The Gang Society - เด็กเถื่อนในเมืองคนบาป

ลำดับตอนที่ #8 : วาเลนไทน์ (ตอนพิเศษ)

หลังจากพวกเขากลับมาถึงที่พัก พวกเขาก็นั่งพักเหนื่อยกัน

นากะ : เฮ้อ เหนื่อยจังเลยวันนี้ ว่ามั้ยอ่ะ

มาเรียน่า : นั้นสิจ๊ะ เหนื่อยมากเลยนะเนี่ย

โอ๊ค : ว่าแต่ ซื่อหงยังไม่กลับมาอีกเหรอเนี่ย

พูดยังไม่ทันขาดคำ ซื่อหงก็กลับมาพอดี และทุกคนก็เป็นห่วงกันมาก

ฮาน : เฮ้ยเพื่อน นึกว่าตายไปแล้วซะอีก

ซื่อหง : ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ ไปช่วยตำรวจที่อยู่ด้านหนึ่งหน่ะ

โซเซีย : ไม่เป็นไรก็ดีแล้วหล่ะ ว่าแต่บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเนี่ย

ออก้า : โอ๋ๆๆๆ ไม่ถามเค้าบ้างเหรอจ๊ะ

โลกิน : สวีทกันอยู่นั้นแหละ ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆว่าพวกที่มันโจมตีตำรวจเป็นใครหน่ะ

เวร่า : อาจจะเป็นพวกแก๊งค์แถวนี้หล่ะมั้ง

โทจัง : เออใช่ พูดถึงพวกแก๊งค์แล้วเนี่ย ในเมืองของเรามีแก๊งค์อะไรบ้างหล่ะ

ไอล่า : เฮสเตอร์พอรู้นะ เดี๋ยวให้เขาอธิบายให้ฟังก็แล้วกัน

เฮสเตอร์ : โอเคจ้า ขอต้อนรับสู่เฮสเตอร์รีวิว แก๊งค์ในเมืองนี้มีหลักๆอยู่ 4 แก๊งค์ 1.พวกแก๊งค์ baller แก๊งค์คนดำที่มีอาณาเขตใกล้เคียงกับเรา มันขายยาเป็นหลัก 2. แก๊งค์ young nazi พวกแก๊งค์คนขาว พวกนี้ จะอยู่แถบในย่านคนรวย เก็บค่าคุ้มครองเป็นหลัก 3.แก๊งค์ Mexi พวกนี้เป็นพวกเม็กซิกัน อาณาเขตอยู่ริมชายหาด 4.แก๊งค์ rusmaya พวกรัสเซียนี้อยู่แถบชานเมือง พวกนี้ลักลอบขนแรงงานเถื่อนเข้าประเทศหน่ะ

เดลอา : ว่าแต่ ทำไมไม่มีพวกยากูซ่าหรือแก๊งค์คนจีนบ้างหล่ะ

ซื่อหง : พวกนั้นทำธุรกิจเป็นหลักหน่ะ ไม่ยุ่งกับเรื่องพวกนี้หรอก

ดาริน : แบบนี้ก็แปลว่า แก๊งค์คนดำเป็นแก๊งค์แรกที่เราต้องเจอสินะ

เดลแคน : กลัวอะไรหล่ะ ให้มันมาให้หมดเลยสิ พ่อจะกระทืบหน้าให้

กลับมายังหน่วย L.S.P.D ซึ่งแซคกับเจนเพิ่งจะกลับมาจากโรงพยาบาล พวกเขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แซค : เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ

เจน : แล้วนายคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหรอ

แซค : ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เดี๋ยวฉันต้องรู้แน่ๆ

ระหว่างนั้นเอง ทริชก็เดินเข้ามาพร้อมกันกระเชาผลไม้มาเยี่ยมแซค

ทริช : แซค บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าอ่ะ

แซค : ฉันไม่เป็นไรมากแล้วหล่ะ ขอบคุณนะที่มาเยี่ยมหน่ะ

เจน : แหม่ มีคนให้ของด้วยนะเนี่ย

แซค : นิดหน่อยหน่ะ ว่าแต่เจน แล้วเธอรอดมาได้ยังไงหล่ะ ฉันไม่เห็นเธออยู่ที่หน่วยเลยนี่

เจน : ฉัน เอิ่ม ฉันหนีไปอีกทางแล้วบาดเจ็บหน่ะ แล้วพวกนายก็มาช่วยไว้ไง

ทริช : แล้วใครกันที่ทำกับพวกคุณแบบนี้หล่ะ

แซค : ไม่ต้องห่วง ยังไงฉันจะต้องหาคำตอบให้ได้

ระหว่างนั้นเอง ก็มีเสียงคุยโทรศัพท์อยู่ละแวกใกล้ๆนั้น

“มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนของผมโดนจับกันหมดหล่ะ”

“ก็เมื่อคืนมีพวกไหนไม่รู้มาช่วยมันหน่ะสิ”

“ห่ะ ไหนว่าคุณจัดการได้ทุกอย่างยังไงหล่ะ”

“ผมจัดการได้แน่ ยังไงคุณก็รอฟังข่าวดีจากผมก็แล้วกัน”

มาถึงวันวาเลนไทน์ พวกเด็กๆต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน เพื่อหาของขวัญให้คนพิเศษของพวกเขา

มาเรียน่าทำช็อคโกแลตห่อหนึ่ง แพ็คใส่ซองไว้อย่างดี จากนั้นเธอก็ไปรอนากะที่หน้าคณะของเขา

นากะ : อ้าว มาเรียน่า มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ

มาเรียน่า : คือฉัน วันนี้ไปหาอะไรกินด้วยกันได้หรือเปล่าอ่ะ

นากะ : ได้สิ // พวกเขาเดินไปยังโรงอาหารของโรงเรียน ซึ่งเขาทั้งสองคนนั่งด้วยกันที่โต๊ะที่นั่งได้สองคน

นากะ : ว่าแต่ ทำไมวันนี้เธอถึงมานั่งกินอะไรกับฉันหล่ะ

มาเรียน่า : คือ ฉันมีอะไรจะให้เธอหน่ะ // มาเรียน่ายื่นช็อคโกแลตให้กับนากะ

มาเรียน่า : สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะนากะ

นากะ : อ้อ ขอบคุณมากเลยนะ // นากะรับช็อคโกแลตไว้ // ความจริงเธอไม่น่าลำบากขนาดนี้

มาเรียน่า : ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันเต็มใจอยู่แล้ว

นากะ : เดี๋ยวไว้ว่างๆฉันจะเลี้ยงเธอตอบแทนบ้างนะ

มาเรียน่า : อุ๊ย ขอบคุณมากนะ

ทางด้านโอ๊ค ซึ่งกำลังตามหาเพื่อนของเขาอยู่ แต่เขาก็ต้องมาสะดุดเห็นฮานดักรออยู่ตรงหน้า

โอ๊ค : ฮาน มีอะไรหรือเปล่า

ฮาน : ตามฉันมาที่นี่หน่อยสิ // ฮานดึงแขนเงาไปยังอีกด้านหนึ่งของโรงเรียน ทำเอาโอ๊คตกใจไปพักนึง

โอ๊ค : นายพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย

ฮานยื่นสร้อยเส้นหนึ่งซึ่งดูมีราคาให้เงา

ฮาน : สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ

โอ๊ค : ฮาน นี่นาย….

ฮาน : ก็ไม่มีอะไร เห็นนายเดินผ่านร้านนั้นแล้วมองสร้อยเส้นนี้ตลอด วันนี้ฉันก็เลยซื้อให้นาย

โอ๊ค : ขอบใจนายมากนะ

ฮาน : หันหลังมานี่สิ ฉันจะใส่ให้

โอ๊ค : จะบ้าเหรอ ฉันใส่เองได้หน่ะ // ฮานไม่ฟังจับเงาหันหลังแล้วใส่ให้ แต่โอ๊คไม่ขัดขืนอะไรเลย

ฮาน : แค่นี้แหละ ไม่เห็นยากอะไรเลยเน้อ

ทางด้านโซเซีย ซึ่งหาเพื่อนเขาไม่เจอ ตอนนั้นเขาเจออก้ากำลังดักรอเขาอยู่

โซเซีย : อะไรของนายอีกเนี่ย

ออก้า : รู้มั้ยวันนี้วันอะไร

โซเซีย : วันพุธไง อะไรของนายเนี่ย

ออก้า : วันนี้วันวาเลนไทน์ไง

โซเซีย : แล้วไงเหรอ

ออก้า : แล้วไงเหรอ เอ้านี้ ฉันมีอะไรจะให้ // เป็นแหวนแฟชั่นราคาแพงวงหนึ่งที่โซเซียเล็งมันมาตั้งนาน

โซเซีย : นาย ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

ออก้า : เมื่อไหร่ไม่สำคัญ แต่วันนี้ฉันให้นาย // จากนั้นก็เอาใส่มือของโซเซีย จากนั้นก็หอมแก้มโซเซียไปอีกที คนข้างๆแถวนั้นได้ยินจึงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

โซเซีย : อ้าว โอ๊ค มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย

โอ๊ค : ไม่มีอะไรหรอกน่า

ออก้า : มาสารภาพรักกันหล่ะสิถ้า

ฮาน : คู่นายก็ใช่ย่อยนี่หว่า // ระหว่างนั้นเอง มีกลุ่มคนขาวกลุ่มหนึ่งมาเหยียดพวกเขาทั้งสี่คนว่าเป็นพวกรักร่วมเพศ สี่คนนั้นจะยอมเหรอครับ บวกกับพวกแม่งสิครับ

ที่หน้ามหาวิทยาลัย โลกินโทรหาเวร่าให้มาเจอกันหน้ามหาวิทยาลัย จากนั้นเวร่าก็มาตามนัดทันที

เวร่า : โทรเรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่าเนี่ย

โลกินไม่พูดอะไรยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้

เวร่า : ให้ทำไมเนี่ย

โลกิน : ก็วันนี้วันวาเลนไทน์นี่หน่า

เวร่า : เจ้าชู้อย่างนายเนี่ยนะ นายคงจะไปเอาของใครมาแล้วโมเมว่าเป็นของนาย

โลกิน : ไม่ใช่หรอก ช่อนี้ออกเงินเก็บของฉันให้เธอเลยนะเนี่ย

เวร่า : แต่ยังไงก็ขอบคุณมากก็แล้วกันนะ // เวร่าเก็บดอกไม้ไว้จากนั้นก็เดินกลับบ้านของเธอ

อีกด้านหนึ่งของมหาวิทยาลัย เดลแคนชวนดารินไปดื่มกาแฟที่ร้านแถวนั้น

เดลแคน : เป็นไง ชอบหรือเปล่า

ดาริน : อร่อยจัง ว่าแต่นายพาฉันมาเลี้ยงทำไมหล่ะเนี่ย

เดลแคน : ก็ไม่มีอะไรหรอก เห็นว่าวันนี้วันวาเลนไทน์นี่

ดาริน : นึกว่าจะไปหาสาวอื่นซะอีกนะเนี่ย

เคลแคน : ไม่หรอก ฉันไม่มีแฟนหรอก

ดาริน : งั้นเหรอ แบบนั้นก็ดีหน่ะสิ

ทางคู่ไอล่ากับเฮสเตอร์ก็ไม่น้อยหน้า เฮสเตอร์ปิดตาไอล่าแล้วพาไปยังที่แห่งหนึ่ง

ไอล่า : ถึงหรือยังเนี่ย

เฮสเตอร์ : ถึงแล้วหล่ะ // เฮสเตอร์เปิดตาไอล่า จากนั้นไอล่าก็เห็นช็อคโกแลตเยอะแยะมากมายซึ่งเฮสเตอร์ซื้อให้

ไอล่า : ว้าว ชอบมากเลย

เฮสเตอร์ : แน่นอน สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครัช

ไอล่า : ขอบคุณมากเลยจ้ะ

ทางด้านของโทจัง ซึ่งเพื่อนๆคนอื่นไปฉลองวาเลนไทน์กันหมด ปล่อยให้เธอนั่งเหงาอยู่คนเดียว แต่นั่งได้ไม่ทันไร เดลอาก็มานั่งด้วย

เดลอา : มานั่งอะไรตรงนี้งั้นเหรอ

โทจัง : ไม่มีอะไรหรอก

เดลอา : เพื่อนคนอื่นๆไปฉลองวาเลนไทน์กันหมดสินะ

โทจัง : ก็ประมาณนั้นแหละ

เดลอา : เหมือนกันเลย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เอ้านี่ ฉันให้ // เดลอายื่นช็อคโกแลตให้โทจัง

โทจัง : ให้เหรอ ขอบคุณนะ เอ้านี่ แลกเปลี่ยนกัน // โทจังยื่นช็อคโกแลตของตัวเองให้บ้าง

เดลอา : ขอบคุณมากนะ กำลังอยากได้พอดีเลย

มายังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งในร้านตกแต่งบรรยากาศให้เป็นวันวาเลนไทน์ ซึ่งแซคพาทริชมาทานอาหารร้านนี้

ทริช : ร้านนี้ดีจังเลย ไม่เคยมาก่อนด้วย

แซค : แล้วเธอชอบหรือเปล่าหล่ะ

ทริช : ก็โอเคนะ มานานๆทีได้จะดีมากเลย

แซค : เออนี่ ฉันให้เธอนะ // แซคยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้

ทริช : ขอบคุณมากนะ สวยจังเลย

แซค : เธอชอบก็ดีแล้วหล่ะ

ทางด้านเจนที่มองอยู่ห่างๆ ก็แอบหมั่นไส้คู่นั้นมากๆ แต่ในตอนนั้นเอง ก็มีคนมาสะกิดหลังเธอ ซึ่งนั้นก็คือซื่อหงนั้นเอง

ซื่อหง : เจอกันอีกแล้วนะครับคุณตำรวจ

เจน : ห่ะ นายอีกแล้วเหรอเนี่ย

ซื่อหง : ก็แน่นอนครับ จะใครหล่ะ ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่เหรอ

เจน : ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่มาเดินเล่นหน่ะ ว่าแต่ นายไม่ไปเรียนเหรอ

ซื่อหง : ผมไม่ได้เรียนหรอกครับ ตอนนี้ทำงานรับจ้างทั่วไปหน่ะ ผมมีอะไรจะให้คุณด้วย // ซื่อหงยื่นช็อคโกแลตห่อหนึ่งให้กับเจน

เจน : ห่ะ ฉันไม่ชอบกินของหวานหรอก

ซื่อหง : ผมไม่เชื่อหรอก 90% ของผู้หญิงทุกคนชอบของหวานทุกคน

เจน : ว่าแต่นายไปขโมยที่ไหนมาหล่ะเนี่ย

ซื่อหง : นี่ จะมองผมเป็นคนดีซักวันไม่ได้เลยเหรอ

เจน : ก็ฉันไม่รู้นี่ แต่ยังไงก็ขอบใจมากนะ // เจนรับช็อคโกแลตไว้

ซื่อหง : ผมไปก่อนนะ ผมต้องกลับไปทำงานหล่ะ // จากนั้นเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้เจนมองอยู่ตรงนั้น

ที่บ้านของคิร่า ซึ่งเธอได้รับดูแลอังเดรแทนลอเรน ในตอนนั้นเอง เธอก็คุยแชทอยู่กับฮาเกน

ฮาเกน : ทำอะไรอยู่เหรอตัวเอง

คิร่า : ก็นั่งเล่นเฉยๆอ่ะ แล้วนี่เธออ่ะ เมื่อไหร่จะกลับมาหล่ะ

ฮาเกน : อีกไม่นานหรอก เชื่อฉันสิ

คิร่า : จะพยายามเชื่อจ้ะ

ฮาเกน : สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะจ๊ะที่รัก // ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจให้

คิร่า : เขินนะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ด้วยเช่นกันจ้ะ

ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตู คิร่าไปเปิดประตูต้อนรับ ก็พบลอเรนมาพร้อมกับของขวัญให้กับอังเดร

ลอเรน : เป็นไงจ๊ะ รอพี่นานมั้ย

อังเดร : ผมคิดถึงอยู่พอดีเลยครับพี่

ลอเรน : นี่จ้ะ พี่ให้ เราเกิดวันนี้พอดีนี่หน่ะ

อังเดร : ขอบคุณมากครับพี่

คิร่า : อ้าว วันนี้วันเกิดน้องเธองั้นเหรอ ฉันยังไม่ได้เตรียมของขวัญเลยอ่ะ

ลอเรน : ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่เธอช่วยดูแลอังเดรก็พอแล้วหล่ะ

ลอเรนให้ค่าเลี้ยงดูและค่าอาหารกับคิร่า

คิร่า : อุ๊ย ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะ

ลอเรน : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือว่าให้ตอบแทนนะคะ

อังเดร : ผมคิดถึงบ้านจังเลยครับ

ลอเรน : อดทนหน่อยนะ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาหน่ะ

หลังเลิกเรียน หลังจากที่พวกนากะฉลองวาเลนไทน์เสร็จ พวกเขาก็เดินกลับไปยังหอพักของพวกเขา

นากะ : วันนี้ดีมากเลยนะ ทุกคนว่ามั้ย

มาเรียน่า : นั้นสิ ฉันชอบมากเลยหล่ะ ว่าแต่โซเซีย ทำไมวันนี้ปากแตกมาหล่ะ

โซเซีย : ไม่มีอะไรหรอก วันนี้ไปกัดกับหมาแถวโรงเรียนมาหน่ะ

ฮาน : นั้นดิ หมาแต่ละตัวนี่ปากดีทั้งนั้น

โอ๊ค : เสียดายอาจารย์มาก่อน ไม่งั้นมันน่วมแน่ๆ

ออก้า : ว่าแต่ วันนี้ของพวกนายเป็นยังไงบ้างหล่ะเนี่ย

ซื่อหง : วันนี้เหรอ กร่อยนิดหน่อยแต่ก็โอเคหน่ะ

ระหว่างนั้นเอง พวกเขาก็เจอกลุ่มคนดำกลุ่มที่เคยมีเรื่องกับพวกของนากะมาดักรออยู่แถวนั้น

บาร็อค : เจอกันอีกแล้วนะพวกมึง

โลกิน : อ้าว นึกว่าใคร ทีมงานบาร็อคปัญญาอ่อนนั้นเอง

เวร่า : ว่าแต่พวกแกมีอะไรเหรอวะ

บาร็อค : คราวก่อนเรื่องแข่งบาส พวกแกทำเราเสียหน้า

โทจัง : ก็พวกเอ็งมันอ่อนเองนี่หว่า

เดลอา : นั้นสิ แพ้แล้วก็อยู่ส่วนแพ้สิ

เดลแคน : หรือว่าพวกแกคิดจะมายึดพื้นที่แถวนี้ห่ะ

บาร็อค : ใช่ ลูกพี่เราไม่พอใจมากๆที่พวกแกยึดพื้นที่เราไปหน่ะ

ดาริน : นั้นไม่ใช่พื้นที่ของพวกแกซะหน่อย

เฮสเตอร์ : ก็นั้นหน่ะสิ ไม่เห็นมีป้ายแขวนเลย โฉนดที่ดินก็ไม่มี

ไอล่า : ทางที่ดีวันนี้อย่ามีเรื่องกันเลยดีกว่า

บาร็อค : ไม่มีทาง ถ้าวันนี้เราไม่ได้พื้นที่ขิงเราคืน อย่าหวังว่าพวกแกจะรอดเลย

ซื่อหง : ก็ได้ งั้นมาลองกันซักตั้งเลย

======================================================================

ท่าทางพวกเด็กๆกำลังจะมีเรื่อง แล้วพวกเขาจะเอาตัวรอดได้หรือเปล่าหล่ะเนี่ย ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า