The Gang Society - เด็กเถื่อนในเมืองคนบาป

ลำดับตอนที่ #11 : ตะลุมบอน

พวกของนากะเตรียมพร้อมต่อสู้กับพวกแก๊งค์คนดำ ในตอนนั้นเอง พวกเพื่อนๆของนากะก็รวบรวมคนมาได้เยอะพอสมควรเลยหล่ะ

นากะ : เฮ้ย พวกนายไปหามาจากไหนเยอะแยะหล่ะเนี่ย

ออก้า : พวกเพื่อนของฉันเองหล่ะ รับรองได้ ฝีมือดีทุกคน

โซเซีย : เฮ้ย พวกนี่มันคนของ // ในระหว่างที่โซเซียกำลังจะพูด ออก้าก็เอามือมาปิดปากไว้

ออก้า : อย่าน่า หรือจะให้ฉันเอาปากฉันปิดแทน // ความจริงพวกนี้คือลูกน้องของแก๊งค์ออก้าทั้งนั้น

โซเซีย : คนบ้า!!       

โอ๊ค : นี่ก็พวกของฉัน พร้อมลุยเสมอหล่ะ

ฮาน : เพื่อนฉันก็เหมือนกัน ให้พวกมันมาเลย สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว

โทจัง : ความจริงนี่คือลูกน้องพ่อฉัน แต่ก็ฝีมือดีนะ

มาเรียน่า : ฉันว่าคนเท่านี้ก็น่าจะพอรับมือได้แล้วหล่ะนะ

เดลอา : ว่าแต่ ตอนนี้เรามีแผนอะไรรับมือหรือยังหล่ะ

แดลแคน : จะมีแผนอะไรหล่ะ ก็แค่อัดพวกมันให้หมดไงหล่ะ

นากะ : เออใช่ โอ๊ค ฉันอยากให้นายช่วยสืบประวัติของนายคนนี้หน่อยสิ // นากะยื่นประวัติอังเดรให้เขาดู

โอ๊ค : จัดไปเพื่อน

ดาริน : นี่เราต้องคุ้มกันเด็กคนนี้จริงๆเหรอเนี่ย

โลกิน : เอาน่า ก็มันเป็นงานของเรานี่หน่า ทำๆไปเถอะน่า

เวร่า : ว่าแต่ พวกนายจะไม่ลองสืบเรื่องของ C.I.A คนนั้นหน่อยเหรอ

เฮสเตอร์ : จะดีเหรอ ข้อมูลของพวกนั้นเข้าถึงยากมากนะ

ไอล่า : นั้นสิ อย่าเพิ่งเสี่ยงเลยดีกว่า ค่อยเป็นค่อยไปนะ

ในระหว่างนั้นเอง เด็กคนเดิมก็วิ่งมาบอกพวกของนากะว่าพวกนั้นมาแล้ว

“พี่ๆ แก๊งค์ของมันมาแล้วนะครับ”

ตอนนั้นเอง พวกของนากะก็เตรียมของเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับพวกมัน

นากะ : พร้อมนะทุกคน ไปกันเลย

ณ สถานีตำรวจ L.S.P.D ในตอนนั้นเอง หลังจากที่เสร็จสิ้นการประชุม แซคก็มาประชุมกับเจนทันที

แซค : ฉันว่านะ ผู้กองชารีนต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดแน่ๆ

เจน : ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้นหล่ะ

แซค : หลายๆเรื่องหน่ะ อย่างแรก ทำไมการปฏิบัติการของเราทุกครั้ง พวกมันต้องไหวตัวทัน ไม่ก็ตลบเราได้ทุกครั้ง

เจน : ไม่แน่นะ พวกมันอาจจะมีสายอยู่ในหมู่พวกเราก็ได้

แซค : แล้วอีกอย่าง ช่วงนี้ฉันได้ข่าวมา ว่ามีเงินเข้าบัญชีผู้กองชารีนบ่อยมาก ซึ่งเราไม่รู้ว่าเงินนั้นมาจากไหน

เจน : แล้วนายมีหลักฐานหรือเปล่าหล่ะ

แซค : ถ้าเรามีหลักฐานแน่ชัดเราจับกุมผู้กองชารีนไปแล้วหล่ะ

ในตอนนั้นเอง ในระหว่างที่ทริชกำลังกลับบ้าน จู่ๆก็มีคนตามสะกดเธอ เธอพยายามหลบไปทางอื่น ระหว่างนั้นก็โทรหาแซคไปด้วย

แซค : ทริช มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ

ทริช : แซค ช่วยฉันด้วย มีคนสะกดรอยตามฉันมา

แซค : งั้นเหรอ เดี๋ยวฉันจะไปรับนะ // ในตอนนั้นเอง แซคกับเจนก็รีบขับรถไปรับทริชทันที

ที่บ้านของคิร่า ในช่วงนั้น อังเดรก็เอาแต่คุยแชทกับรันตลอด ทำเอาคิร่ากับลอเรนเกิดแปลกใจ

คิร่า : ช่วงนี้น้องเธอดูแปลกๆไปนะ

ลอเรน : นั่นสิ ช่วงนี้เห็นมองแต่โทรศัพท์

ในตอนนั้นเอง ลอเรนก็เดินเข้าไปหาน้องชายของเธอ

ลอเรน : นี่อังเดร คุยกับใครอยู่เหรอ

อังเดร : คุยกับเพื่อนผมอยู่หน่ะครับ

ลอเรน : รันหน่ะสินะ ท่าทางหนูจะชอบเขามากนะ

อังเดร : ก็ เธอดูเป็นมิตรกับผมดีหน่ะครับ

คิร่า : ฉันว่า แบบนี้ก็ดีไปอย่างนะ

ข้อความในแชท

รัน : มีอะไรงั้นเหรอ ตอบช้าจัง

อังเดร : ไม่มีอะไรหรอก พี่สาวฉันมาหน่ะ

รัน : อ้อ เข้าใจแล้วจ้ะ ฉันถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่าอ่ะ

อังเดร : มีอะไรงั้นเหรอ

รัน : คือ ตอนแรกฉันว่าจะชวนเธอมางานวันเกิดฉันหน่ะ แต่เธอยังโดนตามล่าอยู่ ฉันก็เลย

อังเดร : งั้นเหรอ อยากไปจังเลย

รัน : ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอเองนะ

อังเดร : น่าเสียดายจัง งั้นผมจะซื้อของขวัญไปให้นะ

ในตอนนั้น ทริชกำลังหนีจากคนที่ไล่ตามเธอ หนีไปยังห้องห้องหนึ่ง เธอกลัวมาก แต่ระหว่างนั้นเอง ก็มีคนมาสะกิดเธอด้านหลัง

แซค : ใจเย็นทริช นี่ฉันเอง // ทริชเข้าไปกอดแซค

ทริช : แซค ฉันกลัว

แซค : ไม่เป็นไรแล้วนะ ฉันอยู่นี่แล้ว

ในตอนนั้นเอง เจนก็จับตัวคนที่สะกดรอยตามทริชได้

เจน : แกเป็นใคร สะกดรอยตามเธอทำไม

แซค : เป็นไงบ้างอ่ะ

เจน : มันไม่ยอมบอกอะไรเลย เดี๋ยวฉันจะพามันกลับไปเอง

ทริช : แล้วฉันจะทำยังไงดีหล่ะเนี่ย

แซค : ตอนนี้เธอไปแจ้งความกับฉันก่อนนะ แล้วต่อไปนี้ เวลาเธอจะไปไหน เธอต้องให้ฉันไปด้วยนะ ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรกับเธออีก

ทริช : ได้ค่ะ

กลับมายังลานกว้างแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกคนดำได้รออยู่ตรงนั้นเรียบร้อยแล้ว พวกของนากะเลยเดินเข้าไปเจรจากันก่อน

นากะ : พวกนายมีอะไรหล่ะ

“ใครเป็นหัวหน้าพวกแก”

นากะ : ผมเอง มีอะไรว่ามาครับ

เดสมอนต์ : ฉันชื่อเดสมอนต์ หัวหน้าแก๊งค์ที่พวกนายไล่ทำร้ายยังไงหล่ะ

นากะ : ก็พวกแกมาขายยาในถิ่นของฉันทำไมหล่ะ

เดสมอนต์ : ที่นี่เป็นถิ่นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่

โอ๊ค : สำคัญตรงไหนหล่ะ ในเมื่อที่นี่ก็เป็นของฉันแล้ว

ร็อคกี้ : นี่แก แกเป็นคนที่เคยต่อยฉันนี่หว่า

ฮาน : ยังแค้นอยู่เหรอวะ แน่จริงก็มาลองกันสิ

เดสมอนต์ : ก็ได้ งั้นวันนี้นายก็มาลองกับฉันสักตั้งก็แล้วกัน กติกาง่ายๆ เกมนี้ห้ามใช้ปืน เท่านั้นแหละ

นากะ : แล้วเจอกัน

จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไปตั้งหลัก และไม่กี่นาทีต่อมา

“ลุยแม่งเลย”

พวกเขาวิ่งเข้าไปตะลุมบอนศัตรูอย่างชุลมุน ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใครกันเลย

โซเซียต่อยหน้ามัน แต่ตอนนั้นเองมันก็เอาไม้ฟาดที่หัวของโซเซีย ทำให้ออก้าต้องมาช่วยเขาไว้

“มีสมาธิหน่อยสิที่รัก”

“อะไรของนายเนี่ย ฉันเจ็บหัวอยู่นะเฟ้ย”

ส่วนโอ๊คกับฮานก็เก่งใช่ย่อย เขากับลูกน้องของเขาอัดพวกมันน่วมไปหลายคน

ทางด้านโลกิน ซึ่งสู้ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่เวร่าก็ใช้ดาบของเธอมาช่วยเขาไว้

“นี่เธอใช้ดาบเลยเหรอ”

“เอาน่า ฉันไม่เอาพวกมันตายหรอก”           

ทางด้านเดลแคน เฮสเตอร์ และไอล่าทั้งสามคนก็ไล่เตะพวกมันจนหนีไปคนละทาง พวกมันกลัวมากจนหนีไป

ส่วนโทจัง เดลอา ดารินและมาเรียน่าซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่ง เพราะทั้งพวกเธอไม่เก่งเรื่องสู้ระยะประชิดเท่าไหร่ แต่พวกเธอก็ช่วยเหลือกันจนรอดไปได้

ในตอนนั้นเอง นากะก็โดนมันถีบจนล้มลง เดสมอนต์สู้กับนากะแต่ก็แข็งด้วยกันทั้งคู่ แต่ในตอนนั้นเอง ก็มีคนวิ่งมาช่วย

นากะ : ซื่อหง นี่นายมาได้ไงเนี่ย

ซื่อหง : ก็เดินมาสิเพื่อน ให้มายังไงหล่ะ

นากะ : แล้วหายแล้วเหรอเนี่ย

ซื่อหง : หายตั้งนานแล้วหล่ะเพื่อน ยังไม่ตายหรอก // จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายไปตะลุมบอนกันต่อ

การต่อสู้ดำเนินไปพักหนึ่ง จากนั้นเองตำรวจก็เข้ามาควบคุมสถานการณ์

“หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”

ตำรวจยิงปืนขึ้นฟ้าหนึ่งนัด ทำเอาพวกนั้นแยกย้ายกันหนี ตำรวจพยายามไล่จับแต่พวกนั้นมีเยอะ เลยต้องใช้เวลายกใหญ่ในการเคลียร์พื้นที่

ผู้กองชารีน : จับพวกมันมาให้หมด ฉันอยากเห็นหัวพวกมันทุกคน

นากะหนีออกมาอีกทางหนึ่ง ในขณะนั้นเอง ก็เจอคนอื่นๆกำลังรวมตัวกันอยู่

ซื่อหง : เฮ้ นากะมาโน่นแล้วพวกเรา

มาเรียน่า : ฉันคิดว่านายจะเป็นอะไรไปซะแล้ว // เธอวิ่งเข้าไปกอดเขา

นากะ : ฉันไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่พวกนายหนีกันมายังไงหล่ะเนี่ย

โอ๊ค : เราหนีออกมาอีกทางหน่ะ เกือบไม่รอดซะแล้ว

นากะ : แล้วพวกเพื่อนๆนายไม่โดนจับไปแล้วเหรอ

โทจัง : ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเขาหนีตำรวจเก่งอยู่แล้ว

ฮาน : ถ้าโดนจับ เดี๋ยวพ่อฉันก็ไปประกันตัวเองแหละ

ออก้า : เฮ้อ ว่าแต่โซเซีย นายเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เดี๋ยวฉันดูให้นะ

โซเซีย : หัวฉันคงจะแตกหล่ะ โดนเข้าไปเต็มๆเลยอ่ะ

โลกิน : แล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะเนี่ย

เวร่า : ยังไงต่อฉันไม่สนหรอก แต่วันนี้หนุกเป็นบ้าเลยหล่ะ

เดลอา : ว่าแต่ มีใครบาดเจ็บตรงไหนกันบ้างมั้ยอ่ะ

ดาริน : ไม่มีหรอก แค่ถลอกนิดหน่อยหน่ะ

เดลแคน : ฉันว่าตอนนี้เรารีบไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า เดี๋ยวพวกมันมาเราจะยุ่งหน่ะ

เฮสเตอร์ : เยี่ยม ที่คือก้าวแรกของการปฏิวัติโลกของเรา

ไอล่า : แหม่ ยังจะปฏิวัติอะไรอีกหล่ะ รีบไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า

พวกเขารีบกลับไปยังหอพักของเขาเพื่อหนีจากการตามล่าของตำรวจพวกนั้น หลังจากที่มาถึง พวกลูกน้องของฮาน โอ๊ค โซเซีย ออก้าและโทจังก็มาอยู่รวมกันแล้ว

ฮาน : อ้าว นึกว่าพวกนายโดนจับไปแล้วซะอีก

“ไม่มีใครจับเราได้หรอกครับคุณหนู”

โซเซีย : แล้วนี่มีใครโดนจับไปบ้างหรือเปล่าเนี่ย

“ไม่มีครับ”

นากะ : แบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ

ในตอนนั้นเอง ก็มีข้อความแชทส่งเข้ามา

… // นี่พวกนาย ทำบ้าอะไรของพวกนาย

นากะ // พวกเราไม่ได้เริ่มก่อนนี่ครับ

… // ช่างเถอะ พวกนายไม่มีใครโดนจับไปก็ดีแล้ว

นากะ // แล้วมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ

… // ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่งานของฉัน อยากให้พวกนายเริ่มวันพรุ่งนี้นะ

นากะ // จะให้พวกเราไปทำอะไรหล่ะ

… // เธอต้องไปงานวันเกิดของคนนี้ รู้แค่นั้นพอ

ในตอนนั้นเอง โอ๊คก็เข้ามาดูว่านากะทำอะไร

โอ๊ค : มีอะไรหรือเปล่าเพื่อน

นากะ : ดูเหมือนว่าเรามีงานใหม่แล้วหล่ะ เราต้องไปงานวันเกิดของใครคนหนึ่ง

ฮาน : ใครเหรอ ทางนั้นบอกมาหรือเปล่าหล่ะ

นากะ : ผู้หญิงคนนี้หน่ะ // นากะส่งรูปให้พวกเพื่อนๆดู

มาเรียน่า : นั่นรันนี่หน่า จริงด้วย พรุ่งนี้วันเกิดนางด้วย

โทจัง : จริงสิ ลืมไปซะสนิทเลย ซื้อของขวัญให้นางหน่อยดีกว่า

เดลอา : พรุ่งนี้แล้วสิ งั้นพรุ่งนี้เราไปซื้อของกันดีกว่า

โซเซีย : ว่าแต่ ทำไมทางนั่นถึงให้เราไปงานวันเกิดเธอด้วย

ออก้า : นั่นสิ มีงานอะไรสำคัญหรือเปล่า

เดลแคน : ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เอาเป็นว่าไปก่อนก็แล้วกัน

ดาริน : นั่นสิ มาคิดดีกว่าจะซื้ออะไรให้รันเขาดีหน่ะ

โลกิน : วันเกิดเหรอ ก็ต้องมีปาร์ตี้สิ ฉันชอบปาร์ตี้ แล้วก็ชอบ

เวร่า : ชอบอะไรเหรอห่ะ // เวร่าเอามีดจ่อคอหอยของโลกิน

โลกิน : ของกินคร้าบ แหม่ตัวเองก็ //

เวร่า : ดีมาก!!

เฮสเตอร์ : ว่าแต่ ไอล่า ฉันขอยืมเงินเธอก่อนนะ

ไอล่า : แหม่ เอาไปใช้อะไรหมดหล่ะเนี่ยห่ะ

ซื่อหง : อย่ามองที่ผมสิ ผมก็ไม่ค่อยมีตังค์นะ

ส่วนที่บ้านของคิร่า อังเดรอ้อนวอนขอให้ลอเรนพาเขาไปงานวันเกิดของอังเดร

อังเดร : พี่คร้าบ พาผมไปงานวันเกิดเธอหน่อยนะคร้าบ

ลอเรน : จะดีเหรอ

อังเดร : นะครับพี่

ลอเรน : ก็ได้ๆ แต่ต้องกลับมาไม่เกินสี่ทุ่มนะ

อังเดร : ได้เลยคร้าบ

======================================================================

งานวันเกิดของรัน ต้องมีอะไรสำคัญแน่ๆ แต่จะเป็นอะไรนั้น รอติดตามต่อไปจ้า