คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : EP 14 : กดดัน
ในขณะที่ไข่มุกยังคงเล็งปืนไปยังวิน
บรรยากาศในห้องนั้นก็ค่อยๆกดดันพวกเขาขึ้นทุกๆที
“คุณจะยิงผมอย่างงั้นเหรอ”
“แล้วคุณยังคิดจะฆ่าพี่ฉันหรือเปล่าหล่ะ”
“คุณเปลี่ยนใจผมไม่ได้หรอก”
“ฉันต้องทำยังไงถึงจะเปลี่ยนใจคุณได้เนี่ย”
“คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”
“พี่ชายฉันทั้งคนนะ
ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว”
“แล้วน้องชายผมหล่ะ
อ้อใช่ ไม่ใช่ญาติคุณนี่ คุณจะสนใจทำไม”
“คุณฆ่าเขา
น้องชายคุณก็ไม่ฟื้นหรอก”
“แต่อย่างน้อยน้องผมก็ได้ตายตาหลับไง”
“ถือว่าฉันขอร้องหล่ะ”
“คุณเป็นสายให้กับพี่ชายคุณใช่ไหม
อย่าคิดว่าผมไม่กล้าทำนะ”
“คุณก็ลองดูสิ”
วินจ้องมองนัยน์ตาของไข่มุก
สายตาทั้งคู่จ้องมองประสานกัน วินเริ่มที่จะใจอ่อน แต่จู่ๆ
เซบและเวหาก็เข้ามาในห้อง เมื่อพวกเขาเห็นไข่มุกเล็งปืนใส่วินแล้วก็ตกใจ
“นี่
คุณจะทำอะไรเพื่อนผมห่ะ” เซบเล็งปืนใส่ไข่มุก
“เธอเป็นใครกันแน่
มาเจอกับพวกเราทำไม” เวหาถามเธอ
“ฉันแค่อยากช่วยพี่ชายฉัน
แค่พวกนายฆ่าเขา ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นหรอก” ไข่มุกพูดขึ้น
แต่ในตอนนั้นเอง วินก็คว้าปืนคืนมาจนได้
“แล้วคุณมาที่นี่มีอะไร
ต้องการอะไร” วินยิงคำถามไป
“คุณอยากจะรู้ไปทำไมหล่ะ”
ไข่มุกถามวิน
“ถ้าอย่างงั้นเราจะรู้ได้ไงว่าคุณไม่คิดร้ายกับพวกเรา”
เซบถามไป
“นั่นดิ
คุณต้องการอะไรกันแน่” เวหาถามซ้ำ
“ฉันหนีมาจากบ้านฉัน
พี่เคี้ยงรับลูกน้องใหม่เข้ามา”
“อ้าว
แล้วทำไมคุณถึงต้องหนีหล่ะ” วินถามอย่างสงสัย
“ลูกน้องใหม่เขาพยายามจะข่มขืนฉัน
ฉันได้ยินว่า มันชื่อเพลิงอะไรนี่แหละ” วินได้ยินดังนั้นจึงหูผึ่งในทันที
“นี่เธอว่าไงนะ
คนที่ชื่อเพลิงงั้นเหรอ” วินถามอย่างสงสัย
“แล้วไอ้เพลิงที่ว่า
มันหน้าตาแบบนี้หรือเปล่า เวหา เอารูปมาดิ” เซบบอกให้เวหาเป็ด
iPad ให้ไข่มุกดู
“ใช่คนนี้หรือเปล่า”
เวหาถามย้ำ
“ใช่ คนนี้แหละ
มันพยายามจะปล้ำฉัน ฉันเลยหนีมา”
“ถ้ามันไปเป็นคนของพี่เธอ
มันก็คงตามหาตัวเธออยู่แน่ๆ” วินพูดขึ้น
“หรือไม่
มันก็อาจจะมาเก็บเธอก็ได้นะ” เซบพูดเสริม
“แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงต่อดีหล่ะ”
เวหาพูดขึ้น
“ถ้าไอ้เคี้ยงมันรู้ว่าไอ้เพลิงมันทำกับน้องสาวมันแบบนี้
มันเอาไอ้เพลิงตายแน่” วินพูดขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีวิทยุสื่อสารติดต่อเข้ามา
วินและคนอื่นๆรีบไปรับสายวิทยุในทันที เพื่อฟังว่าใครติดต่อเข้ามา
“ฮัลโหล
ผมกำลังพูดกับใครเนี่ย”
“นี่ฉันเอกนะ
วิน ฉันรู้ว่าพวกนายกำลังทำอะไรอยู่”
“ทำไมครับ
เรากำลังทำอะไรครับ” เซบถามอย่างสงสัย
“พวกคุณกำลังจะตามเก็บเจ้าพ่อเคี้ยงใช่หรือเปล่า”
“หะ
ทำไมพวกคุณถึงรู้หล่ะครับเนี่ย” เวหาถามอย่างตกใจ
“ผมรู้ทุกอย่างเพราะติดต่อไปหาคุณวาเดลเรียหน่ะ
ฉันเสียใจด้วยเรื่องน้องชายนาย แต่เราต้องจับเป็นเจ้าพ่อเคี้ยง เพราะฉะนั้น
ห้ามเก็บเขาเด็ดขาด”
“เพื่ออะไรครับ
เพื่อให้พวกมันไปนั่งสบายในคุกเหรอครับ” วินตอบไป
“พวกคุณจะใช้ศาลเตี้ยแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด”
“แล้วพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ครับ”
เซบถามไป
“ผมกำลังกวาดล้างพวกเจ้าพ่อแล้วหล่ะ”
“โห
พวกคุณเริ่มจับกุมพวกมันแล้วเหรอครับ” เวหาถามอย่างตื่นเต้น
“ใช่
เพราะฉะนั้น พวกคุณห้ามฆ่าเขาเด็ดขาด”
วินได้ยินดังนั้นจึงโมโห
แล้ววางหูใส่เขาไปในทันที จากนั้นเขาก็เตรียมอาวุธของเขา
แต่คราวนี้เซบและเวหาเป็นฝ่ายที่มาห้ามเอง
“วิน
ฉันว่านายเลิกแผนตอนนี้ไปก่อนดีกว่า” เซบพูดขึ้น
“ทำไมวะ
แกจะทำไมกับฉัน” วินถามไป
“เฮ้ย
เรื่องนี้ฉันเห็นด้วยกับคุณเอกนะเว้ย ทำแบบนี้จะมีกฎหมายไปทำไมหล่ะ” เวหาพูดกับเขา
“นี่
กฎหมายหายไปไหน ตอนพ่อแม่ฉันโดนฆ่าตาย ตอนที่น้องฉันโดนจับตัวไปหล่ะ” วินตะคอกใส่เวหาอย่างโมโห
“วิน
นายรู้มั้ยว่านายกำลังจะเป็นบ้าหน่ะ” เซบพูดขึ้น
“ใช่
นายต้องใจเย็นๆบ้างตอนนี้” เวหาพูดเสริม
“ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่นอน
พวกนายคอยดูก็แล้วกัน” ในตอนนั้นเองวินก็เข้าไปในห้องของเขาแล้วเก็บตัวเงียบ
ส่วนไข่มุกก็ออกมาดูเขาหลังจากนั้น
“วินเขาเป็นยังไงบ้างหล่ะ”
ไข่มุกถามทั้งคู่
“ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ดูท่าว่าเขาคงจะอารมณ์เสียมากเลยหล่ะ” เซบตอบไป
“ตอนนี้เขาคงฟิวส์ขาดอยู่
แต่ช่างเถอะ เขาไม่เป็นไรหรอก” เวหาพูดจากนั้นก็ไปเดินเข้าห้องน้ำไป
กลับมายังโรงพยาบาลของวาเดลเรีย
เธอยังคงดูแลศพของน้องชายของวินเป็นอย่างดี
รอให้วินมารับศพของน้องชายเขาเพื่อไปประกอบพิธีของเขา และในขณะเดียวกัน
เธอก็ยังคงรักษาผู้ป่วยที่เข้ามาใหม่ ส่วนใหญ่จะเป็นลูกน้องของเถ้าแก่หยงที่โดนยิงบาดเจ็บ
และในขณะเดียวกัน มีตำรวจนายหนึ่งพาชายคนหนึ่งมารักษา
วาเดลเรียไปดูอาการของชายคนนั้นในทันที
“เขาโดนยิงมานี่
แล้วทำไมคุณถึงพาเขามาเองหล่ะ” วาเดลเรียถามไป
“ผมก็ไม่รู้ครับ
แต่เจ้าหน้าที่คนหนึ่งบอกให้เราดูแลเขาครับ”
“ถ้างั้นเตรียมห้องผ่าตัดด่วนเลย”
วาเดลเรียเข้าห้องผ่าตัด
เขาผ่าตัดเอากระสุนแล้วรักษาแผลให้เขา หลังจากที่ผาตัดเสร็จ
เธอก็ใส่กุญแจมือเขาเอาไว้ก่อน จากนั้นเอง
ก็บอกกับเจ้าหน้าที่สองคนที่รออยู่หน้าห้อง
“นี่
ตอนนี้เขาปลอดภัยแล้ว บอกหน่อยได้หรือเปล่าเขาเป็นใคร” วาเดลเรียถามเจ้าหน้าที่สองนาย
“อ่า
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งฝากเรามาครับ หมดหน้าที่ของเราแล้ว เราขอตัวนะครับ” เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนเดินออกจากโรงพยาบาลไป
แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาหาเธอ
“สวัสดีค่ะ”
“คุณหมอวาเดลเรียคะ
ดิฉันติดต่อคุณจากโทรศัพท์ของคุณเอกเขาค่ะ”
“คนไข้คนนั้นเป็นคนของคุณอย่างงั้นเหรอ”
“ค่ะ ยังไงก็
ดิฉันขอให้หมอดูแลเขาหน่อยนะคะ อย่าให้เขาหนีไปได้หล่ะ”
“หมอนี่เป็นใครกันหล่ะคะ”
“เขาเป็นสายให้ฉัน
เขาช่วยฉันไว้หน่ะ”
“เอาหล่ะ
เดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ” จากนั้นสายก็ตัดไป
ทางด้านหน่วยของเอก
หลังจากที่เขาจับกุมและกวาดล้างอิทธิพลของเถ้าแก่หยงได้สำเร็จ
เขาเดินหน้าต่อไปเพื่อกวาดล้างอิทธิพลของเจ้าพ่อกลุ่มอื่นต่อไป
แต่หลังจากที่เขาได้ติดต่อกับวินและพรรคพวก เขารู้ในทันทีว่า
เป้าหมายต่อไปที่เขาต้องกำจัดควรจะเป็นใคร เขารีบวางแผนกับคนของเขาในหน่วยในทันที
“ทุกคนคงได้ยินที่ฉันคุยกับวินแล้วนะ
ตอนนี้เป้าหมายต่อไป คือเจ้าพ่อเคี้ยง”
“แต่ว่าคุณเอกครับ
ตอนนี้พวกของเจ้าพ่อเคี้ยงยังแข็งแกร่งอยู่นะครับ” เอย์จิค้านไป
“นั่นสิคะ
ฉันว่าเราควรจะเล่นงานเจ้าพ่อสิงห์ก่อนนะคะ” ซากิริพูดขึ้น
“แต่ทำยังไงได้หล่ะ
ถ้าวินไปถึงตัวเขาก่อน งานนี้เขาได้ตายแน่”
“แต่ฉันว่าเขาคนเดียวคงทำอะไรพวกนั้นไม่ได้หรอกค่ะ”
เอเรียน่าค้านไป
“ฉันรู้เรื่องที่พวกเขาบุกไปชิงตัวน้องของเขาออกมาจากรังของมันแล้ว
ถ้าเขาออกมาได้ง่ายขนาดนั้น พวกของเจ้าพ่อเคี้ยงคงกำลังอ่อนแออยู่หน่ะ”
“แล้วเราจะไปชิงตัวเขาเย็นนี้เลยเหรอคะ”
เกรซถามไป
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้นหล่ะ”
“งานนี้คงจะไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่ๆ”
แองเจลล่าพูดขึ้น
“แต่ว่า
คนของเราเพิ่งจะอ่อนล้า คงไม่มีแรงหน่ะครับ” เอย์จิตอบไป
“นั่นสิคะ
แถมหน่วยของเราบางส่วนยังบาดเจ็บด้วยนะคะ” ซากิริพูดเสริม
“ถ้าให้ติดต่อหน่วยแม่ของเรา
ให้ส่งคนมาแทนที่ งานนี้เราจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด”
“แล้วแผนการในตอนนี้จะให้เราทำยังไงหล่ะคะ”
แองเจลล่ายิงคำถามใส่ทันที
“เราจะบุกเข้าไปที่ใจกลางพวกมันเลย
เอเรียน่า ขอแผนที่หน่อยสิ” เอเรียน่ากางแผนที่ให้กับเอก
“ที่ของเราห่างจากเป้าหมายไม่มาก
3 ชั่วโมงอาจไปถึงค่ะ” เอเรียน่าพูดขึ้น
“ใช่
เราจะบุกเข้าไปแบบหมาบ้า ไม่ต้องลอบเร้นให้เสียเวลา”
“ทำแบบนั้นมันเสี่ยงมากเลยนะคะ”
เกรซพูดขึ้น
“ไม่หรอก
พวกมันกำลังอ่อนแอมาก เราใช้โอกาสนี้แหละจัดการมันเลย”
“ถ้างั้นผมขอเสนอครับ
ตรงจุดนี้ จุดอับที่เราสามารถบุกไปโดยพวกมันตั้งรับได้ลำบากครับ” เอย์จิชี้จุดๆหนึ่งบนแผนที่
“ไอเดียดีนะ
แล้วพวกมันจะมีคนเฝ้าที่นั่นหรือเปล่า” ซากิริถามอย่างเป็นกังวล
“ฉันว่าไม่หรอก
ถึงมีเราก็น่าจะจัดการได้” แองเจลล่าพูดเสริม
“แต่ว่าเราน่าจะหากระบอกเก็บเสียงเพิ่มนะคะ”
เกรซพูดขึ้น
“จริงด้วย
เอเรียน่า บอกทุกคนว่างานนี้ใช้ปืนเก็บเสียง ระเบิดแสง เราต้องโจมตีเร็ว
ไม่ให้พวกมันตั้งตัว”
“รับทราบค่ะท่าน”
“เราต้องลงมือก่อนที่วินเขาจะทำอะไรวู่วามได้”
“แล้วเขาจะรู้หรือเปล่าครับว่าเราจะลงมือ”
เอย์จิถามขึ้น
“ก็เพราะแบบนี้เราถึงต้องรีบหน่อยไงหล่ะ”
เอกพูดจากนั้นก็รีบสั่งให้เจ้าหน้าที่ที่ยังพอสู้ได้ขึ้นรถบรรทุก
จากนั้นพวกเขาก็รีบไปยังแหล่งกบดานของเจ้าพ่อเคี้ยงในทันที
ก่อนที่พวกของวินจะได้เข้าถึงตัวเขา
ทางด้านของอาเปียว
หลังจากที่เขาเก็บของๆเขาในบ้านเพื่อหนีไปกบดานยังภาคอีสาน พวกเขารีบเก็บของก่อนที่จะโดนจับกุม
เมื่อพวกเข้าเก็บของเสร็จ อาเปียวก็คุยกับลูกน้องของเขาทันทีหลังจากนั้น
“นี่
เก็บของเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วครับเฮีย
เราพร้อมไปแล้วครับ”
“แล้วเตี่ยอั๊ว
ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”
“ลูกน้องเราที่นั่นรายงานมาว่าพวกเขาจับเถ้าแก่ไปแล้วครับ”
“เฮ้อ หามือดีๆ
สืบว่าเตี่ยอั๊วอยู่ที่ไหน”
“แล้วยังไงต่อครับเฮีย”
“ก็ช่วยเตี่ยอั๊วออกมาสิวะ”
“แต่ว่า
คนของเราจะมีไม่พอสินะครับ”
“เออ
รออั๊วไปรวบรวมกำลังคนจากทางอีสานมาก่อน แล้วค่อยไปช่วยเตี่ยวอั๊วแล้วกัน”
อาเปียวรีบขึ้นรถในทันที
จากนั้นขบวนรถที่บ้านของอาเปียวก็เคลื่อนออกไปในทันที
กลับมายังสมุทรปราการ
หลังจากที่สุวรรณได้ข่าวว่าอุปกรณ์ที่เขาสั่งซื้อมา ได้มาถึงในเขตของเขาแล้ว
เขารีบเดินทางไปดูในทันทีว่าของที่เขาสั่งซื้อเป็นยังไงบ้าง
สุวรรณไปคุยกับคนคุมการส่งของในทันทีหลังจากที่ได้เจอเขา
“นี่
ของๆฉันเป็นยังไงบ้าง”
“อ่า
คุณสุวรรณครับ ตอนนี้ของๆเราพร้อมประกอบแล้ว ซึ่งน่าจะได้จรวดอยู่ประมาณ 10
ลูกครับ”
“ฉันสั่งไป 20
ลูกนี่หน่า”
“อีกล็อตหนึ่งจะมาถึงในไม่ช้า
เราได้สั่งคนให้เริ่มต่อจรวดแล้วครับ”
ในระหว่างที่สุวรรณตรวจสอบการนำเข้าจรวดของเขา
ในตอนนั้นเองลูกน้องของเขาก็มารายงานสถานการณ์ให้เขาได้ทราบ
“คุณสุวรรณคะ
ตอนนี้เราตรวจเจอเรือของพวกมันแล้วค่ะ” ฟาฟาพูด
“แล้วเป็นเรือประเภทไหนกันหล่ะ”
“เป็นเรือปืนตรวจการณ์ค่ะ
อยู่ในระยะยิงด้วย เอายังไงต่อดีคะ” ติ๋มถามไป
“ถ้ามันหลุดมือไป
เราอาจจะพลาดได้เลยนะครับ” คูไกพูดเสริม
“ถ้างั้นยิงมันให้จมเลย”
สุวรรณสั่งให้จัดการเรือลำนั้น
เมื่อเขาสั่งมา จรวดลูกนั้นก็ถูกปล่อยออกไปในทันที
“ทีนี้จะได้รู้ซักทีว่าใครเป็นใคร”
อีกด้านหนึ่ง
หลังจากที่ยามาโมโตะปล่อยให้เรือออกสำรวจ ในตอนนั้นเอง
พวกเขาก็เห็นอะไรบางอย่างผิดสังเกตออกมาจากเส้นขอบฟ้า
“ท่านครับ
มีขีปนาวุธกำลังมาครับ”
“แย่หล่ะ
เรือปืนของเราแน่ๆ รีบให้พวกเขาถอยออกมาเร็ว”
แต่ไม่ทันแล้ว
“ตู้ม!!”
จรวดลูกนั้นทะลุเข้าใจกลางลำเรือ
เรือลำนั้นเริ่มไฟลุกไหม้ จากนั้นลูกเรือบางคนก็กระโดดลงจากเรือมาอย่างโกลาหล
“บ้าเอ้ย
พวกมันมีจรวดแบบนี้ด้วยเหรอ” ยามาโมโตะถึงกับแปลกใจ
“แล้วแบบนี้เอายังไงต่อครับท่าน”
“แกะรอยเส้นทางของจรวด
แล้วยิงโต้กลับไป”
“เอาจริงเหรอครับท่าน”
“ฉันไม่ยอมให้พวกมันเล่นงานเราฝ่ายเดียวหรอก
จัดการเลย”
ทหารของยามาโมโตะรีบไปเตรียมจรวด
Exocet ของเขา เพื่อเล็งไปยังเป้าหมาย
โดยที่ยามาโมโตะเป็นฝ่ายที่ตั้งพิกัดด้วยตัวเอง
“เอาหล่ะ
ยิงมันตรงนี้เลย”
“เอาเลย”
กองเรือยามาโมโตะยิงจรวด
Exocet ไปยังเป้าหมาย จรวดพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่จรวดพุ่งออกไป
จรวดไปตกอยู่ที่แนวปืนใหญ่ของสุวรรณ เสียงระเบิดดังลั่นไปทั่ว สุวรรณเห็นท่าไม่ดีจึงให้คนไปตรวจสอบความเสียหายในทันที
“เฮ้ย
พวกเราเป็นยังไงกันบ้าง”
“บาดเจ็บ 5 คน
ปืนใหญ่เสียหาย 3 กระบอกครับ”
“พวกบ้าเอ้ย
มันรู้ตำแหน่งเราได้ยังไงเนี่ย”
“สงสัยพวกมันอาจจะส่งโดรนมาสำรวจก็ได้ค่ะ”
ติ๋มพูดขึ้น
“ถ้าอย่างงั้นรีบอำพรางตำแหน่งเราเดี๋ยวนี้เลย”
ฟาฟาพูดกับคูไก
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
คูไกรีบวิ่งไปยังตึกหน่วยของเขา
กลับมายังยามาโมโตะ
หลังจากที่เขาเสียเรือไปหนึ่งลำ ยามาโมโตะสั่งทหารลูกน้องสละเรือ จากนั้นเขาก็ส่งเรือกู้ภัยไปพาลูกน้องของเขาออกมา
“นี่
คนของเราบาดเจ็บเท่าไหร่”
“ยังไม่ทราบทั้งหมดครับ
แต่ตอนนี้สูญหายไปแล้ว 12 คนครับ”
“รีบถอนกำลังออกจากที่นี่ก่อน
พวกมันมีจรวดเยอะเกินไป”
“ครับท่าน”
กลับมายังรถคันหนึ่ง
ในเขตชานเมืองกรุงเทพ เสือและภาคินขับรถพาโมเอกะกลับไปยังฐานที่มั่นของพวกเขา
ซึ่งปลอดภัยจากกลุ่มเจ้าพ่อผู้มีอิทธิพล ในระหว่างที่เขาขับรถ
จู่ๆก็มีแรงสั่นสะเทือนและเสียงดังจนเกือบจะทำลายกระจกรถได้แล้ว
แต่ยังดีที่พวกเขายังประคองรถเอาไว้ได้
“นี่มันอะไรคะเนี่ย
เสียงดังเป็นบ้าเลย” โมเอกะถามไป
“ผมก็ไม่รู้
แต่ที่หน่วยของเราคงจะมีคำตอบหน่ะ” เสือตอบไป
“นี่เสือ
ฉันว่าฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วหล่ะ” ภาคินพูดขึ้น
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นหล่ะ”
“ก็เสียงระเบิดดังมาจากแถวๆนี้
ดูไม่ห่างจากพวกเราเลยนะ”
“แกจะบอกว่า
พวกเราโดนโจมตีเหรอ”
“แต่ว่า
พวกเขาจะโจมตีพวกคุณได้ยังไงหล่ะคะ” โมเอกะถามแทรก
“ตอนนี้เรากำลังรบกับพวก
NSA ทางใต้อยู่หน่ะ” เสือพูดขึ้น
“เสียงระเบิดดังขนาดนี้
ถ้าไม่ใช่จรวดก็ต้องเป็นปืนใหญ่แล้วหล่ะ” ภาคินพูด
“แล้วพวกคุณจะเอายังไงกันต่อหล่ะคะ”
โมเอกะถามไป
“ไม่มีทางเลือก
ก็คงต้องรีบกลับไปที่หน่วยหล่ะครับ” เสือพูดขึ้น
“แล้วไม่ลองติดต่อพวกเขาก่อนหล่ะ”
ภาคินถาม
“ยังไม่ต้อง
เดี่ยวเราก็ใกล้ถึงแล้วหล่ะ”
ณ
บ้านหลังหนึ่ง แถบชุมพร ชายในชุดทหารคนหนึ่งรีบวิ่งมาหาเจ้านายของเขา
เมื่อเขามาเจอกับชายคนหนึ่งในชุดนายทหารใหญ่ เขารีบยื่นเอกสารให้ทันที
“ท่านอภิชาติครับ
มีข่าวจากอ่าวไทยครับ”
นายทหารคนนั้นหยิบข้อความมาอ่าน
จากนั้นก็เริ่มพูดขึ้น
“ดูท่าเราจะต้องออกโรงแล้วหล่ะ”
“แต่กำลังของเรายังไม่พร้อมนะครับ
พวก Nation ของเราก็ยังสาละวนกับการจัดการกลุ่มอิทธิพลในกรุงเทพอยู่”
“ถ้าอย่างงั้น
รีบติดต่อคุณยามาโมโตะให้ฉันที”
ชายคนนั้นลุกขึ้น
เขาดื่มชาไปจิบหนึ่งจากนั้นก็เดินตามพลทหารของเขาไป
กลับมายังเหลามังกรฟ้า
เรย์พยายามสืบเรื่องของรถบรรทุกพวกนั้น ที่พวกเขาขนอะไรบางอย่างผ่านร้านของเธอ
ในระหว่างที่เธอกำลังคิดอะไรของเธอไปเรื่อย
จู่ๆก็มีคนเอาอะไรบางอย่างมาให้กับเธอในห้องของเธอด้วย
“คุณเรย์คะ
คุณต้องอยากดูเจ้านี่แน่ๆ”
“มีอะไรหรือเปล่า”
หญิงสาวคนนั้นวางรูปสามสี่รูปให้เธอดู
ซึ่งดูเหมือนถ่ายมาจากด้านในรถบรรทุก ข้างในมีกล่องหลายใบ
รวมถึงอุปกรณ์อะไรบางอย่างสำหรับการทหาร
“นี่เธอไปได้มายังไงเนี่ย”
“หนูเสนอว่าจะเลี้ยงอะไรเขาฟรีหน่ะค่ะ”
“งั้นเหรอ
ถ้างั้นเดี๋ยวฉันขอติดต่อไปที่หน่วยก่อนแล้วกันนะ”
เรย์รีบไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอ
จากนั้นเธอก็ทำสำเนาภาพแล้วก็ข้อความเพิ่มเติมส่งไปยังหน่วยของเธอ
เมื่อเธอได้ข้อมูลครบแล้ว เธอก็กดส่งข้อมูลในทันที
“ข้อมูลส่งแล้ว”
หลังจากที่เธอส่งข้อมูลเรียบร้อย
เธอก็เรียกลูกน้องของเธอมาคุยด้วย
“คุณเรย์คะ
มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“อ้อ นี่ ทองค่าจ้างที่เธอจ่ายให้เขาไป”
เรย์ยิ่นถุงทองคำให้เธอ
“อ่า
จะดีเหรอคะคุณเรย์”
“เอาไปเถอะ
ถือว่าฉันให้ก็แล้วกัน” หญิงสาวคนนั้นรับถุงทองคำมา
กลับมายังแหล่งกบดานของเจ้าพ่อสิงห์
หลังจากที่ชนและโซระ หลังจากที่ทั้งสองคนเตรียมการจะบุกสังหารเจ้าพ่อสิงห์
พวกเขาทั้งคู่รีบออกจากที่พักแล้วบุกเข้าไปยังตึกของเจ้าพ่อสิงห์ในทันทีท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด
ในตอนนั้นเองเขาไปที่ประตูหลังแล้วสะเดาะกลอนประตูเพื่อไปด้านหลังพวกมัน
“เฮ้ย โซระ
เงียบๆหน่อยนะเว้ยงานนี้”
“แน่นอน
งานนี้ฉันจะใช้มีดเป็นหลักเลยหล่ะ”
หลังจากที่พวกเขาสะเดาะกลอนเสร็จ
พวกเขาก็บุกเข้าไปด้านใน แล้วย่องเข้าไปด้านใน จากนั้นพวกเขาก็คุยกัน
“งานนี้เราต้องไปเร็ว
กลับเร็ว มีเวลาแค่ 30 นาทีอย่างต่ำ” ชนพูดขึ้น
“ขอแค่ 10
นาทีก็พอ
สำหรับฉันน่ะ”
พวกเขาทั้งคู่ชักมีดออกมาแล้วย่องเข้าไปด้านใน
พวกนั้นค่อยๆเชือดคอพวกของเจ้าพ่อสิงห์ทั้งหมดที่เจอ พวกเขาเดินมาเรื่อยๆ
จนกระทั่งมาถึงชั้นบนห้อง ซึ่งมีชายสองคนกำลังยืนเฝ้าอยู่
“เฮ้ยชน
มึงว่าไอ้สิงห์มันอยู่ห้องนี้หรือเปล่าวะ”
“พนันด้วยน้องชายฉันเลยหว่ะ
แล้วจะเอายังไงต่อดีหล่ะ”
ชนชักปืนเก็บเสียงออกมา
จากนั้นก็ยิงพวกมันจนล้มลงทั้งคู่ พวกเขาทั้งคู่ย่องเข้าไปหน้าห้อง
จากนั้นก็ไขประตูไปเรื่อยๆ จนมันปลดล็อกได้
“พร้อมนะเว้ยเพื่อน”
“แน่นอน”
ทั้งคู่เปิดประตูเข้าไป
จากนั้นพวกเขาก็พบเจ้าพ่อสิงห์กำลังนอนกกผู้หญิงอยู่
เจ้าพ่อสิงห์พยายามหยิบปืนยิงแต่ชนก็ปามีดเข้าที่มือเขา ปืนของเขาร่วง
จากนั้นผู้หญิงของเขาก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที โซระไปปิดประตูจากนั้น
แล้วก็เริ่มการเจรจาในทันที
“คราวที่แล้วมึงรอดไปได้
แต่คราวนี้ อย่าหวังเลยหว่ะ” ชนพูดกับเจ้าพ่อสิงห์
“อย่าฆ่าฉันนะ
แกอยากได้เท่าไหร่ ฉันให้ไม่อั้นเลย”
“ตอนนี้
ไม่มีอะไรซื้อความปลอดภัยให้แกได้หรอก” โซระพูดเสริม
“คิดว่าฆ่าฉันแล้วจะมีอะไรดีงั้นเหรอ”
“แค่อยากประกาศว่า อย่ามาแหยมกับพวกฉัน” ชนพูดขึ้น
“ตอนแรกฉันคิดว่าจะเล่นงานแบบหนักๆ
แต่คิดอีกที ฉันรีบไปดีกว่า” โซระยิงหัวของเขาจนตายคาที่
จากนั้นเขาก็ลากศพของเจ้าพ่อสิงห์ลงไปด้านล่าง ท่ามกลางความตกใจของลูกน้องของเขาที่ตั้งวงเหล้าอยู่ด้านนอก
“เฮ้ย
ไปจากที่นี่กันเถอะ”
พวกเขาทั้งคู่รีบออกจากรังของเจ้าพ่อสิงห์
ก่อนที่ลูกน้องคนอื่นๆของเจ้าพ่อสิงห์จะเริ่มออกตามตัวเขา
ณ
เขตหนึ่งใกล้ที่พักของวิน พวกของเพลิงพยายามตามหาไข่มุกที่หายตัวไป
แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมืดแปดด้าน พวกเขาไม่เจอแม้แต่ร่องรอยของไข่มุกเลย
จนพวกเขาเริ่มจะถอดใจกันแล้ว
เพลิงเองก็อยากรีบกลับเหมือนกันเพราะกลัวว่าพวกนั้นจะรู้ความลับของเขา
“เฮ้ยนี่
พวกแกเจอหรือยังวะ”
“ยังครับพี่เพลิง
เราพยายามตามหาอยู่”
“หรือเราจะกลับไปกันดีหล่ะ”
“โธ่พี่เพลิง
พี่เคี้ยงเอาเราตายแน่เลยครับ”
“ฉันรู้ว่าคนอื่นก็หาไม่เจอเหมือนกัน”
“แล้วพี่เพลิงจะเอายังไงต่อหล่ะ”
“ก็คงต้องบอกพี่เคี้ยงว่าพวกมันไม่อยู่แถวนี้หน่ะ”
“ก็ดีนะครับ
พวกเราก็อยากกลับเหมือนกัน”
“เฮ้อ
ไหนๆก็ไหนแล้ว พักแถวนี้ก่อนก็แล้วกัน”
พวกของเพลิงรีบจัดแค้มป์พักกันแถวนั้น
ส่วนลูกน้องคนอื่นๆก็ออกไปหาอาหารเพิ่ม
โดยที่ในตอนนั้นเองเพลิงเก็บตัวเงียบไม่ออกมาเจอกับใครเลย
เขารีบคิดว่าจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้
“จะเอายังไงต่อดีวะ
ยังไงก็ไม่เจอตัวมันเลย แต่เอ๊ะ มันแค้นพี่เคี้ยงอยู่นี่หว่า
มันต้องตามไปฆ่าพี่เคี้ยงแน่ๆ ถ้าเรากลับไปบอกพี่เคี้ยง
เราก็น่าจะช่วยเหลือได้ทันนะ แถมเรายังได้ความชอบอีกต่างหาก ส่วนไข่มุก
คงจะหาตัวไม่ยากหรอก เราก็ต้องปิดปากเธอ แล้วโทษว่าเป็นฝีมือของมัน”
และในตอนนั้นเอง
คนของเพลิงก็เข้ามาด้านในเพื่อคุยอะไรบางอย่าง
“พี่เพลิงครับ
อยากถามอะไรหน่อยครับ”
“มีอะไรเหรอ”
“เราจะออกเดินทางตอนไหนครับ”
“พรุ่งนี้เช้าเลย
รีบไปก่อนที่มันจะไม่ทันการณ์”
“ได้ครับพี่”
กลับมายังที่พักของวิน
หลังจากที่ทุกคนพักผ่อนอยู่ในห้องของแต่ละคน แต่ยังมีคนหนึ่งที่ยังจิตใจไม่สงบ นั่นก็คือวินนั่นเอง
วินเตรียมการจะล้างแค้นเจ้าพ่อเคี้ยงก่อนที่คนของหน่วย Nation จะได้ตัวเขา
เขาเตรียมอาวุธทำลายล้างของเขา อาทิ ปืนกล M4A1 และระเบิดทำลายล้างทุกชนิด
เขาแอบออกจากที่พักโดยที่ไม่บอกใคร หลังจากที่เขาออกมา เขาก็เดินทางออกไปเรื่อยๆเพื่อไปยังรังของเจ้าพ่อเคี้ยง
แต่เขาต้องมาสะดุดตากับแค้มป์หนึ่ง ที่คนของเจ้าพ่อเคี้ยงมาตั้งค่ายกันแถวนั้น
“พวกมันมาแถวนี้กันทำไมเนี่ย”
วินลองใช้กล้องส่องทางไกลมองไปเรื่อยๆ
ก็พบว่าพวกนั้นมีไม่มากเท่าไหร่ ซึ่งแต่ละคนก็ดูเหนื่อยล้าเต็มที่ แต่จู่ๆ เขาก็มองเห็นชายคนหนึ่งในเต้นท์
ซึ่งเขาคุ้นๆหน้ามาก
“ไอ้เพลิง”
วินวางกล้องส่องทางไกล
จากนั้นก็ใช้กล้องเล็งไปยังเต้นท์ของเพลิงในทันที
กลับมายังที่พักของเพลิง
เวหาจะเอาอาหารไปให้เขาทานเนื่องจากว่าวินไม่ได้ออกจากห้องมานานแล้ว
เวหาเคาะประตูเรียกเขาในทันทีเมื่อเขาถึงประตู
“วิน
มากินข้าวก่อนดิโว้ย” เวหาแปลกใจมากที่ไม่มีเสียงตอบรับ เวหาลองเปิดประตูเข้าไป ปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อก
เวหาเข้าไปก็พบว่าวินไม่อยู่แล้ว เวหารีบไปหาเซบในทันที
โดยที่ในตอนนั้นเซบกำลังจะอาบน้ำพอดี
“เฮ้ย
เรียกฉันมีอะไรวะ”
“วินหายไปแล้ว
ไม่รู้เขาไปไหน”
“ห่ะ จริงเหรอ
ที่รังเจ้าพ่อเคี้ยงแน่ๆ”
“แล้วจะเอายังไงดีหล่ะ”
“รีบไปแต่งตัว
ออกตามหามันดิ”
เซบและเวหารีบไปแต่งตัวแล้วเตรียมปืนของพวกเขาในทันที พร้อมกับใครตอนนั้นที่ไข่มุกแอบดูเหตุการณ์อยู่ ไข่มุกรีบแอบตามพวกเขาไปในทันที
==================================================================================
เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อ อย่าลืมติดตามในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วย
เรื่อง last man จะอัพวันจันทร์เน้อ เนื่องจากความผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัย
ความคิดเห็น