าคุณเจออะไรมา ถ้าไม่รังเกียจ เชิญด้านนี้

    สุวรรณพาเอกและพรรคพวกคนอื่นมาด้านใน ซึ่งในตอนนั้นเองสุวรรณก็กำลังวางแผนการรบอยู่บนโต๊ะของเขา

    โมเอกะ เธอไปเอาน้ำมาให้พวกเขาหน่อย

    โมเอกะพยักหน้าแล้วไปเอาน้ำมะนาวเย็นๆมาให้พวกเขาดื่ม จากนั้นเองสุวรรณก็เริ่มเปิดประเด็นในทันที

    ตอนนี้พวก Nation กำลังจะมาที่นี่ เราต้องยันพวกมันเอาไว้ให้ได้ ไม่อย่างงั้นก็คงต้องถอยไปทางอีสานหล่ะ

    ที่ผมจะมาบอกคุณก็คือ เราต้องไปหยุดพวก NSA เดี๋ยวนี้เลยเอกพูดขึ้น

    ทำไมกันหล่ะ ผมได้ข่าวว่าพวกเขาถอยกลับไปเกาะเสม็ดแล้วนี่สุวรรณพูดอย่างแปลกใจ

    เราเคยได้ยินขีปนาวุธของพวกเขาที่ติดตั้งอยู่ที่เกาะหนึ่งแถวนั้น ถ้าพวกเขายิงมา ผู้บริสุทธิ์นับล้านตายกันเกลื่อนแน่แองเจลล่าบอกไป

    มันเป็นจรวดแบบไหนกันหล่ะคะเรย์ถามอย่างสงสัย

    มันเป็นจรวดที่พวกเขาเอามาติดตั้ง เพื่อป้องกันการถอนกำลังของพวกเขา แต่ถ้าพวกเขาติดตั้งอาวุธชีวภาพไป พวกเราจะตายกันหมดแน่

    นี่ก็แปลว่า เราจะต้องไปห้ามพวกเขาไม่ให้ยิงจรวดสินะวินออกความเห็น

    หรือไม่งั้น ก็คงต้องทำลายจรวดนั้นไปเลยสิเซบพูดขึ้น

    แต่ว่าเกาะที่ใช้ยิงจรวดเนี่ยมันอยู่ที่ไหนอย่างงั้นเหรอเวหาพูดขึ้น

    แต่ว่าคุณแองเจลล่ารู้นี่ว่ามันอยู่ที่ไหนไข่มุกพูดอย่างซื่อๆ

    ใช่ แต่ปัญหาคือเราจะบุกไปได้ยังไง พวกนั้นคงสั่งให้คนเฝ้ากันหมดแล้วหล่ะเอย์จิพูดขึ้น

    ไม่แน่นะ ตอนนี้ได้ยินว่ากองเรือพวกเรากำลังล่าถอยนี่เอเรียน่าพูดขึ้น

    เราอาจจะอาศัยจังหวะนี้โจมตีพวกมันก่อนได้นะเกรซพูดขึ้น

    แล้วเรื่องพวกทรยศนี่จะเอายังไงต่อหล่ะซากิริพูดขึ้น

    เราคงต้องแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปกับฉัน ไปล้างแค้นพวกมัน กลุ่มที่สองก็ไปถล่มจรวดของพวกนั้นสิ

    แต่ ไม่ว่าอะไรนะถ้าผมจะออกความเห็นหน่อยหน่ะชนพูดขึ้น

    ไม่ว่าหรอก พวกนายจะพูดอะไรหล่ะสุวรรณพูดขึ้น

    คือเราจะไปเล่นงานพวก Nation ได้ยังไง พวกมันกำลังตามล่าเรานะโซระพูดขึ้น

    ไม่หรอกครับ เราจะอาศัยจังหวะที่พวกมันกำลังเผลอเนี่ย ไปจัดการกับพวกมัน พวกนายพลเชษฐ์มันไม่กล้าออกมารบด้วยตัวเองหรอกเอกพูดอย่างมั่นใจ

    ถ้าอย่างงั้น ก็คงต้องรีบไปกันแล้วหล่ะค่ะวาเดเลรียพูดขึ้น

    โอเค ผม และพวกของผมจะกลับไปที่หน่วย แองเจลล่า ชน โซระ ทั้งสามคนไปจัดการจรวดพวกนั้น

    ผมจะอยู่ที่นี่ ผมพอจะยันพวกมันไว้ได้ ถ่วงเวลาให้พวกคุณหน่ะสุวรรณพูดขึ้น

    ผมยอมตายแต่ไม่ยอมให้พวกมันมาเหยียบที่นี่แน่นอนครับเสือพูดขึ้น

    ดิฉันก็เหมือนกันค่ะติ๋มพูดเสริม

    ถ้าอย่างงั้น ขอให้ทุกคนโชคดี กลับมาเจอกันอย่างปลอดภัยนะครับเอกบอกกับทุกคน จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไปทำงานสุดท้ายของพวกเขา

     

    ทางด้านของหน่วย Nation ในตอนนั้นเองนายพลเชษฐ์กำลังนั่งดื่มให้กับงานของเขา โดยที่เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังมีภัยอันใหญ่หลวงที่ตามตัวเขาอยู่ โดยที่ในขณะเดียวกัน ท่านรองของเขาก็มานั่งดื่มด้วย

    นี่ ท่านรอง ท่านคิดว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนในการบุก

    ไม่เกิน 4 ชั่วโมงครับ

    แล้วแกแน่ใจนะว่าปิดล้อมที่นั่นหมดแล้ว

    ครับท่าน เราปิดทางทุกทางหมดแล้วครับ

    ดีมาก ฆ่าทุกคนที่อยู่ในนั้นให้หมด อย่าให้มันสาวมาถึงเราได้

    ครับท่าน ผมจะจัดการให้ครับ

     

    ทางด้านพวกของเอก ซากิริขับรถพาพวกของเอกกลับไปยังหน่วย Nation ซึ่งซากิริใช้เส้นทางลับที่ไม่มีใครรู้ ลัดเลาะผ่านป่าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขาออกสู่ถนนใหญ่ได้สำเร็จ

    ออกมาได้ซะที รามีเวลาไม่กี่ชั่วโมง ต้องรีบหน่อยหล่ะ

    แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะออกไปได้ จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งสวนมา แล้วก็มาจอดขวางทางพวกเขาด้วย พวกเขาต้องหยุดรถกะทันหัน จากนั้นเจ้าของรถคันดังกล่าวก็ลงจากรถมาในทันที

    ไอ้เพลิง นี่แกยังไม่ตายวินพูดอย่างตกใจ

    ใช่แล้ว ฉันตามพวกแกมา เพื่อสะสางเรื่องของเรายังไงหล่ะ

    ไอ้เพลิง เราไม่มีเวลามายุ่งกับแก หลีกทางไปซะเซบพูดขึ้น

    ใช่ หรือแกอยากตายที่นี่หล่ะเวหาพูดเสริม

    เฮ้อ จริงเหรอ คงจะเป็นแกมากกว่าที่จะตาย ฉันโทรเรียกพวก Nation มาที่นี่แล้ว อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ พวกแกกำลังหนีจากใครอยู่

    ถ้าแกรู้ว่าฉันเป็นใคร ก็ปล่อยเราไปได้แล้วเอย์จิ

    ใช่ กลับไปตอนนี้ตอนที่ยังมีชีวิตดีกว่าซากิริพูดขึ้น

    สายไปแล้ว งานนี้พวกแกไม่รอดแน่ๆเพลิงยิ้มเยาะอย่างชอบใจ

    นี่ แกต้องการอะไรกันแน่เนี่ยเกรซพูดขึ้น แต่ในตอนนั้นเองวินก็ไม่รอช้า วิ่งเข้าไปต่อยหน้าเพลิงในทันที เขาจับเพลิงต่อยหน้าอย่างไม่ยั้งมือและไม่นับแผล

    วิน ใจเย็นๆก่อนสิ เราต้องไปแล้วนะเอเรียน่าพูดขึ้น

    วินไม่ฟังจากนั้นก็ยังคงต่อยเพลิงไปเรื่อยๆ จากนั้นเขาก็ชักปืนออกมา

    แกจะทำอะไรฉันวะเพลิงถามด้วยเสียงสั่นเครือ

    ไม่มีอะไร มึงคิดว่ามึงจะฆ่ากูได้จริงเหรอ แกนี่ยังโง่ไม่เปลี่ยนเลยหว่ะจากนั้นวินก็ยิงหัวเพลิงจนตายคาที่

    เจอกันในนรกนะเว้ยไอ้โง่วินทิ้งศพของเพลิงเอาไว้ แต่จู่ๆไข่มุกก็ตะโกนเรียกวินและคนอื่นๆ

    ทุกคน ฉันเจอนี่ในรถของมันด้วยไข่มุกเอาถุงใส่สมบัติมากมายเอามาให้กับคนอื่นๆดู

    โห เรารวยแล้วแบบนี้เวหาพูดขึ้น

    นั่นสิ สมน้ำหน้าไอ้เพลิงมันหว่ะเซบพูดอย่างสะใจ

    แต่งานของเรายังไม่จบนะ รีบไปกันเถอะวินพูดขึ้น จากนั้นเวหาก็ติดระเบิดลูกหนึ่งเข้าไปในรถของเพลิง จากนั้นพวกเขาก็ขับรถออกไปในทันที ก่อนที่พวก Nation จะตามล่าพวกเขา

     

    ทางด้านของแองเจลล่า แองเจลล่าพาชนและโซระเดินทางไปยังท่าเรือแห่งหนึ่ง ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะมีเรือเร็วจอดรออยู่ พวกเขาต้องรีบทำงานแข่งกับเวลาก่อนที่หน่วย NSA ของยามาโมโตะจะยิงขีปนาวุธถล่มประเทศ แองเจลล่าเดินทางมาเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงท่าเรือประมงแห่งหนึ่ง แต่พวกเขาก็เจอกับพวก Nation ที่เดินตรวจตราอยู่อย่างแน่นหนา แองเจลล่ารีบปรึกษาชนและโซระในทันที

    เราจะเอายังไงต่อดี เรือต้องอยู่ในนั้นแน่แองเจลล่าพูดขึ้น

    ไม่ก็ต้องบุกเข้าไปแบบตรงๆเลยดีกว่าโซระพูดขึ้น

    นั่นสิ เท่าที่ดูพวกมันก็มีไม่มากนี่ชนพูดขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน พวกมันสองคนก็เอาปืนมาจ่อพวกเขาจากด้านหลัง

    เฮ้ย พวกมึง ยกมือขึ้นเดี๋ยวนี้

    ทั้งสามคนยกมือขึ้น โดนที่แองเจลล่ากำลังจะแอบหยิบมีดของเธอ แต่จู่ๆก็มีคนมาแทงมันจากด้านหลัง ส่วนแองเจลล่าก็ปามีดใส่หน้าพวกมัน ชายปริศนาคนนั้นแทงคอมันจนตาย จากนั้นก็เดินมาหาแองเจลล่าในทันที

    คุณราม

    แองเจลล่าวิ่งไปกอดเขาในทันที

    คุณแอน คุณมาทำอะไรที่นี่เนี่ยรามถามเธอในทันที

    ฉันมีงานต้องทำหน่ะ แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่

    แค่กลับบ้านผมหน่ะ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอคุณอีก

    เออนี่คุณ แถวนี้มีเรือให้เราหรือเปล่าครับชนถามเขาไป

    ก็พอมีครับ มีเรือประมงชาวบ้านอยู่ ผมหาน้ำมันได้อยู่รามพูดขึ้น

    ถ้างั้นคุณหาน้ำมันให้พวกเราได้หรือเปล่าครับ ผมจะจัดการพวกมันเองโซระพูดขึ้น

    ถ้าอย่างงั้นผมจัดการเอง เรือจะอยู่ด้านนั้นนะครับ ระวังตัวกันด้วยหล่ะ

    รามเดินไปหาของอีกด้านหนึ่ง ส่วนแองเจลล่าก็จัดการยามส่วนที่เหลือ โดยที่พวกมันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ากำลังโดนโจมตี จากนั้นไม่กี่อึดใจ พวกเขาก็มาถึงเรือประมงลำหนึ่งที่จอดอยู่ริมทะเล พวกเขารีบไปดูสภาพของเรือลำนั้นในทันที

    เรือสภาพดีนะครับ แต่น้ำมันจะหมดแล้วเนี่ยชนดูสภาพเรือลำนั้น

    ว่าแต่ แฟนพี่คงจะเอาน้ำมันมาด้วยนะครับโซระพูดขึ้น และทันใดนั้นเอง รามก็หยิบน้ำมันมาสองแกนลอน แล้วก็ตามมาในทันที

    ผมเอามาแล้วครับ ยังดีที่ยังเหลืออยู่

    ดีเลยค่ะ เรือลำนี้น้ำมันไม่พอไปที่เกาะแน่ๆแองเจลล่าพูดขึ้น

    ว่าแต่พวกคุณจะไปเกาะไหนกันรามถามไป

    เกาะพายุ ฉันมีงานต้องทำที่นั่น

    ผมพาคุณไปได้ ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้วหล่ะ

    รามขึ้นเรือไปเติมน้ำมันให้กับทุกคน  จากนั้นเขาก็ขับเรือออกมาส่งแองเจลล่าในทันที

     

    กลับมายังค่ายของสุวรรณ หลังจากที่สุวรรณตั้งแนวรับของเขาเรียบร้อย ซึ่งมีทั้งปืนกลและปืนยิงรถถัง ทุกอย่างที่เขาเหลือ เขานำมันมาป้องกันค่ายไว้โดยไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เขารีบหารือกับเสือและติ๋ม ลูกน้องสองคนที่เหลือในทันที

    เสือ เราจะต้านพวกมันได้นานแค่ไหน

    “2 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้นนิดหน่อยครับ เสือพูดขึ้น

    ไม่ ต้องอย่างน้อย 3 ชั่วโมง ให้พวกเขามีเวลามากกว่านี้

    แต่ถ้าเราตลบหลังมัน เราอาจชนะก็ได้นะคะติ๋มพูดกับเขา

    หน้าที่ของเรามีแค่ให้พวกนั้นทำงานให้สำเร็จ แค่นั้นพอ

    แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะวางแผนอะไรกัน จู่ๆรถหุ้มเกราะหลายสิบคันก็เริ่มทะลวงแนวรับเข้ามาแล้ว ทหารของสุวรรณพยายามตรึงกำลังอย่างเต็มที่เพื่อต้านมันไว้

    สำคัญอยู่ที่เวลา เสือ นายไปคุมด้านนั้น ติ๋มไปอีกด้าน ยันพวกมันให้นานที่สุด

    เสือและติ๋มรีบหยิบอาวุธไปสกัดทัพของพวกมันไว้ ปืนใหญ่และปืนครกยิงสกัดพวก Nation ที่บุกมากันอย่างหนักหน่วง แต่เนื่องด้วยอาวุธที่มีไม่พอ พวกเขาจึงต้องสู้และถอยเป็นระยะๆ

    พวกนาย รีบถอยกลับเข้าไปก่อนเร็ว

    เสือมองนาฬิกา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว เสือไม่รอช้าทำเส้นทางเพลิงขวางพวกมันเอาไว้ทันที

    ทุกคน สกัดพวกมันไว้ให้นานที่สุดเสือเปลี่ยนที่ตั้งค่ายแล้วยิงสกัดพวกมัน ในขณะที่เวลาก็ผ่านไปทุกที

    ทางด้านของติ๋ม เธอสั่งให้ทหารของเธอยิงสกัดพวกมันเอาไว้ให้นานที่สุด โดยที่ในตอนนั้นเวลาก็ผ่านไปราวจะ 2 ชั่วโมง แต่กระสุนของพวกเขาก็ใกล้จะหมดลงทุกที

    ทุกคน อีกไม่กี่ชั่วโมง อดทนไว้นะ

    แต่ยังไม่ทันขาดคำ จู่ๆเฮลิคอปเตอร์สองลำก็บุกเข้ามาโจมตีพวกเขาจากด้านใน ติ๋มเห็นท่าไม่ดีจึงไปคุมปืนต่อสู้อากาศยานในทันที

    คุณติ๋ม กระสุนอาจมีไม่พอนะครับ

    ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการได้น่า

    ติ๋มจัดการยิงเฮลิคอปเตอร์สองลำที่บินไปมา เธอเล็งยิงได้อย่างแม่นยำจนฮอตกลงมาอย่างง่ายดาย จากนั้นเธอก็เอามันไปยิงสกัดรถหุ้มเกราะของพวกมันอีกครั้ง

    เยี่ยมเลย ทุกคนอย่าไปกลัวมัน

    แต่ยังไม่ทันที่ทุกอย่างจะดีขึ้น จู่ๆก็มีลูกระเบิดควันอะไรบางอย่างลอยใส่พวกเขา เมื่อได้กลิ่นมัน พวกเขารู้ในทันทีว่ามันคืออะไร

    แก๊สน้ำ ตาทุกคนรีบใส่หน้ากากเร็ว

    ทหารของสุวรรณรีบใส่หน้ากากในทันที บางส่วนใส่ไม่ทันก็หมดสติไป จากนั้นพวกมันก็นำกำลังพลบุกขยี้พวกของสุวรรณอย่างไม่รีรอ

    ทุกคน ถอยไปด้านใน เร็ว

    เสือรีบถอนกำลังกลับเข้าไปรวมกำลังกับสุวรรณ แต่จู่ๆเขาก็โดนกระสุนเข้าที่กลางหลัง จนลูกน้องของเขาต้องไปประคองเขาไว้ในทันที

    พี่เสือ เป็นอะไรมั้ยครับ

    ฉันไม่เป็นไรเสือพูดจากนั้นก็มองนาฬิกาของเขา ก็พบว่าใกล้จะ 2 ชั่วโมงครึ่งแล้ว

    รีบถอนกำลังกลับไป ด่วนเลย ไม่ต้องห่วงฉัน

    ลูกน้องของเขารีบสั่งให้คนถอยกลับไปอย่างเร่งด่วน ส่วนเสือก็ล้มลงอยู่ตรงนั้น ในขณะที่พวก Nation ก็กำลังบุกเข้ามาเรื่อยๆ

    ทุกคน รีบถอยกลับไป ด่วนเลย แล้วนี่เสือไปไหนหล่ะเนี่ยติ๋มถามไป

    ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คงชะตาขาดแล้วหล่ะครับ

    ถ้าอย่างงั้นรีบกลับไปหาคุณสุวรรณ ด่วนเลย ฉันจะสกัดมันเอง

    ติ๋มไปคุมปืนกลแล้วยิงสกัดพวกมันเอาไว้ ในขณะเดียวกัน พวกมันก็ยิงสวนเธอมา จนเธอกระเด็นออกไป แต่เธอก็ยังคลานกระเสือกกระสน พวกนั้นพยายามล้อมตัวเธอเอา แต่ติ๋มก็เอาระเบิดที่ติดตัวเธอออกมาถอดสลัก

    โชคดีนะทุกคน

    ติ๋มถอดสลัก จากนั้นก็ระเบิดตัวเองจนพวก Nation ที่ล้อมเธออยู่โดนระเบิดไปด้วย

    ทางด้านของสุวรรณ เขานำกำลังคนของเขาป้องกันพวกมันไว้ในตึกๆหนึ่ง พวกเขาต้านเอาไว้อย่างสุดฤทธิ์แต่พวกมันก็ยังบุกเข้ามาเรื่อยๆ อย่างไม่มีวันจบสิ้น สุวรรณรู้ว่าตัวเองไม่รอดจึงเรียกโมเอกะมาในทันที

    คุณสุวรรณคะ รีบไปจากที่นี่ดีกว่าค่ะ

    ไม่ ฉันจะยันพวกมันเอาไว้ ถ้าฉันเป็นอะไรไป ส่งข้อความนี้ให้กับพวกเขาด้วย

    สุวรรณยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งและโทรศัพท์ให้กับโมเอกะ

    นี่คุณจะฆ่าตัวตายที่นี่เหรอคะ

    ไม่ครับ แต่ผมอยากให้คุณรอดเพื่อทำงานของผม ผมจะยันพวกมันเอาไว้เอง

    แต่ฉันไม่อยากไปโมเอกะกอดสุวรรณเอาไว้แน่น

    ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ถ้าผมรอดผมจะตามคุณไป

    โมเอกะมองหน้าสุวรรณครั้งสุดท้าย จากนั้นเธอก็รีบออกไปยังทางลับในทันที ส่วนสุวรรณก็หยิบปืนกลของเขาแล้วลงไปด้านล่าง ยิงกับพวกมันในทันที

    เข้ามาเลย ไอ้พวกระยำเอ้ย

    สุวรรณยิงสกัดพวกจนกระสุนหมด จากนั้นพวกมันก็รุมยิงสุวรรณจนล้มลงไป และในขณะเดียวกัน หัวหน้าหน่วยคนหนึ่งก็เดินมาเจอกับสุวรรณ เมื่อเขาเห็นว่าสุวรรณยังไม่ตาย จึงรีบเข้ามาคุยในทันที

    ไอ้สุวรรณ ผู้กองเอกอยู่ที่ไหน

    เขาไม่ได้มาที่นี่

    อย่ามาโกหก บอกมาเขาอยู่ที่ไหน

    สุวรรณดูนาฬิกาข้อมือของเขาอย่างใจเย็น จากนั้นก็พูดกับมันว่า

    เขากำลังไปฆ่านายของมึงและนายเก่ากูไงหล่ะ ตอนนี้พวกเขาคงไปถึงแล้ว แกไปไม่ทันแล้วหล่ะ ไอ้พวกนรกเอ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ

    ชายคนนั้นยิงสุวรรณทิ้งในทันที จากนั้นจู่ๆชายอีกคนหนึ่งก็ลากตัวโมเอกะมาหาเขาในทันที

    ท่านครับ เราจับนังนี่ได้ตอนพยายามพังโทรศัพท์ครับ

    บอกฉันมา แกทำอะไรของแก ห่ะหัวหน้าหน่วยคนนั้นยิงคำถาม โมเอกะเห็นศพของสุวรรณก็โกรธมาก เธอผลักตัวออกมา แล้วไปหยิบปืนพกที่เหน็บเอวของชายคนหนึ่ง

    พวกแกไม่มีวันได้อะไรไปจากฉัน

    ปัง!!”

    โมเอกะยิงตัวเองจนตายคาที่ โดยที่คนในหน่วยก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย

    รีบบอกหน่วยที่ใกล้ที่สุด กลับไปที่หน่วยของเรา ด่วนเลยชายคนนั้นวอบอกกับทุกหน่วยในทันที

     

    หน่วย 121 ของนายพลเชษฐ์ได้รับแจ้งจากเพลิงว่าพวกของเอกกำลังกลับไปล้างแค้นที่หน่วยใหญ่ พวกเขารีบตามรอยไปในทันที พวกเขารีบบึ้งรถไปเพื่อกลับไปคุ้มกันนายพลเชษฐ์ แต่จู่ๆเมื่อพวกเขามาเจอกับรถคันหนึ่งที่จอดอยู่ พวกเขารีบไปตรวจสอบในทันทีว่าเป็นรถของใคร รวมทั้งที่นั่นมีวอตกอยู่

    เฮ้ย นี่ใช่วอที่มารายงานเราหรือเปล่า

    และในขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งตรวจศพของเพลิง เขาก็รู้ในทันที

    เฮ้ย ไอ้หมอนี่คือคนที่เราเจอนี่หว่า ไปตรวจรถมันหน่อยสิ

    ชายสามสี่คนไปตรวจสอบรถของเพลิง แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือระเบิดลูกหนึ่ง

    ตู้ม!!”

    ระเบิดลูกนั้นทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า หน่วย Nation ที่ไปตรวจสอบรถตายเรียบไม่มีเหลือเลย

     

    กลับมายังสำนักงานหลักของหน่วย Nation  เอกเอารถมาจอดยังที่ๆหนึ่งซึ่งพวกมันไม่รู้ ในตอนนั้นเองเหลือแค่เจ้าหน้าที่ไม่กี่คนที่ยังอยู่ และเฝ้ายามอยู่แถวๆนั้น เอกรีบมองไปด้านหน้าสำนักงานแล้วคุยกับคนอื่นๆทันที

    ดูเหมือนพวกมันจะไปที่อื่นกันหมดนะ

    ถ้างั้นก็บุกไปตรงๆเลยดีกว่าครับ ให้มันจบไปเลยเอย์จิพูดขึ้น

    แต่ว่า ถ้าพวกนั้นกลับมาที่นี่หล่ะซากิริพูดขึ้น

    ผมจะสกัดมันไว้เอง เผื่อเวลาให้ทุกคนหนีหน่ะเซบพูดขึ้น

    ยังไงเราก็ต้องรอบคอบให้มากกว่านี้นะคะเกรซพูดขึ้น

    ตอนนี้ฉันว่าเราคงไม่เหลืออะไรจะเสียแล้วหล่ะ เอเรียน่าพูดขึ้น

    ไข่มุก เธออยู่ด้านนอกดีกว่า ข้างในมันอันตรายวินพูดกับเธอ

    ไม่หรอก มาถึงตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรแล้วหล่ะไข่มุกพูดขึ้น

    ถ้างั้นฉันจะตั้งระเบิดเวลาไว้แถวนี้ ถ่วงเวลาพวกมันก็แล้วกันเวหาพูดขึ้น

    ยังไงก็ต้องระวังตัวกันด้วยนะทุกคน ไม่รู้ว่าพวกนั้นกำลังทำอะไรอยู่วาเดลเรียพูดขึ้น

    ใช่ค่ะ ฉันจะคุ้มกันทุกคนเองเรย์พูดขึ้น

    โอเคครับทุกคน ลุยกันเลยดีกว่า

    เอกพาพวกเขาไปยังด้านหน้าของสำนักงาน จากนั้นพวกเขาก็เริ่มจัดการคนด้านในทันที

     

    ณ เกาะเสม็ด หลังจากที่ยามาโมโตะหนีออกมาจากอ่าวไทยได้สำเร็จ เขารีบติดต่อลูกน้องของเขาที่อยู่ที่เกาะพายุในทันที

    สวัสดีครับท่านครับลูกน้องของเขารับโทรศัพท์

    จรวดของเราเป็นยังไงบ้าง

    ครับ ตอนนี้เราเล็งเป้าหมายไปที่กรุงเทพแล้วครับ

    รอคำสั่งจากฉัน ห้ามยิงก่อนเด็ดขาด

    แล้วทำไมเราถึงไม่ยิงตอนนี้เลยหล่ะครับ

    รอดูก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรก็แล้วกัน

     

    ณ ทะเลแถวไหนซักแห่งแถบอ่าวไทย รามขับเรือฝ่าคลื่นลมแถวนั้นเพื่อพาแองเจลล่าไปยังเกาะพายุ ซึ่งเป็นเกาะที่ติดตั้งระเบิด โซระเมาเรืออ้วกแตกอยู่รอบๆ ชนได้แต่ดูแลเขาอยู่ใกล้ๆ

    บ้าเอ้ย ไม่ไหวก็ไม่ต้องมาก็ได้นะชนลูบหลังโซระ

    โธ่ แค่นี้สบายมาก ไม่ต้องห่วงหรอกโซระพูดขึ้น

    พวกนายแน่ใจนะที่มาทำงานนี้กับฉันหน่ะแองเจลล่าพูดกับชนและโซระ

    ผมไม่กลัวหรอก ถ้าจะให้ผมกลับไปตอนนี้ไม่มีทางหรอกโซระพูดขึ้น

    นั่นสิ ว่าแต่เราจะถึงเกาะหรือยังเนี่ยชนพูดขึ้น และในขณะเดียวกัน รามก็ตะโกนออกมาเรียกทุกคนในเรือ

    เราถึงเกาะแล้ว

    แต่ในขณะเดียวกัน ปืนกลจากบนเกาะก็ไล่ยิงเรือของพวกเขา รามขับเรือหลบกระสุนปืนกลไป จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นหาดในทันที จากนั้นพวกเขาก็บุกเข้าไปในทันที ก่อนที่จรวดจะถูกยิงออกไป

    ชน โซระ พวกนายสองคนคุ้มกันพวกฉันหน่อยแองเจลล่าบุกเข้าไปในช่องลับพร้อมกับราม ส่วนชนและโซระก็ช่วยคุ้มกันพวกเขาทั้งคู่

    เฮ้ย ชน ขอกระสุนเพิ่มหน่อยสิโซระพูดในขณะที่ยิงกับพวกมัน แต่ไม่ทันไร โซระก็โดนยิงเข้าที่กลางอก ชนต้องรีบมาแบกเขาไว้ในทันที

    เฮ้ย ทำใจดีๆไว้นะเว้ยชนลากโซระเข้าไปในช่องลับ จากนั้นเขาก็รีบดูอาการโซระในทันที

    โซระ อย่าเป็นอะไรนะเว้ยเขากดแผลโซระเอาไว้

    บ้าเอ้ย ไม่เคยโดนหนักๆแบบนี้เลยโซระพูดขึ้น

    ทำใจดีๆไว้นะ ฉันจะไปหายามาแองเจลล่าพูดขึ้น

    ผมไม่เป็นไรหรอก พวกคุณรีบไปเถอะพวกยามบุกเข้ามากันมากมาย ส่วนชนกับโซระก็ยิงพวกมันเอาไว้ไม่ให้บุกเข้ามา

    พวกคุณไปเถอะ ผมกับเพื่อนผมอยู่ได้ ชนกับโซระพูดกับแองเจลล่าครั้งสุดท้าย แองเจลล่าแตะไหล่พวกเขาทั้งคู่ จากนั้นเธอก็เข้าไปด้านในกับราม ส่วนชนและโซระก็อยู่ด้วยกัน

    ดูเหมือนวันนี้พวกเราต้องตายแล้วหว่ะ

    แองเจลล่าพารามเข้าไปในห้องควบคุมการยิงจรวด จากนั้นเธอก็เตรียมวางระเบิดห้องควบคุมภายใน ในระหว่างที่แองเจลล่ากำลังจัดการแผงควบคุม จู่ๆเธอก็ได้ยินสัญญาณเตือน

    จรวดกำลังจะยิงใน 1 นาที ขอให้เตรียมพร้อม

    แย่หล่ะ แบบนี้เราออกไปไม่ได้แน่ คงต้องปิดแผงควบคุม

    แล้วจะยังไงต่อหล่ะครับรามถามไป

    ฉันขอโทษที่พาคุณมาตายที่นี่นะคะ

    ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ไปไหนแล้วหล่ะ

    คุณไม่โกรธฉันนะคะแองเจลล่าถามอีกครั้ง แต่รามก็เข้าไปกอดและจูบเธอ แองเจลล่าก็จูบกลับไปเหมือนกัน จากนั้นมือของเธอก็ไปกดปิดช่องทางเดินจรวด

    ฝาท่อจรวดถูกปิด กรุณาเปิดใน 10 วินาที

    ทั้งคู่กอดกันราวกับว่าจะเป็นกอดสุดท้าย จากนั้นจรวดก็ระเบิดจากด้านในเนื่องจากฝาท่อถูกปิดขวางทางออก เกาะแห่งนั้นระเบิดเป็นจุลไม่เหลือซากสิ่งมีชีวิตแม้แต่สิ่งเดียว

     

    กลับมายังหน่วย Nation เอกและพรรคพวกของเขาบุกเข้าไปยิงทุกคนที่คิดต่อสู้ ยามพวกนั้นมีไม่กี่คน เลยโดนเอกและพวกจัดการได้อย่างง่ายดาย เสียงปืนดังไปทั่วทำให้คนที่หนีตายต้องรีบออกจากที่หน่วยให้เร็วที่สุด

    ใครที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ออกไปให้หมด ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน

    เอกประกาศลั่นกลางหน่วย จากนั้นคนอื่นๆก็รีบออกไปด้านนอก พวกของเอกไม่รอช้าขึ้นลิฟท์ไปยังชึ้นบนสุด ห้องของนายพลเชษฐ์ในทันที

    ทุกคน ระวังตัวด้วย มันอาจมีอะไรรอเราอยู่ก็ได้

    ทางด้านของนายพลเชษฐ์ เขารีบเก็บข้าวของที่เหลือของเขา แล้วรีบออกจากห้องของเขาในทันที

    ผมบอกแล้วนี่ว่าพวกมันต้องมาแน่ๆท่านรองลูกน้องของเขาพูดขึ้น

    เออ แกรีบพาคนไปสกัดมัน เร็ว

    ห่ะ ผมเนี่ยนะครับ ท่านไม่เชื่อผมแล้วยังจะให้ผมไปลุยอีก

    หรือแกอยากมีปัญหากับฉัน ห่ะ

    ท่านรองคนนั้นหยิบปืนมาแล้วยิงนายพลเชษฐ์ นายพลเชษฐ์ล้มลงแน่นิ่งไปในทันที

    เชิญแกตายที่นี่ไปคนเดียวเถอะ

    ท่านรองคนนั้นหยิบกระเป๋าของนายพลเชษฐ์แล้วหนีขึ้นไปชั้นบนในทันที และในขณะเดียวกัน เอกและพรรคพวกก็ขึ้นมาแล้วบุกไปตามตัวนายพลเชษฐ์ในทันที แต่เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็พบว่านายพลเชษฐ์ถูกยิงเสียชีวิตตรงนั้น เขารีบไปตรวจดูศพในทันที

    ไอ้รองเผด็จ มันต้องไปที่ลานจอดฮอแน่ๆ

    เอกและคนอื่นๆรีบวิ่งตามขึ้นไปบนลานจอดฮอ โดยที่ในตอนนั้นเองฮอของรองเผด็จกำลังจะขึ้น เอกวิ่งตามขึ้นไปลากตัวรองเผด็จลงมา จากนั้นก็เอาปืนจ่อนักบิน

    ห้ามขึ้นบินเด็ดขาด จะไปไหนก็ไป ไป๊นักบินคนนั้นรีบหนีออกไป รองเผด็จเอาปืนจะยิงเอก แต่วินก็ไปเตะปืนของเขาจนล้ม จากนั้นก็เอาเท้าไปเหยียบเขาไว้ในทันที

    มึงจะไปไหนไอ้ระยำ

    หลังจากนั้นไม่นาน เอกก็วิ่งมากระชากคอเสื้อรองเผด็จขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้น

    มึงกล้ามากนะที่ทำแบบนี้

    อย่าทำอะไรฉันนะเอก ฉันไม่ได้ตั้งใจ นายพลเชษฐ์สั่งการทุกอย่าง

    เรื่องของมึงเถอะหว่ะเอกยิงรองเผด็จที่หัวจนตายคาที่ หลังจากนั้นทุกอย่างก็เหมือนหยุดนิ่ง พวกเขานั่งครุ่นคิดกันว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปกับพวกเขา แล้วจู่ๆก็มีข้อความเข้ามาที่โทรศัพท์ของเวหา

    ทุกคน มีข้อความมา จากใครไม่รู้

    ในข้อความระบุว่า ถ้าคุณได้เห็นข้อความนี้ ผมคงไม่รอดแล้วหล่ะ ขอบคุณที่ทำให้สิ่งที่ผมคาดหวังเป็นจริง ความจริงแล้วพวกเรามันก็เป็นเบี้ยเหมือนกันหมดในเกมนี้ เพียงแต่ผมจะทำยังไงให้เป็นคนเล่นเอง แต่ก็ช่างมันเถอะ คุณทำได้ก็ดีแล้ว ผมขอให้คุณโชคดีกับชีวิตหลังจากนี้ ปล.ที่ทางเหนือ ผมมีบ้านใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งสถานการณ์ไม่เลวร้าย พวกคุณไปหลบที่นั่นก่อนซักพักก็ได้นะ แล้วก็สุดท้าย ตอนนี้พรรคพวกของผมที่มาจากทางอีสานกำลังบุกเข้ามายึดกรุงเทพ รีบไปซะก่อนที่พวกเขามาถึงแล้วกัน สุวรรณ

    ดูเหมือนว่าคุณแองเจลล่าก็ไม่น่ารอดเหมือนกันนะครับเอย์จิพูดขึ้น

    แต่สิ่งที่พวกเขาทำ ช่วยคนไทยได้นับแสนคนเลยนะซากิริพูดขึ้น

    และในตอนนั้นเอง เอกก็นึกอะไรบางอย่างได้ เขาจึงโทรศัพท์ไปหาใครคนหนึ่ง เมื่อปลายสายรับ การสนทนาก็เริ่มขึ้นในทันที

    ฮัลโหล นั่นใครพูดหน่ะ

    คุณยามาโมโตะ นี่ผมเอง

    คุณเอก ใช่พวกคุณหรือเปล่าที่ระเบิดจรวดผมซะเกลี้ยง

    ใช่ ผมเอง ผมจะมาบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วหล่ะ

    นี่ แล้วผมจะเชื่อคุณได้ยังไงหล่ะ

    คุณก็ส่งคนมาดูเองสิจากนั้นไม่นานเอกก็วางสายไป ยามาโมโตะได้ยินหลังจากนั้นจึงส่งกำลังคนที่เหลือมาสังเกตการณ์ และเพื่อช่วยเหลือทหารของเขาที่ยังติดค้างอยู่บนแผ่นดินใหญ่

    แล้วแบบนี้เราจะเอายังไงกันต่อดีหล่ะเกรซพูดขึ้น

    ฉันจะไปจากที่นี่ ฉันเบื่อเรื่องแบบนี้แล้วหว่ะเวหาพูดขึ้นพลางนั่งถอนใจอยู่ตรงนั้น

    นั่นสิ สุดท้าย เรามันก็แค่พวกที่ประวัติศาสตร์ใช้แล้วทิ้งสินะเซบพูดขึ้นอีกครั้ง

    วิน เธอจะเอายังไงต่อหล่ะไข่มุกกุมมือวินเอาไว้

    ฉันจะไป แล้วลืมทุก อย่างจะไปกับฉันมั้ยวินจับมือไข่มุกจากนั้นก็จูบไข่มุกไปหนึ่งที

    แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีขบวนรถที่ขบวนหนึ่งมาล้อมตึกของ Nation เอาไว้ ซึ่งพวกนั้นกำลังจะบุกขึ้นมาด้านบนเพื่อกำจัดทุกคนที่อยู่บนดาดฟ้า

    เราไปจากที่นี่กันเถอะ

    เอกพาทุกคน และในตอนนั้นเองเวหาก็กดระเบิดไป ระเบิดได้ทำลายส่วนล่างของตึกทำเอาพวกมันตายกันมากมาย ส่วนเฮลิคอปเตอร์ของเอกก็ค่อยๆบินออกไป พวกเขามุ่งไปทางด้านเหนือ ตามคำบอกของสุวรรณ พวกเขาไม่รู้เลยว่าเส้นทางข้างหน้าของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่พวกเขาก็หวังว่ามันคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่

    และหลังจากที่เหตุการณ์สงบลง ยามาโมโตะส่งคนของเขามาจัดการนำทหารของเขาออกไปจากกรุงเทพ จากนั้นกองกำลังของเขาก็กลับออกไปจากน่านน้ำไทย โดยที่กองพลจากอีสานก็เข้ายึดกรุงเทพเอาไว้

    วินและพรรคพวกนั่งฮอมาเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงเขตภาคเหนือ และพวกเขาก็ได้พบกับบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง พวกเขาจอดฮอไว้ที่ลานกว้าง จากนั้นพวกเขาก็มองบ้านหลังนั้นอย่างมีความสุข

    ดูเหมือนว่าพวกเขาคงจะต้องพักกันซะทีหล่ะนะ

    ==================================

    จบแล้วจ้า
    ดูจากเนื้อเรื่องแล้ว ไม่รู้จะมีภาค 2 หรือเปล่า
    รอดูกระแสแป๊ป
    ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันเน้อครับ
    จบเรื่องนี้แล้ว ไปเรื่องนี้ต่อเลยจ้า
    https://writer.dek-d.com/shinobinon/writer/view.php?id=1987789


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×