คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 : Welcome to Killest
“ตุ๊บ!!” เสียงคนกลุ่มหนึ่งกำลังรุมยำเด็กหนุ่มท่าทางมอซอไร้ทางสู้อย่างดุเดือด ท่ามกลางสายฝนที่ปรอยลงมาอย่างต่อเนื่อง
“ไอ้ระยำเอ้ย ทำพวกกูซะเหนื่อยเลยนะเว้ย!!” ชายในชุดมอซอคนหนึ่งกำลังใช้ไม้ฟาดเข้าที่หลังของเด็กหนุ่มคนหนึ่งจนร่วงลงกับพื้น แต่ชายหนุ่มคนนั้นก็ยังคงยืนหยัดและไม่ยอมให้กับมัน เขาลุกขึ้นมาทั้งๆที่ร่างกายในตอนนี้แทบจะบอบช้ำไปทั้งตัวแล้ว
“แก แกทำกับคริสตี้ ฉันไม่เอาแกไว้แน่!!” ชายคนนั้นตะโกนออกมา
“ก็แฟนมึงมันยั่วเองนี่หว่า!!”
“เฮ้ยพี่ ฆ่ามันเลยดีกว่า!!” ชายคนหนึ่งตะโกนออกมา ก่อนที่ในตอนนั้น ชายในชุดแจ๊กเก็ตสีดำคนหนึ่งจะเดินเข้ามาและใช้ปืนยิงไอ้กุ๊ยคนหนึ่งร่วลงกับพื้น
“ปัง!!”
“เฮ้ย อย่าเล่นหมาหมู่สิวะ!!”
พวกมันตกใจกันมาก แต่พวกมันก็ใช้ไม้ฟาดเข้าที่แขนของชายคนนั้นจนปืนร่วง แต่ชายคนนั้นก็จัดการทั้งเตะทั้งต่อยพวกมันต่อ แต่ในตอนนั้นพวกมันก็ดูมีมากเกินไป ชายคนนั้นจึงโดนรุมเล่นงาน เด็กหนุ่มคนนั้นเห็นปืนที่ตกอยู่บนพื้น เขาจึงรีบวิ่งไปหยิบมันมาในทันที
“เฮ้ย อย่านะเว้ย!!” มันคนหนึ่งที่เห็นเขาจะหยิบปืนตะโกนออกมา แต่เขาก็หยิบปืนขึ้นมาได้ จากนั้นก็ไล่ยิงพวกมัน
“ปังๆๆๆๆๆๆๆ”
ตัวของเขาไล่ยิงใส่พวกมันอย่างดุเดือด แถมแต่ละนัดก็แทบไม่พลาดเป้าเลย พวกมันที่เห็นในตอนนั้นก็ตกใจและรีบหนีกระจัดกระจายไปคนละทาง ชายแจ๊กเก็ตดำที่เห็นก็ยังแทบไม่เชื่อในสายตาตัวเองเลย ชายแจ๊กเก็ตดำคนนั้นรีบเดินไปเด็กหนุ่มในทันที
“เฮ้ย ไอ้หนุ่ม เคยยิงปืนหรือเปล่า??” ชายคนนั้นถามไป เด็กหนุ่มคนนั้นส่ายหน้าตอบกลับไป
“ถ้างั้น นายมากับฉันหน่อยสิ” แต่ในตอนนั้น จู่ๆ เด็กหนุ่มคนนั้นก็ค่อยๆล้มลงกับพื้นเนื่องจากว่าบาดเจ็บมาหนักจากบาดแผลที่เขาได้เจอ
.
.
.
“เฮือก!!”
ภาพตัดกลับมายังสถานที่แห่งหนึ่ง ในห้องปริศนาห้องหนึ่งซึ่งมีเตียงเรียงรายกันมากมาย รวมถึงผู้คนบางส่วนที่นอนอยู่บนเตียงประปราย เด็กหนุ่มคนนั้นลุกขึ้นและพยายามมองไปรอบๆ เพื่อสำรวจมัน
“ฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ??” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งตอบกลับมา ในตอนนั้นเด็กหนุ่มคนนั้นตกใจมาก แต่หญิงสาวคนนั้นก็บอกให้เขานิ่งไว้
“ฉันว่าเธอนิ่งไว้ดีกว่านะ”
“อะไรกัน นี่ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงกันเนี่ย??” เด็กหนุ่มคนนั้นถามอย่างแปลกใจ
“ถ้าจะให้ฉันบอกตั้งแต่ต้น คือว่า ชาร์ลีพาเธอมาที่นี่ เธอนอนสลบ ฉันก็รักษาไปตามปกติหน่ะ ว่าแต่ เธอรู้จักกับชาร์ลีได้ยังไงกันหล่ะ??” หญิงสาวคนนั้นถามต่อ
“ชาร์ลี ตาลุงชุดดำที่พาผมมาหน่ะเหรอ จู่ๆเขาก็พาผมมาที่นี่หน่ะ”
“ว่าแต่เธอชื่ออะไรหล่ะ??”
“ผมเนชินครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม”
“จ้า ฉันนาตาลี เป็นหมอที่นี่หน่ะ ความจริงชาร์ลีเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว เขาบอกว่านายไม่เคยยิงปืนเลย แต่นายยิงพวกที่เล่นงานนายตายได้ในนัดเดียวเนี่ยนะ??” นาตาลีคนนั้นถามไป
“ผมไม่รู้ ผมแค่อยากจะยิงให้พวกมันตายๆไปซะ พวกมันทำกับคริสตี้ ผมจะฆ่าพวกมันให้หมด” เนชินคนนั้นพูดอย่างโกรธแค้น
“อ้อ ไม่ต้องบอกหรอกว่าเรื่องมันเป็นยังไง ที่นี่ก็เป็นแหล่งรวมของคนที่โดนสังคมเล่นงานเหมือนกันจ้ะ ที่นี่คือโรงเรียน Killest โรงเรียนสอนการฆ่าทุกรูปแบบ ชาร์ลีก็เคยเป็นคนของที่นี่หน่ะ” นาตาลีบอกไป
“เดี๋ยวนะครับ แล้วคุณชาร์ลีคนนั้นเนี่ย เขาไปไหนครับ??” เนชินถามไป
“หมอนั่นออกไปทำภารกิจนิดหน่อยหน่ะ ตอนนี้นายเป็นนักเรียนของที่นี่แล้ว” นาตาลีพูดขึ้น
“ห่ะ นักเรียน ผมเนี่ยนะ ทำไม??” เนชินถามอย่างแปลกใจ
“เอาน่า ก็ยังดีกว่าต้องออกไปตายข้างนอกนะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้วหล่ะ” นาตาลีพูดขึ้น และในตอนนั้นเอง พยาบาลคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอ และคุยกับเธอด้วย
“คุณนาตาลีคะ แย่แล้วค่ะ”
“ห่ะ มีอะไรเหรอ??”
“คุณเฮนรี่ตายแล้วค่ะ”
“ห่ะ คุณเฮนรี่เหรอ??” นาตาลีถามอย่างตกใจ
“เออ ใครกันครับ??” เนชินถามนาตาลี
“รองผู้บริหารที่นี่หน่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เธอต้องไปปฐมนิเทศแล้ว เอาไว้ฉันจะเอาชุดมาให้แล้วกัน” นาตาลีพูดขึ้น จากนั้นตัวของเธอก็เดินออกไปด้านนอกตามพยาบาลคนนั้นในทันที ส่วนตัวของเนชินเองก็ได้แต่นอนอยู่บนเตียงต่อ เขาทำอะไรไม่ได้มากเนื่องจากยังมีอาการบาดเจ็บอยู่
“คริสตี้ ฉันขอโทษนะ..”
จู่ๆตอนนั้นเนชินก็แอบร้องไห้ออกมา เขาร้องราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนี้
“เฮ้ย เงียบๆหน่อย คนจะหลับจะนอน!!” เสียงของคนป่วยบนเตียงตะโกนออกมา
“เออ รู้แล้ว!!” เนชินตะโกนกลับไป ก่อนที่ไม่นานนัก พยาบาลคนหนึ่งจะเดินกลับมาหาเนชินที่นอนอยู่บนเตียง โดยที่ตัวของเธอจะเอาชุดมาให้เขาด้วย
“นี่ชุดของเธอนะ คุณนาตาลีฝากมาให้”
“เออ ขอบคุณครับ” เนชินตอบไป
“อืม ฉันชื่อฮิลด้า เกือบลืมบอกไป” พยาบาลคนนั้นพูดจบก็เดินออกไป
“เออ เดี๋ยวครับ คือว่า ผมอยู่ที่นี่ผมต้องทำยังไงบ้างครับ??” เนชินถามเธอไป
“ไม่ต้องห่วง อยู่ไปนานๆเธอก็จะรู้เอง ฉันว่าเธอฝึกตัวเองไว้เยอะๆดีกว่านะ โรงเรียนนี้มีแต่ปีศาจทั้งนั้น” พยาบาลคนนั้นบอกเนชินไป
“โอ้ย ไปคุยกันที่อื่นได้หรือเปล่า??” คนป่วยคนหนึ่งตะโกนออกมา
“อยากกินยาถ่ายอีกมั้ยหล่ะ??” พยาบาลคนนั้นถามกลับไป ทำเอาพวกคนป่วยที่นอนเตียงถึงกับเงียบไปเลย
“อืม พรุ่งนี้เช้ารีบแต่งตัวแล้วย้ายไปที่หอนายเลยนะ” พยาบาลคนนั้นพูดจบก็เดินออกไปในทันที ส่วนตัวของเนชินเองก็เอนหลังนอนที่เตียงก่อน
“เฮ้อ คงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ” เนชินพูดขึ้น ก่อนที่ในตอนนั้นตัวของเขาจะค่อยๆหลับตาลงนอนต่อ พรุ่งนี้คงจะต้องเป็นวันที่หนักหนาสำหรับเขาแน่ๆ
เช้าวันต่อมา ตัวของเนชินตื่นขึ้นมาตามปกติ เขาเดินไปเข้าห้องอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวตามปกติของเขา ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องและแต่งตัวเสร็จ พร้อมกันนั้นพยาบาลคนหนึ่งก็เดินมาเรียกเขาอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ เนชิน เขาเรียกปฐมนิเทศกันแล้ว” เนชินพยักหน้าตอบและเดินตามพยาบาลคนนั้นออกไปในทันที ตัวของเขาเดินไปเรื่อยๆ จนไม่นานนัก ตัวของเนชินก็เจอเข้ากับกลุ่มเด็กนักเรียนหลายสิบคนกำลังยืนรออะไรบางอย่างแถวนั้น ตัวของเขาว่าจะเดินเข้าไปด้านใน แต่ก็ยังไม่กล้าเท่าไหร่ เขาเลยไปยืนอยู่วงนอก ซึ่งตรงนั้นกำลังมีคนจับกลุ่มคุยกันอยู่ เนชินก็กระเถิบเข้าไปและแอบฟังด้วย
“เฮ้ย พวกเรา เขาว่าปีนี้มีแต่พวกเจ๋งๆเข้ามาเพียบเลยอ่ะ”
“เฮ้ย จริงเหรอวะ ดูแล้วก็ไม่น่ามีอะไรเท่าไหร่??”
“เออดิ ฉันบอกได้เลยว่าใครเป็นใครบ้าง”
“นั่นโครี่ เฟดริก้า ฉายา Sisterhood มีข่าวมาว่าเธอถูกส่งมาจากวาติกันมาฝึกที่นี่”
“นั่นแมรี่ มอติเมอร์ ฉายา Clear Sky มีข่าวมาว่าโดนพ่อที่เป็นนายพลใหญ่ส่งมาดัดสันดานหน่ะ แต่ได้ข่าวว่ายัยนี่เก่งเรื่องแฮ็กเกอร์มาก”
“นั่นมาเรียน่า อาร์ ลาเกียครูซ ฉายา Thunder Trickstar ได้ยินว่าแม่นี่สร้างเครื่องมือเจ๋งๆได้เยอะมาก ซ่อมมันได้ทุกอย่าง”
“นั่นคริสโตเฟอร์ วลาดิเมียร์ ฉายา The Fool ได้ยินว่าไอ้นี่เคยเกือบตายในสลัม แต่มันเอาตัวรอดเก่งพอตัว”
“นั่นหลิว ซิงหยิน ฉายา Vermilion Bird ได้ข่าวว่ารัฐบาลจีนส่งเธอมาฝึกโดยเฉพาะเลย”
“นั่น ฮอร์ตุส เค เอสคาปิสโม ฉายา Spuria ไม่แน่ใจว่าเธอมาจากไหน แต่รู้ว่ายัยนี่เจ้าเล่ห์สุดๆเลย”
“น้องสาวคนนั้นคือคามาคุริ เอริซ่า ฉายา The Moon เห็นน่ารักแบบนี้แต่ได้ยินว่าเธอฆ่าพ่อตัวเองด้วย”
“นั่นจอห์น ซี เอ็ดวาร์ด ฉายา Joker ไอ้นี่ดูเหมือนธรรมดา แต่อย่าประมาทมันแล้วกัน”
“ไอ้ปากดีนั่นชื่อฟิลิป วิทเทลบัค ฉายา The Magician มันด่าพ่อฉันเมื่อเช้าด้วย ถ้าไม่มีกฎนะฉันดักกระทืบมันไปแล้ว”
“นั่นเอลซ่า เบ็คเคอร์ ฉายา Bomb Food ได้ยินว่าเธอทำอาหารเก่งมาก แต่อาหารของเธออันตรายมาก เธอให้อะไรกินอย่าไปรับหล่ะ”
“เจ๊หมึกนั่นอดาเน็ค ฮัลซัน ฉายา One Shot One Head ฉันว่าฉายานี้ไม่ได้มาเล่นๆแน่ๆ ยัยนี่ยิงโคตรแม่นเลย”
“นั่นเอเลนอร์ นอร์ตัน ฉายา Distorted Faith ได้ยินว่ายัยนี่เด็กเส้น แต่อันตรายเหมือนกันนะ”
“นั่นลาเกียครูซ วี เดลต้า ฉายา Hydrokiller ได้ยินว่าไอ้นี่บ้านรวย แถมปืนที่มันใช้โคตรแรงด้วย”
“นั่นคามิลลา เคนโนย่า ฉายา Strength ยัยนี่ก็แสบพอๆกับไอ้ฟิลิปเลย”
“ยัยนั่นซาชิน โวโทรุ ฉายา Skin Ripper ว่ากันว่าวิธีที่ยัยนั่นฆ่าคนนี่ยิ่งกว่าพวกอินเดียนแดงซะอีก”
“นั่นคิมยูจิน ฉายา The Emperor ถึงมันจะดูหน่อมแหน้ม แต่อย่าไปหลงกลมันเด็ดขาด”
“คนสวยคนนั้นคือมาเรีย ลา เฟรย์ ฉายา Archer Mistress ยิงธนูเก่งมาก อย่าไปพูดเรื่องข่มขืนอะไรให้เธอได้ยินนะเว้ย”
“นั่นเมอร์ลิน่า โคล ฉายา Fair Lady ได้ยินว่าเธอฆ่าคนตั้งแต่เด็กๆเลย”
“นั่นแคทเทอรีน เดอ ออล็องต์ ฉายา The World ได้ยินว่าเป็นลูกหลานคนดัง แต่เธอไม่ค่อยชอบให้ใครพูดแบบนั้นเท่าไหร่”
“หมอนั่นชื่ออ่านโคตรอยาก ชื่อเขตแดน วิสัญจร ฉายา Death ได้ยินว่าเป็นนักฆ่าทั้งตระกูล ลือกันว่ากินเนื้อคนเป็นอาหารด้วย” เนชินได้ยินตอนนั้นก็แทบจะอ้วกแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน
“นั่นโรส เซนซัวร์ริตี้ ฉายา Rose Of Death ได้ยินว่ายัยนี่ขายตัวด้วย แต่พูดตรงๆ โคตรน่าล่อชิบหาย”
“ถุ๊ย มึงมีเงินเหรอ??” เพื่อนเขาอีกคนถามไป
“เออๆๆๆ นั่นขวัญใจฉัน นานะ อะราอิ ฉายา The Spider ได้ยินว่าเป็นไอดอลด้วย แต่เธอโดนคดีฆ่าคนมานะ” เนชินในตอนนั้นเหลือบไปเจอกับนานะพอดี นานะเองก็เหลือบมาเจอเขาพอดีเหมือนกัน เธอยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางอื่นต่อ
“นั่นอัลลัน ดูลอสติน ฉายา The Jester ได้ยินว่าไอ้นี่ฆ่าพ่อมันเองและฆ่าคนเป็นสิบเลย ระวังไว้ด้วยก็ดี”
“นั่นเอ็ดวาร์ด โซดิแอค ฟอนเบิร์ก ชื่อแม่งอย่างกับหลุดมาจากเกม ฉายา The Man With Money ได้ยินว่าไอ้นี่มันรวยมาก แต่ก็นะ รวยแค่ไหนก้ใช้เงินในนี้ไม่ได้หรอก”
“นั่นเอสเตลล่า ฉายา Scalpel Girl ได้ยินว่ายัยนี่เป็นหมอผ่าตัดเก่งมากด้วย เห็นว่าเธออยากทำงานกับคุณนาตาลีด้วย”
“นั่นเรนาวอส เดรค ฉายา Phantom Assasin มันเล่นเกม DOTA มากไปหรือเปล่าไม่รู้ แต่ได้ยินว่าแม่งเร็วมากนะ พวกนายจับมันไม่ทันเลย”
“ถ้างั้นเรื่องอย่างว่าแม่งก็เร็วด้วยดิ ฮ่าๆๆๆ” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น และคนอื่นๆก็หัวเราะตามกัน
“เออๆๆ พี่หมึกนั่นไม่ธรรมดา อุโมจา ฉายา Yautja The Predator ได้ยินว่าแม่งมีหน้ากากพรีเดเตอร์ใส่ด้วย แต่ได้ยินว่าแม่งโหดพอๆกับคุณมอร์ตี้เลย”
“ส่วนไอ้นั่น อินเฟอร์โน่ แอนเนลิเตอร์ ฉายา Hellfire ขี้เก๊กชิบหาย ทำหน้าอย่างกับจะแดกหัวคนตลอด หมั่นไส้แม่งชิบ”
“แล้วก็ริวโซ เซเอ็น ฉายา Hannibal 2 ยัยนี่มันโรคจิตมาก มันกินเนื้อคนเป็นอาหารด้วย” พวกนั้นพูดต่อไปเรื่อยๆ และในตอนนั้นเนชินเองก็สังเกตไปเห็นกลุ่มคนที่ยินอยู่บนเวที เนชินเองทำใจกล้าๆและเดินเข้าไปถามเด็กกลุ่มนั้น
“เออ ขอโทษนะพวกนาย แล้วเด็กพวกนั้นไปทำอะไรบนเวทีอ่ะ??”
“เฮ้ย ไม่คุ้นหน้าแกเลยหว่ะ เด็กใหม่สินะ คงจะไม่รู้ พวกนั้นเป็นพวกผู้คุมกฎหน่ะ” ชายคนหนึ่งตอบเนชินไป
“อ้าว แล้วพวกคุณครูไม่ได้คุมเหรอ??” เนชินถามไป
“เฮ้อ สงสัยคงจะไม่รู้ มันเป็นแบบนี้พวก พวกผู้คุมกฎหน่ะจะมี 9 คน จะคอยรักษาระเบียบและไม่ให้พวกนักเรียนแหกกฎหน่ะ แล้วแต่ละคนนี่เจ๋งๆทั้งนั้น” เนชินได้ยินดังนั้นก็พอเข้าใจ แต่ตอนนั้นเขานับไปนับมาก็พบว่าผู้คุมกฎบนเวทีมีแค่ 8 คนเอง ในตอนนั้นเนชินเองก็ถามต่อ
“บนเวทีมีแค่ 8 คนเองนี่ อีกคนหล่ะ??” เนชินถามไป และไม่นานนัก พวกเขาก็เห็นหญิงสาวชุดดำดูมอซอคนหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวทีตามหลังคนอื่นๆมา เนชินเองแปลกใจมากที่ได้เห็นเธอ
“เฮ้อ มอร์ตี้ ฉายา Dark Witch หนึ่งในผู้คุมกฎหน่ะ ติดคุกมาก็หลายครั้งเพราะทำผิดกฎ แต่ไม่รู้ว่ามีดีอะไร ไม่โดนไล่ออกซะที”
“โห แสดงว่าเธอต้องมีดีมาก แล้วคนอื่นหล่ะ??” เนชินถามต่อ
“นั่นซองชวา จิน ฉายา Death White Face โคตรจองหอง คิดว่าตัวเองเก่งซะเต็มประดา”
“เฮ้ย แต่มันก็เก่งจริงนะเว้ย” นักเรียนอีกคนบอกไป
“นั่นออร์ฟิอุส น็อกซ์ ฉายา Reine des Neiges ราชินีหิมะ นักเคมีที่โคตรเทพ หลายคนพยายามจะชิงตำแหน่งเธอแต่ทำไม่ได้ซักคน”
“นั่นอารีแอคเน่ มาร์โกนี ฉายา Wisteria มาจากครอบครัวที่รวย แต่เธอมีความสามารถมากนะ”
“นั่นเอาส์ติส์ ฮีสต์ ฉายา The Ruler Royal Knight หมอนี่นิสัยดี แต่มักจะวัดกำลังกับซองชวาจินบ่อยๆ”
“ไอ้นั่นริคกี้ มาร์ติน ฉายา Rich and Handsome Big Boss Ricky ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่ามันมาเป็นผู้คุมกฎได้ยังไง สงสัยใช้เงินซื้อหล่ะมั้ง”
“นั่นโทโมเอะ คางูยะ ฉายา Blood Moon แม่นี่โคตรเก่งเลย คนธรรมดาจับตัวนางไม่ได้หรอก”
“ไอ้นาซีระยำนั่นชื่อไฮน์ริค โครว์ ฉายาไอ้นาซีหน้าหี ไอ้นี่ฝีมือก็งั้นๆ ทำไมมันถึงได้มาเป็นผู้คุมกฎก็ไม่รู้”
“คนสุดท้ายลิลิธ มอร์โรว์ ฉายา Grim Reaper เธอเป็นผู้คุมกฎที่ใจดีมาก”
“อืม แล้วคนพวกนั้นหล่ะ??” เนชินถามในขณะที่มองไปยังนักเรียนอีกกลุ่มที่อยู่แถวนั้น
“อ้อ พวกนั้นมันพวกทีมสังหารและเก็บกวาด คนนั่นโรแลนด์ ครูเกอร์ ฉายา Silent Death นิสัยดีนะ ขี้เหนียวไปหน่อย แต่เอาจริงๆหมอนี่ก็โคตรเก่งเลย”
“ลุดวิก ออทโทเนียน ฉายาไอ้แวมไพร์ ไอ้ยินว่าไอ้นี่มันโหดมาก ดื่มเลือดแทนน้ำด้วย”
“ลีมินโฮ ฉายา Black Demon Prince เพื่อนไอ้ริคกี้ มันมีฝีมือนะ ได้ดันไปคบกับไอ้ริคกี้ สงสัยได้เงินเยอะ”
“นั่นเบลลาทริกซ์ นอกซ์ ฉายา Marionetta นักประดิษฐ์ที่โคตรเทพ ทำของดีๆไว้ทำลายหลักฐานและปกปิดโน่นนี่นั่น”
“นั่นฮิลด้า ดิเอโก้ ฉายา La enfermera เธอเป็นพยาบาลประจำหน่วยเก็บกวาด แต่ว่างๆก็ไปทำงานที่ห้องพยาบาลด้วย”
“อ้อ คนนั่นที่เอาชุดมาให้ฉันหน่ะ” เนชินบอกไป
“อ่ะนะ นั่นมาร์ทิลด้า แวร์เนอร์ Nightmare ไม่รู้ว่าเป็นฝันร้ายของใคร แต่น่าจะเป็นฝันร้ายของทุกคนที่สู้กับเธออ่ะนะ” พวกเขาพูดกันไปเรื่อยๆ และไม่นานนัก ชายในชุดทหารสีดำทะมึนดูน่าเกรงขามก็เป่านกหวีดเพื่อให้สัญญาณอะไรบางอย่าง ในตอนนั้นนักเรียนทุกคนก็เข้าแถวกันอย่างรวดเร็ว ตัวของเนชินเองก็ยังงงๆเล็กน้อย แต่ก็เดินไปเข้าแถวตาม แต่ในตอนนั้น เนชินก็สังเกตเห็นเครื่องรางอะไรบางอย่างที่ตกอยู่บนพื้น เขารีบเดินออกจากแถวไปหยิบมันขึ้นมาในทันที
“เฮ้ นั่นของฉันเอง” ชายผิวสีที่มีแผลเป็นที่ตาขวาคนหนึ่งบอกกับเนชิน
“อ้อ อ่า นายอุโม.. ใช่หรือเปล่า??” เนชินถามและยื่นเครื่องรางนั้นคืนเขาไป แต่ชายในชุดทหารคนเดิมก็เหลือบไปเห็นเนชิน ก็รีบลงจากเวทีในทันที ทำเอาทุกคนในตอนนั้นแปลกใจมาก ทุกคนรีบหลีกทางให้ชายคนนั้นโดยไม่พูดอะไร ก่อนที่ในตอนนั้น เขาจะมาหยุดตรงหน้าเนชิน ตัวของเนชินก็ยังไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น
“มีอะไรหรือเปล่าครับ??” เนชินถามไป แต่ชายคนนั้นก็ต่อยเข้าที่ท้องของเนชินจนร่วง เนชินเองลงไปกองกับพื้นที่ในทันที
“แม่งเอ้ย หมัดหนักชิบหาย” เนชินสบถออกมา
“ฉันยังไม่ได้สั่งให้แกพูด แกใช่หรือเปล่าเด็กเจ้าชาร์ลีหน่ะ??”
“เออ ก็ไม่เชิงครับ เชาพาผมมาที่นี่” เนชินพยายามบอกไปและลุกขึ้น แต่ในตอนนั้นชายคนนั้นจะจับตัวเนชิน แต่เนชินกระโดดหลบออกมาก่อน
“อ้อ เก่งกาจซะด้วย” ชายคนนั้นพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะถอดหมวกทหารของเขาก่อน จากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปใส่เนชิน ทั้งหมัดทั้งเท้าจนเนชินแทบน่วม
“ตุ๊บๆๆๆ!!”
“เก่งให้ได้แบบเมื่อกี้อีกสิ!!” เขาตะโกนออกมา แต่เนชินเองก็ยังไม่ยอมล้มง่ายๆ ถึงแม้ว่าเนชินจะพยายามโต้กลับ แต่ก็แทบจะทำอะไรชายคนนั้นไม่ได้เลย
“อึดกว่าที่คิดอีกนะเนี่ยมึงเนี่ย”
“เฮ้ย มึงจะเก่งกับคนไม่มีทางสู้งั้นเหรอ??” เนชินไม่ไหวเลยพูดออกมา
“อ้อ นี่หาว่าฉันเก่งแต่กับคนอ่อนแอกว่าเหรอ เฮ้ย ให้ปืนมันกระบอกนึง ฉันจะให้แกใช้ปืน ส่วนฉันใช้มือเปล่า!!” ชายคนนั้นตะโกนออกมา เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนรีบเอาปืนพกกระบอกหนึ่งให้กับเนชินในทันที เนชินเองรีบคว้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายคนนั้นจะพุ่งเข้าใส่เนชินต่อ โดยที่ตัวของเขาพยายามเคลื่อนที่แบบสลับพันปลาเพื่อให้เนชินยิงไม่ถูก แต่ในตอนนั้น
“ปังๆๆ!!”
เนชินเผลอยิงใส่ชายคนนั้น กระสุนตกที่หน้าชายคนนั้นจนแทบขยับตัวไม่ได้ ชายคนนั้นแปลกใจมากว่าทำไม
“สงสัยที่ชาร์ลีพูดจะเป็นเรื่องจริง” ชายคนนั้นพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะรีบหยิบปืนที่เหน็บที่เอวเขาออกมา แต่เนชินก็ยิงสกัดเอาไว้
“อาจารย์!!” ชายในชุดทหารสีดำอีกคนซึ่งแต่งกลายคล้ายกับอาจารย์คนนั้นมากก็รีบวิ่งลงไปเพื่อที่จะเข้าใส่เนชินที่กำลังหมดแรงและเซไปเซมา แต่ในตอนนั้นเอง
“ตุ๊บ!!”
จู่ๆ ชายผิวสีคนเดิมที่เนชินเอาของไปคินให้ก็เอามือมาขวางชายชุดดำคนนั้นไว้ก่อน
“เฮ้ย คนเขาสู้กันตัวๆ อย่าสอดดีกว่า”
ในตอนนั้นเนชินก็พยายามยิงสกัดเอาไว้ ทำเอาตัวของชายคนนั้นหยิบปืนไม่ได้เลย แต่ในตอนนั้น
“แชะ!!”
เนชินยิงจนลูกหมด ชายคนนั้นจะหยิบปืนและยิงเนชิน
“เดี๋ยวก่อนคาร์ล!!” เสียงของชายคนหนึ่งตะโกนออกมา ในตอนนั้นตัวของเขาก็หยุดมือไว้ก่อน และไม่นานนัก ชายในชุดสูทคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในพื้นที่ ในตอนนั้นทุกคนก็หยุดนิ่งไปหมด
“นี่คุณจะไว้มันงั้นเหรอ คุณเอ็ดมันด์??” คนที่ชื่อคาร์ลถามเอ็ดมันด์ ฟินด์ ผู้บริหารของโรงเรียนไป
“ถ้าชาร์ลีพาใครมา ฉันว่าหมอนี่ไม่ธรรมดาแน่ เอาเขาไปลองฝึกก่อนดีกว่า เอาหมอนี่ไปรักษาในคุกซะ” เอ็ดมันด์บอกไป ในตอนนั้นตัวของเนชินเองก็ค่อยๆขาอ่อนเนื่องจากบอบช้ำ ก่อนที่บรรดาพยาบาลจะช่วยกันหามเนชินออกไปอย่างรวดเร็ว
“เอาน่า วันนี้เป็นวันต้อนรับ อย่าทำให้เสียบรรยากาศดีกว่า” เอ็ดมันด์บอกกับคาร์ลไป
“ถ้ามันไม่ใช่เด็กเจ้าชาร์ลีนะ ผมฆ่ามันไปแล้ว” คาร์ลพูดไป และในตอนนั้นพวกพยาบาลก็พาตัวของเนชินเข้ามายังห้องใต้ดินห้องหนึ่ง ซึ่งห้องนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นคุก มีเตียงสองชั้น พวกพยาบาลเอาตัวเนชินไปที่ห้องๆหนึ่ง โดยที่ไม่นานนัก นาตาลีที่เป็นหัวหน้าพยาบาลประจำโรงเรียนจะรีบตามเข้ามาดูอาการของเนชินด้วย
“นี่เธอ บ้ามากเลยนะที่ไปท้าทายคุณคาร์ลเขาหน่ะ”
“เอ้า ก็มันโรคจิตนี่ครับ แล้วมันเป็นใครครับ??” เนชินถามไป
“คุณคาร์ลเป็นครูใหญ่ของที่นี่ เขาคือของจริง แล้วอีกอย่าง คุณชาร์ลีก็เคยเป็นทีมสังหารที่แกคัดเลือกนั่นหล่ะ” เนชินได้ยินก็แปลกใจมาก ก่อนที่ไม่นานนัก นาตาลีจะให้ยาตัวหนึ่งกับเนชิน ก่อนที่ไม่นานนัก เนชินจะค่อยๆหลับไปบนเตียงๆนั้น ส่วนตัวของนาตาลีก็เดินออกจากห้องขังต่อ
ทางด้านนักเรียนคนอื่นๆ หลังจากที่การปฐมนิเทศจบลงแล้ว พวกเขาก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนและเข้าหอพักกันก่อน โดยที่พวกเขาจะต้องจับฉลากกันเพื่อเลือกชั้นที่พวกเขาจะต้องอยู่ และเมื่อจับกันเรียบร้อยแล้ว บางส่วนก็เข้าไปในห้อง บางส่วนก็มานั่งจับกลุ่มคุยกันด้วย และเรื่องที่พวกเขาคุยกันก็คงไม่พ้นเป็นเรื่องของเนชินและวีรกรรมของเขา
“เฮ้ย มึงเห็นไอ้หมอนั่นวันนี้หรือเปล่า??”
“อ้อ ไอ้คนที่เราคุยกับมันตอนเช้านี่ แม่งโคตรกล้าเลยหว่ะ”
“เออ นั่นดิ เป็นครั้งแรกด้วยมั้งที่ฉันเห็นไอ้นาซีระยำนั่นหน้าแตก ขำแม่งชิบหายเลยหว่ะ??”
“จริงด้วย เห็นมันนิ่งๆแบบนั้นมันก็มีดีนะเว้ย ได้ยินว่ามันชื่อเนชินอะไรนี่หล่ะ” พวกนั้นจับกลุ่มคุยกัน และที่ห้องพักห้องหนึ่งในชั้น 7 ห้องพักของแต่ละคนจะสามารถนอนได้ 8 คนต่อห้อง และที่ห้อง 704 ชายผิวสีคนเดิมที่เนชินเก็บของให้เขาก็เดินเข้าไปในห้องนั้น หลังจากที่ได้ฉลากแล้ว และเมื่อเขาเข้าไป เขาก็พบกับชายอีก 4 คนที่เพิ่งจะมาถึง ซึ่งนั่นประกอบด้วยคริสโตเฟอร์ ฟิลิป อัลลัน คิมยูจิน เขตแดน และชายปริศนาคนหนึ่ง
“อ้าว นายก็นอนห้องนี้เหรอพวก??” คริสโตเฟอร์ตะโกนถามไป
“อืม ใช่แล้วหล่ะ ฉันอุโมจา” ชายคนนั้นตอบไป
“อ่าๆ นายนอนเตียงนั้นแล้วกัน” ฟิลิปพูดขึ้นและชี้ไปยังเตียงตัวหนึ่งที่ไม่มีใครนอน อุโมจารีบเอากระเป๋าไปวางที่เตียงนั่นในทันที
“เฮ้ แนะนำตัวกันหน่อยเถอะ ฉันโจ เมสัน ฉายา Green Doc ฉันเป็นพวกใช้ยาหน่ะ”
“ฉันคริสโตเฟอร์ ฉายา The Fool ฉันเก่งเรื่องการเจรจามากๆเลยนะพวก”
“ฉันฟิลิป ฉายา The Magician ฉันมั่นใจเลยว่าฉันชกต่อยเก่งแน่ๆ”
“ฉันอัลลัน ฉายา The Jester ฉันฆ่าคนตายมาตั้งแต่เด็กๆ”
“ฉันคิมยูจิน ฉายา The Emperor ฉันหน่ะทำได้ทุกอย่าง เก่งด้วย!!”
“ฉันเขตแดน ฉายา Death พวกนายเชื่อหรือเปล่าว่าฉันเคยกินเนื้อมนุษย์ด้วย??” เมื่อเขาพูดขึ้น คนอื่นๆก็ถึงกับแหยงๆขึ้นมาเล็กน้อย
“อืม ยินดีที่ได้รู้จักพวกนายทุกคนแล้วกัน” อุโมจาตอบกลับไป จากนั้นตัวของเขาก็เดินเอาของไปเก็บที่เตียงของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ในตอนนั้น อุโมจาก็มองไปทางนั้นทีทางนี้ที จากนั้นก็พูดขึ้น
“เฮ้ ปกติห้องนึงให้นอนได้ 8 คนใช่หรือเปล่า แล้วอีกคนหล่ะ??” อุโมจาถามไป
“เออหว่ะ จริงด้วย แล้วอีกคนเป็นใครหล่ะ??” ฟิลิปถามด้วย
“จะว่าไป ตอนที่ฉันมาก็ไม่มีใครแล้วนะ อีกคนเป็นใครกันนะ??” โจถามเสริม และในตอนนั้นเขตแดนก็คิดอะไรออกแล้วพูดขึ้น
“เอ้ย หรือว่าอีกคนนึงจะเป็นหมอนั่นอ่ะ??”
“เฮ้ย จริงด้วย เป็นไปได้ หมอนั่นที่ท้าทายไอ้นาซีนั่นอ่ะ ใจแม่งโคตรได้เลยหว่ะ” คิมพูดเสริม
“อ่ะนะ แต่ดูฝีมือที่หมอนั่นยิงปืนดิ ฉันว่าหมอนั่นต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ” อัลลันพูดขึ้น
“เออ ว่าแต่เขาไปไหนซะหล่ะ ไม่เห็นมาที่หอเลย??” คริสโตเฟอร์ถามไป
“น่าจะกำลังอยู่ในคุกหน่ะ ไปทำซะขนาดนั้น ความจริงฉันผิดเองที่ไม่ออกรับแทนหมอนั่น” อุโมจาพูดไป
“เออ แล้วเราไปเยี่ยมหมอนั่นได้หรือเปล่าหล่ะ??” คริสโตเฟอร์ถามไป
“เขาห้ามเด็กที่เพิ่งจะปฐมนิเทศไม่ถึง 7 วันไปเหียบคุกอ่ะดิ” โจตอบไป
“อ่าๆๆ ช่างมันเถอะ ฉันว่าหมอนั่นคงติดคุกไม่นานหรอก ครั้งแรกนี่” คิมพูดขึ้น
“เอาน่า อย่าไปคิดมากเลย เอาไว้หมอนั่นมาก็ต้อนรับหมอนั่นหน่อยแล้วกัน” อัลลันพูดขึ้น
“จริงด้วย ฉันทำอะไรให้หมอนั่นกินดีกว่า” เขตแดนพูดขึ้น ทำเอาทุกคนในห้องถึงกับตกใจ
“เฮ้ย อย่าเชียวนะเว้ย??” ฟิลิปพูดขึ้น ทำเอาทุกคนถึงกับหัวเราะร่ากันลั่นห้อง
และที่ชั้น 6 ห้อง 602 เป็นห้องที่เป็นแหล่งรวมของเด็กชายอีกกลุ่ม ซึ่งห้องนี้ประกอบไปด้วยจอห์น ซี เอ็ดวาร์ด ลาเกียครูซ วีเดลต้า เอ็ดวาร์ด โซดิแอค ฟอนเบิร์ก เรนาวอส เดรค อินเฟอร์โน่ แอนเนลิเตอร์ และคนอื่นๆอีก 3 คน ดูเหมือนว่าคนในห้องนี้จะเข้ากันไม่ค่อยได้เท่าไหร่
“เฮ้ย ฉันนอนข้างบนเว้ย!!” ชายเสื้อเชิ้ตขาวผมสีส้มราวเปลวเพลิงนามอินเฟอร์โน่พูดขึ้นและลากชายอีกคนลงมา
“ไอ้เวรเอ้ย ใครมาก่อนได้ก่อนสิวะ!!” ชายคนที่โดนลากตะโกนออกมา แต่อินเฟอร์โน่ก็หันขวับไปใช้สายตาอันดุร้ายของเขาจ้องหน้าชายคนนั้น ทำเอาชายคนนั้นไม่พูดอะไรต่อ
“เฮ้อ งานนี้ได้ฆ่ากันตายก่อนจะได้นอนแน่ๆ” เด็กชายอีกคนพูดขึ้น
“ฉันเกลียดพวกเผด็จการที่สุดเลย” จอห์นพูดขึ้น ทำเอาอินเฟอร์โน่หันขวับต่อ
“เฮ้ย นายก็ทำได้แค่มองหล่ะ ที่นี่มีกล้องนะเว้ย นายอยากติดคุกหรือไงพวก??” ลาเกียครูซที่นั่งอยู่เตียงบนและกำลังชื่นชมอุปกรณ์ของเขาถามไป
“เออ จะว่าไป ไอ้หมอนั่นที่มันไปมีเรื่องกับไอ้นาซีนั่นอ่ะ โคตรสะใจเลย นายว่าเปล่า??” ชายหนุ่มที่นั่งเตียงล่างถามไป
“จริงด้วย แต่ฉันไม่ค่อยชอบหน้ามันเท่าไหร่หว่ะ” เอ็ดวาร์ดพูดไป
“งั้นนายลองไปท้าทายไอ้นาซีนั่นดูสิ เผื่อนายจะเป็นคนดังกับเขา ฮ่าๆๆๆ” เรนาวอสที่นั่งอยู่ชั้นล่างของเตียงก็พูดขึ้น
“ฉันไม่ชอบหน้ามันเท่าไหร่เลยหว่ะ” อินเฟอร์โน่พูดขึ้น
“เอ้า ไม่ชอบหน้ามันแล้วทำได้อย่างมันมั้ยหล่ะ ได้ยินมาว่าไอ้ครูนาซีนั่น ขนาดผู้บริหารมันยังไม่กลัวเลย” ชายที่โดนอินเฟอร์โน่แย่งเตียงถามไป
“ก็หาวิธีเล่นงานแม่งดิ” ชายหนุ่มที่นอนเตียงเดียวกับเอ็ดวาร์ดพูดขึ้น
“เฮ้ย เอาจริงดิ ฝีมือมันน่าจะไม่ธรรมดานะเว้ย??” เรนาวอสพูดปรามไป
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไอ้นาซีนั่นจะระวังตัวตลอด 24 ชั่วโมงหน่ะ” ชายที่นอนเตียงเดียวกับเรนาวอสพูดขึ้น
“เออ ถ้าพวกนายอยากจะเล่นงานแม่ง ฉันเอาด้วย แล้วก็ไอ้เหี้ยผู้คุมกฎที่ชื่อริคกี้อีกคน ฉันหมั่นไส้ชิบหาย ถ้าพวกนายอยากได้อะไรก็บอกแล้วกัน” เอ็ดวาร์ดพูดขึ้น
“เฮ้ย แต่ฉันได้ยินว่ามันมีไอ้คนที่ชื่อลีมินโฮ ที่เป็นทีมเก็บกวาดคุ้มกะลาหัวอยู่นะ??” ลาเกียครูซพูดปรามไป
“เฮ้อ มันจะซักแค่ไหนเชียว รอให้สอบทีมสังหารก่อนเถอะ ฉันจะแย่งตำแหน่งมันมาให้ได้เลย” จอห์นพูดไป
ณ หอพักหญิงของโรงเรียน ซึ่งตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับหอพักชายเลย ในห้องพักชั้น 3 ห้อง 305 ห้องนี้ประกอบไปด้วยนักเรียนหญิงที่ชื่อ โครี่ เฟดริก้า ฮอร์ตุส เค เอสคาปิสโม เอเลนอร์ นอร์ตัน หลิว ซิงหยิน แคทเทอรีน เดอ ออล็องต์ และนักเรียนหญิงอีก 3 คน ห้องนี้จะเป็นห้องของนักเรียนที่เคร่งศาสนาเป็นส่วนใหญ่ โดยที่โครี่ เฟดริก้าที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากวาติกันก็เอากางเขนอันหนึ่งมาตั้งไว้ที่หน้าประตูห้อง
“เฮ้ กางเขนเหรอ??” หลิวถามไป
“ใช่แล้วหล่ะ แล้วก็หันเท้าไปทางอื่นด้วยเวลานอน” โครี่บอกไป
“เฮ้ ฉันชื่อบาตา ฉันอยากนับถือคริสต์นะ” หญิงสาวในห้องคนหนึ่งพูดขึ้น
“อืม เอาไว้ฉันจะสอนเอง” ฮอร์ตุสพูดไป
“ว่าแต่ พรุ่งนี้เราต้องเรียนหรือเปล่าอ่ะ??” เอเลนอร์ถามไป
“เท่าที่ฟังจากพวกคุณครู พวกเขาให้เราเลือกคอร์สได้หน่ะ ว่าจะเรียนอะไรก่อน เออฉันชื่อเจน่านะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“เออ ฉันชื่อแคทเทอรีน ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ฉันอีชีเต ว่าแต่ เราจะเรียนอะไรกันดีหล่ะ??”
“ฉันว่า เราน่าจะเรียนการต่อสู้ด้วยมือเปล่าก่อนดีกว่า” โครี่พูดขึ้น
“จริงด้วย อย่างน้อยก็อาจจะได้เพิ่มฝีมือหล่ะนะ” หลิวพูดไป
“แต่ฉันอยากเรียนยิงปืนมากกว่า” บาตาพูดขึ้น
“เอาน่า ยิงปืนมันง่ายจะตาย ยิงทีหลังก็ได้” แคทเทอรีนพูดไป
“เออนี่พวกเธอ พวกเธอเห็นหมอนั่นที่ตีกับครูใหญ่หรือเปล่า??” อีชีเตถามไป
“อ้อ เห็นสิ ฉันว่าหมอนั่นไม่ธรรมดาเลย” ฮอร์ตุสพูดไป
“จริงด้วย ฉันว่าหมอนั่นหน้าตาดีนะ ว่ามั้ย??” เจน่าถามไป
“เฉยๆอ่ะ ฉันว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่า” เอเลนอร์พูดไป
ณ ห้องพักชั้น 4 ห้อง 402 ห้องนี้ประกอบไปด้วยแมรี่ มอติเมอร์ คามิลล่า เคนโนย่า ซาซิน โวโทรุ โรส เซนซัวร์ริตี้ ริวโซ เซเอ็น และเด็กสาวอีก 3 คน ซึ่งดูเหมือนว่าแต่ละคนมีประวัติที่ค่อนข้างแสบสันต์ทั้งนั้น
“ฉันจองโต๊ะนี้ ฉันจะใช้คอม” เด็กสาวที่ชื่อแมรี่พูดขึ้นจากนั้นก็เอาโน๊ตบุ๊คของเธอมาตั้งเอาไว้
“เฮ้อ ชักอยากจะถลกหนังหัวคนแล้วสิ” ซาซินพูดขึ้น
“นี่ อยากนอนคุกหรือไงจ๊ะเธอ และถ้าเธออยากรู้ ฉันชื่อเอสการ์??” หญิงสาวคนนั้นบอกกับซาชินไป และในตอนคามิลล่าก็กำลังเหลือบไปเห็นตัวของโรสกำลังนั่งอยู่ในห้อง ใส่เสื้อเปิดเนินหน้าอก และเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปของเธอไว้
“นี่เธอ ส่งไปให้ลูกค้าที่ไหนเนี่ย??”
“ถ้าที่นี่มีลูกค้าจริงๆก็ดีหน่ะสิ มีแต่พวกจนๆทั้งนั้น” โรสพูดขึ้น
“เดี๋ยวๆๆ ที่นี่มีกฎห้ามเล่นโซเชียลมีเดียนอกพื้นที่นี่??” หญิงสาวคนหนึ่งพูดไป
“เออใช่ ถ้าโดนจับได้ระวังซวยนะ” หญิงสาวอีกคนพูดเสริม ทำเอาตัวของโรสถึงกับต้องเก็บโทรศัพท์แบบเซงๆ
“เฮ้อ อยากมีโทรศัพท์ใช้จัง” ริวโซพูดขึ้น
“เธอก็ลองทำงานแบบฉันดูสิ ถ่างขาแป๊ปเดียวก็ได้เงินซื้อโน่นซื้อนี่แล้ว” โรสพูดไป
“ฝันไปเถอะถ้าจะให้ฉันทำแบบนั้น” ริวโซตอบไป
“ฉันโดโรธีนะ ว่าแต่ เธอใช้โซเขียลที่นี่จะไม่เป็นไรเหรอ??” โดโรธีหันไปถามแมรี่
“เอาน่า ฉันมีวิธีของฉันแล้วกัน” แมรี่ตอบไป
“ถ้าพวกนั้นบุกเข้ามาฉันไม่เกี่ยวแล้วหนึ่งนะ” เอสการ์พูดขึ้นพลางเอนหลังนอนไป
“เฮ้อ เมื่อไหร่จะถึงวันเรียนซะทีนะ??” ซาชินถามไป
“เออ เธอได้ถลกหัวคนแน่ไม่ต้องห่วง” คามิลล่าตอบไป
“เฮ้อ โรงเรียนนี้มีแต่ฆาตกรหรือไงเนี่ย แต่ก็นะ พวกเรามันมีศาจทั้งนั้น ฉันจินนี่”
และที่ชั้น 6 ห้อง 603 ห้องพักอีกห้องซึ่งประกอบไปด้วยมาเรียน่า อาร์ ลาเกียครูซ คามาคุริ เอริซ่า เอลซ่า เบ็คเคอร์ อดาเน็ค ฮัสซัน มาเรีย ลา เฟรย์ เมอร์ลิน่า โคล นานะ อะราอิ และเอสเตลล่า โดรวมดูเหมือนว่าคนที่ห้องนี้จะไม่ค่อยมีพิษภัยอะไรมากนัก
“โอเค ไหนๆก็ทำความรู้จักกันแล้ว เดี๋ยวพวกเราไปอาบน้ำด้วยกันนะ” เมอร์ลิน่าพูดกับทุกคนไป
“เออนี่ นานะใช่หรือเปล่า เธอคิดอะไรอยู่หล่ะ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว??” มาเรียน่าที่หันไปเห็นเธอถามไป
“อืม ฉันเป็นห่วงเขาอ่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นอะไรหรือเปล่า??” นานะตอบไป
“เขาไหนกัน อ้อ พ่อหนุ่มที่ไปท้าทายครูนาซีนั่นเหรอ??” เอลซ่าถามไป
“แหม่ ถ้าเธอชอบเขา เดี๋ยวพวกเราช่วยตามสืบก็ได้” มาเรียบอกไป
“เออ จะว่าไป พวกเธอได้ยินข่าวเรื่องผู้บริหารที่นี่ทยอยตายไปทีละคนหรือเปล่า ได้ยินมาว่าคนที่พานายคนนั้นมาก็มีเอี่ยวด้วย??” เฮลเตลล่าถามไป
“แหม่ เธอนี่ Gossip girl จริงๆเลยนะ แต่จะว่าไปมันก็แปลกๆจริงๆนะ” คามาคุริพูดขึ้น
“ไม่แน่นะ เรื่องนี้อาจจะมีเงื่อนงำก็ได้” อดาเน็คพูดขึ้น
“แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็ต้องอยู่ด้วยกันหล่ะนะ” นานะพูดกับทุกคน
“เห็นด้วย ถ้าแยกกันพวกเราก็ตายหล่ะนะ” เมอร์ลิน่าพูดไป
“แต่จะว่าไป ฉันเองก็ได้ยินตำนานของโรงเรียนนี้บ่อยๆ เอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกัน” เฮสเตลล่าพูดขึ้น
“ก็ดีนะ กำลังหาเรื่องเล่าแก้เบื่อพอดี” คามาคุริพูดขึ้น
“เออ อาบน้ำเสร็จแล้วไปหาไรกินดีกว่า” มาเรียพูดขึ้น
“เฮ้ ฉันทำอะไรให้พวกเธอกินได้นะ” เอลซ่าพูดขึ้น
“อ้อ งั้นก็ดีเลยหน่ะสิ เสียดายชั้นนี้ไม่มีห้องครัว” มาเรียน่าพูดไป
“เอาไว้อาบน้ำเสร็จค่อยไปกินก็ได้ ฉันกำลังหิวพอดี” อดาเน็คพูดไป
ณ ตึกเรียนแห่งหนึ่ง เป็นตึกสำหรับผู้บริหาร เจ้าหน้าที่ต่างๆ รวมถึงบรรดาครูอาจารย์ ผู้คุมกฎทั้ง 9 และทีมสังหารเก็บกวาดของโรงเรียนด้วย ที่ชั้น 4 ซึ่งเป็นชั้นของเหล่าผู้คุมกฎ ซึ่งตอนนี้มีถึง 9 คน พวกเขาแยกย้ายกันไปนั่งพักผ่อนกัน ในระหว่างนั้นก็พูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปด้วย
“เฮ้ พวกนาย เห็นเด็กใหม่ที่ชาร์ลีพามาเมื่อเช้าหรือเปล่า??” ผู้คุมกฎสาวนามว่าลิลิทถามทุกคนไป
“เห็นสิ หมอนี่ไม่ธรรมดาแหะ” ผู้คุมกฎนามว่าเอาส์ติสตอบไป
“เฮ้อ หมอนั่นก็แค่ฟลุ๊คหล่ะนะ” ซองชวาพูดขึ้น
“ถ้าหมอนี่ฟลุ๊ค ก็แปลว่าหมอนี่ดวงดีมากๆ” หญิงสาวที่ชื่อออร์ฟิอุสที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็ตอบไป
“เออ แล้วแบบนี้หมอนั่นจะติดคุกหรือเปล่าหล่ะ??” อารีแอคเน่ถามไป
“ไปหักหน้าไอ้นาซีนั่นขนาดนั้น ถ้าหมอนั่นไม่ใช่เด็กชาร์ลีคงตายไปแล้ว” นินจาสาวนามโทโมเอะตอบไป ก่อนที่ไม่นานนัก ชายสองคนจะเข้ามาที่ประตูด้านหน้า คนแรกก็คือริคกี้ ส่วนคนที่สองก็คือชายชุดทหารสีดำที่เกือบจะมีเรื่องกับอุโมจาเมื่อเช้า
“เฮ้อ แม่งเอ้ย หมั่นไส้ไอ้บ้านั่นชิบหาย”
“เออ ใจเย็นเถอะ ค่อยไปท้าสู้ไอมืดนั่นทีหลังก็ได้ ไฮน์ริช” ริกกี้บอกเพื่อนของเขาไป
“เออ ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันเว้ย” ซองชวาพูดขึ้น
“อะไรของแก หาเรื่องฉันเหรอ??” ไฮน์ริชถามกลับไป
“เฮ้ย ไม่เอาน่า เขาก็อยากเห็นพวกนายแสดงฝีมือไง” เอาส์ติสพูดเสริม
“นี่ หาเรื่องกันแบบนี้อยากเข้าคุกหรือไง??” ริคกี้ถามไป
“เฮ้อ คิดว่าจะทำกับพวกเราแบบที่ทำกับมอร์ตี้ได้งั้นเหรอ ฝันเถอะ” โทโมเอะบอกไป
“เออ จะว่าไป คนที่ควรจะติดคุกควรเป็นอีกคนมากกว่า” อารีแอคเน่พูดขึ้น ในตอนนั้นไฮน์ริชจะเข้ามาหาเรื่อง แต่เอาส์ติสกับซองชวามาขวางไว้ก่อน
“นี่พวกนาย ถ้าจะมาออกอาวุธกัน ไปท้ากันที่ลานประลองดีกว่า” ลิลิทพูดขึ้น
“เออนี่ ริคกี้ ไอ้สองคนเมื่อวานที่มาท้าประลองขอตำแหน่งผู้คุมกฎหน่ะ จะไม่รับคำท้าหน่อยเหรอ??” ออร์ฟิอุสถามกลับไป
“เฮ้อ ไอ้พวกปรสิตโลกเอ้ย” ไฮน์ริชสบถออกมาใส่ซองชวา
“โวะ สูงส่งมากจริงๆไอ้ปลาเผือกเอ้ย” อารีแอคเน่พูดไป ในตอนนั้นไฮน์ริชเองก็ถึงกับหัวเสียและเดินออกไปจากห้องในทันที
“เฮ้ย ใจเย็นดิวะ” ริคกี้พูดไล่หลังไฮน์ริชและเดินตามออกไป
“เฮ้ ฝากทักทายมินโฮของนายด้วยนะ!!” ออร์ฟิอุสตะโกนไล่หลังริคกี้ไป
“เฮ้ย ใจเย็นก่อนนะพวก” เอาส์ติสพูดและแตะไหล่ของซองชวาไป
“ไอ้ห่าเอ้ย ถ้าแม่งไม่มีอาจารย์คาร์ลหนุนหลังนะ แม่งก็แค่ไอ้โง่ตัวนึงอ่ะ” ซองชวาตอบไป
“เอาเถอะ อย่าไปคิดอะไรกันมากเลย เดี๋ยวฉันไปหาไรมาให้ดื่มนะ” ลิลิธบอกกับทุกคนไป
“เฮ้ ฉันขอโคล่าซักกระป๋องนะ” โทโมเอะพูดไป
ชั้นที่ 3 ชั้นของทีมสังหารและเก็บกวาด ซึ่งที่นี่เป็นหน่วยที่มีฝีมือที่สุด พวกเขาจะประจำอยู่ที่โรงเรียนเลย ไม่ได้กระจายตัวตามจุดต่างๆในโลก พวกเขาต่างแยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย เนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศของนักเรียนใหม่
“เฮ้ ยังนับเงินไม่เสร็จอีกเหรอ โรแลนด์??” ชายในชุดฮู้ดดำแดงคนหนึ่งถามชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวเทาเน็คไท้แดงที่กำลังนั่งนับเงินอยู่บนโต๊ะ
“แน่นอน เงินเยอะขนาดนี้มันต้องรอบคอบหน่อย นายเองก็ยังติดฉันอยู่ 10 เหรียญนี่ ลุดวิก” โรแลนด์ตอบไป
“อืม ทุกคน ดูน้ำยาตัวใหม่ที่ฉันคิดค้นสิ รับรองได้เลยว่าเก็บทุกร่องรอย” หญิงสาวที่ใส่หน้ากากอนามัยคนหนึ่งโชว์น้ำยาตัวใหม่ให้ทุกคนได้เห็น
“ใช้ได้นี่เบลลาทริกซ์ แต่มันจะดีมากนะถ้าทำยาห้ามเลือดที่ดีกว่านี้ได้หน่ะ” หญิงสาวอีกคนบอกเธอไป
“เอาเถอะฮิลด้า ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างหล่ะนะ” หญิงสาวในชุดแจ๊กเก็ตเขียวขี้ม้ากำลังเล็งปืนไปทางนั้นทีทางนี้ที และในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มเอเชียคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้อง และชายคนนั้นก็รีบเดินมาหาหญิงสาวแจ๊กเก็ตเขียวถือปืนในทันที
“เฮ้ มาทิลด้า ปืนฉันหล่ะ??” ชายคนนั้นถามไป และมาทิลด้าเองก็เอาปืนให้กับเขาในทันที
“เฮ้ มินโฮ ไปไหนมาเหรอ ไปหาเพื่อนนายมาเหรอ เฮ้ เฟยหลง นายอยากเป็นเพื่อนฉันมั้ยหล่ะ??” ชายหนุ่มผมสีเขียวคนหนึ่งแซวชายเอเชียคนหนึ่งที่นั่งเอนหลังหน้านิ่งราวกับไร้ชีวิต
“โว้ะ อะไรของนายอีกเนี่ยบาลอร์ เออ จะว่าไป พวกนายเห็นเรื่องวันนี้หรือเปล่า??” เฟยหลงคนนั้นถามไป
“อ้อ เห็นสิ ไม่เคยเห็นอาจารย์คาร์ลโดนหักหน้าแบบนั้นเลย” โรแลนด์พูดขึ้น
“นั่นสิ สมน้ำหน้าแม่งหว่ะ ถ้าฉันเจอไอ้เด็กใหม่นั่น ฉันจะเลี้ยงเหล้ามันเลย” ลุดวิกพูดขึ้น
“ฉันไม่ชอบหน้าหมอนั่นเท่าไหร่” มินโฮพูดขึ้น
“ทำไมวะเพื่อน หมอนั่นหล่อกว่านายเหรอ??” บาลอร์ตะโกนแซวมินโฮไป
“แต่ฉันว่า อาจารย์คาร์ลกับไอ้ไฮน์ริชเล่นหมอนั่นแน่นอนหว่ะ” เบลลาทริกซ์พูดขึ้น
“เฮ้อ ไฮน์ริชหน่ะมันขี้ผง แต่ก็ได้ยินว่าหมอนั่นเองก็เป้นเด็กของคุณชาร์ลีนี่” ฮิลด้าพูดขึ้น
“นั่นสิ ถ้าหมอนั่นเล็งใครไว้ แสดงว่าต้องมีฝีมือพอตัวหล่ะ” มาทิลด้าพูดเสริม แต่ไม่รู้ว่ามินโฮเป็นอะไร จู่ๆตัวของเขาก็เดินออกจากห้องท่ามกลางความสงสัยของทุกคน เว้นแต่บาลอร์ที่แอบยิ้มอย่างชั่วร้าย
กลับมายังเขตห้องพักของอาจารย์ หลังจากการปฐมนิเทศของเหล่านักเรียนจบไปเรียบร้อยแล้ว พวกอาจารย์ทั้งหลายก็กลับมานั่งพักกัน ในขณะเดียวกันนั้นเอง พวกเขาก็ได้กลิ่นพิซซ่าหอมๆมาแต่ไกล ซึ่งเป็นฝีมือของชายในชุดทำอาหารคนหนึ่งเอาพิซซ่าที่ตัวเองทำมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารที่ทุกคนมารวมกันแล้วในทันที
“เฮ้ พิซซ่ามาแล้ว”
“ขอบคุณมากเลยนะคะคุณโกเมซ” อิซาเบลล่าพูดไป
“เฮ้ ไม่มีหน้าฮาวายเอี้ยนเหรอ??” ชายใส่แว่นดำเคราส้มคนหนึ่งถามไป แต่ในตอนนั้นโกเมซก็หันขวับไปทางเขา จนชายอีกคนต้องไปสะกิดเขา
“เฮ้ยดู๊ด เลิกไปยั่วเขาซะทีเถอะ”
“อืม น่ากินดีนะเดธ วันนี้” อาจารย์ที่ชื่อเก็นโซพูดขึ้น และในตอนนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งในชุดแม่บ้านก็เดินเข้ามาในห้องด้วย
“อ้าว ซิน กลับมาแล้วเหรอ??” นาตาลีถามไป
“อ้อค่ะ ไปทำความสะอาดมานิดหน่อยหน่ะ” ซินตอบไป
“กลิ่นหอมจริงๆวันนี้” อาจารย์เชเพิร์ดพูดขึ้น
“นั่นสิ ฉันไม่เคยกินพิซซ่าดีๆที่ไหนเลย” อาจารย์โอเด็ตพูดต่อ และไม่นานนัก ทุกคนก็แบ่งพิซซ่านั้นใส่จานของกันและกันในทันที
“เออนี่ จะว่าไป นาตาลี เด็กใหม่นั่นเป็นยังไงบ้างหล่ะ??” เก็นโซถามไป
“อ้อ ตอนนี้น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่หน่ะ ฉันให้พยาบาลไปดูแล้วหล่ะ อีกอย่างมอร์ตี้คงไปดูแล้วด้วย” นาตาลีตอบไป
“เออ แต่จะว่าไป สมน้ำหน้าไอ้คาร์ลมันหว่ะ ขำแม่งชิบหาย” ดู๊ดพูดขึ้น
“เรื่องนี้เห็นด้วยหว่ะ เอะอะอะไรก็เหยียด ถามจริง ชีวิตแม่งคิดอย่างอื่นเป็นหรือเปล่า” เดธตอบไป
“เออ แต่จะว่าไป หมอนั่นเป็นเด็กใหม่ชาร์ลีไม่ใช่เหรอ??” เชเพิร์ดถามไป
“นั่นสิ ฝีมือเขาไม่ธรรมดาเลยนะ” ซินพูดขึ้น
“แต่ฉันว่า พอหมอนั่นออกจากคุก ไฮน์ริชคงเล่นเขาแน่ๆ” อิซาเบลล่าพูดขึ้น
“เออ จริงด้วย ไอ้เด็กนั่นมันเหี้ย แต่ไอ้คาร์ลให้ท้าย แค่นั้น” โกเมซพูดอย่างเซงๆ
“ฉันว่าพวกมันคงเจอคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกันแล้วหล่ะ” โอเด็ตพูดขึ้น จากนั้นเธอก็หั่นพิซซ่าให้เป็นชิ้นเล็กๆ
“เฮ้อ ถ้าเจ้าเด็กใหม่นั่นออกมา ฉันจะสอนทุกอย่างหมอนั่นให้หมดเลย” ดู๊ดพูดขึ้น
“เออ นั่นหล่ะนะ ว่าแต่เจ้าชาร์ลีหายไปไหนอีกเนี่ย ตั้งแต่มาส่งเจ้าเด็กใหม่ก็หายไปเลย??” เดธถามไป
“เท่าที่ฉันได้ยินมา ชาร์ลีกำลังทำงานชิ้นนึงให้คุณเอ็ดมันด์โดยตรงหน่ะ” นาตาลีตอบไป
“อืม แต่งานนี้มันก็นานมากแล้วนะ ว่ามั้ย??” เชเพิร์ดถามไป
“นั่นสิ จะว่าไปมันก็ใกล้จะ 3 เดือนแล้วนะ ที่หมอนั่นไม่อยู่หน่ะ” โอเด็ดพูดขึ้น
“เออนะ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่างานอะไร” อิซาเบลล่าถามอย่างสงสัย
“เออ ฉันว่าไม่น่ามีอะไรหรอกนะคะ” ซินพูดขึ้น
“นั่นสิ นาตาลี เธอจะไปเยี่ยมเจ้าเด็กใหม่หรือเปล่า??” โกเมซถามไป
“แน่นอน ฉันจะไปดูอาการเขาหน่อยหน่ะ” นาตาลีตอบไป
ตกเย็น กลับมายังคุกใต้ดินของโรงเรียน ในตอนนี้ตัวของเนชินก็ค่อยๆฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเล็กน้อย ในตอนนั้นเขาตื่นขึ้นมา พร้อมกันนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะผนังจากด้านข้างด้วย ตัวของเนชินเลยแนบหูไปฟัง
“ได้ยินฉันหรือเปล่า??” เนชินได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น เขาเลยตอบไป
“ได้ยิน เธอเป็นใครกัน??”
“ฉันมอร์ตี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กใหม่ ชื่อเนชินสินะ??”
“เออ คุณก็ทำผิดมาด้วยเหรอ??” เนชินถามไป
“เฮ้อ ที่นี่เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉันแล้วหล่ะ นายแน่มากที่ท้าทายไอ้แก่นาซีนั่น แต่ยังดีที่มันไม่ฆ่านาย เพราะนายเป็นเด็กของชาร์ลีไงหล่ะ”
“เดี๋ยวๆๆ สรุปชาร์ลีเป็นใครกันครับ คุณรู้จักเขาเหรอ??” เนชินถามแบบงงๆ
“ยิ่งกว่ารู้อีก ชาร์ลีเคยเป็นหนึ่งในผู้คุมกฎหน่ะ แต่วันนึงเขาเกิดอยากไปเป็นหน่วยเก็บกวาดและสังหารแทน หมอนั่นเลยขอให้ฉันมาเป็นผู้คุมกฎแทน” มอร์ตี้ตอบไป
“หือ แบบนี้ก็ทำได้เหรอครับ??” เนชินถามไป
“ใช่ หลักอีกอย่างที่คนไม่รู้ก็คือ ถ้าผู้คุมกฎคนเก่าสละตำแหน่งให้ใคร คนนั้นก็เป็นผู้คุมกฎต่อได้ แต่หลังจากนั้นต้องรักษาตำแหน่งเอาเอง เพราะมันมีหลายคนที่อยากมาเป็นแทน ไอ้คนที่อยากมาเป็นแทนฉันก็มี แต่ฉันส่งมันไปนอนให้นาตาลีรักษาหล่ะ” มอร์ตี้ตอบไป และไม่นานนัก จู่ๆก็มีเสียงคนเดินมาที่หน้าห้องขังของเนชิน ซึ่งนั่นก็คือนาตาลีนั่นเอง นาตาลีเอาอาหารมาให้กับเนชินด้วย
“เนชิน มากินก่อนสิ เธอไม่ได้กินอะไรทั้งวัน” เนชินได้ยินดังนั้นก็รีบเดินไปไปทานอาหารในทันที ส่วนนาตาลีเองก็ไปเคาะที่ผนังด้านที่มอร์ตี้อยู่
“นี่ มอร์ตี้ อย่าไปแกล้งเขาหล่ะ”
“ฉันคุ้มครองเขาอยู่ต่างหากหล่ะ แต่ถ้าอยากให้ช่วยมากกว่านี้ก็เอาช็อกโกแลตมาแลกสิ” มอร์ตี้ตอบไป
“ออกมาให้ได้ก่อนแล้วค่อยกินแล้วกัน” นาตาลีตอบไป ไม่นานนัก เนชินก็กินเสร็จเรียบร้อย จากนั้นเขาก็แอบกระซิบถามนาตาลี
“เออ คือว่า คนที่คุณมอร์ตี้ส่งไปให้คุณรักษาเนี่ย สภาพเป็นไงบ้างครับ??”
“เอาเป็นว่านายอย่าเป็นศัตรูกับเธอดีกว่า” นาตาลีกระซิบตอบไป ก่อนที่เธอจะเก็บข้าวของและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ให้เจ้าหน้าที่มาปิดกรงขังไว้
“เดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็ต้องออกไปแล้ว นอนพักซะ” มอร์ตี้บอกกับเนชินไป ตัวของเนชินเองก็ค่อยๆล้มตัวลงนอนพักด้วยความเหนื่อยล้า
ณ ห้องทำงานของผู้บริหารโรงเรียน ห้องของเอ็ดมันด์ ซึ่งตอนนี้ตัวของเขากำลังนั่งทำงานอยู่ และไม่นานนัก เลขาของเขาคนหนึ่งก็มารายงานอะไรบางอย่างกับเขา
“ท่านคะ อาจารย์คาร์ลมาขอพบค่ะ” เลขายังไม่ทันพูดจบ ในตอนนั้นคาร์ลเองก็เดินเข้ามาในห้องทันที พร้อมกันนั้นก็ทำความเคารพแบบนาซีกับเอ็ดมันด์ไป
“ว่าไงหล่ะ??”
“ท่านครับ ท่านจะเก็บเจ้าเด็กนั่นจริงๆเหรอครับ??” คาร์ลยิงคำถามไป
“ก็ชาร์ลีเป็นคนเลือกหมอนั่นมา ฉันว่าเขาต้องมีศักยภาพแน่ คุณก็เห็นนี่”
“แต่ท่านครับ..”
“ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร คุณใจเย็นก่อนดีกว่า ผมต้องจัดการเรื่องเฮนรี่ต่อ” เอ็ดมันด์ตอบไป
“เฮ้อ จะเอาแบบนั้นก็ได้ครับ” คาร์ลเองพูดอะไรไม่ได้มากเมื่อเขาได้ยินชื่อของเฮนรี่ จากนั้นเขาก็ทำความเคารพเอ็ดมันด์แล้วเดินออกไป
เช้าวันต่อมา ตัวของเนชินตื่นขึ้นมาตอนเช้า เขาล้างหน้าในอ่างล้างหน้าของห้องขัง ก่อนที่ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่คุกจะเดินมาเปิดประตูห้องขังเขา
“ออกมาได้แล้ว”
เนชินที่ได้ยินดังนั้นก็เดินออกมาในทันที เจ้าหน้าที่พาเนชินออกไปด้านนอก เนชินมองไปที่ห้องขังของมอร์ตี้แต่ก็ไม่พบใครแล้ว และไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ก็พาตัวเนชินออกมาด้านนอก และที่ด้านนอก ตัวของเนชินก็เห็นอุโมจาและคนอื่นๆ กำลังยืนรอเขาอยู่ที่ด้านนอก อุโมจาและคนอื่นๆเดินไปหาเนชินในทันที
“เฮ้ เป็นยังไงบ้าง??”
“อ้อ ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ พวกมีอะไรหรือเปล่า??” เนชินถามไป
“พวกฉันก็มารับรูมเมทไปที่ห้องไงหล่ะ” คริสโตเฟอร์บอกกับเนชินไป
“อ้อ ฉันนอนห้องพวกนายงั้นเหรอ??” เนชินถามไป
“ก็เออหน่ะสิถามแปลกๆ หรือว่านอนคุกจนสมองไปหมดแล้วหือ??” ฟิลิปถามไป
“ขอโทษด้วยนะสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น” อุโมจาบอกกับเนชินไป
“อ้อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังไม่ตาย” เนชินตอบไป
“เออ ก็ดีดิ พวกฉันถามพวกพยาบาล พวกนั้นบอกว่าคุกอยู่ที่นี่หน่ะ” โจพูดขึ้น
“เออ ว่าแต่ วันนี้เราต้องเรียนหรือเปล่าหล่ะ??” เนชินถามไป
“ยังหรอก ทางโรงเรียนให้หยุดเพิ่มอีกวันหน่ะ พวกเราเลยมารับนายนี่ไง” เขตแดนพูดไป
“เออ จะว่าไป พวกเราไปหาไรกินดีกว่า” อัลลันพูดขึ้น
“นั่นสิ แต่ว่านายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่าหว่ะ” คิมยูจินบอกไป
“อืม นั่นสิ ยินดีที่ได้รู้จักพวกนายนะ” เนชินบอกกับทุกคนไป ก่อนที่อุโมจาจะพาตัวของเนชินไปในทันที
=====================================================================
เนชินกับโรงเรียนใหม่ของเขาจะเป็นยังไงต่อ เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไป อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ แหะๆ
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig ซับแนลหนูด้วย
ให้ของขวัญเป็นกำลังใจกันได้ครัช ไหว้หล่ะ
ความคิดเห็น