คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : EP 10 : สงคราม 3 เจ้าพ่อ
เช้าวันต่อมา
กลุ่มของวินตื่นเช้ามาเพื่อดูพวกเจ้าพ่อมานัดชุมนุมกัน
เซบและเวหาใช้กล้องส่องทางไกลตรวจดูเหตุการณ์ที่อยู่รอบๆ
ซึ่งลูกน้องของเจ้าพ่อทั้งสามแก๊งค์มารวมตัวกัน
ส่วนวินก็ยังคงเฝ้าผู้หญิงคนนั้นอยู่ และในตอนนั้นเอง
ผู้หญิงปริศนาคนนั้นก็ลุกขึ้นมา ในสภาพที่ยังจำอะไรไม่ได้มาก
“นี่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”
“ก็คุณเดินโซซัดโซเซมาเรื่อยๆ
แล้วมาเป็นลมหน้าผมนี่” วินตอบเธอไป
“ฉันขอล้างหน้าหน่อยได้หรือเปล่า
แล้วนี่คุณเห็นตุ๊กตาฉันหรือเปล่า”
“มีน้ำล้างหน้าในห้องน้ำหน่ะ
แล้วตุ๊กตาคุณผมเอาไปทำความสะอาดให้แล้ว อยู่บนหัวเตียงคุณหน่ะ”
ผู้หญิงปริศนาคนนั้นเดินเข้าห้องน้ำไป
จากนั้นไม่นานเซบและเวหาก็เดินเข้ามาในห้องของวิน
“วิน
เป็นยังไงบ้าง ได้นอนบ้างยังเนี่ย” เซบถาม
“ใช่ๆ
เห็นนายเฝ้าผู้หญิงคนนั้นทั้งคืนเลยนี่หว่า” เวหาถามเสริม
“อ้อ
ฉันงีบแล้วนิดหน่อย แล้วทางนั้นเป็นยังไงบ้างหล่ะ” วินถามเซบ
“ตอนนี้พวกของเจ้าพ่อเคี้ยงกับเถ้าแก่หยงมาแล้ว
เหลือแต่เจ้าพ่อสิงห์หว่ะ” เซบพูดกับวิน
“ใช่
แต่คงอีกไม่นาน พวกแม่งคงมาแน่ๆหว่ะ” เวหาพูดเสริม
ในขณะเดียวกัน
หญิงสาวที่อยู่กับวินก็ออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นก็มานั่งอยู่บนเตียงของเธอ
“อ่าเธอ
เธอเป็นใครกันแน่เนี่ย” วินถามผู้หญิงคนนั้น
“ฉันชื่อไข่มุก
ฉัน อ่า.. เป็นแค่ลูกชาวบ้านแถวนี้หน่ะ”
“อ้าว
แล้วเธอหนีอะไรมาเมื่อคืนหล่ะเนี่ย” เซบถามต่อ
“ใช่ๆ
ดูท่าเธอจะกลัวมากเลยนะเนี่ย” เวหาถามเสริม
“คือ ฉัน
ฉันกำลังจะโดนพวกเจ้าพ่อฉุดไปหน่ะค่ะ ดีที่หนีมาได้”
“ดีแล้วหล่ะที่คุณหนีมาได้”
วินพูดกับเธอ
“ฉันหิวจังเลย”
“เออใช่
พวกนายสองคนยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หน่า” เวหาให้อาหารกระป๋องกับขนมปังกรอบให้ทั้งคู่ได้กิน
“รีบๆกินหน่อยนะ
เดี๋ยวเราต้องทำงานของเราต่อ” เซบพูดกับวิน
“พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย”
ไข่มุกถามพวกเขาสามคน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ
คุณกินต่อไปดีกว่า” วินพูดจากนั้นก็กินแคร็กเกอร์ไปด้วย
ส่วนไข่มุกก็ไม่พูดอะไรมากแล้วก็กินต่อไป ในขณะเดียวกัน
เซบก็ได้ยินเสียงรถจากด้านนอก เซบวิ่งออกไปดู ก็พบรถของเจ้าพ่อสิงห์กำลังขับมา
จากนั้นซักพักพวกของเจ้าพ่อเคี้ยงและอาเปียวและอาเหลาก็ขับรถมายังเหลามังกรฟ้า
เซบรีบวิ่งไปบอกวินในทันที
“วิน
ได้เวลาแล้วหล่ะ”
วินทิ้งอาหารลง
จากนั้นเขาก็ออกไปข้างนอกห้องพร้อมกับเวหาและเซบ
จากนั้นพวกเขาก็เตรียมประจำที่ปืนของพวกเขาในทันที
ทางด้านของชนและโซระ
ในตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นพวกของสามเจ้าพ่อมารวมตัวกันเพื่อนัดประชุม
ทั้งคู่รีบเตรียมทั้งปืนและระเบิดทำลายล้างสูงเตรียมไว้ในทันที
“เฮ้ย
รถของพวกมันมาแล้วหล่ะ” โซระสะกิดชน
“เออ
รอดูก่อนพวกมันจะเอายังไงต่อ”
และในขณะเดียวกัน
เจ้าพ่อสิงห์ เจ้าพ่อเคี้ยง อาเปียวและอาเหลาก็เดินเข้าไปในร้านในเวลาไล่เลี่ยกัน
“เราจะยิงมันในร้านเลยดีมั้ย”
โซระถามชน
“ไม่
พวกมันคงเตรียมกระจกกันกระสุนไว้แล้วหล่ะ”
“ถ้างั้นคงต้องเล่นระเบิดกับพวกมันแล้วหล่ะ”
“แน่นอน
รอดูแล้วกันว่ามันจะเอายังไง”
และที่หลังร้าน
แองเจลล่าเตรียมปืนกลของเธอเพื่อไล่ยิงพวกมันตอนที่พวกมันจะหนีมาหลังร้าน ในตอนนั้นเองเธอติดต่อไปยังหน่วย
Nation เพื่อเรียกกำลังเสริมให้มาช่วย
“ตอนนี้ฉันกำลังซุ่มดูพวกมัน
ขอกำลังเสริมด้วย”
“รับทราบ
แต่เราคงต้องรอพวกมันยิงกันให้ตายให้หมดก่อน”
“ฉันรู้
ยังไงก็รีบๆหน่อยก็แล้วกัน”
“ได้เลย
เดี๋ยวเราจะจัดการเอง”
แองเจลล่าวางสาย
จากนั้นเธอก็เตรียมประจำปืนของเธอไว้
ทางด้านในเหลามังกรฟ้า
เรย์สั่งให้ลูกน้องของเธอทุกคนใส่เกราะกันกระสุนและป้องกันร้านให้พร้อม
เนื่องจากว่าจะต้องมีการปะทะกันในร้านแน่ๆ เจ้าพ่อทั้งสามคนเดินไปยังห้อง VIP
โดยที่มีลูกน้องติดตามไปได้แค่คนเดียว
ส่วนคนที่เหลือก็อยู่ด้านนอก เมื่อเจ้าพ่อทั้งสามแก๊งค์มาอยู่รวมกันแล้ว
ทั้งสามก็ให้เด็กเสิร์ฟอาหาร จากนั้นก็เริ่มประชุมกันในทันที
“เอาหล่ะ
ที่พวกเรามาคุยกันวันนี้ น่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะ” เจ้าพ่อเคี้ยงพูดขึ้นก่อน
“เราเข้าใจ
เตี่ยของเราจึงให้เราสองคนมาคุยกับคุณ” อาเปียวพูดขึ้น
“คนของผมไม่ลงมือกับคนของคุณแน่ๆ
คุณก็รู้นิ” เจ้าพ่อสิงห์พูด
“แล้วจะเชื่อได้ยังไงกัน
ใครมันก็อ้างได้” อาเหลาพูดยั่วโทสะของเจ้าพ่อสิงห์
“แล้วลื้อจะพิสูจน์ยังไง
อย่าลืมนะพวกลื้อฆ่าคนของอั๊วไปเท่าไหร่” เจ้าพ่อสิงห์ตะคอกใส่
“เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
พวกคุณจะเอายังไง” เจ้าพ่อเคี้ยงพูดขึ้น
“เราจะช่วยชดเชยให้คุณเอง
คุณไม่ต้องห่วงหรอก” อาเปียวพูดขึ้น
“ผมก็เสียใจด้วย
ถ้าคุณมีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน” เจ้าพ่อสิงห์พูดขึ้น
“ที่ผมอยากรู้ก็คือใครมันยิงคนของผมกันแน่”
เจ้าพ่อเคี้ยงถาม
“คนของผมไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ”
เจ้าพ่อสิงห์พูด
“ก็เหมือนกับพวกเรา
เราไม่ทำแน่นอน” อาเหลาพูดขึ้น
“จะเชื่อได้ยังไง
อย่าลืมสิ ถ้าพวกคุณจัดการกันเองหมด เขตของผมก็อาจจะโดนซักวัน” เจ้าพ่อเคี้ยงพูดขึ้น
“นี่คุณต้องการอะไร
ต้องการสู้กับพวกเรางั้นเหรอ” เจ้าพ่อสิงห์พูด
“ผมก็ไม่มายด์นะ
ถ้าคุณอยากจะหักกับผม” อาเปียวทุบโต๊ะดังปัง
“นี่พวกคุณเรียกผมมาเจรจาหรือเรียกมาสั่งสอนกันแน่”
เจ้าพ่อเคี้ยงทุบโต๊ะต่อ
บรรยากาศด้านในเริ่มจะปะทุกันแล้ว
และที่ด้านนอก
หญิงสาวสองคนถือสไนเปอร์เล็งไปที่ลูกน้องของเจ้าพ่อ จากนั้นเธอก็ยิงไปกลางวงพวกมัน
กลุ่มเจ้าพ่อถึงกับตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“เฮ้ย
พวกมึงยิงกูเหรอ”
“อะไรวะ
มึงจะเอาใช่ไหม”
ลูกน้องเจ้าพ่อทั้งสามฝ่ายยิงกันดังสนั่นอยู่ที่ด้านนอก
หญิงสาวสองคนก็กดฉนวนระเบิด แต่ระเบิดไม่ทำงาน
พวกเธอสองคนแปลกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น
“เฮ้ย
ระเบิดไม่ทำงาน อะไรกันเนี่ย”
“แล้วเอาไงต่อหล่ะเนี่ย”
“ถล่มให้ราบเลยแล้วกัน”
“จัดไป”
ด้านนอกในตอนนี้มีการปะทะกันอย่างหนัก
ส่วนด้านในก็เอาปืนจ่อกันแล้ว
“กูว่าแล้วว่าพวกมึงต้องคิดไม่ซื่อกับกู กูจะเอาคืนกับพวกมึงแน่” เจ้าพ่อเคี้ยงเล็งปืนไปที่ทั้งคู่ จากนั้นเจ้าพ่อสิงห์และอาเปียว อาเหลาก็รีบหนีออกจากร้านไปด้วย ในตอนนั้นเองสามหนุ่ม
วิน เซบ และเวหาก็บุกไปยิงกับพวกเจ้าพ่อด้วย
ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างปะทะกันอย่างไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม
ชนและโซระปาระเบิดแรงสูงใส่รถพวกมัน เสียงดังสนั่นไปทั่ว
รถของบรรดาเจ้าตอนนี้โดนระเบิดจนใช้การไม่ได้
แก๊งค์เจ้าพ่อต่างหนีแยกย้ายกันไปคนละทาง เจ้าพ่อเคี้ยงและคนอื่นๆรีบหนีไปทางหนึ่ง
วินรีบใส่หน้ากากแล้วไปตามล่ามันทันที ส่วนเซบก็ไปตามล่าเจ้าพ่อสิงห์ที่กำลังหนี
ในตอนนั้นเอง
ชนและโซระก็ไล่ตามเจ้าพ่อสิงห์ไปด้วย
พวกของเจ้าพ่อสิงห์พยายามยิงสกัดเอาไว้แต่ชนและโซระก็ฆ่าพวกนั้นทั้งหมด
และในตอนนั้นเองพวกเขาก็ไล่ตามเจ้าพ่อสิงห์ไปจนถึงรั้วเหล็กดัดแห่งหนึ่ง
เจ้าพ่อสิงห์หนีไม่ได้แล้ว ส่วนชนและโซระก็เปิดเผยตัวตนให้เจ้าพ่อสิงห์รู้ในทันที
“แกยังจำฉันได้เปล่า”
ชนพูดกับเจ้าพ่อสิงห์
“นี่พวกแก
พวกแกยังไม่ตายเหรอวะ”
“เออ
คิดว่าพวกกูตายง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ” โซระพูด
“ถ้างั้นวันนี้พวกแกต้องตายที่นี่หล่ะ”
จากนั้นเองลูกน้องของเจ้าพ่อสิงห์ก็มาด้านหลังชนและโซระ
พยายามจะฆ่าเขาทั้งคู่ โซระโดนยิงเฉี่ยวที่แขน แต่ในตอนนั้นเอง
เซบก็ยิงพวกมันที่อยู่ด้านหลังจากหมด ส่วนเจ้าพ่อสิงห์ก็ปีนรั้วหนีไป
เซบพยายามไล่ตามไปแต่เจ้าพ่อสิงห์ก็หนีไปไกลแล้ว
“เฮ้ย
นี่แกเป็นใครวะ” ชนถามเซบไป
“อย่าเพิ่งถามเลย
ไม่สำคัญหรอก ไปช่วยเพื่อนแกก่อนดีกว่า”
“ฉันไม่เป็นไร
แต่แกไปฆ่าไอ้สิงห์ทำไม” โซระถามกลับ
“เรื่องของฉัน
แกก็ตามฆ่ามันอยู่นี่ ยังไงก็เจอกันวันหลังแล้วกัน”
เซบรีบวิ่งกลับไป
ส่วนชนและโซระก็ช่วยกันพาหนีออกจากที่เกิดเหตุไปด้วย
ทางด้านของอาเปียวและอาเหลา
พวกเขาพยายามจะเปิดประตูหนีไปหลังร้าน แต่ก็ดันโดนล็อค
เขาจึงเรียกพนักงานของเหลามังกรฟ้าใหมาเปิด พนักงานก็รีบมาเปิดให้ทั้งคู่ออกไปได้
เมื่อพวกเขาทั้งคู่ออกมา จู่ๆอาเหลาก็โดนแองเจลล่ายิงเข้าที่หัวจนตายคาที่
“อาเหลา”
อาเปียวพยายามจะแบกอาเหลากลับไป
แต่แองเจลล่าก็ยิงอาเปียวเข้าที่แขนด้วย
ลูกน้องของอาเปียวรีบจัดการกับคนที่ซุ่มยิงเขา
แองเจลล่าเห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะเข้าขั้นวิกฤต
เธอจึงรีบเก็บปืนแล้วก็วิ่งไปยังมอไซค์ของเธอในทันที จากนั้นเธอก็ติดต่อคนของ Nation
ในทันที
“ขอรายงานสถานการณ์
ฉันจัดการอาเปียวกับอาเหลาได้แล้ว”
“อ้อๆ
เดี๋ยวที่เหลือพวกเราจัดการเอง”
“ได้
งั้นฉันขอถอนตัวก่อนหล่ะ”
แองเจลล่าขึ้นมอไซค์แล้วหนีออกไปในทันที
และทางด้านของวิน
ในตอนนั้นเองวินก็ไล่ตามเจ้าพ่อเคี้ยงไป โดยที่ลูกน้องของเขาก็ยิงสกัดวินไว้
“เฮ้ย ไอ้กุย
มึงสกัดมันไว้”
เจ้าพ่อเคี้ยงรีบหนีออกไป
ส่วนไอ้กุยก็ยิงสกัดวินเอาไว้ แต่วินก็ยิงมันเข้าที่แขน ปืนของมันตก
มันจะคลานไปหยิบแต่วินก็ไปเตะปืนมันจนร่วง
จากนั้นก็ลากมันมาที่ซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง
“นี่มึงเป็นใคร
มาจากซุ้มไหนวะ” ไอ้กุยถามวินไป วินจึงเปิดหน้าเขาในทันที
“มึงจำกูได้มั้ย
ที่มึงทำที่บ้านกูหน่ะ” กุยเห็นหน้าวินถึงกับตกใจ
“นี่มึง
มึงมันไอ้เด็กคนนั้น” วินเตะหน้ามันไปหนึ่งที
“อย่าทำอะไรกูเลย
กูยอมแล้ว กูรู้ว่าน้องมึงอยู่ไหน”
“ถ้างั้นมึงบอกมาเดี๋ยวนี้”
“น้องมึงอยู่กับเจ้าพ่อเคี้ยง
อย่าทำอะไรกูเลย”
“พูดง่ายไปหรือเปล่าวะคนอย่างมึงเนี่ย
ไม่ต้องห่วง กูมีวิธีทำให้มึงทรมาน” วินยิงมันเข้าที่แขนสองข้างและขาสองข้าง
มันร้องด้วยความเจ็บปวด
“กูรู้ประวัติมึง
มึงข่มขืนเด็กมาหลายคน คนแบบมึงอย่าทำพันธ์เลยหว่ะ” วินชักมีดออกมาตัดของๆมัน
มันร้องด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็ยิงมันเข้าที่หน้าอกอีกหนึ่งนัด
“รออยู่ตรงนี้
จนกว่ามึงจะตายก็แล้วกัน แล้วก็เจอกันในนรกนะเว้ย” วินเดินจากมันไป
ปล่อยให้มันร้องด้วยความเจ็บปวดเจียนตายอยู่ตรงนั้น
วินรีบไปหาคนอื่นๆที่กำลังรอเขาอยู่ในตึกหลังเดิม
“เฮ้ย ช้านะวิน
รออยู่ตั้งนานเนี่ย” เซบพูดกับวิน
“เออดิ
ตกลงนายจัดการมันได้หรือเปล่าวะ” เวหาถามวินไป
“จัดการลูกน้องมันคนนึงได้
แต่มันหนีไปได้หว่ะ” วินพูดกับทั้งสองคน แต่จู่ๆไข่มุกก็เดินมาหาพวกเขาทั้งสามคน
“พวกนายไปทำอะไรกันมา
ฉันได้ยินเสียงปืนด้วย”
“เราไปสู้กับพวกเจ้าพ่อหน่ะ
เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ไปจากที่นี่กันเถอะ”
วินไม่พูดพร่ำทำเพลงพาไข่มุกไปจากตึกหลังนั้น
จากนั้นพวกเขาก็กลับไปยังที่ซ่อนตัวของพวกเขาในทันที
และหลังจากที่พวกเจ้าพ่อปะทะกันจนตายกันเกลื่อนถนน
รถหุ้มเกราะและหน่วยรบของเอกรีบมาเคลียร์สถานการณ์ในทันที
พวกเขารีบจัดการศพจากนั้นก็เข้าไปคุยกับเรย์ด้านในทันที
เรย์ได้จัดให้เอกและซากิริที่ตามติดมาด้วยนั่งในห้องที่พวกเจ้าพ่อนั่งกันในทันที
“ที่ร้านเป็นยังไงบ้างเรย์”
เอกถามเรย์ในทันที
“ด้านในร้านไม่ได้รับความเสียหาย
แต่ด้านนอกอย่างกับสงครามเลยค่ะ”
“แล้วพวกเจ้าพ่อมีใครเสียชีวิตบ้างหล่ะ”
เอย์จิถามเรย์ในทันที
“ฉันก็ไม่รู้
แต่เท่าที่รู้ฉันเห็นอาเหลาโดนยิงหน่ะค่ะ”
“ดูท่าว่างานนี้จะมีมือที่สามมาร่วมด้วยนะคะ”
ซากิริพูดขึ้น
“ว่าแต่เป็นพวกไหนหล่ะ
ที่เป็นพวกเราก็มีแค่แองเจลล่านะ” เอกถามอย่างสงสัย
“ก็พวกสามคนนั้นที่เราเคยเจอ
พวกวินไงหล่ะครับ” เอย์จิพูดขึ้น จากนั้นซากิริก็ถามต่อ
“แล้วพวกเขาเป็นยังไงกันบ้างหล่ะ”
ซากิริถามด้วยความกังวล
“เราไม่เจอศพพวกเขา
พวกเขาคงไม่เป็นไรหรอกนะ” เอกพูดขึ้น
“แล้วนี่พวกคุณจะทำยังไงต่อหล่ะคะ”
เรย์ถามเอกไปอย่างซื่อๆ
“ตอนนี้มีคำสั่งจากเบื้องบนให้กวาดล้างอิทธิพลของเจ้าพ่อในพื้นที่แล้วครับ”
เอกตอบกลับเรย์
“ตอนนี้พวกมันกำลังอ่อนแอ
น่าจะถึงเวลาของเราแล้วหล่ะ” เอย์จิพูดขึ้น
“จริงด้วย
แต่เรายังไม่รู้แหล่งกบดานของพวกเขาเลยนะ” ซากิริพูด
“อืม
เรื่องนี้คงต้องสืบจากคนที่รู้แล้วหล่ะค่ะ” เรย์พูดไป
“โอเค
ถ้าอย่างงั้นออกคำสั่งไป ตามล่าเจ้าพ่อพวกนั้นให้หมด” เอกพูดขึ้น
จากนั้นก็พาคนอื่นเดินออกจากร้านไป
“ว่าแต่
เราจะรู้ได้ไงว่าพวกมันอยู่ที่ไหนกันบ้าง” เอย์จิพูด
“ใช่
แล้วอีกอย่าง ตอนนี้คนของเราก็ยังมีน้อย แม้จะมีอาวุธครบมือนะคะ” ซากิริพูดขึ้น
“เราจะกำจัดพวกมันทีละกลุ่ม
ค่อยๆตัดกำลังมันไปเรื่อยๆ จนกว่ามันจะตายหมดหน่ะ” เอกพูดจากนั้นก็ไปขึ้นรถของเขาในทันที
กลับมายังโรงพยาบาลของ
ในขณะที่วาเดลเรียและหมอคนอื่นๆกำลังรักษาคนไข้
จู่ๆก็มีลูกน้องของเจ้าพ่อมากมายเข้ามาในโรงพยาบาล เพื่อให้หมอช่วยรักษา
มีทั้งคู่โดนยิง โดนฟัน โดนสะเก็ดระเบิด หมอคนอื่นๆรีบไปช่วยกันรักษาเป็นการด่วน
วาเดลเรียถึงกับต้องมารักษาด้วยตัวเอง
“หมอครับ
คนนี้โดนยิงที่แขนครับผม”
“พาไปผ่าเอากระสุนออกมาด่วนเลย”
“หมอครับ
คนนี้ก็โดนสะเก็ดระเบิดมาครับ”
“ก็แคะเอาสะเก็ดระเบิดออก
รักษาแผลไป”
ด้านในโรงพยาบาลมีแต่ความวุ่นวาย
เสียงร้องของลูกน้องเจ้าพ่อที่บาดเจ็บ การผ่าตัดที่เร่งด่วน จากนั้นไม่นาน
วาเดลเรียก็ออกมาพักก่อน บุรุษพยาบาลคนหนึ่งเอาน้ำมาให้กับเธอ
“หมอครับ
ดื่มน้ำหน่อยครับ”
วาเดลเรียหยิบน้ำมาดื่ม
จากนั้นเธอก็ไปรักษาคนไข้ต่อ
“นี่พวกคุณไปมีเรื่องกันอีกแล้วใช่หรือเปล่าเนี่ย”
วาเดลเรียถามลูกน้องคนสนิทของเถ้าแก่หยง
“ใช่หมอ
ช่วยคนของผมด้วย”
“ฉันจะพยายาม
ไม่ต้องห่วงหรอก”
“เดี๋ยวผมจะบอกให้เถ้าแก่เอาทองมาให้”
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นเลย
ใครที่รักษาเสร็จแล้วก็เอากลับไปก่อนก็แล้วกัน”
หลังจากที่วาเดลเรียพูดเสร็จ
เธอก็พาคนไข้ไปยังห้องพัก ตอนนี้โรงพยาบาลมีแต่คนป่วยจากการปะทะกันเต็มไปหมด
จนเริ่มจะล้นโรงพยาบาลแล้ว วาเดลเรียสั่งให้คนที่พอจะกลับบ้านได้ให้กลับไปก่อน
เพื่อให้พื้นที่กับผู้ป่วยคนอื่นๆที่บาดเจ็บหนักได้นอนไป
กลับมาที่หน่วย
The Nation เอเรียน่าและเกรซกำลังรอข่าวของเอกและพวกอยู่ ในตอนนั้นเอง
ข่าวกรองของเธอก็รายงานมาในทันทีในโทรศัพท์ของเธอ
เธออ่านแล้วถึงกับนั่งคิดอะไรไปพักนึงทันที
เอเรียน่าเห็นเกรซเงียบไปจึงไปถามเธอในทันที
“เออนี่
มีใครส่งอะไรมาหาเธองั้นเหรอ” เอเรียน่าถามไป
“มีข่าวไม่ดีนิดหน่อยหน่ะ”
“หะ
มีเรื่องอะไรหรือเปล่าหล่ะ”
“คือ ฉันให้คนไปสืบเรื่องน้องฉัน
สรุปว่าเธอขายยาเสพติดตริงๆหน่ะ”
“หะ จริงเหรอ
แล้วเธอจะเอายังไงต่อหล่ะ”
“ฉันต้องสืบหาตัวน้องฉันให้ได้”
“ถ้าคุณเอกรู้ว่าน้องเธอผลิตยาตัวนี้
เธอติดคุกหัวโตแน่ๆ”
“ฉันรู้
ฉันถึงหาทางหยุดเธอก่อนยังไงหล่ะ”
“แต่เธอห้ามให้ใครรู้เลยนะ
โดยเฉพาะคุณเอกหน่ะ” เอเรียน่าพูดอย่างเป็นห่วง
“ฉันรู้
ฉันถึงไม่บอกคุณเอกไงหล่ะ”
“เอาเป็นว่า
เราต้องตามหาน้องเธอให้เจอก่อน แล้วค่อยว่ากันนะ”
“ถ้าฉันเจอ
ฉันจะจัดการเอง”
กลับมาที่บ้านของอาเปียว
อาเปียวเอาศพของอาเหบากลับมาที่บ้าน ส่วนตัวเขาก็เรียกให้หมอส่วนตัวมารักษาเขาอย่างเร่งด่วน
“นี่
ทำศพน้องฉันให้ดีด้วยหล่ะ”
โมเอกะที่ดูเหตุการณ์อยู่แถวนั้นก็แอบสะใจเล็กน้อยที่อาเหลาตาย
ในตอนนั้นเองป้าในบ้านก็มาคุยกับโมเอกะด้วยทันที
“นี่ หนูโมเอกะ
มีอะไรงั้นเหรอ”
“อาเหลาตายแล้ว
ส่วนอาเปียวโดนยิงค่ะ”
“ตายแล้ว
จริงเหรอเนี่ย”
“ใช่ค่ะ
ตอนนี้เขากำลังทำศพอาเหลาอยู่ ตายได้ก็ดี”
“เบาๆสิ
เดี๋ยวเธอก็โดนยิงหรอก”
“หนูรู้ ป้าคะ
หนูว่าจะหนีไปจากที่นี่ค่ะ”
“นี่หนูว่าไงนะ”
“ใช่ค่ะป้า
หนูว่าคุณเปียวคงต้องโดนเก็บอีกไม่นานนี่หล่ะค่ะ”
“แล้วหนูจะไปที่ไหนหล่ะ”
“หนูจะลองไปเสี่ยงโชคดูค่ะ”
“ถ้าเป็นอย่างงั้น
ป้าก็ขอให้เธอโชคดีนะ”
“ขอบคุณค่ะป้า”
โมเอกะกอดป้าคนนั้นไปหนึ่งที
กลับมายังค่ายของสุวรรณ
สุวรรณได้ติดต่อติ๋มและฟาฟาในทันที
หลังจากที่เขาได้ข่าวการปะทะกันของเจ้าพ่อทั้งสาม
“นี่
สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นอย่างที่คาดค่ะ
มีมือที่สามมาร่วมด้วย แต่พวกเจ้าพ่อยังหนีไปได้” ฟาฟาพูด
“ค่ะ
แล้วตอนนี้กลุ่มของ Nation เริ่มเคลื่อนไหวแล้วค่ะ” ติ๋มพูดเสริม
“หะ
พวกนั้นเคลื่อนไหวกันเร็วจัง”
“ใช่ค่ะ
หลังจากเกิดเรื่อง พวกนั้นก็มาเคลียร์พื้นที่ทันทีเลยค่ะ” ฟาฟาพูด
“เราได้ตรวจเช็คประวัติชายสามคนแล้ว
พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับพวก Nation ค่ะ” ติ๋มพูดเรื่องของวินให้สุวรรณฟัง
“เหรอ
แล้วพวกนั้นวางแผนอะไรกันอยู่หล่ะ”
“พวกเขาต้องการตามล่าเจ้าพ่อพวกนั้นค่ะ”
ติ๋มพูดกับสุววรณ
“แล้วจะเอายังไงกับพวกเขาดีคะ”
ฟาฟาถาม
“อ้อ ปล่อยเขาไปก่อน พยายามอย่าทำอะไรพวกเขา ฉันต้องการตัวมาใช้งานหน่ะ”
“ได้ค่ะท่าน
ฟาฟาเลิกกันค่ะ” จากนั้นสัญญาณก็ตัดไป แล้วสุวรรณก็ยกหูโทรศัพท์มาคุยในทันที
“นี่เสือ
ตามคูไกกับภาคินมาพบฉันทีสิ” หลังจากที่สุวรรณวางสายไปซักพัก
สามหนุ่มก็เดินมาในห้องของสุวรรณในทันที
“อ่า ท่านครับ
เรียกผมมีอะไรครับ” เสือถามสุวรรณ
“ฉันอยากให้พวกนายเตรียมพร้อม
เราจะบุกกรุงเทพเร็วๆนี้หล่ะ”
“จริงเหรอครับท่าน
ท่านจะโจมตีเลยเหรอครับ” ภาคินถามแบบสงสัย
“ท่านครับ
คือว่า เรามีปัญหากับพวก NSA ทางใต้ครับ” คูไกรายงานไปทันที
“ฉันรู้
ตอนนี้เราแบ่งกำลังไปป้องกันทางตอนใต้แล้วนี่”
“อ่า
แล้วเราจะแบ่งกำลังไปบุกกรุงเทพจริงเหรอครับ” คูไกถามสุวรรณ
“ตอนนี้พวกในกรุงเทพกำลังอ่อนแออยู่
ฉันรู้ว่ากำลังทำอะไร เสือ นายเตรียมปืนใหญ่ถล่มเขตเจ้าพ่อพวกนั้น”
“ได้ครับ
ผมจะไปเตรียมการครับ” เสือรับคำสั่ง
“ภาคิน
นายเตรียมรถหุ้มเกราะและกำลังคนของเราให้พร้อม เราจะยึดกรุงเทพให้ได้โดยเร็ว”
“ครับท่าน”
“ถ้าเรายึดกรุงเทพแล้ว
เราจะหากำลังมาเพิ่ม แล้วเตรียมกวาดล้างพวก NSA ทางใต้ให้หมดไปเลย”
สุวรรณพูดแล้วยิ้มที่มุมปากเบาๆ
กลับมายังเกาะสีชัง
หน่วย NSA ยามาโมโตะได้ตรวจเช็คกำลังพลของเขา ในขณะเดียวกัน ทหารรายหนึ่งก็มารายงานสถานการณ์ที่เกิดให้เขาได้ฟัง
“ท่านครับ
มีรายงานจากกรุงเทพและอ่าวไทยครับ”
“มีอะไรงั้นเหรอ
ว่ามาสิ”
“ตอนนี้ในกรุงเทพมีการปะทะกันระหว่างกลุ่มเจ้าพ่อกับพวก
Nation ครับ”
“เหรอ
ตอนนี้เป็นยังไงบ้างหล่ะ”
“ตอนนี้สถานการณ์ควบคุมได้แล้วครับ
แต่พวกของนายสุวรรณกำลังล้อมกรุงเทพไว้อยู่ครับ”
“งั้นเหรอ
ถ้างั้นเตรียมส่งกำลังและอาวุธไปช่วยรอบสองสิ”
“นั่นหล่ะครับปัญหา
ตอนนี้พวกของนายสุวรรณตรึงกำลังไว้ที่อ่าวไทยด้วยครับ”
“จริงเหรอ
พวกมันมีเท่าไหร่หล่ะ” ยามาโมโตะถามอย่างตื่นเต้น
“กองเรือพวกเขามีราว
10 ลำ ปืนใหญ่ตามชายฝั่งด้วยครับ”
“เราต้องขอกำลังเสริมจากหน่วยใหญ่
รีบไปดำเนินการเลย”
“ได้ครับท่าน
แล้วผมจะรีบครับ”
“แล้วก็ติดต่อกับพวก
Nation ให้ฉันด้วย”
“ได้ครับผม”
ทหารคนนั้นก็ไปดำเนินการตามคำสั่งในทันที
กลับมายังรังของเจ้าพ่อเคี้ยง
เจ้าพ่อเคี้ยงกลับมาอย่างเร่งรีบ
จากนั้นก็ไปนั่งอยู่ในห้องของเขาเพื่อคุ้มกันตัวเองในทันที
จากนั้นเขาก็เรียกเพลิงและลูกน้องคนอื่นๆมาคุยด้วย
“เออนี่
ไปเกณฑ์พวกเรามาให้หมด เรากำลังมีสงคราม” เจ้าพ่อเคี้ยงบอกกับลูกน้องของเขา
“ครับ
ตอนนี้เรากำลังเกณฑ์คนของเราอยู่พี่” อิฐบอกกับเจ้าพ่อเคี้ยง
“เออนี่เพลิง
แกตามหาน้องสาวฉันเจอหรือยังวะ” เจ้าพ่อเคี้ยงถามเพลิง
“อ่า
ยังไม่เจอครับพี่ คือผมมีเรื่องจะบอกครับ”
“อะไรของแก
ว่ามาสิ”
“คือ
ไอ้คนที่เรากำลังตามล่าอยู่ เป็นคนเดียวกับที่พี่ไปเผาบ้านมัน”
“เผาบ้าน
คนไหนวะไอ้อิฐ” เคี้ยงหันหน้าไปถามคนของเขา
“อ่า ไอ้ครอบครัวนั้นที่เราจับน้องชายมันมาไงพี่”
“อ้อ
ไอ้บ้านั่นเหรอที่มันฆ่าไอ้จิตรและไอ้พง”
“แล้วพี่จะเอายังไงกับมันหล่ะครับ”
เพลิงถามไป
“ส่งคนไปตามล่ามัน
ฉันฆ่าพ่อแม่มันได้ ฉันก็ฆ่าลูกมันได้”
“แล้วน้องชายมันหล่ะครับพี่”
“เก็บไว้ก่อน
ฉันจะเอามันต่อรองกับมันหน่ะ”
“ได้ครับพี่”
อิฐเดินออกจากห้องไป
“เพลิง
แกไปจัดการเรื่องน้องสาวฉันด้วย”
“ได้ครับพี่”
เพลิงเดินออกมาจากห้อง
จากนั้นก็ออกไปพร้อมกับลูกน้องคนอื่นๆ
กลับมายังเขตจังหวัดปราจีนบุรี
หลังจากที่เกรทได้ตกลงเจรจาเรื่องการค้ายาเสพติดชนิดใหม่กับเจ้าพ่อเขตภาคตะวันออก
ในตอนนั้นเองก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งติดต่อมาหาเธอ เธอรับสายทันที
“นี่ฉันเอง
มีอะไรว่ามา”
“ครับ
สามคนนั้นที่คุณให้ผมสืบ ตอนนี้ผมกำลังตามมันไปที่อยู่ของมันครับ”
“ดี
แล้วก็เอาที่อยู่มาให้ฉันด้วยหล่ะ”
“อ่า
คุณเกรทครับ ผมมีเรื่องที่จะต้องแจ้งให้ทราบครับ”
“เรื่องอะไรงั้นเหรอ”
เธอถามอย่างสงสัย
“อ่า
ตอนนี้หน่วย Nation กำลังสงสัยว่าคุณเป็นเอเย่นต์ค้ายาครับ”
“ไม่ต้องห่วง
มันไม่มีทางจับฉันได้หรอก”
“ครับ
ถ้ามีความคืบหน้าผมจะมารายงานครับ”
“ได้เลย
แล้วฉันจะส่งเหรียญทองไปให้นาย” จากนั้นเกรทก็วางสายไป
กลับมายังกลุ่มของวิน
ในตอนนั้นเองพวกเขาพาไข่มุกกลับมายังเซฟเฮ้าส์ของพวกเขา เมื่อพวกเขามาถึง
พวกเขาก็พาไข่มุกเข้าไปข้างในบ้านในทันที โดยที่ไข่มุกยังคงแปลกใจอยู่นิดหน่อย
“ยังไงก็ทำตัวตามสบายนะ
เหมือนว่าอยู่ที่บ้านเธอนะ” วินพูดกับไข่มุก
“ฉันว่าฉันไม่อยากรบกวนหน่ะ
ฉันเกรงใจ” ไข่มุกพูดขึ้น
“แล้วตอนนี้เธอจะไปที่ไหน
มันอันตรายมากนะ” เซบพูดขึ้น
“ใช่ๆ
ตอนนี้พวกเจ้าพ่อก็กำลังอาละวาดหนักนะครับ” เวหาพูดขึ้น
“คุณอยู่ที่นี่ไปก่อนดีกว่านะครับ
เชื่อผมเถอะ” วินพาไข่มุกไปนอนพักอยู่ในห้องๆหนึ่ง จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็ไปคุยกันที่ห้องโถงหลัก
“น้องฉันโดนจับไปที่รังเจ้าพ่อเคี้ยง
ฉันจะไปที่นั่น” วินพูดกับเซบ
“เฮ้ย
นี่มึงจะเหยียบจมูกมันเลยงั้นเหรอ” เซบถาม
“นั่นดิ
เราไม่มีปืนมากพอนะเฟ้ย” เวหาพูดเสริม
“ตอนนี้พวกมันกำลังอ่อนแอ
ฉันจะใช้จังหวะนี้แหละไปช่วยน้องฉันออกมา ฉันจะไปเองถ้าพวกนายไม่ไปนะ” วินพูด
จากนั้นเขาก็เข้าไปหยิบปืนในห้อง แต่ไข่มุกก็ได้ยินเขาพูด
เนื่องจากว่าเธอแอบฟังอยู่ที่ริมประตูห้องของเธอ
=================================================================
วินจะไปช่วยน้องชายของเขาอย่างไร และไข่มุกกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้านะครัช
ขอคนละเม้นท์ด้วยหล่ะ แหะๆ
ความคิดเห็น