คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรกของกันและกัน
หน้าร้าน ะที่ินสอยืนรอรถอยู่ ็มอไปเห็นผู้ายนหนึ่ำลัยืนูบับผู้หิที่้าน้าร้าน ินสอึยับเลี่ยออมา เพื่อไม่ให้เป็นส่วนเินบริเวนั้น ัพั็มีเสียุยัน แล้วมีผู้ายนหนึ่เินออมาแบบโเ ินสอยืน้มหน้าพยายามไม่มอแ่สุท้าย ็มีมือมาับที่ไหล่้านวาอเา เาสะุ้และ่อยๆมอไปที่มือนั้น
ินสอ : "เฮ้ย สายนายนี่เอ เราใหมเลย"
สาย: "ินสอ นายมาทำอะไรรนี้ นายมาินเหล้าเหมือนันเหรอวะ "
อนนี้สายแทบะยืนทรัวไม่อยู่แล้ว ้อใ้มือบไหล่ินสอ เพื่อให้นเอยืนทรัวไ้
ินสอ : "เปล่าเรามาทาน้าวับเพื่อน แล้วนายอ่ะ เมานานี้แล้ว ะลับเ้าไปหาพวเมยัไ"
สาย : "ไม่ลับไปแล้ว เราะลับบ้าน เราเอารถมา"
ินสอ : "แล้วะับลับยัไ ูสภาพนาย่อนิ ยืนลืมายัลำบาเลย"
สาย : "ไ้เราลับไ้"
ินสอ: "ั้น...เี๋ยวเราไปส่นาย่อน. เพราะยัไ็เป็นเพื่อนัน เราไม่ล้าปล่อยนายไว้หรือลับเอหรอ ลัวเิอุบัิเหุ"
ทั้สอเรียแท็ี่ ินสอให้สายบอทาให้ับนับ สายลับบอื่ออนโที่เาอยู่
ินสอ : "สาย ถึอนโนายแล้ว "
ินสอพยายามปลุสาย แ่สายไม่อบลับเลย ินสอึ่าย่าแท็ี่และพยุสายึ้นอนโ พร้อมับอวาม่วยเหลือา รปภ.ให้พาไปห้อสาย. ถึหน้าห้อสาย
ินสอ: "สาย ไหนีย์าร์ห้อนายเอาออมาเปิห้อ "
สายไม่อบ ินสอึล้วไปที่ระเป๋า ึีย์าร์มาแสนเ้าห้อ พร้อมอบุรปภ. ินสอพาสายมาถึในห้อ ็ปล่อยสายลไปที่โฟา เพราะใล้สุแล้ว
ินสอ: "สาย นายทำเราเหนื่อยมาเลย อื่มน้ำแล้ว่อยลับนะ"
พอินสอพูบ็เินไปื่มน้ำที่ในู้เย็น ัพั็มีมือมาอ้านหลัอเา เาใมา เลยพยายามหันไปูว่าเิอะไรึ้น พอินสอหันหน้าลับไป ้อเผิหน้าับสาย หัวใอเาเ้นเร็วมา เาบอัวเอว่าใินะ และ็ะับมืออสายออมาาเอวัวเอ แ่สายไม่ยอม ยัอินสอ และพูลอยๆ แบบนเมา
สาย: "ทำไมป๊า ม๊า ไม่รัสาย ทำไมรัแ่ที่แผ่นิน ไม่มีใรรัสาย. ทุนทิ้สายให้อยู่บ้านนเียว เห็นสายไม่มี่า เห็นสายอ่อนแอใ่ไหม? " แล้วสาย็ร้อไห้ออมาเสียั
ินสอ: "สาย สาย อยาร้อไห้็ร้อออมาเลย ไม่นึว่าเป็นสายที่มีพร้อมทุอย่าแบบนาย ริๆแล้วนายไม่มีวามสุสินะ"
สาย: "ันมีวามสุ ันมีนรัันมามาย มีผู้หิหลายนอบัน. ทำไมันะไม่มีวามสุล่ะ โว๊ยยยยย" ินสอ:"สาย นายะะโนทำไม เศร้าเสียใเป็นเรื่อปิอมนุษย์แ่ทำใยอมรับ ไม่เห็นยารไหนเลย"
สาย: "นายหุบปาอนายเลยนะินสอ นายไม่รู้ัเรา เป็นแ่เพื่อนร่วมห้อเรียนนายไม่้อมาพู"
ินสอ: "อ้าว เรา็อุส่าห์หวัี เริ่มหายเมาแล้วหนิ น่าะอยู่นเียวไ้แล้ว ั้นเราลับ่อน"
ินสอำลัะหันหลัเินไปที่ประู และวสายลับวิ่มาอ้านหลัินสออีรั้
สาย: "ินสอ เราอโทษ เราอยู่นเียวไม่ไ้ อนนี้เราไม่พร้อมที่ะอยู่นเียว นาย......อยู่ับเรานะ"
พอินสอยืนยิ่ัพั ินสอ็หันหน้าไปหาสาย แ่แล้วเรื่อที่ินสอไม่ิว่าะเิ็เิึ้น หน้าอสาย็เริ่มเลื่อนเ้ามาใล้หน้าอินสอแล้ว้มลูบที่ปาอินสอทันที ินสอพยายามมอหน้าสาย. ินสอพยายามิ้นเพื่อให้หลุพ้นาพันธนาารอสาย แ่สาย่อยๆเปลี่ยนาารูบที่มันรุนแร เป็นเรียร้ออ้อนวอน. รั้นี้นับเป็นูบแรอินสอั้แ่เิมา ึยิ่ทำอะไรไม่ถู ึปล่อยให้สายูบที่ปา แล้ว่อยๆเปลี่ยนมาูบที่อแล้วึมือให้ินสอเินามมานถึห้อนอน ินสอเหมือนถูสะ เพราะทำามำสั่อสายทุอย่า
สาย: "ินสอ ถอเสื้อให้เราหน่อย. แล้ว็ถอเสื้อนายออ้วย"
ินสอถอเสื้อให้สายามำบออสาย. พร้อมับถอเสื้อัวเอานั้นสาย็่อยๆูบไล่ลมาที่หน้าออินสอ ลาลิ้นไล่มานถึสะือ แล้วินสอเริ่มมีสิลับมา ึใ้มือ ับที่หน้าสายให้หยุ แ่สายเยหน้าึ้น มอาินสอ. พร้อมับพูว้าา
สาย : "อนะ" ยัไม่ทันที่ินสอะอนุา สาย็เริ่มลาลิ้น่อลไปถึส่วนลาอินสอ อนนี้อารม์ินสอเลิไปหมแล้ว ทำไ้เพียราเป็นเสียอู้อี้เท่านั้น พอทำให้ินสอเสร็ สาย็เริ้มับมือินสอ ให้ับที่ึ่ลาอเาเอา พร้อมัึ้นล และพูับินสอ
สาย : "นี่เป็นรั้เเรที่เราเอาับผู้าย" ินสอำลัอ้าปาะพูับสาย แ่ไม่ทัน สาย้มลมาูบปาินสอ บัับให้เปิปา พร้อมับูลิ้นูื่ม หยอล้อแลลิ้นันในปาอินสอ นอนนี้ินสอแทบะไม่รับรู้อะไรแล้ว ัพัสาย็หยิบถุยาอนามัยมาสวมใส่ส่วนลาอน และ่อยๆแทไปที่้านหลัอินสอ แ่มันทรมา รู้สึเ็บและุมา
ินสอ : "โอ๊ย ไอ้สายูเ็บ มึเอาออเลยนะ"
สาย:"ินสอทำไมพูไม่เพราะหล่ะ เรา็เ็บและทรมานมาเลย แ่เ้าไปแล้วอ่ะ เี๋ยว็หายเ็บแล้ว" พูบสายแทสวนนมิลำนินสอร้อเสียั สาย้มไปูปปาินสอ และหยุนิ่ิรรมรัเพื่อให้ทัู้่ปรับัว พอสอนเริ่มปรับัวไ้ ิรรมร่วมเีย็บรรเล่อนเ้าอีวัน. ินสอลืมาึ้นมา้วยอาารปวทั้ัว เหนื่อยเ็บบริเวทวารพยายามลุนั่และเินไปอาบน้ำ ่อนะไป ไ้มอไปที่สายที่ำลันอนหลับอยู่ พร้อมับมีเรื่อ่าๆให้ิมามาย หลัอาบน้ำเสร็ินสอ็ลับบ้าน ลับมาถึบ้าน ินสอสับสนับเหุาร์ที่เิึ้น ไม่รู้ะ้อทำอย่าไรี ยั้อเอับสายอีั้หลายวันว่าะแยย้ายับไปเรียนมหาลัย ินสอนนอนิหาเหุผลที่ทำให้ัวเอยอมให้เหุาร์นี้เิึ้นเพราะอะไร อยาลอ หรือเพราะอะไรนะ แ่็ิไม่และหลับไปเพราะวามเหน็เหนื่อย
ความคิดเห็น