Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 : ปฐมบทแห่งสงคราม

ช่วงปี ค.ศ.1885 ดินแดนนอลโวร่ากำลังอยู่ในยุคแห่งความวุ่นวาย รัฐไร้อำนาจ ต่างชาติรุกราน เศรษฐกิจล่มสลาย เหล่าขุนศึกแต่ละเขตแดนต่างก็รบราฆ่าฟันกันเพื่อแย่งชิง ประชาชนผู้ทุกข์ยาก ได้แต่ติดอยู่ในฝันร้ายนี้ โดยไม่มีที่สิ้นสุด

ณ เมืองรัสติโน่ แคว้นรูดิว

“ปัง!!”

เสียงปืนใหญ่ดังทั้งวันทั้งคืน บวกกับเสียงปืนประจำกายที่ยิงสลับกันไปมา แน่นอนว่ากำลังมีการรบพุ่งที่กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด ระหว่างนั้นเอง ที่หน้าประตูเมือง ชายคนหนึ่งยกทัพมาภายใต้ร่มธงของโซราบอล แคว้นอันยิ่งใหญ่ ได้เข้ามาดูผลงานการบุกถล่มเมืองแห่งนั้นด้วยความยินดี

ระหว่างนั้น มีนายทหารคนหนึ่งกำลังควบม้าเข้ามาหาชายคนที่อยู่ด้านหน้าประตูเมืองนั้น

“ท่านนายพลเนโรครับ เมืองนี้กำลังจะแตกแล้วครับ”

“ดีมาก ถ้ายึดเมืองนี้ได้เมื่อไหร่ รูดิวจะเป็นของเรา แล้วนังแพทศยานั่น” ใช่แล้วหล่ะ เขาคือพลเอกเนโร แม่ทัพผู้ทระนงและเก่งกาจในการศึก ชื่อเสียงของพวกเขาขจรขจายไปไกลทั่วแดนนอลโวร่า

“แต่ท่านคะ ท่านสัญญากับคุณหญิงว่า…” นายทหารหญิงอีกคนหนึ่งแย้งขึ้น

“นี่เจซซิน ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ เตรียมตัวบุกเข้าเมืองได้”

และด้านในเมือง ทุกอย่างกำลังวุ่นวาย เสียงผู้คนกำลังวิ่งหนีตาย ไฟที่ลุกไหม้เมืองอย่างบ้าคลั่ง และในตอนนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งกำลังกระเตงลูกของตัวเองหนีออกนอกเมือง แต่เมืองถูกปิดล้อมทุกด้าน และอีกด้านหนึ่ง ในห้องบัญชาการรบชั่วคราว ทหารคนหนึ่งวิ่งนำข่าวไปรายงานกับนายพลของเขาจากนั้นก็รายงานเรื่องที่ได้ยินมาทันที

“ท่านครับ ตอนนี้กองทัพของนายพลเนโรมาถึงหน้าประตูเมืองแล้วครับ”

“คิดไว้ไม่ผิด ต้องเป็นเนโรแน่ๆ ฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้วหล่ะ ถ้าพวกนายอยากยอมแพ้ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”

“ไม่ครับ เรายอมตาย ดีกว่าจะต้องโดนนายพลเนโรฆ่าตายเฉยๆครับ”

เป็นที่ล่ำลือกันว่า นายพลเนโรไม่นิยมการจับเชลยเป็นๆ ทำให้ศัตรูของเนโรหวาดกลัวเขาเป็นอย่างมาก

“ดี สกัดพวกมันไว้ให้ได้นานที่สุด อพยพประชาชนหนีไปมอร็อกซะ ฉันจะไปเจอกับเนโรเอง”

ในขณะเดียวกัน ทหารของเนโรก็บุกเข้ามาในเมืองราวกับสายน้ำหลาก สังหารทุกชีวิตที่เจอ ทหารของรูดิวพยายามต้านทานสุดชีวิต แต่น้ำน้อยก็ย่อมแพ้ไฟ ทหารของเนโรฆ่าคนราวกับผักปลา กลายสภาพจากเมืองแห่งชีวิตชีวาเป็นเมืองผีในบัดดล

และในขณะเดียวกัน หญิงสาวคนเดิมที่กระเตงลูกของเธอพยายามจะหนีจากทหารของเนโร ในตอนนั้นเองเธอก็ถูกสะเก็ดปืนใหญ่เข้าให้ ทำให้เธอล้มลงกับพื้น เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ไม่ไหว ในตอนนั้นเอง ม้าตัวหนึ่งก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ และคนที่ขี่ม้าอยู่ก็ลงจากม้ามา เธอตกใจมากที่เจอเขา

“คุณเนโร”

“ขอบใจที่ยังจำผัวเก่าคนนี้ได้ นังแพทศยา” เนโรลากหัวผู้หญิงคนนั้นมาทิ้งตัวลงกับพื้น

“คุณเนโรคะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ”

“นี่แกกล้าขอความเมตตาจากฉันงั้นเหรอ”

แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงตะโกนเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“คุณหญิงมาร์ธ่ามา” เนโรถึงกับหยุดนิ่ง จากนั้นก็รีบวิ่งไปต้อนรับเธอในทันทีที่รถม้าของเธอหยุดนิ่ง

เนโร : ท่านแม่ ท่านแม่จะมาถึงที่นี่ทำไมครับ

มาร์ธ่า : เพราะแม่รู้ ว่าลูกจะทำอะไรนีจา แม่เลยมาห้ามยังไงหล่ะ

ซาร่า : ใช่ พี่ขอร้องหล่ะเนโร อย่าก่อกรรมทำเข็ญอีกเลย // ซาร่า พี่สาวของเนโร่กล่าวขึ้น

เนโร : แต่นังนี่มันคบชู้สู่ชาย มันทำให้ผมอับอายคนไปทั่วนะครับแม่

มาร์ธ่า : แม่ไม่เชื่อว่านีจาจะเป็นคนอย่างที่ลูกกล่าวหาหรอกนะ

นีจา : พอแล้วค่ะ คุณเนโรคะ ถ้าชีวิตของฉันจะทำให้คุณดีขึ้น // นีจาหยิบปืนที่ตกอยู่ปืนพื้นขึ้นมา

มาร์ธ่า : นีจา เธอจะทำอะไรหน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ

นีจา : ฝากดูแลนอร์ดิก ลูกของฉันด้วยนะคะ // เธอหลับตาและเหนี่ยวไกปืน กระสุนพุ่งปลิดชีวิตของเธอทันที ท่ามกลางความอาลัยของมาร์ธ่าและซาร่า แต่แววตาของเนโรกลับมีแต่ความสะใจ และในในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงเด็กร้องไห้อยู่ข้างๆศพนีจา มาร์ธ่ารีบวิ่งไปอุ้มเด็กคนนั้นมาทันที

เนโร : ไอ้ลูกชู้ ตายตามแม่แกไปซะเถอะ

ซาร่า : อย่านะเนโร พี่ขอร้อง ให้พี่กราบอ้อนวอนก็ได้

มาร์ธ่า : ถ้าแกจะทำอะไรเด็กคนนี้ แกต้องข้ามศพแม่ไปก่อน // มาร์ธ่ากอดเด็กคนนั้นไว้แน่น ทำเอาเนโรหัวเสียและไม่กล้าทำอะไร

เนโร : ก็ได้ เชิญแม่อยู่กับไอ้ลูกชู้คนนี้ตามสบายเลย // จากนั้นเนโรก็ขึ้นม้าแล้วขี่หายไป ซาร่าเห็นจึงไปดูเด็กทารกคนนั้นด้วยความเอ็นดู

ซาร่า : ดูสิคะ หน้าเหมือนแม่เป๊ะเลย

มาร์ธ่า : นั่นสินะ เจซซิน เธอมานี่หน่อยสิ // เจซซินขี่ม้ามาใกล้เธอ

ซาร่า : เจซซิน ฉันอยากให้เธอช่วยดูแลนอร์ดิก กับฉันหน่อยได้มั้ย

เจซซิน : ได้ค่ะ นีจาก็เพื่อนฉันเหมือนกัน อายุเขาไล่เลี่ยกับลูกฉันสองคนเลย

จากนั้นไม่นาน พวกเขาก็พาเด็กกลับอาณาจักรของพวกเขา ปล่อยให้รูดิวถูกยึดครองโดยสมบูรณ์ ชาวบ้านแถบนั้นพยายามลี้ภัยไปยังแคว้นมอร็อก เพื่อหลบภัยจากโซราบอล ในตอนนั้นเอง มีพ่อแม่กลุ่มหนึ่งเจ้บใจกับการกระทำของนายพลเนโร ถึงขั้นสาปแช่งกันเลยทีเดียว

“คอยดูเถอะ แกต้องไม่ตายดีแน่ไอ้เนโร”

“ใจเย็นๆน่าคุณ ไหนๆเรากับลูกก็รอดมาได้แล้ว” แต่ในตอนนั้นเอง เด็กก็กำลังร้องไห้พอดี

“โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะลูกเฟรย์อา เราปลอดภัยแล้ว”

“นี่คุณครับ ลูกคุณอายุพอๆกับเมเทอร์ลูกผมเลยนะครับ”

“ครับผม แต่คุณทำงานอะไรหล่ะครับ”

“ผมทำงานให้พ่อค้าอาวุธหน่ะครับ แล้วก็พัฒนาอาวุธด้วย”

“ครับ ผมว่า เราสองคนมีแนวทางตรงกันแล้วหล่ะ”

และพ่อแม่กลุ่มนั้นก็เดินทางไปยังมอร็อกด้วยกัน

7 ปีต่อมา นอร์ดอกเติบโตขึ้นมาท่ามกลางการเลี้ยงดูของมาร์ธ่าและซาร่า ในขณะเดียวกันเจซซินและลูกของเธอก็คอยดูแลนอร์ดิกด้วย พวกเขาดูสนิทสนมกันมาก วันหนึ่งในสนามหญ้า พวกเขาเล่นฟันดาบด้วยกัน ฟาดกันไปมาแต่ก็ไม่ได้รุนแรงอะไรมากเพราะอยู่ในการดูแลของคนใช้

“พี่ไซโซ ผมชนะพี่แน่ๆวันนี้” นอร์ดิกพุ่งกระโจนเข้าหาเด็กชายที่อายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี

“ไม่แน่เสมอไปหรอกนอร์ดิก นายต้องฝึกอะไรอีกเยอะ” พวกเขาทั้งคู่ตะลุมบอนใส่กัน จนกระทั่งหญิงสาวคนหนึ่งต้องมาคอยห้ามศึกเอาไว้

“นี่ พวกนาย เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้”

ไซโซ : โธ่เคจา เราไม่ได้เอาถึงตายซะหน่อย เนอะนอร์ดิก

นอร์ดิก : ว่าแต่ พี่เคจามีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ

เคจา : อ้อ คุณหญิงมาร์ธ่าและแม่เราเรียกหาหน่ะ รีบไปกันเร็ว

เด็กทั้งสามคนไม่รอช้า รีบไปหาคุณย่าที่เรียกหาทันที ซึ่งมาร์ธ่ากำลังรอเด็กๆอยู่พอดีเลย

นอร์ดิก : คุณย่าครับ เรียกหาพวกเรามีอะไรเหรอครับ

มาร์ธ่า : เนโรกำลังจะแต่งงานใหม่หน่ะลูก นี่กำลังจัดงานแต่งกันอยู่เลย

นอร์ดิก : แล้วทำไมต้องมาบอกผมหล่ะครับ เรื่องผู้ชายคนนั้นไม่เกี่ยวกับผมซะหน่อย

ซาร่า : นี่ นอร์ดิก เขาเป็น.. // ซาร่ายังไม่ทันจะพูด มาร์ธ่าหันหน้าขวับใส่เธอก่อน

เจซซิน : ก็เขาเป็นเจ้าของบ้านยังไงหล่ะจ๊ะ

นอร์ดิก : ทำไมหล่ะครับ ผมนึกว่าย่าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ซะอีก

ไซโซ : ดูสิ แขกมากันเต็มเลย ท่าทางจะงานใหญ่แหะ

เคจา : จริงด้วย ความจริงเราน่าจะไปแจมกับเขาด้วยนะ

งานแต่งของเนโรกับเมียใหม่ของเขา วิเวียน จัดยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศ มีบรรดาแขกมามากมายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ในงานนั้นเนโรต้องคอยต้อนรับแขกมากมายที่มางานแต่งของเขา นับตั้งแต่บรรดานายพลและนักธุรกิจต่างชาติทั่วโลก

และในตอนนั้นเอง มีแขกในงานคนหนึ่ง พาลูกสาวคนหนึ่งของเขามาด้วย ในตอนที่เธอมา เธอได้ไปเจอสายตาของนอร์ดิกที่กำลังหันมาทางเธอ ทำเอาทั้งคู่เริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกันก่อตัวขึ้น

เนโร : อ้าว คุณหมอแจ๊ค นี่พาลูกสาวมาด้วยเหรอเนี่ย

แจ๊ค : ครับท่านนายพล นี่ซิลเวียร์ลูกสาวของผมครับ

ซิลเวียร์ : สวัสดีค่ะ

เนโร : เด็กดี เดี๋ยวเธอไปเล่นในงานก่อนได้เลยนะ

ซิลเวียร์ : พ่อขา หนูขาไปเล่นกับเพื่อนในงานนะคะ // จากนั้นเองเธอก็แบกตุ๊กตาของเธอวิ่งไปในงานทันที

แต่ในระหว่างที่งานกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี ในตอนนั้นเอง ก็มีขบวนทหารกลุ่มหนึ่งค่อยๆเคลื่อนมายังลานกว้าง นายพลเนโรเห็นธงของริงก้า เลยสั่งให้ทหารเตรียมพร้อมรักษาความปลอดภัยทันที ทันใดที่รถม้าหยุด ชายคนหนึ่งก็ลงมาจากรถม้า แล้วก็เดินเข้ามาในงานทันที

“พวกเรา นั่นท่านนายพลเตเวียสนี่หน่า”

เนโรหยิบปืนขึ้นมาเตรียมพร้อมป้องกันตัวเองทุกเมื่อ และในตอนนั้นเอง มีนายทหารคนหนึ่งเดินมากระซิบที่ข้างหูเขา

“ท่านนายพลครับ จะให้ผมสั่งยิงเลยมั้ยครับ”

“ยังก่อนคูเปอร์ ฉันอยากรู้ว่ามันต้องการอะไร” เขาสั่งให้นายทหารของเขา คูเปอร์ จัดกำลังคุ้มกันความปลอดภัยให้เขา

เมื่อทั้งคู่เผชิญหน้ากัน การเจรจาก็เริ่มต้นขึ้นทันที

“สวัสดีเนโร ไม่เจอกันซะนานเลยนะ”

“ก็น่าจะนานนะ ไอ้คนทรยศ”

“ยังมัวแต่จมปลักกับความคิดเดิมๆไม่เปลี่ยนเลยนะ ฉันรู้เรื่องที่แกทำกับนีจาแล้ว”

“ทำไม อาลัยชู้รักของแกอย่างงั้นเหรอวะ”

“ฉันมีอะไรจะคุยกับแกหน่อย ไปกับฉันที่สวนเวเดอร์ คนเดียวหล่ะ”

“แต่ท่านนายพลครับ มันอาจจะเป็นกับดักก็ได้นะครับ” ชายคนหนึ่งพูดขัดเขาไว้ ซึ่งนั่นก็คือพันโทอาร์เธอร์ มือขวาของนายพลเตเวียสนั้นเอง

“ไม่ต้องห่วงหรอกอาร์เธอร์ นายก็รู้ว่าฉันไม่เป็นอะไรหรอก”

เตเวียสเดินนำไปที่สวน ระหว่างนั้นเอง เตเวียสเดินผ่านนอร์ดิก เขารู้เลยทันทีว่าเด็กคนนี้เป็นใคร แต่เขาก็ยังเดินผ่านไป เมื่อไปถึงสวนเวเดอร์ เขาก็เริ่มการเจรจากับเนโรทันที

“แกมีเรื่องอะไร รีบๆว่ามาเลยดีกว่า”

“ฉันมีข้อเสนอให้แก ที่แกปฏิเสธฉันไม่ได้ เพราะอะไรแกก็น่าจะรู้นะ”

“จะเอาอะไรก็ว่ามาดีกว่า”

“ไม่มีอะไรมาก ฉันอยากให้แกดูแลลูกของนีจาให้ดี แค่นั้นก็พอ”

“เฮ้อ เป็นห่วงลูกแกซะขนาดนั้น ไม่เอามันไปอยู่ด้วยเลยหล่ะ”

“ฉันมีเหตุผลของฉัน”

“งั้นเหรอ งั้นมาดูกัน ว่าฉันจะทำอะไรลูกของแก” เนโรรีบเดินไปกระชากตัวของนอร์ดิกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ลากเขามาอยู่ต่อหน้าของเตเวียส

นอร์ดิก : นี่ คุณลากผมมาทำอะไรที่นี่ครับ

เนโร : ฉันจะพามาหาพ่อสารเลวของแกยังไงหล่ะ // นอร์ดิกถึงกับตกใจมากเพราะเขาไม่รู้มาก่อนว่าพ่อแม่ของเขาเป็นใคร

เตเวียส : ไม่ต้องห่วงนะ ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร

เนโร : งั้นเหรอ มาดูกันว่าแกจะปกป้องลูกแกได้หรือเปล่า // เนโรไม่รอช้าใช้แส้ฟาดใส่นอร์ดิกอย่างไม่ยั้ง ทำเอาเตเวียสแทบจะหมดความอดทน

เตเวียส : หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันไม่เกรงใจแกหล่ะ

เนโร : ถ้าแกอยากช่วยลูกแก ก็เข้ามาสิ // เตเวียสวิ่งเข้ามาหลายจะหยุดเนโร แต่ในตอนนั้นเอง มาร์ธ่าก็มาดูเหตุการณ์ในตอนนั้นทันที และได้ห้ามศึกของทั้งคู่เอาไว้

มาร์ธ่า : หยุดนะ ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่ // เนโรจำต้องหยุดลงมือทันที เตเวียสฟิวส์ขาดจึงยื่นคำขาดกับเขาทันที

เตเวียส : วันนี้ฉันจะยกให้แกก่อน เห็นว่าแกยังโมโหอยู่ แต่ถ้าแกทำร้ายเขาอีกครั้ง แกก็น่าจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น อาร์เธอร์ คุ้มกันฉันด้วย

อาร์เธอร์ : ได้เลยครับ แล้วเจอกันนะคูเปอร์
คูเปอร์ : อาร์เธอร์ ระวังหลังนายไว้ให้ดีก็แล้วกัน

ในตอนนั้นเอง นอร์ดิกสลบไป ทำเอาไซโซกับเคจาต้องพาเขาไปที่วังของท่านย่า และในตอนนั้นเอง ก็เป็นหมอแจ๊คที่รักษานอร์ดิก ย่าของเขาและคนอื่นๆเฝ้ารอดูอาการเขาด้วยความเป็นห่วง

ซิลเวียร์ : พ่อคะ อย่าให้เขาเป็นอะไรไปนะคะ

แจ็ค : ไม่ต้องห่วงนะ พ่อไม่ปล่อยเขาเป็นอะไรไปหรอก

ระหว่างนั้นเอง เขาก็รักษานอร์ดิกจนเสร็จ จากนั้นเองเขาก็ไปรายงานผลการรักษากับมาร์ธ่า

มาร์ธ่า : คุณหมอ หลานดิฉันเป็นยังไงบ้างคะ

แจ๊ค : ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ เขากระดูกเหล็กจริงๆ แต่ยังมีอาการไข้กำเริบอยู่ คงต้องดูแลเขาใกล้ชิดหน่อยนะครับ

และในตอนนั้นเอง นอร์ดิกที่กำลังนอนซมในห้อง เขาเกิดอาหารหนาวสั่น ซิลเวียร์ต้องคอยกอดเขาและเช็ดตัวให้เขา เพื่อไม่ให้เขาเป็นอะไรไป

“ไม่เป็นไรนะนอร์ดิก ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว”

“พ่อครับ พ่ออย่าทิ้งผมไป พ่อครับ” นอร์ดิกเพ้อคำนี้ทั้งวันทั้งคืน จนกระทั่งเขาเผลอตื่นขึ้นมา ในอ้อมอกของซิลเวียร์ ความคิดของเขาในตอนนั้น คิดว่าอ้อมกอดนี้เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดในโลกเลยหล่ะ

ซิลเวียร์ : เออ ไม่เป็นไรแล้วนะคะคุณนอร์ดิก

นอร์ดิก : พ่อผมอยู่ที่ไหน ผมจะหาพ่อผม

ในตอนนั้นเอง คนอื่นๆก็เข้ามาในห้องพอดี พอพวกเขารู้ว่าอาการของนอร์ดิกหายดีแล้ว ทำเอาพวกเขาดีใจกันมาก

ไซโซ : นอร์ดิก ไอ้น้องรัก นึกว่าจะเป็นอะไรไปซะแล้ว

เคจา : นี่ อย่าเพิ่งแช่งน้องเขาสินายเนี่ย

มาร์ธ่า : ไม่เป็นไรแล้วนะจ๊ะหลานย่า

นอร์ดิก : ย่าครับ พ่อไปไหน พ่อของผมไปไหนหล่ะครับ

ซาร่า : อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะจ๊ะตอนนี้ หนูกินยาแล้วพักผ่อนก่อนดีกว่านะ

เจซซินได้แต่ดูภาพเหตุการณ์นั้นมันบาดใจเธอ เพราะเธอล่วงรู้เหตุการณ์ทุกอย่างดี แต่มันหลุดปากออกไปไม่ได้

ในขณะเดียวกัน ที่แคว้นมอร็อก ดินแดนที่ดูสงบสุขดีในตอนนั้น เด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยกันในป่าอย่างสนุกสนาน วิ่งกันจนเหนื่อย จากนั้นทั้งคู่ก็มานั่งแล้วก็คุยกันที่ชายป่าแห่งหนึ่ง

“นี่ เมเทอร์ วันนี้วิ่งกันจนเหนื่อยเลยนะจ๊ะ เออนี่ แล้วพวกผู้ชายที่บ้านเธอไปไหนซะหล่ะ”

“ก็คงวิ่งเล่นแถวนี้หน่ะ ดูนั่นสิเฟรย์อา หลังเขาลูกนั้น เป็นบ้านเกิดของเรานะ” เธอชี้ไปยังเขาลูกหนึ่ง

“ใช่ แต่เพราะสงครามเลยทำให้เราเป็นแบบนี้หน่ะ”

“พ่อแม่ฉันเล่าให้ฟัง เพราะนายพลเนโรยังไงหล่ะ ที่ทำให้เราต้องเป็นแบบนี้”

“คอยดู โตขึ้นฉันจะล้างแค้นให้กับดินแดนของฉันให้ได้”

“เมื่อวันนั้นมาถึง เธอได้ทำแน่ๆ”

ที่แคว้นบาส์ก ที่ตอนนั้นยังดูสงบดี ชาวประมงแถบนั้นก็ออกเรือหาปลากันตามประสาชาวบ้าน ทุกอย่างดูช่างมีความสุขเหลือเกินสำหรับชาวบ้านแถบนั้น

“นี่พ่อ ดูสิ ปีนี้จับปลาได้เยอะเลยนะ”

“นั่นสิ ถ้าขายได้นะ เราคงลืมตาอ้าปากกันได้หน่ะ”

“โรส ลูกแม่ อยู่ที่ไหนเนี่ย” ทันใดนั้นเอง เด็กสาวที่เพิ่งจะว่ายน้ำในทะเลมา ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำพร้อมกุ้งสองตัวในมือพอดี

โรส : พ่อจ๋า แม่จ๋า ดูสิหนูจับกุ้งได้ด้วย

“โรส นี่ทำเอาพ่อตกใจหมดเลยนะเนี่ย”

โรส : หนูชอบทะเลนี่จังเลย อยากว่ายน้ำที่นี่ต่อจัง

“ลูกจ๊ะ เราต้องเอาปลาไปขายต่อในเมืองนะจ๊ะ ไปช่วยพ่อกับแม่หน่อยสิ”

โรส : ค่ะแม่ แต่หนูลงไปปล่อยกุ้งสองตัวนี้ก่อนนะ // จากนั้นเธอก็ดำลงน้ำต่อ

กลับมายังคฤหาสน์ของเนโร หลังจากที่เขาแต่งงานกับภรรยาคนใหม่ ในคืนนั้นเอง เขาก็เปิดอกคุยกับภรรยาคนใหม่ของเขาโดยที่ไม่ลังเล

วิเวียน : คุณพี่ขา เด็กคนนั้นที่พี่ตีมันเกือบตาย ทำไมพี่ต้องทำแบบนั้นคะ

เนโร : ไอ้ลูกชู้นั่นสมควรจะโดนหนักกว่านี้

วิเวียน : แสดงว่า มันเป็นลูกของเมียคนแรกสินะคะ

เนโร : ใช่แล้วหล่ะ นังแพทศยานั้น กับไอ้ชายชู้ที่เป็นเพื่อนรักของฉันเอง

วิเวียน : เขาเป็นเพื่อนของคุณพี่เหรอคะ

เนโร : ใช่ ฉันกับมันเคยเป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่ประเทศนี้ยังปกครองด้วยกษัตริย์ หมอนั้นเป็นพ่อค้า ส่วนฉันยังเป็นนายทหารใหม่ๆ ภายหลังจากที่มีการปลงพระชนม์กษัตริย์ พวกเราก็จับมือกันเพื่อตามล่าตัวคนที่ปลงพระชนม์กษัตริย์ ไอ้หมอนั่น มันสนับสนุนเงินทุนให้ฉันตั้งกองทัพ ส่วนฉันก็สนับสนุนกำลังทหารให้มันก่อปฏิวัติที่แคว้นริงก้า จนทำให้มันได้แคว้นนั้นมาครอง จากนั้น มันกับเมียเก่าฉันก็ลอบได้เสียกัน แล้วมันก็พากันหนีไปจากฉัน

วิเวียน : โธ่ คุณพี่ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะภักดีกับคุณพี่เอง

======================================================================

เดี๋ยวคืนนี้จะอัพอีกตอน เพราะจะเป็นการเปิดตัวของทุกตัวละคร รอชมกันนะคร้าบ

เนื้องเรื่องเป้นไงบ้าง บอกกันได้เน้อ

ขอคนละเม้นท์ด้วยจ้า!!