คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP 0 : สงครามปะทุ
ณ ประเทศโซราติก
ประเทศที่แสนสงบสุขทางยุโรปเหนือ
ประเทศที่ดูเหมือนจะยังไม่มีเหตุการณ์ใดๆที่ร้ายแรงเกิดขึ้น
ผู้คนต่างใช้ชีวิตอย่างสงบสุข บางคนก็ออกไปทำมาหากินเพื่อเลี้ยงปากท้อง
บางคนก็ออกไปเรียนหนังสือ แต่ทุกชีวิตล้วนแต่มีเป้าหมายเดียวกัน คือ แสวงหาความสุขและความสงบในชีวิต
และเหมือนวันเดิมๆ
ยามเช้าที่ดวงอาทิตย์เริ่มจะทอแสงประกาย แต่ที่ห้องเรียนห้องหนึ่ง
ในมหาวิทยาลัยชื่อดังของเมือง ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ในขณะนั้นเอง
ชายหนุ่มนักศึกษาคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาบอกข่าวเพื่อนในห้องคนอื่นๆ ในขณะที่คนอื่นๆกำลังนั่งคุยกันอย่างสบายใจ
“นี่ ทุกคน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
“มีอะไรอีกหล่ะ ท่าทางตื่นตูมมาเชียว” ชายคนหนึ่งกำลังถือไพ่โป๊กเกอร์ในมือถามอย่างหงุดหงิด
“ตอนนี้รัฐบาลเซ็นสัญญายกเขตทางใต้ให้ต่างชาติไปเช่า
ตอนนี้ชาวบ้านกำลังประท้วงอยู่ พวกเรารีบไปดีกว่า”
เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนต่างก็ไม่รอช้า
หยุดกิจกรรมทุกอย่างลงในทันที
จากนั้นก็เตรียมตัวออกไปจากห้องเรียนเพื่อเดินขบวนประท้วงรัฐบาลที่ทำสัญญายกที่ดินของตนเองให้กับต่างชาติเช่าในราคาที่ไม่เป็นธรรม
มาถึงถนนใหญ่แห่งหนึ่ง
ชาวบ้านชาวเมืองนับร้อยราวตัวกันประท้วงรัฐบาลที่ยกอธิปไตยของตนเองให้กับต่างชาติ
ในขบวนมีทั้งคนหนุ่มสาวและคนเฒ่าคนแก่ผู้รักชาติเป็นจำนวนมาก
แต่ในครั้งนี้นักศึกษาหนุ่มสาวจะเป็นฝ่ายนำขบวนเพื่อประท้วงรัฐบาลเอง
โดยมีแกนนำนักศึกษาเตรียมพร้อมนำขบวนแล้ว
“ทุกคนพร้อมแล้วนะ”
“พร้อม” นักศึกษาคนอื่นๆพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“เอาหล่ะ พวกเรา ไปได้”
เมื่อสิ้นเสียง
ขบวนผู้ชุมนุมก็พากันเดินและโห่ร้องไปมาตามถนน
โดยที่ชาวบ้านที่อยู่รอบข้างก็ส่งเสียงเป็นกำลังใจให้กับผู้ชุมนุมเนื่องจากพวกเขาต่างก็รักชาติของพวกเขา
“สวัสดีค่ะ สำนักข่าวโซราติกทูเดย์ รายงานจากถนนมาร์ตัน
ในขณะนี้ผู้ชุมนุมนับแสนกำลังเคลื่อนขบวนไปยังทำเนียบรัฐบาลเพื่อประท้วงสนธิสัญญาฉบับใหม่ที่ทางรัฐบาลต้องยกเขตทางใต้ให้ต่างชาติเช่าอย่างไม่เป็นธรรม
ซึ่งทางเราคาดว่าอีกไม่เกิน 30 นาทีกลุ่มผู้ชุมนุมจะไปถึงทำเนียบรัฐบาลแน่นอน
ทางเราจะติดตามเหตุการณ์อย่างใกล้ชิด ดิฉัน มิเชล โจเซียน่า รายงานสดค่ะ”
กลับมายังทำเนียบรัฐบาล
ซึ่งในขณะนั้นเจ้าหน้าที่ด้านในกำลังทำงานกันอย่างเร่งรีบ แต่ในขณะเดียวกัน
พวกเขาก็ได้ข่าวเกี่ยวกลุ่มผู้ประท้วงที่กำลังเดินหน้ามายังทำเนียบรัฐบาลเพื่อกดดันรัฐบาล
ไม่ให้ยกเขตทางใต้ให้ต่างชาติเช่า ชายคนหนึ่งรีบวิ่งไปรายงานผู้นำของเขา
ที่กำลังนั่งเครียดอยู่ในห้อง
“ท่านครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”
“มีอะไร ผมกำลังเครียดอยู่นะตอนนี้” ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำพูดขึ้นโดยไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
“ตอนนี้กลุ่มผู้ประท้วงกำลังจะมาถึงทำเนียบรัฐบาลแล้วครับ”
“บ้าเอ้ย เป็นไปได้ไง ไปเรียกตำรวจและกองทัพมาสกัดพวกนั้นเอาไว้”
“ได้ครับท่าน ผมจะรีบไปจัดการให้”
“เออนี่อีกอย่าง เรียกหน่วยดอว์นซอร์ดมาพบฉันด้วย”
“แต่ท่านครับ ท่านจะใช้ไม้แข็งแบบนี้จริงๆเหรอครับ”
“แน่นอน ถ้าพวกมันอยากเล่นกับฉัน
ฉันก็จะจัดให้พวกมันอย่างสาสม”
หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ
กลุ่มผู้ชุมนุมก็มาถึงยังทำเนียบรัฐบาลในทันที แต่ในทันใดนั้น
ทั้งทหารและตำรวจของรัฐบาลก็เตรียมพร้อมจะสลายการชุมนุมแล้ว
พวกเขามาพร้อมทั้งรถถัง รถหุ้มเกราะ แก๊สน้ำตาและเครื่องฉีดน้ำ
แต่กลุ่มผู้ชุมนุมไม่หวั่นแต่อย่างใด พวกเขาตะโกนประท้วงรัฐบาลอย่างเอาเป็นเอาตายทันที
“เอาแผ่นดินของเราคืนมาๆๆๆๆ”
เสียงประท้วงดังไปทั่วทำเนียบ
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีนายทหารคนหนึ่ง
เดินมาพร้อมกับถือปืนลูกโม่หนึ่งกระบอก จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปบนรถ
จากนั้นก็ยิงปืนขึ้นฟ้า
“พวกมันจะทำอะไรกันเนี่ย”
หลังจากที่เสียงปืนสงบลง
บรรดาตำรวจและทหารของรัฐบาลก็ยิงแก๊งน้ำตาพร้อมกับฉีดน้ำใส่ประชาชนเพื่อสลายการชุมนุม
สภาพในตอนนั้นราวกับสงครามกลางเมืองไม่มีผิด
ผู้ชุมนุมที่ไม่มีอาวุธถูกรัฐบาลโจมตีพร้อมกับจับกุมไปมากมาย
“สวัสดีค่ะ ขณะนี้ รัฐบาลกำลังยิงแก๊สน้ำตาและนำรถถังบุกเข้าไปเพื่อสลายการชุมนุมอย่างหนัก
ตอนนี้ทั่วถนนมีแต่เสียงประชาชนกรีดร้อง ความวุ่นวายเกิดไปทั่ว
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เราจะติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิดค่ะ”
ในขณะเดียวกัน
กลุ่มผู้ชุมนุมบางส่วนก็ไปรวมตัวกันในซอยแห่งหนึ่ง เพื่อทำการตอบโต้รัฐบาลที่กระทำการอันไร้มนุษยธรรม
ทำร้ายประชาชนบริสุทธิ์ พวกเขาไม่พอใจมาก ถึงกับหาอาวุธเท่าที่จะหาได้
ทำการตอบโต้กองทัพรัฐบาลในทันที
“พวกเรา แม้ว่าเราจะไม่มีปืนเท่าพวกมัน
แต่เราจะสู้จนเลือดหยดสุดท้าย มีใครจะไปกับฉันบ้าง”
คนอื่นๆเฮลั่นเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด
จากนั้นพวกเขาก็โจมตีกองทัพของรัฐบาลเพื่อตอบโต้โดยที่มีปืนแค่ไม่กี่กระบอก
ผู้ชุมนุมคนอื่นๆเห็นพวกเขาก็มีกำลังใจขึ้นมา ก็ร่วมเฮโลโจมตีทหารพวกนั้นด้วย
กลายเป็นคลื่นมนุษย์ลูกใหญ่ เกินกว่าที่กองทัพจะจัดการได้ ทำเอาพื้นที่แถบนั้นกลายเป็นสงครามกลางเมืองเต็มรูปแบบ
เมื่อสถานการณ์ดูเกินกว่าจะควบคุม
ประชาชนและทหารล้มตายไปมากมาย ทำเอารัฐบาลต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่าง
ในขณะนั้นเองประธานาธิบดีก็เรียกเลขาส่วนตัวมาหาเขาทันที
“ท่านครับ เรียกผมมีอะไรเหรอครับ”
“ใช้โปรเจ็กค์ 978 กับพวกมันซะ”
เมื่อเลขาได้ยินก็ตกใจทันที
“แต่ท่านครับ ถ้าข่าวรั่วออกไป นานาชาติจะกดดันเรา
แล้ว…”
“ผมพูดคำไหนคำนั้น” เขาพูดอย่างจริงจัง จากนั้นเลขาก็สั่งให้ใช้ปฏิบัติการ 978 กับผู้ชุมนุม หลังจากที่รัฐบาลไฟเขียว
เครื่องบินทิ้งระเบิดหลายลำก็บินขึ้นจากสนามบินแถวชานเมือง บินเข้ามาในเมืองทันที
พร้อมกับบรรทุกระเบิดชนิดพิเศษเต็มอัตรา บินตรงเข้ามายังใจกลางเมือง
“นี่เครื่องไบซันรายงาน ระเบิดกำลังจะทิ้งลงใน 3 2 1”
หลังจากที่มีการทิ้งระเบิดไป
ระเบิดลูกนั้นก็กลายเป็นควันพิษแพร่กระจายใส่ประชาชนผู้ประท้วง
ทำให้ผู้ประท้วงกับทหารที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่โดนแก๊สพิษพิเศษจัดการไปหลายคน
“พวกเราถอยก่อนเร็ว พวกมันจะฆ่าเราแล้ว”
ชายคนหนึ่งในกลุ่มผู้ประท้วงพูดขึ้น
จากนั้นประชาชนก็เริ่มจะสลายตัวเนื่องจากทนแก๊สพิษชนิดพิเศษไม่ไหว
จากนั้นรัฐบาลก็เตรียมพร้อมที่จะเข้าบดขยี้พวกกบฏก่อนที่พวกมันจะตั้งตัว
“ท่านครับ ทหารของผมพร้อมที่จะรอคำสั่งแล้วครับ จะให้เราโจมตีเมื่อไหร่ครับ”
“ฉันว่าฉันมีความคิดดีๆหล่ะ เราจะไม่บุกเข้าไป
เราจะปิดล้อมเมืองนี้ทุกทาง ให้พวกกบฏตายอย่างช้าๆ ในเมื่อพวกมันอยากต่อต้าน
พวกมันก็ต้องพบจุดจบแบบนี้”
“รับทราบครับท่าน” ระหว่างที่นายพลคนนั้นกลับไปบัญชาการ เลขาอีกคนหนึ่งก็เดินเข้ามารายงานเรื่องกับผู้นำทันที
“ท่านครับ หน่วยดอว์นซอร์ดมาถึงแล้วครับ”
“บอกพวกนั้นว่าอีก 10 นาทีฉันจะไปพบ”
เหตุการณ์หลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่เท่าที่รู้ เมืองแห่งนี้คงไม่สงบสุขอีกต่อไปแล้ว
======================================================================
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก แค่มาเกริ่นๆไว้ ให้รู้แนวเนื้อเรื่องเฉยๆครับ
ตอนนี้ตัวละครที่ขาด จะเป็นตัวละครจำพวกช่างฝีมือ พวกพ่อค้าเถื่อน ประมาณนี้ครับ แต่มีอะไรก็ส่งมากันได้ครับ
ความคิดเห็น