The Gang Society - เด็กเถื่อนในเมืองคนบาป

ลำดับตอนที่ #34 : สัญญาสงบศึก (ตอนจบ)

หลังจากที่สถานการณ์กลับมาเป็นปกติ ทุกคนกลับมาฉลองกันที่บ้านของเซนจา งานเลี้ยงจัดขึ้นอยู่หลายวัน และยิ่งไปกว่านั้น พวกเขามีการเซ็นสัญญาระหว่างแก๊งค์ ว่าพวกเขาจะร่วมเป็นพันธมิตรกัน โดยแต่ละพื้นที่ก็จะมีการจัดการโดยแต่ละกลุ่ม เมื่อมีการเซ็นสัญญากันแล้ว พวกเขาก็ฉลองกันยกใหญ่

ในงานประกอบไปด้วยบรรดาคนของแก๊งค์มากมาย ข่าวการฉลองดังไปทั่วโลก นักข่าวมากมายอยากจะเข้าทำการสัมภาษณ์ แต่ในตอนนั้นพวกเขาต้องการความเป็นส่วนตัว นักข่าวเลยเข้าไปไม่ได้

และในระหว่างนั้นเอง ช่วงหนึ่งพวกเด็กๆพากันแยกย้ายไปด้านนอก ไปสูดอากาศ และไปคุยอะไรบางอย่างกันด้านนอกด้วย

ทางด้านของนากะและมาเรียน่า

มาเรียน่า : ในที่สุดทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกตินะนากะ

นากะ : นั่นสินะ แบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดไม่สูญเปล่าเลย

มาเรียน่า : ว่าแต่ เธอจะทำอะไรต่ออย่างงั้นเหรอ

นากะ : ฉันว่าจะกลับไปใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาซะที

มาเรียน่า : เยี่ยมไปเลย ฉันก็เหมือนกัน ฉันอยากอยู่กับเธอนะ

นากะ : ตอนนี้เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ

ทางด้านโอ๊คกับฮาน หลังจากที่แก๊งค์ของทั้งคู่ลงนามในการร่วมมือกันระหว่างแก๊งค์ ฮานก็โอ๊คออกมาเจรจากันนนอกรอบทันที

โอ๊ค : มีอะไรหรือเปล่า ถึงได้เรียกฉันมาคุยเนี่ย

ฮาน : แก๊งค์เราทั้งคู่ก็เป็นมิตรกันแล้ว แล้วเราสองคนหล่ะ

โอ๊ค : เราสองคน นายมีอะไรก็บอกฉันมาเลยดีกว่า

ฮาน : ฉันอยากแต่งงานกับนาย แล้วเราจะไปจดทะเบียนที่ประเทศที่เขายอมให้เราจดนะ

โอ๊ค : ฮาน นายจะแต่งงานกับฉันจริงๆเหรอ

ฮาน : ก็ใช่หน่ะสิ แต่งงานกับกับฉันนะโอ๊ค

โอ๊ค : ได้สิ ฉันรักนายนะฮาน

ทางด้านออก้ากับโซเซีย พวกเขาก็ไม่ต่าจากคู่ของฮาน ที่แก๊งค์ของทั้งคู่จะได้เป็นมิตรกันซะที ออก้าดีใจมากเข้ากอดโซเซียแบบไม่อายใครเลย

โซเซีย : แหม่ นี่ ใจเย็นๆสิออก้า จะรีบร้อนไปไหนเนี่ย

ออก้า : เดี๋ยวเราก็ไม่ต้องรีบกันแล้วหล่ะ เพราะเราจะแต่งงานกันเร็วๆนี้แหละ

โซเซีย : แล้วเราจะไปอยู่กันที่ไหนงั้นเหรอ

ออก้า : ฉันจะพานายไปอยู่ที่แก๊งค์ฉัน อยู่บ้านส่วนตัวที่มีแต่เราหน่ะ

โซเซีย : ฉันว่าเราทั้งคู่เรียนให้จบก่อนดีกว่านะ

ออก้า : ไม่ต้องห่วง เรารวยซะอย่าง เรียนที่ไหนก็ได้อยู่แล้ว

โซเซีย : เอาเถอะ แล้วแต่นายแล้วกัน อีกหน่อยฉันก็ต้องอยู่กับนายแล้วนี่

ทางด้านโทจังและเดลอา เมื่อพวกเพื่อนๆเธอมีแฟนกันหมด พวกเธอเลยคบกันเองซะเลย เนื่องจากพวกเธอสองคนก็ชอบกันมานานแล้ว

โทจัง : นี่เดลอา จบเรื่องนี้แล้วเราไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกันมั้ย

เดลอา : เอาสิ ฉันอยากไปอยู่ที่นั่นกับเธอจริงๆเลย

โทจัง : แต่ฉันว่า น่าจะให้เพื่อนๆเรามาเที่ยวด้วยดีกว่า

เดลอา : นั่นสิ แต่ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะว่ายังไงนะ

โทจัง : พี่ชายเธอไม่ว่าอะไรหรอก เพราะได้ยินว่าพี่เธอจะขอดารินแต่งงานนี่

เดลอา : ห่ะ จริงดิ ทำไมฉันถึงไม่รู้เลยหล่ะเนี่ย

โทจัง : ฉันก็ไม่รู้ ลองไปถามพี่ชายของเธอดูสิ อยู่นั่นไงหล่ะ

ซึ่งยังไม่ทันขาดคำ เดลแคนกำลังสวมแหวนใส่ไปที่นิ้วนางของดาริน ทำเอาเธอทั้งคู่ตาค้าง

เดลแคน : ฉันรักเธอนะดาริน แต่งงานกับฉันนะ

ดาริน : ตกลงจ้ะ ฉันก็รักเธอนะเดลแคน

เดลแคน : ฉันจะพาเธอไปอยู่กับฉันเองนะ

ดาริน : ใจเย็นสิ เราทั้งคู่ยังเรียนไม่จบเลยนะ

เดลแคน : ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเราเรียนเก่งอยู่แล้วนี่หน่า

ทางด้านคู่ของเวร่าและโลกิน โลกินประกาศหมั้นกับเวร่าต่อหน้านักข่าว เวร่าเขินมากแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ หลังจากที่ทั้งคู่ให้สัมภาษณ์เสร็จ พวกเขาทั้งคู่ก็ไปคุยกันด้านหลัง

เวร่า : นาย นายจะหมั้นกับฉันจริงๆงั้นเหรอ

โลกิน : ใช่ แล้วฉันจะไปขอเธอกับพ่อเธอเอง

เวร่า : แต่ สาวๆในคอเลคชั่นของนายจะไม่ว่าเอาเหรอ

โลกิน : ฉันตัดขาดจากพวกเธอหมดแล้วหล่ะ เพราะฉันจริงจังกับเธอคนเดียวนะ

เวร่า : อืม แต่ว่า นายต้องรอฉันเรียนให้จบก่อนนะ

โลกิน : ได้สิ นานแค่ไหนฉันก็รอได้น่า

และอีกด้านหนึ่ง เฮสเตอร์และไอล่า ทั้งคู่ก็ออกไปเดินเล่นด้วยกันด้านนอก

เฮสเตอร์ : ในที่สุด ภารกิจของพวกเราก็สำเร็จแล้วสินะ

ไอล่า : นั้นสินะ ว่าแต่ เราสองคนจะเอายังไงกันต่อหล่ะ

เฮสเตอร์ : จะยังไงหล่ะ ก็อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปเรื่อยๆหน่ะสิ

ไอล่า : เหรอ แค่นั้นจริงๆเหรอ // เฮสเตอร์หัวเราะและก็เอาแหวนวงหนึ่งออกมาสวมให้เธอ

เฮสเตอร์ : ใครว่าฉันไม่คิดถึงอนาคตเราหล่ะ นี่เป็นของหมั้นสำหรับฉันนะ

ไอล่า : จริงเหรอ ฉันดีใจมากเลยนะที่ได้มา ฉันรักนายนะ

และในตอนนั้นเอง เจนที่มาร่วมงานด้วย เธอเห็นซื่อหงเดินลับๆล่อๆไปด้านหลัง เจนเดินตามไปดู แต่เมื่อมาถึง ซื่อหงก็คว้าเจนมากอดและจูบทันที

เจน : นี่ ใจเย็นสิ ฉันเป็นตำรวจนะซื่อหง

ซื่อหง : แล้วทำไมหล่ะครับคุณตำรวจ ผมมีอะไรจะให้ด้วย

ซื่อหงคว้าแหวนวงหนึ่งที่ซื้อมาสวมให้กับเจน

ซื่อหง : แต่งงานกับผมนะเจน ผมจะดูแลคุณเอง

เจน : ซื่อหง นายทำฉันเขินไปหมดแล้วนะเนี่ย

ซื่อหง : เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็แต่งงานแล้วนะ คุณพร้อมหรือยัง

เจน : ฉันหน่ะพร้อมตลอดนั้นแหละ ขอบคุณสำหรับแหวนนะ

และที่ด้านนอก แซคเห็นทริชกำลังนั่งดื่มอะไรอยู่คนเดียว เลยไปนั่งคุยกับเธอด้วย

แซค : มานั่งดื่มอะไรตรงนี้งั้นเหรอ

ทริช : ใจหายเหมือนกันนะ ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสงบลงแล้วเนี่ย

แซค : ก็ดีเหมือนกัน ทุกอย่างจะได้เป็นเหมือนเดิมซะที

ทริช : ว่าแต่ นายจะเอายังไงต่อหล่ะเนี่ย

แซค : ฉันจะรอเธอเรียนจบ แล้วจะขอเธอแต่งงานนะ

ทริช : ถ้าฉันเรียนไม่จบหล่ะ 555

แซค : ไม่ต้องห่วง ยังไงฉันก็รอเธอได้อยู่แล้ว

และอีกด้านหนึ่ง คิร่ากับฮาเกนก็ยืนโอบกอดกันอยู่ด้านนอก ระหว่างนั้นเอง ลอเรน อัลเบิร์ต ก็เดินมาเจอเข้าพอดี

ลอเรน : อ้าว พวกเธอมาทำอะไรแถวนี้งั้นเหรอ

คิร่า : ก็อยากอยู่กับแฟนด้านนอกหน่ะ ว่าแต่พวกเธอหล่ะ

อัลเบิร์ต : เหมือนกัน เราเองก็เพิ่งจะคบกันได้ไม่นานเองเนี่ย

ฮาเกน : อืม ว่าแต่ ทาง CIA ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ

อัลเบิร์ต : ตอนนี้ผมได้รับหน้าที่ให้ตามล่าตัวพวกทรยศที่เหลืออยู่หน่ะครับ

คิร่า : ในที่สุดทุกอย่างก็กลับมาเป็นอย่างเดิมซะทีนะ

ลอเรน : ว่าแต่ พวกเธอสองคนจะทำยังไงกันต่อหล่ะ

ฮาเกน : อีกไม่นานผมคงจะปลดประจำการแล้วก็แต่งงานกับเธอซะที แล้วพวกคุณหล่ะ

อัลเบิร์ต : ผมว่าจะขอลอเรนเขาแต่งงานอยู่หน่ะ

ลอเรน : แหม่ เร็วไปหรือเปล่าเนี่ย ว่าแต่น้องชายฉันไปไหนหล่ะเนี่ย

ทางด้านรันกับอังเดร รันได้ข่าวดีจากผู้จัดการมรดกของเธอ ว่าเธอได้รับมรดกจากพ่อของเธอเต็มตัวแล้ว เธอดีใจมากวิ่งเข้ามาบอกข่าวดีกับอังเดรทันที

รัน : อังเดร ตอนนี้พ่อฉันยกทรัพย์สินและกิจการที่จีนให้ฉันแล้วนะ

อังเดร : จริงเหรอ ดีจังเลย เธอก็จะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการซะทีนะ

รัน : เมื่อเรียนจบแล้ว ฉันจะย้ายไปเมืองจีน ไปกับฉันนะอังเดร

อังเดร : ได้สิ ฉันจะไปขอพี่สาวฉัน ว่าแต่ พวกเขาจะต้อนรับฉันเหรอ

รัน : ไม่ต้องห่วง ฉันจะบอกเขาว่านายเป็นแฟนฉันและผู้ช่วยของฉัน

อังเดร : อืม ความจริงฉันก็อยากพาพี่ฉันไปอยู่ด้วยนะ

รัน : ได้สิ พี่สาวเธอก็เคยช่วยฉันไว้เหมือนกันนี่

ทางด้านคนอื่นๆ พวกเขาก็หวานซึ้งไม่แพ้ใน เจซซินกับโทไบอัสในตอนนั้น พวกเขาเจอกันก็พูดคุยกันพอดี

โทไบอัส : คุณเจซซินครับ มีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ

เจซซิน : อยู่กับฉัน เรียกเจซซินเฉยๆก็ได้นี่นะ

โทไบอัส : ครับ ว่าแต่ คุณมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าหล่ะ

เจซซิน : ฉันรู้ว่าคุณคิดอะไรกับฉันอยู่ ตั้งแต่วันนั้น ถ้านายชอบฉัน นายก็บอกมาตรงๆก็ได้นะ

โทไบอัส : แต่ ผมเป็นลูกน้องของคุณเซนจาเขานะครับ

เจซซิน : นี่ จะบอกอะไรให้นะ เซนจาเขาไม่เคยมองนายเป็นลูกน้อง แต่เธอนับถือนายเหมือนพี่ชายเลยนะ

โทไบอัส : โอ๊ะส์ คุณเจซซิน สร้อยเส้นนั้น คุณยังเก็บไว้หรือเปล่า

เจซซิน : เก็บไว้สิ ฉันจะถือว่าเป็นของหมั้นของฉันก็แล้วกันนะ

ทางด้านฮันเตอร์กับไลท์นิ่ง ฮันเตอร์ขอไลท์นิ่งแต่งงาน ท่ามกลางความตกตะลึงของคนอื่นๆ เพื่อนๆของเขาเข้าไปแสดงความยินดีด้วยทันที

สตีฟ : แหม่ แต่งงานกันเร็วไปหรือเปล่าพวกนายเนี่ย

ฮันเตอร์ : เฮ้อ นายกับซากุระหล่ะจะว่ายังไง

ซากุระ : ใจเย็นๆสิ ของไม่ได้รีบร้อนอะไรมากหรอก

ไลท์นิ่ง : แหม่ มีโอกาสก็ต้องคว้าเอาไว้สิจ๊ะแหม่

โรเบอร์โต้ : คามิลล์ แล้วเธอกับฉันจะว่ายังไงดีหล่ะ

คามิลล์ : ก็นายก็ขอฉันแต่งงานซะทีสิ จะได้ไม่น้อยหน้าคนอื่นๆยังไงหล่ะ

โรเบอร์โต้ : ว่าแต่ พวกนายทั้งคู่จะไปฮันนีมูนกันที่ไหนหล่ะ

ไลท์นิ่ง : ฉันอยากให้ฮันเตอร์พาฉันไปทั่วยุโรปเลยหน่ะ

ฮันเตอร์ : คงใช้เวลาเป็นเดือนเลยหล่ะ กว่าจะเที่ยวครบหน่ะ

สตีฟ : ของฉันงั้นเหรอ ฉันต้องไปดำน้ำใต้ทะเลเลย

ซากุระ : นี่ เธอว่ายน้ำแข็งซะที่ไหนหล่ะจ๊ะ

คามิลล์ : แหะๆๆ ตอนนี้ฉันก็รอลุ้นอยู่ว่าโรเบอร์โต้จะพาฉันไปไหน

ทางด้านเซบาสเตียนกับมิเชล

มิเชล : นี่ เซบ ฉันมีข่าวดีมาบอกนายหน่ะ

เซบาสเตียน : มีอะไรงั้นเหรอ บอกมาสิ

มิเชล : พ่อฉันได้ข่าววีรกรรมที่นายทำแล้ว แล้วตอนนี้ พ่อฉันอนุญาตให้เราสองคนคบกันแล้วนะ

เซบาสเตียน : เยี่ยมไปเลย ต่อไปนี้ฉันคงไม่ต้องโดนพ่อเธอยิงตายหล่ะ

มิเชล : ใช่ปล้วหล่ะ ว่างๆฉันจะพาเธอไปเยี่ยมพ่อฉันนะ

เซบาสเตียน : ด้วยความยินดีเลยจ้า

ทางด้านของคอนเนอร์และอลิซซ่า ทั้งคู่ได้รับคำเชิญจากเซนจาให้มาร่วมงานเลี้ยง พวกเขาทั้งคู่ก็ถือโอกาสสารภาพความในใจกันพอดี

คอนเนอร์ : คุณอลิซซ่าครับ ผมมีอะไรจะบอกคุณ

อลิซซ่า : ถ้าเป็นเรื่องงาน เอาไว้วันหลังแล้วกันนะ

คอนเนอร์ : ไม่ใช่ครับ วันนี้ผมจะเป็นแค่คอนเนอร์ คุณก็แค่อลิซซ่า

อลิซซ่า : นายจะพูดอะไรกันแน่

คอนเนอร์ : ผมอยากจีบคุณหน่ะครับ ช่วยเดทกับผมหน่อยนะครับ

อลิซซ่า : แค่นี้เองเหรอ แล้วก็ไม่บอก แล้วอยากเดทเมื่อไหร่หล่ะ

คอนเนอร์ : ตอนนี้แหละครับ ไหนๆก็ไม่มีใครอยู่ที่นี่แล้ว

อลิซซ่า : ได้สิ แต่ฉันจะวัดคะแนนกับนายด้วยนะ

ทางด้านพิมและอดัม ในตอนนั้นเอง อดัมจะขอคบพิมเป็นแฟน ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังขอเป็นแฟนกัน คิงพี่ชายของเธอก็เดินเข้ามาพอดี

คิง : ตกลงพวกนายสองคนคบกันแล้วใช่ป่าว

พิม : ใช่สิพี่ เราเพิ่งจะขอเป็นแฟนกันไปหยกๆหน่ะ

อดัม : ว่าแต่ พี่มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าหล่ะ

คิง : ขอ 12 ล้าน ถือเป็นค่าสินสอดก็แล้วกันนะ

อดัม : สินสอด หมายถึงของหมั้นอย่างงั้นเหรอ กี่ล้านผมก็หาได้นะครับ

พิม : นี่พี่ มามุกนี้อีกแล้วนะคะเนี่ย อย่าไปสนเลย 12 เป็นเลขที่ฉันชอบหน่ะ

อดัม : อ้อ ผมก็ชอบเลขนี้เหมือนกัน บังเอิญจังเลย

พิม : ดูเหมือนว่าเรามีอะไรบางอย่างที่ตรงกันนะคะ

คิง : หง่ะ งั้นพี่ไปก่อนดีกว่า ยังไงก็ยินดีด้วยนะ // คิงเดินออกมาด้านนอก ในตอนนั้นเองเขาก็เห็นนาย Unknow ซึ่งก็คือโดมินิก เขาเลยเดินผ่านไป แต่โดมินิกเห็นเขาเลยเข้าทักทายทันที

โดมินิก : นี่ นายหน่ะ จะรีบไปไหนงั้นเหรอ

คิง : ฉันมีอะไรที่ต้องทำนิดหน่อยหน่ะ

โดมินิก : ว่าแต่ จบเรื่องนี้แล้ว นายจะทำอะไรต่อหล่ะ

คิง : นายได้ข่าวหรือเปล่า รัฐบาลยึดทรัพย์ไอ้ซันจีมาซะเรียบ ฉันเองก็ได้มาส่วนหนึ่ง ฉันว่าจะไปแคนาดา พักผ่อนให้สบายใจ มั่วสาวๆที่นั่นให้สะใจไปเลย

โดมินิก : โหว เอางั้นจริงๆเหรอ ฉันไปด้วยคนดิ อยู่นี่ฉันก็เซงๆเหมือนกัน

คิง : อยากมางั้นเหรอ ก็ได้ถ้านายอยากนะ

ทางด้านแอนดี้ เมื่อเธออยู่กับลินดาสองต่อสอง เธอจึงเผยความในใจของเธอให้กับลินดาทันที

แอนดี้ : ลินดา ฉันชอบเธอนะ คบกับฉันได้หรือเปล่า

ลินดา : เธอ จะเอาแบบนั้นจริงๆเหรอ

แอนดี้ : หรือเธออาจจะไม่ชอบผู้หญิงด้วยกัน

ลินดา : เปล่าหรอก ฉันแค่ตกใจนิดหน่อยหน่ะ

แอนดี้ : สรุปจะว่ายังไงดีหล่ะ

ลินดา : ได้สิ ฉันเองก็ชอบเธอเหมือนกันนะ // ระหว่างนั้นเอง ยูจีนน้องชายตัวแสบและอแมนด้าก็โผล่ออกมาพอดี

ยูจีน : แหม่ จะหวานไปไหนครับท่านพี่

แอนดี้ : นี่ น้อยๆหน่อยไอ้น้อง

อแมนด้า : แหะๆคิดว่าพวกหนูไม่รู้เหรอคะว่าพี่คิดอะไร

ลินดา : ติดอะไรของเธอกันเนี่ย

ยูจีน : แหม่ คืนนี้คงจะได้ยินเสียงดนตรีไทยดังทั้งคืนแน่ๆ

แอนดี้ : หืม ไอ้น้องเวร ตายซะเถอะ // แอนดี้วิ่งเข้าไปกอดรัดน้องชาย จากนั้นก็เริ่มตะลุมบอนกัน แต่คราวนี้เซฮุนไม่อยู่ห้ามศึกนี่สิ

ทางด้านของเซนจา ในตอนนั้นเอง เธอเรียกให้มินโฮออกมาด้านนอก ซึ่งตอนนั้นเองก็มีฝนตกปรอยๆ มินโฮเห็นเซนจายืนกลางสายฝน มินโฮเลยเดินตามไปดูทันที

มินโฮ : เซนจา มายืนตากฝนอะไรตรงนี้เนี่ย // ทันใดนั้นเอง เซนจาคุกเข่าต่อหน้ามินโฮ

เซนจา : มินโฮ แจ่งงานกับฉันนะ // จากนั้นเอก็ชูแหวนวงหนึ่งให้กับมินโฮ

มินโฮ : เซนจา เธอเป็นผู้หญิงนะ จะขอก่อนได้ไงเนี่ย

เซนจา : ฉันไม่สนหรอก ว่าแต่ นายจะว่ายังไงหล่ะ // มินโฮไม่รอช้าหยิบแหวนมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้าย หลังจากนั้นทั้งคู่ก็จูบกันท่ามกลางสายฝน และในตอนนั้นเอง คนอื่นๆก็เดินออกมาปรบมือให้กับเขาทั้งคู่ทันที

เซเบอร์ : โห ขอแต่งงานกลางสายฝนเลยนะ เยี่ยมไปเลย

ริต้า : นั่นสิ อย่าลืมชวนพวกเราไปงานแต่งด้วยหล่ะ

ริว : ยังไง ฉันก็ยินดีด้วยนะเซนจา ขอให้มีความสุขมากๆนะ // ระหว่างนั้นเอง เซฮุนก็เดินมาพอดี

เซฮุน : นี่ ขอแต่งงานกันกลางฝน ไม่กลัวเป็นหวัดงั้นเหรอ

มินโฮ : พี่ครับ คือว่า

เซนจา : พี่คะ หนูกับมินโฮรักกันมานาน ถ้าพี่ไม่รังเกียจ หนูกับมินโฮจะแต่งงานกันค่ะ

เซฮุน : นั้นมันไม่ได้อยู่ที่ฉัน ฉันอยู่ที่นายมินโฮ

มินโฮ : ผมจะแต่งงานกับเธอครับพี่

เซฮุน : ยังไงฉันก็ยินดีด้วยนะ แต่ก่อนอื่น ฉันว่าเราเข้าไปหลบฝนด้านในดีกว่านะ

ภาพตัดมาที่งานแต่งงานของเซนจา ท่ามกลางสวนแห่งหนึ่งที่ใหญ่มากๆ มีแขกมากมายมาร่วมงาน รวมถึงบอดี้การ์ดนับร้อยรอบงาน ข่าวนี้ดังไปทั่วโลกซึ่งหัวหน้าแก๊งค์อันดับต้นๆได้แต่งงานกับดาราคนดังหนุ่มไฟแรง บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรัก

ในระหว่างนั้น พวกเด็กๆก็กำลังเต้นรำกันที่โซนด้านหน้า พวกเขาออกลีลาจนคนทั้งงานต้องตะลึง ในตอนนั้นเองมีช่วงเล็กๆที่แอนดี้มอบช่อดอกไม้ให้ลินด้าด้วย

จากนั้นไม่นาน ก็เป็นการเปิดตัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวทันที

มินโฮเปิดตัวก่อน และหลังจากนั้น เซนจาก็เปิดตัวทีหลังโดยที่เซบาสเตียนน้องชายควงแขนมาด้วย หลายคนเห็นเซนจาในตอนนั้นก็ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะนี่คือเซนจางั้นเหรอ ทำไมสวยได้ถึงขนาดนี้ เธอทำเอาคนทั้งงานมองตาไม่กระพริบ

สตีฟ : แม่เจ้า นี่เพื่อนฉันเหรอเนี่ย เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

โซเซีย : นั่นดิ ฉันเองก็แทบจำไม่ได้เลยเนี่ย // เซนจาได้ยินจึงแอบปาหินก้อนเล็กใส่หัวทั้งคู่ จากนั้นก็มีแอบมองค้อน

ไลท์นิ่ง : ไงหล่ะ สุดท้ายก็กลบเกลื่อนความแสบไม่ได้

โอ๊ค : โห ดีนะที่ก้อนเล็ก ถ้าก้อนใหญ่นี่นายตายแน่

และที่เซอร์ไพรส์กว่านั้น มีชายแก่คนหนึ่งโผล่มากลางงานแต่ง เซนจาจำได้ทันทีเมื่อเห็นเขา เซนจาวิ่งเข้าไปหาเขาทันที

เซนจา : คุณตาคะ

“ว่าไงหลานรัก ตายินดีกับวันนี้ด้วยนะ”

ริว : เฮ้ ดูนั้นสิ คุณตาของเซนจามาด้วยแหะ

เซเบอร์ : แกคงรู้ความจริงเรื่องไอ้ซันจีหมดแล้วหล่ะ

ริต้า : เอาน่า รู้ช้าดีกว่าไม่รู้นะ

“ตาขอมอบนี่ให้หนูนะ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีหน่ะ”

เซนจา : ขอบคุณมากๆนะคะคุณตา

จากนั้นเอง พวกเขาก็เริ่มเข้าพิธีแต่งงาน

“คุณมินโฮ คุณจะรับคุณเซนจาเป็นภรรยาหรือเปล่า”

“รับครับ”

“แล้วคุณหล่ะ เซนจา คุณจะรับผู้ชายคนนี้เป็นสามีหรือเปล่า”

“รับค่ะ”

“ในนามของพระผู้เป็นเจ้า ขอประกาศให้ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน”

เมื่อสิ้นเสียง พวกเขาทั้งคู่ก็จูบกัน ท่ามกลางเสียงปรบมือของทุกคน และในงาน เซนจาต้องโยนช่อดอกไม้ ผู้หญิงในงานส่วนใหญ่ต่างมายืนร่วมกัน เมื่อได้สัญญาณ ก็มีผู้ที่ได้ช่อดอกไม้นั้นทันที

ผู้ที่ได้ช่อดอกไม้นั้นก็คือ มาเรียน่านั้นเอง ทำเอาเพื่อนๆของนากะปรบมือดีใจกันใหญ่

ฮาน : นากะ จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ

ออก้า : นั่นดิ ไปเลย เธอกำลังรออยู่นะ

นากะเดินเข้าไปหามาเรียน่า จากนั้นก็ยื่นแหวนวงหนึ่งให้เธอ

นากะ : ฉันให้เธอไว้ก่อนนะมาเรียน่า แล้วไม่นาน ฉันจะขอเธอแต่งงาน

มาเรียน่าสวมแหวนนั้น จากนั้นก็โผเข้าจูบกับนากะ บรรยากาศในวันนั้นเป็นใจมาก

ดูเหมือนว่า ทุกอย่างก็คงจะจบด้วยดีแล้วสินะ

หลังจากนั้นชีวิตของทุกคนก็มีความสุขกันดี

นากะกับมาเรียน่า ทั้งคู่ยังเรียนต่อด้วยกัน

โอ๊ค ฮาน โซเซียและโอ๊คก็ยังเรียนอยู่กับนากะ ก่อนที่จะแต่งงานและย้ายไปอยู่ด้วยกัน

โทจังและเดลอา เมื่อทั้งคู่เรียนจบ ก็ย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน

เดลแคนและดาริน หลังจากที่ทั้งคู่แต่งงาน ก็ไปอยู่บ้านหลังเล็กๆสงบๆที่ฝรั่งเศส

เวร่าและโลกิน โลกินไปขอพ่อของเวร่าเพื่อแต่งงานกับเธอโดยไม่เกรงกลัวลูกตะกั่ว และทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกันจริงๆ

ไอล่าและเฮสเตอร์ หลังจากหมดหน้าที่ของเขาพวกเขาก็ไปช่วยงานที่บริษัทของเซนจา

ซื่อหงและเจน เมื่อซื่อหงได้บริหารกิจการอย่างเต็มตัว ไม่กี่ปีต่อมาเจนก็ลาออกจากราชการเพื่อเป็นแม่คนเต็มตัว

คิร่ากับฮาเกน เมื่อฮาเกนปลดประจำการ ไม่กี่ปีถัดมาพวกเขาทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกัน

อัลเบิร์ตและลอเรน ทั้งคู่แต่งงานกันและไปอยู่ด้วยกันที่ยุโรป

รันและอังเดร พวกเขาทั้งคู่ย้ายไปเรียนต่อและใช้ชีวิตด้วยกันที่เมืองจีน

เซนจาและมินโฮ ทั้งคู่แอบมาเรียนด้วยกันกับพวกของนากะ และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่ออสเตรเลีย

เจซซินและโทไบอัส ต่อมาทั้งคู่ก็ได้คบกันจริงๆ

ฮันเตอร์กับไลท์นิ่ง ทั้งคู่แต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่ยุโรป

สตีฟกับซากุระ ทั้งคู่ยังเรียนต่อและรอวันที่จะแต่งงานด้วยกัน

คามิลล์และโรเบอร์โต้ ทั้งคู่แต่งงานกันหลังจากที่เซนจาแต่งงานกันได้ไม่นาน

เซบาสเตียนกับมิเชล ทั้งคู่ได้ไฟเขียวจากพ่อของมิเชล จากนั้นทั้งคู่ก็แต่งงานกัน

อลิวว่าและคอนเนอร์ ทั้งคู่คบกันได้ 5 ปีจากนั้นก็แต่งงานกัน

พิมและอดัม เมื่ออดัมหาเงินได้ถึง 12 ล้านเหรียญเขาก็ขอเธอแต่งงานทันที

โดมินิกกับคิงเฮฮาปาร์ตี้อย่างหนักในแคนาคา 5 ปี สุดท้ายก็แต่งงานกับผู้หญิงแล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

แอนดี้กับลินดา ทั้งคู่คบกันไปเรื่อยๆเหมือนกับยูจีนและอแมนด้า จนกระทั่งได้แต่งงานกัน โดยที่เซฮุนก็ดูแลพวกเขาทั้งคู่เป็นอย่างดี โดยที่ไม่มีท่าทีว่าเขาจะหาเมียใหม่

ริว เซเบอร์และริต้า ทั้งคู่เรียนต่ออยู่กับพวกของนากะ

======================================================================

และนี้จะเป็น trailer ของนิยายเรื่องใหม่ที่ผมจะเขียน
ในยุคต้นศตวรรษที่ 20 ช่วง 1900

ดินแดนแห่งหนึ่ง กำลังเผชิญกับสงครามภายใน
เด็กชายคนหนึ่ง ที่ถูกพ่อตราหน้าว่าเป็นลูกชู้

กับพ่อที่เต็มไปด้วยอำนาจในมือ

เมื่อพ่อลูกต้องห้ำหั่นกัน แผ่นดินจึงกลับต้องลุกเป็นไฟอีกครั้ง
เตรียมลงชื่อสมัครเร็วนี้
======================================================================

จบเรื่องนี้กันแล้ว เป็นยังไงกันบ้างคร้าบ

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ยังไงก็เม้นท์กันหน่อยนะคร้าบ

ขอขอบคุณตัวละครทุกตัวที่มาอยู่ที่นี่นะคร้าบ

แหะๆๆๆๆ รักทุกคนนะคร้าบ จุ๊บๆ

======================================================================

End Credit

ชายคนหนึ่งกำลังเดินผ่านเครื่องตรวจจับโลหะสนามบิน หลังจากที่เดินผ่าน เขาเปิดหน้าหนังสือพิมพ์ดูข่าวเกี่ยวกับเมือง Los Sante เมื่ออ่านจบ เขาขย้ำหนังสือพิมพ์ทิ้ง จากนั้นก็ทิ้งลงถังขยะ และทันใดนั้นมีผู้หญิงมาเดินชนจนของเขาตก

"อุ๊ย ขอโทษนะคะ"

ชายคนนั้นรีบหยิบของๆเขา หนึ่งในของๆเขา ดันมีรูปของ "ซันจี" ด้วย

เขารีบหยิบรูปนั้นมา จากนั้นก็รีบเดินออกจากสนามบินไปก่อนที่ใครจะสงสัย