คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Fic เวียน GM! by shinichi
ขอโทษฮับที่ไม่ได้มาต่อตั้งวันหนึ่ง พอดีมีอะไรยุ่งๆนิดหน่อย เมื่อวานว่าจะเอามาลงอ่านะแต่พอดีตอนที่เช็คคำผิดหรือประโยคที่ไม่ค่อยดีๆอ่า มีคนโทรมาตั้งแต่ 4 ทุ่มถึงตี 2 เลยเช็คไม่เสร็จซะที ก็เลยแหะๆๆ คงไม่ว่ากันนะฮับ เอาหล่ะเชิญอ่านได้ฮับ
******************************************************************
“เดี๋ยวไมค์ นายจะพาพี่ไปไหนน่ะ”กอล์ฟท้วงทันที ที่เห็นว่าไมค์ลากเขามานานเกินไปแล้ว แถมยังเดินเร็วอีกต่างหาก ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะขามันยาวกว่านี่เอง ไมค์เมื่อได้ยินเสียงท้วงของกอล์ฟก็เริ่มรำคาญนิด นี่เดินมาก็นานแล้วแต่บ่นมาตลอดทาง มันน่ารำคาญ
“หยุด เดี๋ยวก็รู้เอง”ไมค์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจซักเท่าไหร่ กอล์ฟเมื่อจับน้ำเสียงได้ก็ไม่คิดที่จะพูดอีกต่อไป เอาไว้เดี๋ยวไมค์พาเขาไปไหนเขาก็จะรู้เองหล่ะนะ
“ไมค์ นี่มันดาดฟ้านี่ พาพี่มาทำไมหรอ”กอล์ฟทำอย่างสงสัย ดาดฟ้า มันจะพามันทำไมเนี่ย เฮ้อ แต่ไมค์ก้ยังไม่ตอบอยุ่ดี และยังคงทำหน้าเงียบขรึมเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่ร่างบางตะโกนถามเลยแม้แต่นิดเดียว
“ถึงนี่คงพอแล้วมั้ง พี่กอล์ฟมั้ยมีไรจะบอก”
“อะไรหล่ะ ว่ามาสิ”ไมค์ค่อยๆเลื่อนมือมาจับกุมมือของกอล์ฟพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของร่างบาง แววตาที่บ่งบอกได้ว่าคนตรงหน้านั้นกำลังจะบอกอะไรกับเขาซักอย่าง และมันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่แสนจะจริงจัง กอล์ฟจ้องไมค์ซักพักก่อนที่จะก้มหน้าด้วยความอายนิดๆ ก็อยู่ดีๆไอ้เจ้าน้องบ้านี่มันก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เขานี่ มันก็ต้องอายเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
“พี่กอล์ฟ มาเป็นผู้หญิงของไมค์นะ”น้ำเสียงที่เรียบๆไม่ได้จริงจังอะไร แต่มันก็ทำให้หัวใจของคนฟังถึงกับสั่นไหวอย่างรุนแรง นี่เขาเป็นอะไรไป แล้วเจ้าไมค์น้องของผมมันเห็นผมเป็นอะไรอย่างนั้นหรอ แต่ที่เจ็บใจก็คือ ทำไมหัวใจของเขาต้องเต้นแรงขนาดนี้นะ
“เอ่อ....นายกำลังล้อเล่นกับพี่ใช่มั้ย ไมค์”กอล์ฟถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน เพื่อกลบเกลื่อนความอายของตนเอง ที่หัวใจสั่นไหวไปกับคำพูดของไมค์
“ผมกำลังล้อเล่นหรือไม่ได้ล้อเล่นพี่ก็คิดเอา แต่ผมจริงใจนะ”ร่างสูงเอ่ยพร้อมๆกับเลื่อนริมฝีปากไปจูบประทับที่หลังมือของร่างบางอย่างอ่อนโยน เท่านั้นก็ถึงกับทำให้กอล์ฟยิ่งหัวใจเต้นแรง นี่เขาหวั่นไหวกับเจ้าน้องบ้าอย่างนั้นหรอ เป็นไปไม่ได้ ถ้ากอล์ฟลองมองลงมาที่ร่างสูงก็จะรู้ว่า ตอนนี้ไมค์กำลังอมยิ้มเหยียดๆอย่างดีใจ ที่แผนพิชิตหัวใจของกอล์ฟสำเร็จไปแล้ว และท่าทางจะรวดเร็วดีเสียด้วย เกมส์นี้ เขาจะต้องชนะอย่างแน่นอน!!!
“พี่กอล์ฟไม่ต้องรีบก็ได้นะ ไปคิดซักนิดผมให้เวลาพี่หนึ่งวัน”ไมค์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ พร้อมกับเลื่อนหน้าขึ้นมามองกอล์ฟ เพื่อดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้า แล้วมันก็ทำเอาไมค์ถึงกับยิ้มในใจ แผนนี้สำเร็จ แน่ๆ หึหึ อย่าว่ากันเลยนะพี่กอล์ฟ เพราะมันคือเกมส์!!!
“อืม”น้ำเสียงที่ตอบออกมาจากร่างบางถึงกับเบาแผ่ว เพราะกำลังควบคุมน้ำเสียงของตนเองไม่ให้สั่นไปพร้อมๆกับหัวใจที่ตอนนี้มันแทบจะหลุดออกมาจากอกแล้ว
“ไปกันเถอะพี่กอล์ฟ ได้เวลาเข้าหอแล้วนะ แล้วอย่าลืมนะครับ มาตอบผมด้วยในวันพรุ่งนี้”กอล์ฟไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้า แล้วพวกเขาทั้งสองคนก็เดินลงไปจากดาดฟ้าอย่างเงียบๆ แต่ในหัวใจและห้วงคำนึงของคนสองคนที่เดินลงไปจากดาดฟ้านั้น มันช่างต่างกันสุดขั้ว คนหนึ่ง กำลังยิ้มเยาะพี่ชายตรงหน้าที่ใจง่ายเสียยิ่งกระไร และคิดว่าตนต้องชนะในเกมส์เดิมพันนี้อย่างแน่นอน ส่วนอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินอย่างงุ่มๆง่ามๆ เพราะหัวใจที่แสนจะสั่นไหว และเต้นรัวไปหมด เพียงเพราะคำว่า ผุ้หญิงของผม ในคำพูดของน้องชาย นี่ผมเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย
ไม่นานทั้งกอล์ฟและไมค์ก็ต่างแยกย้ายกันเข้าหอ เมื่อไมค์แยกตัวออกจากกอล์ฟก็ถึงกับอมยิ้ม พร้อมกับหัวเราะในลำคอ หึหึ ทันที ที่เห็นว่า พี่กอล์ฟกำลังจะตกหลุมพรางของเขาเสียแล้ว
“หัวเราะไรหึม หัวหน้า”ชินเดินเข้ามาอย่างอารมณ์เสียนิดๆ ทำให้เขารู้ว่า ชินคงจะจีบคินไม่สำเร็จน่ะสินะ ขอโทษนะเพื่อนๆ ไมค์คนนี้ กำลังจะจีบติด 5555+
“ก็อารมณ์ดี ที่เบ็ดมันติดกับน่ะ”ชินมองไมค์อย่างอึ้งๆก่อนที่จะใช้สมองประมวลผลว่า สงสัยพีก่อล์ฟที่แสนจะน่ารักของเขา กำลังจะติดเบ็ดของคนที่เป็นน้องชายอย่างไมค์น่ะหรอ เมื่อคิดได้ดังนั้นชินก็รีบโพล่งออกมาทันที
“เฮ้ย อย่าบอกนะว่า นายกำลังจะจีบพี่กอล์ฟที่แสนจะน่ารักติดน่ะ”
“หึ น่ารักอย่างนั้นหรอ คนแบบนั้น ไม่น่ารักหรอกนะ สุดจะเห่ย”ไมค์ตอบชินไปอย่างเรียบๆ ในใจก็คิดแต่เพียงว่า ใช่ เห่ย พี่ชายที่แสนดีของเขา ไม่มีอะไรเลยที่จะดี ดีเพียงแค่ชอบไปคุยกับคนอื่นซะทั่ว แถมยังผูกมิตรไปทั่ว จนทุกคนยกย่อง แต่สำหรับเขา มันก็เท่ากับกอล์ฟเป็นอะไรที่ร่านเท่านั้นเอง วันๆเอาแต่หาคนมาเป็นเพื่อนคุย อย่างนี้มันจะไม่ให้ร่านได้ยังไงหล่ะ
“อ้าว ทำไมพูดอย่างนี้วะ นายไม่รู้หรือยังไง ว่าพี่นายน่ะเป็น 1 ใน 4 ของดาวโรงเรียนเราเลยนะเว้ย”
“หึ อย่างเจ้านั่นหรอ อย่ามาหลอกให้ยาก ว่าแต่นายจะไม่เข้าห้องใช่มั้ย หรือว่าจะให้ชั้นถีบนายเข้าห้อง หืม”น้ำเสียงที่เหยียดๆ แววตาที่บ่งบอกได้ว่าเอาจริง ทำให้ชินถึงกับต้องรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องแล้วเข้าห้องไปทันที ก่อนที่จะโดนตีนหนักๆของหัวหน้าแก็งค์ถีบเข้าไปในห้อง เข้าไปเองยังดีกว่าโดนถีบเป็นไหน ไมค์เมื่อเห็นปฏิกิริยา ของชินที่กลัวเขายิ่งกว่าอะไรดี ก็ถึงกับยิ้มที่มุมปากเล็กๆ พอใจกับความน่าเกรงขามของตนเองที่ทำให้ผู้อื่นกลัว ก่อนที่จะเดินเข้าไปในหอนอนอย่างอารมณ์ดี
“กอล์ฟ ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นหล่ะ”เชนเมื่อเห็นว่ากอล์ฟรีบวิ่งเข้ามาในหอนอน อย่างรีบๆพร้อมกับหน้าแดง แล้วก็เหนือ่ยหอบทำให้เขาต้องรีบถามเพื่อนร่างบางว่าเป็นอะไร
“ไม่มีไรหรอก”กอล์ฟตอบด้วยหัวใจที่ยังเต้นแรงไม่หาย นี่เขาเป็นอะไร ทำไมหัวใจยังไม่หยุดเต้นหล่ะ หรือว่า ไม่จริง เขาจะคิดกับน้องชายแบบนั้นไม่ได้นะ แต่ไมค์ยังคิดกับเขาเลยนะ ไม่เอาๆๆ ไม่คิดๆๆ ว่าแล้วก็สะบัดหัวแรงๆ จนทำเอาเชนถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก
“นายเป็นไรหรือเปล่า”เชนถามอีกครั้ง แต่คราวนี้มีคินกับยูร่วมวงในการถามร่างบางด้วยหลังจากที่ทั้งสองคนนั่งเพ่งหนังสือที่อยู่ตรงหน้าอยุ่นาน
“เป็นไรมั้ย”ยูถามอย่างห่วงใย ก่อนที่จะละสายตาจากการอ่านหนังสือหันมามองกอล์ฟที่ตอนนี้ทรุดลงไปนั่งกับประตู ยูกับคินเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาสมทบกับเชนที่ตอนนี้กำลังช่วยพยุงกอล์ฟให้ขึ้นมาจากตรงนั้น เขินนั่งนานเดี๋ยวได้ไม่สบายกันพอดี
“เฮ้ นายไหวหรือเปล่า กอล์ฟ”คินตะโกนถาม กอล์ฟส่ายหัวเล็กน้อยก่อนที่จะรีบเดินไปที่เตียงของตนเอง พร้อมกับนั่งลงอย่างรวดเร็ว สมองกำลังใช้ความคิดอะไรอยู่ แต่แล้วก็หันไปถามเพื่อนทั้งสามของตนทันที เมื่อคิดอะไรได้
“นี่ พวกนายว่า....พี่น้องรักกันได้มั้ย”กอล์ฟถามด้วยความกล้าๆกลัว พร้อมกับหลบสายตาของทุกคนที่กำลังมองกอล์ฟอย่างหาคำตอบ ไอ้เจ้ากอล์ฟมันเป็นอะไรของมัน อยู่ดีๆมาถาม
“ก็ได้นี่ รักกันแบบพี่น้อง”ยูตอบออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไรมากพร้อมๆกับเดินไปนั่งข้างๆกอล์ฟ แล้วเลื่อนมือมาแตะบ่าของกอล์ฟด้วยความอ่อนโยน คินก็ทำเช่นเดียวกันกับเขา มีเชนคนเดียวที่นั่งยองๆลงไปตรงหน้ากอล์ฟพร้อมกับเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน
“รักได้สิ ทำไมจะไม่ได้ นายกำลังถามพวกเราว่า พี่กับน้องรักกันแบบหญิงสาวได้หรือเปล่า ใช่มั้ย”กอล์ฟพยักหน้านิดๆ ยูกับคินอึ้งไปซักพัก แต่เชนกับยิ้มออกมานิดๆ กับท่าทางที่น่ารักของเพื่อนของเขา
“หึหึ นายจะถามทำไมกันน่ะ โดนใครเป่าหูมาหรอ”
“ก็ได้ยินมาน่ะ ไม่มีไรแล้วหล่ะ นอนเถอะนะ”คิน ยู เชน ต่างก็หันหน้ามาสบตากันซักพักก่อนที่จะพยักหน้าแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปในที่ของตน เชนเดินไปยังเตียงข้าง คินเดินขึ้นบันไดไปยังเตียงชั้นสองของตนที่อยู่ข้างบนเตียงของเชน ส่วนยู ก็แตะบ่าของเพื่อนรักก่อนที่จะปีนบันไดขึ้นไปยังที่นอนของตนที่อยู่ข้างบนเตียงของกอล์ฟ
“ยังไม่นอนหรอ”คินหันมาถามยูที่กำลังทำหน้าคิดอะไรบางอย่าง จริงๆเขาสังเกตุมานานแล้วว่าหนังสือในมือนั้นไม่ได้เปลี่ยนหน้าเลยมาตั้งนานแล้ว แต่ที่ไม่ถามออกไปเพราะคิดว่าไม่อยากรบกวนแต่ตอนนี้คงต้องรบกวนหน่อยแล้ว เพราะเห็นมานาน
“ไม่มีไรหรอก แล้วนายหล่ะทำไมยังไม่นอนหืม คิน”ยูหันไปถามคินเช่นกัน คินไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าแล้วก็เป็นอันรู้กันว่า จะไม่ได้คำตอบของกันและกัน ต่างคนเลยต่างหันไปสนใจกับหนังสือทีอ่ยู่ตรงหน้าต่อไป
ค่ำคืนที่แสนจะยาวนาน แต่ในห้วงคำนึงของแต่ละคน ในหอนอนของปี 3 ห้องนอนของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นดาวโรงเรียนมัธยม Y ทั้ง 4 คนกำลังใช้ความคิดหนักอย่างแรงกล้า
คนหนึ่งกำลังนั่งจ้องหนังสือที่ไม่เปลี่ยนหน้าเลยอย่างเอาเป็นเอาตาย เป็นไปได้หรือ ที่คนอย่าง เจ้าชินจะมาขอเขาคบด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธไปแล้วนี่ แต่ทำไมต้องมานั่งคิดมากด้วยนะ แถมยังจ้องหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย นึกว่าจะอ่านหนังสือให้หายคิดถึงหน้าเจ้าหมอนั่น แต่คำพูดของชินก็ยังคงอยู่ในหัวเขาเสมอ
อีกคนหนึ่งที่กำลังนั่งจ้องหนังสือที่ไม่ได้เปลี่ยนหน้าอีกคน ก็กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก วันนี้เขาเดินไปแถวๆสนามบาสเพื่อที่จะไปดูกอล์ฟเล่นบาส เพราะเห็นกอล์ฟบอกว่าจะไปหาน้องชายที่นั่น แต่แล้วเขากลับเจอกับเจ หนึ่งในแก็งค์ขนนกพิฆาตที่เดินมาหาเขาอย่างมุ่งมั่น แถมยังพูดจาเหมือนกับจีบเขา นี่เป็นไปได้อย่างนั้นหรอ ที่เจ้าหมอนั่นมันชอบเขา แต่เขาก็ปฏิเสธไปแล้วนี่ อย่าคิดมากดีกว่า ยังไงเขาก็ชอบผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ
อีกคนที่กำลังนอนคิดหนักเช่นกัน พยายามข่มตาให้หลับแต่มันก็ไม่หลับเสียที ในหัวใจกำลังเต้นสั่นระรัว วันนี้เขานอนอยู่ในสวนหย่อมหลังโรงเรียนอยู่ดีๆ ไอ้เจ้าคิระที่หน้าตาหล่อๆในแก็งค์ขนนกพิฆาตก็ดันเดินเข้ามานั่งข้างๆเขา แต่ยังไม่เท่าไหร่ ไอ้เจ้าบ้านั่นดันมาหอมแก้มเขาพร้อมกับมาขอเขาคบด้วย เป็นไปได้หรือที่เจ้านั่นมันจะเอาจริงกับเขา แต่ยังไม่ทันที่เจ้านั่นจะได้ทำอะไรอีก เขาก็ตบหน้าเข้าไปซักฉาดหนึ่งก่อนที่จะตอบปฏิเสธไปแล้วก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น แต่ทำไมเขาต้องมานั่งนอนคิดเรื่องของเจ้าบ้านั่นแถมยัง มาเป็นกังวลว่าเจ้านั่นจะเจ็บหน้าหรือเปล่า ทำไมต้องไปคิดด้วยเนี่ย!!!
อีกคนหนึ่งคนสุดท้ายของหนึ่งในดาวโรงเรียนก็ไม่แพ้กัน กอล์ฟกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก คำว่าผู้หญิงของผม มันยังอยู่ในหัวของเขาเสมอ นี่ไมค์คิดกับเขาอย่างนั้นจริงๆหรอ ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ทำไมหัวใจของเขากลับไม่ทำตามความคิดของเขา หัวใจที่กำลังจะทรยศเขา หัวใจที่กำลังจะยอมรับว่าไมค์จะได้เข้ามานั่งในหัวใจ คิดได้แค่นั้นกอล์ฟก็ถึงกับเขินรีบเอื้อมมือไปเอามาห่มมาคลุมหัวเพื่อปัดความคิดนั้นออกไปแทบจะทันทีก่อนที่จะข่มตาลงเข้าสุ่ห้วงนิทราอันแสนหวาน พร้อมๆกับรอยยิ้ม
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะคุณหัวหน้า”เจถามอย่างไม่สบอารมณ์ มันจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มากเกินไปแล้วนะ เขานี่สิ เป็นครั้งแรกที่โดนปฏิเสธอย่างไม่เหลือเยื่อใยจากอีกฝ่าย แต่ถึงแม้กระนั้นเขาก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ยอมรับว่าคำด่าจากอีกคนทำให้หัวใจของเขาหล่นวูบ เกมส์นี้เขาจะต้องไม่มีวันแพ้ และไม่คิดจะแพ้ด้วย!!
“ก็ยิ้ม เพราะเกมส์นี้ชั้นชนะแน่นอนยังไงหล่ะ หึหึ เจ้าพวกแห้วทั้งหลาย”ไมค์ตอบออกมาอย่างไม่เกรงใจใครเลย คำว่าแห้ว นั้นโดนเต็มๆเข้าไปกลางหัวใจของชิน เจ และคิระกันถ้วนหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นหัวหน้าสุดโหดนะได้มีเรื่องกันแล้ว
“ใครจะเหมือนคุณหัวหน้าหล่ะครับ ที่จีบติดอยู่คนเดียวน่ะ”คิระเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เป็นเพราะรอยนิ้วมือห้านิ้วที่มันประทับอยู่ทีแก้มของเขาทำให้เขารู้สึกหมดหล่อไปทันตาเห็น และขอปฏิญาณตนเลยว่า งานนี้ ถึงแม้เขาจะแพ้ ก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ เขาจะต้องจีบไอ้เจ้ารุ่นพี่มือไวคนนี้ไห้ได้ หนอยมาทำให้หน้าเขามีรอย
“ว่าแต่นายเหอะ หน้าไปโดรใครตบมาหล่ะ 555+”ชินที่เงียบไปนาน ถึงกับต้องหัวเราะร่าเพราะเห็นรอยนิ้วมือที่อยู่ตรงหน้าของคิระ คิระดูจะไม่สบอารมณ์ หนอยแน่ะ คนกำลังกลุ้มแต่ดันมีไอ้เจ้าเพื่อนบ้าคนนี้มาสมทบความกลุ้ม อย่างนี้ต้องแดกดันมัน
“เหอะ นายก็คงจะพอกันหล่ะสินะ สังเกตมานานละ ว่าทำไมแกเดินผิดปกติ โดยใครเขาเตะเข่ามาหรือเปล่า หืม”ชินไม่ตอบอะไรเพียงแต่เบือนหน้าไปทางอื่น ใช่เขาโดนเตะ แต่โดนเตะแบบไม่ทันรู้ตัวด้วยสิ เขินให้ไอ้เจ้าเพื่อนบ้าทั้ง สามคนนี่รู้ว่าเขาโดนเตะที่เข่าโดยที่ไม่คิดจะต่อต้าน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
“พอๆๆๆ เลยพวกแก นอนได้แล้ว ไป๊ ก่อนที่อารมณ์ดีๆของชั้นจะโดนพวกนายทำเสียหมด แล้วจะไล่เตะให้เอามั้ย ถึงจะไปนอนน่ะ”ไมค์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอันเย็นเรียบ ทั้งสามคนเมื่อได้ยินก็พยักหน้าน้อยๆก่อนที่จะกล่าวราตรีสวัสดิ์กลับหัวหน้าแก็งค์เพราะนี่คือกฎของแก็งค์
“ครับหัวหน้า”พูดจบทั้งสามก็เดินไปที่เตียงของตนเองพร้อมๆกับนอนลงไปอย่างไม่รีรอ เหลือเพียงแต่ไมค์ที่กำลังยิ้มให้กับตัวเอง ที่กอล์ฟกำลัวจะมาติดกับเขา และแน่นอน เกมส์พนันครั้งนี้ เขาชนะสองต่อเสียด้วย ได้ทั้งตั้งค์ แถมยังได้แกล้งไอ้เจ้าพี่หน้าโง่นั่น หึหึ คิดแล้วก็อยากจะเล่นเกมส์ต่อไปในวันพรุ่งนี้ ดูซิ คำตอบจะออกมาเป็นยังไง
“กอล์ฟ!!!!ตื่นได้แล้ว เร็วๆเดี๋ยวไปเรียนสาย”เชนพยายามที่จะเขย่าตัวคนขี้เซาที่สุดให้ตื่น หลายวันมานี้ทำให้เขารู้ว่า คนอย่างกอล์ฟ ไม่ตื่นง่ายๆ แถมวันนี้ยังเป็นเวรเขาที่จะต้องตื่นเช้าขึ้นมาปลุกทุกคน แต่แน่นอน เวรในการปลุกเพื่อนในตอนเช้า จะต้องไม่มีกอล์ฟเข้ามายุ่งด้วย มีแต่เขา คินกับยูเท่านั้นที่ร่วมด้วย เพราะมีครั้งหนึ่งครั้งแรกๆทีเริ่มกฎนี้ ไอ้เจ้ากอล์ฟนี่แหละตัวดี มันเป็นคนปลุกแต่ดันไม่ตื่นต้องให้ยูมาปลุกแทน พวกเขาเลยลงมติกันว่า อย่าให้ไอ้เจ้านี่เป็นคนปลุกเด็ดขาด!!!
“อืมๆๆรู้แล้ว แป๊ปนะ”กอล์ฟตอบด้วยน้ำเสียงงังเงีย มือก็พยายามที่จะจับผ้าห่มให้แน่นยิ่งขึ้นเมื่อรู้สึกตัวว่าคนที่กำลังปลุกเขาอยุ่นั้นกำลังดึงผ้าห่มออกไปจากตัวเขา แต่ยังไม่ทันไร เจ้าผ้าห่มตัวดีก็ถูกคินดึงอย่างแรง พร้อมกับเสียง ตุ๊บ!!!
“โอ๊ย ปลุกเบาๆก็ได้......”กอล์ฟตื่นขึ้นมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนที่จะร้องโวยวายอย่างคนกำลังอารมณ์เสีย แต่คิน ยู เชน ก็ได้แต่หลุดขำออกมากับคนตรงหน้าที่ก้นจ้ำม่ำหล่นลงพื้น แล้วก็ท่าทางที่กำลังลูบก้นของตนเองป้อนๆ แถมยังหน้าตาที่บ่งบอกได้ว่าเจ็บแต่มันก็แสนจะน่ารักทำให้พวกเขาไม่คิดที่จะเข้าไปช่วยเลยแม้แต่น้อย ยืนขำดีกว่ากับท่าทางน่ารักๆของเพื่อนคนนี้ หุหุ
“ไม่ช่วยแต่ขำ ฮึ”ว่าแล้วกอล์ฟก็งอนแก้มตุ๊บป่องเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างคนกำลังงอนทันที คิน ยู แล้วก็เชนต่างก็หันหน้าเข้าหากัน พร้อมกับยิ้มเหยๆ นี่เจ้ากอล์ฟ งอนพวกเขาแล้วใช่มั้ย ไม่น่าเลย ไอ้เจ้านี่งอน งอนนาน เฮ้อ ทำไงดีหล่ะเนี่ย
“กอล์ฟอย่างงอนพวกผมเลยนะครับ พวกผมสำนึกผิดแล้วววววว”ยูลากเสียงอย่างคนที่ไม่สมควรจะสำนึกผิดซักเท่าไหร่ เพราะมันคือน้ำเสียงที่ล้อเลียน แต่แล้วมันก็ได้ผล ทำเอาทุกคนอึ้ง
“ก็ได้ ว่าแต่เรารีบไปเรียนกันเถอะ”
“นายอาบน้ำหรือสาดน้ำ”ยูถามอย่างอึ้งๆ
“ยังไม่ได้อาบน้ำซักหน่อย 555 แกล้งเล่นรอแป๊ปนะ”นิสัยขี้แกล้งของร่างบางทำเอาทั้งสามคนหมดอารมณ์ที่จะล้อเลียน หนอยแน่ะมามุขนี้ พวกเขาก็นึกว่ากอล์ฟอาบน้ำเสร็จแล้วที่ไหนได้ อาบน้ำนานมากๆๆๆ รอแล้วรอเล่า จนพวกเขาเกือบเข้าเรียนในวันนั้นสาย ดีนะทีอ่าจารย์มาสาย ไม่อย่างนั้นพวกเขาได้ซวยกันหมดแน่ๆ
“นี่ๆทำไมมาเกือบสายเอาอย่างนี้หล่ะ”เพื่อนๆทุกคนในชั้นเรียนปีสาม ต่างก็หันมาคุยกับทั้ง 4 คนของดาวโรงเรียนที่กำลังนั่งเหม่อลอยตามฉบับของแต่ละคน แต่มันก็เป็นภาพที่หน้ามองยิ่งนัก แต่มีคนหนึ่งที่ไม่ได้เหม่อลอย แต่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยุ่
“อ๋อ ต้องโทษเจ้ากอล์ฟมัน ที่อาบน้ำนาน แถมยังตื่นสายทึ่สุดด้วย”ยูตอบอย่างไม่ทันนึกคิด ที่ว่ามีไอ้เจ้านักข่าวอยู่ในห้องที่ตอนนี้กำลังเตรียมจดข้อมูลของดาวโรงเรียนอย่างสุดความสามารถ ยูเห็นก็ถึงกับยิ้มหวานๆให้กับพ่อนักข่าวทันที
“จดอะไรหรือครับ เร็น”รอยยิ้มที่ปราศจากทุกสิ่งถุกส่งตรงมายังหนุ่มเร็นที่กำลังหาปากกาขึ้นมาจดข้อมุลข่าวสารใหม่ถึงกับหยุดชะงัก แล้วหันมามองรอยยิ้มที่แสนหวานที่ถูกส่งตรงจากดาวโรงเรียนอย่างเคลิ้มๆชวนฝัน ทำเอาหลายๆคนถึงกับหมั่นไส้
“เปล่าครับ เปล่า”เร็นว่าอย่างติดๆขัดก่อนที่จะรีบเก็บสมุดจดเข้าไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือที่อยู่ในมือของตนต่อไป ยูเห็นดังนั้นก็สบายใจก่อนที่จะยิ้มหวานให้อีกครั้งหนึ่งแล้วหันไปอ่านหนังสือต่อ แต่ภายหลัง เร็นก็โดนคนในห้องถึงกับอยากจะกระตื้บทันที หนอยแน่ะ ได้รอยยิ้มหวานๆแบบนั้นได้ยังไง รอยยิ้มที่เหมือนกับเทวดาของทั้ง 4 คนของดาวโรงเรียนถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่ไอ้เจ้าเร็นมันดันได้ตั้งแต่เช้าอย่างนี้มันน่านักนะ
“กอล์ฟ คิน เชน เรียนได้แล้ว”หันไปสะกิดเพื่อนที่กำลังนั่งจมกับความคิดของตนเองอย่างระอาเล็กน้อย มันจะเหม่ออะไรตั้งสามคนพร้อมๆกันเนี่ย เฮ้อ คิดแล้วก็หันไปสนใจกับการเรียนที่อยู่ตรงหน้าต่อ โดยที่ตอนนี้ทั้งสามคนที่กำลังเหม่อลอยนั้นได้หันมาสนใจกับการเรียนแล้ว
“กอล์ฟ เรียนเร็วๆ”ยูหันไปท้วงกอล์ฟที่อยู่ข้างๆอย่างตะโกนเล็กน้อย แต่ก็ทำเอากอล์ฟสะดุ้งกับความคิดของตนเองก่อนที่จะหันมายิ้มๆให้ยู แล้วหันไปเรียนต่อ รอยยิ้มที่ถูกส่งตรงมาจากกอล์ฟทำเอาทุกคนที่หันมามองต้องใจละลายไปตามๆกัน หลังจากที่รอยยิ้มหวานๆถูกส่งมาจากยูแล้ว คราวนี้เป็นกอล์ฟ วันนี้ต้องเป็นวันที่โชคดีของพวกเขาอย่างแน่นอน!!!!
ความคิดเห็น