Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3 : เนโรเคลื่อนพล

ที่คฤหาสน์ของนายพลเนโร ในขณะที่เนโรกำลังฉลองด้วยการดื่มวิสกี้จากอเมริกา ในตอนนั้นเองมาร์ธ่ากับซาร่าก็เข้าไปต่อว่าเนโรด้วยความโกรธ เนื่องจากที่เนโรสั่งฆ่านอร์ดิกได้ลงคอ

มาร์ธ่า : เนโร นี่ลูกทำอะไรลงไป รู้ตัวบ้างมั้ย

วิเวียน : อุ๊ย คุณแม่คะ มาถึงที่นี่เลยเหรอคะเนี่ย

เนโร : ผมทำอะไรเหรอครับแม่ ก็แค่ประกาศสงครามหน่ะ

นอสต้า : นั่นสิครับ เราจะได้รวมประเทศนี้กันซักทีนะครับ

มาร์ธ่า : นี่ แกจะไปรบไปฆ่าใครที่ไหนฉันไม่ว่า แต่แกทำกับเด็กไร้เดียงสาแบบนั้นนี่แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า

โซรอน : นี่คุณป้าครับ ไปเอาเรื่องนี้มากจากไหนครับ

ซาร่า : พี่ได้ยินทุกอย่างที่พวกเราคุยกันหมดแล้วนะ

มาร์ธ่า : นี่แก แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า

เนโร : อะไรกันครับแม่ ถ้าแม่ไม่อยากให้ฆ่ามัน ผมสั่งให้ทหารถอยกลับก็ได้ ทหาร เลิกตามล่าตัวไอ้เด็กนั้นได้แล้ว

คูเปอร์ : ท่านครับ พูดตรงๆนะครับ ผมก็ไม่เห็นด้วยนะครับกับเรื่องนี้

เนโร : ก็สั่งให้เลิกตามล่ามันแล้วยังไงหล่ะ ฮ่าๆๆๆ

และในขณะเดียวกัน ที่โซราบอลก็มีการเกณฑ์ทหารเข้าร่วมกองทัพ ชายหนุ่มคนหนึ่งดูมีสง่าราศีคนหนึ่ง ได้เดินเข้าไปดูใบประกาศใบหนึ่ง เขาเดินไปดูใบประกาศ จากนั้นเรื่องราวเก่าๆของเขาก็เข้ามาในหัว

“พระองค์ เราโดนยึดอำนาจแล้ว รีบหนีเถอะขอรับ”

“พาลูกของเราหนีไป ลูกเราต้องไม่ตกอยู่ในมือพวกมัน”

ใช่แล้วหล่ะ เขาคือ แอนโทนี่ เอ็ดเวิร์ด จอห์นสัน องค์รัชทายาทของกษัตริย์จอห์นสัน พ่อของเขาถูกชิงบัลลังค์จนทำให้เกิดสงครามกลางเมืองมายาวนานหลายปี แม่ของเขาต้องพาเขาลี้ภัยไปยังเกาะวอลล์พีอยู่กับชนพื้นเมืองแถบนั้น วันนี้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เขาจึงออกจากเกาะวอลล์พีมาสืบเรื่องคนที่ฆ่าพ่อของเขา

เอ็ดเวิร์ดไปยังโต๊ะสมัครทหาร จากนั้นก็ไปลงรายชื่อกับนายทะเบียนคนหนึ่ง

“เอ้า ชื่ออะไร มาจากไหนงั้นเหรอ”

เอ็ดเวิร์ด : ผมเอ็ดเวิร์ด จอ.. เอิ่ม เอ็ดเวิร์ด โจสครับ

“มาจากไหนหล่ะ ไม่บอกด้วยหล่ะ”

เอ็ดเวิร์ด : เกาะวอลล์พีครับผม

“เอ้า นึกว่าวอลล์พีจะมีแต่พวกคนป่าซะอีก รีบลงชื่อแล้วไปรับชุดกับปืนตรงนั้นซะ”

เอ็ดเวิร์ดรีบลงชื่อจากนั้นก็ไปรับชุดกับปืนของเขาทันที

และอีกด้านหนึ่ง อาบาตูควบรถม้าไปเรื่อยๆ เข้าสู่ดินแดนมอร็อค เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็หยุดรถที่ชายป่าแห่งหนึ่ง ซึ่งเหมาะสำหรับเป็นที่พักค้างแรมแถวนั้น

อาบาตู : คุณชายครับ ที่นี่เหมาะจะพักค้างแรมสำหรับเรา ผมจะไปก่อกองไฟกับกางเต้นท์นะครับ

นอร์ดิก : ผมเข้าใจหล่ะ เคจา ตอนนี้เรามีอาวุธอะไรบ้างหล่ะ

เคจา : ตอนนี้เรามีแค่ปืนลูกโม่ 4 กระบอก กับปืนยาววินเชสเตอร์ 3 กระบอกหน่ะ

ไซโซ : ใช่ แถมตอนนี้กระสุนเราก็เหลือไม่มากเท่าไหร่ แล้วก็ดาบประจำตัวของพวกเราหน่ะ

นอร์ดิก : คุณอาบาตู เก็บไรเฟิลไว้ใช้ดีกว่าครับ ผมใช้แค่ลูกโม่ก็พอหล่ะ

อาบาตู : ขอรับ งั้นกระผมจะไปก่อกองไฟนะขอรับ

ระหว่างนั้นเอง พวกเด็กๆก็ช่วยกันกางเต้นท์ จากนั้นก็เข้ามานอนด้วยกันทั้งสามคน ในตอนนั้นเอง พวกเขาทั้งสามคนก็คุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ ที่พวกเขาเคยร่วมเผชิญด้วยกันมา เรื่องราวนี้เกิดขึ้นหลังจากที่เคจาและไซโซถูกปล้นบ้าน และพ่อแม่พวกเขาถูกฆ่าตาย พวกเขาทั้งคู่ได้มาร่ำเรียนวิชาการต่อสู้และการทหารกับ “โอเชนัส” อดีตทหารเอกของกษัตริย์ ซึ่งมาร์ธ่าเป็นคนฝากพวกเด็กๆทั้งสามคนไปร่ำเรียนวิชากับเขา เพราะมาร์ธ่าก็เคยเป็นอดีตแม่นมเอกของกษัตริย์เหมือนกัน พวกเขาทั้งสามคนเรียนวิชาดาบในตำนานที่สืบทอดต่อกันมานาน ที่อาจารย์ของพวกเขาภูมิใจนักหนา

“วิชาดาบที่ฉันจะสอนให้พวกนาย เป็นวิชาดาบที่สืบทอดต่อกันมา เมื่อฝึกจนแกร่ง อานุภาพจะร้ายแรงกว่าปืนชนิดไหนๆ เพราะปืนมันมีวันหมดกระสุน แต่วิชาดาบที่ฉันให้พวกนาย จะเป็นพลังสำคัญสำหรับพวกนาย”

เคจา : ดูดาบที่ฉันได้สิ ดาบวารีพิฆาตหน่ะ

ไซโซ : ของฉันได้ดาบวายุเหินเวหา

นอร์ดิก : ของผมได้ดาบเพลิงโลกันต์ ว่าแต่อีกเล่มหนึ่งอยู่ที่ไหนหล่ะ

ไซโซ : ช่างมันก่อนเถอะ ไหนๆเราก็ได้มาแล้วนี่หน่า

และที่อาณาจักรของเนโร ซิลเวียร์กลับมาอีกครั้งเพื่อฝากตัวเป็นหมอของตระกูลไซเบอร์ตัน เธอได้งานแรกของเธอคือการรักษามาร์ธ่า

ซาร่า : หนูซิลเวียร์จ๊ะ สบายดีนะจ๊ะ

มาร์ธ่า : ฉันเสียใจด้วยนะเรื่องครอบครัวของเธอ ต่อไปนี้เธอมาอยู่กับฉันนะ // ใช่แล้วหล่ะ ซิลเวียรืเพิ่งจะเสียครอบครัวของเธอจากอุบัติเหตุ หลังจากนั้นเธอก็มาเรียนหมอกับนายแพทย์ชาวดัชต์ แล้วก็ได้มารักษามาร์ธ่า

ซิลเวียร์ : แล้วนอร์ดิกเขาอยู่ที่ไหนเหรอคะ

ซาร่า : เขาถูกตามล่าหน่ะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

ซิลเวียร์ : หนูเป็นห่วงเขาจัง หวังว่าจะเจอเขาเร็วๆนี้นะคะ

และในขณะเดียวกัน ที่เมืองโมโรวิน แคว้นมอร็อค มีกลุ่มใต้ดินกลุ่มหนึ่ง กำลังประชุมกันถึงเรื่องของอนาคตของกลุ่มลับ นำโดยเอลิซ่าคนเดิม เพิ่มเติมคือเติบโตขึ้น เธอร่วมมือกับเฟรย์อาและพี่น้องตระกูลเรสแจนมิสฟราย์เป็นแกนนำหลัก ในการต่อต้านนายพลเนโร แถมยังมีโอลลี่ จอมโจรสาวที่ทางการโซราบอลต้องการตัวมาร่วมกลุ่มด้วย

เอลิซ่า : เอาหล่ะทุกท่าน ขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมประชุมกันในวันนี้ อย่างที่รู้ นายพลเนโรกำลังระดมทัพ เพื่อเข้าโจมตีริงก้า

เฟรย์อา : ว่าแต่ พวกเขาจะเดินทัพมาทางไหนหล่ะ

มาร์ธิว : เท่าที่สายข่าวของผมทราบมา พวกมันอาจจะเดินทัพผ่านที่นี่หน่ะ

แมทธิว : ทำไมพวกมันต้องผ่านมาทางนี้หล่ะ ป่าที่นี่รกจะตาย

เอเทอร์ : ก็พวกมันคงไม่อยากจะเดินทัพผ่านฟิลล์บอนที่มีแต่ทะเลทรายหน่ะสิ

เลออน : แบบนี้เราก็ซุ่มโจมตีพวกมันสบายหน่ะสิ หวานหมูไปเลย

โอลลี่ : ว่าแต่ตอนนี้ กำลังของพวกนั้นมีเท่าไหร่หล่ะ

เมเทอร์ : เท่าที่ดูนะ ทหารไม่ต่ำกว่า 5 แสนได้ แถมยังมีปืนใหญ่และเรือรบอีกตั้งเยอะหน่ะ

เอลิซ่า : แต่ถึงกระนั้น เราก็ไม่ยอมแพ้หรอก ให้พวกมันบุกเข้ามา เราจะทำให้พวกมันอยู่ที่นี่ไม่ได้เลย

มาร์ธิว : เอาหล่ะ แด่สมาคมเพื่อประชาชนของเรา

เฟรย์อา : เพื่อสมาคมลับของเรา ดื่มหมดแก้วเลย // พวกเขายกแก้วไวน์มาดื่ม เพื่อเป็นการประกาศศักดาของสมาคมลับ

ณ น่านน้ำแปซิฟิก ท้องทะเลที่ดูเหมือนจะสงบ แต่ก็มีกองเรือกองใหญ่ของจักรวรรดิเยอรมนีแล่นไปตามคลื่นลม เป้าหมายก็คือดินแดนนอลโวร่า ที่กำลังเป็นที่พูดถึงอยู่ขนาดนั้นเอง ในตอนนั้นเอง ทหารนายหนึ่งวิ่งขึ้นไปรายงานเรื่องกับผู้บังคับบัญชาบนหอบังคับการเรือ

“ท่านแอนตาร์กครับ ตอนนี้เรากำลังจะถึงท่าเรือบารอน ของแคว้นเดลล์แล้วครับ” ใช่แล้ว แอนตาร์กติก หลังจากที่เธอเติบโตขึ้น เธอได้สมัครเข้าเป็นนายทหารเรือของราชนาวีเยอรมัน หน้าที่ของเธอในตอนนี้คือการรักษาผลประโยชน์ของเยอรมันในเขตนี้ เนื่องจากได้ข่าวถึงความวุ่นวายที่กำลังจะมาถึง

แอนตาร์กติก : ดีหล่ะ ฉันก็อยากจะไปหาอะไรกินบนฝั่งเหมือนกัน

“เมื่อไปถึง ท่านต้องไปเยี่ยมท่านทูตก่อนนะครับ”

แอนตาร์กติก : ฉันเข้าใจหล่ะ ว่าแต่น่านน้ำตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

“ตอนนี้มีกองเรือสัญชาติรัสเซียตามเรามาติดๆครับ”

แอนตาร์กติก : อย่าเพิ่งทำอะไร พวกนายไม่อยากก่อสงครามหรอกนะ ใช่ไหม

และอีกด้าน กองเรือจักรวรรดิรัสเซียก็แล่นตามกองเรือเยอรมันมาติดๆ ซึ่งแม่ทัพเรือคนนี้มีชื่อว่า นาวาตรี โทมารอฟ ซึ่งเขาได้รับคำสั่งให้ปกป้องผลประโยชน์และชีวิตของชาวรัสเซียที่อยู่บนดินแดนแห่งนี้

โทมารอฟ : เมื่อไหร่จะขึ้นบกหล่ะเนี่ย อยากเที่ยวเต็มแก่หล่ะ

“อีก 3 ชั่วโมงครับท่าน”

โทมารอฟ : พวกนายดูสิ อังกฤษ ฝรั่งเศส มากันหมดเลย ฉันว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่ๆ

“แน่หล่ะสิครับ นายพลเตเวียสตาย นายพลเนโรก็ก่อสงครามอีก”

โทมารอฟ : อย่าให้มันมามีปัญหากับเราก็แล้วกัน

ณ แคว้นฟิลล์บอน ดินแดนทะเลทรายอันร้อนระอุ แทบไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆอาศัยอยู่ได้เลย แต่ถึงกระนั้น นักสำรวจกลุ่มหนึ่งก็ไม่หวั่น สำรวจอะไรบางอย่างท่ามกลางผืนทะเลทรายแห่งนี้

“นี่ โคน่า แถวนี้ร้อนจังเลย จะมีอะไรให้พวกเราหรือเปล่าเนี่ย” โคน่า ปัจจุบันเธอและพ่อแม่พี่น้องของเธอย้ายมาอยู่ที่ฟิลล์บอน เพื่อทำการสำรวจสิ่งที่เธอได้ร่ำเรียนมา

โคน่า : อดทนหน่อยสิคาลิมบ่า ฉันรับรองว่าต้องเจออะไรแน่ๆ

คาเนส : นี่ น้องโคน่า พี่ไม่อยากจะขัดเราหรอกนะ แต่ที่นี่นอกจากทองคำยังจะมีอะไรอีกเหรอ

โคน่า : ลองดูเถอะพี่ หนูลองมาร์กจุดเอาไว้แล้ว

ในขณะนั้นเอง คาลิมบ่าก็ได้เจอน้ำอะไรบางอย่างสีดำผุดขึ้นมาจากรูที่พวกเขาขุด ในตอนนั้นเองพวกเขาตกใจกันมาก เนื่องจากไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย

คาลิมบ่า : นี่ พวกเรา ฉันเจออะไรด้วยหล่ะ มานี่สิ // พวกเขารีบวิ่งมายังจุดที่มาร์กเอาไว้

ซิกนัส : นี่ มันใช่สิ่งที่พี่อยากจะเจอหรือเปล่า น้ำดำๆเนี่ย // ซิกนัส น้องชายของโคน่าที่กำลังเรียนทหารอยู่กล่าวขึ้น

โคน่า : เยี่ยมไปเลย เก็บตัวอย่างมันเอาไว้ งานนี้เรารวยเละแน่ๆ

อาเรีย : เดี๋ยวฉันจะลองส่งตัวอย่างกลับไปนะคะ ไม่แน่อาจเจออะไรดีๆก็ได้ // อาเรีย หนึ่งในลูกทีมนักสื่อสารของโคน่า

พวกเขารีบเก็บตัวอย่างน้ำมันที่ได้มาไปวิจัยทันที เพื่อเสาะหาวิธีการอื่นเพื่อนำมันมาใช้ เนื่องจากโคน่าได้เล็งเห็นว่า น้ำดำชนิดนี้จะกลายเป็นหัวใจหลักของยุคเครื่องจักรนี้

ที่แคว้นเดลล์ ซึ่งในตอนนั้นการเมืองของแคว้นยังอยู่ในความวุ่นวาย หลังจากที่ผู้ครองแคว้นคนเก่าตาย ก็เกิดการชิงอำนาจกันขึ้น แต่ชาวต่างชาติก็ไม่หวั่น เข้ามาหากินยังดินแดนแถบนี้เรื่อยๆ และกับชายชาวดัชต์คนหนึ่ง ซึ่งเข้ามาค้าขายกับประเทศแห่งนี้หลายครั้ง เขารักที่นี่ราวกับเป็นบ้านหลังที่สองของเขา และเป็นวันเดิมๆที่เขาจะต้องไปเจอเพื่อนพ่อค้าของเขา ซึ่งในตอนนั้นเองเขากำลังนั่งนับของอยู่ในบ้านของเขา ชายคนนั้นปาหินก้อนเล็กใส่บ้านเขาทันที  “เฮ้ย ใครเล่นแบบนี้วะ”

“นี่ฉันเอง แกจะทำไมวะ”

“อ้าว นิโคลัสเหรอ เข้ามาในบ้านก่อนสิพวก” ชายเจ้าของบ้านเชิญแขกเข้ามาในบ้านทันที สภาพในบ้านมีแต่กล่องสินค้าเต็มไปหมด เขาชวนชายคนนั้นไปนั่งดื่มอะไรด้านหลัง

นิโคลัส : นี่เอ็น อยู่ที่นี่นายสบายดีนะ

เอ็น : แน่นอน ไม่มีปัญหา ฉันก็ค้าขายเรื่อยๆนั้นแหละ // เอ็น ชายหนุ่มนายหน้าหน้า นักขายทุกอย่างบนแผ่นดินนี้

นิโคลัส : นี่ แต่ฝิ่นที่นายขโมยมาจากอังกฤษเนี่ย ให้ฉันไปขายที่จีน ฉันเกือบติดคุกแล้วมั้ยหล่ะ

เอ็น : แหงะหล่ะ ก็เขาอนุญาตให้อังกฤษขายได้นี่ นายไม่ปลอมสินค้าหน่อยเหรอ

นิโคลัส : ก็ปลอมแล้วไง ถึงได้รอดมาที่นี่หล่ะ

เอ็น : แล้วของที่ฉันต้องการได้หรือเปล่า อาวุธและกระสุนหน่ะ

นิโคลัส : แน่นอนสิ ทำอย่างกับว่าจะมีสงครามอย่างงั้นแหละ

เอ็น : นี่นายไม่รู้เหรอ สงครามกำลังจะเกิดนะเฟ้ย ตั้งแต่นายพลเตเวียสตายไป โซราบอลกำลังระดมคนทำสงครามอยู่

นิโคลัส : เอาหล่ะ ยังไงก็ตามแต่ อย่าให้เราไปเกี่ยวก็แล้วกัน

และอีกด้านหนึ่งของแคว้นเดลล์ ที่เมืองยารัสต้า เมืองหลวงของแคว้น หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องๆหนึ่อย่างเงียบๆ ในขณะนั้นเอง คนรับใช้ของเธอก็วิ่งเข้ามาในห้อง เพื่อมารายงานข่าวๆหนึ่งกับเธอ

“คุณอาร์เทมิสครับ ได้ข่าวหรือยังครับ โซราบอลประกาศสงครามกับริงก้าแล้วครับ” อาร์เทมิส บุตรสาวของหนึ่งใน 5 ผู้บริหารแคว้นนี้ ที่เพิ่งจะได้รับตำแหน่งจากพ่อของเธอ

อาร์เทมิส : งั้นเหรอ งานนี้แผ่นดินได้ลุกเป็นไฟแน่ๆ

“งานนี้เนโรไม่ยอมปล่อยพวกเราไปแน่ๆครับ”

อาร์เทมิส : เรียกประชุมคณะผู้บริหารที่เหลือด่วนเลย

“ได้ครับ ผมจะรีบส่งม้าเร็วไปครับ”

อาร์เทมิส : พ่อของฉันเคยทำสงครามกับเนโร งานนี้เราไม่รอดแน่ถ้าพวกเขามาถึงที่นี่

อาร์เทมิสรีบไปแต่งตัวจากนั้นก็รีบควบม้าออกไปยังสภาของแคว้นเดลล์ เพื่อทำการประชุมใหญ่เกี่ยวกับสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น

ที่ชายฝั่งของบาส์ก เรือขนส่งลำหนึ่งแล่นจากเกาะวอลล์พีมาเทียบท่าที่ท่าเรือ เพื่อขนคนจากวอลล์พี่มายังเมืองแห่งนี้ สองหญิงสาวรีบลงจากเรือเมื่อเรือเทียบท่า

“เมด รอฉันด้วยสิ จะรีบไปไหนเนี่ย”

“ต้องรีบหน่อยหล่ะแพท ไม่งั้นพวกเราไม่รอดแน่ๆ” เมดและแพท เธอสองคนเป็นชาวพื้นเมืองของเกาะวอลล์พี เธอสองคนถูกจับไปขายเป็นทาส พวกเธอจึงต้องหนีออกมาจากเกาะวอลล์พีเพราะกลัวว่าพวกนายทาสจะตามล่าตัวพวกเธอ

แพท : ว่าแต่ เราจะไปไหนกันอย่างงั้นเหรอ

เมด : เราจะหนีไปเดลล์ ที่นั่นมีเรือออกจากนอลโวร่าได้

แพท : ว่าแต่ทำไมเราต้องรีบร้อนขนาดนี้หล่ะ

จากนั้นไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงปืนใหญ่ดังมาอย่างต่อเนื่อง ทำเอาชาวบ้านแถวนั้นรวมถึงพวกเธอสองคนตกใจกันมาก

เมด : ที่เราต้องรีบก็เพราะแบบนี้ยังไงหล่ะ

แต่ในตอนนั้นเอง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนเธอ ในตอนนั้นเองเมดก็คอยประคองคนที่วิ่งมาชนเธอเอาไว้

“ขอโทษนะคะ เป็นอะไรมากมั้ย”

แพท : นี่ เธอจะรีบไปงั้นเหรอ เธอเป็นใครเนี่ย

โรส : ฉันชื่อโรส ฉันกับครอบครัวจะรีบหนีไปที่เกาะลับของเราหน่ะ

เมด : เกาะลับเหรอ ทำไมต้องไปที่นั่นหล่ะ

โรส : ก็พวกของนายพลเนโรกำลังจะมาที่นี่หน่ะสิ

แพท : นายพลเนโรจะมายึดที่นี่งั้นเหรอ แย่หล่ะ พาพวกเราไปด้วยสิ

โรส : ได้สิ เรือของฉันอยู่ตรงนั้น รีบตามมาเร็วก่อนที่ทหารของโซราบอลจะมา

ในระหว่างที่ชาวบาส์กกำลังหนีหัวซุกหัวซุน อีกด้านหนึ่งของภูเขา นายพลนอร์ทกับลูกสาวของเขา สการ์เล็ต กำลังมองดูชาวบ้านที่กำลังหนีอยู่ตรงนั้น

สการ์เล็ต : พ่อคะ ชาวบ้านพวกนั้นจะเอายังไงต่อหล่ะคะ

นอร์ท : ชาวบ้านพวกนั้นไม่เกี่ยวข้องกับเรา ที่เราต้องการคือกองโจรของรูดิวกับมอร็อคหน่ะ

สการ์เล็ต : พวกมันมาก่อเรื่องที่นี่ด้วยเหรอคะ

นอร์ท : ใช่แล้วหล่ะ ตรงนั้นไงหล่ะ

นายพลนอร์ทชี้ให้เห็นทหารของโซราบอลกำลังไล่ยิงกองโจรของมอร็อค ซึ่งกองโจรพวกนั้นมีอาวุธที่ไม่ทันสมัยเท่าไหร่ บางคนก็ใช้ธนูในการสู้รบ แต่ทหารของโซราบอลใช้ปืนไฟอย่างดีกันทั้งทัพ ทำเอาพวกกองโจรแตกกระจายกันไปคนละทิศหล่ะทาง

สการ์เล็ต : นี่คงจะเป็นอีกครั้ง ที่ชาวนอลโวร่าต้องมาฆ่ากันเองสินะ

นอร์ท : นี่ หุบปากไปซะ

และกลับมาที่แคว้นมอร็อค นายพลใหญ่ของมอร็อคเรียกประชุมพลเป็นการด่วนเพื่อรับศึกจากโซราบอล ในขณะนั้นเอง ฟีนด์ โฟทิออส เด็กหนุ่มซึ่งบัดนี้กลายเป็นนายทหารคนหนึ่งของมอร็อคมาประจำการตามที่นายพลคนหนึ่งร้องขอทันที

ฟีนด์ : ท่านนายพลอัลเบิร์ตครับ

อัลเบิร์ต : ที่ผมเรียกคุณมาวันนี้ เพราะเราต้องรีบรับศึกจากโซราบอลหน่อยหล่ะ

ฟีนด์ : ท่านครับ พวกเขากำลังจะผ่านแคว้นรูดิวมาถึงเราแล้วนี่ครับ

อัลเบิร์ต  : ใช่แล้ว ผมเลยเรียกคุณมายังไงหล่ะ พวกมันมีกำลังพลมากกว่าเรามาก ราวๆครึ่งล้านได้

ฟีนด์ : แต่กำลังพลของเรามีแค่แสนกว่าเองนะครับ

อัลเบิร์ต : ใช่ คุณพอจะมีแผนอะไรหรือเปล่า

ฟีนด์ : เราต้องใช้ชัยภูมิของเราเพื่อความได้เปรียบครับ เนื่องจากเขตของเราเป็นป่าทึบ น่าจะรบแบบกองโจรกับพวกเขาได้

อัลเบิร์ต : จัดการโดยด่วน ถ้าเรายันไว้ไม่ได้ เราคงต้องถอยไปเดลล์หล่ะ

ฟีนด์ : ได้ครับท่าน ผมจะจัดการเองครับ

และที่เมืองโมโรวิน พวกของนอร์ดิกก็เพิ่งจะมาถึงเมืองแห่งนี้ได้ไม่นาน เขาต้องรีบหาเสบียงและของจำเป็นเพื่อเดินทางไปยังริงก้าต่อไป แต่ในเมืองแทบจะเงียบเหงา เพราะแต่ละคนไม่กล้าออกจากเมืองเนื่องจากภัยสงคราม

เคจา : ทำไมที่นี่มันเงียบจังเลยเนี่ย

ไซโซ : นั่นดิ ป่านนี้ทหารมอร็อคน่าจะไปรบอยู่หล่ะมั้ง

อาบาตู : คุณชายครับ ผมจะไปซื้อเสบียงซักครู่นะครับ

นอร์ดิก : ผมว่า ชาวบ้านคงยังไม่ออกมาขายของตอนนี้หรอกครับ เราน่าจะหาที่พักกันก่อนนะ

ไซโซ : นั่นสิ นอนในป่ามาสามวันแล้ว ยุงก็เยอะชิบเป๋ง

เคจา : แต่หาที่ประหยัดๆหน่อยนะ เราต้องเดินทางอีกไกลกวาจะถึงริงก้าเลยหล่ะ

นอร์ดิก : คุณอาบาตูครับ คุณไปหาเสบียงนะครับ ผมจะหาที่พักในเมืองนี้เอง

อาบาตู : ได้ขอรับ

และกลับมายังโซราบอล นายพลเนโรกับกองทัพครึ่งล้านของเขา กำลังประจำการที่รูดิว เพื่อเตรียมเข้าตีมอร็อค โดยมีโซรอน เป็นรองแม่ทัพ นอสตันก็เข้าร่วมในการรบครั้งนี้ด้วย

โซรอน : ท่านพี่ครับ พลเรือเอกเจมส์แห่งราชนาวีสหรัฐกำลังจะนำกองเรือมาช่วยเราครับ

เนโร : เยี่ยมไปเลย งานนี้เราจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

นอสต้า : ท่านพ่อครับ ผมอยากนำในการรบครั้งนี้ด้วยครับ

เนโร : ลูกได้รบแน่ ไม่ต้องห่วง คูเปอร์ สั่งทหารม้าเตรียมเข้าโจมตีได้

คูเปอร์ : ได้ครับ // คูเปอร์รีบขึ้นม้าแล้วก็ชักดาบออกมา จากนั้นก็ไปนำกองพลม้าของตัวเอง

เนโร : ปืนใหญ่ของเราเตรียมพร้อมนะ

โซรอน : พร้อมครับท่านพี่

เนโร : เอาหล่ะ ยิงได้!!

หลังจากสิ้นเสียงของนายพลเนโร ปืนใหญ่นับพันกระบอกยิงถล่มเข้ามอร็อคทันที

=====================================================================

กองทัพของเนโรเคลื่อนพลเตรียมจะบุกมอร็อคแล้ว พวกของนอร์ดิกจะไปถึงริงก้าโดยปลอดภัยหรือไม่ ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

เรื่องนี้อัพบ่อยเพราะความชอบส่วนตัว แหะๆๆๆ

ตัวละครของทุกคนมาแล้วน้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยครัช