คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : (พิเศษ) ยุทธการ Poltava
ณ เกาะเสม็ด
นาตาชาขอแกนประตูวาร์ปส่วนตัวเพื่อเดินทางไปที่นั้น
พวกเขาเลือกที่พักส่วนตัวสำหรับ 20 กว่าคน ติดชายหาดที่สวยงาม
พวกเขากระโดดน้ำทะเลเล่นกันอย่างสนุกสนาน และยังซื้ออาหารทะเลมาทำปิ้งย่างกินกัน
บรรยากาศราวกับฝันไป พวกเขาสนุกสนานจนลืมไปว่าพวกเขายังต้องทำงานกันต่อ
ในระหว่างที่พวกผู้ชายกำลังนั่งเล่นกัน
นาตาชาในชุดบีกินี่สีแดงสวยงามทำเอานาวินยังต้องแอบมอง
โดยในตอนนั้นอมตะก็แอบไปสะกิดเขาด้วย
อมตะ :
เฮ้ยวิน
นี่มองตาค้างเลยเหรอเพื่อน
คูลุก :
หรือว่ามึงไม่อยากมองหล่ะจ๊ะแหม่
เซเบอรัส :
ทำไมนายดูไม่สนใจอะไรเลยหล่ะเนี่ย
// เซเบอรัสแอบไปสะกิดปักษา
ปักษา :
อยากให้ฉันสนใจงั้นเหรอ
นายว่าวันนี้ฉันดูเป็นยังไง // ปักษาจ้องมองเข้าไปนัยน์ตาของเซเบอรัสอย่างหวานซึ้ง
อูลริค :
คุณนาตาชาเธอเซ็กซี่นะ
นายว่ามั้ย
ครูส :
ก็แหงะหล่ะ
ขนาดไม่ใส่ชุดนี้ยังน่ามองเลยนะ
ในตอนนั้นเอง
พวกผู้หญิงคนอื่นๆก็เดินเข้ามาหาหนุ่มๆที่กำลังนั่งพักผ่อน
วาเลเรีย :
นี่
มาอยู่กันอะไรกันตรงนี้จ๊ะเนี่ย
เวเรียไนท์ :
อาหารทะเลเสร็จแล้วนะ
ไดโยวเซย์เพิ่งทำอยู่ตรงนั้นหน่ะ
พวกเขารีบไปยังซุ้มอาหารทะเล
โดยที่ไดโยวเซย์กำลังรอคนอื่นๆอยู่พอดี
ไดโยวเซย์ :
มาเลยทุกคน
กำลังร้อนๆอยู่เนี่ย
ทุกคนรีบมาตักอะไรกินกันอย่างเอร็ดอร่อย
เนื่องจากอาหารมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ ทำเอานิโคลัสถึงต้องถาม
นิโคลัส :
กุ้งนี่อร่อยจริงๆ
ทำได้ยังไงกันหล่ะเนี่ย
ยู : ฉันมีสูตรพิเศษสำหรับหมักอาหารทะเลหน่ะ
ทาเคชิ :
แล้วนี่ใครเป็นคนทำบ้างหล่ะ
บอกหน่อยสิ
แบล็ค :
น้องนายก็เป็นคนทำด้วยนะ
รู้หรือเปล่าเนี่ย
เซนโนว่า :
อุ๊ย
เปล่าหรอก ฉันแค่ช่วยหยิบโน่นหยิบนี่หน่ะ
โคลวิส :
อ้อ
กะเอาไว้อยู่หล่ะ แหะๆๆๆๆ // เซนตบกบาลโคลวิสจนเขาคายปลาหมึกออกมา
เรย์นอร์ฟ :
เออนี่
นายเอาปลาเพิ่มหรือเปล่าเพื่อน
เอิร์ท :
ไม่เอาหรอก
ฉันไม่ค่อยชอบปลาเท่าไหร่
คางุยะ :
เออนี่
ฉันขอน้ำจิ้มเพิ่มหน่อยสิ ได้เปล่า // เธอยื่นจานให้กับโรโบโกะ
โรโบโกะ :
แหม่
กินน้ำจิ้มเยอะไปหน่อยนะคะคุณคางุยะ // โรโบโกะตักน้ำจิ้มให้
รา : เฮ้อ
ไม่ได้กินอะไรอร่อยๆแบบนี้มานานแล้วเนี่ย
วาเนสซ่า :
แหม่
ถ้างั้นเธอก็กินให้เยอะๆเลยสิ
อิโอ :
เอาซักหน่อยมั้ย
TARS อ่า ลืมไปนายกินไม่ได้นี่หน่า
TARS : ถ้าโปรแกรมของผมมันยังดี
ผมคงน้ำลายไหลไปแล้วหล่ะ
แต่ในตอนนั้นเอง
จู่ๆนาตาชาก็เดินแยกไปอีกทาง ในตอนนั้นเองนาวินก็เดินตามไปด้วย
ท่ามกลางความสงสัยของทุกๆคน
นาวินไล่ติดตามนาตาชาไปติดๆ
ก็พบว่าเธอมานั่งมึนหัวและคลื่นไส้ นาวินจึงเข้าไปดูอาการของเธอ
นาวิน :
นี่
เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ
นาตาชา :
ฉันไม่ได้เป็นอะไร
นายตามมาทำไมเนี่ย
นาวิน :
ก็ฉันเป็นห่วงนี่หน่า
ไม่ได้เหรอ งั้นก็ตามใจนะ // นาวินจะเดินกลับไปแต่นาตาชาขอรั้งเอาไว้ก่อน
นาตาชา :
เดี๋ยว
ฉันขอโทษนะที่พูดแบบนั้น ฉันแค่มึนหัวหน่ะ
นาวิน :
งั้นเหรอ
จะเอายามั้ย ผมจะไปหยิบให้
นาตาชา :
ไม่เป็นไรหรอก
ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว
นาวิน :
เอ๊ะ
ดีขึ้นไวจัง มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย
นาตาชา :
ไม่มีอะไรจริงๆ
ยังไงก็ขอบใจนายมากนะ // จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับเข้าไปหาเพื่อนๆคนอื่น
ซึ่งในตอนนั้นเองพวกเขาก็กำลงรอให้นาวินและนาตาชากลับมา
ปักษา :
อ้าว
ไปไหนกันมาหล่ะเนี่ยพวกนาย
นาวิน :
อ้อ
คุณนาตาชาปวดหัวนิดหน่อยหน่ะ
ยู : ถ้างั้นเอายาของฉันไปก่อนก็ได้นะ
นาตาชา :
ไม่เป็นไร
ฉันดีขึ้นมากแล้วหล่ะค่ะ
เซเบอรัส :
เฮ้อ
รู้สึกเซงๆจัง อยากไปลุยยุคอดีตจังเลย
อมตะ :
นี่พวก
จะกลับไปลุยงานต่ออีกแล้วเหรอเนี่ย
โรโบโกะ :
อ้อ
ฉันพาพวกคุณไปยังมิติเวลาอื่นที่ไม่เกี่ยวกับงานได้นะคะ แค่ไปลุยสนุกๆกัน
แต่พวกคุณห้ามเปลี่ยนประวัติศาสตร์เด็ดขาด มันจะมีผลกระทบหนักเลย
คูลุก :
ก็น่าสนนะ
ว่าแต่ใครจะไปไหนดีหล่ะ // ในตอนนั้นเองอูลริคก็ยกมือขึ้น
อูลริค :
ฉันอยากไปยุคสงครามเหนือ
ตอนที่รัสเซียก้าวขึ้นมาเป็นมหาอำนาจหน่ะ
เวเรียไนท์ :
ไปยุคนโปเลียนก็น่าสนนะ
ฉันอยากไปที่ยุทธการ Waterloo หน่ะ
วาเลเรีย :
โอเค
ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันก่อนดีหล่ะ
TARS : ดูจาก Timeline
กาลเวลาแล้ว
เราน่าจะไปสงครามเหนือได้ก่อนนะครับ
นิโคลัส :
ก็ดีนะ
ว่าแต่เราต้องเตรียมอะไรหรือเปล่าเนี่ย
ทาเคชิ :
คงไม่ต้องหล่ะมั้ง
ก็ทำเหมือนกับเราเป็นทหารรับจ้างทั่วไปนั่นหล่ะ
เซนโนว่า :
สงครามเหนือ
ที่นั่นคงจะหนาวน่าดูนะคะ
เรย์นอร์ฟ :
ฉันเคยได้ยินว่า
สมรภูมิ Poltava นี่น่าสนุกนะ
เอิร์ท :
อืม
ฉันว่าน่าจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงหน่ะ ใช่เปล่า
แบล็ค :
ว่าแต่
เราต้องไปเปลี่ยนชุดที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย
โรโบโกะ :
ที่หน่วยของเราก็มีชุดให้ใส่นะคะ
ไดโยวเซย์ :
นี่อย่าบอกนะว่าเราต้องเปลี่ยนชุดทุกคนหน่ะ
คางุยะ :
ก็แหงะหล่ะ
ให้มันกลมกลืนกับสถานการณ์ยังไงหล่ะ
อิโอ :
แล้วเราจะอยู่ฝั่งไหนดีหล่ะ
รัสเซีย หรือสวีเดน??
รา : ก็ฝ่ายที่ชนะสิ
แล้วเราจะเอาอาวุธจากยุคปัจจุบันไปใช้ได้หรือเปล่าเนี่ย
นาตาชา :
อ่าใช่
ลืมบอกไป ถ้าเราไปแบบนี้ ห้ามเอาอาวุธยุคปัจจุบันไปนะ
วาเนสซ่า :
ถ้างั้นฉันคงต้องทำระเบิดให้กลมกลืนแล้วหล่ะ
โทไบอัส :
แล้วเราจะไปกันตอนไหนดีหล่ะเนี่ย
ครูส :
ฉันอยากจะไปตอนนี้เลยอ่ะ
พวกนายว่าไง
โคลวิส :
เห็นด้วยนะ
ไปตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน อยากยืดเส้นยึดสายหน่อยหล่ะ
นาตาชา :
ก็ได้
ถ้างั้นช่วง 1 ทุ่ม ฉันจะพาทุกคนไปที่หน่วยก่อนเพื่อเปลี่ยนชุดนะ
พวกเขายังคงพักผ่อนไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงเวลา นาตาชาก็ให้โรโบโกะเปิดประตูเวลา จากนั้นพวกเขาก็เข้าไป นาตาชาพาพวกเขาเข้าไปในห้องแต่งตัว
นาตาชา :
เอาหล่ะทุกคน
รีบแต่งตัวกันเลยค่ะ
พวกเขาแต่งชุดเป็นทหารรัสเซียในช่วงนั้น
จากนั้นพวกเขาก็ให้โรโบโกะไปประจำอยู่ที่เปิดประตูกาลเวลา เมื่อพวกเขาแต่งตัวเสร็จ
พวกเขาก็มารวมตัวกันในทันทีประตูกาลเวลาในทันที
“เอาหล่ะค่ะทุกคน
เตรียมพร้อมข้ามไปยังปี 1709 ใน 3 2 1”
หลังจากที่สิ้นสัญญาณ
พวกเขาก็พากันเข้าไปยังประตูกาลเวลาในทันที
เมื่อพวกเขามาถึง
พวกเขาก็พบทหารรัสเซียในชุดแดงเขียวกำลังนั่งอยู่ในค่าย
พวกเขาดูราวกับว่าหมดอาลัยตายอยาก พวกของนาวินเห็นสภาพในค่ายก็แทบจะหดหู่
ในตอนนั้นเอง มีนายทหารรัสเซียคนหนึ่งเดินมาหาพวกเขา
เพื่อที่จะสอบถามว่าพวกเขาเป็นใคร
“นี่พวกคุณเป็นใคร
มาจากไหนกันหล่ะ”
นาตาชาที่พูดรัสเซียได้ก็พูดกับเขาในทันที
“เราเป็นทหารรับจ้าง
เราได้รับว่าจ้างจากซาร์หน่ะค่ะ”
“อ้อครับ
งั้นเชิญทางนี้เลยครับ”
นายทหารคนนั้นพาพวกเขาไปที่ห้องวางแผนการรบ
ซึ่งนายทหารคนอื่นไม่อยู่ แล้วนายทหารคนนั้นก็เริ่มพูดในทันที
“เราโดนพวกสวีเดนล้อมไว้
เราจะนำกำลังไปสู้กับพวกมันพรุ่งนี้”
นาวิน :
ว่าแต่
ทหารฝั่งนั้นมีเท่าไหร่ แล้วของเราเท่าไหร่
“พวกนั้นมี
16000 กว่า ฝั่งเรามีประมาณ 40000 แต่พวกนั้นมีอาวุธที่ดีกว่าเราหน่ะ”
นาตาชา :
ถ้างั้นพวกเราต้องทำอะไรหล่ะคะ
“พวกคุณไปร่วมกับทหารม้า
Cossack เราจะพึ่งทัพม้าในการโจมตีหน่ะ ตอนนี้พวกคุณไปพักผ่อนกันดีกว่านะครับ”
นาตาชา :
ขอบคุณมากค่ะ
จากนั้นพวกเขาก็ไปพักผ่อนในเต้นท์นอนแห่งหนึ่ง
ซึ่งอากาศในค่อนข้างที่จะเย็นเล็กน้อย เหมาะแก่การพักผ่อน และในคืนนั้นเอง
พวกเขาก็คุยกันเกี่ยวกับการรบในครั้งนี้
เซนโนว่า :
อยากรู้จริงกองทัพสวีเดนมีดีอะไรถึงได้รบชนะรัสเซียตลอด
อูลริค :
ทหารมีวินัยดียังไงหล่ะ
พวกเขาจะไม่หยุดสู้จนกว่าได้รับสัญญาณหน่ะ
อมตะ :
นี่
คุลุก นายว่าธนูของนายจะได้ผลหรือเปล่า
คุลุก :
เฮ้อ
กับปืนไรเฟิลก็สู้มาแล้ว นับประสาอะไรกับปืนไฟแบบนี้หล่ะ
วาเลเรีย :
พรุ่งนี้เราต้องไปกับทหารม้าอย่างงั้นเหรอ
ครูส :
พูดตรงๆนะ
ผมว่าแบ่งคนไว้รบทางเท้าหน่อยดีกว่า
นาวิน :
ถ้าอย่างงั้น
เรย์นอร์ฟ อูลริค เอิร์ท โคลวิส เซเบอรัส อมตะ นิโคลัส แบล็ค
พวกคุณอยู่กับพวกทหารราบ ส่วนที่เหลือไปกับทหารม้า เอาแบบนี้มั้ยครับ
นิโคลัส :
แล้วไอ้ปืนเส็งเคร็งโบราณนี่มันใช้ดีหรือเปล่าเนี่ย
แบล็ค :
ระยะยิงน่าจะ
100 เมตรกว่าๆ ถ้าคุณเก่งนะ
เรย์นอร์ฟ :
ฉันว่า
ฉันไม่น่าถนัดปืนพวกนี้เท่าไหร่นะ
เอิร์ท :
ก็หัดสิ
สนามยิงก็อยู่ตรงนั้นนี่หว่า
ปักษา :
เออนี่
ว่าแต่ทหารม้า Cossack นี่เทพๆทั้งนั้นหรือเปล่า
เซเบอรัส :
ก็ไม่ถึงขนาดนั้นนะ
ทหารม้ามองโกลยังเก่งกว่าเลยมั้ง
เวเรียไนท์ :
ฉันว่าพวกสวีเดนน่าจะมีอาวุธดีนะ
ถึงได้ขยายอำนาจได้ขนาดนี้
โคลวิส :
แต่ว่า
รัสเซียจะชนะศึกในครั้งนี้นี่หน่า
คางุยะ :
ก็ใช่
เพราะฉันจะทำให้พวกเขาชนะเอง ไม่ต้องห่วง
อิโอ :
สาธุ
เธอจะใช้แค่กรรไกรนั่นไม่ได้นะ
รา : เออนี่วาเนสซ่า
เธอมีระเบิดอะไรเจ๋งๆมั้ยอ่ะ
วาเนสซ่า :
เนี่ย
ระเบิดโบราณ แต่ฉันดัดแปลงให้เจ๋งขึ้น เอาเก็บไว้นะทุกคน // เธอยื่นให้ทุกคน คนละ
3 ลูก
TARS : แล้วผมต้องขี่ม้าด้วยใช่มั้ยครับเนี่ย
ยู : เออ
ฉันว่านายไปอยู่กับทหารราบดีกว่านะ
ทาเคชิ :
นั่นสิ
กลัวว่าม้าจะรับไม่ไหวหน่ะสินะ
ไดโยวเซย์ :
ฉันว่าฉันนอนก่อนดีกว่า
พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะ // ไดโยวเซย์ไปมุดหัวนอนอยู่อีกด้านหนึ่งเต้นท์
โทไบอัส :
เออนั่นสิ
ผมว่าเราแยกย้ายกันไปนอนดีกว่านะครับ
เช้าวันต่อมา
ทหารสวีเดนกรีฑาพลนับหมื่นมาบุกที่มั่นของพวกรัสเซีย
พวกเขาตั้งแนวรบและเดินทัพมายังสนามเพลาะของรัสเซีย
เรย์นอร์ฟและคนอื่นๆที่ดูสถานการณ์อยู่ในสนามเพลาะก็แทบจะตกใจ
เนื่องจากไม่เคยเห็นกองทัพแบบนี้จริงๆจังๆมาก่อน
เรย์นอร์ฟ :
โห
นี่เหรอทหารราว 10000 กว่าๆเนี่ย
เอิร์ท :
ฉันว่าดูจะเป็นล้านเลยนะเนี่ย
อูลริค :
ดูพวกนั้นสิ
วินัยสูง ท่าทางเราจะรับมือลำบากหล่ะ
และในตอนนั้นเอง
ทหารรัสเซียก็ยิงปืนใหญ่ใส่พวกสวีเดน แต่พวกเขาก็แทบจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
อมตะ :
โห
นี่ปืนใหญ่ยิงกดพวกเขาแล้วนะเนี่ย
แบล็ค :
ใครกลัวปืนใหญ่กระจอกๆกันหล่ะ
เซเบอรัส :
อ้อ
ถ้างั้นนายก็ไปยืนอยู่ตรงนั้นสิเพื่อน
โคลวิส :
ปืนใหญ่สมัยก่อนก็แบบนี้หล่ะ
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีนะ
TARS : หง่ะ
แบบนี้พวกเขามาถึงสนามเพลาะแน่ๆ
นิโคลัส :
ถึงตอนนั้นก็เตรียมตัวไว้ก็แล้วกัน
และอีกด้านหนึ่งของทหารม้า
นาวินและพรรคพวกคนอื่นๆก็เตรียมพร้อมที่เข้าประจัญบานเมื่อได้สัญญาณ
โดยที่นาวินแอบมองฝั่งศัตรูด้วยกล้องส่องทางไกลด้วย
นาวิน :
โอโห
ปืนใหญ่ยังแทบทำอะไรไม่ได้เลย
นาตาชา :
ฉันว่า
พวกมันคงมาถึงตัวสนามเพลาะแน่ๆ
และในขณะเดียวกัน
พวกเขาก็เห็นทหารม้าสวีเดนบุกมาขนาบด้านข้าง ทำเอาพวกเขาทำอะไรไม่ถูก
อิโอ :
ตายหล่ะ
พวกมันกะจะมาเล่นงานเราแน่ๆ
ครูส :
ถ้าเราไม่จัดการทัพม้าตรงนี้
เราลำบากแน่
วาเนสซ่า :
ถ้างั้นเราคงต้องไปสกัดทัพม้าพวกมันแล้วหล่ะ
คุลุก :
ถ้างั้นใครคนนั้นคงต้องเป็นฉันแล้วหล่ะ
ไดโยวเซย์ :
ฉันไปด้วย
ฉันน่าจะช่วยอะไรได้บ้างนะ
รา : เราน่าจะแบ่งทัพม้าไปนะ
ส่วนหนึ่งไปสกัดพวกมันไว้
คางุยะ :
แล้วใครจะไปบ้างหล่ะคราวนี้เนี่ย
เซนโนว่า :
เอาแบบนี้
ฉัน โทไบอัส คุลุก ไดโยวเซย์ คางุยะ ปักษา วาเลเรีย และเวเรียไนท์จะไปเอง
วาเลเรีย :
เราต้องตีให้พวกมันเสียขบวน
แค่นั้นก็พอหล่ะ
เวเรียไนท์ :
อย่าเสียเวลาเลย
รีบไปกันดีกว่า
พวกเขารีบควบม้าไปสกัดทัพม้าของพวกสวีเดน
ก่อนที่ทหารรัสเซียจะเสียขบวนไปมากกว่านี้
ยู : แล้วพวกเขาจะทำได้หรือเปล่าหล่ะเนี่ย
ทาเคชิ :
ไม่ต้องห่วงหรอก
พวกเขาทำได้อยู่แล้วน่า
ในตอนนั้นเองเซนโนว่าพาคนอื่นๆและทหารม้าบางส่วนเตรียมไปสกัดทัพม้าสวีเดน
ปักษา :
ทัพม้าพวกมันดีกว่าเรา
คุลุก นายต้องนำก่อนหล่ะ
โทไบอัส :
ฉันขอตามไปด้วยก็แล้วกันนะพวก
คุลุกควบม้าไปพร้อมกับธนูแบบพิเศษของเขา
โดยที่คนอื่นๆก็ควบตามไป คุลุกควบม้ายิงธนูใส่พวกสวีเดนจนทัพหน้าเสียขบวน
เมื่อเขควบม้าเข้าประชิด เขาก็ชักดาบสองข้างมาจัดการ
ส่วนคนอื่นๆก็บุกไปปะทะกับทัพม้าสวีเดน
ทำให้พวกนั้นเริ่มเสียขบวนและถอนกำลังกลับไป
นาตาชาที่มองอยู่จากที่ไกลก็เห็นความสำเร็จของพวกเขา
นาตาชา :
ดูสิคะ
พวกนั้นกำลังถอยกลับไปค่ะ
แต่ในขณะเดียวกัน
ทหารเดินเท้าของสวีเดนกระหน่ำยิงใส่พวกของอูลริคที่กำลังตั้งรับ
พวกเขารีบหาที่หลบก่อนที่กระสุนจะโดนพวกเขา
ทหารรัสเซียที่สนามเพลาะโดนยิงตายราวกับใบไม้ร่วง
แบล็ค :
บ้าเอ้ย
มันยิงมาขนาดนี้จะเอายังไงต่อเนี่ย
เซเบอรัส :
หาที่หลบก่อน
ไม่งั้นเราตายกันหมดแน่
หลังจากที่พวกนั้นยิงได้ซักพัก
สวีเดนก็ติดดาบปลายปืน จากนั้นพวกเขาก็วิ่งเข้าชาร์จพวกที่อยู่ในสนามเพลาะ
ในตอนนั้นเองเอิร์ทและเรย์นอร์ฟก็ยิงสกัดพวกมันไปได้บ้าง
แต่พวกเขาก็ยังโดนจู่โจมอย่างต่อเนื่อง
เอิร์ท :
แม่ง
ปืนบ้านี่ยิงยากชิบหายเลย ว่ามั้ย
เรย์นอร์ฟ :
นั่นดิ
ดินปืนมันเลอะตัวฉันไปหมดแล้วเนี่ย
จากนั้นไม่นาน
พวกสวีเดนก็บุกเข้ามาประชิดตัวพวกเขา ฝั่งรัสเซียก็ติดดาบปลายปืนเข้าปะทะพวกมัน
ส่วนคนอื่นๆก็ต้องป้องกันตัวไปตามมีตามเกิด
อูลริค :
เฮ้ย
ตอนนี้พวกเราที่ขี่ม้าอยู่ไปไหนหล่ะ
นิโคลัส :
ฉันก็ไม่รู้
คงรอจังหวะโจมตีหน่ะ // นิโคลัสจับมันทุ่ม
โคลวิส :
ให้พวกเขารีบโจมตีเถอะ
ไม่งั้นเราตายแน่ๆ // โคลวิสเตะปืนมันจนพัง
และในขณะเดียวกัน
หน่วยปาระเบิดของสวีเดนก็ระดมขว้างระเบิดใส่สนามเพลาะ ทำเอาพวกเขาต้องหาที่หลบ TARS
โดนระเบิดเข้าจังๆ
ทำให้เสียการทรงตัวเล็กน้อย
TARS : ความเสียหาย 2%
กำลังซ่อมแซมตัวเอง
อมตะ :
อย่าเพิ่งซ่อมเลย
รีบไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า พวกเขาถอยแล้ว
พวกรัสเซียรีบถอนกำลังออกจากสนามเพลาะ
คนอื่นๆก็ต้องรีบถอนกำลังตามไปก่อนที่หน่วยของเขาจะโดนบดขยี้
ทางด้านของนาตาชา
ในตอนนั้นเองเธอเห็นเพื่อนๆของเธอถอยทัพออกจากสนามเพลาะแล้ว
เธอจึงเรียกคนอื่นๆให้มารวมตัวกัน เพื่อที่พวกเขาจะได้ไปคุ้มกันการถอนกำลัง
โดยที่นาวินควบม้าเข้าไปกลางดงของพวกนั้น ทำให้เขาโดนไล่แทงจนเกือบตกจากม้า
แต่เขาก็ยังพอทรงตัวได้ นาตาชาเห็นจึงรีบเข้ามาช่วยเขาในทันที
นาตาชา :
เป็นอะไรหรือเปล่า
ระวังหน่อยสิ
นาวิน :
ไม่เป็นไรหรอก
รีบไปช่วยคนอื่นๆก่อนดีกว่า
คุลุกนำทีมทหารม้ามาจัดการดันพวกมันไป
จากนั้นก็รีบพาทั้งคู่ออกมาจากสนามรบก่อน
คุลุก :
พวกคุณออกมาก่อน
ตอนนี้พวกมันมีมากเกินไป
ปักษา :
รีบกลับเข้าไปแนวรับของเราก่อนเร็ว
พวกเขารีบควบม้ากลับออกไป
จากนั้นทหารชุดต่อมาของรัสเซียก็เดินแถวมายิงสกัดพวกของสวีเดน
ทำเอาพวกนั้นเริ่มจะถอย แต่พวกสวีเดนก็ยิงกลับไปอย่างต่อเนื่อง
อิโอ :
นี่
ถ้าเราจัดการแนวปืนมันไม่ได้ เราก็ทำอะไรไม่ได้หรอก
ครูส :
แล้วจะเอายังไงกันต่อหล่ะเนี่ย
รา : พอจะขว้างระเบิดที่มีใส่พวกมันได้มั้ยหล่ะ
ยู : เราต้องอยู่ในระยะขว้างระเบิดด้วยหน่ะสิ
วาเนสซ่า :
ฉันมีวิธีหล่ะ
คุลุก ยืมธนูของนายหน่อยสิ
คุลุกยืนธนูพร้อมลูกดอกให้
วาเนสซ่าดัดแปลงลูกดอกนิดหน่อย จากนั้นก็ให้คุลุกยิงออกไป จนกระทั่งลูกดอกระเบิดใส่พวกนั้นจนแตกกระจาย
ไดโยวเซย์ :
ความคิดดีนี่
แบบนี้ฉันเอามั้งดีกว่า
คางุยะ :
เธออย่าเพิ่งออกไปดีกว่า
แนวรับพวกมันยังไม่แตกเลย
ทาเคชิ :
ถ้างั้นทุกคนเตรียมม้าให้พร้อมแล้วกัน
เราจะเตรียมไปตอนมันถอย
วาเลเรีย :
แล้วคนอื่นๆไปไหนกันหมดหล่ะเนี่ย
เวเรียไนท์ :
ก็คงจะไปเตรียมแนวรับกันอยู่หล่ะมั้ง
จากนั้นไม่นาน
พวกสวีเดนก็เปลี่ยนเป้าหมายมายิงใส่พวกของนาวินบ้าง
แต่ก็แทบจะไม่ได้โดนอะไรเพราะอยู่ห่างระยะยิงของพวกมัน
โทไบอัส :
รีบถอยไปจากระยะยิงของพวกมันดีกว่า
เซนโนว่า :
นั่นสิ
ไม่งั้นโดนลูกปืนพวกมันแน่ๆ
จากนั้นไม่นาน
ทั้งสองฝ่ายก็ติดดาบปลายปืนประจันหน้ากัน โดยที่พวกของอูลริคก็เอากับเขาด้วย
พวกเขาบุกเข้าไปไล่ตีพวกมัน แม้พวกนั้นมีจำนวนมากกว่าแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคอะไรมาก
โคลวิส :
เข้ามาเลยไอ้พวกเวรเอ้ย
// โคลวิสกระโดดเตะมัน
นิโคลัส :
ตอนนี้คนอื่นๆอยู่ที่ไหนกันอยู่หล่ะเนี่ย
อูลริค :
สงสัยคงไปหาที่หลบกระสุนกันหล่ะมั้ง
// อูลริคซัดหอกใส่มัน
ในตอนนั้นเอง
พวกของนาวินก็เตรียมทหารม้าอีกครั้ง จากนั้นพวกเขาก็บุกตีกระหนาบลงมาใส่ทหารราบ ทำเอาพวกมันเริ่มจะป้องกันตัวเองไม่ได้แล้ว
เซเบอรัส :
เห็นมั้ย
พวกเรามาช่วยแล้วเว้ย
เอิร์ท :
เออ
มาก็ดี ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย
เรย์นอร์ฟ :
จะบ่นอะไรนักหนาเนี่ย
พวกเขามาก็ดีแค่ไหนแล้ว
แบล็ค :
อ่า
รีบไปคุยกับพวกเขาต่อดีกว่า // พวกนั้นรีบไปรวมตัวกับวินและคนอื่นๆ
อมตะ :
ดีนะที่พวกนายมากันไม่งั้นเราตายแน่
นาวิน :
เออ
ช้าไปนิดเดียวเอง ตอนนี้ไปไล่มันต่อดีกว่า
TARS : รับทราบครับผม
พวกเขาบุกไปปะทะกับทหารสวีเดนที่เดินทัพเข้ามาอีกครั้ง
คราวนี้ทหาร Cossack ของรัสเซียโจมตีพวกนั้นอย่างง่ายดาย
ในระหว่างที่พวกของนาวินกำลังจัดการพวกนั้น
จู่ๆโรโบโกะก็โฮโลแกรมหานาตาชาในทันทีโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
โรโบโกะ :
คุณนาตาชาซัง
พวกคุณต้องกลับมาเดี๋ยวนี้นะคะ
นาตาชา :
มีอะไรหรือเปล่า
โรโบโกะ :
คือว่ามีงานใหม่ด่วนเลยค่ะ
นาตาชา :
ได้ๆ
เดี๋ยวฉันจัดการเอง
นาตาชารีบควบม้าไปหาวิน
เพื่อบอกให้เขาส่งสัญญาณให้เพื่อนคนอื่นๆตามเขามา วินโบกธงของเขาเป็นสัญญาณ จนเพื่อนคนอื่นๆเห็นธง
จึงรีบตามวินมาในทันที จากนั้นพวกเขาก็มารวมตัวกับนาตาชาที่ชายป่าแถวนั้น
นาตาชา :
ทุกคน
เราต้องรีบกลับด่วนเลยค่ะ โรโบโกะ เตรียมการข้ามเวลา
โรโบโกะ :
ได้ค่ะ
เตรียมการข้ามเวลาใน 3 2 1
จากนั้นไม่นานประตูกาลเวลาก็เปิดขึ้น
พวกเขารีบเข้าไปในทันทีก่อนที่คนอื่นๆจะมาเห็นเข้า
====================================================================
ดูเหมือนว่ามีงานใหม่รอพวกเขาอยู่ แต่ภารกิจนั้นจะไปที่ไหนกัน อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
ความคิดเห็น