คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เมืองอันตราย
เช้าวันใหม่ที่เมืองใหญ่ Los Sante แห่งนี้ ซึ่งดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดแปลกไปจากเมืองทั่วไป
ผู้คนตื่นเช้าออกไปทำงาน บ้างก็ออกไปเรียนหนังสือ บ้างก็ออกไปเที่ยว
เช่นเดียวกับนายนากะคนนี้ เขาก็ออกจากบ้าน เดินไปตามถนน เพื่อทำอะไรบางอย่าง
แต่ที่ผิดปกติไปก็คือ
เมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยอาชญากรรมทุกรูปแบบ จนทางตำรวจแทบจะรับมือไม่ไหว ข่าวก็ลงหน้า
1 ของหนังสือพิมพ์ทุกวัน
เว็บไซต์หลายแห่งจัดอันดับเมืองแห่งนี้เป็นเมืองอันตรายลำดับต้นๆของประเทศ
ที่ถนน West Fine ซึ่งในตอนนั้นรถกำลังติดได้ที่
“โอ้ย นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย
รถมันจะติดอะไรขนาดนี้” หญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่งกำลังบ่นเซงอยู่ในรถ
ระหว่างนั้นเอง ก็มีวัยรุ่น 4 คนมาล้อมรถเจ๊แกไว้ มันคนหนึ่งเอาปืนจ่อที่หน้ารถ
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้อีแก่”
ผู้หญิงคนนั้นต้องเปิดประตูอย่างโดยดี
จากนั้นพวกมันก็ลากเธอลงมาจากรถ แล้วก็ขึ้นรถขับหนีไป
“หน่วย 01 เรียก
03 มีเหตุขโมยรถที่ถนน West Fine”
ตำรวจแถวนั้นรีบบึ้งรถไล่ตามรถที่ถูกขโมยคันนั้นทันที
พวกมันขับรถพยายามหลบในย่านที่มีคนพลุกพล่าน
เพื่อที่จะสลัดตำรวจให้พ้น
“เฮ้ย ขับเร็วๆหน่อยสิโว้ย”
“กูรีบอยู่เนี่ย ตำรวจแม่งตื้อไม่เลิกเลยเนี่ย”
“อย่าให้พลาดนะเว้ย ถ้าพลาดนี่เราติดคุกหัวโตแน่ๆ”
พวกมันขับมาเรื่อยๆจนมาถึงทางเล็กแห่งหนึ่ง
ในตอนนั้นนากะได้เดินอยู่บนฟุตบาท พวกมันพยายามบีบแตรให้หลบ
“หลบสิไอ้เวรเอ้ย”
นากะเห็นจึงคว้าถังขยะแถวนั้นมาขวางทางมันไว้
จากนั้นก็เดินจากไป รถพวกมันเสียหลักลงเข้าข้างทาง ทำเอารถเสียไปต่อไม่ได้
พวกมันโซซัดโซเซเดินออกมาจากรถ
“หยุด นี่ตำรวจ
วางอาวุธลงแล้วเอามือประสานไว้บนหัว” ตำรวจตะโกนบอกไป
ทำเอาพวกมันต้องทำตามที่ตำรวจบอก
“จบที่ตรงนี้แล้วสินะพวกเรา”
ตำรวจเดินมาใส่กุญแจมือพวกมัน
จากนั้นก็ลากพวกมันขึ้นรถแล้วพาไปยังสถานีตำรวจ
บางส่วนก็จัดการเคลียร์พื้นที่แถวนั้น
“รีบเอารถไปซ่อมซะ
แล้วตรวจดูมีอะไรผิดกฎหมายในนี้บ้าง”
“ครับท่าน”
นากะเดินทางไปยังวิทยาลัยของเขา
ระหว่างทางเขาก็ได้เห็นอาชญากรรมทุกรูปแบบ แต่เขาชินซะแล้วหล่ะ ก็ที่นี่มันอันตรายนี่หน่า
ไม่แน่จริงอยู่ไม่ได้เลยนะ
“เฮ้ย ส่งเงินมาซะอีแก่”
“ไม่จ่ายเงินกูเหรอ แบบนี้ต้องซ้อม”
“ช่วยด้วย มีการปล้นธนาคาร”
“หนูจ๋า ไปเที่ยวกับพี่นะจ๊ะ” ผู้หญิงหากินเรียกนากะแบบนั้น แต่นากะไม่สนใจ
ไม่กี่อึดใจ เขาก็มาถึงวิทยาลัยที่เขาเรียน ซึ่งนับวันก็หาความเจริญหูเจริญตาไม่ได้เลย
เด็กๆไม่ค่อยอยากมาเรียน แถมอาจารย์ที่นี่โหดมาก จนทำให้สงสัยว่า
ที่นี่มันซูซูรันหรือเปล่าวะ ต่างกันหน่อยตรงที่มีทั้งชายและหญิงเรียนด้วย
นากะเดินผ่านพวกกลุ่มคนดำแถวนั้น
ทำเอามันต้องมาหาเรื่องนากะทันที
“เฮ้ย ว่าไงไอ้ยุ่น”
“อะไรของมึงวะ” นากะตอบไป
“ทำไม เห็นหน้าแกแล้วหมั่นไส้หว่ะ” จากนั้นมันก็ลากนากะจะเข้าไปยังห้องน้ำ
แต่นากะก็หักแขนมันแล้วผละออกมา พวกมันรุมเข้าทำร้ายนากะทันที
“ฤทธิ์เยอะนักเหรอไอ้ยุ่นเอ้ย”
แต่ไม่ทันไร ก็มีขวดขว้างมาใส่หัวพวกมัน
ทำเอาพวกมันหยุดลง
“เฮ้ย มึงเป็นใคร มาเสือกอะไรด้วยวะ” มันถามไปยังคนที่ขว้างขวดใส่เขา
“มึงนี่มันมีปมหรือไงวะ
โดนคนขาวเหยียดเลยต้องมาลงกับคนเอเชียแทน” ทางนั้นตอบกลับไป
“แล้วมึงยุ่งอะไรด้วยวะ”
“ก็แค่ไม่ชอบเห็นการรุมกันแบบนี้หว่ะ
เหมือนหมายังไงไม่รู้”ระหว่างนั้นเองก็มีเสียงออดโรงเรียนดังขึ้น
ทำเอาพวกมันต้องรีบออกไป
“ครั้งนี้มึงโชคดีไปนะ ออดช่วยชีวิตเนี่ย” จากนั้นพวกมันก็เดินออกไป
ส่วนนายคนนั้นก็มาดูอาการของนากะ
“เก่งเหมือนกันนี่หว่านาย”
“ฉันไหวน่ากับไอ้พวกนั้น แต่ก็ขอบใจนายนะที่มาช่วย”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่นายชื่ออะไรหล่ะ”
“ฉันนากะ เรียนรัฐศาสตร์ นายหล่ะ”
“เรียกฉันว่าโอ๊คนะ เรียนเทคโนโลยีหน่ะ”
“โอเค ไว้เจอกันนะโอ๊ค” จากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปเรียนที่คณะของตัวเอง
นากะเดินเข้าไปที่ห้องเรียน
ก็พบกับโซเซียและโทจังซึ่งเรียนอยู่คณะเดียวกันกำลังรอเขาอยู่
โซเซีย : เป็นไงเพื่อน
โดนพวกมันเล่นอีกหล่ะสิ
นากะ : ไม่ต้องห่วงหรอก
ฉันไหวอยู่แล้ว
โทจัง : แต่ยังไงนายก็ต้องระวังตัวนะ
ไอ้พวกนี้มันแก๊ง Pure
Baller เลยนะ
นากะ : ไม่ต้องห่วงหรอก
ระหว่างนั้นเอง อาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามาทำการสอนพอดีเลย
“เอาหล่ะนักเรียนทุกคน
ยินดีต้อนรับสู่การสอนอีกเช่นเคย แต่ครูอยากจะขอร้องนักเรียนทุกคนในนี้ว่า
ไม่ว่าสิ่งรอบข้างจะกดดันเรายังไง
ขอให้นักเรียนอย่าละทิ้งความตั้งใจของตัวเองเด็ดขาด เอาหละ
มาเริ่มเนื้อหากันเลยดีกว่า”
การสอนดำเนินไปเรื่อยๆจนถึงช่วงเวลาพักกลางวันของพวกเด็กๆ
ที่สถานีตำรวจ Los Sante ซึ่งอาชญากรหน้าใหม่ถูกจับมาได้ทุกวันๆ จนนักโทษจะล้นจากโรงพักแล้ว
“เฮ้อ ผู้ร้ายหน้าใหม่มาทุกวันเลยเนี่ย”
“แต่ละคนก็หน้าเดิมๆทั้งนั้น
มาจนฉันจะจำได้แล้วเนี่ย”
ระหว่างนั้นเอง
ตำรวจก็เอาคนร้ายที่ขโมยรถมาส่งใหม่ 4 คน
“ได้ตัวหล่ะ โจรขโมยรถพวกนี้ จนมุมที่ถนน East Mool หน่ะ”
“โอเค จับยัดห้องขังก่อนเลย” จากนั้นพวกมันก็โดนลากไปเข้าห้องขัง
“นายหน่ะ ตำรวจใหม่ใช่หรือเปล่า
หัวหน้าเรียกรายงานตัวด่วน”
“ได้ครับ” ตำรวจใหม่คนนั้นเดินเข้าไปในห้อง
โดยที่ผู้บังคับบัญชาตำรวจนายหนึ่งรออยู่
“เอาหล่ะ นายชื่อไอแซค ฟรอตเตอร์ใช่มั้ย”
“ใช่ครับท่าน”
“นายคือลูกชายของ ช่างเถอะ
ฉันไม่อยากขุดอดีตของนาย แต่ฉันแค่อยากแน่ใจว่าเลือดพ่อนายจะไม่แรงนะ”
“ผมไม่ใช่พ่อผมครับท่าน”
“เอาเถอะ วันนี้นายต้องเริ่มงานวันแรก ขอให้นายทำให้เต็มที่ก็แล้วกัน
ฉันจะรอดู”
“ครับท่าน ขอบคุณครับ”
มันไม่ง่ายเลยนะ ที่ลูกฆาตกรฆ่าเด็กที่ดังกระฉ่อนไปทั่วเมืองจะมากลายเป็นตำรวจ
เพื่อลบล้างสิ่งที่พ่อเขาเคยทำไว้ แต่เขาก็ได้ปฎิญาณกับตัวเองไว้ว่า จะทำให้ Los Sante กลับมาสงบสุขอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อถึงเวลามื้อกลางวัน
กลุ่มของนากะได้มานั่งกินอะไรด้วยกัน
โทจัง : อ้าว
นากะ มานั่งด้วยกันสิ
นากะ : โซเซีย
โทจัง โลกิน มานั่งกันแล้วเหรอเนี่ย
โซเซีย : ก็แหงะหล่ะ
ขื้นรอนายก็ไม่ได้กินพอดี
โลกิน : นั้นสิ
หิวชิบเป๋งเลยตอนนี้เนี่ย
ระหว่างนั้นเอง
ก็มีข่าวโทรทัศน์เข้ามาเกี่ยวกับการจับกุมโจรลักรถยนต์
ทำเอาพวกเขาหันมาสนใจกันใหญ่
โทจัง : เฮ้อ
มีแต่ข่าวแบบนี้ทุกวันเลยนะเนี่ย
โซเซีย : นั้นดิ
เมืองนี้แม่งเถื่อนขึ้นทุกวันเลยเนี่ย
โลกิน : ทำไงได้หล่ะ
เมืองนี้แม่งเถื่อนมานานแล้ว แล้วยังไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลยเนี่ย
ระหว่างนั้นเอง
ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งก็มาขอนั่งกับเขาพอดี
“ฉันขอนั่งด้วยคนนะ” เขามานั่งใกล้นากะ
นากะ : ได้สิ
ว่าแต่นายเป็นใครเนี่ย
ฮาน : ฉันชื่อฮาน
ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน
“ฉันโทจัง” “ฉันโซเซีย” “ฉันโลกินสุดหล่อ ยินดีนะเพื่อนใหม่”
ระหว่างนั้นเอง ฮานก็เห็นสายตาคู่หนึ่ง
ที่สะกดใจเขา ทำให้เขาจ้องมองมัน จนเจ้าของสายตานั้นรู้ตัว
ฮาน : นาย
โอ๊คใช่หรือเปล่า ฉันกำลังตามหานายอยู่พอดีเลย
โอ๊ค : ฮานเหรอ
นากะด้วย
นากะ : ไหนๆก็ไหนแล้ว
มานั่งด้วยกันสิ กว่าจะถึงคาบต่อไปก็อีกนานเลยนะ
พวกเขานั่งทานอาหารกลางวันต่อไป
จนกระทั่งถึงคาบบ่ายแล้วพากันกลับบ้าน
ณ อพาร์ทเม้นท์ของเหล่าคนดำแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกนั้นกำลังนั่งเมาหญ้ากันอย่างสนุกสนาน
บางส่วนก็พาหญิงมานอนกก แต่หัวหน้าแก๊งค์กำลังคุยธุรกิจเรื่องการขนส่งยาอยู่
“เฮ้ย ของที่จะให้เราส่งเนี่ยจะว่ายังไง”
ระหว่างนั้น
ก็มีชายอีกคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนห้องในขณะที่หัวหน้าแก๊งค์กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“ลูกพี่ แย่แล้ว”
“โอเค สรุปคือเอาตามนี้นะ” เขาวางสายไป
“เอาหล่ะ แกมีอะไรว่ามา”
“ร็อคกี้น้องชายพี่โดนตำรวจจับไปแล้วพี่”
“ห่ะ แล้วมันไปทำอะไรถึงโดนจับหล่ะ”
“มันพาพวกไปขโมยรถเขาหน่ะพี่ แล้วพลาดท่าโดนจับ”
“เฮ้ย ปกติร็อคกี้มันไม่น่าจะพลาดอะไรแบบนี้สิ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“งั้นไปสืบมา ใครมันทำให้น้องชายฉันพลาดท่าแบบนี้
ฉันจะไปจัดการมันเอง ตอนนี้ฉันจะไปประกันตัวมันก่อน”
“ได้เลยพี่”
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน
พวกเด็กๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เช่นเดียวกับหญิงสาวจากคณะแพทย์คนหนึ่ง
ที่กำลังจะกลับบ้าน ระหว่านั้นเอง ก็มีรถตำรวจคันหนึ่งมารับเธอพอดี
แซค : เฮ้
ทริช กำลังจะกลับบ้านงั้นเหรอ
ทริช : แซคเหรอ
นายมาที่นี่ได้ไงหล่ะเนี่ย
แซค : มาสืบคดีแถวนี้นิดหน่อยหน่ะ
แล้วเธอหล่ะ
ทริช : ก็กำลังจะกลับบ้านแหละจ้ะ
แซค : งั้นฉันไปส่งนะ
แถวนี้พวกโจรอาละวาดอยู่
ทริช : ขอบใจจ้ะ
งั้นรบกวนหน่อยนะ
เช่นเดียวกับพวกของนากะ
พวกเขาเดินไปตามถนนเรื่อยๆเพื่อกลับไปยังคอนโดของพวกเขา
นากะ : พรุ่งนี้ไม่มีเรียน
เราจะไปไหนกันดีหล่ะ
โซเซีย : พรุ่งนี้ไปเที่ยวห้างกัน
ได้ยินว่ามีเทศกาลอะไรด้วยเนี่ยแหละ
ฮาน : น่าสนนะ
นายจะไปด้วยกันมั้ยโอ๊ค
โอ๊ค : น่าสนนะ
แต่ตอนเย็นฉันอยากไปเล่นบาสหน่ะ
โลกิน : จริงเหรอ
แต่สนามพวกแก๊งค์มันครองอยู่นะ
โทจัง : ใครสน
เรากลัวที่ไหนหล่ะ
ระหว่างนั้นเอง
ก็มีเสียงคนทะเลาะกันอยู่ข้างในซอยแห่งหนึ่ง ทำเอาพวกเขาตกใจ
“เฮ้ น้องสาว แกไม่ควรมาขโมยของๆเรานะ”
“ใครขโมยกันแน่ยะ แกต่างหากที่ขโมยมา”
“แบบนี้ต้องเอาแกไปชดใช้หล่ะ เฮ้ย พวกเรา
เต็มที่เว้ย”
พวกมันพยายามจะรุมข่มขืนเธอ
ทำเอานากะต้องขวางอะไรใส่มัน
“เฮ้ย พวกมึง มาเสือกอะไรด้วยวะ”
“พวกมึงมาทำอะไรแบบนี้ต่อหน้ากู
กูไม่ชอบเท่าไหร่หว่ะ”
“เฮ้ย พวกเรา กระทืบมันเลย”
พวกมันวิ่งเข้าไปทำร้ายกลุ่มของนากะ
แต่กลุ่มของนากะก็สู้กับพวกมัน
นากะต่อยมันแต่พวกมันคนหนึ่งจะเอาปืนยิงนากะ
แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เตะปืนมันแล้วก็เอาปืนจ่อพวกมันไป
“พวกมึง ถ้าไม่อยากตาย จะไปไหนก็ไปเลยนะ”
“หืม อย่าคิดว่ากูจะยอมมึงนะ พวกเราไปเว้ย” พวกมันพากันหนีไป
นากะ : เธอไม่เป็นไรนะ
“ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่นี้สบายจะตาย”
โลกิน : แหม่
ตามใจเธอแล้วกันนะคุณผู้หญิง ว่าแต่เธอชื่ออะไรหล่ะ
“เฮ้อ ฉันชื่อเวร่า แล้วพวกนายหล่ะ”
นากะแนะนำตัวเพื่อนๆทุกคนให้เวร่าฟัง
โซเซีย : ว่าแต่เธอไปทำอะไรหล่ะ
พวกมันถึงได้ทำกับเธอแบบนั้น
เวร่า : ไม่มีอะไรหรอก
ฉันไปขโมยของมัน ซึ่งมันขดมยคนอื่นมาอีกทีหน่ะ
โอ๊ค : นี่เธอเป็นโจรงั้นเหรอเนี่ย
เวร่า : ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
ก็แค่หาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องหน่ะ
ระหว่างนั้นเอง ก็มีเสียงรถตำรวจกำลังเข้ามา
ทำเอาพวกเขาต้องหนี
ฮาน : รีบไปจากที่นี่กันเถอะ
ก่อนที่เราจะไปนอนในตารางกันนะ
พวกเด็กๆรีบวิ่งไปจากที่เกิดเหตุ
ปล่อยให้พวกตำรวจสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
โทจัง : เกือบไม่รอดแล้วนะเนี่ยพวกเรา
นากะ : พวกเรารีบกลับบ้านดีกว่า
เออนี่เวร่า เธอมีบ้านหรือเปล่าอ่ะ
เวร่า : บ้านฉันอยู่แถวๆอพาร์ทเม้นต์ที่ถนน
West Fine หน่ะ
โลกิน : ละแวกบ้านเราเลยอ่ะ
ว่าแต่พรุ่งนี้สนใจจะไปเที่ยวกับพวกเราหรือเปล่าอ่ะ
เวร่า : กับพวกนายเนี่ยนะ
นากะ : ใช่สิ
พรุ่งนี้ได้ยินว่ามีงานเทศกาลด้วยนะ
เวร่า : ก็ได้
แต่รอฉันทำงานเสร็จก่อนแล้วฉันจะตามไปก็แล้วกัน
จากนั้นพวกเด็กๆก็เดินทางกลับบ้าน ซึ่งพวกเขาไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะต้องเจอกับอะไร
======================================================================
อันนี้เป็นแค่ปฐมบทของเรื่องจ้า ตัวละครบางส่วนยังไม่โผล่ออกมา แต่รับรองว่าตอนหน้ามาครบแน่ๆ
ขอคนละเม้นท์ด้วยนะครัช
ความคิดเห็น