คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : เหล่าแก๊งค์ยึดเมือง
หลังจากที่ชายลึกลับคนนั้นเข้ามาในบ้านของเซนจา
เขาก็เริ่มเปิดประเด็นในการพูดขึ้นทันที
Unknow : ตอนนี้พวกนายต้องรู้นะ
ตอนนี้ซันจีมันกำลังเคลื่อนไหวงานใหญ่
นากะ : ก็งานใหญ่ที่ว่า
มันคือไวรัสที่กำลังก่อตัวไม่ใช่เหรอ
โอ๊ค : นั่นสิ
นายบอกพวกเราช้าไปหน่อยนะ พวกเรากำลังจะแก้มันได้แล้วหล่ะ
Unknow : มันไม่ใช่แค่นั้น ไวรัสนั้นเป็นตัวหลอก
ความจริงมันมีอีกหนึ่งแผนการในการยึดครองเมืองนี้
เจซซิน : ห่ะ
นี่จะบอกว่า ไอ้ซันจีมันใช้วิธีนี้หลอกล่อพวกเรางั้นเหรอ
ฮาน : แล้วพวกมันมีแผนอะไรต่อหล่ะ
บอกหน่อยได้หรือเปล่า
มิเชล : ทุกคน
ฉันได้ยินข่าวมานะ ได้ยินว่าช่วงนี้พวกแก๊งค์กำลังระบาดหนักเลย
โทจัง : จริงด้วย
ได้ยินว่าพวกมันก่อเหตุเยอะกว่าที่ผ่านมา ไม่ทราบว่าจะเกี่ยวกันหรือเปล่าหล่ะ
Unknow : ใช่แล้วหล่ะ เดาถูกแล้ว ซันจีคิดจะใช้แก๊งค์พวกนั้นยึดเมืองนี้สินะ
ออก้า : มันจะไปยากอะไรหล่ะ
เราก็จัดการแก๊งค์พวกนั้นก่อนสิ
โซเซีย : นั่นสิ
แก๊งค์พวกนั้นห่วยแตกจะตายถ้าเทียบกับแก๊งค์ของพวกฉันหน่ะ
Unknow : มันไม่ใช่แบบนั้น
ฉันได้ยินว่ามันจะก่อการอะไรบางอย่าง ให้ตำรวจทำอะไรไม่ได้
สตีฟ : พวกมันจะทำได้ยังไงหล่ะ
ตำรวจเมืองนี้หูตาอย่างกับสัปปะรด
โรเบอร์โต้ : นั่นสิ
แล้วยิ่งตอนนี้ CIA ที่ถือหางพวกมันก็กำลังโดนเก็บอยู่นี่
ฮันเตอร์ : แต่ฉันว่าเราก็ไม่ควรประมาทนะ
เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำอะไรอีกแน่ๆ
ไลท์นิ่ง : นั่นสิ
ฉันเห็นด้วย พวกมันคงไม่หยุดแค่นี้หรอก จนกว่าซันจีจะสั่ง
ซากุระ : แล้ว
พวกมันจะเริ่มที่ตรงไหนหล่ะ นายพอจะรู้หรือเปล่า
Unknow : ฉันก็ไม่แน่ใจ กำลังพยายามตามเรื่องนี้อยู่หน่ะ
เดลอา : แล้วตอนนี้
แผนของเราควรจะทำอะไรต่อไปดีหล่ะคะ
เวร่า : ฉันว่า
เราน่าจะเริ่มสืบแก๊งค์พวกนั้นโดยเร็วเลยนะ
เดลแคน : แต่ว่า
ถ้าเรามาค้นไปทีละแก๊งค์เนี่ย เป็นเดือนเลยมั้งกว่าจะเจอหน่ะ
โลกิน : ถ้างั้น
ผมว่าเราควรจะจัดการพวกแก๊งค์ในเมืองให้จบไปเลยดีกว่า
ดาริน : ไอเดียดีนะ
ถ้าโจมตีพวกมันก่อน เราอาจจะได้เปรียบก็ได้
คามิลล์ : ฉันว่า
ตอนนี้เรามาสกัดกั้นไวรัสของพวกซันจีดีกว่า
เซนจา : ฉันเป็นคนเริ่มเรื่องนี้
ฉันจะจัดการเอง พวกนายคอยดูก็แล้วกัน
มินโฮ : นี่เซน
น่าจะให้คนอื่นด้วยจะดีกว่านะ
เซนจาไปนั่งที่คอมของเธอ
จากนั้นก็ติดตั้งโปรแกรมของเธอ เพื่อทำการสกัดกั้นไวรัสของซันจี
เธอใช้เวลาทำร่วมกับโอ๊คและคามิลล์ซักพัก
จากนั้นก็รอจนกว่าไวรัสของพวกมันจะหายไปหมด
เฮสเตอร์ : เยี่ยมเลย
แบบนี้ก็รอแค่ไวรัสของพวกมันตายหมดสินะ
ไอล่า : ว่าแต่
เรายังไม่รู้เลย ว่าคุณเป็นใคร ทำไมถึงมาบอกเราเรื่องนี้
Unknow : ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก
รู้แค่ว่าผมไม่มีตัวตนก็แล้วกัน ผมขอตัวนะ // จากนั้นเขาก็รีบร้อนออกจากบ้านไป
มาเรียน่า : ดูท่าทางรีบร้อนนะเนี่ย
จะรีบไปไหนของเขากันนะ
ซื่อหง : ผมว่า
เขาคงจะไปสืบเรื่องของพวกซันจีนั้นแหละ
เซบาสเตียน : ถ้าแบบนี้
เราคงจะรอไม่ได้แล้วหล่ะ คงต้องตามหาตัวมันโดยด่วน
ฮาเกน : หรือไม่ก็จัดการพวกแก๊งค์ให้สิ้นซากยังไงหล่ะครับ
คิร่า : ว่าแต่
แก๊งค์ของพวกคุณจะมาร่วมด้วยหรือเปล่าหล่ะ // แก๊งค์ของทุกคนตอบรับเหมือนกันหมด
อังเดร : เยี่ยมไปเลย
แบบนี้เราคงฉะกับพวกมันได้แล้วหล่ะครับ
รัน : ยังไงทุกคนต้องระวังตัวกันหน่อยนะคะ
หนูไม่รู้ว่าพวกมันจะมีแผนอะไรหรือเปล่า
นากะ : ตอนนี้เราไม่มีเวลาแล้ว
ต้องรีบทำอะไรซักอย่างหล่ะ คุณโทไบอัส คงต้องรีบเตรียมคนแล้วหล่ะครับ
โทไบอัส : รับทราบครับคุณนากะ
ผมจะดำเนินการทันทีครับ
หลังจากที่โปรแกรมของเซนจาถูกปล่อยไป
ไวรัสของซันจีก็เริ่มจะสลายตัวไป สถานการณ์เริ่มเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว
ซันจีที่นั่งติดตามผลอยู่ก็ได้รับรายงานจากลูกน้องของเขาทันที
“คุณซันจีครับ
ตอนนี้ไวรัสของเรากำลังจะถูกทำลายแล้วนะครับ”
ซันจี : เร็วกว่าที่คิดซะอีก
คิดว่ายัยเซนจะไม่มีน้ำยาซะแล้ว
“ผมว่า มันคงมีคนช่วยหล่ะครับ”
ซันจี : ใช่
ไอ้นากะ ไอ้หมอนี่ต้องจับมันมาเป็นๆ ฉันจะให้มันมากราบเท้าฉัน
“ผมจะไปตามจับมันมาให้เดี๋ยวนี้แหละครับ”
ซันจี : ไม่ต้อง
งานนี้สำคัญกว่า บอกแก๊งค์อื่นๆด้วย ว่าหลังจากที่แผนสำเร็จ ให้พวกมันลงมือได้เลย
“ได้ครับท่าน”
ที่สำนักงานกระทรวงป้องกันประเทศ
หลายหน่วยงานได้รับคำสั่งให้ไปที่นั่น เนื่องจากว่ามีการรั่วไหลของไวรัสตัวใหม่
อัลเบิร์ต ลอเรน อลิซซ่าและคอนเนอร์ก็ต้องไปที่นั่นด้วยเช่นกัน ในตอนนั้นเอง
พวกเขาก็เจอกันพอดี
อลิซซ่า : สวัสดีค่ะ
ดิฉันอลิซซ่าจาก FBI
คอนเนอร์ : ส่วนผมคอนเนอร์
เจ้าหน้าที่ FBI ครับ
อัลเบิร์ต : ผมอัลเบิร์ต
ได้รับคำสั่งจาก CIA ให้มาดำเนินเรื่องที่นี่ครับ
ลอเรน : ดิฉันเป็นนักสืบเอกชนด้านความมั่นคง
ลอเรนค่ะ
อลิซซ่า : ว่าแต่
CIA อย่างพวกคุณมาทำอะไรที่นี่กันหล่ะ
อัลเบิร์ต : ทางหน่วยเหนือสั่งให้ผมมาสืบเรื่องไวรัสพวกนี้หน่ะครับ
ลอเรน : เท่าที่ดู
ตอนนี้มันกำลังจะลามไปทั่วประเทศแล้วนี่คะ
คอนเนอร์ : ใช่ครับ
เดี๋ยวผมจะพาคุณไปหาเจ้าหน้าที่ในนั้น
พวกเขาพากันเข้าไปด้านในอาคารสำนักงานป้องกันประเทศ
ในตอนนั้นเอง พวกเขาพบกับอดัมและคนอื่นๆโดยบังเอิญ ซึ่งพวกเขากำลังนั่งทำงานอยู่
อัลเบิร์ต : สวัสดีครับ
เรามาจาก CIA ทางนี้เป็นยังไงบ้างครับ
อดัม : อืม
มันแปลกมากเลยครับ ตอนนี้ไวรัสกำลังสลายตัวเองหน่ะครับ
อลิซซ่า : สลายตัวเอง
หมายความว่ายังไงเหรอคะ
พิม : หมายความว่า
อยู่ดีๆมันก็ค่อยๆทำลายตัวเองไปเฉยๆเลยค่ะ
คอนเนอร์ : เป็นไปไม่ได้ที่จะสลายตัวเอง
ถ้าไม่มีใครป้อนคำสั่งนะ
คิง : ใช่ครับ
ดูนี่สิครับ ส่วนนอกกำลังจะหายไปหมดแล้ว ส่วนในกำลังจะสลายตัวอีกในไม่ช้าครับ
ลอเรน : ว่าแต่
คุณคิดว่านานแค่ไหนกว่ามันจะสลายตัวหมดหล่ะ
อดัม : คำนวณจากความเร็ว
ผมว่าไม่น่าจะเกินคืนนี้ครับ
อลิซซ่า : หมายความว่า
พวกมันคงจะเป็นแฮ็กเกอร์ร้อนวิชาแหงะๆ
คิง : ไม่ใช่หรอกครับ
กรณีนี้มันมีคนดำเนินการจากด้านนอกหน่ะครับ
คอนเนอร์ : ว่าแต่
นี่เป็นฝีมือใครกันหล่ะครับเนี่ย
พิม : เรายังไม่ทราบแน่ชัดค่ะ
แต่คงต้องเป็นคนที่รู้เรื่องไวรัสดีแน่ๆ
อัลเบิร์ต : อ้อ
ผมเข้าใจแล้ว นี่ ถ้าพวกคุณไม่รังเกียจ ช่วยมากับผมด้วย
ลอเรน : นายจะพาพวกเราไปไหนหล่ะ
อัลเบิร์ต : ไปหาคนที่สลายไวรัสพวกนี้ยังไงหล่ะ
// พวกเขาตามอัลเบิร์ตขึ้นรถไป
จากนั้นก็ออกรถไปยังบ้านของพวกนากะทันที
กลับมายังถนนเส้นเดิม
ในตอนนั้นเองเซฮุนอาสาพาลูกๆของพวกเขาไปส่งที่โรงเรียน เนื่องจากวันนี้เขาว่าง
และระหว่างที่เขากำลังขับรถอยู่ เขาก็เจอกับลินดาและอแมนด้ากำลังเดินด้วยกันอยู่
พวกเขาเลยเรียกทั้งคู่มาทันที
แอนดี้ : ลินดา
จะไปโรงเรียนเหรอ มากับพวกเราสิ
ลินดา : ดีจังเลย
ไปกันเถอะอแมนด้า // ทั้งคู่รีบขึ้นรถไป จากนั้นก็เริ่มคุยกันทันที
ยูจีน : ทุกคน
นี่พ่อผม เซฮุน วันนี้อุตส่าห์มาส่งพวกเราเลยนะ
เซฮุน : นิดหน่อยหน่ะ
วันนี้พ่อว่างนะเลยไปส่งได้
แอนดี้ : ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะพาพวกเราไปเลยนะคะ
ยูจีน : นี่พี่
แซวผู้ใหญ่แบบนี้ได้ยังไงเนี่ย
ลินดา : ใช่
แอนดี้ น้องเธอพูดถูกนะ พูดดีๆหน่อยสิ 5555
แอนดี้ : พูดมากเหรอยูจีน
// พวกเขาเล่นกันข้างหลังรถทำเอาปั่นป่วนไปทั่ว
เซฮุน : เฮ้อ
สองคนนี้ จะไม่ทะเลาะกันซักวันเลยไม่ได้เหรอ
อแมนด้า : หนูว่า
เราเปลี่ยนรถกันไปดีกว่ามั้ยคะพี่
ระหว่างที่กำลังคุยกัน ก็เกิดเหตุระเบิดขึ้น
จากนั้นก็ระเบิดต่อเนื่อง ทำเอาผู้คนรีบหนีกันอย่างจ้าละหวั่น
ตอนนั้นเองโรงเรียนของพวกเขาก็มีระเบิดด้านหน้าด้วย
แอนดี้ : สงสัยพวกแก๊งค์อาละวาดอีกแน่ๆ
เซฮุน : เรารีบกลับบ้านดีกว่า
เกาะให้แน่นๆนะ
เซฮุนเร่งเครื่องเพื่อออกไปจากจุดเกิดเหตุ
แต่ในตอนนั้นเองพวกแก๊งค์ก็ถือปืนออกอาละวาดเต็มถนน ทำเอาพวกของเซฮุนต้องรีบหนีไป
ลินดา : หนูว่า
โรงเรียนคงไม่ได้ไปแล้วหล่ะวันนี้
อแมนด้า : โหพี่
ห่วงชีวิตเราก่อนดีกว่ามั้ยคะ
ยูจีน : พ่อครับ
ตรงนั้นมีทางลัด น่าจะออกไปได้นะครับ // เซฮุนเลี้ยวไปทางนั้น
จนพวกแก๊งค์สังเกตเห็นเลยเอาปืนไล่ยิงรถของเซฮุน แต่พวกเขาก็หนีออกมาได้
แต่รถของเขาก็เสียหายยับเยิน
เซฮุน : เฮ้อ
เกือบไม่รอดหล่ะ มีใครเป็นอะไรมั้ย
ลินดา : พวกเราไม่เป็นไรค่ะ
ยูจีน : พวกมันทำแบบนี้ทำไมกันหล่ะเนี่ย
อแมนด้า : นั่นสิคะ
ปกติพวกมันไม่ทำอะไรอุกอาจแบบนี้เลย
แอนดี้ : เรื่องนี้ฉันจัดการเอง
ช่วยพาหนูกลับบ้านทีคะ
และในขณะเดียวกัน เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น
สถานีตำรวจทุกแห่งถูกโจมตี ตำรวจถูกปิดล้อมไม่ให้ออกไปไหน
จากนั้นก็มีการปิดทางเข้าออกเมืองทุกทาง ทำเอาผู้คนระส่ำระส่าย
ไม่กล้าออกจากบ้านไปไหน เมืองแห่งนี้กำลังถูกโจมตี
ส่วนเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลก็ถูกกันไม่ให้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมือง
และก็เช่นเดียวกัน
ในขณะที่แซคกำลังจะกลับไปยังสถานีตำรวจของเขา เขาก็พบว่ามันถูกทำลายแล้ว แซคกับเจนพยายามเข้าไปสำรวจด้านในดูว่ายังมีใครอยู่ด้านในหรือเปล่า
เจน : โห
ตายกันหมดเลยอ่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย
ทริช : อาจจะมีการก่อการร้ายกันก็ได้นะคะแบบนี้
แล้วจะมีใครรอดบ้างเนี่ย
ขณะเดียวกัน
แซคก็เข้าไปเห็นผู้การสมิทธ์นอนจมกองเลือดอยู่ เขาจึงเขาไปดูอาการทันที
แซค : ท่านครับ
ท่านเป็นยังไงบ้างครับ แข็งใจไว้นะครับ
ผู้การสมิทธ์ : แซค ดีจังเลยที่คุณกลับมาช้า ไม่งั้นคุณคงไม่รอด
ขณะเดียวกันเจนกับทริชก็เข้ามาในห้องพอดี
เจน : ท่านคะ
แข็งใจไว้นะคะ ดิฉันจะเรียกรถพยายาบาลให้ // แต่ไม่เป็นผล
สัญญาณถูกตัดหมด ติดต่อหาใครไม่ได้เลย
ทริช : ตายหล่ะ
โทรศัพท์ของฉันก็ไม่มีสัญญาณเลยอ่ะ
ผู้การสมิทธ์ : ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงผมก็คงไม่รอดแล้วหล่ะ
พวกคุณต้องดูแลตัวเองด้วยนะ
แซค : ไม่นะครับท่าน
ท่านแข็งใจไว้นะครับ
แต่ยังไม่ทันไร ผู้การสมิทธ์ก็สิ้นลมไปตรงนั้น
ทำเอาพวกเขาแทบคลั่ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ทริช : ฉันว่า
เรารีบไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่านะคะ
แซค : คอยดูเถอะ
ฉันจะลากตัวไอ้คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มาฆ่าให้ได้
เจน : ใจเย็นน่าแซค
ฉันก็ไม่ยอมปล่อยมันเหมือนกัน
แซค : ฉันว่า
เราน่าจะลองไปพบคนกลุ่มนึงนะ ตามฉันมา // จากนั้นแซคก็พาคนอื่นๆขึ้นรถไปทันที ระหว่างนั้นเอง ชาย Unknow คนเดิมก็เห็นแซคกำลังขับรถออกไปพอดี
“แบบนี้ต้องตามไปดูหน่อยดีกว่า” จากนั้นเขาก็ขับมอไซด์ตามไป
ณ ทำเนียบขาว
หลังจากที่ประธานาธิบดีได้ทราบเรื่อง
เขาก็รีบประสานงานให้หน่วยอื่นๆให้จัดการเรื่องนี้ทันที แล้วเขาก็ทำการเรียกประชุมเจ้าหน้าที่ทุกส่วนทันที
“ท่านครับ ตอนนี้พวกแก๊งค์ค้ายาได้ยึดครองเมืองได้ทั้งหมดเลยครับ”
“ท่านครับ ตอนนี้สถานีตำรวจทุกหน่วยคงชะตาขาดกันหมดแล้วครับ”
“มีใครพอจะเสนออะไรให้ผมได้หรือเปล่า”
“ตอนนี้เราพยายามจะส่งกองกำลังแทรกซึมเข้าไปในเมืองแล้วครับ”
“แต่ทำไมพวกมันถึงเจาะจงที่เมืองนี้หล่ะ”
“ก็ที่นั่นเป็นแหล่งรวมพวกนอกกฎหมายยังไงหล่ะครับ”
“แล้วตอนนี้มีใครเรียกร้องอะไรมาบ้างหรือยังหล่ะ”
“เท่าที่ทราบตอนนี้ยังไม่มีครับผม”
“ตอนนี้คงต้องให้กองกำลังของเราจัดการทั้งหมดแล้วหล่ะ”
กองกำลังหลายหน่วยพยายามจะแทรกซึมเข้าไป
แต่พวกมันก็จับได้แทบทุกครั้ง
เมื่อจับได้พวกมันก็เอาตัวไปยิงทิ้งโชว์ให้สื่อทั่วโลกได้ชม
จากนั้นก็ยังไม่หน่ำใจพวกมัน
พวกมันยังจับชาวเมืองที่เจอมารวมกัน เพื่อเอามาเป็นตัวประกัน
“พวกแก คอยดูเถอะ พวกแกไม่ได้ตายดีแน่ๆ”
“ปากดีนะ ฉันอยากรู้ว่าไอ้หน้าไหนมันจะมาช่วยพวกแก”
ที่สำนักงานของซันจี
ซันจีแต่งตัวแบบที่คิดว่าหล่อที่สุดเพื่อเตรียมการออกสื่อ
โดยที่มีกล้องตัวหนึ่งอยู่ในห้องของเขา
ซันจี : พวกแกว่า
ฉันดูดีหรือยังหล่ะ
“นายหล่อที่สุดในโลกแล้วครับ”
ซันจี : ดี
ว่าแต่ตอนนี้สัญญาณเตรียมพร้อมหรือยังหล่ะ
“พร้อมแล้วครับผม”
ซันจี : จัดการแฮ็คช่องทีวีทุกช่องในโลก
ฉันอยากให้พวกมันเห็นฉัน
“รับทราบครับ ตอนนี้พร้อมออน์ไลน์แล้วครับ”
กลับมายังบ้านของเซนจา
โทไบอัส : ทุกคนครับ
รีบมาดูนี่สิครับ // จากนั้นโทไบอัสก็เปิดทีวี
“สวัสดีประชาชนชาว Los Sante พวกท่านอาจจะรู้สึกแปลกๆ
ที่วันนี้ถูกพวกนอกกฎหมายที่ท่านรังเกียจเป็นเจ้าชีวิตเหนือพวกท่าน
อย่าตระหนกตกใจไป เราไม่อยากทำอันตรายทุกท่านหรอก ฝากถึงรัฐบาล
เราต้องการเรียกความต้องการของพวกเรา แลกกับชีวิตชาวเมืองผู้บริสุทธิ์นับร้อย
ข้อที่ 1 เราต้องการให้ดำเนินคดีกับนางสาวเซนจา
อามาซากิสตอร์ม มาดำเนินการลงโทษ
โดยที่ให้ผมเป็นคนพิพากษา
ข้อที่ 2 ผมต้องการให้คุณส่งตัวนายนากะ ไคชิโตะ
มาให้ผม ภายในวันนี้ก่อนเย็น ไม่อย่างงั้น ทั่วโลกอาจจะได้เห็นการสังหารหมู่ชาวเมืองครั้งใหม่ ที่โด่งดังไปทั่วโลกเลยหล่ะ จนทำตามที่ผมสั่ง” จากนั้นสัญญาณก็ดับไป
และในขณะเดียวกัน รถสองคันก็มาจอดที่หน้าบ้าน
ซึ่งนั้นก็คือรถของอัลเบิร์ต เขาตามหาตัวนากะทันที
อัลเบิร์ต : นากะ
นายอยู่ที่นี่หรือเปล่า ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนายด่วนเลย
พวกของนากะออกไปต้อนรับทันทีที่ได้ยินเสียงพวกเขา
นากะ : คุณอัลเบิร์ตครับ
ไม่เจอกันซะนานเลยครับ
อลิซซ่า : คุณใช่หรือเปล่านากะ
ฉันได้ยินข่าวทางวิทยุแล้วนะ
เซนจา : ยังไงพวกคุณก็เข้ามาข้างในก่อนนะคะ
เรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วค่ะ
======================================================================
พวกมันต้องการตัวนากะ แต่ซันจีจะทำแบบนั้นไปทำไม ถ้าอยากรู้ ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า
ช่วงนี้อาจจะยุ่ง จริงๆนะ บอกเลย
ขอคนละเม้นท์ด้วยครับ
ความคิดเห็น