บันทึกลับของยมทูตสีดำ

ลำดับตอนที่ #1 : เหยื่อรายแรก

แฮ่กๆๆ 

เสียงเหนื่อยหอบจากใครบางคนที่กำลังถูกตามล่า..

ตาย ตาย ฉันตายแน่ๆ!!

เสียงความคิดของคนที่หลบหนี"บางสิ่ง"ได้แผ่ซ่านเข้ามาในหัวฉันซึ่งเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบๆ..
เขาวิ่ง...วิ่ง ..และวิ่ง ....สุดท้ายก็พบกับทางตัน...

ไม่นะ!!

ทันใดนั้นอีกร่างหนึ่งก็โผล่มาเป็นคนสวมฮูทสีดำสนิทบดบังใบหน้าไว้มือด้านขวามีอาวุธสีเทาคมกริบพร้อมกับรอยยิ้มแฝงความดีใจแบบซาตาน

"ฉันบอกแกแล้วไง.."

ร่างนั้นค่อยๆเดินเข้าไปหาผู้หลบหนีราวกับกระต่ายที่จะถูกจับซึ่งตอนนี้ยืนตัวสั่นเทาเพราะความกลัวร่างนั้นแสยะยิ้มให้พร้อมกับเงื้ออาวุธในมือสูงขึ้น....

"ว่าหนีฉันไปไม่ได้หรอก!!!แกต้องตาย!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ร่างนั้นกระหน่ำแทงอย่างไม่ยั้งเลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนไปทั่วมุมผู้ตกเป็นกระต่ายร้องขอชีวิตอย่างน่าเวทนา

"อ่อค!!...อย่า ข..ข้อร้องละ อ..อ๊าคคคคคคคคคค!!!!!!!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!"

เสียงที่เล็ดลอดออกมาไม่เป็นภาษาแต่อีกร่างกลับไม่สนใจพร้อมกระหน่ำแทง"เหยื่อ"ตรงหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง..

"ไม่!!แกต้องตาย ตายซะ ตายซะ ตายซะ ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย!!!!! "

ผู้ตกเป็นเหยื่อได้แต่พยายามขัดขืนแต่ก็ไม่มีทางทำได้จนแน่นิ่งไป...
วิญญาณของคนๆนั้นได้ลอยออกมจากร่างและมาทางฉันซึ่งนั่งอยู่บนเคียวของตนเองพร้อมวิญญาณที่ยิ้มให้ฉันรู้ดีว่าเธอต้องการอะไร...เพราะฉันคือ "ยมทูต"

"อืม..."

ฉันลุกขึ้นร่ายรำท่ามกลางแสงจันทร์พร้อมเงื้อเคียวสีเทาสูงขึ้น...

ฉับ..

ร่างของเธอถูกตัดขาดจากวิญญาณ มุึ่่่งหน้าสู่เบื้องบน...สวงสวรรค์
หลังจากนั้นฉันก็หันไปมอง"ฆาตกร"พร้อมปรบมือ

แปะ แปะ แปะ

"!!!!!!"

ร่างนั้นหันมาทางฉันซึ่งตอนนี้อยู่ด้านล่างเรียบร้อยแล้ว

"เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมมากนะคะ..."

"แกเป็นใคร!!"

"....."

"ฉันถามว่าแกเป็นใคร!"

"ยมทูต....และซาตาน..."

"!!...."

ร่างนั้นกลืนน้ำลายเสียงดัง

"ก..แก..อ..อย่ามาพูดบ้าๆ!!จริงสิแกเห็นหน้าฉันแล้ว!!ตายซะเถอะ!!!"

ร่างนั้นพุ่งมีดมาหาฉันซึ่งตอนนี้มีดเล่มนั้นถูกย้อมด้วยสีแดงฉานของเลือด

"เปล่าประโยชน์.."

ฉันยกเคียวสูงขึ้นวนด้านบน 1 รอบพร้อมชี้หน้าเขาทำให้ร่างนั้นขาหักไปข้างหนึ่ง

"!!อ๊าคคคค ไม่จริงน่า!!!!!!!"

"ฉันบอกแล้วไงว่าเปล่าประโยชน์...ฉันไม่คิดจะฆ่าหรือขัดขวางคุณหรอกนะมาดูกันหน่อยสิ ว่าคุณจะฆ่าคนหรือดิ้นรนได้อีกนานแค่ไหน คิก คิก คิก"

"!!"

ร่างนั้นเหงื่อแตกพลักฉันดิดนิ้วหนึ่งครั้งขาเขาเป็นปรกติแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที..

เหยื่อรายแรกของฉัน คิก คิก คิก...

ฉันหัวเราะในใจก่อนจะหยิบสมุดบันทึกสีดำขึ้นมาจดบันทึกเรื่องราววันนี้..

เอาละเรามาดูกันเถอะว่าคุณจะดิ้นรนได้อีกนานเท่าไหร่...?
_____________________________________________________