The Mask Land - สมรภูมิแยกแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #17 : ดาบปลายปืน

พวกนั้นยิงปืนใหญ่สลับกับยิงปืนจากรถถัง ทำเอาพวกนั้นไม่กล้าออกจากสนามเพลาะ พวกเขาต้องยิงปืนใหญ่คอยสกัดพวกมันไม่ให้บุกเข้ามามากว่านี้

พวกของจอมยุทธ์ยิงสกัดมันไว้ไม่ให้พวกมันบุกเข้ามา แต่กระนั้นพวกมันก็พยายามบุกเข้ามาที่สนามเพลาะของพวกเขา จอมยุทธ์เห็นดังนั้นจึงประจำปืนกลยิงด้วยตัวเอง

เงา : หัวหน้า จะไหวเหรอครับ

จอมยุทธ์ : มันต้องลองหล่ะ เงา นายไปคุมทางซ้าย โซ่ตวงไปทางขวา

โซ่ตวง : ครับหัวหน้า

พวกนั้นบุกเข้ามาเรื่อยๆอย่างไม่ลดละ พยายามจะทะลวงด่านแรกของค่าย

จากนั้นก็มีเสียงวิทยุดังขึ้นมา

“ด้านปีกซ้ายต้องการคนเพิ่มๆ”

จอมยุทธ์ : แย่หล่ะ พวกนายสามคน พอไปยันไหวมั้ย

เนสซี : พอได้อยู่ พวกนาย ไปกับฉัน

จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายไปช่วยทางปีกซ้าย แต่สงครามก็ยังปะทุอย่างดุเดือด

จอมยุทธ์ : นี่ ถ้าเราไม่เอาปืนใหญ่ยิงสนับสนุน เราจบเห่แน่

แมงมุมแม่ม่ายดำ : เดี๋ยวฉันจะลองติดต่อดูให้ค่ะ

“ขอกำลังปืนใหญ่สนับสนุนที่ตำแหน่ง … ย้ำ ยิงไม่ต้องยั้งเลย”

จากนั้นปืนใหญ่ก็ยิงมาอย่างไม่ขาดสาย เปรียบเสมือนสายสิญจน์ป้องกันพวกเขา

หมาป่าดำ : บ้าเอ้ย แบบนี้ถ้ามันบุกเข้ามาได้ก็เทวดาแล้วหล่ะ

ทางด้านปีกซ้ายของเงา ซึ่งพวกมันมาพร้อมกับรถหุ้มเกราะมากมายคอยสนับสนุน

เงา : บ้าเอ้ย พวกนาย ใครมีระเบิดมือบ้างอ่ะ

ความมืด : นี่ไง // ความมืดขว้างระเบิดมือใส่พวกมัน

กระดาษ : บ้าเอ้ย ปืนต่อสู้รถถังไม่มีซักกระบอกเลยหรือไงเนี่ย

เนสซี : ไม่ลองขอปืนใหญ่สนับสนุนหล่ะ

เงา : นั้นสิ // เงาคว้าวิทยุมาแล้วขอกำลังสนับสนุนทางปืนใหญ่

“ขอกำลังสนับสนุนทางปืนใหญ่”

แต่ทันใดนั้นเอง พวกมันก็ยิงวิทยุของเงาจนพัง

ความมืด : แม่งเอ้ย ให้มันได้อย่างงี้

กระดาษ : เฮ้ยนี่ กระสุนปืนกลฉันหมด

เนสซี : ชิบหาย เดี๋ยวฉันไปเอามาให้เอง

ระหว่างนั้นเอง ก็มีรถถัง T-34 ของศัตรูทะลวงเข้ามา ยิงพวกของเงาจนต้องหลบไปอยู่ในสนามเพลาะ

เงา : นี่พวกนาย เอาระเบิดมือให้ฉันหน่อยสิ

ความมืด : เอ้านี่ ลูกสุดท้ายแล้วนะ

จากนั้นเงาก็วิ่งไปที่ข้างรถถัง แล้วเอาระเบิดยัดเข้าไปในช่องรถถัง จนมันระเบิดเป็นจุล

ความมืด : ฉลาดเหมือนกันนี่หว่าเพื่อน

ทางด้านกระดาษที่กำลังคุมปืนกลอยู่ ก็ยิงกับพวกมันอย่างไม่ยั้ง โดยที่มีเนสซีคอยช่วยด้วย

กระดาษ : นี่ แน่ใจนะว่ากระสุนมีพอหน่ะ

เนสซี : น่าจะพอนะ แต่พวกมันมาจากไหนก็ไม่รู้เยอะเลยหน่ะสิ

เนสซีบังคับปืนกลหนักยิงใส่พวกมันที่เข้ามาใกล้ แต่พวกมันก็ไม่ยอมถอยไปเลย

กระดาษ : แย่หล่ะ ถ้าไม่มีกำลังเสริม เราตายกันหมดแน่

เนสซี : บ้าเอ้ย วิทยุก็ดันมาพังอีก คราวนี้เราเจองานหนักแน่

ทางด้านของโซ่ตวงที่คุมทางปีกขวาซึ่งมีปืนครกติดตั้งอยู่ โซ่ตวงก็สั่งระดมยิงใส่พวกมัน แต่พวกมันก็ยังมาเรื่อยๆไม่มีหยุด

จนกระทั่งหมาป่าดำกับแมงมุมแม่ม่ายดำก็เข้ามาช่วยเสริมแนว

โซ่ตวง : อ้าวนี่ ทุกว่าอยู่กับหัวหน้าแล้วซะอีก

แมงมุมแม่ม่ายดำ : หัวหน้าให้ฉันมาช่วยนายอ่ะ ทางนี้เป็นไงบ้างอ่ะ

โซ่ตวง : หนักเลยหน่ะสิ พวกมันมีเยอะกว่าเราอีก

หมาป่าดำ : ไม่ได้การหล่ะ งั้นเราต้องประหยัดกระสุนหน่อยหล่ะ

พวกเขาปะทะกับพวกมันที่ถาโถมเข้ามา จนพวกเขาแทบไม่เหลือกระสุนแล้ว

ทางด้านจอมยุทธ์ซึ่งยิงกับพวกมันจนกระสุนหมด ดูสถานการณ์แล้วไม่น่าจะทนไหว จึงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว

จอมยุทธ์ : แย่หล่ะ ดอกฝ้าย รีบสั่งให้คนอื่นๆเอาอาวุธที่จำเป็นไปที่แนวป้องกันชั้นสอง เราต้องถอนแล้ว

ดอกฝ้าย : แต่เรายังสู้กับพวกมันได้นะคะ

จอมยุทธ์ : ข้าศึกมีมากเกินไป ถ้าเราเสียอาวุธให้พวกเขา เราตายกันหมดแน่ เดี๋ยวผมจะคุ้มกันให้

จากนั้นรับก็วิ่งไปบอกคนอื่นๆให้รีบถอนกำลังไปยังแนวป้องกันชั้นที่สอง

รัน : นี่พวกนาย รีบเอาอาวุธที่จำเป็นแล้วให้สัญญาณถอยด้วย หัวหน้าสั่งมาแล้ว

เงา : ได้เลย เฮ้ยพวกนาย เตรียมถอนกำลังได้แล้ว

ความมืด : นายไปก่อนเลย ฉันจะอยู่ถ่วงพวกมันให้

ระหว่างนั้นเองก็มีรถถังของพวกมันยิงมา

“ดอกฝ้าย”

เนสซีคว้าตัวดอกฝ้ายให้หลบแรงรเบิดจากรถถัง จนเนสซีสลบไป

ดอกฝ้าย : ทุกคน ช่วยด้วย เนสซีโดนระเบิด

กระดาษ : เธอพาเขากลับไปที ฉันจะช่วยคุ้มกันให้

เงา : เดี๋ยวฉันไปบอกโซ่ตวงก่อนนะ // จากนั้นก็เงาก็วิ่งไปบอกโซ่ตวงให้ถอนกำลังกลับ

โซ่ตวง : พวกเธอ สั่งให้ทหารเอาปืนครกกลับไปด้วย

หมาป่าดำ : แล้วนายหล่ะจะทำอะไร

โซ่ตวง : ฉันจะคุ้มกันให้

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ฉันเอาด้วย ลำพังพวกทหารไปไหนไม่รอดหรอก

ที่หน่วย M.A.S.K ซึ่งแฮมเตอร์กำลังทดสอบอาวุธที่โซ่ตวงยึดมาได้อยู่ ราชินีเห็นว่าแฮมเตอร์ยังไม่ได้กินอะไรเลยเอาอาหารมาให้

ราชินี : กินอะไรก่อนสิ นี่ก็เย็นแล้วนะ

แฮมเตอร์ : ขอบใจมากนะ นี่เธอมาดูนี่สิ

ราชินี : มีอะไรเหรอ

แฮมเตอร์ : ดูปืนกลนี่สิ เรทในการยิงเร็วมาก 900 นัดต่อนาทีเลยนะเนี่ย

ราชินี : โหว แล้วเธอจะทำยังไงต่อหล่ะ

แฮมเตอร์ : ฉันว่าจะทำแบบนี้ขึ้นมาซักกระบอกนึงนะ

ราชินี : เธอทำเป็นด้วยเหรอ

แฮมเตอร์ : ก่อนมาทำอาหารฉันเคยเป็นวิศวะมาก่อนหน่ะจ้ะ

ราชินี : คิดถึงพวกเรานะ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง

แฮมเตอร์ : เฮ้อ ไม่รู้ว่าจะรบกันไปถึงไหนสินะ

ระหว่างนั้นเอง เจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งในหน้ากากเต่าก็เดินเข้ามาทักทางทุกคน

เต่า : สวัสดีจ้าทุกคน ทำอะไรกันอยู่อ่ะ

แฮมเตอร์ : อ้อ เรากำลังทดสอบอาวุธกันอยู่หน่ะค่ะ

ราชินี : แล้วนี่คุณเป็นใครคะ

เต่า : อ้อ ฉันชื่อเต่า เป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสของที่นี่หน่ะ เห็นพวกเธอมาใหม่ก็เลยจะมาดูหน่ะ

ราชินี : แล้วคุณเต่าทำงานอะไรเหรอคะ

เต่า : งานฉันก็เป็นงานเอกสารทั่วไปหน่ะจ้ะ แต่เพื่อนๆฉันไปรบกันหมดเลย

แฮมเตอร์ : น่าเสียดาย หัวหน้าเราก็ไปด้วยเหมือนกัน

เต่า : อ้อ ผู้พันยุทธ์หน่ะเหรอ เขาเก่งจะตาย ไม่เป็นไรหรอกน่า

ราชินี : นั้นสินะคะ

เต่า : ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะทุกคน // จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องไป

ที่สมรภูมิรบ พวกของจอมยุทธ์ได้ถอยกลับมายังแนวป้องกันชั้นสองกันหมดแล้ว พวกเขาเสียคนไปเยอะแต่ก็ฆ่าพวกมันไปเยอะเหมือนกัน

จอมยุทธ์ : พวกนาย มีใครเป็นอะไรมั้ยอ่ะ

เงา : เนสซีเขาโดนระเบิดตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลยครับ

จอมยุทธ์ : งั้นดอกฝ้าย เธอดูแลเขาที ส่วนคนอื่นๆไปประจำที่แนวรบนะ ทุกคนไม่ต้องห่วง วันนี้เราเล่นมันยิ่งกว่ามันเล่นเรา อย่าเพิ่งท้อนะ

จากนั้นพวกเขาก็แยกกันไปประจำที่แนวรบ ทางด้านพวกคอมมิวนิสต์ที่บุกเข้ามาก็เตรียมการโจมตีรอบต่อไป

เทวดา : พวกเราเตรียมพร้อมกันหมดแล้วนะ

ผีเสื้อสมุทร : พร้อมแล้ว ทั้งสหายเอเลี่ยน สหาย moonwalk กำลังจะบุกขนาบพวกมันหล่ะ

เทวดา : จำไว้นะ เจอใครฆ่าให้หมด

จากนั้นพวกนั้นก็เคลื่อนทัพเข้าไป ระหว่างนั้นชายในหน้ากากจระเข้คนหนึ่งกำลังดูรูปครอบครัวของเขา จากนั้นก็มีเสียงคนเรียกเขา

“เฮ้ย จระเข้ ไปกันได้แล้ว”

พวกนั้นบุกเข้ามาในระลอกที่สอง พวกมันพยายามจะเจาะทะลวงแนวของจอมยุทธ์เพื่อบุกเข้ามา ระหว่างนั้นเองเจ้าชายจิงโจ้กับทุเรียนก็อยู่ที่แนวหน้าด้วย

โซ่ตวง : อ้าว องค์ชาย ทำไมไม่กลับไปแนวหลังหล่ะครับ

จิงโจ้ : เราอยากสู้กับพวกมันด้วยหน่ะครับ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : งั้นอยู่หลังฉันไว้นะคะ

ทุเรียน : ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราเคยยิงปืนมาก่อนหน่ะ

หมาป่าดำ : พวกนายอยู่ที่นี่กันก่อน เดี๋ยวฉันสกัดพวกมันให้

หมาป่าดำขึ้นไปประจำปืนกลแล้วยิงสกัดพวกมัน ทางด้านกระดาษและความมืดก็ไปป้องกันด้านข้างไม่ให้พวกมันตีกระหนาบ

กระดาษ : นี่ความมืด นายช่วยใส่กระสุนปืนกลให้ฉันด้วยสิ

ความมืด : นายว่าเราจะรอดกลับไปมั้ยอ่ะ

กระดาษ : โห หนักกว่านี้เรายังเจอมาแล้วเลย แค่นี้กลัวอะไร

ระหว่างที่ยิงกันนั้น เงาก็โดนยิงเฉี่ยวที่แขน แต่ก็ยิงสกัดพวกมันอยู่ ทันใดนั้น ก็มีชายอีกคนหนึ่งมาช่วยเขายิงสกัดพวกมันไว้ เขามองหน้าเงาแล้วยิ้มให้

อนูบิส : เป็นไง สบายดีนะเรา

เงา : อนูบิส นี่นายยังไม่ตายเหรอ

อนูบิส : ช่างเรื่องเก่าของเราก่อน ตอนนี้ลุยมันเลย

พวกมันบุกเข้ามาเรื่อยๆ เนสซีก็กำลังบาดเจ็บโดยที่ดอกฝ้ายกำลังช่วยปฐมพยาบาล ระหว่างนั้นเอง เขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

เนสซี : โอ้ย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย

ดอกฝ้าย : นายโดนระเบิดหน่ะ ดีนะที่ยังไม่เป็นอะไรมาก

เนสซี : แล้วเธอหล่ะ เป็นอะไรมั้ยดอกฝ้าย

ดอกฝ้าย : ฉันไม่เป็นไรหรอก นายหน่ะนอนพักกก่อนดีกว่า

พวกคอมมิวนิสต์บุกเข้ามาเรื่อยๆ พวกเขาต้องสู้จนแทบถวายชีวิต

พวกมันส่งสัญญาณให้ติดดาบปลายปืน เพื่อสู้แบบประชิดตัว

จอมยุทธ์จึงสั่งให้ทุกคนติดดาบปลายปืนแล้วสู้กับพวกมัน

ในฐานบัญชาการ ก็มีการรายงานสถานการณ์กันอยู่ด้านใน

“ท่านครับ พวกคอมมิวนิสต์ล้อมเราไว้ทุกด้าน ถ้าเราไม่มีปืนใหญ่ยิงสนับสนุน พวกเราตายกันหมดแน่ครับ”

“ตอนนี้การรบเป็นยังไงบ้างหล่ะ”

“ตอนนี้ เหลือแค่กองร้องของผู้พันจอมยุทธ์ที่กำลังต้านพวกมันอยู่ครับ”

“รีบขอกำลังสนับสนุนเดี๋ยวนี้เลย ทุกอย่าง เราคงต้องฝากความหวังไว้กับผู้พันจอมยุทธ์แล้วหล่ะ”

พวกเขาตะลุมบอนกันอย่างชุลมุน ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นใคร พวกนั้นบุกเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย แต่พวกของจอมยุทธ์ก็ต้านมันอย่างสุดกำลัง

เทวดาติดดาบปลายปืนวิ่งเข้ามาชาร์จ แต่โซ่ตวงก็มาขวางทางแล้วก็สู้กับมันไว้ก่อน

“เจอกันอีกแล้วนะมึง น้องสาวกูอยู่ไหน”

“น้องสาวแกปลอดภัย แต่วันนี้แกไม่รอดแน่”

พวกเขาสู้กันด้วยดาบปลายปืนกันไปมา ระหว่างนั้นเงากับอนูบิสก็สู้กับพวกมันอย่างสุดกำลัง เพราะทั้งคู่เคยเป็นคู่หูและคู่รักในการรบมาก่อน

“เหมือนช่วงเวลาเก่าๆเลยนะ ว่ามั้ย”

“อย่ามัวแต่โม้เลย สู้กับพวกมันก่อนดีกว่า”

ระหว่างนั้นเอง ชายในหน้ากากจระเข้ก็เห็นจอมยุทธ์กำลังหันหลัง เขาจึงวิ่งแล้วเอาดาบปลายปืนจะเข้าไปชาร์จ

แต่ไม่ทัน จอมยุทธ์มองเห็นแล้วปัดดาบปลายปืนของเขาแล้วเตะเขาออกไป

ระหว่างที่การรบติดพัน การสนับสนุนทางอากาศและปืนใหญ่ก็ยิงสนับสนุนเข้ามาอย่างหนักหน่วง เสียงปืนใหญ่ทำให้พวกนั้นต้องถอยกลับไปเพราะสูญเสียกำลังทหารไปมาก

ระหว่างนั้นเอง จิงโจ้ก็เห็นหัวหน้าทหารหญิงของพวกมันคนหนึ่งกำลังจะหนี เลยไปจับตัวเอาไว้

พวกคอมมิวนิสต์ล่าถอย  จอมยุทธ์เลยสั่งยิงพวกมันที่กำลังถอย จากนั้นก็สั่งให้จับเชลยทุกคนเอาไว้

เงา : หัวหน้าครับ พวกมันถอยไปแล้วครับ

จอมยุทธ์ : สั่งให้ทุกคน ตามหาผู้บาดเจ็บไปรักษาในเมือง แล้วจับเชลยเอาไว้

โซ่ตวง : เราได้เชลยมาหลายคนเลยครับ

จากนั้นเอง กระดาษกับความมืดก็จับชายคนหนึ่งมาได้

ความมืด : ไอ้นี่มันหลบอยู่หลังสนามเพลาะหน่ะครับ เราเจอมัน

จอมยุทธ์ : เอาหล่ะ เอาไปรวมกับเชลยคนอื่นๆตรงนั้นนะ

กระดาษ : ตอนนี้เราไปตามหาผู้บาดเจ็บกันก่อนดีกว่า

======================================================================

พวกเขาเอาชีวิตรอดจากการรบครั้งนี้ได้ แต่ครั้งต่อไปจะเป็นอย่างไร ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ

ปล.อาทิตย์หน้าข้าพเจ้าสอบซ่อม ถ้ามีโอกาสจะมาอัพนะครัช