คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Mission 2 : การรุกรานของนโปเลียน : EP.5 ทำลายกาลเวลา
กองทัพของนโปเลียนยังคงเดินทัพอยู่รอบๆเมือง
รอจนกว่าสถานการณ์จะเข้าสู่ปกติ
พวกเขาพยายามสำรวจรอบเมืองเพื่อดูว่ามีอะไรที่เป็นประโยชน์กับพวกเขาบ้าง
ในตอนนั้นเองซุงวานและพวกก็เดินสำรวจอยู่แถวตึกหลังหนึ่ง แล้วก็มองเข้าไปในตัวเมืองเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง
“นายครับ กำลังมองหาอะไรอยู่ครับ” ลูกน้องของเขาถามซุงวาน
“ฉันกำลังมองหาตึกที่ยังสภาพดีตอนนี้หน่ะ”
“ว่าแต่ ตอนนี้พวกมันไปไหนแล้วครับ”
“มันคงกำลังรอเวลาให้พวกเราเข้าไปหน่ะ” ซุงวานพูดแล้วใช้กล้องส่องทางไกลมองด้วย
“ไฟคลอกขนาดนี้ พวกมันจะยังอยู่เหรอครับ”
“ใช่ ฉันรู้นิสัยพวกมันดี”
“ผมว่าท่านคิดมากไปหน่อยนะครับ”
ในตอนนั้นซุงวานก็วางกล้องส่องทางไกลของเขา
จากนั้นก็ต่อยท้องของมันไปหนึ่งที ทำเอาตัวมันถึงกับทรุดลงในทันที
จากนั้นซุงวานก็พูดต่อ
“เฮ้อ แกรู้มั้ย ถ้าฉันไม่คิดมาก
ป่านนี้ฉันตายไปนานแล้ว”
“ผมขอโทษครับนาย”
“ตอนนี้พวกมันกำลังรอฉันอยู่ เพราะฉะนั้น เราจะไปหามันเอง”
“แล้วนายจะเข้าไปจริงเหรอครับ
รู้เหรอครับมันอยู่ที่ไหน”
“มันต้องอยู่ตึกที่ยังไม่โดนไฟไหม้
เพราะเราจะไปที่นั่น ไปติดตั้งอุปกรณ์ยังไงหล่ะ”
“ว่าแต่ นายจะไปจริงๆเหรอครับ”
“ฉันจะหาตึกอื่น
ให้พวกมันไม่ทันคิดว่าเราจะเปลี่ยนที่หน่ะ”
“แล้วเราจะไปที่ไหนดีหล่ะครับ”
“บ้านใหญ่หลังนั้นไง พวกแกรีบไปดับไฟเร็ว”
ซุงวานสั่งให้พวกของเขาไปช่วยกันดับไฟ
แต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังรับคำสั่ง ไดโยวเซย์ที่แอบอยู่แถวนั้นก็รีบไปบอกคนอื่นๆในทันที
ก่อนที่พวกเขาจะทำสำเร็จ เธอรีบวิ่งและพรางตัวยังบ้านที่คนอื่นๆดักซุ่มอยู่ในทันที
คางุยะ : นี่ๆ
พวกมันเคลื่อนไหวอะไรบ้างตอนนี้
ไดโยวเซย์ : พวกมันกำลังย้ายที่ติดตั้งหน่ะ บ้านหลังนั้น
มันสั่งคนไปดับไฟอยู่ // ไดโยวเซย์ชี้ไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่ไฟกำลังไหม้
นาตาชา : แล้วแบบนี้เราจะเอายังไงต่อดีหล่ะ
นาวิน : เราต้องไปที่นั่น
อย่าให้พวกมันติดตั้งเครื่องได้
อูลริค : ท่าจะยากหน่อยหน่ะ
ทหารฝรั่งเศสกำลังลาดตระเวนแถวนี้อยู่
รา : นี่
นายกลัวพวกฝรั่งเศสตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
นาตาชา : ไม่วายังไงเราก็ต้องลุยค่ะ
ฉันว่าเราไปสังเกตการณ์ที่ตึกนั้นก่อนดีกว่านะ
เซนโนว่า : เห็นด้วย ไอ้ซุงวานมันต้องรีบทำให้จบ
เราก็จะทำเหมือนกัน ไปกันเถอะ
พวกเขารีบเดินทางไปบ้านหลังใหญ่
ซึ่งทหารฝรั่งเศสกำลังขี่ม้าลาดตระเวนในเมืองอยู่ พวกนั้นพยายามค้นหาอะไรบางอย่าง
แต่พวกเขาก็โดนพวกของนาวินดักเล่นงานจนเสียขบวน
คุลุก : นี่ทุกคน
พยายามอำพรางศพของพวกมันด้วย
ปักษา : ฉันรู้
ฉันกำลังทำอยู่นี่ไงหล่ะ // ปักษาโยนศพมันเข้าไปในบ้านที่ไฟไหม้
เซเบอรัส : แล้วนี่เราต้องฆ่าพวกมันหมดมั้ยเนี่ย
อมตะ : เอาแค่ตัวที่มันเห็นเราก็พอแล้ว
ในตอนนั้นเองพวกมันสองตัวที่ขี่ม้ามาเจอก็เตรียมจะหนี
แต่เอิร์ทและเรย์นอร์ฟระดมยิงพวกมันจนตกม้าไป
จากนั้นคนอื่นๆก็ตามไปดูรอบๆเพื่อเก็บงาน
เรย์นอร์ฟ : เก็บงานไม่เคลียร์เลยนะพวกนาย
เอิร์ท : นั่นดิ
แต่ช่างเหอะ ตอนนี้รีบไปจากที่นี่ดีกว่าหว่ะ
นิโคลัส : แล้วม้าสองตัวนี้จะเอายังไงต่อดีหล่ะ
ทาเคชิ : เอาไปเก็บตรงนั้นก่อนสิครับลุง
// นิโคลัสจูงม้าตัวนั้นไปเก็บไว้
แบล็ค : รีบไปต่อดีกว่าทุกคน
ในตอนนั้นเอง
ทหารม้าคนหนึ่งชักดาบมาจะเล่นงานแบล็ค แต่โคลวิสกระโดดกระชากมันลงมา
จากนั้นโคลวิสก็เชือดคอมันทิ้ง
โคลวิส : เฮ้ยนี่
ระวังตัวหน่อยสินายเนี่ย
วาเลเรีย : นี่เราจะเข้าใกล้แล้ว ฉันได้กลิ่นอะไรแหม่งๆด้วย
เวเรียไนท์ : กลิ่นอะไร ฉันได้กลิ่นแต่ไฟไหม้เนี่ย
ยู : ช่างเรื่องกลิ่นก่อนเถอะ
เรารีบไปกันดีกว่า
พวกเขายังคงเดินทางไปเรื่อยๆ กำจัดทหารฝรั่งเศสระหว่างทาง
และไม่นาน พวกเขาก็มาถึงซอยด้านหลังบ้านเป้าหมายที่พวกเขาจะเข้าไปด้านใน
อิโอ : ในที่สุดก็มาถึงซะทีนะเนี่ย
ครูส : TARS ตรวจดูข้าศึกหน่อยสิว่ามีเท่าไหร่
TARS : กำลังตรวจสอบ พบว่าด้านในมีราว 10 กว่าคนได้ครับ
วาเนสซ่า : ถ้าอย่างงั้นคงไม่ยากที่จะเล่นงานมันสินะคะ
นาวิน : แน่นอน
รอให้พวกมันดับไฟให้หมดก่อน แล้วค่อยจัดการมัน
แต่ในขณะเดียวกัน
ก็มีข้อความจากโรโบโกะมาหาพวกเขา นาตาชารีบเปิดอ่านในทันที
โรโบโกะ : คุณนาตาชาคะ พวกคุณมีเวลาแค่ 30 นาทีทำงานนี้
ไม่งั้นเราคงต้องพาตัวคุณกลับค่ะ
นาตาชา : ทำไมถึงพูดแบบนั้นหล่ะ
โรโบโกะ : กาลเวลาในช่วงนี้กำลังเสียหาย
พวกคุณต้องถอนตัวออกมาก่อนที่จะไม่ได้กลับมาอีกค่ะ
โทไบอัส : หะ แล้วเราจะทำงานนี้กันยังไงหล่ะเนี่ย
นาตาชา : เราคงรอไม่ได้แล้ว
ต้องบุกเข้าไปในบ้านเลยหล่ะ
นาวิน : ใช่
เราจะแบ่งกำลังกันไปนะ รอซุ่มอยู่ในบ้าน จนกว่ามันจะมา เอาหล่ะ ไปได้
พวกเขาแยกย้ายกันแอบเข้าไปแผงตัวในบ้าน
รอจนกว่าซุงวานและพรรคพวกจะเข้ามาติดตั้งเครื่องมือด้านใน
ทางด้านของซุงวาน หลังจากที่พวกเขาสั่งให้คนไปดับไฟที่บ้าน
ในตอนนั้นเอง เขาก็คิดแผนการได้บางอย่าง
เขาบอกลูกน้องให้เปลี่ยนที่ติดตั้งอุปกรณ์ใหม่
เขาเรียกลูกน้องของเขามารับคำสั่งในทันที
“คุณซุงวาน มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เราจะเปลี่ยนที่ตั้งเครื่องใหม่
ไปอยู่ในเมืองหน่ะ”
“แต่ว่า เราเพิ่งจะดับไฟเสร็จนะครับ”
“พวกมันคงไปดักรอเราที่นั่นแล้ว
เราต้องไม่ให้พวกมันรู้”
“ได้ครับ”
แต่ในขณะเดียวกัน
ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรหาซุงวาน เขารีบรับสายทันที
“ครับท่าน”
“ซุงวาน นายมีเวลา 20 นาทีติดตั้งเครื่อง
แล้วเราต้องไปแล้ว”
“หะ ว่าไงนะครับท่าน”
“ฟังไม่ผิดหหรอก นายมีเวลาแค่ 20 นาทีเท่านั้น
ไม่งั้นนายอาจติดอยู่ที่นี่ตลอดไป”
“20 นาทีไม่พอให้คนของผมทำงานหรอกครับ”
“พวกคุณต้องรีบทำ ติดตั้งเครื่องใช้เวลาแค่ 5
นาทีนี่”
“นี่ คุณไม่รู้เหรอว่ามันเสี่ยงแค่ไหน” จากนั้นสายก็ตัดไป
ซุงวานแทบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ลงพื้น
“มีอะไรเหรอครับนาย”
“เปลี่ยนแผนแล้ว เราต้องไปตั้งเครื่องในบ้านนั้น”
“จริงเหรอครับ
พวกมันอาจจะไปดักรอเราที่นั่นแล้วนะครับ”
“เออ ฉันรู้ ก็ไปจัดการพวกมันก่อนสิ”
“ได้ครับท่าน”
คนของซุงวานรีบบุกเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังนั้น
แต่ในขณะเดียวกัน ทหารของนโปเลียนนายหนึ่งก็ตามหาซุงวาน
จากนั้นก็มารายงานคำสั่งกับเขาในทันที
“คุณซุงวานครับ ท่านนโปเลียนเรียกท่านครับ”
“ไปบอกท่านนายพล เดี๋ยวผมจะตามไป”
ในตอนนั้นเอง ซุงวานก็ขี่ม้าแล้วถือปืนไปในยังบ้านหลังใหญ่ที่เตรียมการไว้ในทันที
ทางด้านของนาวินและพวก เขาบุกเข้าไปยังหลังบ้าน
บางส่วนก็ไต่ขึ้นไปยังชั้นสอง เพื่อเตรียมรับมือกับพวกของซุงวานที่กำลังจะมา
และในขณะเดียวกันพวกเขาก็สังหารคนของซุงวานที่เผ้ายามอยู่รอบๆไปด้วย
จากนั้นพวกเขาก็ไปประจำยังจุดต่างๆ แล้วติดตั้งอาวุธเพื่อเตรียมเข้าปะทะ
นาวิน : นาตาชา
ด้านล่างต้องระวังไว้หน่อยนะ // นาวินวอบอกนาตาชา
นาตาชา : แน่นอน
ถ้ามีอะไรฉันจะวอบอกไปแล้วกัน
นาวิน : พวกเรา
ไปกระจายอยู่ด้านข้างด้วย อย่าให้พวกมันขนาบข้างเราได้
นิโคลัส : ฉันเตรียมก่อนที่นายจะสั่งอีกไอ้หนู
คุลุก : งานนี้เราได้ปะทะหนักแน่นอน
ใช่มั้ย
อมตะ : นั่นดิ
ไม่แน่งานนี้อาจเละกันหมดก็ได้
อิโอ : ครูส
ด้านขวาเป็นยังไงบ้าง ตอบหน่อย // อิโอวอถาม
ครูส : พร้อมแล้ว
ระวังฝั่งของนายก็แล้วกัน
ทาเคชิ : เออนี่
กระสุนของเราจะมีพอหรือเปล่า
ยู : ไม่รู้สิ
แต่ยังไงก็ประหยัดๆหน่อยแล้วกัน
โคลวิส : ตอนนี้เรามีเวลาเหลือแค่ไหนกันหล่ะ
รา : เท่าที่จับเวลา
น่าจะเหลือไม่ถึง 20 นาทีได้
คางุยะ : แต่เราจะต้านได้เกิน
10 นาทีหรือเปล่าหล่ะเนี่ย
แบล็ค : ถ้าอย่างงั้น
ก็คงต้องระเบิดตึกนี้ถึงแล้วหล่ะ รา จัดการหน่อยแล้วกัน //
ราพยักหน้าจากนั้นก็ไปดำเนินการอะไรบางอย่าง
ส่วนด้านล่าง
นาตาชาก็เตรียมคนของเธอเพื่อตั้งรับพวกของซุงวานที่กำลังบุกเข้ามา
นาตาชา : ทุกคน
เราต้องต้านให้ได้ 20 นาที จากนั้นก็ไปจากที่นี่
ปักษา : งานง่ายจังเลย
แบบนี้ก็หวานหมูหล่ะ // ปักษาควงมีดไปมา
เซเบอรัส : แหม่ นายก็บอกแบบนี้ทุกงานหน่ะ สุดท้ายเป็นไงหล่ะ
วาเลเรีย : ช่างมันเถอะ ว่าแต่งานนี้เรามีแผนสำรองมั้ยหล่ะ
เวเรียไนท์ : ก็คงต้องระเบิดตึกนี้ทิ้งทั้งหมดหล่ะ
วาเนสซ่า : ฉันเห็นรากำลังไปรอบๆตึก คงไปวางระเบิดหล่ะมั้ง
อูลริค : ตอนนี้ก็ผ่านไป
3 นาทีแล้ว พวกมันยังไม่มาอีกเหรอ
เซนโนว่า : ไม่ต้องห่วง ถ้าไอ้ซุงวานจะมา
มันต้องจัดชุดใหญ่แน่ๆ
ไดโยวเซย์ : จะกลัวอะไรหล่ะ พวกมันคงมีแต่พวกกุ๊ยล่ะ
โทไบอัส : นี่ TARS นายจะช่วยคุ้มกันเราได้หรือเปล่า
TARS : ตอนนี้ผมยังใช้การได้ 80 % ครับคุณโทไบอัส
ทางด้านของเอิร์ทและเรย์นอร์ฟที่ดักซุ่มอยู่ด้านบน
พวกเขาทั้งคู่กำลังมองดูกลุ่มของซุงวานที่กำลังบุกมา
ในตอนนั้นเองเขาก็เห็นคนของซุงวานำลังจะบุกมา
พร้อมกับจรวดลูกหนึ่งที่กำลังลอยมาหาพวกเขา
เรย์นอร์ฟ : ชิบหายแล้ว หลบเร็ว
จรวดลูกนั้นทำลายหอคอยที่พวกเขาอยู่ พวกเขาหนีลงมาได้อย่างหวุดหวิด
เอิร์ท : บ้าเอ้ย
รีบไปเตือนคนอื่นดีกว่า
พวกเขาทั้งคู่รีบลงไปชั้นล่าง
เพื่อเตือนว่าพวกของซุงวานกำลังบุกมา
ทางด้านพวกที่อยู่ชั้นล่าง
ก็ได้ยินเสียงระเบิดดัง พวกเขารู้ทันทีว่าพวกมันบุกมาแล้ว พวกเขาจึงเตรียมอาวุธพร้อมในทันที
นาวิน : ระวังนะทุกคน
พวกมันมาแล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน
พวกของซุงวานก็ยิงจรวดถล่มพวกเขา พวกเขารีบหาที่หลบกันให้วุ่น
จากนั้นก็ยิงสวนกลับไปอย่างหนักหน่วง
นิโคลัส : อย่าเพิ่งยิง เรายังไม่เห็นตัวมันเลย
จากนั้นไม่นาน พวกมันก็บุกเข้ามาจนได้ พวกเขายิงสกัดพวกมัน
เสียงดังไปทั่วตึก คนของซุงวานล้มตายมากมายเนื่องจากว่าเป็นฝ่ายบุก
ทาเคชิ : เข้ามาเลยไอ้พวกชาติชั่ว
ตายห่าซะ
โคลวิส : ใจเย็นๆสิ
เดี๋ยวกระสุนก็หมดหรอก // โคลวิสยิงหัวพวกมัน
คุลุก : เอาระเบิดไปกินซะไอ้เวร
// คุลุกยิงธนูระเบิดใส่พวกมัน
อมตะ : ประหยัดลูกดอกหน่อยนะเว้ย
ของไม่ได้หาง่ายๆ // อมตะยิงสู้พวกมันต่อ
อิโอ : ครูส
ด้านนั้นเป็นยังไงบ้าง ตอบด้วย // อิโอวอถามครูส
ครูส : ปะทะหนักเลย
ตอนนี้ฉันต้องถอยมาแล้วหล่ะ // ครูสถอยมาพร้อมปืนกลของเขา
คางุยะ : แล้วนี่ราเขาหายไปไหนหล่ะเนี่ย
คางุยะพูดยังไม่ทำขาดคำ
ราก็วิ่งมายิงสกัดพวกมันไว้ทันที
แบล็ค : นี่เธอ
ไปวางระเบิดมาเป็นยังไงบ้างหล่ะ
รา : เรียบร้อยแล้ว
รอฉันจุดชนวนแค่นั้น
ที่ชั้นบนก็ปะทะกันอย่างหนัก
ส่วนชั้นล่างก็รับการปะทะกันต่อ โดยที่นาตาชายังคอยจับเวลาไปด้วย
นาตาชา : อีก 12
นาที ทุกคนระวังด้วยหล่ะ
ปักษา : ห่ะ
ตั้ง 12 นาที งานนี้เราตายหมดแน่
เซเบอรัส : อ้าว กลัวแล้วงั้นเหรอพ่อคนเก่ง //
เซเบอรัสยิงปะทะกับพวกมัน
เวเรียไนท์ : ฉันว่า รอให้ถึง 3 นาทีแล้วไปดีกว่า
วาเลเรีย : นั่นสิ ไม่งั้นเราตายกันหมดแน่ //
วาเลเรียยิงใส่พวกมัน แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีปืนใหญ่ยิงกดพวกเขาจากด้านนอก
ทำเอาพวกเขาต้องหาที่หลบกันให้วุ่น
อูลริค : บ้าเอ้ย
นี่มันจะถล่มตึกนี้หรือไงเนี่ย
เซนโนว่า : ไม่ต้องห่วง ซุงวานมันไม่ทำลายตึกนี้หรอก
ในขณะเดียวกัน
เอิร์ทและเรย์นอร์ฟก็ลงมาสมทบกับพวกของนาตาชา เนื่องจากว่าชั้นบนของตึกกำลังโดนโจมตีอย่างหนัก
โทไบอัส : เอิร์ท เรย์นอร์ฟ ข้างบนเป็นยังไงบ้างเนี่ย
เรย์นอร์ฟ : ใครอยู่ได้ก็โคตรเก่งแล้ว มันยิงถล่มหนักขนาดนั้น
เอิร์ท : เออนี่
นี่มันกี่นาทีแล้วหล่ะเนี่ย
ไดโยวเซย์ : 12 นาทีอ่ะ เออ ตอนนี้ 11 นาทีแล้ว //
ไดโยวเซย์พูดขึ้น ในขณะที่คนอื่นๆก็เริ่มจะอารมณ์เสีย
เนื่องจากว่าจะต้านพวกมันไม่ได้แล้ว ทางด้านของซุงวาน
เขาส่งกำลังคนก็ไปเตรียมติดตั้งเครื่องกาลเวลา
ในตอนนั้นเองซุงวานไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว
พวกเขาจึงสั่งให้ลูกน้องของเขาติดตั้งเครื่องกาลเวลามันที่ด้านหน้าตึกนั้น
“ท่านครับ นี่ท่านทำอะไรครับเนี่ย”
“เราไม่มีเวลาแล้ว ตั้งเครื่องไปเลย” ซุงวานพูดขึ้น
“แต่ว่า ไม่ได้นะครับท่าน” ซุงวานได้ยินดังนั้นจึงยิงหมอนั่นจนตายคาที่
“มีใครจะพูดต่อไหม ติดตั้งเครื่องเดี๋ยวนี้”
วิศวกรพวกนั้นพากันติดตั้งเครื่องกาลเวลาในทันที
โดยที่พวกของนาวินดันเหลือบไปเห็นพวกมันกำลังทำงานอยู่
วาเนสซ่าเห็นดังนั้นจึงวิ่งไปบอกนาและพรรคพวกในทันที
วาเนสซ่า : ทุกคน พวกมันเริ่มติดตั้งเครื่องกาลเวลาแล้ว
เซนโนว่า : เฮ้อ ไอ้ซุงวานมันไม่เคยสนอะไรจริงๆ
ยู : ถ้าอย่างงั้นเราคงต้องทำอะไรหน่อยแล้วหล่ะ
นาวิน : เราคงต้องใช้จรวดแล้วหล่ะ
ด้านหน้าพวกมันคุมกำลังกันหนาแน่นแน่ๆ
นาตาชา : เรามีจรวดลูกเดียว
ลูกนี้วาเนสซ่าเพิ่งปรับแต่งมันหน่ะ
นาวิน : ถ้าอย่างงั้นฉันจัดการเอง
นาวินหยิบจรวดของเขาพร้อมเครื่องยิงแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้นดาดฟ้าอย่างเร่งรีบ
โดยฝ่าห่ากระสุนของพวกมัน
นาตาชา : ทุกคน
ยิงคุ้มกันเขาเร็ว
นาตาชาคอยยิงปืนกลสกัดพวกของซุงวานที่กำลังบุกเข้ามา
โดยที่นาวินก็วิ่งขึ้นไปด้านบนดาดฟ้าเรียบร้อยแล้ว
เซเบอรัส : นี่วินจะทำอะไรของเขากันหล่ะเนี่ย
ปักษา : คงจะยิงจรวดใส่เครื่องบ้านั่นหล่ะมั้ง
// ปักษาพูดขึ้นจากนั้นก็ปามีดบินใส่พวกมัน
นิโคลัส : แล้วนี่เหลืออีกกี่นาทีเนี่ย
ไดโยวเซย์ : ตอนนี้ 9 นาทีค่ะลุง // เธอตอบไป
อิโอ : เราคงตายตั้งแต่
3 นาทีแรกแล้วเนี่ย
ยู : แต่ว่าพวกมันเริ่มตั้งเครื่องกาลเวลาแล้วนี่
// ยูพูดขึ้นในขณะที่กำลังยิงสกัดพวกมัน
คุลุก : สงสัยพวกมันก็คงไม่มีเวลาเหมือนกัน
// คุลุกพูดแล้วยิงธนูระบิดใส่พวกมัน
อมตะ : ถ้าอย่างงั้นเราได้เปรียบสินะ
อูลริค : เสียเปรียบมากกว่าแบบนี้
บ้าเอ้ย
แบล็ค : หวังว่าวินคงจะทำสำเร็จนะ
// แบล็คพูดจากนั้นก็ขว้างระเบิดใส่พวกมันจนพวกมันกระเด็นไปคนละทาง
แต่พวกมันก็ยังบุกเข้ามาโดยที่กระสุนของพวกเขาใกล้จะหมดแล้ว
เซนโนว่า : กระสุนหมดแล้ว ชักมีดออกมาเร็ว
พวกเขาชักมีดและอาวุธระยะประชิดออกมาแล้วพยายามดักทางพวกมันเอาไว้
เพื่อไม่ให้พวกมันเข้าถึงตัววินที่กำลังไปจัดการเครื่องกาลเวลา
ทาเคชิ : พวกบ้านี่จะเยอะไปไหนวะ
// ทาเคชิพูดแล้วใช้มีดปักคอมัน
เวเรียไนท์ : แล้วนี่วินไปไหนของเขาหล่ะเนี่ย //
เธอพูดแล้วปดาหอกใส่อกมัน
วาเลเรีย : ไปถามนาตาชาดูสิ //
มันคนหนึ่งจะเอาดาบแทงวาเลเรีย แต่โคลวิสก็กระโดดเตะหนามันติดกำแพง
โคลวิส : นี่
มีสมาธิกันหน่อยสิ
ครูส : วินไปจัดการเครื่องบ้านั่นอยู่เนี่ย
TARS ตอนนี้พวกมันเหลือกี่คนเนี่ย
// TARS ใช้แสงอินฟราเรดสังเกตการณ์อยู่ซักพัก
TARS : คำนวณแล้ว ประมาณ 100 คนครับ
วาเนสซ่า : เราต้องไปจากที่นี่ ไม่งั้นตายหมดแน่ //
วาเนสซ่าพูดแล้วขว้างระเบิดใส่พวกมัน
รา : ทุกคนถอยออกมา
เร็ว // ราใช้ระเบิดไฮโดรเจนชนิดเล็กปาใส่พวกมัน เสียงระเบิดดงลั่นไปทั่วทั้งตึก
ทำเอาตึกสั่นสะเทือนไปทั่ว แม้แต่ซุงวานยังสัมผัสถึงแรงนั้นได้
“พวกมันเอาจริงนี่หว่า” ซุงวานพูดขึ้น
“ท่านครับ อีก 1 นาทีติดตั้งเครื่องเสร็จครับ”
“ดี รีบจัดการเลย เหลือแค่ 6 นาทีเท่านั้น”
ซุงวานส่งคนบุกเข้าไประลอกสุดท้าย
เพื่อไปเล่นงานพวกของวิน แต่พวกของวินยังต้านพวกมันไว้ได้อย่างเข้มแข็ง
เอิร์ท : โธ่เอ้ยวิน
ทำอะไรหน่อยสิวะ
เรย์นอร์ฟ : นั่นดิ พวกเราจะตายกันหมดแล้วนะเว้ย
คางุยะ : นี่เราฝากชีวิตไว้ที่วินคนเดียวหรือเปล่าเนี่ย
// เธอพูดจากนั้นก็ใช้กรรไกรปักเข้าลำคอพวกมันแล้วทิ้งศพไป
นาตาชา : เชื่อใจเขาสิ
เขาต้องมาแน่
นาตาชาพูดขึ้นในขณะที่กำลังสู้กับพวกมัน
และทางด้านของวิน เขารีบขึ้นไปยังดาดฟ้าตึกแล้วออกไปทางด้านบน แต่มันก็ไม่ง่าย
เพราะด้านบนดาดฟ้ามีทหารฝรั่งเศสนับสิบคอยยิงเขา
วินจึงต้องยิงสกัดพวกมันเอาไว้ไม่ให้ยิงกดเขา จากนั้นเขาก็มองไปยังด้านล่าง
ซึ่งพวกของซุงวานก็ใกล้จะทำงานสำเร็จแล้ว
“ไอ้ซุงวาน แกไม่รอดแน่”
นาวินเล็ง RPG ชนิดพิเศษไปยังเครื่องกาลเวลาอย่างบรรจง
เนื่องจากว่าเขามีจรวดลูกเดียวที่จะจัดการเครื่องนั่นได้
“ตู้ม”
จรวดลูกนั้นลอยไป ท่ามกลางความตกใจของซุงวาน
“หาที่หลบเว้ย”
“ตู้ม”
จรวดลูกนั้นโดนเครื่องกาลเวลาเข้าเต็มเปา
ในตอนแรกมันอาจไม่ได้สร้างความเสียหายอะไร แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง
สารตัวหนึ่งที่ติดมากับจรวดก็ค่อยเข้ากัดกร่อนและทำลายตัวเครื่องอย่างช้าๆ
ซุงวานตกใจมากที่ได้เห็นแบบนั้น
“บ้าเอ้ย นี่มันสารบ้าอะไรวะเนี่ย”
“นี่มันกรดพิเศษนี่ครับ”
“ก็เอาอะไรชะล้างมันสิ”
“มันต้องใช้สารชนิดพิเศษของมันครับ
ไม่อย่างงั้นกรดมันจะทำงานหนักขึ้นครับ”
ซุงวานและพรรคพวกได้แต่มองเครื่องกาลเวลาหลอมละลายไปต่อหน้าต่อตา
ทำให้ลีซุงวานแทบคลั่ง ซุงวานหยิบปืนกลแล้วยิงนาวินที่อยู่บนดาดฟ้าในทันที
วินรีบหาที่หลบกระสุนแล้วรีบลงไปด้านล่างเพื่อสมทบกันคนอื่นๆในทันที โดยที่นาวินรีบไปหานาตาชาในทันทีเพื่อไปรายงานภารกิจกับเธอ
นาวิน : ฉันมาแล้ว!!
// นาวินวิ่งมาหานาตาชาแล้วยิงสกัดพวกมันเอาไว้
นาตาชา : แล้วเป็นยังไงบ้างหล่ะ
นาวิน : เครื่องพังแล้ว
ฉันคิดว่านะ
นาตาชา : ดีเลย
รอแป๊ปนะ // นาตาชารีบโฮโลแกรมติดต่อโรโบโกะในทันที
นาตาชา : โรโบโกะ
เราทำลายเครื่องกาลเวลาเรียบร้อยแล้ว
โรโบโกะ : ดีมากเลยค่ะ พวกคุณคงอยากกลับบ้านสินะคะ รอแป๊ปนะ
ในขณะเดียวกันนั้นเอง โรโบโกะก็รีบเปิดประตูกาลเวลาในทันทีเพื่อให้พวกเขาทุกคนหนี
แต่ประตูปรากฏที่ด้านหลังของตึก ทำเอาพวกเขาถึงกับแปลกใจ
โรโบโกะ : เราหาตำแหน่งวางประตูได้แค่ที่ด้านหลังค่ะ
พวกคุณมีเวลา 2 นาที รีบเข้าไปด้านในนะคะ
นาตาชา : ทุกคน
รีบไปจากที่นี่ ตามฉันมา
นาตาชารีบพาทุกคนวิ่งออกจากตัวตึก ในขณะที่พวกของซุงวานก็พยายามไล่ตามพวกนั้นอย่างติดๆเนื่องจากว่าแค้นใจที่พวกเขาทำลายเครื่องกาลเวลาลงได้
หลังจากที่พวกเขาออกผ่านทางประตูด้านหลัง พวกเขาก็เห็นประตูกาลเวลาสีฟ้าในทันที
นาวิน : ทุกคน
รีบเข้าไปเร็ว
ทุกคนรีบเข้าไปในประตูกาลเวลาอย่างเร่งรีบ โดยที่ในตอนนั้นเองราและวาเนสซ่าก็วางระเบิดไว้ที่ประตูด้านหลัง
ป้องกันพวกของซุงวานที่กำลังตามมา หลังจากที่พวกเขาหนีไปได้สำเร็จ พวกของซุงวานก็ตามไปไม่ทัน
และยังโดนระเบิดที่วางเอาไว้เป็นกับดักอีก ทำเอาพวกของซุงวานตายไปมากมาย
ซุงวานเดินมาเรื่อยๆเพื่อมาดูสถานการณ์ด้านหลัง
โดยที่เขาได้แต่กัดฟันกรอดๆ มองดูลูกน้องของเขาตายกันจนเกือบหมด
จากนั้นไม่นานก็มีโทรศัพท์กาลเวลาติดต่อมาทางเขา ซุงวานรับสายในทันที
“ซุงวาน รายงานสถานการณ์สิ”
“พวกมันทำลายเครื่องกาลเวลาของเราไปแล้ว”
“บ้าเอ้ย แกทำงานยังไงวะ”
“เฮ้อ แล้วนี่จะเอายังไงต่อหล่ะ” ซุงวานถามอย่างสงสัย
“กลับมาก่อน ฉันมีงานใหม่ให้นายทำ”
ซุงวานถึงกับถีบกำแพงแถวนั้นไป จากนั้นพวกเขาก็ค่อยๆหลับฐานตัวเองผ่านทางประตูกาลเวลาสีดำของพวกเขา
===================================================================================
กลับมาแล้วหลังจากที่หายไปโคตรนาน ความจริงเรื่องนี้คุณ Eagle Sonic ขอให้กลับมาทำต่อ ก็จัดให้ครับ แต่ว่าอาจจะมาไม่บ่อยเหมือนเรื่องหลักที่กำลังเขียนตอนนี้ครับ
ตอนหน้าพวกเขาจะไปรบที่ไหน หรือมีสมรภูมิรบไหนแนะนำ เม้นท์บอกได้เลยจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig?view_as=subscriber ไปซับแนลผมด้วยเน้อ
ความคิดเห็น