Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 21 : โซราบอลถอยทัพ

เช้าวันต่อมา กองทัพของนอร์ดิกก็เตรียมพร้อมที่จะบดขยี้นายพลเนโรที่ตั้งกำลังพลอยู่ในเมืองหลวงแคว้นเดลล์ เขากับนายทหารคนอื่นๆนั่งวางแผนการรบกัน ซึ่งในครั้งนี้นอร์ดิกตั้งใจจะจบศึกนี้โดยเร็ว

นอร์ดิก : คุณอาบาตูครับ ตอนนี้แนวหน้าของเราเป็นยังไงบ้างครับ

อาบาตู : ครับ กองพลปืนใหญ่ล้อมเมืองหลวงของเดลล์ไว้หมดแล้ว ส่วนทหารทั้งหมดก็ตั้งมั่นไว้แล้วครับ

อาร์เทอร์ : เราควรจะปิดล้อม แล้วให้พวกนั้นยอมแพ้โดยเร็วนะครับ

บูล : แต่ผมว่า ในตอนนี้กำลังคุณของคุณและผม น่าจะช่วยกันบดขยี้พวกมันตอนนี้ได้เลยนะครับ

นอร์ดิก : พวกนั้นยังมีอาวุธที่มีประสิทธิภาพอยู่ อย่าเพิ่งบุ่มบ่ามดีกว่าครับ

ในขณะเดียวกัน มีทหารมารายงานนอร์ดิกว่า กลุ่มของซอลและคนอื่นๆเดินทัพมาช่วยเหลือเขา พวกนั้นรีบเข้ามาหานอร์ดิกในเต้นท์บัญชาการของเขาทันที

เอลิซ่า : คุณนอร์ดิก เป็นยังไงบ้างคะ ฉันเป็นห่วงคุณแทบแย่

นอร์ดิก : ผมไม่เป็นไรครับ ตอนนี้ยังโอเคครับ

ซอล : ว่าแต่ สถานการณ์สงครามตอนนี้เป็นยังไงบ้างหล่ะ

นอร์ดิก : เรากำลังจะล้อมนายพลเนโรเอาไว้แล้วครับ เย็นวันนี้จะโจมตีทันที

นายพลบูลที่นั่งอยู่ตรงนั้นเจอกับอาร์เทมิสพอดี ทำเอานายพลบูลหลงรักเธอเข้าให้แล้ว

บูล : นั่น คุณอาร์เทมิสใช่หรือเปล่าครับ

อาร์เทมิส : ใช่ค่ะ ทำไมคุณถึงรู้จักฉันหล่ะคะ

บูล : คุณหนูอาร์เทมิสแห่งเดลล์ ผมได้ยินชื่อเสียงคุณมานานหน่ะครับ

เมเทอร์ : ฉันว่า ตอนนี้เรากำลังเป็นต่อพวกโซราบอลมาก เราควรจะกำจัดพวกนั้นตอนนี้เลยนะคะ

เฟรย์อา : เห็นด้วยค่ะ เราไม่ควรจะปล่อยให้พวกนั้นตั้งตัวได้นะคะ

นอร์ดิก : ถ้างั้น ฟีนด์ คุณนำกองพลของคุณไปปิดทางหนีของพวกมันที่มอร็อคไว้ คุณน่าจะรู้นะว่าพวกมันจะหนีไปทางไหน

ฟีนด์ : ได้ครับ ถ้างั้นผมจะจัดการเองครับ // ในระหว่างนั้นเอง มีทหารถือจดหมายมาให้กับนอร์ดิก นอร์ดิกรู้ทันทีว่าซิลเวียร์ส่งมาให้เขา

นอร์ดิก : เอาหล่ะครับ ตอนนี้ทุกคนไปพักก่อน ตอนเที่ยงค่อยเคลื่อนทัพแล้วกันนะครับ

ทุกคนต่างแยกย้ายไป มีเพียงอาร์เทมิสและเอลิซ่าเท่านั้นที่แอบสะกดรอยตามนอร์ดิกไป ในเต้นท์ของนอร์ดิก นอร์ดิกเปิดอ่านจดหมายของซิลเวียร์อย่างใจชื่น แต่ในระหว่างนั้นเอง อาร์เทมิสก็เผลอเดินเข้ามาในเต้นท์ของนอร์ดิก ทำเอานอร์ดิกตกใจมาก

อาร์เทมิส : คุณนอร์ดิก คุณอ่านจดหมายของใครอยู่คะ

นอร์ดิก : อ้อ คนรักของผมเธอส่งจดหมายมาหน่ะครับ

อาร์เทมิส : คุณมีคนรักแล้วเหรอคะ ฉันอยากจะบอกคุณนะคะ ฉันเองก็รักคุณ แต่ว่า ฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้วหล่ะ

นอร์ดิก : ขอโทษด้วยนะครับ แต่ถ้าคุณรักผม คุณต้องเข้าใจผมด้วย แต่ผมคิดกับคุณเหมือนน้องสาวคนนึงนะครับ

อาร์เทมิส : ฉันเข้าใจค่ะ ยังไงก็ตามสบายนะคะ // อาร์เทมิสเดินออกไปจากเต้นท์โดยแอบร้องไห้ไปด้วย ในตอนนั้นเองก็เผลอไปชนนายพลบูลที่เดินอยู่แถวนั้น

บูล : ขอโทษนะครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า

อาร์เทมิส : ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ

บูล : คุณร้องไห้ด้วยนี่ อยู่นิ่งๆนะ // บูลหยิบผ้าของเขามาเช็ดน้ำตาให้กับเธอ และที่เต้นท์ของนอร์ดิกในตอนนั้น ไม่ได้มีแค่อาร์เทมิส แต่เอลิซ่าที่อยู่แถวนั้น เธอได้ยินทุกอย่างที่อาร์เทมิสกับนอร์ดิกพูดกัน เธอทนไม่ไหวเดินเข้าไปหานอร์ดิกในเต้นท์ทันที

เอลิซ่า : คุณนอร์ดิก คุณมีคนรักแล้วเหรอคะ แต่ฉันรักคุณนะคะ

นอร์ดิก : ผมขอโทษครับคุณเอลิซ่า // เอลิซ่าเธอเปลื้องผ้าต่อหน้าเขา และยังพยายามเข้ามาเบียดตัวใกล้เขาด้วย แต่นอร์ดิกใส่เสื้อผ้าคืนให้กับเอลิซ่าทันทีในตอนนั้น

นอร์ดิก : อย่าทำแบบนี้เลยนะครับคุณเอลิซ่า อย่าลดคุณค่าในตัวคุณแบบนี้เลยครับ

เอลิซ่า : ฉันมันไร้ค่าไปตั้งนาน เมื่อรู้ว่าคุณไม่รักฉันไงหล่ะคะ

นอร์ดิก : ความรักมันไม่ได้จำกัดว่าต้องรักแบบคนรักเสมอไปนะครับคุณเอลิซ่า // เอลิซ่าทั้งอายและเสียหน้าจึงวิ่งร้องไห้ออกมาจากเต้นท์ของนอร์ดิก เธอเดินสวนผ่านอาร์เทอร์ที่เดินเข้ามาหานอร์ดิกในห้องพอดี

อาร์เทอร์ : คุณหนูครับ นี่มันเรื่องอะไรกันครับเนี่ย // นอร์ดิกไม่กล้าตอบอะไรไป

ทางด้านของซอลและคนที่เหลือ พวกเขาก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องการรบที่กำลังจะเกิดขึ้น

ซอล : ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่านอร์ดิกเขาจะเก่งขนาดนี้เนี่ย

ฟีนด์ : เท่าที่ดูนะ ตอนนี้พวกโซราบอลกำลังอ่อนแอด้วยหล่ะ

เมเทอร์ : แบบนี้ก็ดีสิ เราจะได้กำจัดพวกนั้นให้หมดไงหล่ะ

เฟรย์อา : ในที่สุด งานขององค์กรของเราก็จะสำเร็จซะทีนะเนี่ย

ซอล : ถ้าถึงเดลล์เมื่อไหร่ ฉันมีงานต้องสะสางหน่ะ

ฟีนด์ : เรื่องอะไรหล่ะ นายจะไปฆ่าใครกันหล่ะ

เฟรย์อา : ซอล มีอะไรบอกกันได้นะ อย่าเศร้าไปสิ

ซอล : ไม่มีอะไรหรอก // ซอลเดินหนีพวกเขาออกไป

เมเทอร์ : เป็นอะไรของเขากันนะเนี่ย

ที่ห้องขังรับรองนายทหาร ซึ่งโซรอนกับตาร์กถูกขังอยู่ในนั้นด้วยกันทั้งคู่ ตาร์กเริ่มโวยวายและไม่พอใจที่เขาต้องถูกจองจำแบบนี้

ตาร์ก : บ้าเอ้ย ไอ้เด็กบ้า ฉันไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ๆ

โซรอน : แต่ฉันว่าแกหยุดเถอะ หูจะแตกอยู่แล้วเนี่ย

ตาร์ก  :ว่าแต่ ที่แกบอก เด็กคนนั้นเป็นหลานแกเหรอวะ

โซรอน : เขาเป็นลูกที่เกิดจากชู้หน่ะ ลูกนายพลเตเวียสด้วย ตอนเด็กเขาโดนนายพลเนโรรังแกสารพัด คงจะแค้นมากๆ

ตาร์ก : แล้วทำไมมันถึงยอมมาอยู่บ้านเดียวกับนายพลเนโรหล่ะ

โซรอน : ฉันก็ไม่รู้ มันเป็นข้อตกลงระหว่างนายพลเตเวียสกับเนโรหน่ะ

ตาร์ก : เออ เอาที่แกสบายใจเลยก็แล้วกัน

บนถนนของแคว้นริงก้า ขบวนของนิโคลัสที่กำลังเดินทางไปยังแคว้นเดลล์ ในตอนนั้นก็มีข่าวใหม่ที่ไม่ค่อยจะดีสำหรับเขา โดยที่ลูกน้องของเขาขี่ม้ามารายงานกับเขาในทันที

“ท่านครับ มีข่าวจากแคว้นเดลล์ครับ”

นิโคลัส : อ้าว มีอะไรก็ว่ามาสิ

“ตอนนี้ทางริงก้าได้ล้อมเมืองหลวงเอาไว้แล้ว ทำให้ตอนนี้มีการย้ายสถานที่ประมูลครับ”

นิโคลัส : อ้าว แล้วพวกเขาจะย้ายไปประมูลที่ไหนหล่ะ

“ท่าเรือเขตชายแดนริงก้าครับ”

นิโคลัส : แบบนี้ก็ดีหน่ะสิ จะได้ใกล้ทางหน่อย รีบหัวขบวนกลับเลย

“นายครับ แบบนี้สงครามจะจบแล้วเหรอครับ”

นิโคลัส : อาจจะใช่ แต่อย่าเพิ่งรีบจบเลย ฉันยังไม่ได้ขายอาวุธให้กับนอร์ดิกเลย

“ถ้างั้น นายจะเอายังไงต่อหล่ะ”

นิโคลัส : รีบไปที่งานประมูลด่วนเลย

ขบวนรถของนิโคลัสรีบเดินทางไปยังสถานที่จัดงานประมูลอาวุธใหม่ในทันที ก่อนที่สงครามจะจบลง ซึ่งอาจจะในเร็วๆนี้

กลับมายังฟิลล์บอน หลังจากที่กองทัพของไซโซและเคจาเข้าล้อมกองทัพของนายพลนอร์ท ทหารโซราบอลในค่ายก็เริ่มระส่ำระส่าย นายพลนอร์ทเก็บข้าวของๆเขาเพื่อที่จะหนีออกจากค่าย ทิ้งทหารนับแสนให้ตายอยู่ในค่ายอย่างไม่ใยดี

นอร์ท : พวกแก เก็บของๆฉันเสร็จหมดหรือยัง

“ครับท่าน แต่ว่าท่านจะหนีไปทางไหนหล่ะครับ”

นอร์ท : ฉันจะหนีไปทางเรือ เข้าแคว้นบาส์กหน่ะ

“แต่ว่า แล้วทหารคนอื่นหล่ะครับท่าน”

นอร์ท : ช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้เอาตัวรอดกันก่อนดีกว่า

นายพลนอร์ทรีบขนของหนีขึ้นเรือที่จอดรออยู่ที่ท่า เขาไปพร้อมกับทหารไม่กี่ร้อยนาย ในขณัที่ปืนใหญ่ระดมยิงใส่พวกเขาอย่างหนักหน่วง

ทางด้านของกลุ่มเคจา พวกเขาระดมยิงใส่ค่ายนายพลนอร์ท จากนั้นพวกเขาก็หยุดยิง เพื่อสั่งให้ทหารเตรียมบุกเข้าไปในค่าย

ซิกนัส : ท่านครับ ตอนนี้ทหารของเราพร้อมจะบุกแล้วครับ

เคจา : เอาหล่ะ เตรียมพร้อมเอาไว้ จับเป็นนายพลนอร์ทเท่านั้น

แต่ในระหว่างนั้นเอง ประตูค่ายของทหารโซราบอลก็เปิดออกมา พร้อมกับทหารโซราบอลที่ถือธงขาวออกมาหาทหารริงก้า ทำเอาทหารริงก้าแปลกใจมากๆ

ไซโซ : อะไรกัน ทำไมพวกมันถึงยอมแพ้ได้เร็วขนาดนี้

เซเลนส์ : ให้ผมสั่งยิงพวกมันได้เลยหรือเปล่าครับ

สการ์เล็ต : หยุดก่อน ฉันจะไปเจรจากับพวกเขาเอง

เคจา : ฉันไปด้วย // สการ์เล็ตกับเคจาขี่ม้าไปยังทหารที่ทิ้งอาวุธยอมแพ้ สการ์เล็ตรู้จักทหารพวกนั้นเป็นอย่างดีจึงเข้าไปพูดกับพวกเขา

สการ์เล็ต : นี่ทุกคน นี่มันเรื่องอะไรกัน

“คุณสการ์เล็ตครับ เรายอมแพ้แล้วครับ”

เคจา : ยอมแพ้ แล้วนายพลนอร์ทตอนนี้อยู่ที่ไหน

“นายพลนอร์ทขึ้นเรือหนีไปแคว้นบาส์กแล้วครับ”

สการ์เล็ต : ถ้างั้นสั่งให้ทุกคนออกมา เอาอาวุธออกมาให้หมดด้วย

ทหารริงก้าเข้าไปเคลียร์พื้นที่ด้านใน ซึ่งทหารโซราบอลยอมแพ้อย่างโดยดี พวกเขายึดได้ทั้งปืนเล็กยาว ปืนกลและปืนใหญ่จำนวนหนึ่ง ซึ่งมีค่ากับพวกเขาเป็นอย่างมาก

สการ์เล็ต : ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาจะยอมแพ้อย่างรวดเร็วขนาดนี้

ไซโซ : ก็นายพลนอร์ทหนีไปแล้วนี่น่า พวกนั้นคงไม่มีกำลังใจจะสู้หล่ะ

ซิกนัส : ว่าแต่ คุณจะเอายังไงต่อดีหล่ะครับ

เคจา : เราจะเคลื่อนพลข้ามแคว้นบาส์กในทันที แล้วรีบบุกประชิดโซราบอลโดยเร็ว

ในตอนนั้นเอง เซเลนส์ก็มารายงานการเคลียร์พื้นที่กับพวกเขา

เซเลนส์ : ท่านครับ เราจับเชลยได้ราวเก้าหมื่นคน บางส่วนหนีข้ามพรมแดนไป และเรายึดอาวุธพวกนั้นมาได้เยอะแยะเลยครับ บางส่วนอยากจะเข้าร่วมทัพกับเราด้วยครับ

ไซโซ : จะดีเหรอ พวกเขาจะไม่ทรยศเราทีหลังงั้นเหรอ

สการ์เล็ต : ไม่หรอกค่ะ ดิฉันจะเป็นหัวหน้าของพวกเขาเอง

เคจา : ยังไงก็รีบจัดการก็แล้วกัน แล้วก็รีบเคลื่อนทัพด่วนเลย

ไซโซ : ผมจะไปตามล่านายพลนอร์ท ช่วยหาเรือรบให้ผมที ผมจะไปตามจับเขาเอง

สการ์เล็ต : น่าจะลองไปดูที่ท่าเรือนะคะ

พวกเขารีบเคลื่อนกำลังประชิดแคว้นบาส์ก เพื่อปิดล้อมโซราบอลเอาไว้แล้วจบสงครามในครั้งนี้ ส่วนไซโซและทหารของเขารีบนำเรือออกติดตามนายพลนอร์ทโดยเร็ว

ที่เมืองหลวงของฟิลล์บอน บ้านของดราโก้ ซึ่งเอเทอร์พาพอลลี่ไปที่บ้านของดราโก้ เพื่อหาที่พักให้เธอ ท่ามกลางความตกใจของคนในบ้าน ที่จู่ๆเอเทอร์พาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน

เอเทอร์ : สวัสดีครับทุกคน คนนี้พอลลี่ เพื่อนผมเองครับ

ดราโก้ : อ้าว สวัสดีจ้ะ ไปไงมาไงหล่ะเนี่ย

แมทธิว : โห เดี๋ยวนี้พาสาวมานอนที่บ้านแล้วเหรอเนี่ย

เอเทอร์ : ไม่ใช่พี่ เธอไม่มีที่พัก ผมเลยจะพาเธอมาพักที่นี่ก่อนหน่ะ

พอลลี่ : สวัสดีนะคะทุกคน ฉันคงไม่รบกวนพวกคุณนะคะ

อาร่า : โอ๊ย ไม่รบกวนอะไรเลยจ้ะ เรายินดีจ้ะลูก

เลออน : นายนี่ก็ตาถึงไม่เบาเลยนะเนี่ย ถ้าเลือกเธอเนี่ย

อาเรียส : ว่าแต่ บ้านของเธออยู่ที่ไหนอย่างงั้นเหรอจ๊ะ

พอลลี่ : บ้านหนูอยู่รูดิว แต่อาศัยที่โซราบอลค่ะ
โคน่า : ว่าแต่ เธอมีญาติอยู่ที่นั่นหรือเปล่าหล่ะจ้ะ

พอลลี่ : มีพ่อกับแม่อยู่หน่ะค่ะ

คาลิมบ่า : ถ้างั้น คงต้องพาเธอกลับไปส่งด้วยแล้วหล่ะ

ดราโก้ : เอาเป็นว่า เธออยู่ที่นี่ไปก่อน รอสงครามสงบแล้วค่อยกลับนะจ๊ะ

เลออน : เออนี่เอเทอร์ นายได้ข่าวพี่ๆเราหรือยังหล่ะ

เอเทอร์ : ยังเลยพี่ ไม่รู้ว่าสงครามมันไปถึงไหนแล้ว

แมทธิว : เฮ้อ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ยังไม่ได้ข่าวเลยเนี่ย

อาเรียส : นี่ ถ้าเกิดเรื่องมันสงบแล้ว เราจะส่งเธอกลับบ้านนะพอลลี่

โคน่า : ใช่ๆ คาลิมบ่า เพื่อนนายทำงานที่ท่าเรือนี่ น่าจะไปส่งเธอได้นะ

คาลิมบ่า : โอเค เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง

อาร่า : แล้วหนูกินอะไรมาหรือยังจ๊ะ เดี๋ยวน้าทำอะไรให้กินเอง

อาร่าพาพอลลี่ไปนั่งที่โต๊ะอาหารเพื่อที่จะทำอะไรให้เธอกินหน่อย

อีกด้านหนึ่งของฟิลล์บอน ในเขตของการสร้างทางรถไฟ เอ็นพาอาเรียมาดูการก่อสร้างที่เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น อาเรียเห็นทางรถไฟที่ก่อสร้างได้อย่างรวดเร็วก็ต้องตกตะลึงไปกับมัน

อาเรีย : โห ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าทางรถไฟจะสร้างได้เร็วขนาดนี้

เอ็น : นี่คือฝีมือของพวกผู้อพยพหน่ะ มีกันเป็นแสนๆคนเลยนะ

อาเรีย : ถ้าเป็นแบบนี้ อีกไม่นานคงจะสร้างตัดผ่านเมืองนี้ได้หน่ะ

ในขณะเดียวกัน คนคุมการก่อสร้างก็มาคุยกับเอ็นในทันที

“คุณคงจะเป็นคุณเอ็นสินะครับ”

เอ็น : ใช่ครับ ผมมาที่นี่เพื่อดูแลการสร้างทางรถไฟหน่ะครับ

“คุณนิโคลัสเล่าให้ผมฟังแล้วครับ เชิญทางนี้เลยครับ”

เขาพาเอ็นและอาเรียไปยังห้องทำงาน ซึ่งในห้องนั้นมีเครื่องส่งโทรเลขอยุ่เครื่องหนึ่ง อาเรียเข้าไปดูทันทีว่าใช้งานได้หรือเปล่า

อาเรีย : คุณมีเครื่องส่งโทรเลขด้วยงั้นเหรอคะ

เอ็น : อ้อครับ แต่มันใช้ไม่ได้แล้วหล่ะครับ

อาเรีย : เดี๋ยวฉันจะลองซ่อมมันดูนะคะ

เอ็น : คุณซ่อมได้ด้วยเหรอครับ

อาเรีย : พอได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะลองซ่อมดูค่ะ // อาเรียหาอุปกรณ์แถวนั้นมาซ่อมเครื่องส่งโทรเลข โดยมีเอ็นคอยมองอยู่

กลับมายังพระราชวังริงก้า คาเนสและเนม่าก็นั่งดื่มด้วยกันจนเริ่มจะเมาทั้งคู่ คาเนสพาเนม่าไปที่ห้องนอนของเธอ ห่มผ้าให้เธอแล้วจะเดินออกไป แต่เนม่าจับมือคาเนสเอาไว้ก่อน

เนม่า : อยู่กับฉันก่อนสิคะคุณคาเนส

คาเนส : คุณเนม่า มันไม่ดีนะครับ ที่เราอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้

เนม่า : ไหนคุณบอกว่าคุณจะอยู่กับฉันยังไงหล่ะคะ

คาเนสขึ้นไปนอนเตียงเดียวกับเธอในทันที จากนั้นก็ลูบหน้าเธอไปด้วย

คาเนส : คุณเนม่า ผมรักคุณนะครับ

เนม่า : คุณคาเนส คุณ…..

คาเนส : ผมไม่อยากจะเก็บไว้อีกแล้ว ผมรักคุณนะครับ

เนม่า : คุณคาเนส ฉันก็รักคุณนะคะ ขอบคุณที่อยู่กับฉัน

ทั้งคู่กำลังจะจูบกันตอนนั้น แต่ทหารมาเคาะประตูหน้าห้องนอนของเนม่า คาเนสจำเป็นต้องไปคุยกับทหารยามด้านหน้าในทันที

คาเนส : คุณหนูกำลังนอนอยู่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ

“มีข้อความจากคุณอาร์เทอร์ เขาอยากให้คุณเนม่าไปสมทบกับเขาที่เดลล์ครับ” ทหารให้ข้อความจากนั้นก็เดินจากไป ส่วนคาเนสก็เดินกลับเข้าไปหาเนม่า

เนม่า : มีอะไรหรือเปล่าคะคุณ

คาเนส : อ้อ คุณอาร์เทอร์ต้องการให้เราไปหาเขาที่แคว้นเดลล์ครับ

เนม่า : เยี่ยมไปเลย ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็ไปกันเลยนะคะ

คาเนส : แต่คืนนี้ เราได้อยู่กันสองคนแล้วนะครับ

คาเนสรุกเข้าไปจูบเนม่า จากนั้นทั้งคู่ก็มีสัมพันธ์อันลึกซึ่งร่วมกัน

กลับมายังริงก้า โอลลี่พาอราชไปหาเมเทอร์นายของเธอเพื่อไปขอกำลังสนับสนุนเรื่องอาวุธ พวกเขาเดินทางมาถึงค่ายชายแดนของริงก้า เธอจะไปขอเข้าพบกับเมเทอร์แต่ทหารยามแถวนั้นห้ามเอาไว้ก่อน

โอลลี่ : ฉันมาหาคุณเมเทอร์ นายหญิงของฉันหน่ะ

“พวกเขาออกจากค่ายนี้ไปแล้วครับ”

โอลลี่ : หะ แล้วพวกเขาไปไหนเหรอคะ

“พวกเขาไปที่แคว้นเดลล์เพื่อโจมตีโซราบอลแล้วครับ”

โอลลี่เดินออกมาพบกับอราชที่รอเธออยู่ด้านนอก

อราช : เป็นยังไงบ้าง เจอนายหญิงของเธอหรือเปล่า

โอลลี่ : เมเทอร์ออกจากค่ายไปที่แคว้นเดลล์แล้ว

อราช : อ้าว ว่าแต่ เราจะไปเจอกับเธอได้ที่ไหนหล่ะ

โอลลี่ : ที่ค่ายทหารในเดลล์ เราต้องรีบไปกันแล้วหล่ะ

อราช : ป่านนี้สงครามจะเป็นยังไงบ้างหล่ะเนี่ย

โอลลี่ : ฉันก็ไม่รู้ ถ้าอยากรู้ก็คงต้องไปดูกันหล่ะ

กลุ่มของอราชเดินทางไปยังค่ายทหารแคว้นเดลล์ เพื่อที่จะตามหาเมเทอร์ ขอกำลังสนับสนุนทางอาวุธกับเธอ

กลับมายังค่ายทหารในแคว้นเดลล์ หลังจากที่มาร์ธิวพาเอ็ดเวิร์ดย้ายที่คุมขังไปยังค่ายทหารใหม่ของริงก้า พวกเขาเดินทางมาเรื่อยๆจนถึงค่าย หลังจากนั้นก็มีการส่งตัวนักโทษเข้าไปยังคุกแห่งใหม่ ในขณะเดียวกัน มาร์ธิวดันไปเจอกับเมเทอร์ น้องสาวของเธอที่อยู่ที่ค่ายพร้อมกับคนอื่นๆ

เมเทอร์ : พี่มาร์ธิว มาทำอะไรที่นี่คะ แล้วคนอื่นๆหล่ะคะ

มาร์ธิว : อ้อ พี่มาส่งเพื่อนพี่หน่ะ น้องๆคนอื่นไปเที่ยวที่ฟิลล์บอนอยู่หน่ะ

เอ็ดเวิร์ด : ในที่สุดก็มาเจอคนที่คุ้นเคยสินะเนี่ย
เมเทอร์ : หนูมาช่วยคุณนอร์ดิกรบกับพวกโซราบอลค่ะ

เอ็ดเวิร์ด : การรบ งั้นเหรอ ตอนนี้การรบเป็นยังไงบ้างหล่ะ

เมเทอร์ : ทหารริงก้ากำลังรุกไล่โซราบอลกลับออกไปจากแคว้นเดลล์แล้วค่ะ

มาร์ธิว : แปลว่า มันจะจบลงแล้วสินะเนี่ย

เอ็ดเวิร์ด : ตอนนี้นายพลเนโรเป็นยังไงบ้างหล่ะครับ

เมเทอร์ : ตอนนี้เขาปิดตัวเองอยู่ในค่าย เรากำลังจะเข้าล้อมเข้าเร็วๆนี้

มาร์ธิว : ฉันว่า ฉันจะไปคุยกับคุณนอร์ดิก ให้นายอยู่ห้องขังดีๆหน่อยหน่ะ

เอ็ดเวิร์ด : ฉันไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากนายเลยนะ

มาร์ธิว : นายต้องขอ ฉันเป็นห่วงนายนะ

เอ็ดเวิร์ด : ยังไงก็ขอบใจนายมากเลยนะ

มาร์ธิว : แล้วฉันจะเยี่ยมนายบ่อยๆก็แล้วกันนะ

เอ็ดเวิร์ด : มาสิ ฉันจะรอต้อนรับนายอย่างดีเลย

กลับมายังบ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่งที่แคว้นบาส์ก ซึ่งตระกูลของของนายพลเนโรใช้มันเป็นบ้านพักตากอากาศมานาน มาร์ธ่า ซาร่าและซิลเวียร์มาพักผ่อนกันอย่างสุขสำราญ โดยที่พวกเธอใช้เวลาร่วมกัน ทั้งทำอาหารและนั่งพักอยู่ริมทะเล แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน คนของมาร์ธ่าก็เดินมารายงานข่าวกับเธอในทันที

“นายหญิงครับ มีข่าวการรบมาครับ”

มาร์ธ่า : มีอะไรกันหล่ะ ว่ามาสิ

“ตอนนี้ทหารริงก้าเข้าประชิดชายแดนแคว้นบาส์ก นายพลนอร์ทเพิ่งจะหนีไปไม่นานมานี่ครับ”

ซาร่า : หะ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเร็วขนาดนี้ แล้วมีอะไรอีกมั้ย

“ทางด้านกองทัพของนายพลเนโร เขากำลังโดนพวกโซราบอลปิดล้อมอยู่ครับ”

ซิลเวียร์ : แสดงว่า สงครามครั้งนี้กำลังจะจบลงแล้วสินะ

มาร์ธ่า : ฉันหวังว่านอร์ดิกจะไม่ทำอะไรเนโรนะ

ซาร่า : หนูว่า เราน่าจะร่นระยะเวลาอยู่ที่นี่นะคะ

ซิลเวียร์ : ใช่ค่ะ สงครามกำลังใกล้เข้ามานะคะ

มาร์ธ่า : แม่ว่า คนของนอร์ดิกคงจะไม่ทำอะไรแม่หรอกนะ

ในขณะเดียวกัน เสียงปืนใหญ่ก็ดังเข้ามาเรื่อยๆ ทำเอาคนใช้ของมาร์ธ่าเริ่มจะหวาดกลัวกันไปทั่ว

ซาร่า : แม่คะ ฟังเสียงปืนใหญ่สิคะ ดังเข้ามาใกล้ทุกวัน

ซิลเวียร์ : ใช่ค่ะ ฉันว่าเราควรจะไปจากที่นี่พรุ่งนี้ได้ยิ่งดีนะคะ

มาร์ธ่า : ได้ ถ้าอย่างงั้น พรุ่งนี้ให้รีบเก็บของ กลับโซราบอลในทันทีเลย

กลับมายังเมืองหลวงแคว้นเดลล์ นายพลเนโรและคูเปอร์กำลังวางแผนของเขาเพื่อจู่โจมทหารริงก้ากลับไป เขาพยายามหากองทัพที่อ่อนแอที่สุดเพื่อที่จะโจมตีเข้าไป

เนโร : กองทัพริงก้าเข้าล้อมมันเราที่ไหนบ้างล่ะ

คูเปอร์ : แทบจะทุกเขตเลยครับ ตอนนี้พวกเขาตั้งแนวปืนใหญ่เตรียมยิงเราแล้วครับ

เนโร : เราน่าจะบุกสายฟ้าแลบในเขตนี้ พวกมันน่าจะอ่อนแอนที่สุดแล้ว

คูเปอร์ : ผมเห็นด้วยครับ ทหารม้าของเราน่าจะพอฝ่ามันได้

เนโร : แต่ว่า ทหารของเราตอนนี้เป็นยังไงบ้างหล่ะ

คูเปอร์ : ตอนนี้ย่ำแย่มากแล้วครับ พวกเขาแทบจะไม่มีกำลังใจออกรบเลยครับ

เนโร : ทหารของเราเหลือมากแค่ไหนกันหล่ะ

คูเปอร์ : ทั้งหมดที่มีอยู่สองแสนคนครับ แต่มีคนเจ็บเกือบครึ่ง แถมที่เหลือก็ไม่กล้าออกรบแล้วครับ

ในขณะเดียวกัน มีทหารนายหนึ่งเข้ามารายงานเรื่องกับนายพลเนโร

“ท่านนายพลครับ นายพลจอร์จและราชนาวีจักรวรรดิอังกฤษมาขอพบครับ”

ในตอนนั้นเอง นายพลจอร์จก็เดินเข้ามาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ท่ามกลางสายตาของเนโรและคูเปอร์

จอร์จ : จะไม่เอาชามาเสิร์ฟผมหน่อยเหรอครับ

คูเปอร์ : สวัสดีครับท่านนายพล เดี๋ยวผมจะเอาชามาให้ก็แล้วกัน

จอร์จ : ว่าแต่ นายพลโซรอนหายไปไหนกันหล่ะเนี่ย

เนโร : โซรอนเป็นน้องชายผม ผมเป็นแม่ทัพใหญ่ที่นี่ ท่านมีธุระอะไร

จอร์จ : อ้อๆ ท่านแม่ทัพ เราเป็นพันธมิตรกันนะครับ

เนโร : คุณมาช่วยโซรอนตั้งแต่เมื่อไหร่

จอร์จ : ก็ได้ซักพักแล้วครับ ว่าแต่ ตอนนี้ท่านจะไม่ทำอะไรหน่อยเลยเหรอครับ

เนโร : ผมกำลังทำอยู่ หรือว่าท่านมีแผนที่ดีกว่านี้กันหล่ะ

ในขณะเดียวกัน มีทหารนายหนึ่งเดินเข้ามารายงานเรื่องสถานการณ์ที่ฟิลล์บอนกับเขา

“ท่านครับ มีข่าวจากฟิลล์บอนครับ”

เนโร : เออใช่ นายพลนอร์ทโจมตีไปถึงไหนแล้วเนี่ย

“นายพลนอร์ทโดนทหารริงก้าปิดล้อม พวกโซราบอลกำลังจะเข้าโจมตีแคว้นบาส์กแล้วครับ”

เนโร : หะ แล้วตอนนี้นายพลนอร์ทหายไปไหนแล้วหล่ะ

“นายพลนอร์ทหนีมาได้ครับ” คูเปอร์ที่เพิ่งมาได้ยินเหตุการณ์ก็ถึงกับตกตะลึงในทันที

คูเปอร์ : ท่านครับ เราต้องรีบถอยกลับไปโซราบอลด่วนเลยนะครับ

เนโร : ไม่ เราจะไม่ยอมถอยเด็ดขาด

คูเปอร์ : แต่ว่า ถ้าพวกริงก้ายึดแคว้นบาส์กได้เมื่อไหร่ พวกนั้นอาจจะยึดโซราบอลได้โดยเร็วนะครับ

เนโร : บัดซบ จะให้ฉันกลับโซราบอลอย่างงั้นเหรอ

คูเปอร์ : อย่างน้อยก็ยังรักษาทหารไว้ได้นะครับท่าน

จอร์จ : นี่มันเรื่องอะไรกัน อธิบายผมได้หรือเปล่า

เนโรกำมือแน่น ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ได้แต่กัดฟันกล้ำกลืนกับความอัปยศในครั้งนี้

กลับมายังทะเลอาณาเขตของแคว้นเดลล์ เรือปืนของแอนตาร์กติกยิงถล่มใส่ทหารโซราบอลอย่างหนัก ทำเอาทหารโซราบอลเริ่มระส่ำระส่าย แต่ในระหว่างนั้นเอง เธอได้รับข้อความมาจากทางริงก้า ขอเชิญเธอไปพบกับพวกเขา

“ท่านครับ มีข้อความจากผู้นำริงก้าให้ไปพบหน่ะครับ”

แอนตาร์กติก : ขอพบฉันอย่างงั้นเหรอ คุณนอร์ดิก

“คงจะเป็นเรื่องที่เราโจมตีพวกเดลล์และโซราบอลหน่ะครับ”

แอนตาร์กติก : ฉันเข้าใจหล่ะ ว่าแต่ สถานการณ์สงครามเป็นยังไงบ้างหล่ะ

“ทางเราได้ข่าวมาว่าพวกโซราบอลกำลังถอยร่นครับ”

แอนตาร์กติก : ดีมาก ตอนนี้ทางริงก้ากำลังทำอะไรอยู่หล่ะ

“พวกเขากำลังเตรียมขับไล่ทหารโซราบอลกลับไปครับ”

แอนตาร์กติก : โอเค สั่งให้ปืนใหญ่หยุดยิง แล้วให้กองเรือของเราเคลื่อนขึ้นฝั่ง

“ครับ ว่าแต่เราจะเทียบท่าที่ไหนดีครับ”

แอนตาร์กติก : มีท่าเรืออยู่แถวค่ายทหารริงก้า เราจะรีบไปสมทบกับพวกเขาในทันที

กองเรือของแอนตาร์กติกหยุดรบ จากนั้นก็เคลื่อนไปเทียบท่าเพื่อสมทบกับทหารริงก้าต่อไป

ที่ริงก้า เขตเช่าของรัสเซีย หลังจากที่โทมารอฟรักษาตัวได้ไม่นาน เขาก็ได้ข่าวจากสายของเขามาว่าจะมีการส่งมอบอาวุธที่กลุ่มโจรขโมยมาได้ ส่งให้กับอเล็กซ์สกี้

โทมารอฟ : ให้ทหารของเราเตรียมพร้อม เราจะออกตามล่าพวกมันเดี๋ยวนี้หล่ะ

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีคำสั่งมาใหม่ ให้โทมารอฟนั่งเรือไปยังแคว้นเดลล์ ทำเอาโทมารอฟถึงกับสงสัย

โทมารอฟ : นี่มันอะไรกันครับเนี่ย

“มีคำสั่งด่วนให้คุณนั่งเรือไปแคว้นเดลล์เดี๋ยวนี้เลย พร้อมกับกองเรือปืนของคุณด้วย”

โทมารอฟ : อะไรกัน ผมกำลังจะไปจับตัวอเล็กซ์สกี้อยู่นะ

“เลิกคิดถึงเขาก่อน นี่เป็นคำสั่งมาจากทางมอสโควเลยนะ”

โทมารอฟ : พวกคุณกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

“คุณไม่ต้องห่วง จะมีคนจัดการแทนคุณเอง”

โทมารอฟ : ก็ได้ แต่อย่าให้ผมรู้ก็แล้วกัน ผมจะลากไส้พวกคุณออกมาให้หมดเลย // จากนั้นโทมารอฟก็เดินออกไปอย่าหัวเสีย โดยที่มีลูกน้องของเขาตามไปด้วย

“ท่านครับ แล้วแบบนี้จะเอายังไงกันต่อครับ”
โทมารอฟ : จะเอายังไงหล่ะ ก็ไปเตรียมเรือเพื่ออกเดินทางสิ

กลับมายังฟิลล์บอน อี้ชิงและเจ้าเหวินกำลังรอคนของอเล็กซ์สกี้มารับของที่ขโมยมาได้ ซึ่งพวกเขารอนานมาก แต่ก็เข้าใจเนื่องจากว่าระยะทางจากฟิลล์บอนถึงบาส์กค่อนข้างไกลและทุรกันดาน

เจ้าเหวิน : พวกฝรั่งนั่นยังไม่มากันอีกเหรอเนี่ย

อี้ชิง : คงจะยังหน่ะ เดินทางไม่ใช่ใกล้ๆนะจ๊ะ

เจ้าเหวิน : ได้ยินว่าพวกริงก้ากำลังสร้างทางรถไฟนี่

อี้ชิง : จริงด้วย ท่าทางการคมนาคมแถบนี้จะดีขึ้น ฉันจะได้มาทำธุรกิจที่นี่ด้วย

เจ้าเหวิน : หัวการค้าดีจริงๆนะเธอเนี่ย

อี้ชิง : พูดถึงริงก้า ได้ยินว่าหล่อมาก ฉันอยากจะเห็นตัวจริงซะแล้วเนี่ย

เจ้าเหวิน : ทำไมต้องเข้าเรื่องผู้ชายตลอดเลยเนี่ย

อี้ชิง : พูดไม่ได้หรือไง ว่าแต่ เสบียงของเราจะอยู่ได้กี่วันกันหล่ะ

เจ้าเหวิน : ทั้งอาหารและน้ำดื่มที่มี น่าจะสามวันได้

อี้ชิง : เข้าใจหล่ะ ถ้าครบสามวันแล้วพวกนั้นไม่มา ก็ยุติการค้ากันได้เลย

เจ้าเหวิน : เข้าใจหล่ะ

กลับมายังแคว้นเดลล์ ซึ่งในขณะนั้นสงครามกำลังปะทุอย่างหนัก แพททรีเซียตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อไปยังค่ายทหารของริงก้า ติดต่อกับนอร์ดิก เพื่อจะเตือนเขาว่าพ่อของเธอกำลังจะทำอะไรต่อจากนี้ เธอเรียกรถม้าคันหนึ่งให้ไปส่งที่ค่ายทหารของริงก้า เมื่อเธอไปถึง เธอพยายามติดต่อนายทหารคนหนึ่ง เพื่อขอเข้าพบกับนอร์ดิก

“ฉันมาขอพบกับผู้นำริงก้าค่ะ”

“สักครู่ครับ เดี๋ยวผมจะลองพาคุณไปนะครับ”

ทหารคนนั้นพาแพททรีเซียไปหานอร์ดิก ซึ่งในตอนนั้นนอร์ดิกกำลังเตรียมพร้อมออกสู้ศึก

“ท่านผู้นำครับ มีสุภาพสตรีท่านนี้มาขอพบครับ” แพททรีเซียเห็นนอร์ดิกในชุดทหารที่ดูองอาจ ทำเอาเธอตกหลุมรักเขาขึ้นมาในทันที

นอร์ดิก : คุณครับมีอะไรหรือเปล่าครับ เชิญนั่งก่อนได้นะครับ

แพททรีเซีย : อ้อ ค่ะ

นอร์ดิก : ว่าแต่ คุณมีธุระอะไรถึงมาพบผมหล่ะ

แพททรีเซีย : พ่อของฉัน นายพลจอร์จให้กองเรือจักรวรรดิอังกฤษ กำลังจะทำสงครามกับคุณหน่ะค่ะ

นอร์ดิก : นี่ ทางอังกฤษมาเข้าร่วมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

แพททรีเซีย : เป็นการตัดสินใจของพ่อฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับทางอังกฤษค่ะ

นอร์ดิก : แล้วทำไมท่านนายพลต้องทำแบบนี้กันนะ

แพททรีเซีย : เขาลงทุนกับสงครามนี้ไว้มาก เขาไม่มีทางยอมง่ายๆค่ะ

นอร์ดิก : แต่ช่างมันเถอะครับ ไม่ว่าจะประเทศไหน ผมก็พร้อมสู้เสมอหล่ะ ตอนนี้ผมกำลังจะไปสู้กับพวกนั้นแล้ว คุณจะพักก่อนก็ได้นะครับ ส่วนผมขอตัวก่อนหล่ะ

นอร์ดิกใส่ชุดและเดินออกไป ปล่อยให้แพททรีเซียใจลอยอยู่ตรงนั้น

และอีกด้านหนึ่งของค่าย นายพลอาร์เทอร์กำลังเกณฑ์พลเพื่อจู่โจมทหารโซราบอล ระหว่างที่เขากำลังตรวจทหาร จู่ๆก็มีชายลึกลับคนหนึ่งขี่ม้าเข้ามาหานายพลอาร์เทอร์ ฝ่าทหารของอาร์เทอร์เข้ามา นายพลอาร์เทอร์สงสัยจึงเข้าไปถามเขาด้วยตัวเอง

อาร์เทอร์ : คุณเป็นใคร ทำไมถึงมาที่นี่

โอเมก้า : ผมเป็นสมาชิกกลุ่มลับ ที่เคยมาคุยกับนายน้อยของคุณหน่ะ

อาร์เทอร์ : ว่าแต่ คุณมาทำอะไรที่นี่หล่ะ

โอเมก้า : เราต้องการการสนับสนุนทางด้านอาวุธหน่ะ

อาร์เทอร์ : ถ้าเรื่องนี้คงต้องถามนายน้อยนอร์ดิกหน่ะ

โอเมก้า : ว่าแต่ พวกคุณกำลังจะไปที่ไหนกันเหรอ

อาร์เทอร์ : เรากำลังจะโจมตีพวกโซราบอลหน่ะ ไม่รู้ว่าสงครามนี้จะจบยังไงนะ

โอเมก้า : ผมเข้าใจนะ

อาร์เทอร์ : เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้ให้ก็แล้วกัน คุณรอที่นี่ก่อนก็ได้นะ

ทางด้านของแมทธิว เขากับเพื่อนใหม่ของเขายังคงเดินทางผ่านฟิลล์บอนไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะไปรับอาวุธที่กลุ่มโจรจีนขโมยมาได้ พวกเขาเร่งขบวนอย่างสุดขีดเพื่อที่จะทำงานให้เสร็จไป

แมทธิว : เออนี่ เมื่อไหร่เราจะถึงซะทีหล่ะเนี่ย

คอสกาย่า : เท่าที่ดูนะ เย็นนี้น่าจะถึงนั้นแหละ

แมทธิว : ก็ต้องรับหน่อยหล่ะ ฉันอยากกลับไปนอนใจจะขาด

คอสกาย่า : เหมือนกัน ฉันว่าถ้าเสร็จงาน จะไปหาเหล้ากินหน่ะ

แมทธิว : ก็ดีนะ ว่าแต่ คนที่เห็นมาคุยกับคุณอเล็กซ์สกี้ ที่เป็นทหารอังกฤษหน่ะ

คอสกาย่า : อ้อ นายพลแม็กกี้ เราค้าขายด้วยกันมาซักพักแล้วหล่ะ

แมทธิว : งั้นเหรอ ไม่ยักรู้ว่าพวกนายค้าขายกับพวกนายทหารด้วย

คอสกาย่า : แน่นอน เราขายหมด เหล้า ปืนเถื่อน แล้วก็อีกหลายอย่างหน่ะ

แมทธิว : เข้าใจหล่ะ ฉันของีบซักพักนึงนะ

แมทธิวรีบเก็บข้อมูลที่เข้าได้มา ซึ่งนั่นก็คือนายพลแม็กกี้ติดต่อกับกลุ่มก่อการร้ายรัสเซีย แต่ว่าเขามีจุดประสงค์อะไรกันแน่ แมทธิวได้แต่นอนคิด เขาคงต้องได้คำตอบในซักวันหล่ะ

กลับมายังชายแดนแคว้นบาส์ก สกายและอาร์เมอร์กำลังเคลื่อนทัพเพื่อเข้าช่วยเหลือกองทัพของนายพลนอร์ท แต่ระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทัพ มีทหารนายหนึ่งวิ่งหนีมาจากแคว้นฟิลล์บอนโดยไม่มีอาวุธอะไรเหลืออยู่เลย สกายและอาร์มเมอร์สงสัยจึงเข้าไปถามทหารคนนั้น

สกาย : นี่ ทหาร มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่มีอาวุธมาด้วยหล่ะ // ทหารคนนั้นเหนื่อยจึงยังไม่ตอบอะไร

อาร์มเมอร์ : ใจเย็นทหาร ค่อยๆพัก หายใจก่อน แล้วค่อยๆพูดก็ได้

“ทหารริงก้ากำลังบุกมา ค่ายเราแตก ในตอนนั้นผมเห็นนายพลนอร์ทหนีไปแล้ว ทหารริงก้าจับพวกเรานับแสนคนไป สงครามจบแล้ว”

สกาย : ใจเย็น ทหาร อาวุธในมือเรายังมี มันยังไม่จบ

อาร์มเมอร์ : ตอนนี้พวกนั้นมีทหารอยู่เท่าไหร่หล่ะ

“มีราวๆเกือบสองแสนคนได้ครับ”

อาร์มเมอร์ : หะ สองแสน นี่นายล้อฉันเล่นใช่หรือเปล่าเนี่ย

สกาย : สองแสน พวกเรามีแค่สามหมื่นกว่าๆเองนะ

อาร์มเมอร์ : ถ้าเราไปต่อ เราตายแน่ เราจะเอายังไงต่อดีหล่ะ

สกาย : นายพลนอร์ทก็หนีไปแล้วด้วย ฉันว่า เรากลับไปประจำการต่อบาส์กต่อดีกว่า

“ท่านครับ ท่านต้องรีบหนีเดี๋ยวนี้ พวกริงก้ากำลังจะมานะครับ”

อาร์มเมอร์ : เอาหล่ะทหาร ไปพักก่อน สั่งทหารของเรา ให้ถอยกลับไปที่บาส์กโดยด่วนเลย

กลับมายังเกาะบ้านของโรส หลังจากที่สามคนกลับมาถึง พวกเธอก็รีบกลับบ้านของโรสเพื่อพักผ่อน ในตอนนั้นเองพ่อแม่ของโรสก็ออกมาต้อนรับพวกเธอ

“โรสลูก เป็นยังไงบ้างลูก”

โรส : ค่ะแม่ หนูปลอดภัยดีค่ะ เพื่อนหนูก็ปลอดภัยดี

“ว่าแต่ ชาวบ้านที่เหลือไปไหนกันหมดหล่ะ”

โรส : บางคนก็ยังโดนจับ บางคนก็ถูกโจรสลัดพาหนีออกมาได้ค่ะ

เมด : แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนนี้พวกโซราบอลกำลังถอยร่นแล้วค่ะ

แพท : ได้ยินว่าทหารริงก้ากำลังจะเข้ามาบาส์กแล้วนะคะ

“แม่ว่า พวกลูกๆพากันไปพักก่อนดีกว่านะ”

พวกเธอทั้งสามคนไปพักผ่อนกันที่กระท่อมของพวกเธอ จากนั้นพวกเธอก็นั่งคุยกันต่อ

โรส : ว่าแต่ สองหนุ่มของเธอจะเป็นยังไงบ้างหล่ะตอนนี้

เมด : นั่นสิ ได้ยินว่าพวกเขาทั้งคู่จะไปรบกับริงก้าแล้วนี่

แพท : ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรอดกลับมาหรือเปล่านะ ฉันคิดถึงเขาจัง

และที่เกาะวอลล์พี ลอเรนซ์นำชาวบ้านบางส่วนไปส่งที่เกาะแห่งนั้น ชาวบ้านเมื่อได้กลับบ้านก็รีบกลับไปเจอหน้าครอบครัวและคนที่รัก

ลอเรนซ์ : เดี๋ยวบอกชาวบ้านให้รู้ด้วยนะ ว่าให้ซ่อนตัวซักพักก่อน อย่าเพิ่งทำอะไร

“แต่ว่า ถ้าพวกโซราบอลมันตามล่าเราจะทำยังไงครับ”

ลอเรนซ์ : ฉันว่านะ พวกนั้นคงจะไม่มีเวลามาตามล่าเราหรอก

ในระหว่างนั้นเอง กลุ่มชาวบ้านบางส่วนก็มาขอเข้าร่วมกับลอเรนซ์ ซึ่งเธอก็ไม่ทราบเช่นกันว่าทำไม

“นายหญิงครับ เราขอเข้าร่วมเป็นโจรสลัดด้วยครับ”

ลอเรนซ์ : ทำไมหล่ะคะ พวกคุณจะมาเป็นโจรทำไม

“เราต้องการปกป้องตัวเองจากพวกนายทาสต่างชาติ และพวกโซราบอลที่ช่วยอะไรเราไม่ได้ครับ”

ลอเรนซ์ : ฉันเข้าใจความรู้สึกของพวกคุณทุกคนนะคะ

“พวกเราไม่อยากโดนพวกต่างชาติจับเราไปขายเป็นทาสอีกแล้วนะครับ”

ลอเรนซ์ : เอาหล่ะ ฉันจะรับพวกคุณไว้ก่อน รอดูจนกว่าสถานการณ์จะดีขึ้นนะคะ

ลอเรนซ์พาชาวบ้านบางส่วนไปเข้าร่วมกับกลุ่มโจรสลัด โดยที่เธอไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก

กลับมายังเมืองหลวงของแคว้นเดลล์ หลังจากที่ทหารริงก้ากระหน่ำยิงปืนใหญ่เข้าแนวรับของโซราบอล จากนั้นกองทัพของนอร์ดิกก็มาล้อมเมืองเตรียมบุกเข้าไปจับนายพลเนโรด้านใน

ซอล : ฟีนด์ นายนำกำลังพลไปปิดทางหนีพวกมันเอาไว้นะ

ฟีนด์ : ได้เลย ฉันพอจะรู้ว่าพวกมันจะหนีไปทางไหน

เมเทอร์ : นี่ ว่าแต่ เอลิซ่าเธอหายไปไหนกันหล่ะเนี่ย

เฟรย์อา : ไม่รู้สิ เธอคงพักผ่อนอยู่แถวนี้หล่ะมั้ง

นอร์ดิก : คุณอาร์เทอร์ครับ เตรียมส่งสัญยาณบุกทันทีนะครับ

แต่ในระหว่างนั้นเอง ก็มีชาวแคว้นเดลล์บางส่วนในเมืองเดินออกมาจากประตู ทหารริงก้าเกือบยิงแต่นอร์ดิกห้ามเอาไว้ก่อน นอร์ดิกรีบขี่ม้าไปดูว่าชาวบ้านพวกนั้นจะทำอะไร

“ได้โปรด อย่ายิงเลยครับท่าน พวกเรายอมแล้ว”

นอร์ดิก : ผมไม่ทำอะไรพวกคุณหรอกครับ ว่าแต่ทหารโซราบอลอยู่ไหนหล่ะครับ

“พวกนั้นถอนทัพแล้วทิ้งเมืองไปแล้วครับ”

อาร์เทอร์ : ว่าไงนะ พวกนั้นถอนทัพไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“เมื่อชั่วโมงที่แล้วครับ พวกเขารีบหนีกลับโซราบอลไป ได้ยินว่าตอนนี้พวกเขาบุกแคว้นบาส์กครับ”

นอร์ดิก : ดูเหมือนว่าไซโซกับเคจาจะไปถึงที่นั่นแล้วนะเนี่ย สั่งทหารของเราไปตรวจสอบในเมืองโดยด่วนเลย

ทหารริงก้านำกำลังพลบุกเข้าไปในเมือง เพื่อตรวจสอบว่าทหารโซราบอลยังอยู่ในเมืองหรือไม่

===================================================================

พวกโซราบอลถอยทัพกลับไปแล้ว นอร์ดิกจะทำอย่างไรต่อไป ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยนะครับ
ผมมีนิยายเรื่องใหม่ครัช จะมาจริงๆจังๆหลังจากเรื่องนี้จบครับ ซึ่งน่าจะอีกไม่นาน

http://writer.dek-d.com/shinobinon/writer/view.php?id=1910606

อย่าลืมไปสมัครกันเน้อ