คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 : อัพโหลดเมมโมรี่ สู่การเดินทางครั้งใหม่
“แอ๊ด!!”
เสียงประตูเปิดดังขึ้นเคล้ากับเสียงลมที่ปลิวผ่าน กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดหนังพร้อมอาวุธดูน่าเกรงขาม ค่อยๆเดินเข้าไปด้านในร้านเหล้าซึ่งถูกทิ้งร้าง ภายในเต็มไปด้วยฝุ่นและหยากใหย่มากมาย ชายกลุ่มนั้นพยายามสอดส่องไปทางนั้นทีทางนี้ที เพื่อดูว่าด้านในมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
“เฮ้ เนลล์ นายไปดูตรงนั้นที”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งบอกกับชายหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดีที่อยู่ข้างๆเขา ชายคนนั้นค่อยๆเดินไปสำรวจตามที่ชายวัยกลางคนคนนั้นบอกอย่างรวดเร็ว
“ปัง!!”
“เฮ้ย หลบเร็ว!!”
เสียงปืนที่ดังขึ้นทำเอากลุ่มของชายคนนั้นแตกกระจายกันไปคนละทาง ตัวของเนลลืรีบกระโดดหลบไปที่ด้านหลังเคาน์เตอร์เหล้า ในขณะที่พรรคพวกของเขาคนอื่นๆก็ถูกยิงจนแทบจะลุกไม่ขึ้นแล้ว ตัวของเนลล์เองก็ยิงใส่จุดที่เขาคิดว่าเป็นจุดที่มือมืดซุ่มโจมตี แต่มันก็ไม่ได้ผลอะไรเลย
“ระยำเอ้ย อะไรกันวะเนี่ย??” เนลล์พูดขึ้น แต่ตัวของเขาก็ยังต้องเงียบเอาไว้ เพราะในตอนนี้ตัวของเขาไม่รู้ว่าจะถูกยิงตอนไหน และในขณะเดียวกันนั้นเอง ชายฉกรรจ์ในชุดหนังมอเตอร์ไซค์อีกกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาด้านในร้าน พวกนั้นเดินเข้ามาดูสภาพศพพรรคพวกของเนลล์ที่นอนอยู่กับพื้น บางคนใช้ปืนพกที่อยู่ในมือยิงใส่หัวคนที่ยังนอนดิ้นอยู่บนพื้น โดยที่ตัวของเนลล์เองก็ได้แต่มองด้วยความเจ็บแค้น
“นายครับ ไอ้ทอดด์มันอยู่นี่ครับ!!”
หลังจากสิ้นเสียงของมันคนหนึ่ง ชายวัยกลางคนในชุดหนังมอเตอร์ไซค์อีกคนด้านนอกก็เดินเข้ามาด้านในอย่างใจเย็น พร้อมกับปืนพกกระบอกหนึ่งในมือของเขา ค่อยๆเดินเข้ามาหาชายวัยกลางคนที่ออกคำสั่งกับเนลล์ ชายคนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเล็งปืนใส่หัวของชายคนนั้น
“ไอ้ทอดด์ แกมันโง่เองนะ” ชายคนนั้นพูดขึ้น ตัวของเนลล์ตัดสินใจอะไรขึ้นมาบ้างอย่าง เพื่อช่วยเหลือพรรคพวกของเขา
“ไอ้ดัสติน แกอย่าอยู่เลย”
“ปัง!!”
ตัวของเนลล์โผล่ออกไปยิงหัวดัสตินเข้าเต็มเปา แต่กลุ่มของดัสตินก็ยิงสวนเนลล์เมื่อได้เจอ
“ปังๆๆๆๆๆ”
เนลล์ถูกยิงเข้าที่ร่างสามนัด แต่ในตอนนั้นตัวของเนลล์ก็กระโดดทะลุหน้าต่างออกไปอย่างรวดเร็ว เนลล์ยิงสวนพวกนั้นกลับไปพร้อมกับวิ่งหนีไปที่รถมอเตอร์ไซค์รุ่นไฮบริดคันหนึ่งซึ่งจอดไว้แถวนั้น เขารีบเสียบกุญแจและเอาใส่รหัสเข้าไปในคอมพิวเตอร์ควบคุมอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็รีบบิดรถออกไป ในขณะที่กลุ่มศัตรูของเขาก็รีบวิ่งตามเขาออกมา
“ไอ้บ้าเอ้ย ตามมันไป!!”
ชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นรีบขี่มอไซค์ไล่ตามเนลล์ไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เนลล์ก็พยายามซิ่งรถหนีออกไปตามถนนเรื่อยๆ เนลล์ซิ่งรถมาได้ซักพัก ตัวของเขาก็ขี่มาจอดที่บ้านหลังเล็กหลังหนึ่ง ตัวของเขาลงจากมอเตอร์ไซค์และเข็นมันไปที่ด้านหลังบ้าน พร้อมกับเอามันไปจอดข้างมอเตอร์ไซค์คันงามคันอื่นอีก 2 คัน จากนั้นก็รีบเอาผ้าคลุมรถในทันที และไม่นานนัก ตัวของเขาก็ลากสังขารเดินเข้าไปทางหลังบ้าน พร้อมกับเสียงคอมพิวเตอร์ในหัวของเขาที่ดังก้องขึ้นในหัว
“ระดับพลังชีวิต วิกฤต!!”
เนลล์ลากสังขารเดินเข้าไปในบ้าน จากนั้นก็เดินไปยังคอมพิวเตอร์ของเขา จากนั้นก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ในทันที
“ระบบ ทำงาน!!”
เนลล์ไม่รอช้ารีบหยิบสาย USB และเสียบเข้าไปยังพอร์ทบนหัวของเขา จากนั้นตัวของเขาก็รีบพิมพ์ข้อมูลอะไรบางอย่างบนคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว
“พร้อมอัพโหลดความจำ”
หลังจากที่หน้าจอแสดงผลไป ในตอนนั้นเนลล์ก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเบอร์โทรศัพท์หาใครบางคนอย่างรวดเร็ว และเมื่อปลายสายรับสาย การสนทนาก็เริ่มขึ้น
“ฮัลโหล”
“จิมมี่ ฉันเอง เนลล์ ฉันกำลังอัพโหลดความทรงจำไปแล้ว นายช่วยหาร่างให้ฉันที”
“เฮ้ย เนลล์ เกิดอะไรขึ้นวะ??”
“เออ ไว้ถ้ากูรอด เดี๋ยวกูจะบอก” เนลล์พูดครั้งสุดท้าย จากนั้นตัวของเขาก็วางสายไป แต่เนลลืก็ทำโทรศัพท์มือถือร่วง พร้อมกับร่างของเขาก็ใกล้จะร่วงลงกับพื้นตามไปเต็มที
“เร็วเข้าสิโว้ย!!”
เนลล์คิดในใจไป แต่ไม่นานนัก จู่ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาก็เผยภาพหน้าจอที่เขารอคอย
“อัพโหลด 100 เปอร์เซ็นต์!!”
ตัวของเนลล์เมื่อเห็นดังนั้นก็รีบจัดการปิดคอมพิวเตอร์ของเขาในทันทีด้วยแรงเฮือกสุดท้าย จากนั้นร่างของเขาก็ค่อยๆล้มลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นร่างไร้วิญญาณซึ่งนอนตายอย่างโดดเดี่ยว
ณ โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ห้องเตียงรวมซึ่งส่วนใหญ่คนไข้เป็นผู้ป่วยวัยรุ่น บางส่วนมีอาการทรงตัว แต่บางส่วนก็อาการหนักเข้าขั้นโคม่า โดยเฉพาะกับเตียงของวัยรุ่นคนหนึ่งซึ่งร่างกายผอมแห้ง โดยที่หมอและพยาบาลก็ยืนอยู่ข้างเตียงเพื่อรอดูอาการเพิ่มเติม
“เฮ้อ น่าสงสารเด็กคนนี้จริงๆ” หมอพูดขึ้น
“นั่นสิคะ แม่อุตส่าห์บริจาคร่างกายทั้งหมดเพื่อรักษาเขาแล้วแท้ๆ แต่ข้อมูลความทรงจำของเขาถูกทำลายไป เฮ้อ คนเรานี่นะ สมัยนี้ก็ยังมีการบูลลี่กันอีก”
“คนบูลลี่ดันเป็นลูกของคนที่บริจาคให้โรงพยาบาลเราเยอะซะด้วยสิ” หมอตอบกลับไป แต่ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ดวงตาของหมอก็เปิดกว้างขึ้น เนื่องจากว่าข้อมูลของผู้ป่วยมีการเปลี่ยนแปลง
“ตรวจพบข้อมูลเซลล์สมอง ยืนยันการดาวน์โหลด!!”
“จะเอายังไงดีคะหมอ??” พยาบาลถามไป
“เอาเลย เราต้องช่วยชีวิตเขาไว้ก่อน” หมอพูดขึ้น จากนั้นก็รีบกดปุ่มเพื่อทำการอัพโหลดข้อมูลในทันที
“ดาวน์โหลด!!”
“ยืนยันผลการดาวน์โหลด 100 เปอร์เซ็นต์!!” หมอและพยาบาลได้เห็นต่างก็โล่งใจกันมาก
“แบบนี้แปลว่าเขารอดแล้วใช่หรือเปล่าคะหมอ??” พยาบาลถามไป
“ใช่แล้วหล่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้เช้าเขาก็คงหายแล้วหล่ะ” หมอคนนั้นพูดขึ้น
เช้าวันต่อมา แสงแดดยามเช้าส่องสว่างไปทั่ว ตัวของเด็กหนุ่มได้ตื่นขึ้นมาในยามเช้า แต่ในคราวนี้พวกเขารู้สึกแปลกใจว่าเขามาที่โรงพยาบาลนี้ได้ยังไง เขาลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว โดยที่หมอคนเดิมก็ยังคงยืนอยู่ที่ข้างเตียงของเขา
“ฟื้นแล้วเหรอครับ??”
“อ่า หมอ นี่ผมถูกพาตัวมาที่นี่เหรอครับ??” เด็กหนุ่มคนนั้นถามไป
“ใช่แล้วหล่ะ แต่คุณคงไม่ใช่นอร์ตันแน่ๆ คุณเป็นใครกัน??” หมอคนนั้นถามไป ทำเอาเด็กหนุ่มคนนั้นถึงกับอึ้งไปเลย
“นี่ หมอรู้ได้ยังไงครับ??”
“หมอรู้สิ ข้อมูลเซลล์สมองของคุณถูกอัพโหลดลงในร่างเด็กหนุ่มคนนี้” หมอพูดขึ้น แม้ว่าตัวของเด็กหนุ่มคนนั้นจะยังสับสนนิดหน่อย แต่เขาก็พูดขึ้น
“ผมชื่อ เนลล์ แอนเดอร์สัน” เด็กหนุ่มคนนั้นตอบไป
“อืม เนลล์ ตอนนี้นายอยู่ในร่างของเด็กมัธยมที่ชื่อ นอร์ตัน นาโอจิ เด็กหนุ่มโรงเรียนมัธยมเดนเวอร์ ตอนนี้แม่ของเด็กหนุ่มคนนี้ บริจาคร่างกายให้เราเพื่อช่วยนาย ตอนนี้นายอาศัยอยู่กับย่าที่ขายทาโกะยากิในย่านบรู๊คกี้” หมอคนนั้นบอกกับเนลล์ไป และในตอนนั้นเอง ตัวของเนลล์ในร่างใหม่ก็ลุกขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ??” หมอคนนั้นถามอย่างสงสัย
“ตอนนี้ผมไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้วครับ” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็ลงจากเตียง แล้วก็ยืนขึ้นได้ราวกับว่าตัวของเขาไม่เคยเจ็บป่วยมาก่อน
“หมอลืมบอกไป ตอนที่คุณนอนอยู่บนเตียง หมอรักษาแผลบนร่างกายของนายเรียบร้อยแล้ว ซึ่งทั้งหมด มาจากเนื้อเยื่อของแม่เจ้าของร่าง เราได้ทำการปลูก DNA ให้ใหม่” หมอบอกกับเนลล์ไป แต่ในตอนนั้นเนลล์ก็ถามหมอกลับไปบ้าง
“หมอครับ เด็กคนนี้ไปโดนอะไรมาเหรอครับ??”
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก โดนเพื่อนแกล้งจนเกือบตายหน่ะ” หมอพูดขึ้น
“เฮ้อ ที่แท้ก็ไอ้พวกเด็กเปรต หมอครับ ผมจะออกจากโรงบาลได้หรือยังครับ??” เนลล์ถามไป
“ความจริงก็ได้นะ แต่ว่านายต้องบอกกับคนที่รู้จักว่านายคือเด็กคนนี้ ถ้ารัฐบาลรู้ว่าเราดาวน์โหลดเซลล์สมองแบบผิดกฎหมาย พวกเราติดคุกกันยาวแน่ ตอนนี้ฉันลบข้อมูลการดาวน์โหลดไปก่อน แต่ถ้ารัฐบาลตรวจสอบเรื่องอีกครั้ง พวกเราไม่รอดกันหมดแน่” หมอพูดขึ้น
“ได้เลยหมอ แต่ผมขอประวัติของหมอนี่หน่อยแล้วกัน” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นไม่นาน หมอก็ยื่นเอกสารส่วนหนึ่งให้กับเนลล์ราวกับว่ารู้ว่าเนลล์จะต้องขอสิ่งนี้กับเขา
“เอกสารกระดาษนี่แหละชัวร์สุด อ่านเสร็จก็ฉีกทิ้งได้เลย” หมอพูดขึ้น
“หมอครับ ผมถามหน่อย ทำไมหมอถึงช่วยผม เอ๊ย เด็กคนนี้หล่ะครับ??” เนลล์ถามอย่างสงสัย
“เด็กคนนี้ แม่ของเขายอมทุกอย่างเพื่อขอให้ผมช่วย เธอยอมสละทุกอย่าง น่าเสียดายที่เด็กคนนี้ต้องมาบาดเจ็บเพราะไอ้พวกขยะสังคมนั่น ผมคงทำได้แค่นี้ ยังไงผมก็ขอฝากเรื่องทั้งหมดด้วยนะครับ คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเถอะ”
หลังจากที่หมอพูดจบ ตัวของเนลล์ก็เอาเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มนอร์ตันเดินเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไป เนลล์มองหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้ในกระจก เพื่อดูว่าหน้าตาของเด็กคนนี้เป็นยังไง
“อืม ไอ้เด็กนี่ก็หล่อดีหว่ะ ถ้าเกิดดูแลตัวเองอีกนิด”
หลังจากที่เนลล์เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ตัวของเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ โดยที่หมอคนเดิมของเขาก็ไม่อยู่แล้ว เขาเดินออกไปด้านนอก แล้วก็พบกับพยาบาลคนหนึ่ง เขาเดินไปคุยอะไรบางอย่างกับเธออย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะครับ คุณหมอที่รักษาผมชื่ออะไรครับ??”
“อ้อ คุณหมอสตีเว่นค่ะ ตอนนี้คุณหมอออกไปรับแขกอยู่”
เนลล์ได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้เอะใจอะไร จากนั้นเนลล์ก็ค่อยๆเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว และเดินมุ่งตรงไปยังลานจอดมอเตอร์ไซค์ของโรงพยาบาล แต่จู่ๆ เขาก็เอะใจขึ้นมา
“เอ๊ะ ตอนนี้เรายังไม่มีรถนี่หน่า”
เนลล์กัดฟันเดินต่อไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ด้านหน้า เขาเอาข้อมูลที่อยู่ของเด็กหนุ่มนอร์ตันมาอ่าน เขาอ่านไปตรงส่วนที่อยู่ของเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างรวดเร็ว
“อืม ที่นี่งั้นเหรอ??”
และไม่นานเท่าไหร่นัก รถเมล์ก็มาจอดอยู่ตรงหน้าของเนลล์ เนลล์ไม่รอช้ารีบขึ้นไปบนรถเมล์อย่างรวดเร็ว ตัวของเขานั่งคิดอะไรไปเรื่อยบนรถ รอฆ่าเวลาจนกว่าจะถึงจุดหมาย
“คุณทอดด์ ผมขอโทษ พวกเรา ฉันจะต้องแก้แค้นแทนพวกนายให้ได้”
“เอี๊ยด!!”
รถขับไปได้ไม่กี่ชั่วโมง จู่ๆ รถก็จอดอย่างรวดเร็วจนเนลล์ตื่นขึ้นมา ตัวของเขามองไปทางนั้นทีทางนี้ที ก็พบว่าเขาอยู่บริเวณเขตบ้านของเด็กหนุ่มนอร์ตันแล้ว
“ชิบหาย ถึงแล้วนี่หว่า”
เนลล์รีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พยายามเดินตามหาบ้านของเด็กหนุ่มนอร์ตันไปเรื่อยๆ
“ร้านทาโกะยากิเหรอ??”
“เฮ้ย เมื่อไหร่จะจ่ายวะ??”
เสียงตะโกนของชายฉกรรจ์คนหนึ่งตะโกนกลบเสียงของเขา ตัวของเขารีบวิ่งไปตามต้นทางเสียงอย่างรวดเร็ว และเมื่อมาถึง เนลล์ก็ได้พบกับชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งกำลังรุมล้อมหญิงชราคนหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังทำจะเปิดร้านทาโกะของเธอ
“เดี๋ยวก่อนจ้ะ มีอะไรก็ค่อยๆพูดนะจ๊ะ” หญิงชราคนนั้นพยายามพูดอ้อนวอน
“ไม่ แกค้างเงินเรามานานแล้ว ตั้ง 9 หมื่นหน่ะ จะจ่ายยังไง??”
“เฮ้ย หยุดได้แล้วเว้ย!!” เนลล์ตะโกนออกมา แต่ในตอนนั้น หญิงชราคนนั้นเมื่อได้เห็นเนลล์ก็พูดขึ้น
“นอร์ตันหลานย่า”
หญิงชราคนนั้นรีบวิ่งไปกอดเนลล์อย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์ทำอะไรไม่ถูกแต่เขาก็พยายามกอดหญิงชราคนนั้นไว้ แต่พวกมันก็ยังไม่ยอมลดละ มาหาเรื่องเนลล์จนได้
“เฮ้ย ตกลงจะเอายังไงวะ??”
“ฉันขอร้องหล่ะ หลานฉันเพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะ” หญิงชราคนนั้นพูดขึ้น
“เออ คุณย่าครับ คุณย่ากลับเข้าบ้านก่อนดีกว่านะครับ ผมจะจัดการเอง” เนลล์บอกกับหญิงชราคนนั้นไปอย่างนุ่มนวล
“ไม่นะ นี่เป็นปัญหาของย่า”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการได้ครับ” เนลล์ตอบกลับไป จากนั้นก็ค่อยๆพาหญิงชราคนนั้นเข้าไปในบ้าน จากนั้นก็เดินกลับออกมาประจันหน้ากับนักเลงคนนั้น
“คุณย่าเขาไปติดหนี้อะไรมึงวะ??” เนลล์ถามพวกมันไป
“มันติดหนี้เรา 9 หมื่น ฉันไม่อยากจะรอแล้ว!!” ชายตาเดียวคนหนึ่งซึ่งดูจะเป็นหัวหน้าพูดขึ้น
“ก็ได้ กูขอจ่ายเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่า??” เนลล์ถามไป
“มึงจะเอาอะไรมาชดใช้ พวกกูไม่ใช่เกย์นะเว้ย??”
“เออ กูรู้ มึงพากูไปส่งที่หนึ่งได้หรือเปล่าหล่ะ??” เนลล์ถามพวกมันไป ทำเอาพวกมันถึงกัมองหน้ากัน
และไม่นานนัก พวกมันได้พาเนลล์กลับมายังบ้านหลังเดิมของเขา ซึ่งอยู่ในย่านที่ไม่ห่างจากบ้านของนอร์ตันมากนัก เนลล์ลงจากรถและพาคนพวกนั้นไปที่ด้านหลังบ้าน เนลล์มุ่งตรงไปยังลานจอดมอเตอร์ไซค์อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เปิดผ้าคลุมรถมอเตอร์ไซค์ออก ปรากฏให้เห็นมอเตอร์ไซค์คันงามสองคัน พวกมันได้เห็นต่างก็ตาลุกวาว
“โอโห้ นี่มันรุ่น X-09 นี่หน่า”
“เออ รุ่นปรับแต่ง ราคาในตลาดขายแสนเหรียญ แกเอาไปเลยคันนึง” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็เดินเข้าไปด้านในบ้านอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็พบว่าร่างเดิมของเขายังคงนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น เขาหยุดนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปเอากุญแจมอเตอร์ไซค์ทั้งหมดออกมา จากนั้นก็กลับมารวมตัวกับชายกลุ่มนั้นอย่างรวดเร็ว
“แกจะเอายังไง??” เนลล์ถามไป
“ฉันขอต่อเหลือ 8 หมื่น ฉันต้องเอาไปเปลี่ยนเลขเครื่องใหม่อีก ส่วนอีกคันนึง ฉันขอด้วย”
“เออ ก็ได้ คันนั้นฉันขาย 9 หมื่น” เนลล์พูดขึ้น
“ขอ 7 แล้วกัน แล้วอีก 5 หมื่น ฉันจ่ายสดแกตรงนี้เลย” หัวหน้าแก๊งค์พูดต่อ
“เออ รีบเอาไปเลย แต่อย่ามายุ่งกับคุณย่ากูอีก” เนลล์โยนกุญแจรถสองคันนั้นให้กับพวกมัน
“เฮ้ย จ่ายเงินมันไป” หัวหน้าแก๊งค์พูดขึ้น จากนั้นชายคนหนึ่งก็เดินมายื่นเงิน 5 หมื่นเหรียญให้กับเนลล์ เนลล์ก็รีบรับมันมาในทันที
“ยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วย คราวหน้าถ้ามายืมเงินอีก จ่ายให้มันตรงเวลานะเว้ย” หัวหน้าแก๊งค์คนนั้นพูดขึ้น จากนั้นพวกมันก็เอารถสองคันไปในทันที
“เฮ้ย รหัสรถคันแดง 7745 คันน้ำเงิน 9954” เนลล์ตะโกนบอกมันไป พวกมันได้รหัสมาก็ใส่รหัสไป แล้วรีบขี่รถออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไอ้พวกโง่เอ้ย คันนี้ขายในตลาดแค่ 6 หมื่นเอง” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็เก็บเงิน 5 หมื่นไว้ในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
“คงต้องทำลายหลักฐานแล้วสินะ”
เนลล์พูดขึ้น จากนั้นไม่นานนัก ตัวของเขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน แบกร่างเดิมที่ไม่มีประโยชน์ไปที่ห้องนอนของเขา จากนั้นก็ไปหยิบถังน้ำมันที่ห้องเก็บอุปกรณ์ เขาราดน้ำมันไปทั่วบ้าน จากนั้นไม่นาน เขาก็เก็บของสำคัญของเขาเก็บใส่กระเป๋าเป้นักเรียนไปทั้งหมด หลังจากที่จัดการราดน้ำมันเรียบร้อย ตัวของเขาก็จุดไฟเผามันอย่างรวดเร็ว
“พรึ่บ!!”
เปลวเพลิงค่อยๆลุกลามไปทั่ว เนลล์รีบไปขี่รถคันโปรดสีดำขาวออกไปด้านนอกบ้านอย่างรวดเร็ว โดยที่เปลวเพลิงก็ค่อยๆเผ้าบ้านเดิมของเขาให้มอดไหม้ไปอย่างช้าๆ เขาขี่มอไซค์ไปตามถนนเรื่อยๆ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา
“ไปหาจิมมี่ดีกว่า”
ณ ร้านอุปกรณ์ทั่วไปแห่งหนึ่งในเขตเจอร์ซีย์ เจ้าของร้านเป็นชายอ้วนซึ่งตาอีกข้างหนึ่งเป็นดวงตาไซบอร์กสีแดง รถมอเตอร์ไซค์ของเนลล์ขับมาจอดที่หน้าร้าน ท่ามกลางสายตาของชายอ้วนคนนั้น เนลล์ลงจากรถจากนั้นก็เดินเข้าไปในร้าน โดยที่ชายอ้วนคนนั้นก็ค่อยๆเดินตามเข้ามาและพูดขึ้น
“นี่ ไอ้หนู จะเอาอะไรหรือเปล่า??”
“นี่ กล้าดียังไงมาเรียกฉันไอ้หนู จิมมี่??”
“เฮ้ย นี่แกมาหาเรื่องเหรอวะ??” จิมมี่ถามต่อไป
“นี่กูเอง เนลล์ มึงอยากโดนต่อยหรือไง??” เนลล์พูดไป และในตอนนั้น ตัวของจิมมี่เองก็นึกได้ แล้วก็พูดขึ้น
“เฮ้ย เนลล์ นี่มึงเหรอเนี่ย โคตรหล่อเลยไอ้ห่า!!”
“เออ กูเอง วันนี้กูจะมาอัพเกรดร่างกายนิดหน่อย ร่างเด็กคนนี้มันอ่อนแอเกินไป” เนลล์พูดขึ้น
“อ้าวเหรอ ถ้าอย่างงั้นก็มาด้านในเลย” จิมมี่พูดขึ้น จากนั้นตัวของจิมมี่ก็แปะป้ายปิดร้านไว้ จากนั้นก็พาตัวของเนลล์ไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว เตียงของจิมมี่ดูคล้ายกับเตียงพยาบาลซึ่งมีอุปกรณ์คอมพิวเตอร์มากมาย ตัวของเนลล์รีบไปนอนที่เตียงในทันทีเหมือนรู้งาน โดยที่จิมมี่ก็รีบต่อสาย USB เข้ากับร่างกายของเนลล์ใหม่ จากนั้นก็ไปที่คอมพิวเตอร์ของเขาอย่างรวดเร็ว
“โห ร่างเด็กคนนี้ คงต้องใช้เวลานานหน่อยนะเว้ย แล้วก็ต้องเปลี่ยนอุปกรณ์ใหม่ด้วย” จิมมี่พูดขึ้น
“เออ เอาเหมือนเดิมแล้วกัน” เนลล์พูดขึ้น
“เออนี่ ฉันเสียใจด้วยนะเว้ยเรื่องคุณทอดด์” จิมมี่พูดขึ้น
“เออ ไม่เป็นไร งานนี้ฉันต้องไปคุยกับไอ้จอร์จ ว่ามันรู้อะไรบ้าง”
“ตอนนี้จอร์จมันคงมีอิทธิพลแล้ว นายคงจะเข้าใกล้ตัวมันลำบากหน่อยนะเว้ย” จิมมี่พูดขึ้นพลางจัดการกับร่างของเนลล์และปรับระดับให้ใหม่
“เออนี่ ฉันต้องปรับเปลี่ยนอะไรนิดหน่อย ถ้าทำเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด พวกตำรวจพุ่งมาเล่นงานแกแน่” จิมมี่พูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็จัดการพิมพ์คอมตรงนั้นทีตรงนี้ที รวมถึงปรับแต่งร่างกายของเนลล์ให้ใหม่ จิมมี่ใช้เวลาอยู่ราว 4 ชั่วโมง จากนั้นเขาก็ค่อยๆถอดสาย USB ออกจากร่างของเนลล์จนหมด และไม่นานนัก ตัวของเนลล์ก็ลุกขึ้นมา พร้อมกับความรู้สึกเดิมที่ตัวของเขาเคยเป็น จิมมี่ลุกขึ้นและเดินมาหาเนลล์ในทันที
“เฮ้ย เนลล์คนเดิมกลับมาแล้ว แล้วร่างของเด็กคนนี้ชื่ออะไรวะ??”
“เขาชื่อนอร์ตัน ฉันจะต้องช่วยครอบครัวนี้แก้แค้น เด็กคนนี้ถูกนักเลงเจ้าถิ่นโรงเรียนมัธยมเดนเวอร์ นายสืบข้อมูลให้ฉัน แล้วส่งข้อมูลมาให้ฉันหน่อย” เนลล์ขอจิมมี่
“เฮ้อ แค่เด็กมัธยมตีกัน แต่เอาเถอะ ฉันจะลองสืบๆดูให้ก็แล้วกัน นายยังใช้เบอร์ติดต่อเดิมหรือเปล่าวะ??” จิมมี่ถามไป
“เออ ยังไงฉันก็ฝากด้วยนะเว้ย” เนลล์บอกกับจิมมี่ไป จากนั้นก็กอดเขาไปหนึ่งที จากนั้นเนลล์ก็เดินออกมาหน้าร้าน พร้อมกับไปขี่มอไซค์คันเดิมของเขาต่ออย่างรวดเร็ว และออกเดินทางกลับบ้าน
ในตอนบ่ายแก่ๆ เนลล์ขี่มอไซค์มาเรื่อยๆ เพื่อกลับมายังบ้านย่าของเขา และเมื่อเข้าเขตซอยบ้านย่า ตัวของเขาก็ต้องจอดรถมอไซค์บริเวณลานจอดสาธารณะแห่งหนึ่ง จากนั้นตัวของเขาก็นึกขึ้นมาได้
“ถ้าเกิดเราขับมอไซค์ไป ย่าคนนั้นต้องไม่เชื่อว่าเราเป็นหลานเธอแน่ๆ” เนลล์คิดได้ดังนั้นก็จอดรถไว้ที่ลานจอดอย่างรวดเร็ว ตัวของเขาพยายามตั้งสติ อ่านข้อมูลต่างๆที่ได้จากหมอสตีเว่นไประหว่างทาง และไม่นานนัก ตัวของเขาก็เจอกับคุณย่าที่ยืนปิ้งทาโกะยากิขายให้กับลูกค้า ตัวของเนลล์ยืนรอไปตรงนั้น จนกว่าลูกค้าจะหมด และไม่นานนักเมื่อลูกค้าหมดแล้ว เนลลืก็รีบเดินไปหาย่าของเขาอย่างรวดเร็ว ย่าของเขาที่ได้เห็นเนลล์ เธอก็ดีใจและรีบเดินมาหากอดเนลล์
“หลานรัก หลานกลับมาแล้ว!!”
“ผมมาแล้วครับย่า ย่าไม่ต้องห่วงนะครับ ย่าปลอดภัยแล้ว” เนลล์บอกกับย่าไป
“นอร์ตัน พวกนั้นทำอะไรหลานหรือเปล่า??”
“ไม่หรอกครับ ผมจัดการได้แล้ว ย่าไม่ต้องห่วงไปนะครับ” เนลล์พูดขึ้น
“เดี๋ยวย่าขายของก่อนนะ หลานเข้าบ้านก่อนเถอะ เดี๋ยวย่าจะตามไป” ย่าพูดขึ้น จากนั้นไม่นาน เนลล์ก็เดินเข้าไปในบ้านหลังโทรมๆหลังนั้น เขาเดินขึ้นชั้นสอง ไปยังห้องที่เขาคิดว่าเป็นห้องของนอร์ตัน ห้องของนอร์ตันเป็นห้องเรียบง่าย มีของเล่นเด็กผู้ชายบ้างประปราย พร้อมกับหนังสือมากมายที่วางเรียงรายกันไว้
“โห หมอนี่ท่าทางเป็นหนอนหนังสือนะเนี่ย”
“ติ๊ดๆๆๆๆๆ” เสียงดังขึ้นมาจากโทรศัพท์เครื่องหนึ่งซึ่งวางอยู่บนโต๊ะเรียนหนังสือ ตัวของเขารีบหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมาในทันที จากนั้นก็กดรับสายไป
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล นอร์ตันเหรอ นี่ฉันทีน่านะ นายเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยดีนะ??” ตัวของเนลล์ทำอะไรไม่ถูก แต่ก็พยายามตอบกลับไป
“อ่า คือ ฉันไม่เป็นไร แต่ต้องนอนพักนิดหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้เธอกับฉันเจอกันที่โรงเรียนนะ”
“อย่านะ ฉันกลัวว่าจอร์ดี้จะฆ่านาย นายรอดจากมันมาได้ มันไม่หยุดแค่นี้แน่ ฉันเป็นห่วงนาย อย่ากลับมาโรงเรียนนี้อีก ไว้ว่างๆ ฉันจะไปหานายนะ” ทีน่าพูดต่อ จากนั้นจู่ๆ เธอก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์พยายามประติดประต่อเรื่องทุกอย่าง หลังจากนั้น เขาก็เอาโทรศัพท์ของเขาออกมา แล้วติดต่อหาจิมมี่อย่างรวดเร็ว
“เฮ้ จิมมี่ ฉันเนลล์ นายช่วยค้นหาเด็กมัธยมเดนเวอร์ที่ชื่อจอร์ดี้ให้หน่อยสิ”
“จอร์ดี้เหรอ มีตั้งหลายคนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะส่งให้นายแล้วกัน” จิมมี่พูดขึ้น จากนั้นตัวของเนลล์ก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว
ตกเย็น ในวันนั้นย่าของนอร์ตันได้ได้อาหารให้เขาได้ทาน ส่วนใหญ่เป็นอาหารญี่ปุ่นมากมาย ถึงแม้ว่าเนลล์จะเคยกินอาหารจีนและใช้ตะเกียบมาบ้าง แต่เขาก็ยังคงกังๆเกๆในการใช้ตะเกียบ แต่เขาก็พยายามใช้มันให้ดีที่สุด
“กินเยอะๆนะหลานย่า พรุ่งนี้จะได้ไปโรงเรียน”
“อ่า ย่าครับ คือผมจะบอกว่า ผมกลับไปโรงเรียนไม่ได้ครับ” เนลล์พูดออกไปด้วยความเป็นคนตรง
“แล้วหลานจะทำยังไงต่อหล่ะ ถ้าไม่เรียนหนังสือหล่ะ??”
“เอาแบบนี้ครับ ผมจะหาเลี้ยงย่าเอง ย่าไม่ต้องห่วงนะครับ” เนลล์พูดขึ้น
“กลับไปเรียนเถอะหลานรัก หลานต้องมีความรู้ติดตัว ย่ารู้ว่ามันยาก เพราะแม่หลานก็ไม่อยู่แล้ว แต่หลานต้องผ่านมันไปได้”
“ทั้งที่ผมเกือบตายอย่างงั้นเหรอครับย่า ทั้งๆที่แม่ก็ตายอย่างงั้นเหรอครับ??” เนลล์แสดงละครออกไปอย่างแนบเนียน ทำเอาตัวของคุณย่าถึงกับร้องไห้ออกมา
“ย่าแค่ไม่อยากให้หลานเดินทางผิดเหมือนพ่อของหลาน” คุณย่าพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงครับย่า พรุ่งนี้ผมจะลองไปโรงเรียนดู ผมจะจัดการปัญหานี้เอง คุณย่าสบายใจได้เลยครับ“ เนลล์พูดขึ้นจากนั้นก็กุมมือคุณย่าไป และในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้น ตัวของเนลล์รีบวิ่งไปที่หน้าบ้านอย่างรวดเร็ว และไม่นานนัก เขาก็ได้พบกับเด็กสาวผมทองหน้าตาสะสวยราวกับนางฟ้าคนหนึ่งยืนอยู่ด้านนอก เธอเห็นเนลล์ตอนนั้นเลยรีบไปหาเขาในทันที
“นี่ นาย ฉันรู้ว่านายไม่ใช่นอร์ตัน นายเป็นใคร??”
“เออ เธอรู้ได้ยังไง??” เนลล์ถามไป
“เพราะปกตินอร์ตันเรียกฉันว่าทีน่าตลอด ไม่เคยใช้คำว่าเธอ ไม่ว่าจะยังไง แต่ฉันดูแล้ว ยังไงนายก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร บอกฉันมาเถอะ ฉันไม่บอกยายของนายหรอก” ทีน่าพูดขึ้น และในตอนนั้น เนลล์ก็พูดขึ้น
“ฉันชื่อเนลล์ แอนเดอร์สัน เธอรู้แค่นี้พอ ตอนนี้ฉันพยายามทำทุกทางเพื่อช่วยเหลือครอบครัวนี้อยู่” เนลล์ตอบกลับเธอไป
“อืม ขอบคุณมากเลยนะ เอาไว้ฉันจะช่วยนายเอง” ทีน่าพูดขึ้น
“เธอจะบอกฉันได้หรือเปล่า ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนอร์ตันนี่??” เนลล์ถามไป
“คือว่า เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะฉัน พวกของไอ้จอร์ดี้ มันพยายามจะแกล้งฉัน แต่นอร์ตันมาช่วยดึงตัวฉันไป ทำเอาจอร์ดี้เล่นงานเขาเกือบตายหน่ะ”
“เฮ้อ ไอ้จอร์ดี้นี่ท่าทางจะเหลือขอนะ” เนลล์พูดขึ้น
“ใช่ พ่อมันมีอิทธิพลมาก ไม่มีใครกล้าแตะต้องมันเลย ถ้านายจะไปโรงเรียน นายต้องระวังหน่อย พรุ่งนี้ฉันจะมาเจอนายที่นี่ก่อน แล้วค่อยไปโรงเรียนด้วยกัน แล้วเจอกันนะ เนลล์”
ทีน่าพูดทิ้งท้ายไว้ จากนั้นตัวของเธอก็รีบเดินกลับไปอย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์กลับไปนั่งทานข้าวเย็นกับย่าของเขาต่อ จนเรียบร้อยแล้ว ตัวของเขาก็ขึ้นไปนอนที่ห้องของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันที่เขาจะนอน จู่ๆ จิมมี่ก็ติดต่อกลับมาหาเขา
“เฮ้ เนลล์ ฉันลองไปสืบมา มีจอร์ดี้คนหนึ่งที่เป็นไปได้ที่สุดว่ามันจะเล่นงานนาย และไอ้บ้านี่ มันเป็นลูกชายของจอร์จ ออเลนส์ ที่มีประเด็นกับนาย”
“อ้อ นี่ลูกไอ้จอร์จงั้นเหรอ ลูกไม้มันหล่นไม่ไกลต้นจริงๆ” เนลล์พูดขึ้น
“เออ นายอยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ระวังๆด้วยก็แล้วกัน” จิมมี่พูดทิ้งท้าย จากนั้นตัวของจิมมี่ก็ตัดการติดต่อไป ส่วนตัวของเนลล์ก็รีบนอนในทันทีเพื่อเตรียมพร้อมรับเรื่องที่จะเกิดขึ้นในวันใหม่
เช้าวันต่อมา ตัวของเนลล์ตื่นขึ้นมาอย่างเงียบๆ เขาเข้าไปอาบน้ำจนเสร็จ จากนั้นเขาก็ไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเสื้ออย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อแขนยาวและกางเกงยีนส์ที่นอร์ตันเคยใส่ จากนั้นไม่นานนัก เขาก็เดินมาที่เป้โรงเรียนของเขา จากนั้นก็เอาของใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็ว หนึ่งในของที่เขาใส่คือปืนพกกระบอกหนึ่ง พร้อมกับเหน็บมีดไว้ที่เท้าของเขา จากนั้นไม่นาน เขาก็ลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว ซึ่งย่าของเขาได้ทำอาหารเช้าไว้รอแล้ว
“กินอะไรก่อนสิหลานย่า”
เนลล์ไม่รอช้ารีบทานอาหารที่ย่าของนอร์ตันทำอย่างรวดเร็ว นอร์ตันใช้เวลาไม่นานนักก็กินมันจนหมด จากนั้นตัวของเขาก็เตรียมพร้อมออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน
“เดินทางปลอดภัยนะหลานย่า”
“ครับย่า ย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นตัวของเนลล์ก็รีบเดินออกไปนอกบ้านอย่างรวดเร็ว และเมื่อเขาออกจากบ้านมาได้ไม่นาน ตัวของเนลล์ก็เจอกับทีน่าที่กำลังยืนรอเขาอยู่แถวๆนั้น เนลล์รีบเดินไปหาทีน่าในทันที
“มาช้านะเนลล์”
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก ตามฉันมา” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นเขาก็พาทีน่าเดินไปยังลานจอดมอเตอร์ไซค์บริเวณใกล้เคียง ตัวของเขาพาทีน่าไปยังมอเตอร์ไซค์ของเขาในทันที ซึ่งเป็นมอเตอร์ไซค์คันงามและราคาแพง ทีน่าเห็นก็ถึงกับอึ้งและตาลุกวาว
“โห นี่รถนายเหรอเนี่ย คันนี้ได้ข่าวว่าแพงมากเลยนะ??”
“ใช่ ขึ้นมาสิ”
เนลล์และทีน่าขี่มอเตอร์ไซค์และออกเดินทางในทันที พวกเขาขี่รถไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายตาของคนแถวนั้น เพราะพวกเขาไม่คิดว่าเด็กนักเรียนมัธยมจะมีมอเตอร์ไซค์ราคาแพงแบบนี้ และเมื่อพวกเขาขี่รถเข้าเขตโรงเรียน เด็กนักเรียนแถวนั้นที่ได้เห็นมอเตอร์ไซค์ของเนลล์ต่างก็ตื่นเต้นกัน เนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์ไปที่ลานจอด จากนั้นก็ลงจากรถอย่างรวดเร็ว โดยที่ทีน่าก็ลงรถตามเขาไปด้วย
“ดูเหมือนว่าไอ้จอร์ดี้มันยังไม่มานะ” ทีน่าพูดขึ้น และในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆ ก็มีไข่ปริศนาโยนใส่ด้านหลังของเนลล์ แต่เนลล์รู้ตัวก่อนเลยหลบได้ เนลล์รีบหันไปดูต้นทางในทันที ก็พบว่ามีเด็กสองคนกำลังถือไข่เตรียมปาใส่เขา
“เฮ้ย มึงกล้าหลบกูเหรอ??”
เนลล์เห็นดังนั้นจึงวิ่งเข้าไปกระโดดถีบมันคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว มันคนนั้นกระเด็นออกไปไกล ส่วนอีกคนหนึ่งเมื่อได้เห็นก็รีบหนีอย่างลนลาน ท่ามกลางสายตาของคนในโรงเรียน ทีน่ารีบวิ่งมาหาเนลล์อย่างรวดเร็ว
“นี่ นายเป็นยังไงบ้าง??”
“ไอ้นี่ใช่จอร์ดี้หรือเปล่า??” เนลล์ถามไป
“ไม่ใช่หรอก แค่ลูกน้องหน่ะ เข้าไปโรงเรียนก่อนเถอะ” ทีน่าพูดขึ้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว แต่ไม่นานนัก พวกเขาทั้งคู่ก็เจอกับกลุ่มเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาทางพวกเขา โดยที่มีเด็กหนุ่มผมทองคนหนึ่งนำหน้ามา ทีน่ารีบสะกิดเนลล์ในทันที
“ไอ้จอร์ดี้มาแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะ” ทีน่าพูดขึ้น
“อืม เธอไปหลบที่อื่นก่อนไป” เนลล์บอกกับทีน่าไป จากนั้นทีน่าก็รีบเดินไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว เนลล์เดินไปประจันหน้ากับจอร์ดี้อย่างไม่เกรงกลัว และไม่นานนัก จอร์ดี้ก็พูดขึ้น
“เฮ้ย มึงรอดมาได้ยังไงวะเนี่ย??”
“ก็รอดมาเจอกับมึงนี่หล่ะ” เนลล์ตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว
“โอโห้ ตั้งแต่กลับมานี่ซ่าส์ขึ้นนะ เอาเถอะ วันนี้กูไม่ปล่อยมึงแน่ๆ” จอร์ดี้พูดขึ้น
“ก็ไม่ต้องปล่อยสิ กล้าๆหน่อย ไหนๆก็เป็นลูกคนใหญ่คนโตอยู่แล้วนี่” เนลล์ตอบกลับไป ทำเอาจอร์ดี้ถึงกับหน้าเสีย
“ไอ้ระยำเอ้ย!!” จอร์ดี้ต่อยหน้าเนลล์ไป แต่เนลล์หลบได้ แล้วสวนจอร์ดี้กลับจนร่วงลงกับพื้น
“ตุ๊บ!!”
“เฮ้ย!!” ลูกน้องคนอื่นๆของจอร์ดี้รีบวิ่งเข้าไปรุมทำร้ายเนลล์ พวกมันพยายามรุมเตะและต่อยเนลล์ แต่เนลล์ก็หลบได้และสวนมันกลับไปทุกคน ลูกน้องของจอร์ดี้ร่วงลงกับพื้นไปทีละคน จากนั้นก็ไล่เตะพวกมันไปทีละคนจนพวกมันวิ่งหนี จอร์ดี้ที่โดนหมัดของเนลล์จนล้มก็พยายามลุกขึ้น จากนั้นก็หยิบมีดที่เขาพกไว้ออกมา แล้ววิ่งเข้าไปแทงเนลล์ ตัวของเนลล์หลบได้ทัน แล้วหักแขนของจอร์ดี้ไป
“อ๊าค!!”
เนลล์ชักมีดพกที่ซ่อนไว้ที่ขาของเขาออกมา จากนั้นก็เอามันมาจ่อคอของจอร์ดี้เอาไว้ จอร์ดี้กลัวจนทำอะไรไม่ถูก
“นี่โว้ยที่เขาเรียกว่ามีด มึงรีบไปไกลๆเลยนะ ก่อนที่กูจะสลักอะไรไว้ที่คอมึง”
หลังจากที่เนลล์พูดจบ ตัวของจอร์ดี้และพรรคพวกคนอื่นๆก็พากันวิ่งหนีกลับเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ส่วนตัวของเนลล์ก็รีบเก็บมีดกลับไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ไม่นานนัก ทีน่าที่ยืนอยู่แถวนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาเนลล์อย่างรวดเร็ว
“นี่ ฉันว่านายอยู่โรงเรียนนี้ไม่ได้แล้ว ตอนนี้ครูทุกคนคงจะหมายหัวนายแล้ว ไอ้พวกนั้นคงต้องทำร้ายนายทุกทางแน่ๆ” ทีน่าพูดขึ้น และในขณะเดียวกัน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งในชุดสูทก็ทำหน้าบึ้งเดินมาทางเนลล์อย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์ก็รีบเผชิญหน้ากับชายคนนั้น
“นี่ นอร์ตัน เธอต้องเข้าไปพบฉันหน่อย”
“ไม่ดีกว่าครับ มีอะไรคุยกันตรงนี้เลยดีกว่าครับ” เนลล์พูดอย่างไม่เกรงกลัว แม้แต่ทีน่าก็ยังไม่กล้าเข้าไปใกล้เนลล์ในตอนนี้เลย
“จากคดีที่เธอก่อ เธอโดนไล่ออกแน่”
“คดีที่ผมป้องกันตัวจากลูกคนใหญ่คนโตที่จ่ายเงินให้โรงเรียนนี้ โดยครูที่รับเงินจากพวกมันมานาน ก็แล้วแต่ครับ” เนลล์ตอบกลับไป
“นี่ เธอกำลังหมิ่นประมาทครูอยู่นะ ยังไม่สำนึกอีกเหรอ??”
“สำนึกของผมมีไว้เฉพาะคนที่ควรสำนึก แค่นั้นพอครับ” เนลล์พูดต่อ ทำเอาครูถึงกับกำหมัด แล้วก็กระชากเสื้อของเนลล์ขึ้นมาในทันที แต่เด็กนักเรียนคนอื่นๆก็หันมาทางพวกเขา บางส่วนก็ยกโทรศัพท์มาถ่ายคลิปไว้ด้วย ทำเอาครูคนนั้นต้องหยุดมือก่อน
“จะกลัวอะไรครับ ระเบิดมันออกมาเลยสิ!!” เนลล์พูดขึ้น ทำเอาครูคนนั้นถึงกับวางเขาลงอย่างรวดเร็ว
“ฉันไล่เธอออก!!” ครูคนนั้นพูดขึ้น
“เออ เรื่องของมึง แต่ก่อนไปขอซักหน่อยแล้วกัน”
“ตุ๊บ!!”
เนลล์เหวี่ยงหมัดเข้าใส่ครูคนนั้นจนร่วงลงไปนอนกับพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นตัวของเขาก็เดินออกนอกโรงเรียนไปโดยไม่แคร์สายตาของนักเรียนคนไหนเลย ตัวของทีน่าเองพยายามจะตามเนลล์ไป แต่ก็ไม่ทันแล้ว ตัวของเนลล์รีบขี่มอเตอร์ไซค์ของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว ทางด้านของจอร์ดี้ที่เพิ่งจะถูกเล่นงานมา ตัวของเขาโกรธมาก จึงรีบหยิบโทรศัพท์และหาใครบางคนอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย มีงานด่วน ที่ร้านทาโกะยากิย่านบรู๊คกี้ เอาให้เละ!!”
เนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์ของเขาไปเรื่อยๆ หมายจะกลับไปที่บ้านของย่านอร์ตัน เขาตั้งใจว่าจะกลับไปขอโทษย่าของนอร์ตัน แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อ จู่ๆ ก็มีโทรศัพท์ติดต่อเข้ามาที่โทรศัพท์ของนอร์ตัน เนลล์รีบรับสายในทันที แล้วเชื่อมต่อมันผ่านระบบไร้สาย และเปิดระบบฟังเสียงพูดคุยไปด้วย
“ฮัลโหล??”
“เนลล์ นายต้องรีบหนีแล้ว ไอ้จอร์ดี้มันฆ่านายแน่”
“ฉันรู้ ว่าแต่ พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า??” เนลล์ถามไป
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว ฉันเป็นห่วงนายเลยโทรมา ทุกคนพูดเรื่องของนายไปทั้งโรงเรียนแล้ว แล้วเมื่อกี้ ตำรวจเพิ่งจะโผล่มาที่โรงเรียนด้วย”
“คิดไว้แล้วไม่มีผิด พอคนรวยมีเรื่องก็มากันไวเชียว” เนลล์พูดขึ้น
“นายต้องหาที่กบดานซักพักแล้วหล่ะ ถ้ามีอะไรฉันจะติดต่อไป โชคดีนะ” ทีน่าพูดจบก็วางสายไป ตัวของเนลล์ก็ยังขี่มอเตอร์ไซค์ต่อเพื่อเดินทาง แต่เมื่อเข้ามาใกล้กับบ้านของย่านอร์ตัน จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเอะอะอะไรบางอย่างดังขึ้น
“เย้ พังมันให้เหี้ยนเลย!!” เสียงชายคนหนึ่งตะโกนออกมา ในขณะที่ชายคนอื่นๆได้ขว้างหินใส่บ้านของย่านอร์ตัน และมีชายสองคนเดินออกจากบ้านของย่านอร์ตันพร้อมด้วยไม้เบสบอลเปื้อนเลือด เนลล์เห็นดังนั้นจึงหยิบเอาปืนของเขาออกมา แล้วยิงใส่พวกมันในทันที
“ปังๆๆๆๆ!!”
“เฮ้ย มันมีปืน หนีเร็ว!!” พวกมันตะโกนออกมา จากนั้นก็รีบพากันขี่มอเตอร์ไซค์หนีออกไปอย่างรวดเร็ว เนลล์รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีเพื่อดูว่าคุณย่าเป็นยังไงบ้าง และในตอนนั้น เนลลืก็ได้เห็นร่างของย่าเขานอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น และหายใจรวยระริน
“คุณย่า!!”
เนลล์รีบแบกร่างของย่าขึ้นหลัง จากนั้นก็รีบพาไปที่รถมอเตอร์ไซค์อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พาย่าขึ้นมอเตอร์ไซค์และขี่ออกไปในทันที เพื่อไปยังโรงพยาบาล เนลล์บิดรถอย่างไม่คิดชีวิต จนไม่นาน พวกเขาก็ขี่รถมาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แบกร่างของย่ามาหาหมอ
“ใครก็ได้ช่วยที!!”
หมอและพยาบาลที่เห็นดังนั้นจึงรีบไปเอาเตียงมารับอย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์ที่เลือดเต็มตัวก็รีบตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว และไม่นานนัก หมอคนเดิมที่เคยรักษาเขาก็มาเจอกับเขา แล้วก็ทักทายกันในทันที
“อ้าว นอร์ตัน มีอะไรเหรอ??”
“หมอ ช่วยย่าผมด้วย ย่าผมโดนทำร้าย” เนลล์พูดขึ้น
“ได้ ถ้าอย่างงั้นฉันจัดการเอง” หมอสตีเว่นคนนั้นเดินเข้าไปในห้องทำแผล จากนั้นก็รีบรักษาย่าของเขาอย่างรวดเร็ว ตัวของเนลล์เดินไปนั่งอยู่ที่นั่งแถวๆนั้นเพื่อนั่งพัก และในขณะเดียวกัน จู่ๆ ก็มีโทรศัพท์ดังเข้ามา ตัวของเนลล์รีบรับสายในทันที
“เนลล์ นี่ฉันทีน่า นายต้องรีบไปจากเมืองนี้ ดูเหมือนว่าไอ้จอร์ดี้มันเอาจริงแล้ว!!”
“อ้อ ฉันเข้าใจนะ ว่าแต่ เธออยู่ที่นี่ มันจะทำอะไรเธอหรือเปล่า??” เนลล์ถามอย่างสงสัย
“ฉันไม่เป็นไรหรอก ฉันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว นายไม่ต้องห่วง ถ้ามีอะไรคืบหน้า ฉันจะโทรหานาย โชคดีนะ” ทีน่าพูดทิ้งท้ายไว้ จากนั้นเธอก็รีบวางสายไปอย่างรวดเร็ว และไม่นานนัก หมอสตีเว่นก็เดินออกมาจากห้องรักษาแผล เนลล์เห็นเขาเลยเดินไปหาเขาอย่างรวดเร็ว
“หมอครับ คุณย่าเป็นยังไงบ้างครับ??”
“อ้อ ปลอดภัยแล้วหล่ะ แต่คุณย่าอ่อนแอเกินไป คงต้องรักษาตัวที่นี่อีกนานเลย” หมอสตีเว่นพูดขึ้น
“คุณหมอครับ ผมอยากให้คุณหมอช่วยย่าผมหน่อย ผมอยากให้คุณย่าอยู่ที่นี่ไปก่อน ผมคงต้องหนีไปจากเมืองนี้ พวกแก๊งค์มันกำลังตามล่าผมกับครอบครัวอยู่” เนลล์ขอกับหมอสตีเว่นไป
“อืม ได้สิ ตอนนี้ย่าของนายคงจะกลับไม่ได้เร็วๆนี้หรอก คงต้องรอไปอีกนานเลย” หมอสตีเว่นพูดขึ้น และในตอนนั้นเอง เนลล์ก็รีบควักเงินให้กับหมอสตีเว่นในทันที
“ผมมี 5 หมื่นดอลล่าห์ ผมให้ได้แค่นี้ครับ” เนลล์พูดขึ้น ในตอนนั้นหมอก็รับมาในทันที และไม่นานนัก เนลล์ก็ให้เบอร์โทรศัพท์กับหมอสตีเว่นอย่างรวดเร็ว
“นี่เบอร์โทรผม ถ้าเกิดค่ายาค่ารักษาเท่าไหร่ โทรบอกผมนะครับ” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นหมอสตีเว่นก็รับเบอร์โทรศัพท์ของเนลล์ไว้ในทันที
“อืม ฉันจะดูแลย่านายให้ดีที่สุด นายไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ แต่ฉันแนะนำว่าให้รีบไปตอนนี้ ตำรวจเมืองนี้โดนพวกผู้มีอิทธิพลซื้อไปหมดแล้ว พวกนั้นคงตั้งด่านจับนายแน่ นายต้องหนีไปเซอร์ฟิโร่ ที่นั่นนายน่าจะปลอดภัย” หมอสตีเว่นพูดขึ้น
“แน่นอนครับ ผมหาลู่ทางที่เมืองนั้นไว้แล้ว” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็ยื่นมือให้หมอสตีเว่น หมอสตีเว่นก็จับมือกับเขาตอบในทันที จากนั้นตัวของเนลล์ก็เดินออกจากโรงพยาบาลไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ขี่มอเตอร์ไซค์ของเขากลับบ้านไป ในขณะที่กลุ่มตำรวจก็ขับรถเข้ามายังโรงพยาบาลหลังจากที่เขาออกไปไม่นาน
ตัวของเนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์มาเรื่อยๆ และในขณะเดียวกัน ตัวของเขาก็ติดต่อกับจิมมี่ในทันทีเพื่อหาความช่วยเหลือเพิ่มเติม เขาโทรหาจิมมี่ จากนั้นก็เชื่อมต่อการโทรแบบขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปด้วย
“ฮัลโหล จิมมี่ นี่ฉันเอง”
“เออ เนลล์ ฉันก็อยากจะคุยกับนายพอดีหว่ะ ตอนนี้ดูเหมือนว่าตำรวจทั้งเมืองกำลังตามล่านายอยู่”
“เออ ไม่บอกก็รู้หว่ะ ฉันจะหนีไปเซอร์ฟิโร่” เนลล์พูดขึ้น
“อืม ที่นั่นก็ดีนะ ที่นั่นมีลูกน้องเก่าของทอดด์อยู่ ที่นั่นนายน่าจะปลอดภัย”
“เออ ฉันอยากให้นายช่วยเรื่องบัญชีธนาคารให้ฉันหน่อย” เนลล์พูดขึ้น
“ฉันทำให้แล้ว ฉันจัดให้นายใช้บัญชีของเทเลอร์ไปก่อน หมอนั่นตายแล้ว แต่ยังไม่ได้แจ้งตายไป” จิมมี่พูดขึ้น
“เออ ส่งข้อมูลมาให้ฉันก็แล้วกัน” เนลล์พูดขึ้น
“ได้เลย หนีให้รอดนะเว้ย” จิมมี่พูดทิ้งท้ายไว้ จากนั้นก็วางสายในทันที เนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าบ้านย่าของเขา จากนั้นก็รีบขึ้นไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็ว ที่ห้องของนอร์ตัน เนลล์พยายามคว้าเอาทุกอย่างที่เขาคว้ามาได้และคิดว่าสำคัญทั้งหมดมาอย่างรวดเร็ว เขาเอาทั้งเอกสาร รวมถึงทั้งเสื้อผ้ายัดใส่กระเป่าเป๋ จากนั้นไม่นาน เขาก็ลงมาจากชั้นสองแล้วปิดบ้าน แล้วมาที่รถมอเตอร์ไซค์ของเขา
“หวอ!!”
เนลล์ได้ยินเสียงรถตำรวจตามไล่หลังเขามา เนลล์รีบขึ้นมอเตอร์ไซค์ของเขาในทันที จากนั้นก็บิดมอเตอร์ไซค์ออกไปจากเมืองอย่ารงรวดเร็ว จากนั้นไม่นานนัก รถตำรวจสองคันก็ขับมาจอดที่หน้าบ้านของย่านอร์ตัน จากนั้นก็ลงจากรถกันอย่างรวดเร็ว
“พวกแก 2 คน ไปค้นในบ้าน!!” ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้น จากนั้นตัวของเขาก็เอาวิทยุของเขาออกมา
“มันหนีไปแล้ว ปิดทางเข้าออกเมืองนี้ให้หมด ชายเอเชียขี่มอเตอร์ไซค์รุ่น X-09 แบบปรับแต่ง!!”
เนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามถนนเรื่อยๆ เขาขี่เลี่ยงเส้นทางหลักออกไปเส้นทางป่าของเมือง เขาขี่ซิกแซกไปทางนั้นทีทางนี้ที โดยที่ไม่มีตำรวจคนไหนตามเขามาได้ซักคน
“เฮ้อ มึงดักกูไม่ได้หรอก”
เนลล์ขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านพงหญ้าแห่งหนึ่ง ขี่ฝ่ามาเรื่อยๆ และไม่นานนัก เขาก็ขี่ออกถนนใหญ่มาจนได้ ซึ่งด้านหลังของเขา มีตำรวจกลุ่มหนึ่งกำลังตั้งด่านอยู่ ทำเอาเนลล์สะใจมาก
“ไอ้ควายเอ้ย เสือกไปตั้งกันตรงนั้น ลาก่อนนะเว้ย”
เนลล์พูดขึ้นมาจากนั้นก็ชูนิ้วกลางให้กับด่านตรวจตรงนั้นไป พร้อมกับขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามป้ายบอกทางซึ่งมุ่งหน้าออกจากเมือง
“นอร์ท โคตี้ 54 ไมล์!!”
“อืม ไปเติมน้ำมันที่นั่นดีกว่า” เนลล์พูดขึ้น จากนั้นก็ขี่มอเตอร์ไซค์ของเขาไปตามเส้นทางอันยาวไกลเรื่อยๆ โดยมีจุดหมายอยู่ในใจ
====================================================================
อันนี้เป็นเกริ่นก่อนเริ่มเรื่องจาก
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ แหะ
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig ซับแนลหนูด้วย
https://ko-fi.com/shinobinon ถูกใจนิยาย อยากเลี้ยงกาแฟผม จัดเลย
ความคิดเห็น