Time Mercenary Hunter - ข้ามเวลารับจ้างเชือด

ลำดับตอนที่ #6 : Mission 1 : สงครามเวียดนาม : EP.1 หุบเขาลาตรัง #2

หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์ได้บินผ่านหุบเขาและป่ารกร้างมาได้ซักพัก นาตาชาก็มองหาจุดลงจอดตามเป้าหมายในทันที ซึ่งเธอกำลังรอโรโบโกะให้ข้อมูลกับเธอมา จากนั้นไม่นาน โฮโลแกรมของโรโบโกะก็ได้แสดงขึ้นมา จากนั้นเธอก็ให้ข้อมูลกับนาตาชาทันที

โรโบโกะ : คุณนาตาชาซังคะ เราได้จุดที่จะต้องลงจอดแล้วค่ะ

นาตาชา : ว่ามาเลย ฉันจะได้มาร์คตำแหน่งเอาไว้

โรโบโกะ : ส่งตำแหน่งไปแล้วค่ะ // ตำแหน่งของพื้นที่ขึ้นภาพและบอกพิกัดมาด้วย นาตาชาบอกกับคนขับเฮลิคอปเตอร์ทั้งสามหน่อในทันที

นาตาชา : นักบินทุกคนทราบ ฉันส่งตำแหน่งไปให้ทุกคนแล้วนะคะ // นักบินทุกคนขานรับในทันที จากนั้นไม่กี่อึดใจนักบินก็ตอบกลับมา

นิโคลัส : ทุกคนทราบ นี่นิโคลัส อีก 30 วินาทีจะถึงจุดลงจอด

แบล็ค : นี่แบล็ค ทราบ ใกล้ถึงจุดลงจอดอีก 20 วินาที

ทาเคชิ : ทุกคน นี่ชิโร่ ฉันกำลังจะลงจอดในอีก 30 วินาที

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ เฮลิคอปเตอร์ก็ปล่อยทุกคนลงในเวลาไล่เลี่ยกัน ทุกคนรีบลงจากเฮลิคอปเตอร์แล้วเข้าที่กำบังแถวนั้นก่อนในทันที จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ทั้งสามลำก็ออกจากสมรภูมิ

แบล็ค : มีอะไรให้ช่วยก็เรียกเราได้นะ

นิโคลัส : เหมือนกัน ฉันขอไปเติมจรวดกับกระสุนก่อนหล่ะ

ทาเคชิ : จัดไป เดี๋ยวเราจะกลับมาส่งกระสุนให้พวกนายนะ // ทั้งสามคนพูดใส่วิทยุของทุกคน จากนั้นสัญญาณก็ตัดไปก่อน

คูลุก : เงียบจังเลยนะที่นี่ มันแปลกๆอยู่นะ // คูลุกพูดพลางง้างธนูของเขาเตรียมพร้อม

ปักษา : ให้ฉันไปตรวจดูพวกมันดีมั้ยหล่ะ

เซเบอรัส : ใจเย็นนะพวก มันกำลังดักรอเราอยู่แน่ๆ

วาลาเรีย : ใครถือสไนเปอร์อยู่ ช่วยส่องพวกมันให้หน่อยสิ // เรย์นอร์ฟและทีฆทัศน์ใช้สไนเปอร์ของตัวเองส่องไปตามป่าแถวนั้นดู แต่ก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเคลื่อนไหว

เรย์นอร์ฟ : ฉันไม่เห็นพวกมันเลย นายหล่ะเห็นหรือเปล่าทีฆทัศน์

ทีฆทัศน์ : ไม่เห็นเหมือนกัน เรียกฉันว่าเอิร์ทก็ได้เฟ้ย

นาวิน : สงสัยมันคงจะรอให้เราเข้าไปหน่ะ ทุกคนระวังตัวไว้ด้วย

แต่ในระหว่างนั้นเอง ไดโยวเซย์เห็นความเคลื่อนไหวในพุ่มไม้ เธอจึงบอกทุกคนให้รู้

ไดโยวเซย์ : ฉันเห็นอะไรเคลื่อนไหวไม่รู้ ที่ 10 นาฬิกา

ในตอนนั้นเองทั้งเรย์นอร์ฟและเอิร์ทก็ช่วยกันยิงไปในพุ่มไม้ จากนั้นเอง ศพของมันคนหนึ่งก็โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ในทันที ในตอนนั้นมันทำพวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก

คางุยะ : ฉันว่าแล้วมันต้องดักรอเราอยู่แน่ๆ

แต่พูดยังไม่ทันขาดคำ ทหารเวียดนามนับสิบก็เริ่มยิงถล่มพวกเขา ทำเอาพวกเขาต้องหาที่หลบกระสุน จากนั้นพวกเขาก็พยายามยิงสวนกลับไป เพื่อป้องกันไม่ให้มันเข้ามา

โทไบอัส : ทุกคน อย่าให้มันเข้ามาประชิดเราเด็ดขาด // โทไบอัสรัว M16 ใส่พวกมันอย่างไม่ยั้ง

เวเรียไนท์ : เฮ้ นายมีวิทยุนี่ ช่วยเรียกกำลังสนับสนุนทางอากาศหน่อยสิ // เธอตะโกนบอกครูสที่ถือวิทยุอยู่

ครูส : นิโคลัส แบล็ค ชิโร่ ฉันต้องการกำลังสนับสนุนทางอากาศที่ 14.345 X 45 ด่วนเลย

อมตะ : เร็วหน่อยนะเฟ้ย เราไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ // อมตะพูดพลางขว้างระเบิดมือใส่พวกมัน

“รับทราบ พวกเรากำลังไป” มีเสียงตอบกลับมาจากวิทยุเหล่านั้น แต่พวกมันยังคงวิ่งเข้าประชิดพวกของนาวินอย่างไม่หยุดยั้ง ทำเอาพวกเขาเริ่มจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

อูลริค : มายก๊อด ไม่น่าเชื่อว่าที่เวียดนามจะหนักขนาดนี้เนี่ย

เซนโนว่า : มีสมาธิหน่อยสิไอ้บ้าเอ้ย เดี๋ยวก็ตายหรอก // เซนโดนยิงถากที่แขนเล็กน้อย แต่เธอยังประทับบ่ายิงพวกมันกลับไปได้

อิโอ : เฮ้ยนี่ พวกเธอมีระเบิดนี่ ขว้างใส่พวกมันหน่อยสิ // เขาตะโกนบอกวาเนสซ่ากับราที่พกระเบิดมาด้วย

วาเนสซ่า : ได้เลย เอานี้ไปกินเลย // เธอขว้างระเบิดสีชมพูของเธอใส่มัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ส่วนราก็ขว้างระเบิดที่เธอทำเองใส่พวกมันจนพวกมันเริ่มไม่กล้าเข้าใกล้พวกเขา

รา : หวังว่านี่คงจะช่วยให้มันถอยได้นะ

นาตาชา : เราต้องการที่กำลังใหม่ TARS ทำที่กำบังให้ที

TARS : รับทราบ เข้าสู่โหมดที่กำบัง // หุ่นยนต์ตัวนั้นเปลี่ยนตัวเองเป็นที่กันกระสุน ช่วยสะท้อนการโจมตีของพวกมันไปได้นิดหน่อย

นาวิน : เอาหล่ะ แบ่งคนที่ไปที่กำบังหน่อยครับ

พวกเขาบางส่วนรีบไปแอบอยู่หลัง TARS เพื่อยิงรุกรบพวกมันให้ล่าถอย แต่จนแล้วจนรอดพวกมันก็ยังไม่ยอมถอยซักที ทำเอาพวกเขาเริ่มเหนื่อยกันแล้ว

โคลวิส : บ้าเอ้ย ถ้าฝ่ามันออกไปไม่ได้ เราตายกันหมดแน่

ยู : นั่นสิ ไม่อยากเชื่อเลยว่ารบที่เวียดนามจะหนักขนาดนี้เนี่ย

ไดโยวเซย์ : ฉันจัดการเอง // จากนั้นเธอก็รีบวิ่งออกไปจากที่กำบัง ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

นาตาชา : เธอจะไปไหนของเธอกันนะ

ปักษา : ฉันไปด้วย เดี๋ยวขอไปทำอะไรหนุกๆหน่อยหล่ะ

ที่แนวหลัง พวกมันบุกเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง โดยหมายจะฆ่าทหารข้าศึกทุกคนที่เจอ แต่ในตอนนั้นเอง ไดโยวเซย์โผล่ออกไปแล้วใช้ดาบของเธอบั่นคอพวกมันทีละคน มันเห็นเธอจึงพยายามจะยิงใส่ แต่เธอใช้วิชานินจาหายตัว ทำให้พวกมันยิงเธอไม่โดน

“เฮ้ย มันหายไปไหนวะ”

และในขณะเดียวกัน ปักษาก็กระโดดไปพร้อมมีดในมือ จากนั้นก็สู้กับพวกมันแบบประชิด แล้วก็เชือดคอพวกมันทีละคน คนไหนที่พยายามจะยิงเขาเขาจะใช้ร่างของเพื่อนมันกำบังกระสุนและโผล่ไปเชือดคอมัน

ปักษา : เฮ้อ รู้สึกเป็นไงบ้างหล่ะที่แกได้ตายอย่างช้าๆ // เขาพูดกับศพของมัน และในตอนนั้นเอง คนอื่นพอได้สัญญาณ พวกเขาก็วิ่งออกมาจากที่ซ่อน แล้วสู้ระยะประชิดกับทหารเวียดนามในทันที โคลวิสกระโดดเตะหน้ามันล้มจากนั้นก็เตะปืนพวกมัน มันพยายามจะใช้ปืนฟาดแต่เขาหลบได้แล้วหักแขนมัน จากนั้นก็หักคอมันอย่างใจเย็น

โคลวิส : โห ไอ้เวร มึงใช้มือกับกูก่อนนะ // คนอื่นๆก็ไม่ยอมน้อยหน้า คูลุกชักดาบออกมาฟันพวกมัน ส่วนเซเบอรัสและอมตะก็ชักมีดและปืนพกออกมาสู้ประสานกันได้อย่างลงตัว

คูลุก : เฮ้ย แค่นี้ฉันคนเดียวเอาอยู่หว่ะ

อมตะ : อย่าปากดีไปเลยพ่อเจงกิสข่านเอ้ย

เซเบอรัส : เฮ้อ พวกแกนี่มันดีแต่ปากทั้งนั้นเลย // เซเบอรัสยิงหัวพวกมันไปหนึ่งนัด

ส่วนคนอื่นๆ อย่าคางุยะ เธอใช้กรรไกรปาใส่พวกมัน เธอปามันให้เฉียงไปกับต้นไม้ให้มันลอยไปปาดคอศัตรู วาเลเรียเธอก็ชักมีดออกมาสู้กับพวกมัน ส่วนเวเรียไนท์เธอก็ใช้ดาบและปืนผสานกันยิงและฟันพวกมัน ในตอนนั้นเองที่กรรไกรของคางุยะเกือบโดนหน้าของเวเรียไนท์ ทำเอาเธอถึงกับหน้าเหวอ

เวเรียไนท์ : นี่ ปาอะไรของเธอเนี่ย เกือบโดนหน้าฉันแล้ว

คางุยะ : นี่ เธอพูดขอบคุณซักคำเป็นมั้ยห่ะเนี่ย

วาเลเรีย : ขอโทษไม่มี มีแต่ขอถีบได้หรือเปล่าจ๊ะ

ทางด้านของเซนโนว่าและโทไบอัส ทั้งคู่ใช้ดาบปลายปืนสู้กับพวกมัน ผลัดกันยิงและแทงพวกมันไปเรื่อง ในตอนนั้นเองอูลริคก็ใช้ดาบปลายปืนเล่นงานพวกมันเหมือนกัน แต่อูลริคในตอนนั้นโดนพวกนั้นผลักจนล้มลง มันพยายามจะแทงอูลริค แต่เซนโนว่ามาช่วยเอาไว้ได้ทัน ทั้งคู่พยายามจะช่วยอูลริคขั้นมา

อูลริค : นี่ ไม่ต้องมาช่วยฉันหรอกพวกลิงเหลืองเอ้ย

ทั้งคู่ถึงกับเบะปาก จากนั้นก็ปล่อยให้อูลริคล้มลง จากนั้นมันคนหนึ่งจะใช้ดาบปลายปืนแทงเขา

อูลริค : เฮ้ย ฉันขอโทษ ช่วยดึงฉันขึ้นไปที // เซนโนว่าและโทไบเปลี่ยนใจดึงเขาขึ้นมา จากนั้นอูลริคก็ใช้ดาบปลายปืนแทงคอมันตาย

เซนโนว่า : เป็นไงบ้างหล่ะ จะปากดีอีกมั้ยห่ะ

โทไบอัส : มีสมาธิหน่อยนะเซน เดี๋ยวก็ไม่รอดหรอก

ทางด้านของคนอื่นๆที่เป็นหน่วยเทคนิคและมือระเบิด พวกเขาพยายามป้องกันตัวอยู่ในที่กำบัง ยิงต่อสู้กับพวกมัน ในตอนนั้นเองเรย์นอร์ฟและเอิร์ทก็ช่วยกันยิงประสานใส่พวกมันไม่ให้เข้ามาใกล้

เอิร์ท : พล RPG 15 นาฬิกา ยิงมันที // เรย์นอร์ฟยิงพล RPG ที่เล็งปืนมายังพวกเขา

เรย์นอร์ฟ : ระวัง มือปืนที่ 12 นาฬิกา // เอิร์ทเห็นมันก่อนจึงชิงลงมือยิงมันจนตายคาที่

รา : นี่เธอ พวกมันมาทางนี้อีก มีระเบิดอีกมั้ย

วาเนสซ่า : แน่นอน มีเหลือเป็นตันเลยจ้ะ // พวกเธอทั้งคู่ปาระเบิดใส่พวกมัน แรงระเบิดราวกับกำแพงป้องกันไม่ให้พวกมันบุกเข้ามาใกล้

ทางด้านของอิโอกับครูส พวกเขาพยายามยิง M60 ใส่พวกมันไม่ให้พวกมันบุกมาประชิด แต่พวกมันก้ยังสู้ไม่ยอมถอยเลย

อิโอ : เฮ้ย เครื่องบินเมื่อไหร่จะมาวะเนี่ย รอจนเหงือกแห้งแล้วเนี่ย

ครูส : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เราคงตายกันก่อนแน่ๆ // ในตอนนั้นเอง TARS ก็กลิ้งตัวเองมาเป็นที่กำบังให้กับอิโอและครูส เนื่องจากพวกมันบุกเข้ามาอย่างไม่มีวันหยุดเลย

TARS : คุณใช้ผมเป็นที่กำบังก่อนก็ได้ // TARS สามารถกันกระสุนได้ทุกชนิดทั้งปืนเล็กและจรวด และในตอนนั้นเองนาวินก็สู้กับมันโดนใช้ดาบปลายปืนพร้อมกับนาตาชา แต่ในระหว่างนั้นเองนาตาชาก็พลาดท่าโดนมันผลักล้มลง เธอเตะขามันแล้วเอามีดปักคอมัน แต่มันคนหนึ่งพยายามจะใช้ดาบปลายปืนแทงเธอ แต่นาวินเข้ามาช่วยเอาไว้ก่อน แล้วจับมือของเธอดึงขึ้นมา

นาวิน : นี่ เป็นอะไรหรือเปล่า

นาตาชา : ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า

และในระหว่างที่ทุกคนกำลังโดนปิดล้อมอยู่ เฮลิคอปเตอร์สามลำก็บินมาสาดปืนกลและจรวดใส่พวกเวียดนาม  ทำเอาพวกมันแทบจะต้องถอย

นิโคลัส : เป็นไงบ้างไอ้หลาน ฉันมาช่วยแล้ว

แบล็ค : อย่ามัวแต่ขี้โม้เลย ยังมีพวกมันอีกฝูงทางขวา

ทาเคชิ : หน้าที่ฉันเอง // ทาเคชิบินโฉบแล้วใช้ปืนกลยิงสาดใส่พวกมัน ทำเอาพวกมันตายไปกันมากมาย จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอด จากนั้นคนอื่นๆก็รีบไปที่เฮลิคอปเตอร์ในทันที ระหว่างนั้นเองโฮโลแกรมของโรโบโกะก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง นาตาชารีบเปิดอ่านในทันที

นาตาชา : โรโบโกะ มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ

โรโบโกะ : พวกคุณมีภารกิจใหม่ค่ะ ตอนนี้ผู้พันฮันล์ มัวร์ กองพลทหารม้าที่ 1 กำลังตกอยู่ในวงล้อมของทหารเวียดนามที่เขตนี้ พวกคุณต้องไปช่วยสนับสนุนเขาค่ะ

นิโคลัส : ผู้พันมัวร์เหรอ ฉันอยากเจอเขาจังเลย

แบล็ค : นี่ลุงไม่เคยเจอเขางั้นเหรอ

นิโคลัส : ก็ เราอยู่คนละหน่วยกันนี่หน่า

นาตาชา : เอาหล่ะ อย่าสียเวลาเลย รีบไปกันดีกว่า

พวกเขาแยกย้ายกันขึ้นเฮลิคอปเตอร์ จากนั้นก็ขับไปยังเป้าหมาย ซึ่งเป็นจุดลงจอดโซน X-Ray พวกเขาต้องฝ่ากระสุนปืนและจรวดของพวกเวียดนามเข้าไป ในขณะที่ทหารอเมริกันกำลังถูกล้อมยิงจากทุกด้าน เฮลิคอปเตอร์ทั้งสามลำก็ยิงสกัดพวกเวียดนามเอาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆลงจอดให้ทุกคนลงอย่างพร้อมเพรียง

นิโคลัส : อีก 10 นาทีเราจะกลับมานะ ขอไปเติมกระสุนก่อน

แบล็ค : เดี๋ยวฉันจะลำเลียงกระสุนมาก็แล้วกัน // ในระหว่างนั้นเอง พวกมันยิง RPG เฉี่ยวฮอขอทาเคชิไปนิดเดียว ทำเอาทาเคชิเริ่มจะหวั่นใจ

ทาเคชิ : รีบออกจากจุดนี้ก่อนดีกว่า

จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ทั้งสามลำก็บินออกไป และในขณะเดียวกันชายคนหนึ่งก็เดินตรงมายังพวกเขา

“พวกคุณมาจากหน่วยไหนงั้นเหรอ”

นาตาชา : อ้อ คือ เราเป็นหน่วยรบพิเศษนานาชาติ ดิฉันนาตาชาค่ะ

มัวร์ : อ้อ ผมผู้พันมัวร์ ยินดีต้อนรับพวกคุณทุกคนนะ

นาวิน : สถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับท่าน

มัวร์ : ตอนนี้เราโดนหนักเลย ศัตรูมีมากกว่าเรา เราต้องฝ่ามันไปให้ได้

นาตาชา : หน้าที่เราเองค่ะ // พวกเขารีบไปประจำที่เนินเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งในตอนนั้นพวกเขาได้ยิงสกัดพวกเวียดกงไม่ให้มันบุกเข้ามา แต่พวกมันก็มากันเยอะแถมยังสู้ไม่มีถอยอีก

ปักษา : บ้าเอ้ย ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกเราตายกันหมดแน่

เซเบอรัส : โธ่ ที่ฉันเคยเจอมาหนักกว่านี้อีก // กระสุนเฉี่ยวปีกหมวกเซเบอรัสไปนิดเดียว ทำเอาเขาต้องเอาหัวหลบ

วาเลเรีย : เฮ้ยนี่ นายใช้เป็นแต่ธนูอย่างงั้นเหรอเนี่ย // เธอมองไปทางคูลุกแล้วพูดกับเขา

คูลุก : ฉันใช้ธนูอย่างน้อยก็เก็บศพพวกมันได้เยอะกว่าเธอก็แล้วกัน

ไดโยวเซย์ : นายท่านคะ จะให้ฉันฝ่าพวกมันออกไปมั้ยคะ

คางุยะ : นี่ เธอฝ่าแนวกระสุนมันไปไม่ได้หรอก เชื่อฉันสิ // เธอยิง M79 ใส่ศัตรูอีกครั้ง

เอิร์ท : นี่เรย์นอร์ฟ เอาสถิติ 5 ไมล์ของนายมาใช้หน่อยสิ

เรย์นอร์ฟ : โธ่เอ้ย แบบนี้ยิงได้ระยะ 1 ไมล์ก็บุญแค่ไหนแล้วเนี่ย

โทไบอัส : ถ้าไม่มีกำลังสนับสนุนทางอากาศ เราไม่รอดแน่ // โทไบอัสยิงปืนกล M60 สกัดทัพของพวกมันไว้

ครูส : งั้นรอเดี๋ยว ฉันจะเรียกให้พวกนายก็แล้วกัน

เวเรียไนท์ : นี่ ระวัง // เธอจับหัวของครูซกดลงเพื่อหลบกระสุน จากนั้นเธอก็ยิงซัดกับพวกมันต่อ

เวเรียไนท์ : เกือบไปแล้วนะนายเนี่ย

อมตะ : ฉันคุ้มกันเขาให้เอง เธอยิงสกัดพวกมันไว้ดีกว่า

อูลริค : นี่ฉันต้องมาตายกับพวกลิงเหลืองเหรอเนี่ย // อูลริคพูดแล้วยิงปืนกดพวกมัน

เซนโนว่า : นี่ อยากอยู่กับลิงเหลืองฝั่งนี้หรือฝั่งนั้นหล่ะวะ // เธอยิงสวนกับพวกมันอีกรอบ

อิโอ : เฮ้ยนี่ จะเรียกให้เฮฃิคอปเตอร์มารับเราดีหรือเปล่า

การ์เซีย : ก็รีบเรียกไปสิโว้ย จะมาบอกทำไม // อิโอไม่รอช้าเรียกกำลังสนับสนุนทางอากาศทันที

รา : บ้าเอ้ย ถ้าเป็นแบบนี้เราตายกันหมดแน่ // เธอปาระเบิดใส่พวกเวียดกงที่บุกเข้ามา

วาเนสซ่า : ใจเย็นๆ ระเบิดในมือฉันยังมี เราไม่ตายหรอก

จากนั้นเอง เฮลิคอปเตอร์ของสหรัฐก็จัดการเข้ามายิงกราดพวกเวียดกง เฮลิคอปเตอร์ยิงพวกมันจนถอยออกไป ทุกๆคนในทีมดีใจกันมาก

นิโคลัส : เป็นยังไงกันบ้างหลานๆทั้งหลาย แค่นี้กลัวแล้วเหรอ

นาตาชา : พวกคุณทำอะไรกันซักอย่างสิ // เธอพูดผ่านวิทยุรวม

แบล็ค : ใจเย็นๆครับ เรามาได้แค่เป็นช่วงๆหน่ะ

ทาเคชิ : ว่าแต่ มีภารกิจอะไรต่ออีกหรือเปล่าครับ

นาตาชา : โรโบโกะยังไม่ตอบมา ยังไงก็รอฟังข่าวก็แล้วกัน

จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอด พวกเขารีบลำเลียงกระสุนและเสบียงบางส่วนที่นิโคลัสเอามาให้ จากนั้นพวกเขาก็รีบตั้งมั่นกันในพื้นที่ๆ TARS จัดการหาเอาไว้ให้พวกเขาเพื่อป้องกันตัว

TARS : จากการคำนวณของผม พื้นที่ตรงนี้พอจะให้เราพักกันได้ครับ

นาตาชา : ดีมาก นี่โรโบโกะยังไม่ติดต่อมาเหรอเนี่ย

นาวิน : ผมว่า คงจะยังไม่มีอะไรอัพเดทหล่ะมั้งครับ

ยู : เอาหล่ะ ตอนนี้มีใครบาดเจ็บตรงไหนกันบ้าง

ทุกคนในตอนนั้นปลอดภัยกันหมด

นาตาชา : นี่ก็ใกล้จะมืดแล้ว ยังไงก็พักกันก่อนก็แล้วกัน TARS เฝ้าระวังให้พวกเราด้วย

TARS : รับทราบครับ // TARS กลิ้งตัวไปยังพื้นที่รอบๆเพื่อทำการสำรวจพื้นที่

ตกกลางคืน พวกเขาต่างระวังหลังให้กันและกัน ในตอนนั้นยูก็ช่วยรักษาทหารอเมริกันที่บาดเจ็บ ส่วนเรย์นอรฟ์และเอิร์ทก็ใช้กล้องอินฟาเรดที่พกมาจากยุคปัจจุบันเพื่อส่องหาทหารเวียดกง

นาวิน : หวังว่าคืนนี้มันจะไม่เข้าตีนะ

เซเบอรัส : คิดผิดแล้วเพื่อน ตอนนี้แหละจะเป็นตอนไคล์แม็กซ์เลย

ปักษา : งั้นฉันเฝ้ายามให้ก็แล้วกัน ฉันนอนไม่หลับด้วยคืนนี้

คูลุก : บ้าเอ้ย ลูกธนูฉันใกล้จะหมดแล้วหว่ะ

อมตะ : โธ่ แล้วไม่พกมาให้เยอะกว่านี้หล่ะพวก

และในขณะเดียวกัน ครูสก็ได้รับข้อความทางวิทยุจากนิโคลัสที่พูดเข้ามา

ครูส : หวัดดีลุง มีอะไรว่ามาเลยครับ

นิโคลัส : ฉันมีอะไรจะบอก ฉันเห็นพวกเวียดกงกลุ่มใหญ่กำลังแกะรอยเพื่อเข้าตีพวกแก

เซนโนว่า : นี่ลุง พี่ฉันมาบินอยู่กับลุงด้วยหรือเปล่า

ชิโร่ : พี่ฟังอยู่เซน ยังไงเธอต้องเข้มแข็งเอาไว้นะ

โทไบอัส : ผมว่านะ พวกเราคงต้องเตรียมกระสุนให้พร้อมแล้วหล่ะ

วาเลเรีย : แล้วพวกคุณไม่ยิงพวกมันก่อนหล่ะ

แบล็ค : ใจเย็นๆน้องสาว ถ้าเรายิง พวกมันซัลโวเราตกแน่ๆ

เรย์นอร์ฟ : ทุกคน ฉันว่าฉันเห็นข้าศึกกำลังเดินมานะ // เอิร์ทได้ยินตอนนั้นก็ส่องไปทางเดียวกันกับเรย์นอร์ฟ จากนั้นก็มองไปรอบๆ

เอิร์ท : ฉันเห็นแล้ว มากันน่าจะเยอะด้วยหล่ะ เรามีเวลา 14 นาทีเต็มที่

ไดโยวเซย์ : ตอนมืดๆแบบนี้ฉันชอบบุกเดี่ยวไปลุยนะคะ

คางุยะ : ใจเย็นๆ เก็บชีวิตไว้รอดูพรุ่งนี้เถอะจ้ะ

ยู : นี่ รา วาเนสซา พอจะไปวางระเบิดไว้ได้หรือเปล่า

วาเนสซ่า : ฉันมีกับระเบิดอยู่สิบกว่าลูก ของเธอหล่ะรา

รา : ขอฉันก็มีเหมือนกัน รีบไปวางกันดีกว่า // ผู้หญิงสองคนเดินออกไป

เวเรียไนท์ : นี่ มีใครมีระเบิดมือให้ฉันหรือเปล่า

อูลริค : ฉันมีอยู่ลูกนึง เอาไปใช้ก่อนสิ // เขาโยนให้เธอไปหนึ่งลูก

TARS : ทุกคนครับ ผมจะการเคลื่อนไหวของศัตรู พวกมันอยู่ห่างจากพวกคุณได้ 5 นาทีครับ

อิโอ : สงสัยพวกมันคงจะมากันแล้วหล่ะ

โคลวิส : รอนี่แป๊ปนึงนะ // โคลวิสปาระเบิดแสงที่พกมาจากอนาคตใส่ไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็เห็นพวกเวียดกงมาแต่ไกล พวกมันวิ่งชาร์จเข้ามาหาพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ยิงสู้กับพวกมันทั้งคืน ท่ามกลางความมืดมีแต่เสียงปืนและระเบิด ราวกับว่ามันเป็นคืนนรกของพวกเขาไปอีกหนึ่งคืน

==================================================================

การต่อสู้จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ