The Gang Society - เด็กเถื่อนในเมืองคนบาป

ลำดับตอนที่ #24 : ถล่มบ้านไลท์นิ่ง

ที่คฤหาสน์ของเซนจา พวกของนากะกำลังพักผ่อนอย่างสบายใจ บรรยากาศที่นี่ราวกับเป็นรีสอร์ทหรู ซึ่งในตอนนั้นพวกเขาไปนั่งปิ้งย่างที่ริมทะเล ซึ่งมีอาหารทะเลมากมายให้พวกเขากินอย่างอิ่มหน่ำสำราญใจ

โอ๊ค : โซเซีย นายช่วยเร่งไฟหน่อยสิ แบบนี้อีกเป็นชาติคงไม่ได้กินอ่ะ // เขาบ่นโซเซียที่ก่อไฟที่เตาปิ้งช้า

โซเซีย : แหม่ จะรีบไปไหนหล่ะ กว่าจะกินจริงๆก็เย็นโน่นอ่ะ

ออก้า : นี่ ฮาน นายกินหอยนางรมสดๆแบบนี้เหรอ

ฮาน : อ้าว หอยนางรมที่ไหนเขากินสุกกันหล่ะพวก // เขาพูดพลางซดหอยนางรมเข้าปาก

ดาริน : นี่ ทุกคน ฉันหั่นปลาหมึกเสร็จแล้ว จะให้เอาไปวางที่ไหน

โทจัง : มานี่เลย เดี๋ยวฉันจัดการเอง อยากกินพอดีเลย // โทจังคว้าปลาหมึกเอาไปย่าง

เดลอา : นี่ ใครก็ได้ช่วยย่างปลาให้ฉันหน่อยสิ

เดลแคน : แหม่ น้องคนนี้ เดี๋ยวย่างให้แบบแจ่มๆเลยนี่

ไอล่า : ซื่อหง นายกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย // ไอล่าถามซื่อหงที่กำลังหั่นโน่นหั่นนี่บนโต๊ะอยู่

ซื่อหง : ฉันกำลังทำซีฟู้ดแบบจีนหน่ะ พวกนายอยากลองหรือเปล่าหล่ะ

เฮสเตอร์ : ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันชอบอะไรแบบจีนๆเหมือนกัน

เวร่า : นี่ ไวน์หมดแล้วอ่ะ จะไปเอาได้ที่ไหนหล่ะเนี่ย

โลกิน : เดี๋ยวฉันไปเอาเอง กินไม่เคยพอเลยนะเธอเนี่ย

มาเรียน่า : นากะจ๊ะ หิวหรือเปล่า เดี๋ยวฉันไปเอาอะไรให้ // มาเรียน่าเห็นนากะนั่งคิดอะไรอยู่ริมชายหาดเธอเลยไปคุยด้วย

นากะ : ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่คิดอะไรไปเรื่อยหน่ะ

มาเรียน่า : คิดเรื่องอะไรอยู่เหรอจ๊ะ

นากะ : เรื่องที่เรากำลังเผชิญอยู่วันนี้หน่ะสิ

ในขณะเดียวกัน เซนจากับโทไบอังก็เดินมาร่วมงานเลี้ยงด้วย พวกเขาเลยมาต้อนรับ

เซนจา : เป็นไงบ้างทุกคน ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า

ฮาน : แค่นี้ก็มากพอแล้วครับ บอกเลยเนี่ย

โทจัง : นั่นสิ งานนี้คงจะอิ่มไปหลายวันเลยหล่ะ

เดลอา : คุณเซนจาก็มาร่วมด้วยกันสิคะ // ในขณะเดียวกัน โอ๊คได้รับข้อความลับมาใหม่ ซึ่งมีแต่เขาเท่านั้นที่ถอดรหัสได้ เขานั่งจ้องโทรศัพท์ซักพัก จากนั้นเขาก็เข้าใจทุกอย่าง

เซนจา : มีอะไรหรือเปล่าคะ

โอ๊ค : พวกของผมที่อยู่ Los santé ได้เจอข้อมูลลับของผมแล้วครับ พวกเขากำลังจะส่งมาให้ผมเร็วๆนี้

ออก้า : เยี่ยมไปเลยสิ แบบนี้เราก็คงจะรอดตายกันแล้ว

โซเซีย : แล้วทีนี้เราจะทำยังไงกันต่อไปหล่ะ

โอ๊ค : ฉันว่าจะเอาข้อมูลนี้ปรับแต่งนิดหน่อยแล้วปล่อยไปทั่วโลกเลย

ดาริน : แต่ฉันว่า พวกมันก็คงจะไปที่นั่นเหมือนกัน

เคลแคน : งั้นเหรอ งานนี้ต้องอยู่ที่คุณคิร่าแล้วหล่ะ

เวร่า : แล้วคุณเซนจามีพรรคพวกอยู่ที่ Los santé หรือเปล่าตอนนี้

เซนจา : ฉันกำลังพยายามติดต่ออยู่จ้า

โลกิน : ถ้าพวกเขาไปลุยไม่กี่คน คงลำบากแน่ๆ // ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้ ซึ่งนั้นก็คือกุ้งที่พวกเขาย่างกันเอาไว้นั่นเอง

เฮสเตอร์ : ตอนนี้ฉันว่าพวกเราห่วงกุ้งบนเตาเผากันก่อนดีกว่า // ไอล่าเห็นจึงไปตักน้ำทะเลมาดับไฟ โชคดีที่เป็นแค่กุ้งไม่กี่ตัวที่ไหม้จนกินไม่ได้

ไอล่า : เป็นไงหล่ะ เกือบไม่ได้กินกันแล้วมั้ยหล่ะพวกนาย

ซื่อหง : ว่าแต่ นากะกับมาเรียน่าเขาไปไหนกันหล่ะ

เซนจา : เอางี้นะ โทไบอัส นายช่วยไปตามสองคนนั้นมานั่งกินด้วยกันสิ

โทไบอัส : รับทราบครับ บอส // ในขณะเดียวกันมินโฮได้วิดีโอคอลมาหาเซนจา เธอรับสายทันที

มินโฮ : เซนจา เป็นยังไงบ้าง

เซนจา : กำลังสนุกเลย นายน่าจะมาอยู่ที่นี่นะ

มินโฮ : ตอนนี้ฉันกลับถึงที่พักแล้วหล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ

เซนจา : เยี่ยมไปเลย เอาไว้ถ้าอยากจะมา ฉันจะให้ลูกน้องฉันไปรับนะ // หลังจากนั้นโทไบอัสก็ไปตามหาสองคนนั้นทั่วหาดจนพบสองคนนั้นกำลังนั่งคุยกัน โทไบอัสไปเรียกเขาทั้งสองคนมาทันที

โทไบอัส : คุณนากะ คุณมาเรียน่าครับ คุณเซนจาเรียกพบคุณหน่ะครับ

นากะ : งั้นเหรอ มาเรียน่า ไปกันดีกว่า // นากะจูงมือมาเรียน่าไปยังงานเลี้ยงต่อ

กลับมายัง Los santé คิร่าพาเพื่อนใหม่ไปยังบ้านของโอ๊ค เพื่อไปหาข้อมูลของโอ๊ค พวกที่ไปหาก็มีคิร่า ฮาเกน เจซซิน สตีฟ ซากุระ คามิลล์ และโรเบอร์โต้ เมื่อพวกเขาไปถึงบ้านของโอ๊ค ก็พบว่ามีชายใส่สูทมากมายมาถึงบ้านของโอ๊คก่อนแล้ว

เจซซิน : มันต้องเป็นคนของไอ้ซันจีแน่ๆ

สตีฟ : เยอะซะขนาดนี้มันจะค้นทุกตารางนิ้วเลยหรือไงเนี่ย

คิร่า : พวกนี้ใช่มั้ยศัตรูของน้องสาวคุณที่คุณว่าหน่ะ

เจซซิน : ใช่แล้วค่ะ พวกมันแน่ๆ

ฮาเกน : ผมว่า น่าจะลุยกันตรงๆได้นะ พวกมันไม่เห็นมีอาวุธเลย

ซากุระ : นั่นสิคะ สงสัยพวกมันกลัวว่าจะโดนตำรวจจับหน่ะ

โรเบอร์โต้ไม่รอช้า บุกเข้าไปหาพวกมัน

“เฮ้ย แน่จริงพวกแกก็เข้ามาสิ” โรเบอร์โต้ต่อสู้กับพวกมัน คนอื่นๆต้องไปช่วยเหลือเขา สู้กันไปกันมาซักพัก หัวหน้าของมันคนหนึ่งกำลังจะหนี พวกเขาเลยพยายามไล่ตาม

ฮาเกน : ฉันไปไล่ตามพวกมันเอง พวกนายไปเอาข้อมูลเถอะ

คิร่า : ฉันไปด้วย // เธอวิ่งตามฮาเกนไป ในขณะที่คนอื่นๆพากันขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้านโอ๊ค พวกเขาเปิดห้องใต้หลังคา ก็พบกับกลไกต่างๆมากมาย ที่ย่ำกรายเข้าไปในเขตหวงห้ามของเขา

สตีฟ : โอโห้ ทำได้ขนาดนี้ต้องไม่ใช่แฮกเกอร์กระจอกๆบนเน็ตแล้วหล่ะ

คามิลล์ : เขาให้ข้อมูลการแก้ไขกลไกกับฉันแล้ว ฉันจะลองดู // คามิลล์จัดการแก้ไขกลไกของโอ๊คไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงเซฟลับของเขา คามิลล์ใส่รหัสที่ได้มาจากนั้นก็เปิดเซฟได้ ในเซฟมีฮาร์ดดิสก์อยู่หนึ่งอัน พวกเขาหยิบมาจากนั้นก็พากันออกไปจากบ้าน  ในตอนนั้นเองคิร่ากับฮาเกนก็ลากตัวหัวหน้ามา จากนั้นก็สอบปากคำมัน

ฮาเกน : บอกมา ใครส่งพวกแกมาที่นี่ ห่ะ

“ฉันไม่บอก มีอะไรมั้ย” ในตอนนั้นเอง เจซซินก็มาทำการสอบสวนแทนฮาเกน

เจซซิน : ไอ้ซันจีมันส่งแกมาใช่ไหม

“แกเป็นใคร ทำไมถึง”

เจซซิน : ฉันเป็นพี่สาวของไอ้คนที่แกตามล่ายังไงหล่ะ พอใจมั้ย

“ห่ะ เจซซิน เธอยังไม่ตาย”

เจซซิน : ใช่ คนอย่างฉันตายยาก บอกมาถ้าแกยังอยากกลับไปพบกับนายแก

ในตอนนั้นเองเขาก็เกิดอาการชักดิ้นชักงอและน้ำลายฟูมปาก เนื่องจากว่าโดนสารพิษอะไรซักอย่าง ลูกน้องคนอื่นๆก็เช่นเดียวกัน พวกเขาตายต่อหน้าทุกคนตรงนั้น

คามิลล์ : ไอ้ซันจี มันต้องการปิดปากทุกคน

คิร่า : พวกมันทำได้ยังไงหล่ะคะนั้นหน่ะ

โรเบอร์โต้ : สงสัยมันคงจะติดหลอดยาพิษไว้ในปากหน่ะ

ซากุระ : แล้วที่นี้เราจะทำยังไงต่อหล่ะคะ

เจซซิน : โทรเรียกตำรวจให้มารับศพพวกมัน ก่อนที่พวกมันจะส่งคนมาเอาศพไป

ที่บ้านของเซบาสเตียน ในตอนนั้นเองเซบาสเตียนก็พาอังเดรให้มาอยู่ที่นี่ไปพลางๆก่อน เพื่อความปลอดภัยของเขาเอง

เซบาสเตียน : ยังไงเธออยู่ที่นี่กับฉันไปพลางๆก่อนนะ

อังเดร : ขอบคุณมากๆเลยนะครับ

เซบาสเตียน : ทำตัวตามสบาย คิดซะว่าที่นี่เป็นบ้านเธอเลยนะ

รัน : แถวนี้ติดกับละแบกบ้านของฉันเลย ไว้ฉันจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ

อังเดร : งั้นเหรอ ให้ฉันไปส่งมั้ยรัน

รัน : ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ โชคดีนะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันโทรหา // จากนั้นเองรันก็ขี่มอไซด์ออกไป ในขณะเดียวกัน ก็มีโทรศัพท์โทรมาหาเซบาสเตียน ซึ่งนั้นก็คือมิเชล แฟนของเซบาสเตียนนั้นเอง

มิเชล : หวัดดีเซบ นายเป็นยังไงบ้างอ่ะ

เซบาสเตียน : ฉันไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอหล่ะ

มิเชล : เหมือนกัน ตอนนี้ฉันกำลังไปหานายอยู่นะ

เซบาสเตียน : แล้วพ่อเธอไม่ว่างั้นเหรอ

มิเชล : ไม่ว่าหรอก แค่นี้ก่อนนะ ฉันกำลังขับรถอยู่ // หลังจากที่มิเชลวางสายไป ก็มีอีกสายหนึ่งเข้ามา เซบาสเตียนรับสายนั้นทันที

เซบาสเตียน : หวัดดีฮันเตอร์ โทรมามีอะไรงั้นเหรอ

ฮันเตอร์ : ฉันจะโทรมาบอกว่า ฉันเคลียร์คดีบางส่วนของเซนและคนอื่นๆแล้ว

เซบาสเตียน : ทำไมไม่เคลียร์ให้หมดไปเลยหล่ะ

ฮันเตอร์ : ก็อยู่ที่พวกนายแล้วหล่ะว่าจะเล่นงานไอ้ซันจีได้หรือเปล่า ว่าแต่พวกคามิลล์ได้รหัสมาหรือยังหล่ะ

เซบาสเตียน : ฉันก็ไม่รู้ เดี๋ยวว่าจะโทรหาพวกเขาอยู่เนี่ย

ฮันเตอร์ : โอเค แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันขอทำงานก่อน // จากนั้นสายก็ตัดไป

เซบาสเตียน : โอเค เข้าบ้านดีกว่านะอังเดร

อังเดร : ได้เลยครับพี่

กลับมายังบ้านของโอ๊ค แซคได้รับแจ้งว่ามีคนตายแถวบ้านของโอ๊ค เมื่อแซคไปถึง เขาก็ตกใจมากที่เจอศพของลูกน้องซันจีนอนตายกันมากมาย พวกเขารีบพาศพกลับไปชันสูตรโดยด่วน

แซค : นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย ใครพอบอกได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เจน : ได้ข้อมูลมาแล้ว สันนิษฐานเบื้องต้นว่าถูกพิษตายหน่ะ

แซค : ว่าแต่ ทำไมพวกนั้นถึงโดนพิษตายหล่ะ แล้วพวกนี้เป็นใครกัน

เจน : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทริชน่าจะรู้เรื่องนี้นะ

แซค : งั้นฉันจะลองโทรหาเธอดู // แซคโทรหาทริชทันที

ทริช : อ้าว แซค มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ

แซค : มีคดีหน่ะ กลุ่มคนชุดดำโดนพิษตายปริศนาหน่ะ

ทริช : งั้นเหรอ เธออยากให้ฉันช่วยอะไรหล่ะ

แซค : อยากให้เธอมาดูหน่ะว่าเป็นพิษชนิดไหนหน่ะ

ทริช : ได้สิๆ เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้หล่ะ // หลังจากที่ทริชวางสาย จ่าคนหนึ่งก็มาบอกข้อมูลของพวกมันให้แซค

“คุณแซคครับ เราสืบพวกมันได้ตัวหนึ่งครับ มันเป็นมือปืนมาจากซุ้มโคลัมเบียครับ”

แซค : แล้วพวกโคลัมเบียมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้หล่ะ

“ผมก็ไม่ทราบครับ แล้วผมก็รู้มาอีกว่า เจ้าของบ้านหลังนี้โดน CIA ตามล่าตัวอยู่ครับ”

เจน : ฉันว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาแล้วหล่ะ

แซค : เอางี้ พาพวกมันกลับไปให้หมด แล้วเช็คประวัติของพวกมันทุกตัวด้วย

ทางด้านของลอเรน หลังจากที่เธอพาอัลเบิร์ตกลับมารักษาตัวที่เซฟเฮ้าส์ของเธอ ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หายเป็นปกติแล้ว จนตอนนี้เขาพร้อมกลับมาลุยอีกครั้ง

อัลเบิร์ต : ขอบคุณที่ช่วยผมไว้นะครับ

ลอเรน : ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่คุณปลอดภัยก็พอ

อัลเบิร์ต : ผมจะกลับไปลุยกับพวกมันเองครับ

ลอเรน : นี่คุณ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานะ เราทำอะไรไม่ได้หรอก

อัลเบิร์ต : แต่ผมไม่อยากให้ใครมาซวยเพราะผมอีกแล้วหล่ะ

ลอเรน : เชื่อฉันเถอะ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แต่ก็ใช่ว่าคุณจะไม่มีวันทำได้นะคะ

อัลเบิร์ต : ขอบคุณมากนะครับลอเรน // อัลเบิร์ตกุมมือลอเรนไว้

ลอเรน : นี่คุณ จะซึ้งไปหรือเปล่าเนี่ยคะ

ณ สำนักงาน FBI ในระหว่างที่อลิซซ่ากำลังทำงานของเธออยู่บนโต๊ะ จากนั้นเองก็มีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งมานั่งทำงานที่โต๊ะข้างๆเธอ ซึ่งในตอนนั้นเองเธอก็ตกใจนิดหน่อย

“สวัสดีครับคุณอลิซซ่า”

อลิซซ่า : สวัสดีค่ะ ว่าแต่คุณเป็นใครคะ

คอนเนอร์ : ผมคอนเนอร์ เป็นผู้ช่วยของคุณ เป็นลูกน้องคุณหน่ะ

อลิซซ่า : หัวหน้าไม่เคยบอกนี่ว่าฉันต้องมีลูกน้อง

คอนเนอร์ : หัวหน้าโอเว่นเขาบอกผมว่าให้ผมมาทำงานกับคุณหน่ะครับ

อลิซซ่า : งั้นเหรอ ก็ได้ งั้นนายช่วยไขคดีพวกนี้หน่อยสิ

คอนเนอร์เอาแฟ้มคดีไปสืบ ในขณะที่อลิซซ่าก็กำลังนั่งเครียดกับคดีของตัวเอง

คอนเนอร์ : เรื่องนี้มันพัวพันกับแก๊งค์ในเมืองนี้นี่ครับ

อลิซซ่า : ก็ว่างั้นนะ เดี๋ยวนี้พวกแก๊งค์กลับมาระบาดหนักมากเลยเนี่ย

คอนเนอร์ : ไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้ว่าจะต้องสืบยังไง

ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งของไลน์นิ่ง ในตอนนั้นเธอกำลังติดต่อกับเซนจาเรื่องการซื้อขายอาวุธล๊อตใหม่อยู่ ในตอนนั้นเอง ก็มีขบวนรถหลายคันมาล้อมบ้านของเธอเอาไว้ จากนั้นพวกมันก็ทำการยิงถล่มบ้านของไลท์นิ่ง เสียงปืนดังไปรอบบ้าน

เซนจา : เกิดอะไรขึ้นไลท์นิ่ง

ไลท์นิ่ง : ฉันว่าฉันมีแขกซะแล้วหล่ะ แล้วเจอกันนะ // เธอตัดสายไป จากนั้นลูกน้องของเธอก็ขึ้นมาคุ้มกันเธอ

“คุณไลท์นิ่งครับ ตอนนี้พวกมันล้อมบ้านเราหมดแล้วครับ”

ไลท์นิ่ง : สั่งพวกเราทุกคนให้ถอยกลับมา แล้วตั้งรับพวกมัน

พวกของไลท์นิ่งพยายามต้านพวกมันเอาไว้ แต่พวกมันมีมากกว่า พวกมันระเบิดประตูบ้านของไลท์นิ่ง จากนั้นก็พยายามบุกเข้ามา ไลท์นิ่งพาคนไปป้องกันไว้ สาดปืนกลใส่พวกมันจนหน่ำใจจากนั้นก็พยายามฝ่ามันออกไป

ไลท์นิ่ง : พวกมันเป็นใคร ถึงกล้ามาทำกับฉันแบบนี้

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่เราต้องรู้แน่”

ในตอนนั้นเอง ชายคนหนึ่งก็สั่งให้หยุดยิง จากนั้นเขาก็ลงมาจากรถพร้อมกับถือปืนกลหนึ่งกระบอกมาที่หน้าบ้านของเธอ

ไลท์นิ่ง : ห่ะ ไอ้ซันจี

ซันจี : แปลกใจสินะที่ยังจำฉันได้ ยัยเพื่อนผู้โง่เขลาของเซนจา

ไลท์นิ่ง : เฮ้อ เซนจาไม่น่าไว้ชีวิตเลวๆของแกเลย

ซันจี : มันต่างหากที่เลว จะบอกหรือเปล่าว่ามันอยู่ที่ไหน

ไลท์นิ่ง : ต่อให้ฉันตาย ฉันก็ไม่ยอมบอกแกหรอก

ซันจี : ก็ได้ งั้นพวกเรา บุกเข้าไป

พวกของซันจียกพลเข้าไปถล่มบ้านพักสุดหรูของไลท์นิ่ง ลูกน้องของไลท์นิ่งพาเธอหนีขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วพาหนีไปที่อื่น ซันจีโกรธมากที่จับไลท์นิ่งมาไม่ได้

ซันจี : บ้าเอ้ย ทำไมถึงจับพวกมันไม่ได้ ห่ะ

“แต่ท่านครับ ผมรู้แล้วว่าจะตามรอยพวกมันไปยังไง” ลูกน้องคนหนึ่งยื่นไอแพดที่ไลท์นิ่งเพิ่งจะคุยกับเซนจาให้เขาดู

ซันจี : ห่ะ ดีมาก ฉันรู้แล้วจะตามพวกมันได้ที่ไหน เรียกพวกเรากลับฐานให้หมด

ซันจีพาลูกน้องกลับไปทั้งหมด จากนั้นก็ยึดไอแพดไปด้วยเพื่อแกะรอยตามหาเซนจา

======================================================================

ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะตกที่นั่งลำบาก แล้วเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยนะจ๊ะ