คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER 12 Little Monkey With Coconut Tree
CHAPTER 12
Little Monkey With Coconut Tree
“มออะไรวะ?”ผมยแ้วเหล้าึ้นิบ้าๆในะที่มอไปที่โ๊ะที่เสียัที่สุในร้าน และะมอนานเินไปนพี่ยูะที่มันเป็นนลาผมมาที่นี่ถามึ้น
“เปล่า”ผมส่ายหน้า
“วเหล้านั้นเหรอ...ทำไมวะเสียัน่ารำาเินไปี้ป้ะบอพนัานไหม?”พี่ยูะำลัเี่ยหมูแเียวที่แ็โป๊มอไปที่โ๊ะนั้นพร้อมับสอส่ายสายามอหาพนัาน
“ไม่้อๆ”ผมหันลับมา่อนะวาแ้วเหล้าที่หมแล้วล อนนี้็เป็นเวลาสามทุ่มแล้วผมยนาฬิาเรือนโปรึ้นมามอ่อนะลุออมาาโ๊ะ
“เห้ยยย!ไปไหนวะ...ให้มาปลอบใที่ันโนเทไม่ใ่ให้มาเทโว้ยย”เสียนาาโมโะัไล่หลัมาแ่ผมไม่ไ้สนใ ผมมอร่าเล็ที่อนนี้เริ่มโนไปเนมาเหมือนบล็อไม้โ่ๆลาโ๊ะ และเธอ็ทำไม้นั่นล้มอีแล้วแ้วเหล้าเพรียวๆถูยื่นลรหน้าอันามันและเธอ็หยิบมันึ้นมาะระอีรั้
“พอแล้ว”ผมับแนเธอไว้่อนเธอะปรือามอผม้วยสีหน้าวย
“ใรอ่ะ?”อันามันหรี่าล่อนะปัมือผมออ ทั้โ๊ะมีทั้นเมาแอ๋และนรึ่มๆบานยมือไหว้ผมบานฟุบับโ๊ะไปแล้ว
“เ้านายเธอ”
“เ้านาย??...เ้านายไหนอ่ะ?”อันามันเาหัวแร๊ๆ่อนะยแ้วึ้นื่มแ่ีที่ผมว้าไว้ทันและวามันไว้บนโ๊ะ
“ลับบ้าน...ุอ่าวไทยนั่เป็นยัษ์รอเธอแล้ว”ผมึแนเรียวให้ลุึ้น
“อ่าวไทยเป็นใร?”โอ้ย!ผมอยาะบ้าเธอำใรไม่ไ้ันเียวเลยแถมยัะว้าแ่เหล้ายัยนี่เป็นลำยอหรือไันนะ
“บอสร้าบบบ...หวัี้าบบบ...วันเิโผม้าบบบ...ื่ม!”พนัานนหนึ่ที่ฟุบไปับโ๊ะผหัวึ้นมา ูเหมือนว่าเาะื่อปรุทรัพย์เป็นสถาปนิที่ทำานมานานแล้ว ุปรุยแ้วที่อันามันเยถือไว้ยื่นมารหน้าผมทำเอาพนัานอีหลายๆนที่ยัพอมีสิว้าเาไว้
“รับ...สุสัน์วันเิรับ”ผมบอ้วยน้ำเสียไร้อารม์หลัายแ้วนั้นื่มหมในรวเียวแล้วพยายามหิ้วอันามันที่เหลวเป็นเทียนไโนแึ้นมา
“ลับบ้าน”ผมลาเธอมาไ้รึ่ทาแ่ยัยนี่ลับนั่ลไปับพื้นแบบๆผมพยายามึแล้วึอี็ไม่ยอมลุึ้นมา
“บ้านใรอ่ะ?...บ้านเ้านายเหรอ?”อันามันเยหน้ามอผมาแป๋วแ่ศีรษะโนเนนแทบะหายลไป
“ลับบ้านเธอสิ..มาทำไมบ้านผม”ผมมออันามันที่เปลี่ยนมาเาะาผมไว้เหมือนลูลิ่อนะส่ายหัวนี่มันเวรรรม เวรรรมริๆที่ผมบัเอิมาเอเธอที่นี่และผม็ันเป็นนีเินไป ผมย่อัวลอยู่ในระับเียวับเธอเาะหน้าผามนสอสามรั้เรียสิเธอลืมาึ้นมอ่อนะยแนเรียวึ้นมาโอบรอบอผม
“ไม่ลับบ้าน่า”
“ไม่ลับแล้วะไปไหน?”ผมพยายามแะมือาวออันามันออาอแ่เธอรัมันแน่นว่าเิม
“ทะเล”
“ห้ะ?”ผมเลิิ้ว
“อยาอยู่ทะเลทะเลมี้นมะพร้าว”ผมยิ่เ้าไปให่และูอาารใเ้าไป้วยอีสิบเท่าเมื่ออันามันึ้นมานั่ร่อมบนัผมแล้วีบผมไว้แน่น
“ไอ้!...อันามัน!”ผมพยายามึเธอออแ่ยัยนี่ีบผมแน่นว่าเิม
“ปีน้นมะพ้าววววว”
ผมอุ้มยัยนี่ออมาาร้านสำเร็และ็ฟัเธอพึมพำเรื่อ้นมะพร้าวับลิไป้วยลอทาแนเล็สอ้าโอบรอบอผมมือหนึ่ับระเป๋าอีมือหนึ่โบไปโบมา ส่วนาสอ้า็หนีบเอวผมไว้แน่นเพราะลัว ส่วนผม็ลายเป็น้นมะพร้าวในเรื่อที่เธอเล่าอยู่
“อันนะอบมาเลย..ลิมันระโปีน้นมะพร้าวไปสูม้าเ็บมะพ้าวเอิ้...ลมา..”
“แล้วยัไ”ผมที่เียบมาหลายนาทีถามยัยัวยุ่นี่อนที่วาอันามันลบนเบาะหลัแล้ว
“อึ...แล้ว้าวอ็บอว่าู๊บอยยย”มือสอ้าที่ปล่อยออาอผมยึ้นมาลูบหัวผมแถมพู Good Boy ้ำๆผมรวบมือเธอไว้เพราะเส้นผมอผมยุ่เหยิไปหมแล้ว่อนะัท่านอนให้เธอแล้วปิประูรถแล้วรีบึ้นฝั่นับและล็อรถอย่ารวเร็วเมื่ออันามันทำท่าะเปิประู
อันามันทิ้ัวลนอนเียบไปหลายสิบนาทีผมิว่าเธอหลับไปแล้วแ่เมื่อรถอถึหน้าึแถวสอห้อที่มีพี่ายล้ามล่ำอเธอยืนอยู่้วยท่าทีมืรึม ยัยนี่็ลุึ้นมา
“นอาู๊บอยแล้ว..ยัทำแบบเน้้วยน้าาาา” ยัยอันามันลุาเบาะหลัมาออผมแล้วุ๊บลมาที่แ้มผมั ุ๊บ! นพี่ายอยัยนี่ที่รู้านเินมาเปิประูยืนถลึานลูระาแทบะระเ็นออมาาเบ้าอยู่ที่ประูรถ
“อี้าโ้ยยย”เธอทำท่าะุ๊บแ้มผมอี้า้วยแ่พี่ายเธอ็เอื้อมัวว่ารึ่ึ้นรถมาว้าเธอไว้และแบเธอพาบ่าออไป
โย่อนะเ้าบ้านไป็ไม่ลืมยนิ้วี้ทำท่าปาอส่มาทาผม้วย...
ผมผิอะไรวะ....
ผมเสียหายนะเว้ยยย!!!
--------------------------------------------------
มาสั้นแ่มานะอัวไปสอบ่อ่อนนะ้าบบบ รัษาสุภาพัน้วยนะฮะ
ความคิดเห็น