คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หลบหน้า
เ้าวันนี้ที่โรเรียน ห้อม.6/2. ทุน่ามานั่ในห้อ ินสอนัู่่ับะวันที่้านหน้าห้อ.
ทานะวัน : "ินสอ นาถึบ้านอนไหน ไม่เห็นไลน์บอเราเลย"
ินสอ : " อ่อ เราถึบ้าน็หลับ เลยไม่ไ้ไลน์ บออ่ะ"
โฟม : "วันนี้ไปินส้มำป่ะ"
ินสอ และทานะวัน : "เร "
ะที่ทั้สามนุยัน ลุ่มอสายเินมาในห้อ สายมอมาทาินสอ แ่ินสอพยายามไม่มอ และหลบสายาอสาย
ริ: "สาย เมื่อืนมึลับยัไวะ ไม่เห็นบอพวู แล้วสภาพมึลับถึอนโไ้้วยเหรอวะ มึให้สาวไปส่ไม่ยอมบอพวู ็รอมึนึื่น"
ะที่ทุนนั่ที่โ๊ะอนเอ และ้อมอมาที่สาย
สาย : "ูมีนไปส่อ่ะ สภาพูลับเอไม่ไ้หรอ"
วิน : "เป็นสาวที่มึฟินันในห้อน้ำหล่ะิ"
สาย :"ไอ้วิน มึรู้เหรอ ูทำอะไร"
วิน : "ไอ้สายร้านอู ูรู้ทุอย่า"
ะที่ทุนุยัน สายพยายามมอไปทีินสอบ่อยรั้
นเมถาม : "ไอ้สายมึมออะไรวะ"
สาย :"ูะมอเพื่อนไม่ไ้เหรอวะ"
่วพัเที่ย ินสอ ทานะวัน และโฟม ไปทานส้มำ้วยัน แ่ินสออแยเินไปห้อสมุ่อหลัทานเสร็ สาย : "ินสอ ุยันหน่อยิ"
ินสอ : "มีอะไร ึเรามาทำไม"
สาย: "เรื่อเมื่อืน. มึว่ายัไ"
ินสอ : "แล้วนายิยัไถึทำให้เิเรื่อนี้ แ่เรา็ผิเอ ที่เราพยายามไม่พอ ปล่อยให้เิเรื่อนี้ึ้น ปล่อยมันผ่านไปเถอะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้นเถอะ ปิเรา็ไม่ไ้สนิทอะไรัน นายไม่้อุยับเราบ่อยนะ เราไปหล่ะ"
สาย :"เี๋ยว นายไม่รู้สึอะไรเลยเหรอวะ นี่เป็นรั้แรอนายนะ "
ินสอ: "แล้วะให้รู้สึอะไร รู้สึแย่ หรือรู้สึมีประสบาร์เหรอ ปล่อยมันผ่านไปเถอะ เี๋ยวเรา็เรียนบแล้ว ไม่มีโอาสไ้เอันหรอ"
สาย : " นี่นาย อยาให้เป็นแบบนี้ริๆใ่ไหม ั้นัน็ะให้มันเหมือนับที่มีsexับสาวๆน่อนๆอันแล้วัน. นายอยาไ้เิน่าัวไหม อยาไ้เท่าไหร่ล่ะ"
ินสอ: "เราไม่ไ้ายัว แล้วเราไม่เอันอี"
แล้วินสอ็เินาไป
สาย :"อะไรวะ โธ่เว้ย"
หลัาวันนั้นผ่านไปสอวันแล้ว สายเินเ้ามาถึห้อเรียนทุรั้ ะมอไปยัโ๊ะอินสอ ที่อนนี้เ้าอไม่อยู่แล้ว เนื่อาม.6ทุน่าสอบเ้ามหาลัยแล้ว ึไม่ำเป็น้อมาที่โรเรียน็ไ้ เหลือแ่ารัานรับใบประาศบารศึษาในวันพรุ่นี้เท่านั้น ที่ทุนะ้อมารวมัวัน นั่นเป็นโอาสเียวที่สายะไ้เอับินสอ.
สาย: "ทำไมเรายัรู้สึาใวะ ทั้ๆที่นายนั่นไม่แร์อะไรเลย หรือมันเป็นเรื่อแปลใหม่สำหรับเรา"
เอไทม์ : "พูอะไรนเียวะ"
สาย: "เปล่า"
เ้าวันานปัิมนิเทศน์อนัเรียนั้นม.6 ทุน่าพาันมารวมันที่สนามีฬา พร้อมผู้ปรอ าิพี่น้อ สายพยายามเินามหาินสอ แ่นถึอนนี้ สาย็ยัไม่พบ นสายเอับทานะวัน
สาย :" ทานะวัน เพื่อนเธอไม่มาเหรอ"
ทานะวัน : "นายพูถึใรหน่ะ สาย"
สาย : "็ินสอหน่ะ เราไม่เห็นมันเลย"
ทานะวัน: "นายะอยาเอินสอทำไมวะ มีอะไรไหม ? "
สาย : "เปล่าแ่ปิเห็นอยู่้วยันลอ"
ทานะวัน : "ินสอไปหาพ่อับแม่อโฟมอ่ะ ไปถ่ายรูปันอยู่"
สาย: "ทำไมมัน้อไปถ่ายรูปับรอบรัวเาวะ สำัเหรอ"
ทานะวัน :"อ้าวทำไมพูแบบนี้ เป็นเพื่อนันถ่ายรูปับรอบรัวเพื่อนมันผิเหรอ อ๋อ ที่ยืนอยู่รนี้นเียวไม่มีนถ่ายรูป้วยเหรอ"
แล้วทานะวัน็เินาไป ้วยสีหน้าหุหิ พร้อมับเมที่เินมาหาสาย
เม : "มึทำอะไรวะไอ้สาย ูเห็นมึมอ้ายที วาที มึมอหาใรวะ"
สาย : "มึเห็นินสอไหม. วันนีู้ยัไม่เอเลย"
เม: "เี๋ยว็เอ เพราะทุน้อเ้ารับ ทรานสริปที่หอประุมอยู่แล้ว แ่เี๋ยว มึไม่ถามหาเพื่อนมึ หรือาิมึ แ่มึถามหาไอ้ินสอทำไมวะ"
สาย : "ูมีเรื่อะุยับมัน"
เม : "เี๋ยว่อยุย ไปันเถอะ ถึเวลาแล้ว"
ทุนรวมัวันที่หอประุม โยนั่เรียามรายื่อ ึ่ื่ออสายและินสอห่าันมา ทำให้สายไม่มีโอาสไ้พูับินสอ พอพิธีบล ็ไม่เอินสอแล้ว. สายึไปหาินสอที่บ้าน โยถามที่อยู่าโฟม แ่ไปถึบ้าน็ปิเียบสนิท ทำให้สายไม่เอินสออีเลย แม้ะถามทานะวันว่าินสอเรียนมหาลัยที่ไหน แ่ทานะวันบอว่าไม่รู้ ถึสายะรู้ว่าริๆแล้วทุน้อรู้ว่าินสอเรียนที่ไหน แ่็ไม่อยาาั้นาทานะวัน
ทานะวัน : "ินสอ มีเรื่ออะไรับสายไหม ทำไม่วนี้ สายามหานายลอเลย วันนี้็มาถามเราว่านายเรียนที่ไหน นายไปไหน แ่เราไม่ไ้บอหรอ นายมีอะไรปปิเราอยู่ใ่ไหม"
ินสอ : " อบุนะทานะวัน เรามีเรื่อันนิหน่อย แ่่อานี้ไม่้อเอันเเล้ว"
ทานะวัน : "เอันที่ มออน๊ะ๊ะ"
ินสอ : "้า"
ความคิดเห็น