คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Fic เวียน GM! by shinichi
ยามเช้าที่แสนจะสดใส แสงแดดอ่อนๆได้ผ่านพ้นเข้ามายังห้องสีขาวอันบริสุทธิ์ ช่วยขับให้เด็กหนุ่มทั้ง 4 คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นดาวโรงเรียนยิ่งดูน่ารักมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม แต่อาจจะเป็นเพราะแสงแดดที่มันส่องสว่างจนไปแยงตาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง จนทำให้ร่างบางต้องรีบตื่นขึ้นมารับแสงอรุณในยามเช้าด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ เขากับไมค์จะได้ไปเที่ยวกัน และดูเหมือนจะเป็นเดทครั้งแรกของเขา คิดแล้วหัวใจก็สั่นไปหมด
“อืม...กอล์ฟตื่นแล้วหรอ ทำไมไม่ลุกจากเตียงหล่ะ”คินที่เพิ่งตื่นนอนหันมาถามกอล์ฟทันที เมื่อเห็นว่ากอล์ฟตาสว่างแล้วแต่ไม่ลุกจากเตียงซักที ทั้งๆที่เขาลุกจากเตียงแล้วแท้ๆ
“อืม ก็กำลังจะลุกน่ะ”ตอบพร้อมๆกับยันตัวลุกขึ้นจากเตียงด้วยอารมณ์ที่สับสนไปหมด อยากเห็นหน้าไมค์เร็วๆจัง นี่เขากำลังเป็นอะไรเนี่ย บ้าๆๆๆ ไม่คิดแล้ว คิดแล้วเขิน คินมองกิริยาท่าทางของกอล์ฟที่ยิ้มไป หัวเราะไป เดี๋ยวก็หน้าแดง จนนึกว่าเพื่อนของเขาเป็นบ้าไปแล้ว
“เฮ้ยกอล์ฟ เป็นไรไปเปล่า”คินถามด้วยความตกใจหลังจากที่เห็นท่าทางของร่างบางที่เข้าข่ายคนบ้าไปเสียแล้ว
“เอ่อไม่เป็นไร งั้นฉันอาบน้ำก่อนนะ”ว่าแล้วก็รีบเดินไปยังห้องน้ำส่วนตัวด้วยหัวใจที่พองโต วันนี้จะต้องเป็นวันที่เขามีความสุขแน่ๆเลย ฮิฮิ
“มันเป็นอะไรของมัน”คินที่ถูกปลอ่ยทิ้งให้นั่งอยู่บนเตียงคนเดียว ก็ถึงกับพึมพำออกมาด้วยความสงสัย แต่ในหัวใจ ยังคงคิดถึงชินอยู่ลึกๆ นี่เจ้าบ้านั่นคิดจริงจังกับเขาหรือเปล่านะ แต่ไม่เป็นไรวันนี้ลองไปดูหน่อยก็แล้วกันไม่เสียหาย คิดอย่างนั้นแล้วก็นั่งรอกอล์ฟอาบน้ำเสร็จด้วยความหงุดหงิด มันอาบน้ำนานมากกกกกก
“ว่าไง เจ้ากอล์ฟอาบนานจนเจ้า ยูกับเจ้าเชนมันตื่นขึ้นมาแล้วนะเนี่ย”
“อ้าวหรอ โทษทีๆๆแหะๆ ยังไงวันนี้ก็กลับบ้านอย่างมีความสุขกันนะเว้ย หุหุ”ว่าแล้วก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างอารมณ์ดี ปลอ่ยให้ทั้งสามคนที่เป็นเพื่อนสนิท งงกับอาการของร่างบาง
“พี่กอล์ฟ วันนี้น่ารักจัง”ไมค์เอ่ยชม แต่แน่นอนมันไม่ใช่คำเอ่ยชมที่มาจากใจจริง ถึงแม้ในใจลึกๆจะบอกว่าน่ารักก็เถอะนะ
“ขอบ..ใจนะ”ก้มหน้าก้มตางุดๆเพื่อปกปิดความเขินทันทีที่โดยนชมว่าน่ารัก
“ไปกันเถอะ ผมโทรบอกพ่อแม่แล้วนะว่าเราสองคนจะไปดูหนังกันอาจจะกลับดึกน่ะ”ไมค์ว่าอย่างนั้นก่อนที่จะเดินเข้ามาจูงมือของกอล์ฟให้เดินตามไป ทำเอากอล์ฟหัวใจแทบวาย ไอ้น้องบ้า มาจับมืออย่างนี้มันยิ่งอายนะเว้ย
“ดูเรื่องไรดีครับ เอาเรื่องที่หวานๆดีมั้ย หรือว่าจะเข้าโรงหนังที่ฉายเรื่องอย่าง.....ว่าดีครับ”น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยอยู่ข้างๆหูของกอล์ฟมันยิ่งทำให้กอล์ฟถึงกับเขินหน้าแดง เรื่องอย่างว่าหรอ หนอยแน่ะแกล้งกันอยู่ใช่มั้ยเนี่ย แต่เขาก็หน้าแดงอยู่ โอ้ยให้หัวใจบ้าหยุดเต้นซะทีสิ รู้แล้วว่ารักไมค์ แต่หยุดเต้นได้มั้ยง่า
“บ้า”เอ่ยด้วยเสียงอันแผ่วเบาพร้อมกับก้มหน้างุดๆ ไมค์เห็นท่าทางอย่างนั้นก็ยิ้มหัวเราะด้วยความเอ็นดูนิดๆ ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเห็นกอล์ฟเพียงแค่ของเล่นเท่านั้น แต่ตอนนี้ ทุกอย่างที่กอล์ฟกำลังเป็นอยู่ตรงหน้าเขา มันทำให้เขารู้สึกผิดอยู่เล็กๆในใจ และคิดว่าคนตรงหน้านั้นน่ารักเหลือเกิน แต่ทำยังไงได้ ไม่ว่าจะยังไงเกมส์ก็คือเกมส์ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปได้ เกมส์นี้หากเขาแพ้ จะต้องเสียเงินเดิมพันไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เขาจะต้องชนะ และรีบสลัดกอล์ฟทิ้งให้เร็วที่สุด
“ไม่ล้อเล่นก็ได้ครับ งั้นเราไปดูเรื่องนี้กันเถอะนะ แฝด ดูมะ”กอล์ฟส่ายหน้าเล็กน้อย เขากลัว ยอมรับว่าเขาเป็นคนกลัวเรื่องผีๆสางๆอย่าง ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เจ้าน้องบ้าก็น่าจะรู้ แต่ดันแกล้งกันได้ ฮือฮือ ไม่เอาไม่ดูน๊า.......
“ไม่ดูหรอ ผมอุตส่าห์อยากดูแท้ๆ”น้ำเสียงเศร้าๆ พร้อมๆกับแววตาที่เศร้าๆด้วยเช่นกัน มันทำให้กอล์ฟถึงกับใจอ่อนขึ้นมา เลยต้องตอบไปอย่างกล้าๆกลัว
“เอ่....อ...ก็...ได้ ไป...ดูเรือ่งนี้ก็ได้!!”พูดยืนยันหนักแน่นในตอนท้ายเพื่อเป็นการบอกว่าเขาต้องการจะดูหนังเรื่องนี้จริงๆ ไมค์ยิ้มนิดๆที่แผนของเขาสำเร็จอีกแล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ากอล์ฟน่ะกลัวผี และไม่กล้าดูหนังสยอง แล้วนี่ก็เป็นโอกาสที่เขาควรจะไขว่คว้ามัน ดีนะที่กอล์ฟเป็นคนกลัวผี ไม่อย่างนั้นการดูหนังผีอาจจะไม่ช่วยอะไรก็ได้ หึหึ
“งั้นหรอ ดีจัง ไปกันนะครับที่รัก”กระซิบที่ข้างหูร่างบางอย่างแผ่วเบาพร้อมๆกับเลื่อนมือไปจับมือของกอล์ฟแล้วพากอล์ฟเดินไปยังที่ขายตั๋วหนังของ ห้าง MBK ทันที และดูเหมือนโชคจะเข้าข้างไมค์ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะซื้อตั๋วปั๊บ หนังรอบต่อไปก็กำลังจะเริ่มในอีก 15 นาที เลยไม่มีเวลาให้กอล์ฟเตรียมใจเลย
“เอ่อ ขอเตรียมใจก่อนได้มั้ย”กอล์ฟถามอย่างอ้ำๆอึ้งๆ แล้วพยายามถอยห่างจากโรงหนังให้นานที่สุด เขายอมรับเขาไม่อยากจะเข้าไปในนั้นจริงๆ แล้วก็ไม่อยากดูหนังเรื่องแฝดเลย มันกลัว ถ้าไม่ติดที่ว่าเห็นไมค์ทำหน้าเหมือนอยากดูเขาก็คงไม่หลวมตัวเข้ามาหรอก น่ากลัวจะตาย
“ได้สิครับที่รัก ไว้ดูหนังจบแล้วพี่กอล์ฟค่อยตอบรับรักผมนะครับ คนดี”พูดแล้วก็เลื่อนริมฝีปากมาหอมแก้มของกอล์ฟซักฟอดหนึ่ง กอล์ฟตกใจรีบถอยห่างจากไมค์ทันที ก่อนที่จะเลื่อนมือมาลูบที่แก้มของตนเองอย่างเขินๆ การกระทำของทั้งสองคนยื่งทำให้คนมองมากยิ่งขึ้น กอล์ฟเลยไม่รีรอที่จะรีบเดินเข้าโรงหนังโดยที่ไม่ต้องมีไมค์จูงเลยแม้แต่น้อย
“ทำไมเขินหรอครับ”ไมค์ยังคงเดินกระซิบกระซาบกอล์ฟอยู่ รู้ทั้งรู้ว่าจุดอ่อนของกอล์ฟอยู่ที่หู ไมค์ก็ยังคงจะเล่นต่อไป แกล้งคนตรงหน้าให้เขิน โกรธ แล้วมันน่ารักดี ตอนร้องไห้ก็ยื่งน่ารัก แต่ของที่ดีที่สุดคงต้องรอตอนสุดท้ายของเกมส์หล่ะนะ ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจที่โดนหลอก หึหึ กอล์ฟนายหนีความเจ็บปวดนั้นไม่ได้หรอกนะ ก็นายน่ะ มันใจง่าย หึหึ
“ไม่ต้องพูดแล้ว มันเขินนะ ไม่เอาละไปดูหนังดีกว่า”ว่าแล้วก็รีบเดินจ้ำเอ้าจ้ำเอาไปยังที่หนังของตนที่อยู่แถว F ทันที กอล์ฟเดินหาเบอร์ 12 แล้วก็นั่งลงไปอย่างมีความสุข หน้าก็แดงเพราะเขินที่ไมค์น่ารักขนาดนั้นแถมยังบอกรักเขาด้วย นี่ถ้าออกไปเมื่อไหร่เขาคงจะบอกรักทันทีหล่ะนะ หลังจากที่เขาคิดมาแล้วทั้งคืน ว่าสิ่งที่เขาเป็นอยู่นั้นมันใช่ความรักหรือเปล่า รักนายนะไมค์ อยากจะบอกคำๆนี้ให้นายรับรู้
ไมค์เดินตามกอล์ฟมาอย่างไม่เร่งรีบเพราะรู้ๆอยู่ว่ากอล์ฟนั่งอยู่ตรงไหน ก่อนที่จะเหลือบสายตาไปหาคนที่นั่งข้างๆกอล์ฟด้วยแววตาที่ไม่น่าพิศวงเล็กน้อยที่มีผู้ชายหน้าตาดีมันบังอาจมามองของเล่นของเขาในตอนนี้ เด็กหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายถึงกับต้องรีบหันสายตาไปมองทางอื่น พร้อมๆกับทำท่าเหมือนกำลังคุยกับเพื่อนข้างๆทันที ไมค์เห็นก็ยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี
“พี่กอล์ฟ มานั่งตรงนี้แทนไมค์หน่อย ไมค์อยากนั่งตรงนั้น”
“อย่างนั้นหรอ เอาสิถ้านายอยากนั่งตรงนี้”กอล์ฟทำตามอย่างไม่มีข้อสงสัยอะไรเลย ทั้งๆที่เด็กหนุ่มข้างๆเขากำลังจะบอกเขาว่าอย่าไปไหนเลย แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ไมค์นั่งลงไปอย่างแรงๆกอ่นที่จะเลื่อนนิ้วชี้ไปบาดคอเหมอืนกับเป็นการสื่อให้รู้ว่า เดี๋ยวมึงตาย ทำเอาคนเห็นถึงกับไม่อยากดูหนังรีบลุกออกไปจากตรงนั้นแบบปัจจุบันทันด่วน
“ทำไมเขาลุกไปหล่ะ หนังกำลังฉายนะ”กอล์ฟหันมาถามไมค์ด้วยความสงสัย ไม่ใช่เพียงแค่เด็กหนุ่มคนนั้นที่นั่งข้างๆไมค์หรอกนะ แต่คนที่เป็นเพื่อนของเด็กหนุ่มก็ลุกออกไปด้วยเช่นกัน ไม่เสียดายตังค์กันอย่างนั้นหรอเนี่ย
“ไม่รู้สิ คงไม่อยากดูแล้วมั้ง คงกลัวตายน่ะ”ใช่ ถ้าไม่กลัวตายก็คงจะไม่รีบลุกออกไปอย่างนั้นหรอก หึหึ บังอาจมามองของเล่นของเขาดีนัก ต้องเจออย่างนี้แหละ แค่ส่งสายตาแบบว่าแกตายพร้อมใช้นิ้วบาดคอตัวเองให้ดูเป็นตัวอย่างก็หงอแล้ว ไม่เอาไหนเลย
“ไมค์คงไม่ทำไรเขาใช่มั้ย”
“เปล่านี่พี่กอล์ฟ หนังมาแล้ว ดูกันเถอะ”ไมค์รีบบอกปัด พรอ้มกับเลื่อนสายตาหันไปดูหนังแบบเซ็งๆที่กอล์ฟนั้นรู้ทันเขา แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเด็กผู้หญิงที่นั่งถัดไปจากเขา 4 ตัวนั้น หลังจากที่มันว่างเพราะกลุ่มเด็กผุ้ชายได้เดินออกไปแล้ว เด็กผู้หญิงพวกนั้นค่อยๆขยับเข้ามาหาเขาแล้วก็นั่งอยู่ข้างๆเขา แล้วส่งยิ้มให้ เขาก็ยิ้มตอบด้วยความพอใจ
“สวัสดีค่ะ ชื่อไรคะ”ไมค์แสะยิ้มนิดๆก่อนที่จะชำเลืองมองกอล์ฟที่ตอนนี้กลัวไปเสียแล้วกับฉากแรก ขาทั้งสองข้างของล่างบางรีบยกขึ้นมาพร้อมๆกับเอามือมาปิดปาก เขามองภาพของร่างบางที่กำลังกลัวอย่างจับใจก่อนที่จะละสายตาไปหาสองสาวที่เอ่ยชื่อเขาด้วยรอยยิ้ม
“ไมค์ครับ ว่าแต่พวกคุณชื่อ......”
“บี กับลีน่าค่ะ ไปเที่ยวกันต่อหลังจากหนังจบมั้ยคะ”คำเชิญชวนที่บ่งบอกว่าคนตรงหน้ากำลังจีบเขาโดยที่ไม่ได้สนใจหนังเลย มันทำเอาเขาถึงกับยิ้มเยาะ ถ้าไม่ติดว่า ตอนนี้กอล์ฟกำลังอยู่ข้างๆ แล้วเขากำลังเล่นเกมส์เดิมพันอยู่ เขาคงจะตอบพวกเธอไปแล้วว่าตกลง แต่ตอนนี้เขาจะทำอะไรให้มีพิรุธไม่ได้ เขาจึงเลื่อนมือไปหยิบกระดาษที่อยู่ในกระเป๋าเป้ แล้วหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับปากกา ก่อนที่จะจดเบอร์โทรศัพท์ให้พวกเธอ
“ไว้โทรหาผมนะครับ แล้วเราค่อยคุยกันอีกที”ไมค์ยิ้มด้วยรอยยิ้มแห่งการแสแสร้งแค่นั้นสองสาวก็ถึงกับติดกับยิ้มหวานและรับเบอร์โทรของเขาไปเมมไว้ในโทรศัพท์โดยที่ไม่รีรอเลยแม้แต่น้อย ไมค์เห็นว่าจัดการเรื่องของทางนี้เสร็จแล้วก็หันไปหากอล์ฟที่ตอนนี้กำลังนั่งปิดตาปี๋ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น
“พี่กอล์ฟ กลัวขนาดนั้นเลยหรอ พิงไหล่ไมค์ก็ได้นะ”ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ แต่กอล์ฟกับเอาหัวตัวเองพิงไหล่ของไมค์ ด้วยความกลัว ตัวสั่นนิดๆ ทำเอาไมค์ถึงกับอมยิ้มให้กับคนตัวเล็กข้างๆ น่ารักจัง แต่ความคิดนั้นก็หายไป พร้อมๆกับความคิดใหม่ที่แทรกขึ้นมา เงินเดิมพัน ต้องเอาชนะให้ได้ อย่าได้ใส่ใจกับความรู้สึกดีๆ หรืออะไรทั้งสิ้น เพราะมันคือเกมส์!!!!
ความคิดเห็น