>] Burglar G. ชื่อนี้ชอบขโมย...หัวใจ!!! [<

ลำดับตอนที่ #3 : >[อะไรคือความจริงกันแน่]<

         "ประวัติของคังกยองวอน เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลายเซนังเมื่อกลางปีที่แล้ว ปัจจุบันเรียนอยู่ปี 2 ห้อง 4 เกิดวันที่ 31 ตุลาคม 2532 สถานภาพทางบ้าน แม่เสียชีวิต พ่อเป็นเจ้าของบริษัทส่งของออกนอก มีพี่ชายหนึ่งคน อาศัยอยู่ที่คอนโดซึงกวน เบอร์ที่ติดต่อได้ 0839912008 ลักษณะนิสัย เรียบร้อย เป็นกันเอง อ่อนหวาน ที่สำคัญคืออ่อนน้อมถ่อมตน"

"เดี๋ยวๆ ที่แกพูดมาทั้งหมดมันก็พอจะรับได้นะ แต่ฉันขอค้านนิสัยของยัยนี่ได้มั้ยวะ" แทมุน ชายหนุ่มผมยาวที่สาวๆต่างคลั่งไคล้นักหนาได้พูดขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย

"ทำไมวะ ฉันว่ายัยนี่น่าสนใจดี ในบรรดาพวกผู้หญิงทั้งหลายฉันว่าคนนี้แหละใช่เลยวะเพื่อน" แดฮันชายหนุ่มที่ได้เห็นการต่อสู้ของหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างสนใจ เขารู้สึกว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป

"แต่แกก็เห็นไม่ใช่หรอวะที่ยัยนั่นก่อเรื่องไว้เมื่อวานก่อนโน้นอะ ฉันไม่เชื่อข้อมูลแกอันสุดท้ายเด็ดขาดโว้ย ฆ่าให้ตายก็ไม่เชื่อ เกิดใหม่ชาติหน้าก็ยังไม่เชื่ออีกอยู่ดี" เขาปักใจไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินเท่ากับสิ่งที่เขาเห็นเมื่อวันก่อน

"เฮ่ย ข้อมูลที่เจ้าชายแดฮันหามาไม่เคยผิดพลาดนะเฟ่ย"

"ฉันรู้ว่าแกไม่เคยหาข้อมูลผิดพลาด แต่นิสัยที่แกหามาฉันรับไม่ได้จริงๆวะ ขอค้านหัวชนฝา ขอเปลี่ยนเป็น โหด ซาดิส แข็งกระด้าง ที่สำคัญคือชอบการทะเลาะวิวาทเป็นชีวิตจิตใจแล้วกันนะ อันนี้ฉันว่าเข้าท่ากว่า"

"ได้ไงฟะ แกต้อง..." ไม่ทันที่แดฮันจะพูดสิ่งใดต่อ เสียงของเพื่อนชายอีกสองคนที่นั่งฟังมานานก็ได้ดังขึ้น หยุดการโต้วาทีของพวกเขาในทันใด

"หยุดทั้งคู่นะแหละ!!!" ชายที่มีหัวอย่างกับสิงโตฟูฟ่องและชายที่ใส้เสื้อฮู้ดนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งเริ่มรู้สึกรำคาญที่พวกนั้นยังเถียงกันไม่จบสักที

"เอาเป็นว่า แก แดฮัน แกจะเอาเรื่องยัยซาดิสนั่นมาเล่าให้พวกเราฟังทำไม" นายหัวสิงโตพูดขึ้น หรือถ้าจะให้ถูกต้องหละก็ชื่อของตานี่คือมินจองโฮ

"ฉันสนใจยัยนี่หวะ ชวนเธอเข้ากลุ่มน้าๆๆ จองโฮ น้าๆๆ" แดฮันนั่งอ้อนวอนเพื่อนชาย พร้อมส่งสายตาปริบๆ เหมือนเป็ดน้อยน่ารักที่กำลังตกเป็นเบี้ยล่างราชสี คราบเจ้าชายสุดเท่หายไปในทันทีเมื่อเขาอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ

"ไม่อนุญาต"นายหัวสิงโตพูดเสียงแข็ง

"นายต้องการรวมพล หาสาวกของพวกเราไม่ใช่รึไง ทำไมไม่รับยัยนี่เข้ากลุ่มวะ" แดฮันไมเข้าใจเพื่อนชายว่าทำไมไม่ยอมรับสมาชิกที่เป็นผู้หญิงสักคน

"ฉันไม่ต้องการผู้หญิง" แม้แดฮันจะพูดยังไงเขาก็ยังคงคัดค้านเสียงแข็งเช่นเดิม

"ยัยนี่ใช่ผู้หญิงซะที่ไหนเล่า แกยังไม่เคยเห็นว่ายัยนี่แสบขนาดไหน" แทมุนพูดแทรกขึ้นทันที

"ถึงอย่างนั้นก็ไม่ต้องการ G. เราไม่เหมาะกับผู้หญิง อีกอย่างฉันไม่ชอบผู้หญิง"

"แกไม่ชอบผู้หญิง แสดงว่า....."

"หยุดความคิดอุบาทๆของแกไปเลยไอ้แดฮัน ฉันไม่ชอบผู้หญิงเพราะเรื่องมาก ขี้บ่น จู้จี้ น่ารำคาญ" นายหัวสิงโตพูดอย่างอารมณ์เสีย แดฮันรู้สึกเหมือนว่าจองโฮกำลังว่าตัวเองอยู่ยังไงยังงั้น

"โล่งอกฉันนึกว่าแกจะเป็นเกย์ไปซะแล้ว" แดฮันแกล้งแซวนายหัวสิงโตเล่นๆ เพื่อที่เขาจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิม

"ฉันเห็นด้วยกับจองโฮ" ชายหนุ่มเสื้อฮู้ดพูดขึ้นเป็นครั้งที่สอง

"โถ่ ไอ้ซองวู กว่าแกจะพูดทีนึงก็ขอให้มันดีๆหน่อยไม่ได้รึไงฟะ ช่วยสนับสนุนกันมั่ง"

"แค่นี้ก็พอแล้วหนิ จะหาคนเพิ่มทำไม มีอยู่ก็เกือบทั้งโรงเรียนแล้วไม่พอหรอวะ"

"แต่บาง G. มีผู้หญิงกลับดีกว่านะเฟ่ย แกไม่เห็นหรอวะ แข่งขันบางทีผู้หญิงอย่างได้เปรียบ" แทมุนหนุ่มเจ้าสำราญเสนอความเห็น

"แล้วแกจะให้ผู้ชายได้เปรียบรึไงวะ แทมุน" นายเสื้อฮู้ดพูดขึ้น ด้วยนิสัยของเขา จะไม่ยอมให้ใครรังแกผู้หญิงเด็ดขาด ต่างจากนายหัวสิงโตโดยสิ้นเชิง

"ไม่รู้วะ แล้วแต่พวกแกแล้วกัน" แทมุนพยายามพูดอย่างใจเย็นเพราะไม่อยากมีเรื่องกับกลุ่ม

"แต่ฉันว่ายัยนี่น่าสนใจจริงๆนะ" แดฮันยังคงยืนยันความคิดเดิม

"แกก็จีบเธอเป็นแฟนเลยซิวะ ไม่เห็นยาก" แทมุนเสนอแนะเพื่อตัดปัญหา แต่แดฮันก็ยังคงไม่วายแซวเพื่อนเขาอยู่ดี

"แล้วแกไม่สนใจรึไงวะแทมุน ฉันเห็นแกนี่ก็จีบไปทั่ว"

"ไม่เอาด้วยคนหรอกเว่ย วันดีคืนดียัยนั่นจับฉันมัด เอาแซ่ฟาด เอาเทียนมาหยด อึ๋ย~ แค่คิดก็สยองแล้ว ฉันยกให้แกคนนึงแล้วกันแดฮัน" แทมุนสะบัดหัวไปมาให้ความคิดเหล่านั้นหายไป

"เฮ่อ พวกแกไม่รับก็ตามใจแต่ฉันอยากให้แกได้เจอกับยัยนั่นจริงๆเลยหวะ จองโฮแกอาจจะเปลี่ยนใจ" แดฮันพูดทิ้งท้ายฝากให้นายหัวสิงโตคิด

"งั้นหยุดเรื่องนั้นไว้ก่อน เรามาคิดกันดีกว่าว่าเย็นนี้จะไปไหนกันดี" แทมุนเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว เขายิ้มอย่างสบายอารมณ์ ไม่เหมือนนายหัวสิงโตที่ทำหน้าอย่างกับกินนมบูด

         "ไปร้านเกมส์กัน ฉันอยากเล่นเกม" นายเสื้อฮู้ดเสนอ

"เออ ตกลง" พวกเขาต่างเห็นดีกับข้อเสนอดังกล่าว  

อีกด้านหนึ่งของโรงเรียน.....

"ฮะๆๆฮัดเช่ย" ใครนินทาฉันเนี่ย ตั้งแต่เช้ายังไม่เลิกเลยอะ

"คงเป็นกลุ่มผู้คลั่งใคล้คังกยองวอนมั้งเจ้าค่ะ" มีนายังคงแซวเพื่อนไม่เลิก

"โถ่ มีนาจ๋าเธอช่วยแกข่าวให้ฉันทีเถอะนะๆ ฉันจำเรื่องนั้นไม่ได้แล้วจริงๆอะ"

"ไม่รู้ไม่ชี้ ฉันรู้อย่างเดียวว่าตอนนี้เธอต้องระวังตัวไว้ให้ดี" มีนาพูดเสียงน่ากลัว และทำท่าจะอัดเพื่อนสาว

"ทำไมอะ"

"ก็เธอดันไปมีเรื่องกับ GFB.เข้านะเซ่"

"มันคืออะไรหรอ GFB.ชื่อยี่ห้อรองเท้าหรือว่าชุดกีฬา แล้วมันเหมือน FBT มั้ย" โป๊ก!!! มีนาแขกหัวฉันเบาๆสามที ตามด้วย…

"ยัยต๋อง GFB.อะนะย่อมาจาก girl-friend-burglar g. บ้างเหอะ" เธอพูดเน้นอย่างช้าๆ

"แล้ว burglar g. มันคืออะไรหรอ" ฉันถามด้วยความสงสัย

"กลุ่มผู้ชายที่รวมตัวกันตั้งแต่ปี 1 ได้ยินมาว่าเป็นกลุ่มที่ชอบก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกับ G.อื่นๆในบริเวณนี้อะนะ" งะ o_0 ทะเลาะวิวาท เง่อ น่ากลัวงะพวกนี้

"พวกเขาเป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นมาเอ๊....เพื่ออะไรน้า นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เอ๊ๆๆ" มีนาทำท่าครุ่นคิด เมื่อเป็นอย่างนี้กยองวอนจึงรู้ถึงสิ่งที่เพื่อนเธอต้องการ จากประสบการณ์ที่เป็นเพื่อนกันมานานนั่นก็คือ ลีมีนาเพื่อนสุดที่รักต้องการให้เธอเลี้ยงอะไรสักอย่าง ด้วยความที่อยากฟังต่อ เธอจึงตัดสินใจที่จะ

"อะๆ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันเลี้ยง อยากได้อะไร อยากกินอะไร บอกมา แล้วเล่าต่อซะโดยดี" มีนาหูผึ่งเมื่อเพื่อนสาวบอกจะเลี้ยง เธอส่งอันเป็นประกายบ่งบอกว่ารักเพื่อนคนนี้ที่สุดในโลกเลย โว่ว *0*

"อิอิ เธอนี่ช่างรู้ใจฉันจริงๆ มาๆ เล่าต่อๆ รู้สึกว่าแต่ละโรงเรียนจะมี G.ใหญ่ๆแบบนี้อยู่ 1 G. เมื่อรวบรวมสาวกได้มากพอ พวกเขาก็จะสร้างอาณาเขตที่ตัวเองปกครองขึ้นมา แล้วจะมีการแข่งขันอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ"

"แข่งหรอ - -? ชนะแล้วได้อะไรอะ"

"เอ่ออันนี้ฉันไม่รู้นะ ฉันไม่ใช่เจ้าแม่ทำนายพยากรณ์นะจ๊ะที่จะรู้หมดทุกอย่าง แล้วฉันก็ไม่ได้สอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านขนาดนั้นด้วยอะ"

"อ่าวนึกว่าใช่ ฉันเห็นเธอรู้เรื่องชาวบ้านไปทั่วนี่หน่า"

"หนอยยย กล่าวหาสุดที่รักของตัวเองอย่างงี้ได้ไง อภัยให้ไม่ได้ อย่างงี้ต้อง......"มีนาเงียบไปพักหนึ่งแล้วส่งสายตามีเลศนัยมาทางฉัน แล้วก็.......จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆจี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดัชนีพิฆาต........ ม่ายน้า 5555+

                มีนาแกล้งฉันพักใหญ่ พอเธอเห็นว่าฉันดิ้นจนจะหายใจไม่ออกแล้ว เธอก็หยุดการลงลงโทษที่กล่าวหาเธอแบบนั้น เพื่อนหนอเพื่อนไม่จี้ให้ฉันตายไปเลยหละจ๊ะ - -*

"ฮะๆ เล่นกับใครไม่เล่น อิอิ เออว่าแต่ห้ามลืมที่เธอบอกว่าจะเลี้ยงฉันนะ" งกจริงๆยัยนี่

"จ๊ะๆ แล้วจะให้เลี้ยงอะไรหละ"

"เกมส์ ฉันอย่างเล่นเกมส์ ไปร้ายเกมส์กัน"

"โอเช"

ชั่วโมงเรียนดำเนินไปอย่างรวดเร็ว นักเรียนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่บางเรื่องราวก็ยังคงดำเนินต่อไปไม่จบสิ้น ชายหนุ่มสี่คนกำลังมุ่งหน้าสู่ร้านเกม เหมือนกับสองสาวที่นัดกันไว้ว่าจะไปร้านเกมเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าอีกไม่นานข้างหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้น