Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 12 : ริงก้าเคลื่อนพล

หลังจากที่รับตำแหน่งได้ไม่นาน นอร์ดิกได้ทำการประชุมกองทัพของเขา เพื่อจัดกองทัพ รับมือกับทหารโซราบอลที่กำลังจะข้ามแคว้นเดลล์เข้ามา โดยที่อาร์เทอร์คอยให้ความเห็นกับนอร์ดิกอย่างใกล้ชิด

นอร์ดิก : ตอนนี้ทหารของเรายังมีน้อยกว่าพวกโซราบอลมาก เราต้องเน้นการป้องกันเอาไว้
ไซโซ : แต่ว่า พวกมันคงจะข้ามแคว้นเดลล์มาอีกไม่นานแน่ๆ
เคจา : อืม แต่ว่า ยังไงพวกเราก็แข็งแกร่งกว่าโซราบอลอยู่แล้วนะ
ซอล : นอร์ดิก ฉันมีอะไรจะสารภาพกับนาย ไม่รู้ว่านายจะรับได้หรือเปล่า
นอร์ดิก : มีอะไรอย่างงั้นเหรอ ว่ามาสิ
ซอล : ฉันส่งจดหมายไปหาเพื่อนฉันที่เกาะลับ ให้พวกเขามาที่นี่หน่ะ
เอ็น : เพื่อนนายอย่างงั้นเหรอ เป็นใครกันหล่ะบอกมาหน่อย
ซอล : ส่วนใหญ่เป็นนักโทษการเมืองที่หนีมาจากโซราบอลหน่ะ

เคจา : อ้อ ฉันจำได้แล้ว เหตุการณ์กวาดล้างกลุ่มกบฏครั้งใหญ่ใช่หรือเปล่าหล่ะ
ไซโซ : นายก็ได้รับผลกระทบงั้นเหรอ ฉันเสียใจด้วยนะ
อาร์เทอร์ : ว่าแต่ คุณนอร์ดิกจะรับพวกเขาเข้ามาหรือเปล่าหล่ะครับ
นอร์ดิก : พวกเขาไม่ใช่คนอันตรายอะไรนี่ครับ พาพวกเขามาได้เลยครับ
ซอล : ขอบใจมากนะเพื่อน
เนม่า : ว่าแต่ สงครามครั้งนี้พี่จะทำยังไงต่อหล่ะคะ
นอร์ดิก : พี่จะจัดการกับพวกโซราบอล หยุดสงครามบ้าๆนี่ให้มันจบไปซะที
เนม่า : แต่ตอนนี้กลุ่มกบฏในริงก้ายังครองอำนาจบางส่วนอยู่นะคะพี่
อาร์เทมิส : ใช่แล้วค่ะ ฉันว่าควรจะกำจัดพวกเขาไปด้วยนะคะ
อาร์เทอร์ : พวกมันยังอ่อนกำลังอยู่ ให้ผมส่งทหารไปจัดการเลยหรือเปล่าครับ
นอร์ดิก : ยังไงผมก็ฝากจัดการด้วยครับผม // ในขณะเดียวกัน อาบาตูก็วิ่งเข้ามาหานอร์ดิกด้านในเพื่อแจ้งว่ามีคนอยากพบกับเขา

อาบาตู : คุณหนูครับ มีแขกของเราต้องการจะเข้าพบคุณหนูครับผม
และไม่นาน สี่พี่น้องจอมซนตระกูลใหญ่ก็เดินเข้ามาในพระราชวังทันที
เมเทอร์ : อ้าว พวกนาย เป็นยังไงกันบ้าง ปลอดภัยกันนะ

เอเทอร์ : โคตรเหนื่อยเลยครับพี่ แต่ก็มาถึงจนได้นะพี่
เฟรย์อา : นี่ทุกคน นี่คือคุณนอร์ดิก เขาเป็นผู้นำคนใหม่ของแคว้นริงก้าหน่ะ
มาร์ธิว : สวัสดีครับ กระผมมาร์ธิวขอคำนับคุณครับ

นอร์ดิก : สวัสดีครับ พวกคุณปลอดภัยกันนะครับ
แมทธิว : ตอนนี้แคว้นเดลล์กำลังลุกเป็นไฟแล้วครับ พวกโซราบอลก็กำลังจะข้ามชายแดนมาในไม่ช้า
เลออน : สายข่าวของผมบอกมานะครับ คนนำทัพคนนี้ชื่อโซรอนครับ
เคจา : โซรอน น้องชายนายพลเนโรอย่างงั้นเหรอคะ
ไซโซ : ถ้าแบบนั้น ไอ้นอสต้าร์มันต้องมาด้วยแน่ๆ ฉันเชื่อได้
อาบาตู : ว่าแต่ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนกันแล้วหล่ะครับ
มาร์ธิว : ตอนนี้พวกเขากำลังตรึงกำลังอยู่ที่ชายแดนริงก้าครับผม
อาร์เทอร์ : ทหารของพวกมันตอนนี้กำลังติดไข้ป่า คงจะเคลื่อนกำลังมาถึงช้าแน่ๆ

นอร์ดิก : งั้นก็ถึงเวลาแล้วสินะครับ ที่เราจะจัดการพวกโซราบอลซะที

เลออน : ใช่แล้วครับผม จัดการกับพวกมันเลย
เอเทอร์ : แต่ว่า ตอนนี้สิ่งที่ยังขว้างทางอยู่ก็คือแคว้นเดลล์ กับพวกกบฏตามชายแดนนะครับ
แมทธิว : นั่นสิ จัดการแค่พวกกบฏรอบด้านก่อนน่าจะดีกว่านะ
นอร์ดิก : ครับ ตอนนี้ยังไงก็ต้องใช้ทุกสิ่งที่มีจัดการพวกมันหน่ะครับ
ในระหว่างนั้นเอง เซเลนส์ที่เพิ่งจะกลับมาจากการลาดตระเวน ก็มารายงานข่าวทันที
เซเลนส์ : ท่านครับ พวกโซราบอลกำลังเคลื่อนทัพออกจากมอร็อครับ
อาร์เธอร์ : งั้นเหรอ พวกมันคงจะจู่โจมในไม่ช้านี้แน่ๆ เซเลนส์ ส่งข่าวให้พวกเราเสริมแนวชายแดนเดี๋ยวนี้เลย

เซเลนส์ : ได้ครับท่าน ผมจะจัดการเองครับ
อีกด้านหนึ่ง ในขณะที่เอลิซ่ากำลังเดินมาพบกับนอร์ดิกที่ห้องโถง ในตอนนั้นเองนิโคลัสก็เดินตามเธอมาโดยที่เธอไม่รู้ตัว แต่ทันใดนั้น เธอก็หันขวับมาหาเขาทันที
เอลิซ่า : นี่คุณตามฉันมาทำไมกันเนี่ย

นิโคลัส : อ้อ ผมได้ยินว่าคุณเป็นสมาชิกของสมาคมลับ ใช่หรือเปล่าครับ
เอลิซ่า : ฉันเหรอ ฉันเป็นหัวหน้าสมาคมลับเลยนะ แล้วคุณเป็นใครกันหล่ะ
นิโคลัส : ผมนิโคลัส เจ้าของบริษัทนิกะคอมปะนี คุณน่าจะรู้จักนะ
เอลิซ่า : อ้อ นักธุรกิจชื่อดังมาทำอะไรที่นี่หล่ะ
นิโคลัส : ผมว่า บางทีเราสองคนน่าจะช่วยเหลือเรื่องธุรกิจกันได้นะ
เอลิซ่า : แหม่ ถ้าพูดกับฉันคงยากหน่อยนะ แต่ช่างเถอะ ฉันขอไปพบท่านนอร์ดิกหน่อยนะ
นิโคลัส : งั้นผมไปด้วยก็แล้วกันนะ

กลับมายังแคว้นเดลล์ กองทัพของนายพลบูลเตรียมพร้อมเพื่อที่จะรับมือกองทัพของผู้เฒ่าตาร์ก นายพลบลูวางกำลังป้องกันเอาไว้อย่างแน่นหนา โดยการขุดสนามเพลาะและตั้งปืนใหญ่เตรียมยิงสกัดพวกมันเอาไว้

“ท่านครับ ดูเหมือนพวกมันกำลังจะมาแล้วนะครับ”
บลู : ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวคอยดูฉันแล้วกัน
และไม่นาน กองทัพของผู้เฒ่าตาร์กก็เคลื่อนกำลังพลมาจนได้ กำลังพลของเขามีทั้งทหารราบเบาพร้อมกับพลทหารม้าอีกจำนวนหนึ่ง พวกเขาทั้งสองฝ่ายเตรียมประจันหน้ากันแล้ว
บูล : นั่นไง พวกมันมากันแล้ว
และในทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็ขี่ม้ามายังแนวหน้า จากนั้นก็ตะโกนเรียกหาคนที่ทำลายค่ายของเขา

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกอยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้”
และในตอนนั้นเอง นายพลบูลก็โผล่ออกมาให้มันเห็น

บลู : ท่านผู้เฒ่า ผมนึกว่าคุณจะขี่ม้าไม่ไหวแล้วซะอีก
“แกใช่ไหมที่ปล้นพวกฉันหน่ะ”

บลู : ถ้าใช่แล้วพวกแกจะทำยังไงหล่ะ

“ก็ได้ แกบังคับฉันเองนะ พวกเราบุกเข้าไป”
ผู้เฒ่าตาร์กยิงปืนขึ้นฟ้า จากนั้นกองทัพของเขาก็บุกเข้าไปยังที่มั่นของนายพลบูลทันที

ในป่าแห่งหนึ่งที่แคว้ลเดลล์ อราชกับโอลลี่เดินทางมาเรื่อยๆเพื่อจะไปยังริงก้า พวกเขาทั้งคู่ล่าสัตว์ในป่าแถวนั้นเพื่อหาเสบียงให้ลูกน้อง โอลลี่พยายามยิงธนูใส่กวางตัวหนึ่ง แต่เธอดูกังๆเกๆไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ในตอนนั้นเอง อราชก็เดินมาหาเธอ โดยที่เธอก็ตกใจเล็กน้อยที่อราชเอาสัตว์ที่ล่าเยอะแยะมาหาเธอด้วย
โอลลี่ : โหว นี่นายล่ามันเองเลยเหรอเนี่ย
อราช : ก็ใช่นะ ฉันล่าสัตว์ในป่ามาตั้งแต่เด็กหน่ะ // ในระหว่างนั้นเอง อราชก็ไปฝึกสอนให้โอลลี่ใช้ธนูในการล่าสัตว์
อราช : เล็งธนูให้แม่นยำ ตั้งสมาธิก่อนยิง ลองยิงดูสิ
โอลลี่ยิงธนูออกไปจนถูกกวางตัวนั้น โอลลี่ดีใจมากที่ทำได้
โอลลี่ : เย้ๆ เห็นใช่มั้ย ฉันทำได้แล้วๆ
อราช : ดีแล้วหล่ะ เราไปเอากวางดูนั้นมาดีกว่า
ทั้งคู่ไปช่วยกันแบกกวางกลับมาที่แค้มป์ไฟ โดยที่คนของเขากำลังรอพวกเขากลับมาอยู่
“กลับมากันแล้วเหรอครับ”
โอลลี่ : ใช่แล้วหล่ะ เอากวางตัวนี้ไปย่างกินด้วยหล่ะ
อราช : ตอนนี้มีอะไรคืบหน้าหรือเปล่าหล่ะ
“ยังไม่มีอะไรผิดสังเกตครับ แต่ทางเราจะคอยดูต่อไปครับ”

และอีกด้านหนึ่ง กองทัพของฟีนด์กำลังเดินเท้าไปเรื่อยๆ เพื่อเดินทางไปยังริงก้า กองทัพของพวกเขาแทบจะไม่เหลือกำลังใจในการรบอีกแล้ว ในระหว่างนั้นเอง ก็มีลูกธนูดอกหนึ่งยิงใส่ทหารของเขา ในตอนนั้นเองฟีนด์จึงต้องวางกำลังพลป้องกันตัวเอาไว้
ฟีนด์ : ระวังนะทุกคน เราโดนโจมตีแล้ว
และทันใดนั้นเอง กลุ่มโจรก็บุกโจมตีกองทัพของฟีนด์ ทหารของเขาต้องยิงป้องกันตัวโดยสิ้นหวัง ฟีนด์ถึงขั้นต้องยิงปืนด้วยตัวเอง
ฟีนด์ : ระวังนะทุกคน อยู่ติดๆกันไว้
พวกมันยังบุกเข้ามาเรื่อยๆ จนฟีนด์ต้องขี่ม้าบุกเข้าไปฆ่าพวกมัน ฟีนด์ชักดาบออกมาจากนั้นก็บุกเข้าไปปะทะกับมัน จนทหารมีกำลังใจมากขึ้น ทหารของเขาติดดาบปลายปืนวิ่งเข้าไปช่วยฟีนด์ ทำเอาพวกมันต้องถอยกลับไปโดยที่ไม่ได้อะไรกลับไปด้วย
ฟีนด์ : สำรวจคนเจ็บ รีบรักษาพวกเขาด้วย
“ว่าแต่ พวกโจรจะเอายังไงกับมันดีครับ”

ฟีนด์ : ไม่ต้องแล้ว พวกมันคงไม่กลับมาแล้วหล่ะ
“มันทำกับพวกเราแบบนี้ได้ยังไงเนี่ยครับ”
ฟีนด์ : นี่แหละ เมื่อเสือตกยาก ก็ต้องโดนหมารังแกเป็นธรรมดา

กลับมายังกองทัพโซราบอล กองพลของพวกเขาเตรียมจะบุกเข้าพรมแดนมอร็อค เพื่อเข้าจู่โจมแคว้นเดลล์ โซรอนสั่งให้ปืนใหญ่เตรียมพร้อมยิงกดทุกตารางนิ้วของแคว้นเดลล์ เพื่อตัดกำลังข้าศึกที่กำลังสู้รบกันเอง
โซรอน : ปืนใหญ่ของพวกเราเตรียมพร้อมหรือยัง
คูเปอร์ : พร้อมแล้วครับ แต่ว่าทหารของเราบางส่วนไปลาดตระเวนที่นั่นอยู่นะครับ
โซรอน : ไม่ต้องห่วง ฉันสั่งให้ยิงเข้าไปยังแนวรับของพวกมันหน่ะ
คูเปอร์ : แล้วท่านจะสั่งให้ยิงตอนไหนหล่ะครับ
โซรอน : รอซักหน่อยดีกว่า // โซรอนนั่งมองนาฬิกาพกของเขา จากนั้นก็สั่งให้ปืนใหญ่ยิงทันที
ปืนใหญ่ยิงกดแนวรับของกองกำลังแคว้นเดลล์โดยไม่เลือกที่ ทำเอาทหารของแคว้นเดลล์ระส่ำระส่าย พวกเขาไม่มีทางจะตอบโต้กองทัพโซราบอลได้เลย
โซรอน : สั่งทหารของเราบุกเข้าไปที่ใจกลางแคว้นเดลล์ทันที
คูเปอร์ : ได้ครับ // คูเปอร์ต้องขี่ม้านำทหารบุกเข้าไปโดยที่ทหารไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก
กลับมายังชายแดนแคว้นเดลล์ ในระหว่างที่เอ็ดเวิร์ดกำลังรักษาทหารของเขา ในขณะนั้นเองเสียงปืนใหญ่ก็ดังไปทั่ว ทำเอาทหารตกใจ ถึงกับนอนกันไม่หลับเลยทีเดียว
“ผู้กองครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย”
เอ็ดเวิร์ด : ไม่มีอะไรหรอก  สงสัยทหารของเรากำลังจะบุกแคว้นเดลล์หน่ะ
“แต่ท่านครับ พวกเขายังไม่เลิกรบอีกเหรอครับ เราจะตายกันหมดอยู่แล้ว”
เอ็ดเวิร์ด : ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้พวกเดลล์กำลังอ่อนแอ ยังไงเราก็ชนะได้อยู่แล้ว
“แต่ว่าตอนนี้พวกเรากำลังจะตายนะครับ”
เอ็ดเวิร์ด : พวกนายพักผ่อนกันก่อนเถอะ อย่าเพิ่งไปพูดถึงอนาคตเลย
“ผมรู้ผู้กองก็เบื่อสงครามแบบนี้แล้ว”
เอ็ดเวิร์ด : เฮ้อ พูดตรงๆตอนนี้ฉันก็อยากกลับบ้านหน่ะ
“แล้วทำไมผู้กองไม่กลับบ้านหล่ะครับ ผู้กองมาทำอะไรที่นี่ครับเนี่ย”

เอ็ดเวิร์ด : ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำหน่ะ ตอนนี้พวกคุณพักผ่อนก่อนเถอะ
เอ็ดเวิร์ดสั่งให้ทหารพักผ่อน ก่อนที่จะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายกันต่อไป

กลับมายังฟิลล์บอน สการ์เล็ตกับพอลลี่นำกำลังคนออกล่ากองโจรทะเลทหารที่บุกโจมตีพวกเธอ สการ์เล็ตให้สายข่าวของเธอรายงานหาแหล่งกบดานของพวกมัน เมื่อพวกเธอพบ พวกเธอก็เตรียมพร้อมจัดการกับพวกมันทันที
พอลลี่ : ท่านคะ พวกมันกำลังตั้งค่ายกันอยู่เลยค่ะ
สการ์เล็ต : ใช่แล้ว ทางด้านนั้นพวกมันยังไม่วางแนวป้องกัน เราน่าจะจัดการได้
พอลลี่ : แล้วท่านจะเอายังไงต่อดีคะ

สการ์เล็ต : สั่งทหารให้บุกเข้าไป จู่โจมพวกมันจากทุกด้าน

หลังจากที่มีคำสั่ง ทหารม้าของสการ์เล็ตเข้าจู่โจมพวกมัน ในช่วงที่มันยังไม่ทันระวังตัว พวกโจรในค่ายพยายามจะหนีออกไปก่อนที่จะโดนกำจัดทั้งกอง
สการ์เล็ต : ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้มันรอดไปได้
พวกมันคนหนึ่งพยายามจะยิงสการ์เล็ต แต่ในตอนนั้นพอลลี่ยิงแขนมันจนปืนหลุด จากนั้นก็ใช้ดาบตัดคอมัน
สการ์เล็ต : ขอบใจมากนะพอลลี่
พอลลี่ : พวกมันกำลังจะหนีแล้ว รีบตามมันไปเร็วค่ะ
สการ์เล็ต : พอก่อนดีกว่า เรารีบไปจากที่นี่ก่อนที่พวกมันจะกลับมาที่นี่เถอะ
พอลลี่ : รับทราบค่ะท่าน // กองทัพของเธอรีบถอนกำลังก่อนที่กลุ่มโจรคนอื่นๆจะกลับมาจัดการกับเธอ
และอีกด้านหนึ่ง ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา กองทัพของซิกนัสมาสำรวจความเสียหายของกลุ่มโจรทะเลทราย เรื่องนี้ทำเอาซิกนัสแถบจะคลั่งเนื่องจากทหารของพวกเขาถูกฆ่าตาย แถมอาวุธก็โดนพวกมันยึดไปได้ด้วย
ซิกนัส : ตอนนี้ตายไปเท่าไหร่งั้นเหรอ

“ตอนนี้ตายไปกว่าร้อยคนครับ”

ซิกนัส : แถมอาวุธของเราโดนขโมยไปด้วยใช่หรือเปล่า

“ใช่ครับ ปืนของเราโดนยึดไปเกือบหมดเลยครับ”
ซิกนัส : ช่างอาวุธมันก่อนดีกว่า ตอนนี้ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าพวกมันกำลังทำอะไรกันอยู่
ในขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งขี่ม้ามารายงานข่าวๆหนึ่งกับซิกนัส

“ท่านครับ ตอนนี้นายพลนอร์ทกำลังจะถึงเมืองหลวงของเราแล้วครับ”

ซิกนัส : งั้นเหรอ เราคงไม่มีเวลามาเถียงกันแล้วหล่ะ ตอนนี้เราต้องรีบกลับไปเมืองหลวงเดี๋ยวนี้
“รับทราบครับ”

กลับมาที่คฤหาสน์ของมาร์ธ่า ในระหว่างที่พวกเธอกำลังพักผ่อนกันอยู่ มีคนรับใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาในบ้าน จากนั้นก็รายงานเรื่องที่นายพลเนโรป่วยให้กับเธอฟัง

“นายหญิงครับ แย่แล้วครับ ท่านเนโรป่วยหนัก ตอนนี้อยู่ที่เรือนเล็กครับ”

มาร์ธ่า : ห่ะ จริงเหรอ รีบพาฉันไปหาเขาเร็ว
มาร์ธ่ากับซาร่ารีบขึ้นรถม้าไปยังบ้านของนายพลเนโร เมื่อพวกเธอมาถึง เธอก็รีบเข้ามาในห้องนอนของเนโรทันที ในตอนนั้นเองซิลเวียร์ก็กำลังรักษาท่านนายพลอยู่
มาร์ธ่า : ซิลเวียร์ เกิดอะไรขึ้นกับลูกฉันงั้นเหรอ
ซิลเวียร์ : ท่านเป็นไข้ป่าหน่ะค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้สติเลย
ซาร่า : ตายแล้ว ทำไมเนโรถึงเป็นแบบนี้ได้หล่ะ
ซิลเวียร์ : คงไม่มีภูมิคุ้มกันหน่ะค่ะ ถึงได้ป่วยง่าย

มาร์ธ่า : เฮ้อ ป่านนี้ทหารของเราจะเป็นยังไงหล่ะเนี่ย
ซิลเวียร์ : ตอนนี้ทหารกว่าครึ่งทัพป่วยกันหมดแล้วค่ะ
ซาร่า : ตายแล้ว นี่เนโรยังจะรบอยู่อีกเหรอ แล้วตอนนี้ใครคุมกองทัพหล่ะ
ซิลเวียร์ : นายพลโซรอนค่ะ
มาร์ธ่า : เฮ้อ ขอให้ทหารของเรากลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วยเถอะ

กลับมายังสถานทูตเยอรมัน วันหนึ่งแอนตาร์กติกเธอเดินอยู่บนถนนในเมือง ในระหว่างนั้นเอง มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ จากนั้นก็ยื่นบัตรๆหนึ่งให้กับเธอ

“คุณแอนตาร์กติกใช่หรือเปล่าครับ”
แอนตาร์กติก : ใช่ มีอะไรอย่างงั้นเหรอ

“เชิญทางนี้ด้วยครับ” ชายคนนั้นพาเธอเข้าไปยังร้านเหล้าแห่งหนึ่ง จากนั้นก็เลือกที่นั่งที่ดูจะลับตาคนให้เธอ แต่ระหว่างนั้นเองก็มีคนมานั่งรอเธออยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีค่ะท่านนายพล”

แอนตาร์กติก : คุณแพททรีเซีย คุณมีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ
แพททรีเซีย : จะพาคุณมาดูอะไรดีๆหน่อยหน่ะ ว่าแต่สั่งอะไรหน่อยมั้ยคะ
แอนตาร์กติก : ไม่ดีกว่า บอกฉันมาดีกว่าคุณมีอะไร
แพททรีเซีย : นั่นไง คนที่คุณต้องการตัวมานั่นแล้วค่ะ // เธอชี้ไปยังโต๊ะอีกฝากหนึ่ง ซึ่งชายที่ชื่ออิริคกำลังเจรจากับชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งใจความจะเป็นการเจรจาซื้อขายอะไรกันบางอย่าง
แอนตาร์กติก : นายคนนั้น ทำไมคุณถึงรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่
แพททรีเซีย : สายข่าวของฉันเก่งหรือเปล่าหล่ะคะ
แอนตาร์กติก : เฮ้อ ว่าแต่ คุณจะเอายังไงกับพวกมันต่อหล่ะ
แพททรีเซีย : ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้หน่ะค่ะ
ระหว่างนั้นไม่นาน ชายคนนั้นก็รีบร้อนเดินออกไป จากนั้นเองพวกเธอสองคนก็เดินตามออกไปด้วย โดยที่แอนตาร์กติกพกปืน mauser ของเธอไปด้วย
แอนตาร์กติก : ดูเหมือนว่าเราอาจจะได้ออกกำลังกันแล้วหล่ะค่ะ
แพททรีเซีย : ฉันขออยู่ห่างๆก็แล้วกันนะ

กลับมายังชายป่าแห่งหนึ่ง ในขณะที่โทมารอฟกำลังตามล่าอาวุธที่หายไป โทมารอฟเดินทางไปเรื่อยๆตามที่สายของเขารายงาน และในขณะนั้นเองเขาก็ไปนั่งพักที่ชายป่าแห่งหนึ่ง เพื่อพักผ่อนเอาแรงต่อ
โทมารอฟ : พักที่นี่กันก่อนก็แล้วกันนะทุกคน
ทหารทุกนายพากันนอนพักเอาแรง แต่ในระหว่างนั้นเอง ชายคนหนึ่งเดินไปส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง จากนั้นกลุ่มชายฉกรรจ์นับสิบพร้อมอาวุธก็ค่อยๆย่องเข้าไปหาทหารของโทมารอฟ พวกมันกำลังจะฆ่าทหารของโทมารอฟทั้งหมด แต่ในตอนนั้นโทมารอฟคว้าปืนแถวนั้นแล้วยิงใส่พวกมันก่อนมันจะเข้าใกล้ จากนั้นเองทหารคนอื่นๆก็ยิงใส่พวกโจร ก่อนที่พวกมันจะแตกกระเจิงไปคนละทาง ในตอนนั้นเองโทมารอฟก็ยิงทหารของตัวเองอีกคนที่อยู่กับพวกโจรนั่น

โทมารอฟ : ในที่สุดฉันก็จับกระต่ายได้แล้ว

“ห่ะ แก่เองเหรอมาครอฟ ไอ้ทรยศ”

“ผมขอโทษ มันบอกว่าถ้าผมทำงานให้มัน ลูกเมียผมจะไม่เป็นอะไร”

โทมารอฟ : ฉันสงสัยนายตั้งแต่แรกแล้วหล่ะ ช่วงนี้นายมีเงินเยอะแบบแปลกๆนี่หน่า
“มีอะไรจะสั่งเสียมั้ยไอ้ระยำ”

“ผมขอโทษ ผมเสียใจ อย่าทำอะไรผมเลยหัวหน้า”

แต่โทมารอฟไม่ฟัง ยิงเข้าไปที่หัวเขาก่อนที่ร่างของเขาจะล้มลงอย่างน่าอนาถ

“ท่านครับ เราจะทำยังไงต่อครับ”

โทมารอฟ : ใช้โอกาสนี้ตามล่าพวกมัน ไม่ให้พวกมันตั้งตัว รีบไปกันดีกว่า
จากนั้นไม่นานทหารของโทมารอฟก็เตรียมออกเดินทางอีกครั้ง เพื่อตามล่าตัวอเล็กซ์สกี้กับอาวุธที่ถูกขโมยไป

กลับมายังบ้านของนายพลจอร์จ ในขณะที่เขากำลังนั่งพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ในตอนนั้นทหารของเขาก็มารายงานสถานการณ์กับเขาโดยที่เขายังไม่ได้เรียกเลย เรื่องนี้ทำเอาเขาหัวเสียนิดหน่อยแต่ก็ยังคุมสติอยู่
จอร์จ : มีอะไรหล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญหล่ะก็น่าดู

“ท่านครับ ตอนนี้เราพบเบาะแสของคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แล้วครับ”

จอร์จ : งั้นเหรอ แล้วมันเป็นใครพอจะรู้มั้ย

“ตอนนี้คุณแมทธิวกำลังตามสืบอยู่ครับ”

จอร์จ : บอกแล้วว่าลูกฉันไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ

“ท่านว่า ข้อมูลนั่นจะถูกต้องหรือเปล่าครับ”

จอร์จ : นายไม่รู้ซะแล้วว่าลูกฉันเขามีดีแค่ไหน
และอีกด้านหนึ่งของแคว้นเดลล์ แมทธิวแฝงตัวไปตามร้านเหล้าและบ่อนแถวนั้นเพื่อหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับพ่อเขา ในตอนนั้นเขานั่งดื่มโดยที่มีชายอังกฤษสองคนกำลังนั่งคุยอะไรกันบางอย่าง แมทธิวพยายามใช้ความหูดีของเขาเพื่อฟังข้อมูลนั้น

“เฮ้ย แกว่านายพลจอร์จนั่นจะโดนอะไรหรือเปล่า”

“ฉันว่าไม่หว่ะ นายพลจอร์จแกมึอำนาจจะตาย”

“ว่าแต่งานที่คุณอเล็กซ์สกี้ให้เราทำนี่จะยังไงต่อหล่ะ”

“สร้างสถานการณ์ ให้ข่าวหลอก เพื่อที่พวกมันจะได้ติดกับเรายังไงหล่ะ”

แมทธิวคิดอยู่ในใจหลายครั้ง ถามตัวเองว่าอเล็กซ์สกี้เป็นใคร ระหว่างนั้นเอง เขาก็เดินไปยังโต๊ะที่ชายสองคนนั้นนั่งอยู่ จากนั้นก็เริ่มพูดคุยกับพวกเขา

แมทธิว : คุณบอกว่า คุณรู้จักอเล็กซ์สกี้งั้นเหรอครับ
“ใช่ ว่าแต่นายเป็นใครงั้นเหรอ”

แมทธิว : ผมมิคาอิล ซุยคอฟ ผมรู้จักกับอเล็กซ์สกี้หน่ะครับ

“งั้นเหรอ นายไม่รู้งั้นเหรอว่าเขากำลังทำงานใหญ่อยู่”
แมทธิว : เราไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว ยังไงผมขอคุยหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวผมเลี้ยงเหล้าพวกคุณเอง

ณ โบสถ์ลึกลับแห่งหนึ่ง ชายลึกลับคนหนึ่งกำลังนั่งมองกางเขนในมือของเขาอย่างใจเย็น ในระหว่างนั้นเอง กลุ่มคนลึกลับอีกสี่คนก็เดินเข้ามาอย่างพรวดพราด ทำเอาชายคนที่มองกางเขนหัวเสียนิดหน่อย

“นี่ คุณโอเมก้า เรามีข่าวใหม่มาบอกหน่ะ”

“เฮ้อ นายทำฉันตกใจหมดเดลต้า นายคงจะมีอะไรสำคัญแน่ๆ”

เดลต้า : ตอนนี้มีข่าวจากโซราบอล นายพลเนโรกำลังป่วยหนัก โซรอนกำลังยกทัพมาตีแคว้นเดลล์แล้ว

โอเมก้า : ดูเหมือนว่าเราคงจะมีเป้าหมายใหม่แล้ว แล้วคนอื่นๆหล่ะ
ชาร์ลี : ตอนนี้ที่ริงก้า มีผู้นำคนใหม่ ท่าทางจะสมน้ำสมเนื้อกับโซราบอลด้วย

อัลฟ่า : แล้วเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มศาสนจักรที่โซราบอลหล่ะ ไม่พูดถึงหน่อยเหรอ

เบต้า : นี่นาย ไม่คิดเลยนะเนี่ย ตอนนี้นายพลเนโรกำลังสนับสนุนกลุ่มศาสนจักรอยู่ลับนะ
โอเมก้า : ฉันว่านายพลโซรอนก็คงไม่ต่างกัน แต่เป้าหมายของเรายังคงเหมือนเดิม เข้าใจมั้ย

ชาร์ลี : ฉันเข้าใจ ฉันเองก็คิดเหมือนนาย

เบต้า : ถ้างั้นเราต้องพยายามติดต่อกับผู้นำคนใหม่ของริงก้าแล้วสินะ
โอเมก้า : ฉันจะจัดการเอง // จากนั้นเองเขาก็เดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรกับใครซักคำ

และกลับมายังเกาะโจรสลัดแคว้นบาส์ก หลังจากที่ลอเรนซ์นำคนออกปล้นเรืออเมริกาที่จับพี่น้องของเธอไป จากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงเกาะโจรสลัดโดยสวัสดิภาพ จากนั้นไม่นานเธอก็มาตรวจสอบความเรียบร้อย เพื่อเช็คว่ามีใครเป็นอะไรบ้าง
ลอเรนซ์ : พวกเรามีใครเป็นอะไรบ้าง
“ตอนนี้พวกเราตายไปยี่สิบ กับบาดเจ็บอีกเยอะเลยครับ”

ลอเรนซ์ : รีบรักษาคนเจ็บด่วนเลย ก่อนที่จะตายกันหมด
“นายหญิงครับ แล้วเรื่องที่จะเกณฑ์ชาวบ้านตามชายฝั่งหล่ะครับ”

ลอเรนซ์ : เดี๋ยวฉันจัดการเอง พวกเขารู้จักฉันดี

“งานนี้ต้องเอาเหรียญทองไปด้วยมั้ยครับ”

ลอเรนซ์ : อาจจะต้องเอาไปเยอะหน่อย เพราะช่วงนี้ชาวบ้านกำลังอดยากกันหนักเลย
“ได้ครับนายหญิง”

กลับมายังแคว้นริงก้า หลังจากที่ครอบครัวของโคน่ามาถึงยังคฤหาสน์ของพวกเขา พวกเขาก็ฉลองการกลับมาด้วยอาหารมื้อใหญ่ บรรยากาศด้านในดูราวกับเป็นครอบครัวที่สงบสุข อาร่ากับพวกผู้หญิงคนอื่นๆก็พากันเตรียมอาหารกันอย่างรวดเร็ว

อาเรียส : อาหารวันนี้ดูน่ากินนะคะคุณแม่
อาร่า : แน่นอน วันนี้ต้องแสดงฝีมือหน่อยสินะ

โคน่า : แหม่ หนูก็เห็นแม่เต็มที่ทุกวันนี่หน่า
อาเรีย : เออนี่ ว่าแต่วันนี้จะมีแขกพิเศษมางั้นเหรอ
โคน่า : ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าพิเศษแน่ๆ
อาร่า : คนๆนั้นคือนายพลอาร์เธอร์ยังไงหล่ะ
อาเรียส : มิน่าหล่ะ แขกพิเศษจริงๆด้วย แม่ถึงได้โชว์ฝีมือขนาดนี้
อีกด้านหนึ่ง ในขณะที่พวกผู้ชายกำลังรอกินกันอยู่ ในระหว่างนั้นเอง นายพลอาร์เทอร์ที่เพิ่งจะกลับมาจากการประชุมก็มาเยี่ยมคาเนสในทันที คาเนสมารอต้อนรับเพื่อนเขาอย่างชื่นใจ
คาเนส : อ้าว หวัดดี อาร์เทอร์ กว่าจะมาได้นะเพื่อน

อาร์เทอร์ : วันนี้ฉันประชุมเสร็จแล้วหล่ะ ก็เลยมาหานายได้
คาลิมบ่า : เออใช่ วันนี้มีประชุมอะไรกันเหรอครับ

อาร์เทอร์ : ตอนนี้คุณหนูนอร์ดิกกำลังเตรียมทำสงครามอยู่หน่ะ

ดราโก้ : ฉันก็ได้ยินมาอยู่นะ ตอนนี้พวกโซราบอลกำลังเคลื่อนทัพบุกเดลล์นี่
คาเนส : แต่กว่าพวกนั้นจะมาถึงก็งอมพระรามหล่ะครับตอนนี้

คาลิมบ่า : ทำไมถึงคิดแบบนั้นหล่ะครับ
คาเนส : ก็ได้ยินว่าตอนนี้กว่าครึ่งทัพของพวกมันติดไข้ป่า แถมยังต้องฝ่าสงครามกลางเมืองอีก
อาร์เทอร์ : ก็จริงนะ แต่ตอนนี้ฉันสนใจแค่นายจะเลี้ยงอะไรฉันมากกว่า

คาเนส : ห่ะๆๆ ได้เลย ยังไงก็ไปนั่งดื่มอะไรกันด้านในก่อนสิ

กลับมายังแคว้นบาส์ก ที่เกาะของโรส หลังจากที่ผายสองคนเล่นน้ำทะเลกันเสร็จ สองสาวก็เดินมารับพวกเขาโดยที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
อาร์มเมอร์ : อ้าว พวกเธอ มีอะไรถึงมาที่นี่งั้นเหรอ

แพท : จะพาพวกนายไปหาอะไรกินหน่อย โรสเขาทำอะไรให้พวกนายกินด้วย

สกาย : เยี่ยมไปเลย ฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลยเนี่ย

เมด : นี่ ยังไงก็รักษาหน้าเจ้าบ้านหน่อยก็แล้วกัน
ทั้งคู่รอจนตัวแห้งจากนั้นก็ใส่เครื่องแบบ แล้วไปทานอาหารที่ครอบครัวของโรสก็มีอาหารทะเลรอต้อนรับสมาชิกใหม่ที่มาเยือน ทั้งคู่ไม่รอช้าล้างมือเตรียมทานในทันที

โรส : ตามสบายเลยนะคะ ถือเป็นการขอบคุณที่ช่วยในวันนั้นนะคะ

อาร์มเมอร์ : ไม่เกรงใจแล้วนะคร้าบ ขอกินหน่อยหล่ะ // ทั้งคู่นั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย โดยที่สองสาวข้างๆเขาค่อนข้างเอือมพวกเขาเล็กน้อย

เมด : แหม่ ไม่เคยกินอะไรแบบนี้หรือไงเนี่ย

สกาย : เธอรู้ได้ไงเนี่ย ฉันไม่ได้กินอะไรอร่อยๆมานานแล้ว

แพท : หง่ะ ท่าทางจะจริงแหะ

โรส : ยังมีอีกนะคะ ยังไงก็ตามสบายเลยค่ะ

ระหว่างที่มื้ออาหารกำลังดำเนินการไป อยู่ดีๆเรือโจรสลัดกลุ่มหนึ่งก็มาแล่นแถวๆเกาะของพวกเขา โรสมองออกไปข้างนอกจากนั้นก็รีบมาบอกคนในบ้านทันที

โรส : พ่อคะ แม่คะ กลุ่มของคุณลอเรนซ์มาที่นี่ค่ะ

“งั้นเหรอ พ่อหนุ่ม พวกเธอสองคนไปซ่อนที่หลังบ้านเราก่อนนะ”

“ใช่ลูก ถ้าพวกมันเจอลูกสองคนมันฆ่าทิ้งแน่ๆ รีบไปก่อนเถอะนะ”

แล้วก็เป็นหน้าที่ของแพทและเมดอีกครั้งที่ต้องพาสองหนุ่มไปซ่อน เพราะถ้าทหารโซราบอลอยู่ตรงหน้าโจรสลัดพวกนั้น พวกเขาคงไม่รอดคมมีดพวกโจรสลัดเป็นแน่

กลับมายังพระราชวังของนอร์ดิก นอร์ดิกเตรียมวางกำลังพลเพื่อเข้าจู่โจมกองทัพของโซราบอลทุกด้าน เพื่อขับไล่พวกเขากลับไป ทหารสองแสนของเขากำลังรับคำสั่งของเขาอย่างไม่ลังเล

นอร์ดิก : พี่ไซโซ พี่เคจา พวกพี่สองคนนำกำลังพลห้าหมื่นไปเสริมกำลังที่ฟิลล์บอนนะครับ

ไซโซ : ได้เลยนอร์ดิก ไว้ใจพวกพี่ได้เลย

เคจา : แล้วเจอกันใหม่นะ พี่จะจัดการเอง

นอร์ดิก : ซอล นายกับเซเลนส์แล้วก็คนของนายที่จะมาเสริม ฉันให้กำลังพลห้าหมื่นนายไปเตรียมตั้งรับที่แคว้นเดลล์ไว้

ซอล : ได้เลย ฉันจะจัดการเอง

นอร์ดิก : ส่วนฉันกับทหารอีกหนึ่งแสนจะเป็นทัพหลวงให้ ถ้ามีฝ่ายไหนถูกโจมตี ฉันจะไปช่วยทันที ขอให้ทุกคนโชคดีในการรบนะ ฉันจะคอยช่วยเหลือพวกนาย จัดการพวกโซราบอลให้ราบไปเลย

=====================================================================

กองทัพของริงก้าเริ่มจะเคลื่อนไหวแล้ว สงครามครั้งนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์เหมือนเดิมจ้า 
ช่วงนี้ยุ่งจริงๆเพราะเพิ่งเปลี่ยนงานใหม่ แถมตอนนี้ กทม.กับศาลยุติธรรมเปิดสอบ อ่านหนังสือวนไปจ้า
เรื่องนี้ตัวละครอาจจะดำเนินเรื่องคนละที่ แต่เรื่องราวของทุกคนจะเชื่อมโยงกันแน่นอน แหะๆ