คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : The feeling 9 : [100%] ตอบเม้น
THE FEELING IN MY HEART
………….ไม่สนใจ เฉยเมย………………..
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
“คะ เอ๋นี้มัน คริ คริ ถ่ายรูปไว้ดีกว่า”
“อือ อ้าวดงเฮกลับมาแล้วหรอ ทำไมนายไม่ปลุกฉันเนี่ย ฮาววว - -*”
“ปลุกพี่ชายด้วยดิ ท่าทางจะหลับสบายน่าดู คริ คริ ^^”
“อื่ม อื่ม แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ดูท่าว่า อี ฮยอกแจจะรู้ว่าท่าทางที่เค้าอยู่นั้นมันทำให้คนดูอย่างดงเฮนั้น
ไม่ยอมหยุดยิ้มได้เป็นอย่างดี เพราะตอนนี้นั้นฮยอกแจนอนอยู่ในอ้อมกอดของฮันกยองภายใต้ผ้าห่มผืนบางแต่กับ
อบอุ่น
“5555+ อรุณสวัสดิ์นะครับพี่สะใภ้” ดงเฮเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักนั่งน่าแดงอยู่นั้นยิ่งแกล้งแย่เพื่อนมากขึ้น
“อะไรกันเนี่ยพวกนายสองคนนะ พี่จะนอนพูดกันอยู่ได้” ฮันกยองที่ตกใจตื่นเพราะเสียงฮยอกแจบวกกับเสียงของ
คนสองคนที่คุยกันเสียงดังมันทำให้เค้านอนไม่หลับ
“เดี๋ยวๆ เมื่อกี่พี่ฮันว่าอะไรนะ สองคน คุยกัน ดงเฮนายพูดได้แล้ว” ฮยอกแจดูเหมือนจะเพิ่งรู้ว่าตัวเองนั้น
กำลังพุดอยู่กับดงเฮ เมื่อฮยอกแจพุดอย่างนั้นก็เหมือนจะกระตุ้นให้ฮันกยองรู้อีกคนว่าดงเอนั้นกลับมาพูดได้เมื่อ
เดิมแล้ว
“พี่ชายเค้าขอโทษนะที่ทำให้พี่ชายเป้ฯห่วงนะ เค้าสัญญาว่าต่อไปนี้เค้าจะไม่ทำให้พี่ชายเป็นห่วงเค้าอีกแล้วนะ”
ดงเฮลงไปนั่งข้างๆฮันกยองแล้วสวมกอดฮันกยองไว้แน่น
“มาแปลกแหะ พี่ไม่เคยเห็นนายพูดแบบนี้เลยสักครั้ง เป็นอะไรไป ฮึ” พูดพร้อมกับมือหนายกขึ้นมาขยี้หัวน้อง
ชายอย่างหมั่นเคี้ยว วันนี้ฮันกยองรู้สึกว่าตัวเองได้น้องชายคนเดิมกับมาแล้วแถมความร่าเริงที่มากกว่าเดิมมาอีก
หนึ่งอย่าง วันนี้เค้ามีความสุขมากที่สุด
“ไม่มีอะไรเลย” ดงเฮเงยขึ้นมาตอบพี่ชาย
“จริง!”
“อ่ะแน่นอน ^^”
“ปานนี้แล้วทำไมคยูถึงยังไม่กลับมาอีกอ่ะฮยอก” หลังจากที่นั่งอ้อนพี่ชายอยู่นานก็รู้ว่าคยูเองก็ไม่ได้กลับที่พัก
ตั้งแต่เมื่อวาน พอรู้ยังนั้นแล้วดงเฮก็เลยมานั่งรอคยูอยู่หน้าที่พักแต่รอตั้งนานแล้วคยูก็ยังไม่กลับมาสักทีจนดงเฮ
รู้สึกเป็นห่วงคยูขึ้นมากลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกลับคยู
“เดี๋ยวเค้าก็กลับมาเองแหละ นายจะห่วงอะไรนักหนาคยูเค้าไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”
“ก็คนไม่เป็นห่วงนิห้ามได้รึไงเล่า” ดงเฮว่า
“อะ อะโอเคงั้นเดี๋ยวฉันจะนั่งรอเป็นเพื่อน” ฮยอกแจเดินมานั่งลงข้างดงเฮเพื่อรอคยูเป็นเพื่อน
“อื่ม^^”
“ดงเฮ”
“อะไรหรอ”
“คือว่า.............”
“คือว่าอะไร มีอะไรก็พูดมาสิฮยอกแจเราเป็นเพื่อนกันนะ มีอะไรก็พูดมาเถอะ”
“คือว่า ฉันขอโทษนะ”
“ขอโทษ ขอโทษเรื่องอะไรอ่ะอยอก”
“ก็เรื่องที่ฉันพาสองคนนั้นมานะ”
“สองคนไหน”
“ก็คิบอมกับวองมินไง ก็ฉันไม่รู้นิว่าพวกนายเป็นอย่างนี้อ่ะ แล้วนายกับพี่ฮันก็ไม่เห็นมีใครจะบอกอะไรฉันเลยนิ
ฉันก็เลย........ ฉันขอโทษนะดงเฮ” ฮยอกแจก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด เค้ารู้ว่าถ้าใครเจอเรื่องแบบนี้เข้าไปก็คงจะ
ต้องเจ็บมากเป็นแน่
“ช่างมันเถอะฉันไม่ใส่ใจแล้วล่ะ เรื่องมันผ่านมาแล้วนายไม่ต้อรู้สึกผิดหรอก” เพราะคนที่ต้องรู้สึกผิดนะคือเค้า
สองคน ฮึ
“ขะ ขอโทษนะฮ่ะพี่ คือว่าพี่รู้จักคนที่ชื่อ โจว คยูฮยอน ที่พักอยู่ที่นี้รึเปล่าฮ่ะ” เด็กคนหนึ่งเดินเข้ามาขัดจังหวะ
ของสองเพื่อนรัก เพื่อถามหาคนแต่ที่น่าแปลกคือเด็กคนนั้นถามหา คยูฮยอน ซึ่งเค้าสองคนนั้นรู้จักดีแต่เค้ากับ
ไม่เคยรู้จักกับเด็กคนนี้ เคยเห็นหน้า
“รู้จักสิ เค้าเป็นเพื่อนพวกเราเองแหละว่าแต่น้องเป็นอะไรกับคยูล่ะ” ฮยอกแจลุกขึ้นเดินสำรวจเด็กคนนั้นอย่าง
กะจะจับผิดยังไงยังงั้น
“แฟนฮ่ะ” คำตอบสั้น แต่ได้ใจความของเด็กคนนั้นถึงกับทำให้คนฟังทั้งสองคนอึ่ง
“นะ น้องเป็นแฟนคยูหรอ” คราวนี้เป็นดงเฮเองลุกขึ้นมาถาม
“ล้อเล่นหรอกน่า หน้าตาอย่างนั้นอ่ะนะ ฉันไม่เองมาเป็นแฟนหรอกน่า ว่าแต่ตอนนี้เค้าอยู่ไหนล่ะฮ่ะ”
“ที่พูดเมื่อกี่นี้น้องแค่ล้อพวกพี่เล่นอย่างงั้นหรอ” ฮยอกแจตอนนี้เมื่อไก่งง ยังไงยังงั้นเพราะเค้ากำลังถูกเด็กที่
ไหนไม่รู้หลอก
“ฮ่ะ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะฮ่ะ ฉันชื่อ โปเต้ เป็นน้องสาวของพี่คยูฮ่ะ” เด็กคนนั้นก้มหัวลงเล็กน้อย
เป็นการทำความเครารพ
“เป็นน้องสาวคยู ทำไมพี่ถึงไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ แล้วอีกอย่างทำไมเธอถึงชอบพูดฮ่ะล่ะ” ดงเฮถามอย่างอยาก
รู้ เพราะเค้าไม่เคยเห็นคนคนนี้จริงๆ แล้วไม่ใช่ว่าเค้าเพิ่งรู้จักกับคยูเพียงแค่วันสองวัน แต่เค้ารู้จักกับคยูมาเป็น
สิบๆปี แต่เค้ากับไม่เคยเห็นหน้าเด็กคนนี้แล้วคยูก็ไม่เคยพูดถึงเด็กคนนนี้เลยแม้แต่น้อย
“ไอ้เรื่องที่ฉันพูดฮ่ะเนี่ยช่างมันเถอะ ฉันว่าพี่อยากรู้มากว่าฉันเป็นน้องพี่คยูได้ยังไง จริงมั๊ยฮ่ะพี่ดงเฮ” เรื่องคยูมี
น้องสาวไดยังไงยังไม่กระจ่างดี เด็กคนนี้ก็พูดชื่อดงเฮขึ้นมาอีก ทั้งที่ดงเฮหรือฮยอกแจยังไม่มีใครบอกชื่อเสียง
เรียงนามกันสักคน
“เธอรู้จักชื่อพี่ได้ยังไง” ดงเฮถาม
“แค่ชื่อว่าที่พี่สะใภ้ทำไมจะไม่รู้ล่ะฮ่ะ”
“พี่สะใภ้”
“ฮ่ะ ก็พี่เป็นคนที่พี่ชายฉันรักนิก็ต้องเป็นพี่สะใภ้ฉันสิ”
“ดงเฮฉันว่าเราพาเด็กคนนนี้เข้าไปคุยกัยข้างในดีกว่าไม ฉันว่าถ้าจะยาวนะเรื่องนี้นะ” ฮยอกแจเข้ามากระซิบดง
เฮ เพราะเค้าคิดว่าเรื่องนี้คงจะยาวน่าดู
“ฉันก็ว่ายังไงแหละพี่ ว่าแต่พี่ที่หน้าเมื่อไก่อ่ะ ชื่อไรอ่ะไม่เห็นเคยเห็นเลย” โปเต้ยืนมองหน้าฮยอกแจอย่าง
พิจารณา
“ถ้าไม่ติดว่าเด็กนะต่อยตาแตกไปแล้วนะเนี่ย” ฮยอกแจกำมัดตัวเองอย่างหมั่นเคียวเด็กผู้หญิงตรงหน้า
“พี่เค้าชื่อพี่ฮยอกแจ พี่ว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่านะโปเต้” ว่าแล้วดงเฮก็เดินเข้าไปจูงมือดปเต้เข้าไปในที่พัก
ของพวกเค้า
สองชั่วโมงให้หลัง
“ฉันว่านายกับไปได้แล้วล่ะ ไม่รู้จะมาเดินตามติดฉันทำไมก็ไม่รู้” คยูหลังจากที่ออกจากที่พักเมื่อคืนนี้แล้ว
ระหว่างทางซองมินก็บอกว่าหิวข้าว เค้าบอกว่าค่อยกับไปกินที่ที่พักซองมินก็บอกว่าไม่เอาอยู่อย่างนั้นจนเค้าต้อง
ยอมพาไปกินแล้วตอนนี้เค้าทั้งสองคนก็กลับมาถึงที่พักแล้ว
“ขอบใจนะ สำหรับเรื่องทั้งหมดนะ”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอบใจหรอกเพราะฉันไม่ได้เต็มใจทำ” คยูตอบกลับแค่นั้นแล้วก็เดินผ่านซองมินไป ปล่อยให้
ซองมินหน้าชากับคำตอบของคยูอยู่อย่างนั้น
“ฮื่อ ฮื่อ อึก ฮื่อออออออ”
“ดงเฮนายเป็นอะไร ใครทำนายร้องไห้บอกฉันมานะว่ามันเป็นใคร” หลังจากที่กลับเข้ามาที่พักเรียบร้อยแล้วคยูก็
เห็นว่าดงเฮกำลังนั่งร้องไห้อยู่ในห้องพักตัวเอง คยูจึงรีบเข้าไปหาดงเฮทันที
“ฮื่อ ฮื่อออออออออออออ” เมื่อกลับว่าคยุยิ่งพูดปลอบก็ยิ่งทำให้ดงเฮร้องไห้มากกว่าเดิม
“ดงเฮนายเป็นอะไร ใครทำอะไรนายบอกฉันมาสิ นายอย่าเป้ฯอย่างนี้ได้มั๊ย” คยูดึงดงเฮเข้ามากอดไว้ในอ้อม
แขนแกร่ง
“อึก นะ นายนะแหละที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้ อึก นายนะมีแฟนอยู่แล้ว อึก ยะ ยังจะมา อึก ขอครบกับฉันอีก
อึก ฮื่อออออออออ”
“อะ อะไรของนายดงเฮฉันเนี่ยนะมีแฟนแล้ว นายเอาที่ไหนมาพูด ดะเดี๋ยวนะนายพูด นายพุดได้แล้วหรอดง
เฮ นายพูดได้แล้ว” คยูยิ่งกอดดงเฮแน่นขึ้นถึงแม้เค้าจะยังงงอยู่ว่าดงเฮบอกว่าเค้ามีแฟนแล้วก็ตาม ตอนนี้
ความดีใจที่ดงเฮพูดได้นั้นมันมากกว่าทุกๆเรื่อง
“ไม่ต้องมากเปลี่ยนเรื่องเลยนะ แล้วใครใช้ให้นายมากอดฉันห๊า” ดงเฮผลักคยูออกก่อนจะฝากค้อนปอนก้อน
ใหญ่ให้คยูไป
“นายเอาที่ไหนมาพูด ฉันไม่เคยมีใครเลยนะนอกจากนายนะเชื่อฉันสิดงเฮ” คยูคงพยายามอธิบาย แต่เมื่อดงเฮ
จะไม่สนใจในคำพูดของเค้าเลยแม้แต่น้อย
“แล้วฉันล่ะพี่ พี่เอาฉันไปไว้ที่ไหน แล้วยังจะลุกเราอีกพี่คิดจะทิ้งฉันกับลูกไปหรือไง”
“เสียงแบบนี้ กวนประสาทแบบนี้ ขี้เล่นขี้กวนแบบนี้” คยูพูดกับตัวเองก่อนจะหันหลังกับไปมองคนที่เข้ามาขัด
การสนทนาของเข้า “ไอ้แสบ” คยูไม่รอช้าเค้าลุกขึ้นไปกอดน้องสาวสุดที่รักของเค้าทันที
“ปล่อยพี่ ปล่อยหายใจไม่ออกแล้ว”
“แกมาได้ยังไงเนี่ยไอ้แสบ” คยูผลักออกเล็กน้อย
“นั่งเรือหางยาวมานะ”
“เอาจริงๆ แล้วนี้พ่อกับแม่รู้รึเปล่าเนี่ยว่าแกมาหาพี่ที่นี้นะ”
“ถ้ารู้จะได้มาหรอ พี่ก็รู้ถามแปลกๆ”
“เอาจริงๆ แกมายังไง แล้วทำมั๊ยถึงไม่โทรบอกพี่ก่อน”
“พี่คิดว่าฉันนั่งเรือหางยาวมาจริงๆรึไงล่ะฉันก็นั่งเครื่องบินมาสิ แล้วถ้าโทรบอกพี่ก่อนนะฉันกับพีดงเฮจะมีอะไร
สนุกๆมาแกล้งพี่นะสิ” พูดจบโปเต้ก็หันไปหัวเราะคิกคักกับดงเฮ ที่สมใจที่หลอกคยูได้
“นี้ตกลงว่าเรื่องเมื่อกี่นะ ทั้งสองคนรวมมือกันแกล้งฉันใช่มั๊ย ใช่มั๊ยดงเฮ ไอ้แสบ” คยูมองทั้งสองคนอย่างคาด
โทษ
“ไม่รู้ ไม่ชี้ ไม่สนใจ” ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่คยูจะวิ่งไล่ทั้งสองคนโทษบานที่มาหลอกเค้า เสียงของ
คนทั้งสามดังไปทั่วทั้งบริเวณที่พัก
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[100%]:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ข้อความจากไร้เตอร์
แบบว่าแต่งเสร็จก็อัพเลยนะค่ะ เลยยังไม่ตรวจทานเท่าไหร่นักยังไงก็ช่วยดูหน่อยนะค่ะ
แอบบอกอะไรเล็กน้อย ไอ้ตัวโปเต้เนี่ยสำคัญนะเชี่ยว(ตอนแรกว่าจะใส่ชื่อตัวเองแล้ว 555+ อยากให้มีตัวเองอยู่ในเรื่อง) คนที่จะช่วยดงเฮเอาคืนนะก็คือ โปเต้นี้แหละ
โปเต้แนะนำตัวหน่อยลูก
หวัดดีฮ่ะ โปเต้เองนะฮ่ะ ถึงตัวจะเล็กแต่ใจไม่เล็กนะฮ่ะ โปเต้อายุ 15 ฮ่ะ เป็นน้องสาวต่างบิดามารดา(โหสุภาพมาก)ของพี่คยูเค้า พี่คยูเค้าชอบเรียกโปเต้ว่าไอ้แสบ ดปเต้ก็ไม่ยอมหรอกฮ่ะโปเต้เลยเรียกพี่คยูเค้าว้า พี่ตัวบ้า ไม่ณุ้มันหมายความว่าไงนะฮ่ะแค่อยากเรียกฮ่ะ ไม่มีไรจะพูดมากไว้รอดูความแสบของโปเต้ในเรืองเองนะฮ่ะ
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::ความคิดเห็นที่ 93 (จากตอนที่ 10) สมน้ำหน้าบอม คิดได้เมื่อสายไป สม อันนี้ท่าจะโกรธบอมมี่อย่างแรงนะค่ะเนี่ย 
Name : nuna [ IP : 115.67.29.71 ] ความคิดเห็นที่ 92 (จากตอนที่ 10)
สรุปได้ว่าบอมเพิ่งคิดได้ ค่ะ
เหอะๆผูกเองแก้เองแล้วกัน เห็ด้วยค่ะ แต่มันแก้ยังไงค่ะเนี่ย มัดแน่มาก
PS. เพราะ ความรักห้ามกันไม่ได้ เพราะงั้นฉันจึงรักคุณ 
Name : ยัยทะเลเรียกพี่< My.iD > 
[ IP : 58.8.200.5 ] 
ส่งข้อความลับความคิดเห็นที่ 91 (จากตอนที่ 10) แล้วบอมจะทำไมหมวยล่ะ รู้สึกขึ้นมาหรือไงที่หมวยละเมอเรียกชื่อคยูแทนที่จะเป็นคนรักมาก ๆ อย่างตัวเองอ่ะ รู้สึกตอนนี้ก็สายไปแล้วแหล่ะย่ะ! =[]= แอบเคืองบอมนะเนี่ย อย่าเคืองบอมมี่ของไร้เตอร์เลยค่ะ เคืองไร้เตอร์แทนดีกว่า ฮ่าๆๆ
PS. TVXQ: Always keep the Faith! Super Junior: ONLY 13 
Name : KeNgIIZ< My.iD > [ IP : 124.122.189.190 ] ส่งข้อความลับความคิดเห็นที่ 88 (จากตอนที่ 10) ถ้าหามินเจอก็คงไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ใช่ป่ะบอม =[]= อย่าประชดบอมมี่ไร้เตอร์นักสิค่ะ
PS. TVXQ: Always keep the Faith! Super Junior: ONLY 13 Name : KeNgIIZ< My.iD > [ IP : 124.122.76.108 ] ส่งข้อความลับ
| |||
| | Name : KeNgIIZ< My.iD > [ IP : 124.121.219.133 ] ส่งข้อความลับ | |
| ||||
| ||||
|  | Name : onlykyuhyun< My.iD > [ IP : 203.214.104.50 ] ส่งข้อความลับ | ||
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ความคิดเห็น