ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Mask Land - สมรภูมิแยกแผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #13 : ลอบโจมตี

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 68
      1
      9 ธ.ค. 60

    จอมยุทธ์สั่งให้หมูป่าขับรถไปยังหน่วยงานของตน หลังจากที่มาถึง ผบ.แมวตาเดียวก็รอต้อนรับจอมยุทธ์กับเพื่อนๆอยู่พอดี

    จอมยุทธ์ : ท่านครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นในเมืองเหรอครับ

    แมวตาเดียว : ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ผมไม่แน่ใจว่าเป็นการจลาจลธรรมดาหรือเปล่า อ้าว คุณหมูป่าสบายดีมั้ยครับ

    จอมยุทธ์ : รู้จักด้วยเหรอครับ

    แมวตาเดียว : ลูกสาวมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของ Mask Land ทำไมผมจะไม่รู้หล่ะ คุณพ่อคุณสบายดีนะครับ

    หมูป่า : สบายดีค่ะ

    จอมยุทธ์ : แล้วตอนนี้สถานการณ์ข้างนอกเป็นยังไงบ้างครับ

    แมวตาเดียว : ที่ผมได้รับแจ้งมา ได้ยินว่าหนักเลยหล่ะ ศัตรูมีอาวุธสงครามด้วย

    จอมยุทธ์ : ผมว่าแค่ตำรวจไม่น่าจะพอนะครับ คงต้องถึงมือทหารด้วย

    แมวตาเดียว : อันที่จริง ผมอยากจะให้คุณนำหน่วยของเราไปจัดการพวกมันเพิ่มเติมด้วย แต่คุณก็ยังไม่หายดีนี่ ถ้าคุณรับงานไม่ได้ผมก็ไม่ว่าอะไรนะ

    จอมยุทธ์ : เอิ่ม ผมพอทำงานได้ครับ

    หมูป่า : คุณยุทธ์ แต่คุณยังไม่หายดีเลยนี่

    เงา : ผมอาสาไปเองครับหัวหน้า

    โซ่ตวง : ผมก็ไปด้วยครับหัวหน้า หัวหน้ารักษาตัวที่นี่เถอะ

    จอมยุทธ์ : แต่

    หมูป่า : อย่าดื้อสิคะคุณยุทธ์ เดี๋ยวฉันพาไปรักษาให้นะ

    เงา : ท่านครับ ผมขออาสานำทีมแทนเองครับ

    แมวตาเดียว : ก็ได้ แต่คุณต้องระวังตัวด้วยนะ พวกมันมีอาวุธสงครามชนิดร้ายแรงหลายอย่างมาก ผมมองว่ามันไม่ได้แค่ก่อจลาจลธรรมดาแน่ๆ

    เงา : ทราบครับหัวหน้า

    จากนั้นเงาก็พาโซ่ตวง หมาป่าดำและแมงมุมแม่ม่ายดำไปยังคลังอาวุธเพื่อที่จะเอาปืนไปสู้กับพวกมัน

    เงา : เออนี่ พวกนายคิดว่าพวกมันจะมีเยอะมั้ยอ่ะ

    โซ่ตวง : จากที่เห็น น่าจะเยอะพอสมควรนะ

    หมาป่าดำ : กลับมาจากสงครามแล้วนี่ยังต้องมารบในประเทศอีกเหรอเนี่ย

    แมงมุมแม่ม่ายดำ : ใครสน มันเกือบจะยิงฉันได้เมื่อกี้ ฉันต้องเอาคืนบ้างหล่ะ

    เงา : เอ้านี่ ฉันว่านายชอบปืนนี้นะ

    โซ่ตวง : อยากได้ปืนกลแบบที่ฉันเอามาใช้ที่เกาหลีมากกว่าหว่ะ

    หมาป่าดำ : มัวแต่เลือกกันอยู่นั่นแหละ มีให้ใช้ก็ดีแล้ว

    แมงมุมแม่ม่ายดำ : เฮ้อ ไม่ไหวๆๆ

    หลังจากที่พวกเขาเตรียมตัวเสร็จ เขาได้เอารถของหน่วยและคนของหน่วยไปอีกจำนวนหนึ่งไปยังพื้นที่ที่มีการปะทะกันทันที

    ณ พระราชวัง Mask Land

    หลังจากที่คิงอีกาดำได้ทราบข่าว ก็เรียกประชุมขุนนางของพวกเขาทันที

    คิงอีกาดำ : นี่มันเกิดอะไรขึ้น มีการจลาจลกันเหรอ

    นกอินทรี : คิดว่าใช่ขอรับ แต่ครั้งนี้มันรุนแรงกว่าที่เคยมากครับ

    วัว : ใช่ครับ พวกมันมีทั้งอาวุธสงคราม และมีจำนวนมากกว่าที่เคยพบครับ

    คิงอีกาดำ : แล้วแมวตาเดียวหายไปไหนซะหล่ะ

    ระฆัง : ผมได้ยินว่าตอนนี้กำลังเอาทหารไปควบคุมสถานการณ์อยู่ครับ

    คิงอีกาดำ : สั่งประกาศภาวะฉุกเฉินที่เขตอันตราย พยายามให้สูญเสียให้น้อยที่สุด

    นกอินทรี : ได้ครับ ผมจะรีบจัดการให้

    คิงอีกาดำ : แล้วผมก็ต้องการรู้ให้เร็วที่สุดว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

    หลังจากที่ประชุมเสร็จ คิงอีกาดำคอยเฝ้าดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ทุเรียนกับจิงโจ้ก็คอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ

    บนเรือสำราญที่กำลังจะมาถึง Mask Land

    3 เกลอบนเรือกำลังพักผ่อนอยู่อย่างสบายใจ จากนั้นก็มีประกาศจากทางเรือเข้ามา

    ประกาศๆ ขณะนี้ เราต้องเปลี่ยนเส้นทาง จากเดิมที่เข้าท่าเรือทางตะวันตก ไปทางตะวันออกแทน เนื่องจากมีการจลาจลเกิดขึ้น กลุ่มผู้ก่อจลาจลได้ทำการปิดท่าเรือทางฝั่งตะวันตก ขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้

    ความมืด : เกิดอะไรขึ้นกันวะ

    กระดาษ : คงมีการประท้วงหยุดงานกันหล่ะมั้ง

    เนสซี : ฉันว่าไม่น่านะ อาจจะหนักกว่านั้น

    ความมืด : ทำไมเหรอ

    เนสซี : ช่างนี้พวกคอมมิวนิสต์อาละวาดหนักข้อขึ้นทุกวัน ไม่แน่มันอาจจะยึดประเทศนี้ก็ได้

    กระดาษ : เอ้า ตายห่า นี่เรามาผิดเวลาหรือเนี่ย

    ระหว่างนั้น เรือก็มีสัญญาณเตือนเนื่องจากมีกลุ่มโจรสลัดกลุ่มหนึ่งได้พยายามขึ้นเรือมาเพื่อที่จะปล้นคนบนเรือ ทั้งสามคนจึงไปเอาปืนในห้องเพื่อที่จะป้องกันตัว พวกมันค้นทุกห้องบนเรือเพื่อที่จะหาของมีค่า แต่มันมาเจอทั้งสามคนซะก่อน เลยโดนยิงตายไปส่วนหนึ่ง

    ความมืด : พวกนายไปทางด้านนั้นนะ เดี๋ยวฉันไปทางนี้เอง

    กระดาษ : ฉันจะไปที่ห้องกัปตัน ไม่รู้ว่าพวกมันจะยึดที่นั่นหรือเปล่านะ

    เนสซี : งั้นเดี๋ยวฉันไปช่วยคนอื่นๆเอง

    จากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไป ความมืดกำจัดพวกมันทางด้านใต้ท้องเรือเพื่อไม่ให้พวกมันทำอะไรกับเรือลำนี้ ความมืดจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดาย ส่วนเนสซีก็ไปช่วยคนอื่นๆที่โดนจับเป็นตัวประกัน กระดาษขึ้นไปบนห้องคนขับก็พบพวกมันกำลังข่มขู่กัปตันเรือ กระดาษยิงสู้กับพวกมัน แต่พวกมันยิงกระดาษเข้าที่แขน กระดาษต้องหาที่หลบพวกมัน พวกมันกำลังจะฆ่ากระดาษ แต่เนสซีกับความมืดก็กลับมาช่วยทันพอดี

    ความมืด : เป็นอะไรมากมั้ย เจ็บมากมั้ยอ่ะ

    กระดาษ : โห ไม่มั้ง แล้วข้างล่างเป็นยังไงบ้างหล่ะ

    ความมืด : เก็บไปเยอะเลย บางส่วนก็โดดทะเลหนีไปหล่ะ

    เนสซี : นั้นสิ แม่งมีไม่กี่คนเสือกมาทำซ่าส์

    กระดาษ : โอ้ย แม่งเอ้ย พาฉันไปหาหมอหน่อยเถอะ

    ความมืดกับเนสซีต้องหิ้วปีกกระดาษไปรักษาตัวในห้องพยาบาลบนเรือ

    กลับมายัง Mask Land เงา โซ่ตวง หมาป่าดำและแมงมุมแม่ม่ายดำได้นำกำลังพลบุกไปถึงเขตอันตราย ทั้งสี่คนปะทะกับพวกมันอย่างหนักหน่วง

    เงา : แม่งเอ้ย พวกมันมีเยอะจังวะ

    โซ่ตวง : นั่นสิ ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้เลย

    หมาป่าดำ : เสียดายไม่ได้พกระเบิดมาเยอะกว่านี้หน่อยอ่ะ

    แมงมุมแม่ม่ายดำ : ยังไงต้องประหยัดกระสุนกันหน่อยนะ

    พวกเขายิงกับพวกมันอยู่พักนึง แต่พวกมันก็มีปืนกลหนักยิงกดพวกเขาอยู่ ทำเอาพวกเขาขยับไปไหนไม่ได้

    เงา : บ้าเอ้ย ถ้าเรากำจัดปืนกลนั่นไม่ได้ เราตายกันหมดแน่

    โซ่ตวง : เอางี้ หมาป่าดำ เธอไปทางด้านซ้าย แมงมุมแม่ม่ายดำไปทางขวา ฉันจะยิงคุ้มกันให้

    หมาป่าดำกับแมงมุมแม่ม่ายดำต่างแยกย้ายกันไปท่ามกลางดงกระสุน ส่วนเงากับโซ่ตวงต้องคอยยิงคุ้มกันให้ หมาป่าดำบุกไปด้านข้างแล้วกำจัดพวกมัน จากนั้นโอบล้อมพวกมันไว้

    ส่วนแมงมุมแม่ม่ายดำที่บุกขนาบข้างขวา แม่ม่ายดำปะทะกับพวกมันจำนวนหนึ่ง แต่แม่ม่ายดำสังเกตเห็นชายที่หน้าคุ้นๆตรงหน้า ซึ่งนั้นก็คือเทวดา คนที่เธอเพิ่งจับเข้าคุกไปนั่นเอง

    แมงมุมแม่ม่ายดำ : นี่แกอีกแล้วเหรอ ออกจากคุกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

    เทวดา : ไม่สำคัญหรอกเว้ย วันนี้ฉันจะเอาแกไปอยู่ในคุกบ้าง

    แมงมุมแม่ม่ายดำ : ถ้าทำได้ก็ลองดูสิโว้ย

    จากนั้นพวกเขาก็ยิงปะทะกันไปมา ด้านหมาป่าดำก็ถล่มรังปืนกลของพวกมัน ให้เงานำคนบุกเข้ามาได้ แต่ระหว่างนั้นเอง เงาเห็นพวกมันอีกนับพันคนดาหน้าวิ่งเข้ามาแต่ไกล เงาเห็นท่าไม่ดีเลยสั่งให้ทุกคนถอนกำลัง

    เงา : โซ่ตวง ไปบอกทุกคนให้ถอยด่วนเลย

    โซ่ตวง : ฉันยังสู้ไหวน่า เรื่องอะไรจะถอยหล่ะ

    เงา : พวกมันมีมากไป ถ้าเราเสียคนตรงนี้ไป เราตายกันหมดแน่

    จากนั้นโซ่ตวงก็ไปบอกคนอื่นให้ถอยจากพื้นที่อันตราย หมาป่าดำกับแมงมุมแม่ม่ายดำพอได้รับคำสั่งจากเงาก็ถอนกำลังออกมาทันที

    ที่หน่วยปฏิบัติการของจอมยุทธ์

    ผ้าฝ้าย แฮมเตอร์ ราชินีกำลังปรึกษากันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

    ผ้าฝ้าย : ฉันว่าจะกลับบ้านหน่ะ

    แฮมเตอร์ : ตอนนี้มันอันตรายนะ ฉันว่าอย่าเพิ่งเลยดีกว่า

    ราชินี : ฉันก็ยังไม่อยากกลับเหมือนกัน ฉันเป็นห่วงโซ่ตวงหน่ะ

    แฮมเตอร์ : แหม่ ถ้านายโซ่รู้คงรักตายเลยแบบนี้

    ราชินี : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย

    ผ้าฝ้าย : เอาเถอะจ้ะ แต่ฉันเป็นห่วงที่ร้านหน่ะสิ

    แฮมเตอร์ : ที่ร้านเธออยู่ห่างจากเขตอยู่ ไม่เป็นไรหรอกน่า

    ราชินี : ป่านนี้พวกคนที่ฉันรู้จักคงทำอะไรกันอยู่แน่ๆ

    ผ้าฝ้าย : เธอคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือใครหล่ะ

    ราชินี : จะใครซะอีกหล่ะ คงจะพี่ฉันอีกแหงะๆ

    แฮมเตอร์ : แต่พี่เธอติดคุกอยู่นี่ ฉันว่าไม่น่าใช่หรอก

    ราชินี : ช่างเถอะ ว่าแต่ว่าคุณยุทธ์เป็นยังไงบ้างหล่ะ

    ผ้าฝ้าย : ถึงมือหมอแล้วไม่ต้องเป็นห่วงอะไรหรอก

    แฮมเตอร์ : ฉันเป็นห่วงที่ร้านหน่ะสิ

    ราชินี : ป่านนี้ร้านเธอปิดไปแล้วหล่ะมั้ง

    บนเรือสำราญที่กำลังจะไปยัง Mask Land

    ความมืดกับเนสซีพากระดาษมายังห้องพยาบาล จากนั้นหมอก็ทำการรักษาเขา

    กระดาษ : โอ้ย โคตรเจ็บเลยหว่ะ

    ความมืด : โธ่ ร้องเป็นเด็กไปได้ ดีนะที่กระสุนทะลุออก

    เนสซี : แล้วแบบนี้จะเป็นยังไงบ้างครับ

    หมอ : อีกไม่กี่วันก็คงหายเป็นปกติหล่ะครับ

    ความมืด : ไงหล่ะเพื่อน ถือซะว่าโชคดีไปก็แล้วกัน

    กระดาษ : มาโดนแบบฉันมั้ยหล่ะเพื่อน

    เนสซี : หง่ะ สงสัยวันนี้ยังอีกยาวไกลแน่ๆ

    กลับมายังพระราชวัง Mask Land ตอนเย็น

    อีกาดำเฝ้าดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด แต่เหตุการณ์ก็ยังไม่สงบลงซะที อีกาดำจึงเรียกลูกๆและควีนมังกรมาคุยด้วย

    ควีนมังกร : ยังไม่สงบอีกเหรอคะคุณ

    คิงอีกาดำ : ยังเลยคุณ รบกันตั้งแต่บ่ายแล้วตอนนี้เสียงปืนยังดังอยู่เลยนี่

    จิงโจ้ : ผมอยากจะออกไปช่วยครับ

    คิงอีกาดำ : อย่าเลยลูก เดี๋ยวลูกจะบาดเจ็บเอาเปล่าๆ

    ทุเรียน : แต่พวกเราเคยรบนะครับ ที่ฝรั่งเศสหน่ะ

    ควีนมังกร : ฟังพ่อเขาหน่อยสิลูก สงครามไม่ใช่เรื่องสนุกนะลูก

    ทุเรียนกับจิงโจ้ก็เงียบไป จากนั้นอีกาดำก็พูดขึ้นว่า

    ผมจะส่งพวกคุณไปที่ฝรั่งเศสก่อนนะ ถ้าสถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น

    ควีนมังกร : ทำไมหล่ะคะคุณ

    คิงอีกาดำ : ผมไม่อยากให้พวกคุณเป็นอันตรายหน่ะ

    ควีนมังกร : ถ้าฉันต้องตาย ฉันขอตายกับคุณนะอีกาดำ

    คิงอีกาดำ : แต่ว่า

    จิงโจ้ ทุเรียน : เราก็ไม่ยอมทิ้งพ่อไปไหนเหมือนกันครับ

    คิงอีกาดำ : ถ้าเราตายกันหมด มันจะมีประโยชน์อะไรหล่ะลูก

    จากนั้นบรรยากาศในห้องก็เงียบงันเพราะทุกคนพูดอะไรไม่ออก

    ที่ห้องพยาบาลของหน่วย M.A.S.K

    จอมยุทธ์ที่นอนพักอยู่บนเตียง กำลังคิดอะไรไปเรื่อย โดยที่มีหมูป่าคอยนั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ

    หมูป่า : คิดอะไรอยู่เหรอคะยุทธ์

    จอมยุทธ์ : ผมไม่รู้ว่าคิดถูกหรือเปล่าที่ไม่ไปช่วยพวกเขาหน่ะ

    หมูป่า : คุณยุทธ์ ยังไงคุณก็ต้องเป็นห่วงตัวเองบ้างนะคะ

    จอมยุทธ์ : แต่ผม

    หมูป่า : ถ้าคุณเกิดเป็นอะไรขึ้นมา พวกเขาจะรู้สึกยังไงคะ

    จอมยุทธ์ : ผมแค่ไม่อยากทิ้งเพื่อนหน่ะครับ

    หมูป่า : พวกเขาเข้าใจคุณนะ

    จอมยุทธ์ : แล้วนี่คุณยังไม่กลับบ้านเหรอครับ

    หมูป่า : อ้อ บ้านฉันอยู่แค่นี้เอง ฉันไม่เป็นไรหรอก

    ระหว่างนั้นเอง ด้านนอกก็เกิดมีเสียงเอะอะโวยวายกันขึ้น มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังโจมตีหน่วยของเขา เสียงปืนดังสนั่นมาจากด้านนอก หมูป่าได้ยอนจึงตกใจเข้าไปใกล้จอมยุทธ์ จอมยุทธ์ต้องลุกจากเตียงเพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

    ======================================================================

    แย่หล่ะ พวกเขากำลังตกอยู่ในอันตราย พวกของเงาจะกลับมาช่วยทันหรือเปล่านะ รอติดตามชมตอนหน้าจ้า

    ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ



     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×