รักแสบใสของสาวเย็นชากับนายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่หายไป

"สัญญากันแล้วนะ"

"อื้อ"

"เธอต้องมาให้ได้นะ….     มาให้ได้นะ"

แล้วภาพเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะเลือนลางจนแทบจะมองไม่เห็นแม้แต่ใบหน้าก็ค่อยๆเลือนลางและห่างไกลออกไปเรื่อยๆ

"ตื่นได้แล้วโว้ย...   ไอ้พี่บ้านี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊า"

"ขอนอนต่ออีกนิดนึงไม่ได้รึไงฟระ  นี่มันปิดเทอมนะ"

พูดเสร็จแล้วผมหันหน้าหนีไปอีกข้างนึง      ผลั่ก     ผมรู้สึกได้ทันทีว่าโดนถีบเข้าที่หลังอย่างแรง  ผมจึงลุกขึ้นนั่งเผื่อที่จะโวย

"ตื่นถ้าไม่ตื่นโดนถีบอีกทีแน่   ถึงจะเป็นปิดเทอมก็เหอะนะแต่ลืมไปแล้วเหรอวันนี้วันอะไร"

"วันอะไร"

"-.-  ก็วันนี้เป็นวันเกิดของ ซายะ ไงเล่าโว้ยวันเกิดน้องตัวเองยังลืม"

"แล้วมันสำคัญตรงไหนฟระ"

"ก็ใครวะที่บอกไว้ว่าพอถึงวันเกิดแล้วจะพาไปซื้อของอะไรก็ได้ที่ชอบได้อย่างนึงอะหะ"

"ก็ใครล่ะ"

"โอ๊ย...    ความจำเท่าปลาทองรึไงวะเนี่ยพี่กรู    พี่อะแหละเร็วๆด้วยรอข้างล่างนะ"

แล้วไอ้น้องสาวตัวแสบของผมก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที    ไม่ทันทีผมจะได้ปฎิเสธเลยแม้แต่นิดเดียว

ผมเรยจำใจต้องลากร่างกายที่ยังหนักอึ้งอยุ่ในขณะนี้ไปที่ห้องอาบน้ำ      หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาเพื่อไปเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่     วันนี้เลือกเป็นเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้มแล้วก็จี้ห้วยคออันเล็กๆนึงอันก็เกินพอแล้วไม่ต้องแต่งตัวอะไรให้เวอร์ไป

"เห้ยเสร็จยังวะเนี่ยพี่    รอจนลากงอกจนแตกแขนงแล้วนะเฟ้ย"

"เออๆ   เสร็จแล้ว…   จะไปซื้อของที่ไหนล่ะฟระ"

"เออน่าตามมาแล้วกัน"

แล้วน้องสาวของผมก็ลากผมไปที่ห้าง  แล้วมุ่งตรงไปที่บูธสาริโอ้ทันที

"นี่ไงๆ   เอาน้องต่ายเนี่ย"

"ไหนน้องต่ายไหนอะ"

"เนี่ยๆๆ   cinnamon  เนี่ย"

"นั่นมันหมาไม่ใช่รึ"

"กระต่าย"

"หมา"

"อย่าพูดมาไม่ได้ลากมาให้เถียงลากมาให้ซื้อให้"

ผมก็เบื่อที่จะเถียงเหมือนกันเลยเดินไปหยิบมาซึ่งมันก็เหลือตัวสุดท้ายพอดี   แล้วก็เดินไปจ่ายเงินกับพนักงานขาย

ผมยื่นตุ๊กตาให้แต่พี่พนักงานเค้าก็ไม่รับไปซักทีเอาแต่จ้องหน้าผม    จนผมยังสงสัยว่ามีอะไรติดอยุ่ที่หน้าผมเหรอหรือว่าหน้าผมมีเขาโผล่ขึ้นมาอะไรอย่างนี้

"พี่ครับ   คิดเงินทีคับ"

แล้วพี่พนักงานก็สะดุ้งทีนึง

"อ๋อๆ   คะๆๆ"

แล้วพอผมจ่ายตังเสร็จพอผมกับยัยน้องสาวนี่กำลังจะเดินออกจากร้านก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา        เธอผมยาวสีน้ำเงินเข้ม    หน้าขาวแก้มออกชมพูนิดๆ   ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพู   แล้วก็มีดวงตาสองสีคือฟ้าอ่อนกับเขียวอ่อน

ผมรู้สึกคุ้นๆกับตาคู่นั้นมากผมมองตามเธอไปเห็นเธอเดินไปที่มุมขายตุ๊กตา cinnamon แต่มันหมดแล้วเธอทำท่าคิดนิดๆก่อนจะเดินออกจากร้านเธอหันมามองผมที่นึงแล้วก็เดินออกไป     ตอนที่เธอหันมามองทำให้ผมได้เห็นหน้าเธอแบบเต็มๆรู้สึกเหมือนจะเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

"เฮ้ๆๆ    จะกลับบ้านมั๊ยเนี่ยซายะเมื่อยแล้วนะ"

"อืม...   กลับๆ"

แล้วผมก็เดินออกจากห้างไปโบกรถกลับบ้าน

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จกำลังจะนอน    ผมก็นึกถึงหน้าของเธอคนนั้นอีกครั้งผมรู้สึกคุ้นหน้าเธอมากๆแต่ไม่รู้ว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน    แล้วผมก็นอนเร็วหน่อยเนื่องจากวันพรุ้งนี้เป็นวันเปิดเทอมแล้ว

ผมตื่นเช้าขึ้นมากินอาหารเช้าซึ่งเป็นฝีมือของแม่ผมทำเองก่อนจะขับจักรยานไปโรงเรียนซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนะ

พอผมไปถึงโรงเรียนก็เดินไปเข้าห้องเรียนทันที   

"เฮ้ย...    เป็นไงบ้างวะทาคุยะ"

พวกเพื่อนๆของผมมันทักทันทีที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในห้อง

"เฉยๆว่ะ... "

"เฮ้ยรู้ปะเห็นวันนี้เค้าบอกกันว่าจะมีนักเรียนใหม่มาเรียนห้องเดียวกับเราอะ"

"อืม.."

แล้วพวกผมก็ยังคุยเรื่องต่างๆกันต่อไปอีกซักหน่อย  ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกมส์ซะมากกว่า

แล้วเสียงออดก็ดัง    แล้วอีกซักพักอาจารก็เดินเข้ามาในห้อง

"นี่เงียบกันหน่อยนะ    วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเข้าเรียนห้องเดียวกับพวกเธอด้วย"

"เข้ามาสิ    ยูยะจัง"

"สวัสดีคะฝากตัวด้วยคะ"

เฮ้ยๆๆๆ    เด๋วสิ    เห้ยผู้หญิงคนเมื่อวานนี่หว่า

"ที่นั่งข้างทาคุยะว่างเธอไปนั่งตรงนั้นก็แล้วกันนะ"

แล้วเธอก็เดินลงมานั่งข้างๆผมซึ่งพวกเพื่อนผู้ชายก็มองเธอกันอย่างให้ความสนใจ