คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The feeling : 6 [100%]
THE FEELING IN MY HEART
………….VALENTINE DAY………………..
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
“เราคบกันนะฉันจะได้ดูแลนายได้มากกว่านี้ ฉันอยากดูแลนายในฐานะแฟนมากกว่าเพื่อนได้มั๊ย” คยูผลักกอด
ออกเพื่อมองหน้าดงเฮให้ชัดๆ ดงเฮอยู่ก็จ้องมองกับเหมือนกัน และแล้วคำตอบที่ได้กับมานั้นก็เป็นเป็นอย่างที่คยู
หวังจริงๆดงเฮพยักหน้าตอบรับ วันนี้ดงเฮตั้งใจไว้และว่าเค้าจะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ต่อกันเค้ากะไว้ว่าถ้าคยู
ไม่ขอเค้าคบเค้าก็จะขอคยูเอง (แรงมากด้อง : ไร้เตอร์) เพราะพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันวาเลนไทน์แล้ว เค้าไม่อยากจะทำ
ตัวให้ว่างเพราะเค้ากลัวว่าเค้าจะคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ซึ่งมันจะไม่เป็นการดีกับเค้าและก็คนรอบข้างของเค้าด้วย
“นายยอมคบกับฉันแล้วเย้ๆดงเฮยอมคบกับฉันแล้ว ไชโยดงเฮรับรักผมแล้ว” คยูวิ่งรอบต้นไม้ต้นนั้นอยู่หลายรอบ
พร้อมกับตะโกนร้องอย่างดีใจ “งั้นพรุ่งนี้เราไปเดทกันนะ เดทในวันวาเลนไทน์เข้าท่าใช่มั๊ยล่ะ”
“พี่ฮันผมอยากรู้ว่าด้องกับคยูเค้าเคยสัญญาอะไรกันไว้หรอ” ฮยอกแจแจถามขึ้นขณะที่กำลังแอบดูดงเฮกับคยูอยู่
“สัญญาของพวกเค้าสองคนนะหรอ”
“อื่ม”
“ก็เมื่อก่อนไอ้คยูนะมันเคยรักดงเฮ แต่เป็นการแอบรักนะเพราะดงเฮมันไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีอย่างคยูมันไปนะก็
เลยไม่ยอมรับรักไอ้คยูมันสักทีแต่ไอ้คยูมันก็ไม่ว่าอะไรที่ดงเฮไม่รับรักมัน แต่แล้ววันหนึ่งดงเฮก็ต้องเสียเพื่อนอย่าง
ไอ้คยูมันไปอยู่ดี เพราะไอ้คิบอมนะแหละก็ตั้งแต่ไอ้คยูมันรู้ว่าดงเฮคบกับไอ้คิบอมอยู่ๆวันหนึ่งมันก็มาบอกลาแต่
มันก็ไม่บอกว่ามันจะไปไหนไปทำอะไรแต่ก่อนมันจะไปมันก็ทิ้งสัญญาข้อหนึ่งไว้ ‘เมื่อไหร่ที่คนคนนั้นของนายได้
จากนายไปหรือเค้าทิ้งนายไปวันนั้นฉันจะกับมาและเมื่อฉันกับมานายจะไม่ทีทางที่จะปฏิเสธหรือบ่ายเบี่ยงอะไรทั้ง
ทิ้งฉันจะดูแลนายตลอดไป แต่ตอนนี้เมื่อข้างๆนายมีเค้าคนนั้นมันจะไม่มีฉันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันทิ้งนายไป
ฉันจะกลับมาจำไว้ฉันจะไม่ทิ้งนาย’ แล้วมันก็เดินไปโดยที่ฉันกับดงเฮไม่รู้เลยว่ามันจะไปที่ไหนแล้วก็ไปทำอะไร เฮ้
นายจะไปไหนเนี้ยะ” เมื่อเล่าอยู่ดีๆฮยอกแจก็ลุกพรวดขึ้นฮันกยองแทบจะจับให้นั่งลงแทบไม่ทัน
“ก็จะไปแย่งคยูมาเป็นของผมนะสิ ถึงพี่จะหาว่าผมเป็นคนไม่มีหัวใจผมก็ยอม ผู้ชายอะไรโคตรดีเลยอ่ะ”
“แล้วเค้าจะเอานายมั๊ยล่ะ”
“พี่ฮัน” เมื่อได้ยินคำตอบกับจากฮันกยองฮยอกแจก็แทบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้
“อ่ะพี่ฮันฮยอก(เรียกด้วยความตกใจมันเลยกลายเป็นแบบนี้)” ดงเฮมองมาทางที่ทั้งสองแอบอยู่เพราะเสียงของ
ฮยอกแจเมื่อกี่เลยทำดงเฮกับคยูรู้ตัวว่าที่ที่นี้ไม่ได้มีแค่เค้าสองคน
“นี้คิบอมวันนี้วันอะไรเอ่ย”
“นี้ซองมินไม่รู้จริงๆหรอครับเนี้ยะว่าวันนี้มันเป้ฯวันอะไร”
“แล้วมันวันอะไรล่ะหะ” ซองมินเอียงคอถามเล็กน้อย
“ซองมินนิถ้าจะเป็นเอามากนะครับเนี้ยะวันนี้มันก็วันอาทิตย์ไงครับ อ้อซองมินครับไปเอาของที่หลังรถให้ผมหน่อย
นะครับพอดีผมลืมเอาออกมานะครับ” แล้วคิบอมก็เดินไป ปล่อยให้ซองมินนั่งงอนนั่งโกรธเค้าอยู่คนเดียวก่อนจะ
เดินไปที่รถเพื่อไปเอาของที่คิบอมบอกว่าลืมเพื่อเอามาให้คิบอม
“คิบอมบ้าเอ่ยวันนี้มันวันวาเลนไทน์วันของคู่รักนะทำไมจำไม่ได้นะ น้อยใจซะมัดเลย” ซองมินเดินไปบ่นไปจนมา
ถึงรถก็ยังไม่หยุดบ่น
“ไม่รู้ว่าลืมอะไรกันวันนั้นก็เอาลงไปหมดแล้วนิน่า ซิส์คิบอมบ้า คนนิสัยไม่ดีวันนี้มันวันแห่งความรักนะทำไมถึงทำ
กับฉันอย่างนี้” พอเปิดหลังรถขึ้นมาเท่านั้นแหละความโกรธความน้อยใจทั้งหลายก็หายไปหมดเพราะสิ่งที่อยู่ตรง
หน้าเค้านี้มันแทนคำตอบของคิบอมเป็นอย่างดีว่าวันนี้มันเป็นวันอะไร ลูกโปร่งสามลูกที่ลอยขึ้นมาตอนที่ซองมิ
นเปิดหลังรถขึ้นเขียนคำว่า ‘คิบอมรักซองมิน’ พร้อมกับดอกกุหลาบที่ถูกจัดอย่างสวยงามให้เป็นรูปหัวใจ
“ผมไม่เคยลืมหรอกวันสำคัญแบบนี้นะ เราไปเที่ยวกันนะครับ” คิบอมโอบกอดซองมินจากด้านหลังแล้วกระซิบที่
ข้างหูของซองมินก่อนจะหอมแก้มเนียนเบาๆ
‘เดินลงมาข้างล่างสิดงเฮ ฉันรอนายอยู่’
พอดงเอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆติดอยู่ที่หน้ากรอบรูปของเค้า ดงเฮรู้ดีว่าเป็นลายมือ
ของใคร เค้าเลยรีบเดินลงมาข้างล่างอย่างที่ในกระดาษนั้นบอกพอเดินลงมาแล้วก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งถือดอก
กุหลาบมาให้พอกระดาษโน๊ตอีกใบ พอเด็กคนนั้นทำหน้าที่เสร็จก็วิ่งจากไปทันที
‘เดินมาที่ชายหาดสิฉันมีอะไรมาให้ปลาน้อยดูด้วยแหละ’
แล้วดงเฮก็เดินไปตามที่กระดาษโน้ตนั้นบอกแต่ก่อนที่จะเดินไปถึงที่หมายนั้นดงเฮก็แทบอยากจะกลับขึ้นห้องไป
ทันทีถ้าไม่ติดว่าเจ้าของกระดาษโน๊ตนี้จะรอเค้าอยู่ ภาพที่คิบอมกับซองมินเดินคลอเคลียร์ผ่านหน้าเค้าไปนั้นมัน
ทำให้หัวใจของเค้าแทบจะหยุดเต้นคนทั้งสองเหมือนจะไปเห็นใครในสายตาเลยนอกจากกันและกัน ดงเฮรีบวิ่งไป
ยังที่หมายที่ที่มีใครบ้างคนรอเค้าอยู่และพอมาถึงมันก็แถมจะทำให้เค้าลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี่ได้อีกเหมือนกัน จาก
หาดที่ที่ปกติจะมีแต่ทรายนั้นวันนี้มันกับมีดอก FORGET-ME-NOT อยู่เต็มบริเวณ แถมยังมีการเอาดอก
FORGET-ME-NOT มาเขียนเป็นประโยคอีกด้วย
‘คยูเฮ จะรักกันตลอดไป’
“ชอบมั๊ย” คยูเดินมายืนอยู่ด้านหลังของดงเฮตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่พอรู้อีกทีตอนนี้คยูก็กอดเค้าไว้ซะแล้ว ดงเฮหัน
หน้ากลับมาแล้วหอมแก้มคยูเป็นการขอบคุณสิ่งที่คยุทำให้เค้านั้นมันไม่ใช่สิ่งเล็กๆเพราะบริเวรนี้มันมีผู้คนอยู่เต็ม
ไปหมดแต่คยูก็ไม่อายที่จะทำเพื่อเค้า เหมือนว่าดงเฮจะลืมเรื่องเมื่อกี่ไปสนิทกับเซอร์ไพร์ของอยูในตอนนี้
“ถึงเวลาเดของเราแล้วนะไปเถอะ” อยู่ดีๆคยูก็จับมือเค้าวิ่งไปเลื่อยตามชายหาดแล้วก็ไม่รู้ว่าคยูจะพาไปสิ้นสุดที่
ไหน แต่ตอนนี้เค้ารู้สึกว่าเวลาเค้ามีอยู่ๆอยู่ข้างๆเค้ามีความสุขมากไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงก็ตามขอแค่ให้เค้า
มีคยูอยู่กับเค้าแบบนี้ก็พอ
“นี้คิบอมข้างหน้าเค้ามีอะไรนะทำไมคนเยอะจังเราเข้าไปดูกันมะ” ซองมินดึงมือคิบอมไปโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าที่ดึง
มานะมันใช่คิบอมมั๊ย
“นี้นายดึงมือฉันทำไมเนี้ยะ แล้วดงเฮไปไหนเนี้ยะบ้าเอ่ย” ปรากฏว่าคนที่ซองมินดึงมือมานั้นคือคยู เพราะต่างคู่
ต่างเดินส่วนทางกันเลยทำให้วองมินลากมาผิดคนแล้วตอนนี้ก็ไม่รู้ด้วยว่าทั้งดงเฮและคิบอมนะอยู่ที่ไหนกัน
“เพราะนายแท้ๆเลย บ้าเอ้ย” คยูรีบสะบัดมือของซองมินออกอย่างรังเกียจพร้อมกับหันหลังจะเดินกลับไปถ้าไม่ติด
ว่าเสียงพิธีกรที่อยู่บนเวทีบอกว่าได้คู่ที่จะเล่นเกมส์แล้ว คือคู่ที่ ใส่เสื้อสีเขียวอ่อนกับชมพู แล้วทั่วบริเวรนี้จะมีใคร
ใส่เสื้อแบบนั้นไดนอกจากเค้ากับซองมินแล้วทีมงานของพิธีกรก็เข้ามาพาตัวเค้าทั้งสองไปโชว์ตัวที่หน้าเวทีเพื่อรอ
ทำการแข่งขันเกมส์อะไรสักอย่างที่ทางพิธีกรเตรียมไว้ แต่ตอนนี้ใจของคยูมันกับเป็นห่วงดงเฮขึ้นมาแปลกๆ
“เอาไงนาย”
“เอาไงได้ล่ะนายว่าพวกนี้จะปล่อยพวกเราออกไปรึไง”
“แล้วพวกเค้าจะให้เราเล่นเกมส์อะไรล่ะ”
“แล้วฉันจะไปรู้ไมล่ะเป็นเพราะนายนะแหละถ้านายไม่ลากฉันมากนะบางทีคนนที่มายืนกับฉันตอนนี้อาจจะเป็นดงเอก็ได้”
“ใช่คนที่มายืนกับฉันก็เป็นคิบอมไม่ใช่นายเหมือนกัน ว่าแต่เค้าสองคนจะเป็นยังไงบ้างเนี้ยะฉันเป็นห่วงดงเฮจังเลย”
“รู้จักเป็นห่วงคนอื่นด้วยหรอ”
“นี้ดงเฮก็เป็นเพื่อนฉันเหมือนกันนะ”
“เพื่อนเค้าทำกันแบบนี้หรอ”
หลังจะที่กระซิบกระซาบกันอยู่นานพอเจอคำตอบของคยูคำนี้ซองมินถึงกับเงียบแล้วเค้าทั้งสองก็ไม่ได้เอ่ยปากคุยอะไรกันอีก
“อยู่นิ่งๆจะได้มั๊ยเนี้ยะเดี๋ยวลูกโปร่งก็หลุดลงพื้นหรอก”
‘ก็อยากจะอยู่นิ่งๆอู่หรอกนะแต่ไอ้สิ่งกรีดขว้างบ้านี้นะสิจะเยอะอะไรกันนักหนา’ หลังจากที่พลัดหลงกับคยูดงเฮรู้
ตัวอีกทีคนที่จับมือเค้าอยู่ก็เป็นคิบอมแทนที่จะเป็นคยูไปซะแล้วแล้วดูคิบอมเองก็จะตกใจอยู่เหมือนกันแต่ยังไม่ทัน
ที่จะให้ทั้งสองได้ตกใจนานนักสุมเกมส์อะไรบ้างอย่างก็พาพวกเค้าเข้ามารอบเล่นเกมส์ พวกเค้าทั้งสองคู้พากันมา
เที่ยวที่บริเวณที่มีการจัดงานวันวาเลนไทน์ ตอนนี้คิบอมกับดงเอกำลังเล่นเกมส์ของคู่รักเพื่อชิงรางวัลอยู่ เกมส์นี้ก็
ไม่มีอะไรมากใช่หน้าของทั้งสองคนเลี้ยงรูปโปร่งไปให้ถึงเส้นชัยแต่ระหว่างทางจะมีสิ่งกรีดขว้างความรักของทั้งคู่
อยู่มากมายถ้ารักกันจริงก็จะผ่านไปได้แต่ถ้าผ่านไปไม่ได้นั้นแสดงว่าทั้งคู่ไม่มีความรักต่อกัน(พิธีกรอธิบายว่าเงี้ยะ)
“พวกคุณเก่งมากครับที่ผ่านด้านของเรามาได้จึงถึงด้านสุดท้ายนี้ เอาล่ะครับด้านนี้ก็ง่ายๆเมื่อเดิมครับ”
“ง่ายตรงไหนว่ะ ทั้งเลี้ยงลูกโปร่งด้านหน้า ยืนขาเดียวแล้วอุ้มเจ้านี้ไว้ แล้วด้านนี้มันจะเป็นอะไรอีกล่ะ”
“เมื่อคุณว่าอะไรนะครับ” ผู้คุมเกมส์ด้านสุดท้ายที่หันไปพุดกับลูกทีมพอหันกับมาก็เห็นว่าร่างสูงกำลังบ่นอะไร
บ้างอย่างอยู่แต่ก็ได้ยินไม่ถนัด ดงเฮเลยรีบส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าคิบอมเค้าไม่ได้ว่าอะไร
“ครับงั้นเรามาเล่นเกมส์สุดท้ายกันเลยนะครับ เกมส์นี้ง่ายจริงๆครับคือคุณไม่ต้องทำอะไรเลยนะครับ” ผู้คุมหันไป
บอกกับคิบอมก่อนจะหันมาหาดงเฮ “แต่คุณจะต้องเป็นคนทำครับ คือเราจะมีเหล้ามาให้คุณกินแต่เราจะไม่
บอกว่ามันคือเหล้าอะไรคุณก็แค่กินให้มันหมดก่อนที่คู่อื่นจะมาถึงด้านนี้ เรามีให้คุณอยู่สามแก้ว”
“ง่ายตรงไหนว่ะ คุณรู้ไหมว่าเจ้านี้นะกินเหล้าไม่ได้” เมื่อฟังกติกาจับเท่านั้นแหละคิบอมก็ถึงกับโว้ยเค้าจำได้ดีว่า
ดงเฮกินเหล้าไม่ได้ถึงกินได้อยากว่าแต่สามแก้วเลยครึ่งแก้วก็น๊อคแล้ว แต่เหมือนดงเอจะไม่สนที่คิบอมโว้ยเมื่อกี่
เลยดงเอจับแก้วเหล้าที่เค้าไม่รู้ว่ามันคือเหล้าอะไรขึ้นมากอกเข้าปากไปเมื่อเหล้าแตะลิ้นรียวเท่านั้นแหละมันก้อ
ยากจะกับออกมาในทันที
“บ้าเอ้ย” คิบอมร้องขึ้นก่อนจะประกบปากกับดงเอเพื่อจะจะเอาเหล้าที่อยู่ในปากดงเฮนั้นมาที่ปากตัวเองให้หมด
ทั้งพิธีกรทั้งดงเฮต่างก็อึ้งไม่นึกว่าคิบอมจะใช่วิธีนี้ แต่กับคนรอบๆบริเวณนั้นกับชอบใจที่ผู้ชายคนนี้รักแฟนของเค้า
มาก แต่จะมีใครรู้มั๊ยว่าทั้งคู่ไม่ใช่แฟนกัน ถึงเหล้าที่อยู่ในปากดงเฮนั้นจะหมดไปแล้วก็ตามแต่คิบอมก็ยังไม่ถอน
จูบออกสักทีจนดงเอต้องใช่มือทุบที่อกแกร่งของคิบอมเค้าจึงยอมถอนจูบออก
“รู้ว่าตัวเองกินเหล้าไม่ได้แล้วยังจะกินอีกโง่รึเปล่านายนะ”
“นี้นายนะเดินให้มันช้าหน่อยได้มั๊ยเดี๋ยวฉันก็หกล้มหรอก”
“ก็ดี”
“นี้ อุบ!” เหตุที่อยู่ๆซองมินก็ถอนหน้าออกจากลูกโปร่งนั้นมันทำให้ลูกโปร่งหลุดลงไปอยู่ที่พื้นแต่สิ่งที่มาแทนที่ลูกโปร่งนั้นก็คือปากของคยูแทนทั้งสองคนตกใจมากรีบผลักออกจากกันทันที
“พะ เพราะนาย คะคนเดียวเลย” (อันนี้คยูค่ะพี่น้อง-///-)
“/////”
“.....”
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;
ข้อความจากไร้เตอร์
HAPPY VALENTINE DAY.
ตอนนี้กรว่ามันยาวกว่าทุกตอนเลยนะค่ะเนี้ยะ
แต่เรื่องราวของพวกเค้าทั้งหมดยังไม่จบแค่นี้แน่นอนค่ะ แล้วอีกอย่างต้องของโทษทุกคุณที่เป้ฯแฟนคลับ
ฮันฮยอกด้วยนะค่ะ พอดีกรหาที่แทรกให้ไม่ได้จริงๆ ไว้ตอนหน้าแล้วกันนะค่ะ
ถ้ามันไม่ถูกใจใครยังไงกรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ ยังไม่แค่เก่งกับการแต่งนิยายค่ะ
ขอให้ทุกคนมีคนมาบอกรักในวันวาเลนไทน์นี้นะค่ะ(แต่กรยังไม่มีเลยอ่ะ แงๆๆๆ)
*ผิดตรงไหนบอกกรด้วยนะค่ะไม่เก่งภาษาไทยมาก(ภาษาอื่นก็ไม่เก่ง)
ความคิดเห็น