The Gang Society - เด็กเถื่อนในเมืองคนบาป

ลำดับตอนที่ #6 : เดิมพัน

เช้าวันต่อมา พวกหลังจากที่พวกเด็กๆทำกิจวัตรของตัวเองเสร็จสิ้น พวกเขาก็มารวมตัวกันที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ของเขา

นากะ : ช้ากันจริงๆนะพวกนาย

โทจัง : ทำไงได้หล่ะ ปลุกโซเซียตั้งนานไม่ยอมตื่นซะที

โซเซีย : เมื่อคืนมีเกมใหม่ออกมาหน่ะ เลยเล่นเพลินไปหน่อย

โอ๊ค : เออใช่ แล้วเจ้าโลกินหายไปไหนหน่ะ

โลกินออกมาในสภาพที่แต่งตัวจัดเต็ม ทำเอาทุกคนแทบอึ้ง

โลกิน : สวัสดีจ้าทุกๆคน พวกนายมากันครบแล้วเหรอ

นากะ : ยังหรอก ยังเหลือเวร่ากับฮานเขานะ ไม่รู้ตอนนี้มาหรือยัง

ระหว่างนั้นเอง ฮานก็ขับรถมาพร้อมกับเวร่าที่อยู่บนรถด้วย จากนั้นฮานก็มารับทุกคน

ฮาน : มาเร็วกันจังเลยนะทุกคนเนี่ย

โลกิน : แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย

เวร่า : ฉันกำลังจะมาหานาย แต่ฮานเขามาเจอก่อนเลยรับฉันขึ้นมา

โอ๊ค : อย่าเสียเวลาเลย เรารีบไปกันดีกว่า

พวกเขารีบขึ้นรถกัน เพื่อรีบไปงานเทศกาลที่กำลังจะเกิดขึ้น

ฮาน : โอ๊ค นายมานั่งกับฉันสิ

โอ๊ค : ได้เลย เราไปกันดีกว่า

พวกเขารีบบึ้งรถไปที่งานในทันที และในช่วงเวลาเดียวกัน ทริชก็กำลังเดินไปที่งานเทศกาลนั้นอยู่พอดีเลย แซคขับรถผ่านมาพอดีเลยชวนเธอไปด้วยกัน

แซค : ทริช เธอจะไปงานเทศกาลใช่หรือเปล่า เดี๋ยวฉันไปส่งนะ

ทริช : แล้วเธอไม่เข้าเวรงั้นเหรอ

แซค : ฉันต้องไปประจำที่งานนั้นพอดีหน่ะ ไปกับฉันนะ

ทริช : ได้สิ // จากนั้นเธอก็ขึ้นรถตำรวจของแซคไปที่งานนั้น

ที่งานเทศกาลกลางแจงนี้ มีผู้คนมากมายมาคอยเฉลิมฉลองกัน เสียงเพลงดังขึ้นทุกขณะ ระหว่างนั้นเอง นากะก็ดันไปเจอเพื่อนเก่าของตัวเองพอดี

นากะ : เฮ้ย ซื่อหง นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

ซื่อหง : อ้อ ฉันหนีคดีที่เมืองจีนมาหน่ะสิ

นากะ : ไอ้บ้าเอ้ย แล้วแกก็ไม่ติดต่อฉันมาเลยนะเนี่ย

และในตอนนั้นเอง ก็มีชายหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งเดินเข้ามาแกล้งชนโซเซีย จากนั้นเขาก็ส่งสายตาหวานให้โซเซียอีก

“อุ๊ย ขอโทษนะครับที่ชนคุณหน่ะ”

“ออก้า นี่นาย” โซเซียจะต่อยออก้า แต่ออก้าจับหมัดได้แล้วรุกเข้าหาโซเซีย

“ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยหล่ะครับ” ออก้าทำตาหวานใส่ ทำเอาคนอื่นๆอยากจะเข้าไปต่อย แต่ออก้าห้ามไว้ก่อน

ออก้า : ใจเย็นครับ ผมไม่ได้มาร้าย แต่ผมมา ให้โซเซียพูดดีกว่า

โซเซีย : นายมาที่นี่ได้ไงเนี่ย เฮ้อ ปล่อยฉันก่อนได้มั้ย

ออก้าปล่อยโซเซีย จากนั้นพวกเขาก็นึกได้ว่า แยกย้ายไปดินเล่นดีกว่า

นากะ : ฉันจะไปทางนั้นนะ หาอะไรกินหน่อย // จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไป

คนอื่นๆไปนั่งรอรวมกันอยู่ที่ลานที่นั่งสำหรับพักผ่อน เพื่อรอนากะไปซื้ออะไรมาให้ทาน

ฮาน : ตรงนั้นมีอะไรให้เล่นด้วยอ่ะ ไปด้วยกันมั้ย

โอ๊ค : ไม่อ่ะ ฉันหิวอ่ะเพื่อน ตอนนี้รอนากะเอาอะไรมาให้กินอยู่หน่ะ

ออก้า : งั้นฉันกินกับนายด้วยนะ ฉันเลี้ยงนายเอง

โซเซีย : นี่ ฉันก็มีเงินนะ ไม่ได้จนขนาดนั้นนี่

โทจัง : แล้วนี่นากะเขาหายไปนานจังเลยนะเนี่ย

โลกิน : นั่นสิ ให้ฉันไปตามดีกว่ามั้ย

เวร่า : ไม่ต้องหรอก ก็ดูสิ เขาต้องซื้ออะไรให้พวกเรากินตั้งหลายชีวิตเนี่ย

ซื่อหง : แล้วพวกนายรู้จักกับนากะเขาได้ไงเนี่ย

โทจัง : ก็ไม่มีอะไรหรอก เราเรียนที่เดียวกันหน่ะ

ระหว่างนั้นเอง ก็มีผู้หญิงสองคนไปมีเรื่องกับแก๊งค์คนดำแถวนั้น ทำเอาทุกสายตาต้องหยุดมอง

“เฮ้ย อีหนู แกมาซ่าผิดที่แล้วนะ”

“ก็พวกแกมาแกล้งเด็กก่อนทำไมหล่ะ”

“นั้นไม่ใช่เรื่องของแก ฉันมาก่อนฉันก็ต้องได้ก่อนสิ”

ระหว่างนั้นเอง ชายอีกคนหนึ่งก็เดินเข้ามาขวางทันที

“เฮ้ย พวกแกจะทำอะไรเพื่อนฉันวะ”

“ก็เพื่อนมึงมาเสือกอะไรด้วยหล่ะ หรือจะเอาห่ะไอ้งั่ง”

“เอางั้นก็ได้” มันต่อยหน้าแก๊งค์คนดำพวกนั้น แต่พวกคนดำมีเยอะกว่าเลยรุมกระทืบชายคนนั้น ซื่อหงทนไม่ไหวเลยวิ่งเข้าไปกระโดดเตะหน้ามันคนหนึ่ง จนทำให้พวกมันมองซื่อหงเป็นตาเดียว

“มึงเสือกอะไรด้วยวะไอ้ยุ่น”

“แค่ไม่ชอบเห็นหมาหมู่เว้ย” จากนั้นพวกมันก็ช่วยกันเข้าเล่นงานซื่อหง จนคนอื่นๆในกลุ่มก็เข้าร่วมการตะลุมบอนด้วย

ระหว่างนั้นเอา นากะที่เพิ่งไปซื้ออะไรมาให้ทุกคนกินอยู่ ก็เห็นเพื่อนๆเขากำลังต่อยกับแก๊งค์คนดำอย่างเมามันส์ นากะเลยเข้าไปผสมโรงช่วยด้วย

แซค : เป็นไง อร่อยมั้ย พิซซ่าร้านนี้

ทริช : อร่อยสิ ขอบใจนะที่นายซื้อให้ฉันหน่ะ

ระหว่างนั้นเอง แซคก็เห็นคนกำลังกระทืบกันอยู่ แซคเลยให้ทริชไปหลบอยู่หลังเขา ส่วนตัวเขาก็โทรเรียกกำลังเสริมทันที

“02 เรียกศูนย์ๆ ขณะนี้มีเด็กวัยรุ่นตีกันในงานเทศกาล รีบส่งคนมาด่วนเลยนะ”

พวกนั้นกำลังต่อสู้อย่างชุลมุน ทำเอาชาวบ้านแถวนั้นตกใจอย่างหนัก ซื่อหงตอนนั้นต่อยหน้ามันตอนมันล้ม มันคนหนึ่งกำลังจะใช้ปืนยิงซื่อหง แต่ก็มีมือของหญิงสาวคนหนึ่งมาจับปืนนั้นไว้

“เก่งจริงอย่าใช้ปืนดิวะ” จากนั้นนางก็ต่อยหน้ามัน แล้วก็เข้ามาร่วมสู้กับพวกเขาด้วย

สู้กันไปซักพัก จากนั้นตำรวจก็มาคลี่คลายสถานการณ์ พวกของนากะต้องรีบหนีก่อนที่จะโดนตำรวจจับ ส่วนแซคก็ติดบัตรตำรวจแล้วก็เข้าไปคลี่คลายสถานการณ์ร่วมด้วย แซคสั่งให้ผู้หญิงคนนั้นที่ต่อยพวกคนดำให้ยกมือขึ้น

“ยกมือขึ้น เอามือประสานไว้บนหัว”

“นี่นาย จะจับตำรวจด้วยกันจริงๆเหรอ”

“ว่าไงนะ”

“ฉันร้อยตรีเจน ดักลาส หน่วยปราบรามพิเศษย่ะ” แซคได้ยินดังนั้นก็ลดปืนลงทันที

แซค : นี่เธอมาต่อยกับพวกมันเนี่ยนะ

เจน : เอ้า ก็จะปล่อยให้พวกมันกระทืบคนในงานหรือไงหล่ะ ตอนนี้เหตุการณ์ก็สงบลงแล้ว ไปเคลียร์พื้นที่กันดีกว่านะ

พวกของนากะหนีมายังซอยแห่งหนึ่งซึ่งตำรวจหาตัวเขาไม่เจอ จากนั้นก็พักเหนื่อยเนื่องจากต่อยพวกมันไปมากมาย

โซเซีย : เกือบไปแล้วนะเนี่ยพวกเรา

นากะ : ว่าแต่ พวกนายไปทำอะไรมาถึงได้ไปมีเรื่องกับพวกมันหล่ะ

เดลแคน : ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันเดลแคน ส่วนนี่น้องสาวฉัน เดลอา

มาเรียน่า : ส่วนฉันมาเรียน่าจ้า ขอบใจมากนะที่ช่วยฉัน // เธอตอบนากะไป

ดาริน : ส่วนฉันชื่อดาริน ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน

โอ๊ค : ว่าแต่ทำไมพวกเธอถึงไปมีเรื่องกับมันหล่ะ

เดลอา : พวกมันแซงคิวเด็กซื้อลูกโป่งหน่ะ เราเลยเข้าไปช่วย

ออก้า : หง่ะ ไอ้เราก็นึกว่ามีเรื่องอะไรซะอีก

แต่ในตอนนั้นเอง พวกตำรวจก็ตามหากลุ่มของนากะเนื่องจากก่อความวุ่นวายในงานเทศกาล ทำเอาพวกเขาไม่รู้ว่าจะไปไหน แต่ระหว่างนั้นเอง ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งตามเขามาด้วย

โลกิน : พวกนาย ตามพวกเรามาทำไมหล่ะเนี่ย

เฮสเตอร์ : ใจเย็นก่อนสิ ฉันเฮสเตอร์ ส่วนนี่เพื่อนฉันไอล่า เรามาปฏิวัติโลกนี้กัน

โทจัง : นี่ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะช่วยโลกตอนนี้หรอกน่า

ไอล่า : แต่ดูทรงแล้วพวกนาย น่าจะเป็นผู้กอบกู้โลกได้เลยนะเนี่ย

ซื่อหง : ช่างหัวเรื่องกู้โลกก่อนดีกว่าน่า ตอนนี้หนีให้รอดก่อนเถอะ // แต่ระหว่างที่พวกเขากำลังหาทางหนี พวกเขาก็สังเกตุเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกวักมือเรียกพวกเขาไปยังซอยแห่งหนึ่ง พวกเขาเลยตามไปยังซอยแห่งนั้น จากนั้นพวกเขาก็แอบอยู่แถวนั้นจนตำรวจก็จากไป จากนั้น หญิงสาวคนนั้นก็ออกมาหาทุกคน

คิร่า : ปลอดภัยแล้วนะพวกนาย

นากะ : ขอบใจมากนะ ว่าแต่เธอเรียกพวกเรามาทำไมหล่ะเนี่ย

คิร่า : ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นพวกเธอดูเป็นคนดีหน่ะ ฉันคิร่า ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน

ซื่อหง : แล้วเธอพักอยู่แถวนี้เหรอ

คิร่า : ก็ทำนองนั้นอ่ะ เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่หล่ะ เอออีกอย่าง อย่าเข้าไปในซอยนั้นหล่ะ มันอันตราย // เธอบอกแล้วเดินจากไป ท่ามกลางความสงสัยของทุกคน

ที่สถานีตำรวจ L.S.P.D ผู้การของสถานีแห่งนี้กำลังประชุมเรื่องการรักษาความปลอดภัยในเมือง พวกเขาเรียกแซคให้เขาไปหาข้างใน

ผู้การสมิทธ์ : เอาหล่ะ แซค วันนี้ผมมีเจ้าหน้าที่ใหม่มาร่วมงานกับคุณ เอาหล่ะ เข้ามาได้ // จากนั้นเอง ผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเข้าด้านในแล้วทำความเคารพผู้บัญชาการ

“สวัสดีค่ะท่าน ดิฉัน ร้อยตรี เจน ดักลาสค่ะ”

แซค : นี่เธอ

เจน : อ้าว สวัสดีแซค

ผู้การสมิทธ์ : เอาหล่ะ พวกคุณคงจะรู้จักกันแล้ว ต่อไปนี้พวกคุณทั้งสองคนอยู่หน่วยปราบปรามนะ พวกเธอสองคนต้องพยายามกวาดล้างพวกแก๊งค์ในเมืองนี้ให้ได้

เจน : ทราบแล้วค่ะ

แซค : ทราบแล้วครับ

ที่อพาร์ทเม้นท์ของแก๊งค์คนดำ ในตอนนั้นพวกมันกำลังพี้ยากันอย่างสนุกสนาน จากนั้นก็มีรถของอีกแก๊งค์หนึ่งขับมาที่หน้าอพาร์ทเม้นท์พวกมัน พวกนั้นเป็นแก๊งเม็กซิกันที่มาทำธุรกิจด้วย

“เฮ้ย ไปบอกจีจีว่ามันมาแล้ว”

พวกมันถือกระเป๋าเงินมา แล้วเปิดกระเป๋าให้พวกนั้นดู

“ครบนี่หว่า เดี๋ยวจะเอาของลงมาให้”

จากนั้นเอง ก็มีชายคนดำอีกคนหนึ่งเอากระเป๋าของลงมา แล้วเปิดให้พวกมันดู

“ของครบนี่หว่า ตกลง” พวกมันสลับกระเป๋ากันจากนั้นก็จับมือกันต่อ

“แล้วมึงจะเอายังไงกับพวกแก๊งค์คนขาววะ”

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีแผนจัดการอยู่แล้ว”

“ขอให้จริงเถอะ”

ทางด้านพวกของนากะ พวกเขาพากันกลับมายังอพาร์ทเม้นท์ของพวกเขา เนื่องจากโอ๊คอยากเล่นบาส

ฮาน : วันนี้นายอยากเล่นบาสจริงเหรอ

โอ๊ค : แน่นอน ฉันอยากเล่นหน่ะ

โซเซีย : ก็ดีนะ อยากออกกำลังกายพอดีเลย

ออก้า : งั้นฉันขออยู่ทีมนายนะจ๊ะ // จากนั้นก็มาโอบโซเซีย

โซเซีย : อะไรของนายหล่ะเนี่ย

ออก้า : ทำไมอ่ะ นายยังโกรธฉันงั้นเหรอ // ก็แหงะหล่ะ สองคนนี้เคยตั้งแก๊งค์แล้วมีเรื่องกันมาก่อน แต่ออก้าก็มาตกหลุมรักโซเซียซะงั้น

พวกนั้นมาถึงสนามบาส แต่ก็มีพวกนักเลงแก๊งค์คนดำมาเล่นอยู่ก่อนแล้ว พวกนั้นแย่งเด็กเล่นบางทีก็แอบเสพยาที่สนามด้วย

ซื่อหง : มีแต่พวกเดนสังคมทั้งนั้นเลยเนี่ย

โทจัง : เฮ้อ เอาจริงๆพวกเราก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก

เวร่า : ไม่นะ พวกเราไม่เคยทำแบบพวกมันเลย

โลกิน : พนันกันป่าว พวกมันเล่นแพ้แน่ๆ

พวกมันเล่นไปเรื่อยๆ สายตาก็เหล่มองพวกของนากะแบบพร้อมจะต่อยดี

เดลแคน : ดูพวกมันสิ เล่นอึดชิบหายเล่นอ่ะ

เดลอา : นั้นสิพี่ มันเลี้ยงลูกยันป้ายเลยเนี่ย

ดาริน : แบบนี้พวกนายเสียเงินพนันแน่ๆ

มาเรียน่า : ไม่เป็นไรทุกคน ฉันมีเงินจ่ายพวกมันน่า

เฮสเตอร์ : ถ้าอยากช่วยโลก ก็ต้องภาวนาไม่ให้พวกมันชนะ

ไอล่า : พี่ เกี่ยวอะไรกับช่วยโลกหล่ะเนี่ย

ระหว่างนั้นพวกมันคนหนึ่งทนไม่ไหว เข้ามาหาเรื่องพวกของนากะ

“เฮ้ย พวกมึงจะเอายังไงกันแน่วะ”

“อะไรของพวกแก ไม่เกี่ยวกับพวกแกซะหน่อย” ออก้ายืนด่ากับพวกมัน

“ทุเรศชิบหายพวกเกย์เอ้ย แกกับคู่เกย์ของแกเจ๋งนักหรือไงวะ”

“นี่แก อย่ามาว่าออก้านะเฟ้ย” โซเซียโมโหจัดเลยด่ามันไป

“ใช่ กลับบ้านไปดูดหญ้าต่อเถอะไป” ฮานผสมโรงช่วย

“พวกแกเอาเงินมา”

“เงินอะไรของแก ถ้าเป็นค่าคุ้มครองเราไม่ให้โว้ย” โอ๊คตะโกนสวน

“เงินพนันพวกฉันไง ฉันได้ยินที่พวกแกพูด”

“อะไรของแกวะ เงินเลี้ยงดูพวกแกไม่พอหรือไง” โลกินพูดกวนตีนใส่มัน

“หรือมึงจะเอาห่ะ” ตอนนั้นทั้งสองฝ่ายแทบจะแลกหมัดกันแล้ว แต่นากะเกิดไอเดียใหม่ เลยพูดออกไปว่า

“พวกมึงอยากพนันนักใช่หรือเปล่า ได้ เรามาแข่งกัน คราวนี้ ไม่พนันเอาเงิน แต่จะพนันเอาเขตนี้ ถ้าพวกแกชนะ พวกแกจะทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าพวกแกแพ้ พวกแกต้องย้ายตูดของพวกแกออกไปจากเขตนี้ทันที”

“จะเอาเหรอไอ้ยุ่น ได้ เลือกคนมา 5 คน อนุญาตให้สลับตัวระหว่างเล่นได้ ไปเลือกมาไวๆเลย” พวกนั้นไปคัดเลือกคน ทางด้านนากะก็กำลังไปเลือกว่าใครจะเริ่มเล่นก่อน

นากะ : พวกนายจะเอาไง ใครจะเริ่มก่อนดี

ซื่อหง : ฉันขอเริ่มก่อนนะ หมั่นไส้พวกมันหว่ะ

โซเซีย : ฉันเล่นก่อน

ออก้า : ฉันก็เล่นก่อนด้วย // ออก้าพูดพลางส่งตาหวานให้โซเซีย

โอ๊ค : งั้นฉันเล่นด้วยแล้วกัน

ฮาน : นายเล่นฉันก็เล่นด้วย ฉันเล่นเก่งนะ

เฮสเตอร์ : ขอด้วยสิ ฉันก็เล่นเก่งเหมือนกันนะ

ไอล่า : คนครบแล้วพี่ รอรอบต่อไปก็แล้วกัน

หลังจากที่ได้คนครบเสร็จ พวกเขาก็ประจันหน้ากันทันที

เอาหล่ะ เริ่มเกมได้

==========================================

การเดิมพันกำลังเริ่มต้นขึ้น แต่พวกเด็กๆจะชนะหรือไม่ ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยนะจ๊ะ ขอกำลังใจให้ด้วย แหะๆ