คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Mission 2 : การรุกรานของนโปเลียน : EP.3 เผชิญหน้า
กลุ่มของนาวินขี่ม้าไปเรื่อยๆเพื่อกลับไปรวมกำลังกับกองทัพรัสเซีย
พวกเขาขี่ไปเรื่อยๆจนพบกับกลุ่มชาวบ้านที่อพยพหนีภัยทหารฝรั่งเศสมา
พวกเขาพยายามคุ้มกันชาวบ้านที่อพยพมาด้วยเนื่องจากว่าเดินทางมาเจอกัน
โดยที่ขบวนผู้อพยพค่อนข้างจะเบียดเสียดกัน ชาวบ้านยังกลัวว่าพวกฝรั่งเศสจะมาโจมตีชาวบ้านพวกนี้
นาวิน :
โห
ขบวนชาวบ้านนี่เบียดเสียดกันดีนะเนี่ย
นาตาชา :
สงสัยพวกฝรั่งเศสคงจะเริ่มปล้นหมู่บ้านแล้วนะคะ
ปักษา :
ชาวบ้านเอาเสบียงมาเยอะด้วย
ท่าทางจะต้องหนีอีกนานเลยเนี่ย
เซเบอรัส :
ก็ชาวบ้านเอาเสบียงไปแล้วเผายุ้งฉางทิ้งหมด
ไม่ให้เสบียงไปถึงพวกมันไงหล่ะ
วาเลเรีย :
แล้วนี่
อีกนานมั้ยเนี่ยกว่าจะถึงมอสโกเนี่ย
เวเรียไนท์ :
ถามคุณนาตาชาสิ
ว่าไกลแค่ไหน คุณนาตาชาคะ
นาตาชา :
โรโบโกะ
เราเหลือระยะอีกแค่ไหนกว่าจะไปถึง
โรโบโกะ :
ประมาณ
14 กิโลเมตรได้ค่ะ
ไดโยวเซย์ :
คงเดินกันนานเป็นวันเลยหล่ะค่ะเนี่ย
และในขณะเดียวกัน
ก็มีเสียงปืนดังมาแต่ไกล และมีควันไฟลอยมาด้วย
ซึ่งพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
คุลุก :
นี่พวก
มันเกิดอะไรขึ้นตรงนั้นหน่ะ
อมตะ :
ก็ไม่รู้เหมือนกัน
สงสัยพวกมันคงปล้นชาวบ้านอยู่หล่ะมั้ง
ในขณะเดียวกัน
ชาวบ้านก็เริ่มเดินทางกันเร็วมากขึ้นจนเบียดเสียดกับคนอื่น
คางุยะ :
ใจเย็นๆนะคะ
อยู่ในความสงบด้วยค่ะ
อิโอ :
เราต้องพยายามคุมเหตุการณ์ให้อยู่นะ
ไม่งั้นวุ่นวายแน่
ครูส :
TARS นายไปคุมชาวบ้านที่อยู่ตรงนั้นที
TARS : รับทราบ
ผมจัดการเองครับ // TARS กลิ้งตัวไปคุ้มกันชาวบ้านที่อยู่ด้านขวา
เซนโนว่า :
ไม่รู้ว่าพวกไอ้ซุงวานกำลังทำอะไรอยู่กันแน่
ทาเคชิ :
ใจเย็นๆก่อนสิ
พวกมันเพิ่งจะถอยไปนะ
โทไบอัส :
อย่าเพิ่งห่วงเรื่องนั้นเลย
เรารีบไปให้ถึงมอสโกก่อนเถอะ
แบล็ค :
เฮ้อ
เดินทางอีกไกลแน่ๆ เฮ้ย มีอะไรตรงนั้นหน่ะ
แบล็คชี้ไปยังเนินเขาด้านหนึ่ง
ซึ่งทหารม้าคอสแซคกำลังเดินทัพส่วนทางกับพวกเขาไปยังกองทัพฝรั่งเศส
รา : พวกนั้นกำลังทำอะไรอยู่กันหล่ะเนี่ย
วาเนสซ่า :
พวกนั้นคงไปคุ้มกันชาวบ้านที่กำลังอพยพหล่ะมั้ง
ยู : แล้วเราจะไปช่วยพวกเขาดีมั้ยหล่ะ
อูลริค :
อย่าเพิ่งเลย
ตอนนี้เราไปมอสโกก่อนดีกว่า
เรย์นอร์ฟ :
ฉันก็หวังว่าพวกเขาจะถอนกำลังมาทันที
เอิร์ท :
ไม่ต้องห่วงหรอก
คนพวกนี้เก่งกันจะตาย
นิโคลัส :
เออนี่
โคลวิส นายมีน้ำให้กินหรือเปล่า
โคลวิส :
นี่ไงลุง
กินหยัดๆหน่อยนะลุงนะ // นิโคลัสดื่มน้ำ
จากนั้นพวกเขาก็ยังคงเดินทางกันต่อไปจนกว่าจะถึงกรุงมอสโก
กลับมายังพวกของซุงวาน
ซุงวานนำพรรคพวกของพวกเขากลับไปตั้งหลักที่ค่ายของนโปเลียน
ซึ่งในตอนนั้นเขาก็กำลังเตรียมกำลังคนชุดใหม่เพื่อไปเผชิญหน้ากับพวกของนาวิน
เขาได้เรียกให้คนของเขามาคุยเพื่อวางแผนกันต่อ
“คุณซุงวาน
เรียกผมงั้นเหรอ”
“ใช่
ตอนนี้เรามีคนอยู่เท่าไหร่กัน”
“ประมาณ 100
คนพร้อมอาวุธครบมือครับ”
“ไม่น่าจะพอนะ
เราต้องการมากกว่านั้น”
“แต่ว่า
ไอ้หมอนั่นมันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ใช่
มันไม่ธรรมดา” ซุงวานพูดพลางกำหมัดแน่น
“แล้วแบบนี้เราจะสู้กับมันยังไงครับ”
“เราต้องคอยตัดกำลังพวกรัสเซีย
ไม่มีพวกรัสเซีย พวกมันก็ไม่เหลือใครคุ้มกันหล่ะ”
“แต่ว่าพวกมันมีเป็นล้านเลยนะครับ”
“เอาน่า
พวกมันก็แค่เปลือกนอกหน่ะ”
“เราต้องมีอาวุธและกระสุนมากกว่านี้นะครับ”
“ฉันรู้
เรื่องนี้ฉันเตรียมการไว้แล้วล่ะ นายเตรียมคนให้พร้อม เราจะออกโจมตีพวกมัน”
“ได้ครับ”
ชายคนนั้นเดินออกไปจากเต้นท์
ส่วนซุงวานก็คิดอะไรของเขาไปเรื่อย รวมทั้งเรื่องในอดีตของเขากับนาวิน
ภาพวันที่นาวินยิงหน้าอกเขายังไม่หายไป
เขาลูบแผลที่โดนยิง
จากนั้นก็กำหมัดแน่น
กลับมาที่พวกของนาวิน
ในตอนนั้นเอง พวกเขาก็มาถึงค่ายๆหนึ่งชานเมืองมอสโก
ซึ่งตั้งมาเพื่อสกัดกองทัพของนโปเลียน ชาวบ้านรัสเซียก็รีบเดินทางกันต่อไป
ส่วนพวกของนาวินก็ไปยังสนามเพลาะเพื่อเตรียมพร้อมในการตั้งรับข้าศึก
นาวินและพรรคพวกและตรวจสอบอาวุธของพวกเขา
ว่าเพียงพอที่จะตั้งรับพวกข้าศึกได้หรือเปล่า
นาวิน :
ทุกคน
อาวุธเราตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
นาตาชา :
เรามีปืนเล็กยาวแบบลูกเลื่อน
แต่กระสุนมีไม่มากนะ
นาวิน :
ถ้างั้นคงต้องใช้ปืนคาบศิลากันหล่ะ
คุลุก :
ธนูฉันก็พอยิงกับพวกมันได้อยู่นะ
อมตะ :
เออ
อย่าให้มันเข้าใกล้ที่จะพอยิงนายได้แล้วกัน
วาเลเรีย :
ถ้างั้นคงต้องรอให้พวกมันเข้าบุกระยะประชิดกับเราหล่ะ
เวเรียไนท์ :
จะกลัวอะไรหล่ะ
ให้ TARS ยิงสกัดพวกมันไว้สิ
TARS : อ่า
กระสุนของผมมีทั้งหมด 1200 นัดครับ
อิโอ :
ก็คงต้องยิงประหยัดๆหน่อยสินะ
ครูส :
แล้วอาวุธหนักๆเราไม่มีเลยเหรอ
ปักษา :
ก็มีแค่ระเบิดของวาเนสซ่าหน่ะ
หนักพอมั้ย
วาเนสซ่า :
ระเบิดฉันก็มีไว้ขว้างตอนพวกมันมาใกล้ๆหน่ะ
เซเบอรัส :
เออนี่
มีใครรู้มั้ยตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหน
รา : พวกมันคงอยู่ไม่ไกลจากเราเท่าไหร่หรอก
นิโคลัส :
พวกนั้นคงจะเป็นแค่ทหารม้า
ยังไม่รวมทหารราบที่ตามมาทีหลังนะ
แบล็ค :
พวกมันต้องรวมกำลังบุกมาแน่ๆ
ไม่แบ่งทัพมาหรอก
ทาเคชิ :
ปืนใหญ่ของนโปเลียนร้ายกาจนัก
เราคงต้องทำอะไรรัดกุมหน่อย
เซนโนว่า :
ไม่รู้ว่าไอ้ซุงวานมันทำอะไรด้วย
ยังไงก็อย่าประมาทแล้วกัน
ไดโยวเซย์ :
ว่าแต่พวกมันจะมาถึงเมื่อไหร่กันหล่ะ
คางุยะ :
ไม่รู้สิ
อย่างเร็วก็คงจะพรุ่งนี้หล่ะ
เรย์นอร์ฟ :
ยังไงก็คงต้องประหยัดกระสุนไว้หน่อยหล่ะ
เอิร์ท :
แต่นายก็ยิงปืนคาบศิลาเป็นนี่
กลัวอะไรหล่ะ
ยู : เอ้า
ก็ถ้ากระสุนเราหมด เราก็เสร็จเลยนะ
อูลริค :
ถ้าจะเอาชัวร์ๆ
ก็คงต้องสู้ประชิดกับมันหล่ะ
โคลวิส :
ถ้าแบบนั้นก็หวานหมูฉันเลยหล่ะสินะ
โทไบอัส :
ยังไงก็อย่าประมาทแล้วกัน
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้มันจะทำอะไร
นาวิน :
ถ้างั้นเราแยกย้ายกันไปพักผ่อนดีกว่า
พวกเขาไปหาที่นอนตามสนามเพลาะ
เพื่อที่จะพักผ่อนก่อนที่กองทัพของนโปเลียนจะบุกมาเหยียบกรุงมอสโก
ในช่วงตกดึก
นาวินนอนคิดอะไรของเขาไปเรื่อยเปื่อย ในขณะเดียวกัน
นาตาชาก็เดินมาหานาวินเพื่อมาคุยอะไรบางอย่างกับเขา
นาตาชา :
คุณวิน
ขอคุยด้วยได้หรือเปล่าคะ
นาวิน :
อ้อ
ได้สิ ผมกำลังว่าง
นาตาชา :
คุณรู้จักซุงวานดีแค่ไหน
ฉันอยากรู้ประวัติเขา
นาวิน :
มันเคยเป็นคนในหน่วยเดียวกับผม
แต่เขาเกิดบ้าอยากเป็นพ่อค้าอาวุธ ผมกับพรรคพวกเลยจำเป็นต้องหยุดเขา
ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่ามันจะรอดมาได้
นาตาชา :
ท่าทางหมอนี่จะเป็นตัวอันตรายนะคะ
ในขณะที่กำลังคุยกัน
จู่ๆโรโบโกะก็โฮโลแกรมเข้ามาหานาตาชาในทันที
โรโบโกะ :
คุณนาตาชาคะ
แย่แล้วค่ะ
นาตาชา :
มีอะไรอย่างงั้นเหรอ
โรโบโกะ :
เราได้รับรายงานมาว่าพวกของซุงวานลักลอบเอาอาวุธสมัยใหม่ข้ามเวลามาค่ะ
นาตาชา :
หะ
อาวุธร้ายแรงหรือเปล่า
โรโบโกะ :
ไม่ร้ายแรงค่ะ
แต่ยังไงพวกคุณต้องระวังตัวไว้นะคะ
ในขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกัน
จู่ๆก็มีระเบิดลงใส่สนามเพลาะของทหารรัสเซีย เสียงดังสนั่นไปทั่ว
ทหารรัสเซียหลบเข้าไปในสนามเพลาะกันให้วุ่น พวกของนาวินมาหลบอยู่ในหลุมเดียวกัน
จากนั้นก็คุยกันในทันที
ปักษา :
นี่พวกมันยิงปืนใหญ่ถล่มแล้วเหรอ
คุลุก :
แสดงว่าพวกมันคงมาถึงกันแล้วหล่ะ
เซเบอรัส :
อ่า
เดี๋ยวนะ พวกมันจะเดินทางมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ
วาเลเรีย :
ปืนใหญ่พวกมันอาจจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ก็ได้นะ
เวเรียไนท์ :
เรย์นอร์ฟ
เอิร์ท ส่องกล้องไปดูได้หรือเปล่า
เรย์นอร์ฟ :
แป๊ปนะ
เดี๋ยวจะลองส่องดูให้
เรย์นอร์ฟและเอิร์ทส่องกล้องไปมองรอบๆ
ในตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นควันลอยขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ก็ทำให้เอิร์ทพอรู้ตำแหน่งปืนใหญ่
เอิร์ท :
เจอตำแหน่งปืนใหญ่แล้ว
แต่มันไม่ได้ยิงมาจากด้านหน้า ดูเหมือนมันจะยิงไปด้านบนนะ
อมตะ :
ยิงไปด้านบน
ก็ต้องเป็นปืนพวกปืนครกสินะ
อิโอ :
แต่ว่าดูจากรัศมีระเบิด
ไม่น่าจะเป็นปืนครกยุคนี้นะ
ครูส :
งั้นเหรอ
แล้วเราจะลองปดูหรือเปล่า
เซนโนว่า :
อย่าเลย
มันอาจจะดักซุ่มโจมตีเราก็ได้
อูลริค :
แต่ยังไงก็ต้องลองเสี่ยงดูนะ
ไม่งั้นเราอาจตายกันหมดได้
โทไบอัส :
แล้วเราจะออกไปยังไงหล่ะ
โดนยิงกดแบบนี้
ทาเคชิ :
เราต้องบุกไปเงียบๆ
ไม่ให้มันรู้ตัวหน่ะ
นาตาชา :
เอ๊ะ
ฉันได้รับรายงานจากโรโบโกะหน่ะ ว่าพวกมันลักลอบเอาอาวุธจากโลกอนาคตมา ไม่แน่นะ
มันอาจจะเอามาจริงๆก็ได้
แบล็ค :
นั่นไง
ถ้าเป็นอาวุธสมัยใหม่ มันต้องให้คนคุ้มกันเยอะแน่ๆ
ไดโยวเซย์ :
หรือจะให้ฉันออกไปดูหล่ะ
แล้วฉันจะกลับมา
คางุยะ :
ไม่ต้องหรอก
เราไปกันให้หมดเลยนี่หล่ะ
ยู :
TARS ลองใช้กล้องแสกนความมืดหน่อยได้เปล่า
TARS ใช้กล้องอินฟราเรดส่องไปในป่า
TARS : สถานะ
ตอนนี้มีพวกมันไม่ต่ำกว่า 20 คนอยู่ครับ
รา : น่าจะพอจัดการได้
เธอว่าไงหล่ะ
วาเนสซ่า :
ก็ลุยเลยสิ
ฉันไม่กลัวพวกมันหรอก
นิโคลัส :
โอเค
ถ้างั้นฉันจัดการปืนพวกมันเอง
โคลวิส :
ถ้างั้นฉันออกไปดูก่อนก็แล้วกัน
โคลวิสวิ่งนำเพื่อนๆคนอื่นไปก่อน
โดยที่คนอื่นๆก็วิ่งตามไป แต่พวกมันก็ยิงสกัดเขาไว้ ไดโยวเซย์ใช้ระเบิดควันขว้างอำพรางตัว
จากนั้นพวกเขาก็บุกเข้าไปเล่นงานพวกที่ยิงปืนอยู่ด้านในป่า เมื่อหมอกควันจางลง
พวกมันก็รีบถอยกลับไปพร้อมกับปืนส่วนหนึ่ง
พวกของนาวินรีบเคลียร์พื้นที่จากนั้นก็ตรวจสอบอาวุธที่พวกมันเอามาด้วย
นาวิน :
นั่นไง
ปืนครกของพวกมันนี่หว่า
นาตาชา :
พวกมันลักลอบเอามาได้ยังไงหล่ะเนี่ย
นาวิน :
ยึดมาได้แค่
3 กระบอก พวกมันคงขนบางส่วนกลับไปแล้ว
คุลุก :
ถ้ามันมีอาวุธหนักขนาดนี้
เราลำบากแน่ๆ
เซเบอรัส :
นั่นดิ
ทำไมเราถึงเอาอาวุธหนักๆมาไม่ได้หล่ะ
นาตาชา :
ทำแบบนั้นมันผิดกฎกาลเวลาค่ะ
ปักษา :
แล้วทีพวกมันทำเนี่ยไม่ผิดงั้นเหรอ
อมตะ :
ก็พวกมันเป็นพวกก่อการร้าย
มันจะสนเหรอ
วาเลเรีย :
แต่ว่าถ้าแบบนี้
เราทำงานลำบากแน่
เวเรียไนท์ :
ใช่ๆ
เราน่าจะยื่นเรื่องให้องค์กรเรานะ
อิโอ :
ก็รอกลับไปก่อน
แล้วค่อยยื่นเรื่องก็ได้
ครูส :
แล้วว่าแต่
ใครจะเป็นคนยื่นเรื่องดีหล่ะ
ไดโยวเซย์ :
ก็คงต้องเป็นคุณนาตาชาหล่ะ
คางุยะ :
ว่าแต่
แล้วปืนพวกนี้เราจะเอายังไงหล่ะ
เซนโนว่า :
เราน่าจะเอากลับไปด้วยนะ
มันมีประโยชน์อยู่
โทไบอัส :
โห
น่าจะหนักอยู่นะของพวกนี้
นิโคลัส :
เดี๋ยวฉันจะแบกมันไปเอง
เอามั้ย
ทาเคชิ :
โอเค
แล้วลองเช็คกระสุนดูหรือยังหล่ะ
แบล็ค :
ลองเช็คดูแล้ว
มีกระสุนประมาณ 50 นัดหน่ะ
อูลริค :
ยังพอมีประโยชน์อยู่นะปืนพวกนี้
ยู : อืม
แล้วนี่พวกมันจะมาอีกหรือเปล่าหล่ะ
โคลวิส :
ถ้าจะมาอีกทีก็คงจะทัพใหญ่เลยหล่ะ
รา : เราได้ปืนครกแล้ว
เราคงเล่นงานพวกมันระยะไกลได้หล่ะ
เรย์นอร์ฟ :
โอเคเลย
ตอนนี้รีบกลับไปนอนดีกว่า
เอิร์ท :
นั่นดิ
คืนนี้ขอนอนให้หน่ำใจก่อนแล้วกันนะ
วาเนสซ่า :
เออนี่
TARS คืนนี้เฝ้ายามให้เราด้วยนะ
TARS : รับทราบ
เปลี่ยนเป็นโหมดเฝ้ายาม
พวกเขาเดินทางกลับไปยังค่ายทหารรัสเซียเพื่อพักผ่อน
ก่อนที่ทหารฝรั่งเศสจะบุกมาในวันต่อไป
วันต่อมา
ช่วงบ่าย กองทัพรัสเซียกำลังเตรียมสนามเพลาะเพื่อรับมือทหารฝรั่งเศสที่กำลังจะมา
พวกเขาวางแนวปืนใหญ่และกำลังพลอย่างแข็งขัน
รวมทั้งวางกำลังพลป้องกันไว้อย่างเต็มกำลัง และในไม่กี่อึดใจ
เสียงปืนใหญ่จากฝรั่งเศสก็กระหน่ำยิงใส่พวกเขา ทำเอาพวกเขาต้องหาที่หลบกันให้วุ่น
ทหารรัสเซียพยายามหลบในสนามเพลาะ พวกของนาวินรีบไปมองดูที่แนวรบของพวกฝรั่งเศส
พวกเขาก็พบทหารฝรั่งเศสตั้งแถวเตรียมบุกแนวรับของพวกเขา
นาวิน :
นี่นาตาชา
กำลังพลพวกมันมีเยอะขนาดนี้ เรารับไม่ไหวแน่
นาตาชา :
นั่นสิ
เราคงต้องถอยกลับเมืองแล้วหล่ะ
และไม่กี่อึดใจ
พวกนั้นก็ให้สัญญาณในการเดินทัพ พวกมันตั้งแถวเดินหน้าเข้ามาหาพวกเขา
โดยที่ปืนใหญ่ของพวกมันก็ยังคงยิงกดพวกของนาวินเอาไว้
ปักษา :
ปืนครกยังไงหล่ะ
รีบยิงสกัดพวกมันสิ
อิโอ :
ฉันกับครูสจัดการเอง
ครูส นายเล็งปืนนะ
พวกเขาทั้งคู่ไปประจำที่ปืนครก
จากนั้นครูสก็จัดการเล็งไปยังทหารฝรั่งเศส
เซเบอรัส :
เล็งได้หรือยังครูส
เอาเลยสิ
ครูส :
ใจเย็นๆสิ
กำลังกะระยะอยู่ ตอนนี้หล่ะอิโอ เตรียมยัดลูกใส่เลย // อิโอเตรียมใส่ลูกปืนเข้าไป
วาเลเรีย :
เอาหล่ะ
ยิงได้เลย มันจะมาแล้ว
อิโอใส่ลูกเข้าไป
จานั้นลูกปืนครกก็ไปตกอยู่ตรงหน้าทหารของมัน ทหารมันตายไปนับสิบราย
เวเรียไนท์ :
เยี่ยมเลย
ยิงต่อเรื่อยๆเลยสิ
อิโอและครูสยิงสกัดพวกมันไปนับสิบลูก
แต่พวกมันก็ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
ไดโยวเซย์ :
พวกมันจะเข้ามาใกล้แล้ว
ทำอะไรหน่อยสิ
คางุยะ :
เล็งให้ดีๆหน่อยสิพวกมัน
มันจะยิงมาแล้ว
และในไม่กี่อึดใจ
พวกมันก็ตั้งแถวยิงปืนใส่พวกเขา พวกเขาต้องหาที่หลบเพราะไม่อยากโดนลูกปืนจากพวกมัน
อูลริค :
เรย์นอร์ฟ
เอิร์ท ยิงสกัดพวกมันไว้สิ
เรย์นอร์ฟ :
เอิร์ท
เล็งไปที่พวกนายทหารนะเฟ้ย
เอิร์ท :
เออ
ฉันเล็งไว้แล้วหล่ะ
เรย์นอร์ฟและเอิร์ทยิงสกัดพวกมันไปทีละคน
แต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่ ทำเอาคนอื่นๆต้องมาช่วยกันยิงด้วย
คุลุก :
อมตะ
วันนี้เรามาแข่งฆ่าพวกมันกัน
อมตะ :
ได้เลย
วันนี้นายแพ้ฉันแน่ๆเพื่อน //
อมตะพูดแล้วยิงปืนคาบศิลาใส่มัน
เซนโนว่า :
นี่
อย่ามัวแต่เล่นกันสิ พวกมันจะมาแล้ว
ทาเคชิ :
พี่รู้น่า
แต่ปืนพวกนี้มันยิงยากชิบหายเลย
แบล็ค :
นั่นสิ
ถ้าเอา M60 มาได้จะดีมากเลยเนี่ย
ยู : ทำไมพวกของพวกมันยิงแรงมากเลยเนี่ย
// ยูหลบกระสุนไปด้วยระหว่างยิง
TARS : ปืนบ้านไหนไม่แรงบ้างหล่ะครับคุณยู
นิโคลัส :
ขอกระสุนเพิ่มให้ฉันหน่อยสิ
โทไบอัส :
นี่ลุง
ใช้ประหยัดๆหน่อยสิครับแหม่ // โทไบอัสโยนกระสุนให้กับนิโคลัส
พวกเขายิงปะทะกับพวกฝรั่งเศสอยู่ซักพัก จากนั้นพวกมันก็ติดดาบปลายปืน
แล้วก็วิ่งเข้ามาชาร์จคนที่อยู่ในสนามเพลาะ
โคลวิส :
ระวังนะทุกคน
พวกมันมาแล้ว
รา : วาเนสซ่า
ระเบิดของเธอพร้อมนะ
วาเนสซ่า :
ได้เลย
ขว้างไปเลย
ทั้งคู่ขว้างระเบิดใส่พวกมัน
ระเบิดมือได้ระเบิดเป็นแนวยาว แต่พวกมันก็วิ่งเข้าชาร์จอย่างไม่ยั้ง
นาวิน :
ทุกคน
รู้ดีนะว่าต้องทำยังไง
พวกของนาวินเตรียมอาวุธระยะประชิด
จากนั้นก็รอให้พวกฝรั่งเศสบุกเข้ามา เมื่อพวกมันไต่ขึ้นมาสนามเพลาะได้
พวกเขาก็ปะทะกับทหารฝรั่งเศสอย่างดุเดือด
ทหารรัสเซียก็ติดดาบปลายปืนสู้กับพวกมันด้วย
ทั้งเสียงปืนและเสียงมีดดาบปะทะกันดังไปทั่ว
นาวินจับด้ามกระบอกปืนมันแล้วไปกระแทกหน้ามัน นาตาชาก็ประดาบกับพวกมันถึง 3 คน
ปักษาใช้มีดใส่เชือดคอพวกฝรั่งเศสอย่างว่องไว เซเบอรัสใช้สันปืนฟาดและแทงมัน คุลุกกระหน่ำยิงธนูใส่มัน
อมตะฟันดาบเข้าที่คอของพวกมัน วาเลเรียและเวเรียไนท์ช่วยกันฟาดหอกใส่พวกมัน
ไดโยวเซย์แยกร่างเงาแล้วเล่นงานมัน คางุยะใช้กรรไกรคู่ปาดคอพวกมัน
ครูสและอิโอก็พยายามช่วยกันยิงสวนมันไว้ เซนโนว่าเตะและต่อยพวกมันที่บุกเข้ามา
โทไบอัสใช้ปืนติดดาบแทงพวกมันตายทีละคน นิโคลัสจับพวกนั้นทุ่มและหักคอ
ทาเคชิและแบล็คดวลดาบกับบรรดาพลทหาร โคลวิสกระโดดเตะและต่อยพวกมันจนน่วม
ยูใช้หอกของพวกมันเล่นงานพวกมันไป ราและวาเนสซ่าช่วยกันปาระเบิดสกัดพวกมันที่เข้ามาเสริมทัพ
เอิร์ทและเรย์นอร์ฟยิงพวกมันจากระยะไกล TARS ใช้ตัวเองเป็นโล่กำบังและยิงสกัดพวกมัน
อูลริคเหวี่ยงใส่พวกมันจนมันถอย แต่เมื่อพวกเขาสู้ไปได้ซักพัก
พวกฝรั่งเศสก็ระดมยิงใส่พวกเขา จนพวกเขาต้องถอยกลับไปยังสนามเพลาะ แถมพวกนั้นก็เสริมกำลังมาเรื่อยๆจนพวกเขารับมือไม่ไหว
คุลุก :
รีบถอยดีกว่า
พวกมันเยอะเกินไป
ปักษา :
นี่
เรื่องอะไรจะถอยหล่ะ เรายังสู้ไหวนี่
เซเบอรัส :
ข้าศึกมีมากเกินไป
ถ้าเราไม่ถอย ยิ่งเสียหายหนักแน่
ในตอนนั้นเอง
พวกเขาเห็นกองทัพรัสเซียกำลังล่าถอย ทหารม้าฝรั่งเศสกำลังผลักดันพวกเขากลับไป
วาเลเรีย :
แย่แล้ว
ทหารม้ากำลังรุกคืบนี่
เวเรียไนท์ :
รีบหนีไปจากที่นี่เถอะ
เอาม้ามาเร็ว
ในตอนนั้นเองพวกเขาก็รีบไปขึ้นม้า เพื่อที่จะเตรียมหนีจากกองทัพฝรั่งเศส
เอิร์ทและเรยืนอร์ฟพยายามยิงสกัดแต่ไม่ได้ผลเท่าไหร่
เอิร์ท :
ยันไม่ไหวแล้ว
เราต้องไปเดี๋ยวนี้เลย
เรย์นอร์ฟ :
มีใครยังไม่ไปบ้าง
รีบมาเร็ว
พวกเขาขึ้นม้าได้
จากนั้นก็เตรียมควบไป ในตอนนั้นเองนาวินที่ควบไปทีหลัง
ก็โดนพวกมันคนหนึ่งชนม้าใส่เขา ทำเอาม้าของเขาร่วง
นาตาชา :
วิน
ไม่ // นาตาชาควบม้าจะไปช่วยวิน คนอื่นๆก็ตามมาด้วย พวกเขาพยายามดึงตัววินออกมาในขณะที่เขากำลังตกอยู่ในวงล้อมทหารม้า
เซนโนว่า :
คุณวิน
รีบขึ้นม้าเร็ว เราต้องไปแล้ว
อูลริค :
เร็วสิพวก
พวกเรารอไม่ด้แล้วนะเฟ้ย
นาวินได้สติจึงขึ้นม้าได้
แต่ทหารม้าของพวกมันก็มาขนาบข้างแล้วตัดขาดพวกเขา
พวกมันล้อมวินไว้ในขณะที่คนอื่นๆถอยออกมาเพื่อคุ้มกัน
นาตาชา :
วิน
ไม่ รีบหนีออกมาสิ
ทาเคชิ :
เราต้องไปแล้ว
ไปเดี๋ยวนี้
วินมองตานาตาชา
จากนั้นเขาก็ควบม้าฝ่าออกไปอีกทางหนึ่งที่ไม่แข็งแกร่งนัก
จากนั้นทหารม้าบางส่วนก็ไล่ตามนาวินไป พวกมันพยายามจะไล่ฆ่าคนอื่นๆด้วย
พวกเขาจึงต้องรีบควบม้าออกมาก่อน การหลบหนีเป็นไปอย่างทุลักทุเล
ทหารรัสเซียโดนจับไปมากมาย
พวกของนาตาชารีบควบม้าหนีกลับเข้าไปในเมืองโดยที่ทหารรัสเซียที่ตั้งตัวได้คอยคุ้มกันพวกเขา
นาตาชาพยายามจะหันม้ากลับไปช่วยวิน แต่คนอื่นๆห้ามเอาไว้ก่อน
นาตาชา :
ปล่อยฉัน
ฉันจะไปช่วยวิน
อมตะ :
อย่าเพิ่งเลยครับ
ตอนนี้มันเสี่ยงมาก
นาตาชา :
แต่วินอยู่ในอันตรายนะ
ฉันจะเรียกโรโบโกะหน่อย // เธอโฮโลแกรมหาโรโบโกะในทันที
นาตาชา :
โรโบโกะ
ตอนนี้วินหายตัวไป ฉันอยากเจอตำแหน่งของเขา
โรโบโกะ :
ได้ค่ะ
ตอนนี้ตำแหน่งเขาอยู่ห่างจากเรา 12 ไมล์ค่ะ
ทาเคชิ :
คุณวินจะทำอะไรของเขากันหน่ะ
แบล็ค :
แต่ผมเชื่อนะ
เขาต้องรอดกลับไปได้แน่ๆ
นิโคลัส :
แต่ฉันก็ยังห่วงอยู่ดี
พวกมันกำลังตามล่าตัวเขาอยู่นะ
ยู : ว่าแต่
นี่เราจะออกไปตามหาเขาหรือเปล่าเนี่ย
อิโอ :
อย่าเพิ่งเลย
ตอนนี้พวกฝรั่งเศสคงล้อมมอสโกไว้แล้วหล่ะ
ครูส :
แต่อีกไม่นาน
พวกชาวเมืองจะพากันเผาเมืองนี่หน่า เราก็ต้องถอยอีก
นาตาชา :
ฉันจะลองหาทางดู
ทางลัดที่พอจะเข้าถึงเขา TARS พอจะหาเส้นทางได้หรือเปล่า
TARS : ผลการสแกน
มีแค่ทางเดียวคือฝ่าพวกมัน หรือไม่ก็รอให้คุณวินมาทางแม่น้ำครับ
รา : แบบนี้ไม่ง่ายแน่
แม่น้ำนี้ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือเปล่า
วาเนสซ่า :
นั่นสิ
แต่ยังไงเราก็ต้องลองเสี่ยงดูนะเพื่อช่วยเขา
คางุยะ :
เออนี่ไดโยวเซย์
เธอพรางตัวไปหาเขาได้หรือเปล่า
ไดโยวเซย์ :
นี่
ฉันฝ่าพวกมันไปได้ไม่นานหรอกนะ
โคลวิส :
คุณนาตาชาครับ
คุณคงต้องตัดสินใจแล้วหล่ะครับ
นาตาชา :
เราจะไปตามต้นแม่น้ำ
ยายามติดต่อคุณวินให้มาทางเราให้ได้ โรโบโกะ ให้สัญญาณเตือนคุณวินด้วย
โรโบโกะ :
รับทราบค่ะ
พวกเขารีบควบม้าเลาะไปยังแม่น้ำ
เพื่อรอดูว่าวินจะมาตามที่ TARS คำนวณไว้หรือเปล่า
อีกด้านหนึ่ง
วินควบม้าหนีพวกทหารฝรั่งเศสมาตามม้า เขาพยายามยิงสกัดพวกมันเอาไว้
แต่พวกมันก็ยังตามเขาไม่ลดละ จนกระทั่งตัวเขามาถึงริมหน้าผาแห่งหนึ่ง
ซึ่งเขาลงจากม้าจากนั้นก็เตรียมสู้ตายกับมัน แต่ในตอนนั้นเอง
มีเสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้นมาจากด้านหลังทหารม้าฝรั่งเศส
“คนนี้ฉันจัดการเอง”
จากนั้นซักพัก
ก็ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่ลงจากม้า เดินมาเผชิญหน้ากับวิน
“ไอ้ซุงวาน”
“ขอบใจที่จำฉันได้”
“ฉันน่าจะยิงแกที่หัวซะ”
“เอาน่า
ไหนๆเราก็เจอกันแล้ว ขอพูดแบบเปิดอกกันเลยดีกว่า”
ทั้งคู่จ้องมองตาประสานกัน
ราวกับว่าพร้อมจะห่ำหั่นใส่กันทุกเมื่อ ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่เริ่มจะลับขอบฟ้าไปแล้ว
=================================================
นาวินาวินตกที่นั่งลำบาก เขาจะรอดมาได้หรือไม่ ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
ความคิดเห็น